Calcium chloratum WZF 67 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu zawiera 67 mg chlorku wapnia dwuwodnego co odpowiada 0,46 mmol (18,3 mg) jonów wapnia.

Chlorek wapnia w postaci roztworu do podawania pozajelitowego pozwalający na szybkie uzupełnienie niedoborów wapnia w organizmie. Wapń jest integralnym składnikiem ustroju wpływającym na liczne procesy poza - i wewnątrzkomórkowe: skurcz mięśni, przewodnictwo nerwowe, aktywność enzymów oraz uwalnianie i działanie hormonów. Jest również ważnym kofaktorem procesu aktywacji enzymów i wielu etapów kaskady krzepnięcia krwi. W mięśniach szkieletowych interakcja jonów Ca²⁺ z białkami wiążącymi ten jon, tj. z troponiną C i kalmoduliną, zapoczątkowuje skurcz mięśnia (w następstwie powstawania kompleksu wapń -troponina) i fosforylację enzymów (w wyniku aktywacji kinazy białek przez kompleks wapń -kalmodulina), katalizujących rozkład glikogenu i dostarczających glukozę jako źródło energii. Zjawisko sprzężenia pobudzenia i skurczu w innych mięśniach, w tym również skurczów mięśnia sercowego, jest również zależne od wapnia. Wapń uczestniczy również w działaniu innych przekaźników wewnątrzkomórkowych, takich jak cAMP i IP3, powstających w wyniku interakcji receptorów błon komórkowych z następującymi hormonami: epinefryną, glukagonem, wazopresyną, sekretyną i cholecystokininą. Wapń jest wydalany z moczem w ilości zależnej od stężenia jonów wapnia w surowicy.

Stany niedoboru wapnia wymagające szybkiego uzupełnienia. Zatrucia: antagonistami wapnia z objawami zaburzeń krążenia (jeśli dochodzi do zaburzeń krążenia: spadku ciśnienia tętniczego, zaburzeń przewodnictwa), siarczanem magnezu, fluorkami lub szczawianami. Resuscytacja krążeniowa. Znaczna hiperkaliemia ze zmianami EKG.

Nadwrażliwość na chlorek wapnia lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkalcemia. Hiperkalciuria. Kamica nerkowa. Ostra niewydolność nerek. Migotanie komór.

Chlorek wapnia przenika przez łożysko. Preparat może być stosowany u kobiet w ciąży, jeśli w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Chlorek wapnia przenika do mleka kobiecego w tak małych ilościach, że nie wywiera to wpływu na dziecko karmione piersią.

Dożylnie. Dawkowanie jest indywidualne, zależne od stopnia niedoboru wapnia. Stany niedoboru wapnia wymagające szybkiego uzupełnienia. Dorośli: 5-10 ml roztworu (2,3-4,6 mmol jonów wapnia) podać bardzo powoli dożylnie. Kolejną dawkę można podać po przerwie trwającej 1-3 dni, w zależności od odpowiedzi pacjenta i (lub) wyników oznaczeń stężenia wapnia w surowicy. W przypadku zwiększonego wydalania wapnia, może być konieczne powtórzenie dawki. Dzieci: 0,2 ml/kg mc./dawkę (0,092 mmol jonów wapnia/kg mc./dawkę) roztworu bardzo powoli dożylnie. Maksymalna dawka 1-10 ml na dobę. Zatrucia: antagonistami wapnia (jeśli dochodzi do zaburzeń krążenia: spadku ciśnienia tętniczego, zaburzeń przewodnictwa) siarczanem magnezu, fluorkami lub szczawianami. Dorośli: początkowo 5 ml (2,3 mmol jonów wapnia) podane natychmiast po stwierdzeniu zatrucia. Jeśli zachodzi potrzeba, dawkę można powtarzać. Resuscytacja krążeniowa. Dorośli: 5-10 ml roztworu (2,3-4,6 mmol jonów wapnia) podawać bardzo powoli dożylnie. Znaczna hiperkaliemia ze zmianami w EKG. Dorośli: chlorek wapnia powinien być podawany wyłącznie pod kontrolą EKG. Sposób podania. Preparat należy podawać powoli, z szybkością 1 do 2 ml/min. W przypadku wystąpienia u pacjenta niekorzystnych objawów, należy zaprzestać podawania. Wznowienie podawania jest możliwe po ustąpieniu tych objawów. Po wstrzyknięciu pacjent powinien przez kilka minut pozostać w pozycji leżącej. Roztworu nie podawać podskórnie lub domięśniowo, ponieważ w miejscu podania może wystąpić martwica tkanek. Roztwór przeznaczony do podania powinien mieć temperaturę pokojową.

Preparat jest roztworem hiperosmotycznym. Powinien być podawany wyłącznie dożylnie, powoli do dużych żył centralnych, aby zminimalizować podrażnienie żył i zapobiec działaniom niepożądanym. Podanie roztworu poza żyłę może spowodować martwicę tkanek. Roztworu nie wolno podawać niemowlętom doustnie, ponieważ może wystąpić ciężkie podrażnienie przewodu pokarmowego. Niemowlętom nie wykonywać iniekcji do żył znajdujących się na głowie. Po wstrzyknięciu chlorku wapnia może wystąpić obniżenie ciśnienia tętniczego, związane z rozszerzeniem naczyń. Podanie ze zbyt dużą szybkością i (lub) w zbyt dużych dawkach, prowadzących do wystąpienia dużych stężeń wapnia we krwi docierającej do serca, może spowodować ryzyko wystąpienia utraty przytomności z przyczyn sercowych. Z uwagi na właściwości kwasowe wapnia chlorku, nie należy go stosować w leczeniu hipokalcemii wynikającej z niewydolności nerek. Nie zaleca się podawania chlorku wapnia pacjentom z kwasicą oddechową lub niewydolnością oddechową, z uwagi na kwasowe właściwości związku. W trakcie stosowania preparatu należy monitorować stężenie wapnia w surowicy.

4. Możliwe działania niepożądane.

Jak każdy lek, Calcium chloratum WZF 10% może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Wstrzyknięcie soli wapnia może powodować działanie drażniące. Domięśniowe i podskórne podanie leku wiąże się ze szczególnym zagrożeniem wystąpienia takiego działania i jest przeciwwskazane.
Podczas pozajelitowego stosowania soli wapnia obserwowano zwapnienia tkanek miękkich.
Podawanie dużych dawek soli wapnia może prowadzić do wystąpienia hiperkalcemii (patrz punkt „W przypadku zastosowania większej dawki leku Calcium chloratum WZF 10% niż
zalecana”).

Zbyt szybkie wstrzyknięcie dożylne soli wapnia może także prowadzić do wystąpienia hiperkalcemii, a ponadto uczucia smaku kredy w ustach, uderzeń gorąca, rozszerzenia naczyń obwodowych.
U niektórych osób w czasie stosowania leku Calcium chloratum WZF 10% mogą wystąpić inne działania niepożądane. W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych, także niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.

Podawanie dożylne soli wapnia pacjentom przyjmującym glikozydy nasercowe grozi wywołaniem niebezpiecznych zaburzeń rytmu serca. Jeśli podanie preparatu w takim przypadku jest konieczne, należy podawać go powoli w małych porcjach, najlepiej we wlewie kroplowym w warunkach oddziału intensywnej terapii. Tiazydowe leki moczopędne mogą nasilać ryzyko wystąpienia hiperkalcemii. Bisfosfoniany mogą wykazywać interakcje z wapnia chlorkiem, czego skutkiem jest zmniejszenie wchłaniania bisfosfonianów. Sole wapnia zmniejszają wchłanianie tetracyklin.

Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański
58-563-16-00
[email protected]
www.polpharma.pl