Bylvay 1200 µg kapsułki twarde

1 kaps. twarda zawiera 200 µg, 400 µg, 600 µg lub 1200 µg odewiksybatu.

Odewiksybat jest odwracalnym, silnym, selektywnym inhibitorem transportera kwasów żółciowych w jelicie krętym (IBAT). Odewiksybat działa miejscowo w dystalnym odcinku jelita krętego, gdzie zmniejsza wychwyt zwrotny kwasów żółciowych i zwiększa klirens kwasów żółciowych przez jelito grube, co prowadzi do zmniejszenia stężenia kwasów żółciowych w surowicy. Stopień zmniejszenia stężenia kwasów żółciowych w surowicy nie koreluje z ogólnoustrojową farmakokinetyką. Odewiksybat w minimalnym stopniu ulega wchłanianiu po podaniu doustnym. C_max jest osiągane w ciągu 1 do 5 h. Odewiksybat wiąże się z białkami osocza ludzkiego w ponad 99%, jest metabolizowany w organizmie ludzkim w minimalnym stopniu. T_0,5 wynosi ok 2,5 h. Odewiksybat wydalany jest głównie w kale.

Leczenie postępującej rodzinnej cholestazy wewnątrzwątrobowej (PFIC) u pacjentów w wieku od 6 miesięcy.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się stosowania leku w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Kobiety w wieku rozrodczym powinny w trakcie leczenia odewiksybatem stosować skuteczną metodę antykoncepcji. Nie wiadomo, czy odewiksybat lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie preparatem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność lub reprodukcję.

Doustnie. Leczenie powinien rozpoczynać i nadzorować lekarz mający doświadczenie w leczeniu PFIC. Zalecana dawka odewiksybatu to 40 μg/kg mc. podawane doustnie raz na dobę rano. Liczba kapsułek leku potrzebna do uzyskania dawki nominalnej 40 μg/kg mc. na dobę: 4 do <7,5 kg - 1 kaps. 200 μg; 7,5 do <12,5 kg - 2 kaps. 200 μg lub 1 kaps. 400 μg; 12,5 do <17,5 - 3 kaps. 200 µg; 17,5 do <25,5 kg - 4 kaps. 200 µg lub 2 kaps. 400 µg; 25,5 do <35,5 kg - 6 kaps. 200 µg lub 3 kaps. 400 µg; 35,5 do <45,5 kg - 8 kaps. 200 µg lub 4 kaps. 400 µg; 45,5 do <55,5 kg - 10 kaps. 200 µg lub 5 kaps. 400 µg; ≥55,5 kg - 12 kaps. 200 µg lub 6 kaps. 400 µg. Moc/liczba kapsułek wyróżniona pogrubioną czcionką jest zalecana na podstawie przewidywanej łatwości podawania. Zwiększanie dawki. Po rozpoczęciu leczenia odewiksybatem u niektórych pacjentów może stopniowo zmniejszać się nasilenie świądu i stężenie kwasów żółciowych w surowicy. Jeśli po 3 mies. ciągłego leczenia nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi klinicznej, dawkę można zwiększyć do 120 μg/kg mc. na dobę. Liczba kapsułek leku potrzebna do uzyskania dawki nominalnej 120 μg/kg mc. na dobę: 4 do <7,5 kg - 1 kaps. 600 µg; 7,5 do <12,5 kg - 2 kaps. 600 µg lub 1 kaps. 1200 µg; 12,5 do <17,5 kg - 3 kaps. 600 µg; 17,5 do <25,5 kg - 4 kaps. 600 µg lub 2 kaps. 1200 µg; 25,5 do <35,5 kg - 6 kaps. 600 µg lub 3 kaps. 1200 µg; 35,5 do <45,5 kg - 8 kaps. 600 µg lub 4 kaps. 1200 µg; 45,5 do <55,5 kg - 10 kaps. 600 µg lub 5 kaps. 1200 µg; ≥55,5 kg - 12 kaps. 600 µg lub 6 kaps. 1200 µg. Moc/liczba kapsułek wyróżniona pogrubioną czcionką jest zalecana na podstawie przewidywanej łatwości podawania. W przypadku pacjentów, którzy nie wykazują korzyści klinicznych po 6 mies. ciągłego codziennego leczenia odewiksybatem, należy rozważyć inne leczenie. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki odewiksybatu pacjent powinien przyjąć pominiętą dawkę jak najszybciej, ale tak aby nie przekroczyć jednej dawki na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania odewiksybatu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD), którzy wymagają hemodializy. Jednak ze względu na nieznaczne wydalanie odewiksybatu przez nerki, nie ma konieczności dostosowywania dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie jest wymagane dostosowanie dawki leku. Nie badano odewiksybatu pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (stopień C w skali Childa-Pugha). Ze względu na minimalne wchłanianie nie jest wymagana modyfikacja dawki, jednak u tych pacjentów może być wskazane dodatkowa kontrola pod kątem działań niepożądanych. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności odewiksybatu u dzieci w wieku <6 mies. Sposób podania. Lek należy przyjmować rano, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Większe kapsułki 200 μg i 600 μg należy otworzyć i wsypać ich zawartość do jedzenia lub do płynu, ale można je także połykać w całości. Mniejsze kapsułki 400 μg i 1200 μg należy połykać w całości, ale można je także otworzyć i wsypać ich zawartość do jedzenia lub do płynu. W przypadku połykania kapsułek w całości pacjent powinien przyjmować je rano i popijać szklanką wody. Podawanie leku w płynach wymaga stosowania strzykawki doustnej.

Mechanizm działania odewiksybatu wymaga zachowania jelitowo-wątrobowego krążenia kwasów żółciowych i transportu soli żółciowych do kanalików żółciowych włosowatych. Choroby, leki lub zabiegi chirurgiczne, które zaburzają perystaltykę przewodu pokarmowego albo jelitowo-wątrobowe krążenie kwasów żółciowych, w tym transport soli żółciowych do kanalików żółciowych włosowatych, mogą zmniejszać skuteczność działania odewiksybatu. Z tego względu, np. pacjenci z PFIC2 z całkowitym brakiem lub niewystarczającą czynnością białka pompy eksportu kwasów żółciowych (BSEP) (tj. pacjenci z PFIC2 podtypu BSEP3), nie wykazują reakcji na odewiksybat. Brak jest danych lub istnieją tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące odewiksybatu w podtypach PFIC innych niż 1 i 2. W przypadku uporczywej biegunki może być konieczne przerwanie lub zaprzestanie podawania leku. Kontrolowanie czynności wątroby. U pacjentów leczonych odewiksybatem obserwowano podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny. Zaleca się ocenę testów czynnościowych wątroby u wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem leczenia odewiksybatem, z kontrolą zgodnie ze standardową praktyką kliniczną. U pacjentów z podwyższonymi wynikami testów czynnościowych wątroby i ciężkimi zaburzaniemi czynności wątroby (stopień C w skali Childa-Pugha) należy rozważyć częstsze kontrole. Wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. W przypadku wszystkich pacjentów przed włączeniem odewiksybatu zaleca się ocenę stężenia witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (FSV) (witaminy A, D, E) oraz międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) razem z kontrolą zgodnie ze standardową praktyką kliniczną. W przypadku rozpoznania niedoboru FSV należy zalecić leczenie uzupełniające.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane mogą występować z następującą częstością:
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)
• biegunka, w tym biegunka z krwawymi stolcami, luźne stolce
• wymioty
• ból brzucha
Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów):
• powiększenie wątroby

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Odewiksybat jest substratem transportera wypływu, tj. glikoproteiny P (P-gp). U zdrowych dorosłych jednoczesne podawanie itrakonazolu, silnego inhibitora P-gp, prowadziło do większej o ok. 50-60% ekspozycji na odewiksybat w osoczu po podaniu pojedynczej dawki 7200 μg odewiksybatu. Wzrost ten nie jest istotny klinicznie. W warunkach in vitro nie stwierdzono żadnych innych potencjalnie istotnych interakcji zależnych od transportera. W warunkach in vitro odewiksybat nie indukował enzymów CYP. Badania in vitro wykazały, że odewiksybat jest inhibitorem CYP3A4/5. U zdrowych dorosłych jednoczesne stosowanie odewiksybatu zmniejszało pole pod krzywą (AUC) doustnego midazolamu (substratu CYP3A4) o 30% i ekspozycję na 1-OH-midazolam o mniej niż 20%, czego nie uważa się za istotne klinicznie. Nie przeprowadzono badań interakcji z UDCA ani ryfampicyną. W badaniu interakcji z zastosowaniem lipofilowego złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego zawierającego etynyloestradiol (0,03 mg) i lewonorgestrel (0,15 mg), przeprowadzonym z udziałem dorosłych, zdrowych kobiet, jednoczesne stosowanie odewiksybatu nie miało wpływu na AUC lewonorgestrelu i powodowało zmniejszenie AUC etynyloestradiolu o 17 %, czego nie uważa się za klinicznie istotne. Nie przeprowadzono badań interakcji z zastosowaniem innych preparatów lipofilowych, dlatego nie można wykluczyć wpływu na wchłanianie innych leków rozpuszczalnych w tłuszczach. W badaniach klinicznych u niektórych pacjentów otrzymujących odewiksybat obserwowano zmniejszone stężenie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Należy kontrolować stężenie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach.

Ipsen Poland Sp. z o.o.
ul. Chmielna 73 (Budynek Varso 2, Piętro 19)
00-801 Warszawa
22-653-68-00
www.ipsen.com/poland/