Bromox 3 mg kapsułki twarde

1 tabl. zawiera 3 mg lub 6 mg bromazepamu. Tabl. zawierają laktozę, czerwień koszenilową (E 124) i dodatkowo tabl. 3 mg żółcień pomarańczową (E 110).

Pochodna benzodiazepiny o działaniu uspokajającym. Podany doustnie bromazepam jest wchłaniany szybko i osiąga C_max w osoczu w ciągu 2 h. Całkowita biodostępność niezmienionego bromazepamu podanego w postaci tabletek wynosi 60%. Stężenia w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane są w ciągu około 5 - 9 dni. Przy podawaniu 3 razy na dobę, obserwuje się 3-4-krotnie większe stężenia w stanie stacjonarnym, niż po podaniu pojedynczej dawki. Lek wiąże się z białkami osocza w 70%. Lek jest metabolizowany w wątrobie przynajmniej częściowo z udziałem cytochromu P450. Nie ustalono które konkretnie izoenzymy CYP biorą udział w tym procesie. CYP3A4 i CYP2C9 nie odgrywają większej roli w metabolizmie. T_0,5 bromazepamu wynosi ok. 20 h; u pacjentów w podeszłym wieku może być dłuższy. Metabolizm jest główną drogą eliminacji leku. Ilość bromazepamu w niezmienionej postaci w moczu wynosi zaledwie 2%, a koniugatów glukoronidowych 3-hydroksybromazepamu i 2-(-2-amino-5- bromo-3-hydroksybenzoiIo)-pirydyny - odpowiednio 27% i 40% przyjętej dawki leku.

Leczenie stanów lękowych. Leczenie wspomagające objawów lęku, towarzyszących zaburzeniom psychicznym, takim jak zmiany nastroju lub schizofrenia. Benzodiazepiny są wskazane do stosowania tylko wtedy, gdy zaburzenie jest ciężkie, uniemożliwia lub skrajnie utrudnia funkcjonowanie pacjenta lub naraża go na silny lęk.

Nadwrażliwość na benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność oddechowa. Ciężka niewydolność wątroby (ryzyko wystąpienia encefalopatii). Miastenia. Zespół bezdechu sennego.

Duża ilość danych pochodzących z badań kohortowych wskazuje, że ekspozycja na benzodiazepiny w I trymestrze ciąży nie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem istotnych wad wrodzonych. Jednakże niektóre wczesne badania epidemiologiczne typu „case-control” wykazały zwiększone ryzyko rozszczepu w obrębie jamy ustnej. Stosowanie benzodiazepin w dużych dawkach w II lub III trymestrze ciąży powodowało zmniejszenie aktywności ruchowej płodu oraz zmienność rytmu serca płodu. Bromazepam podawany ze wskazań medycznych w ostatnim okresie ciąży, nawet w małych dawkach, może powodować wystąpienie tzw. zespołu wiotkiego dziecka, który objawia się wiotkością osiową oraz problemami z ssaniem, które powodują słabe przybieranie na wadze. Przy stosowaniu leku w wysokich dawkach, u noworodka może wystąpić depresja oddechowa lub bezdech oraz hipotermia. Ponadto obserwowano objawy odstawienne u noworodka, wyrażające się nadmierną pobudliwością, niepokojem i drżeniem, nawet gdy nie stwierdzano zespołu wiotkiego dziecka. Biorąc pod uwagę powyższe informacje bromazepam można stosować w okresie ciąży wyłącznie pod warunkiem ścisłego przestrzegania wskazań terapeutycznych i dawkowania. Jeśli lek został przepisany kobiecie w okresie rozrodczym, powinna skontaktować się z lekarzem w sprawie przerwania stosowania, jeśli zamierza zajść w ciążę lub podejrzewa, że jest w ciąży. Jeśli konieczne jest leczenie bromazepamem w ostatnim okresie ciąży, należy unikać podawania dużych dawek, a noworodka należy starannie monitorować pod kątem objawów odstawiennych i (lub) zespołu wiotkiego dziecka. Badania na zwierzętach wykazały niewielki szkodliwy wpływ benzodiazepin na płód. W niektórych badaniach odnotowano późne zaburzenia w zachowaniu noworodków narażonych na diazepam in utero. Bromazepam przenika do mleka kobiecego, dlatego też kobiety karmiące piersią nie powinny stosować tego leku.

Doustnie. Dorośli. Zwykle stosowane dawki dla pacjentów leczonych ambulatoryjnie: 1,5-3 mg do 3 razy na dobę (4,5 mg – 9 mg na dobę). Ciężkie przypadki, zwłaszcza w lecznictwie szpitalnym: 6-12 mg 2 lub 3 razy na dobę. Podane dawkowanie należy traktować jako ogólne wytyczne i dobierać dawkę indywidualnie dla danego pacjenta. Ambulatoryjne leczenie pacjentów należy rozpoczynać od podawania małych dawek, dawki należy stopniowo zwiększać do optymalnej wielkości. Leczenie powinno trwać tak krótko jak to tylko możliwe. Pacjent powinien zgłaszać się do lekarza regularnie, w celu oceny konieczności dalszego podawania leku, szczególnie w sytuacjach, w których nie obserwuje się objawów choroby. Całkowity czas terapii nie powinien być dłuższy niż 8-12 tyg., wliczając w to okres stopniowego odstawiania leku. W niektórych przypadkach terapia może trwać dłużej, pod warunkiem przeprowadzenia specjalistycznej oceny stanu pacjenta. Dawkę leku należy zmniejszać stopniowo. Pacjenci stosujący benzodiazepiny przez dłuższy czas mogą wymagać dłuższego okresu zmniejszania dawki. Może być wskazana pomoc specjalisty. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku i osłabieni wymagają mniejszych dawek ze względu na indywidualne różnice we wrażliwości na preparat i w jego farmakokinetyce; dawka nie powinna być większa niż połowa dawki zwykle zalecanej. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek wymagają mniejszych dawek ze względu na indywidualne różnice we wrażliwości na lek i w jego farmakokinetyce. U osób w podeszłym wieku i (lub) pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek zaleca się regularną kontrolę i zakończenie leczenia tak szybko, jak jest to możliwe. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niepamięci następczej, po przyjęciu leku pacjent powinien mieć możliwość niezakłóconego snu przez kilka godzin. Efekt amnestyczny może wiązać się z nietypowym zachowaniem. W przypadku wystąpienia reakcji psychicznych lub paradoksalnych (np.: niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, wybuchy złości, koszmary senne, omamy, psychozy, nietypowe zachowania) lek należy odstawić; u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku istnieje większe ryzyko wystąpienia wymienionych objawów. W przypadku zamiany benzodiazepiny o długim czasie działania na benzodiazepinę o krótkim czasie działania mogą rozwinąć się objawy odstawienne. Należy unikać jednoczesnego stosowania bromazepamu z alkoholem i (lub) lekami hamującymi czynność OUN. Jednoczesne ich stosowanie może nasilić działanie leku (w tym spowodować znaczną sedację, nagłe zahamowanie czynności układu oddechowego i (lub) układu krążenia). Należy regularnie kontrolować stan pacjenta na początku leczenia w celu dobrania minimalnej skutecznej dawki i (lub) częstości stosowania oraz aby zapobiec przedawkowaniu wynikającemu z kumulacji leku. Jednoczesne stosowanie bromazepamu z opioidami może powodować uspokojenie polekowe, depresję oddechową, śpiączkę i zgon. Ze względu na te zagrożenia, jednoczesne przepisywanie leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub podobne leki, takie jak bromazepam, z opioidami należy zarezerwować dla pacjentów, u których nie jest możliwe zastosowanie alternatywnych metod leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o przepisaniu bromazepamu jednocześnie z opioidami, należy zastosować najmniejszą, skuteczną dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Należy monitorować pacjentów czy nie występują u nich objawy podmiotowe i przedmiotowe depresji oddechowej oraz uspokojenia polekowego. W związku z tym, zdecydowanie zaleca się, by poinformować pacjentów i ich opiekunów, aby byli świadomi tych objawów. W przypadku wielokrotnego podawania benzodiazepin przez kilka tyg. może dojść do zmniejszenia ich skuteczności (tolerancja). U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową należy stosować mniejszą dawkę. Nie zaleca się stosowania benzodiazepin jako leków pierwszego rzutu w leczeniu zaburzeń psychotycznych. Benzodiazepin nie należy stosować jako monoterapii w leczeniu pacjentów z depresją oraz stanami lękowymi z depresją (mogą u nich występować większe tendencje samobójcze). Lek należy stosować ostrożnie, z zachowaniem ograniczenia ilości przepisywanego preparatu, u pacjentów z przedmiotowymi i podmiotowymi objawami zaburzeń depresyjnych lub z tendencjami samobójczymi. Benzodiazepiny należy stosować z wyjątkową ostrożnością u pacjentów nadużywających w przeszłości alkoholu lub leków. Stosowanie benzodiazepin może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego i psychicznego. Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką oraz czasem trwania leczenia; jest ono także wyższe u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu lub leków w wywiadzie. Gdy rozwinie się uzależnienie fizyczne, nagłemu odstawieniu leczenia towarzyszyć będą objawy odstawienne. Mogą one obejmować: bóle głowy, biegunkę, bóle mięśni, nasilony lęk, napięcie, niepokój, dezorientację i drażliwość; w ciężkich przypadkach mogą wystąpić: derealizacja, depersonalizacja, nadwrażliwość na dźwięki, uczucie drętwienia i mrowienia kończyn, nadwrażliwość na światło, hałas i kontakt fizyczny, omamy lub napady padaczkowe. Po odstawianiu leku może wystąpić bezsenność i niepokój „z odbicia”: przemijający zespół, w którym objawy będące przyczyną zastosowania leku nawracają w nasilonej postaci. Mogą także wystąpić inne reakcje, w tym zmiany nastroju, lęk lub zaburzenia snu oraz niepokój ruchowy. Ponieważ ryzyko wystąpienia zespołu abstynencyjnego oraz zespołu „z odbicia” jest większe w przypadku nagłego przerwania leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Benzodiazepin nie należy podawać dzieciom bez starannej oceny zasadności ich stosowania; czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać stosowanie leku Bromox i natychmiast skontaktować się z lekarzem
prowadzącym, jeśli wystąpi którekolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych –
konieczna może być pilna pomoc medyczna:

- Ciężkie reakcje alergiczne. Objawy mogą obejmować:
    - Nagły obrzęk gardła, twarzy, warg i ust, który może powodować trudności w oddychaniu lub
       połykaniu.
    - Nagły obrzęk dłoni, stóp i kostek.
    - Wysypkę i świąd skóry.
- Zaburzenia serca, w tym niewydolność serca (objawami mogą być: duszność, obrzęk kostek,
  kaszel, zmęczenie i szybkie bicie serca) i zatrzymanie akcji serca.
- Zaburzenia oddychania (depresja oddechowa). Wczesne objawy to: nagle występujący głośny,
  ciężki i nierówny oddech. Skóra może przyjąć niebieską barwę.
- Uczucie niepokoju, agresja, złość, rozdrażnienie lub pobudzenie.
- Koszmary nocne i widzenie lub możliwe słyszenie rzeczy, które nie istnieją naprawdę (omamy).
- Zaburzenia psychiczne, takie jak urojenia (wiara w rzeczy, które nie są prawdziwe) lub utrata
  kontaktu z rzeczywistością.
- Nienaturalne zmiany zachowania.

Na początku leczenia lekiem Bromox mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
- uspokojenie, senność i uczucie zmęczenia
- słabsze odczucie lub brak odczuwania emocji
- zmniejszenie czujności
- uczucie dezorientacji
- ból głowy
- zawroty głowy
- nudności i wymioty
- osłabienie mięśni
- zaburzenia koordynacji, w tym ataksja (uczucie niepewności podczas chodzenia)
- zaburzenia widzenia (podwójne widzenie)

Zazwyczaj objawy te ustępują po pewnym czasie. W razie wątpliwości należy porozmawiać
z lekarzem.

Następujące działania niepożądane mogą wystąpić w dowolnym momencie leczenia:
- trudności z zapamiętywaniem nowych rzeczy, jednocześnie może wystąpić zmienione lub
  dziwne zachowanie
- depresja
- zaparcie
- wysypki skórne, świąd i zaczerwienienie skóry
- większe lub mniejsze zainteresowanie seksem
- trudności z oddawaniem moczu

Urazy:
U pacjentów przyjmujących leki z grupy benzodiazepin występuje ryzyko upadku i złamania kości.
Ryzyko to jest większe u osób w podeszłym wieku i osób przyjmujących inne leki uspokajające
(w tym alkohol).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Szczególną ostrożność należy zachować podczas stosowania z lekami hamującymi czynność ośrodka oddechowego, takimi jak opioidy (leki przeciwbólowe, leki przeciwkaszlowe, leczenie zastępcze), zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. W przypadku jednoczesnego stosowania leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub podobne leki, takie jak bromazepam, z opioidami zwiększa się ryzyko wystąpienia uspokojenia polekowego, depresji oddechowej, śpiączki oraz zgonu ze względu na addytywne działanie na OUN. Należy stosować najmniejszą, skuteczną dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. W przypadku opioidowych leków przeciwbólowych może także wystąpić stan euforii prowadzący do zwiększenia ryzyka uzależnienia psychicznego. Benzodiazepiny dają efekt addytywny przy jednoczesnym stosowaniu z alkoholem lub innymi preparatami hamującymi czynność OUN. W czasie leczenia nie należy pić alkoholu. Nasilenie hamującego wpływu na OUN może wystąpić przy jednoczesnym stosowaniu z preparatami przeciwpsychotycznymi (neuroleptykami), lekami przeciwlękowymi/uspokajającymi, niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi, przeciwdrgawkowymi oraz lekami przeciwhistaminowymi o działaniu uspokajającym, blokującymi receptor H₁. Interakcje farmakokinetyczne mogą wystąpić przy jednoczesnym stosowaniu bromazepamu i leków hamujących aktywność enzymu CYP3A4 w wątrobie, co skutkuje zwiększeniem stężenia bromazepamu w osoczu. W mniejszym stopniu dotyczy to również benzodiazepin, które są metabolizowane są tylko drogą koniugacji. Należy zachować ostrożność i rozważyć istotne zmniejszenia dawki przy jednoczesnym podawaniu bromazepamu z silnymi inhibitorami CYP3A4 (na przykład azolowymi preparatami leczniczymi przeciwgrzybicznymi, inhibitorami proteazy lub niektórymi makrolidami). Jednoczesne podawanie cymetydyny, znanego inhibitora wielu izoenzymów układu enzymatycznego cytochromu P450 może przedłużać okres półtrwania bromazepamu z powodu znaczącego zmniejszenia klirensu o 50%. Jednoczesne podawanie propranololu przedłuża okres półtrwania bromazepamu o 20% i powoduje nieistotne zwiększenie klirensu bromazepamu. Jednoczesne podawanie fluwoksaminy, inhibitora CYP1A2 powoduje znaczący wzrost narażenia na bromazepam (2,4-krotne zwiększenie AUC) i wydłużenie okresu półtrwania (1,9-krotnie). W dawkach terapeutycznych bromazepam nie indukuje enzymów utleniających w wątrobie.

Orion Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Fabryczna 5A
00-446 Warszawa
22-833-31-77
[email protected]
www.orionpharma.pl