Cablivi 10 mg proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka z proszkiem zawiera 10 mg kaplacyzumabu (humanizowanym, biwalentnym nanociałem wytwarzanym przez Escherichia coli przy użyciu technologii rekombinacji DNA). 1 ampułko-strzykawka z rozpuszczalnikiem zawiera 1 ml wody do wstrzykiwań.

Kaplacyzumab jest humanizowaną biwalentną nanocząsteczką zbudowaną z dwóch takich samych, humanizowanych elementów (PMP12A2hum1), genetycznie związanych łącznikiem 3-alanina wiążącą się z domeną A1 czynnika von Willebranda i hamującą interakcję pomiędzy tym czynnikiem a płytkami krwi. W ten sposób kaplacyzumab uniemożliwia charakterystyczną w aTTP adhezję płytek krwi pobudzaną przez ultra duże multimery czynnika von Willebranda. Ponadto wpływa on na dostępność czynnika von Willebranda wywołując przemijające obniżenie całkowitego poziomu antygenu czynnika von Willebranda oraz towarzyszące obniżenie poziomu czynnika VIII:C podczas leczenia. U zdrowych ochotników, którym podawano 10 mg kaplacyzumabu podskórnie raz na dobę, C_max obserwowano po 6-7 h po podaniu. Stan równowagi został osiągnięty po pierwszym podaniu, przy minimalnej akumulacji. Po podaniu podskórnym, kaplacyzumab wchłania się szybko i prawie całkowicie do krążenia systemowego (szacunkowe F >0,901). Po wchłonięciu, wiąże się z cząsteczką docelową i rozmieszcza w dobrze ukrwionych narządach. Przyjmuje się, że kaplacyzumab związany z cząsteczką docelową jest katabolizowany w obrębie wątroby, natomiast niezwiązany kaplacyzumab jest wydalany przez nerki.

Leczenie osób dorosłych i młodzieży ≥12 lat, o masie ciała ≥40 kg, podczas epizodu nabytej zakrzepowej plamicy małopłytkowej (aTTP) w połączeniu z wymianą osocza i immunosupresją.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania leku w czasie ciąży (brak danych). Nie wiadomo, czy kaplacyzumab przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy wstrzymać się z zastosowaniem/przerwać terapię, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Wpływ kaplacyzumabu na płodność u ludzi jest nieznany.

Dożylnie, podskórnie. Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu chorych na mikroangiopatie zakrzepowe. Pierwsza dawka: wstrzyknięcie dożylne kaplacyzumabu w dawce 10 mg przed wymianą osocza. Kolejne dawki: codzienne podskórne wstrzyknięcia kaplacyzumabu w dawce 10 mg po każdej wymianie osocza, przez okres leczenia polegającego na codziennej wymianie osocza, a następnie codzienne wstrzyknięcia podskórne kaplacyzumabu w dawce 10 mg przez 30 dni po zaprzestaniu leczenia polegającego na codziennej wymianie osocza. Jeżeli na koniec tego okresu zostaną stwierdzone objawy utrzymującej się choroby immunologicznej, zalecane jest zoptymalizowanie leczenia immunosupresyjnego i kontynuowanie codziennych wstrzyknięć kaplacyzumabu w dawce 10 mg do czasu ustąpienia objawów podstawowej choroby immunologicznej (np. trwałej normalizacji poziomu aktywności ADAMTS13). W programie badań klinicznych kaplacyzumab był podawany raz na dobę przez maksymalnie 71 kolejnych dni. Pominięcie dawki. Pierwszą dawkę kaplacyzumabu należy podać dożylnie przed początkową wymianą osocza. Jeśli podanie pierwszej dożylnej dawki kaplacyzumabu zostanie pominięte i wymiana osocza została już przeprowadzona, pierwszą dawkę kaplacyzumabu nadal należy podać dożylnie po zakończeniu wymiany osocza, a kolejną dawkę należy podać podskórnie następnego dnia zgodnie z dotychczasowym schematem dawkowania. W przypadku pominięcia dawki leku należy ją podać w ciągu 12 h. Jeżeli upłynęło więcej niż 12 h, NIE należy podawać pominiętej dawki, a kolejną dawkę podać zgodnie z dotychczasowym schematem dawkowania. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenie w stosowaniu kaplacyzumabu u pacjentów w podeszłym wieku jest ograniczone, jednak nie ma danych wskazujących na konieczność dostosowania dawki lub podjęcia specjalnych środków ostrożności u tych pacjentów. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Nie przeprowadzono oficjalnych badań dotyczących stosowania kaplacyzumabu u pacjentów z przewlekłą lub ostrą niewydolnością wątroby o ciężkim nasileniu; w przypadku tych pacjentów stosowanie leku wymaga oceny stosunku korzyści do ryzyka i uważnej obserwacji klinicznej. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności kaplacyzumabu u dzieci i młodzieży. Dawkowanie leku u młodzieży w wieku ≥12 lat, o mc. przynajmniej 40 kg, jest takie samo jak u dorosłych. Nie można zalecić dawkowania leku w przypadku dzieci i młodzieży o mc. poniżej 40 kg. Sposób podania. Pierwszą dawkę leku należy podać we wstrzyknięciu dożylnym. Kolejne dawki należy podawać we wstrzyknięciach podskórnych do powłok jamy brzusznej. Należy unikać wstrzyknięć w okolicy pępka i nie należy podawać kolejnych wstrzyknięć w tym samym kwadrancie brzucha. Po odpowiednim przeszkoleniu w zakresie wykonywania wstrzyknięć podskórnych pacjenci lub ich opiekunowie mogą sami wstrzykiwać lek.

Lek zwiększa ryzyko krwawienia. U pacjentów otrzymujących kaplacyzumab, głównie u tych, którzy stosowali jednocześnie leki przeciwpłytkowe lub przeciwzakrzepowe, zgłaszano przypadki ciężkich krwawień, w tym krwawień zagrażających życiu i prowadzących do zgonu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania kaplacyzumabu u pacjentów z chorobami współistniejącymi, które mogą predysponować do zwiększonego ryzyka krwawienia. W przypadku wystąpienia istotnego klinicznie krwawienia należy przerwać leczenie kaplacyzumabem. W razie potrzeby można rozważyć zastosowanie koncentratu czynnika von Willebranda (vWF) w celu przywrócenia hemostazy. Stosowanie leku można wznowić wyłącznie po konsultacji z lekarzem posiadającym doświadczenie w leczeniu mikroangiopatii zakrzepowych. W przypadku wznowienia stosowania leku, pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem występowania objawów krwawienia. Ze względu na ryzyko krwawienia, należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania z innymi lekami wpływającymi na hemostazę i krzepnięcie. Pacjentów z podstawowymi koagulopatiami (takimi jak hemofilia lub inne niedobory czynników krzepnięcia), należy wnikliwie obserwować z uwagi na potencjalnie zwiększone ryzyko krwawienia. Przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, inwazyjnym zabiegiem stomatologicznym lub innymi inwazyjnymi zabiegami, pacjent powinien poinformować lekarza lub lekarza dentystę o przyjmowaniu kaplacyzumabu; zaleca się wstrzymanie leczenia co najmniej 7 dni przed planowanym zabiegiem. Pacjent musi również powiadomić lekarza nadzorującego leczenie kaplacyzumabem o planowanym zabiegu. Po ustąpieniu ryzyka krwawienia chirurgicznego i wznowieniu przyjmowania kaplacyzumabu, pacjenta należy uważnie obserwować pod kątem występowania objawów krwawienia. W przypadku nagłej operacji zaleca się zastosowanie koncentratu czynnika von Willebranda w celu przywrócenia hemostazy. Nie przeprowadzono oficjalnych badań dotyczących stosowania kaplacyzumabu u pacjentów z przewlekłą lub ostrą niewydolnością wątroby o ciężkim nasileniu; stosowanie leku u tych pacjentów wymaga oceny stosunku korzyści do ryzyka i uważnej obserwacji klinicznej. 1 dawka leku zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w razie wystąpienia następujących ciężkich
działań niepożądanych:
długotrwałe lub nadmierne krwawienie.
Lekarz prowadzący może zdecydować, że pacjent będzie uważniej monitorowany lub może zmienić
leczenie.

Działania niepożądane obserwowane podczas badania klinicznego zgłaszano z następującymi
częstościami występowania:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10):
- krwawienie z dziąseł,
- gorączka,
- zmęczenie,
- ból głowy,
- krwawienie z nosa,
- pokrzywka.

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10):
- krwawienie z oka,
- krwawe wymioty,
- obecność krwi w stolcu,
- czarne, smoliste stolce,
- krwawienie z żołądka,
- krwawienie z hemoroidów,
- krwawienie z odbytu,
- reakcje w miejscu wstrzyknięcia: wysypka, świąd i krwawienie,
- krwawienie do mózgu objawiające się silnym bólem głowy o szybkim początku, wymiotami,
  zaburzeniami świadomości, gorączką, niekiedy drgawkami i sztywnością karku lub bólem
  karku,
- ból mięśni,
- udar mózgu,
- krwiomocz,
- zbyt obfite krwawienia miesiączkowe,
- krwawienie z dróg rodnych,
- odkrztuszanie krwi,
- duszność,
- zasinienia.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

W przypadku jednoczesnego stosowania leku z innymi lekami wpływającymi na hemostazę i krzepnięcie zwiększa się ryzyko krwawienia. Rozpoczęcie lub kontynuowanie leczenia doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (np. antagonistami witaminy K lub bezpośrednimi doustnymi antykoagulantami [DOAC], takimi jak inhibitory trombiny lub czynnika Xa), lekami przeciwpłytkowymi, lekami trombolitycznymi, takimi jak urokinaza, tkankowy aktywator plazminogenu (t-PA) (np. alteplaza) lub heparyną wymaga starannego rozważenia i uważnej obserwacji klinicznej.

Ablynx