Bylvay 200 µg kapsułki twarde

1 kaps. twarda zawiera 200 µg, 400 µg, 600 µg lub 1200 µg odewiksybatu.

Odewiksybat jest odwracalnym, silnym, selektywnym inhibitorem transportera kwasów żółciowych w jelicie krętym (IBAT). Odewiksybat działa miejscowo w dystalnym odcinku jelita krętego, gdzie zmniejsza wychwyt zwrotny kwasów żółciowych i zwiększa klirens kwasów żółciowych przez jelito grube, co prowadzi do zmniejszenia stężenia kwasów żółciowych w surowicy. Stopień zmniejszenia stężenia kwasów żółciowych w surowicy nie koreluje z ogólnoustrojową farmakokinetyką. Odewiksybat w minimalnym stopniu ulega wchłanianiu po podaniu doustnym. C_max jest osiągane w ciągu 1 do 5 h. Odewiksybat wiąże się z białkami osocza ludzkiego w ponad 99%, jest metabolizowany w organizmie ludzkim w minimalnym stopniu. T_0,5 wynosi ok 2,5 h. Odewiksybat wydalany jest głównie w kale.

Leczenie postępującej rodzinnej cholestazy wewnątrzwątrobowej (PFIC) u pacjentów w wieku od 6 miesięcy.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się stosowania leku w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Kobiety w wieku rozrodczym powinny w trakcie leczenia odewiksybatem stosować skuteczną metodę antykoncepcji. Nie wiadomo, czy odewiksybat lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie preparatem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność lub reprodukcję.

Doustnie. Leczenie powinien rozpoczynać i nadzorować lekarz mający doświadczenie w leczeniu PFIC. Zalecana dawka odewiksybatu to 40 μg/kg mc. podawane doustnie raz na dobę rano. Liczba kapsułek leku potrzebna do uzyskania dawki nominalnej 40 μg/kg mc. na dobę: 4 do <7,5 kg - 1 kaps. 200 μg; 7,5 do <12,5 kg - 2 kaps. 200 μg lub 1 kaps. 400 μg; 12,5 do <17,5 - 3 kaps. 200 µg; 17,5 do <25,5 kg - 4 kaps. 200 µg lub 2 kaps. 400 µg; 25,5 do <35,5 kg - 6 kaps. 200 µg lub 3 kaps. 400 µg; 35,5 do <45,5 kg - 8 kaps. 200 µg lub 4 kaps. 400 µg; 45,5 do <55,5 kg - 10 kaps. 200 µg lub 5 kaps. 400 µg; ≥55,5 kg - 12 kaps. 200 µg lub 6 kaps. 400 µg. Moc/liczba kapsułek wyróżniona pogrubioną czcionką jest zalecana na podstawie przewidywanej łatwości podawania. Zwiększanie dawki. Po rozpoczęciu leczenia odewiksybatem u niektórych pacjentów może stopniowo zmniejszać się nasilenie świądu i stężenie kwasów żółciowych w surowicy. Jeśli po 3 mies. ciągłego leczenia nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi klinicznej, dawkę można zwiększyć do 120 μg/kg mc. na dobę. Liczba kapsułek leku potrzebna do uzyskania dawki nominalnej 120 μg/kg mc. na dobę: 4 do <7,5 kg - 1 kaps. 600 µg; 7,5 do <12,5 kg - 2 kaps. 600 µg lub 1 kaps. 1200 µg; 12,5 do <17,5 kg - 3 kaps. 600 µg; 17,5 do <25,5 kg - 4 kaps. 600 µg lub 2 kaps. 1200 µg; 25,5 do <35,5 kg - 6 kaps. 600 µg lub 3 kaps. 1200 µg; 35,5 do <45,5 kg - 8 kaps. 600 µg lub 4 kaps. 1200 µg; 45,5 do <55,5 kg - 10 kaps. 600 µg lub 5 kaps. 1200 µg; ≥55,5 kg - 12 kaps. 600 µg lub 6 kaps. 1200 µg. Moc/liczba kapsułek wyróżniona pogrubioną czcionką jest zalecana na podstawie przewidywanej łatwości podawania. W przypadku pacjentów, którzy nie wykazują korzyści klinicznych po 6 mies. ciągłego codziennego leczenia odewiksybatem, należy rozważyć inne leczenie. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki odewiksybatu pacjent powinien przyjąć pominiętą dawkę jak najszybciej, ale tak aby nie przekroczyć jednej dawki na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek/wątroby nie jest wymagane dostosowanie dawki leku. Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania odewiksybatu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD), którzy wymagają hemodializy. Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z PFIC i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C w skali Childa-Pugha). U takich pacjentów niezbędna może być dodatkowa kontrola pod kątem działań niepożądanych po podaniu odewiksybatu. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności odewiksybatu u dzieci w wieku <6 mies. Sposób podania. Lek należy przyjmować rano, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Większe kapsułki 200 μg i 600 μg należy otworzyć i wsypać ich zawartość do jedzenia lub do płynu, ale można je także połykać w całości. Mniejsze kapsułki 400 μg i 1200 μg należy połykać w całości, ale można je także otworzyć i wsypać ich zawartość do jedzenia lub do płynu. W przypadku połykania kapsułek w całości pacjent powinien przyjmować je rano i popijać szklanką wody. Podawanie leku w płynach wymaga stosowania strzykawki doustnej.

Mechanizm działania odewiksybatu wymaga zachowania jelitowo-wątrobowego krążenia kwasów żółciowych i transportu soli żółciowych do kanalików żółciowych włosowatych. Choroby, leki lub zabiegi chirurgiczne, które zaburzają perystaltykę przewodu pokarmowego albo jelitowo-wątrobowe krążenie kwasów żółciowych, w tym transport soli żółciowych do kanalików żółciowych włosowatych, mogą zmniejszać skuteczność działania odewiksybatu. Z tego względu, np. pacjenci z PFIC2 z całkowitym brakiem lub niewystarczającą czynnością białka pompy eksportu kwasów żółciowych (BSEP) (tj. pacjenci z PFIC2 podtypu BSEP3), nie wykazują reakcji na odewiksybat. Brak jest danych lub istnieją tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące odewiksybatu w podtypach PFIC innych niż 1 i 2. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C w skali Childa-Pugha). W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyć okresowe badania czynności wątroby. Często zgłaszanym działaniem niepożądanym podczas leczenia odewiksybatem jest biegunka. Biegunka może prowadzić do odwodnienia. Należy regularnie kontrolować pacjentów, by zapewnić im odpowiednie nawodnienie podczas epizodów biegunki. Obserwowano podwyższone wyniki badań czynności wątroby. U wszystkich pacjentów przed włączeniem leku zaleca się ocenę wyników badań czynności wątroby (aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, gamma-glutamylotransferazy, fosfatazy alkalicznej i bilirubiny całkowitej) razem z kontrolą zgodnie ze standardową praktyką kliniczną. U pacjentów z podwyższonymi parametrami czynności wątroby należy rozważyć częstszą kontrolę. U wszystkich pacjentów przed włączeniem leku zaleca się ocenę stężenia witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (witaminy A, D, E) oraz międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) razem z kontrolą zgodnie ze standardową praktyką kliniczną. Leczenie odewiksybatem może wpływać na wchłanianie preparatów rozpuszczalnych w tłuszczach.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane mogą występować z następującą częstością:
często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów):
- biegunka, w tym krew w kale, luźne stolce;
- ból brzucha;
- powiększona wątroba.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Odewiksybat jest substratem transportera wypływu, tj. glikoproteiny P (P-gp). U zdrowych dorosłych jednoczesne podawanie itrakonazolu, silnego inhibitora P-gp, prowadziło do większej o ok. 50-60% ekspozycji na odewiksybat w osoczu po podaniu pojedynczej dawki 7200 μg odewiksybatu. Wzrost ten nie jest istotny klinicznie. W warunkach in vitro nie stwierdzono żadnych innych potencjalnie istotnych interakcji zależnych od transportera. W warunkach in vitro odewiksybat nie indukował enzymów CYP. Badania in vitro wykazały, że odewiksybat jest inhibitorem CYP3A4/5. U zdrowych dorosłych jednoczesne stosowanie odewiksybatu zmniejszało pole pod krzywą (AUC) doustnego midazolamu (substratu CYP3A4) o 30% i ekspozycję na 1-OH-midazolam o mniej niż 20%, czego nie uważa się za istotne klinicznie. Nie przeprowadzono badań interakcji z UDCA ani ryfampicyną. W badaniu interakcji z zastosowaniem lipofilowego złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego zawierającego etynyloestradiol (0,03 mg) i lewonorgestrel (0,15 mg), przeprowadzonym z udziałem dorosłych, zdrowych kobiet, jednoczesne stosowanie odewiksybatu nie miało wpływu na AUC lewonorgestrelu i powodowało zmniejszenie AUC etynyloestradiolu o 17 %, czego nie uważa się za klinicznie istotne. Nie przeprowadzono badań interakcji z zastosowaniem innych preparatów lipofilowych, dlatego nie można wykluczyć wpływu na wchłanianie innych leków rozpuszczalnych w tłuszczach. W badaniach klinicznych u niektórych pacjentów otrzymujących odewiksybat obserwowano zmniejszone stężenie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Należy kontrolować stężenie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach.

Ipsen Poland Sp. z o.o.
ul. Chmielna 73 (Budynek Varso 2, Piętro 19)
00-801 Warszawa
22-653-68-00
www.ipsen.com/poland/