Calperos 1000 kapsułki

Calperos 500: 1 kaps. twarda zawiera 200 mg jonów wapnia w postaci 500 mg wapnia węglanu. Calperos 1000: 1 kaps. twarda zawiera 400 mg jonów wapnia w postaci 1000 mg wapnia węglanu. Lek zawiera indygotynę.

Wapń jest podstawowym składnikiem mineralnym, wpływającym na utrzymanie równowagi elektrolitowej organizmu oraz prawidłowe funkcjonowanie wielu mechanizmów regulacyjnych. Jest niezbędny w takich procesach, jak m.in. przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, czynność mięśni, prawidłowy rozwój układu kostnego, procesy krzepnięcia krwi, aktywacja niektórych enzymów, przepuszczalność błon komórkowych i naczyń krwionośnych (działanie przeciwzapalne, przeciwobrzękowe, przeciwalergiczne). Węglan wapnia jest związkiem słabo rozpuszczalnym w wodzie i dla wchłonięcia wapnia z tej soli niezbędna jest obecność kwasu solnego w soku żołądkowym. Węglan wapnia przekształca się pod wpływem HCl soku żołądkowego w chlorek wapnia, który jest wchłaniany z jelita cienkiego. Podanie preparatu uzupełnia niedobory wapnia w organizmie, pomaga pokryć dzienne zapotrzebowanie na wapń, zmniejsza utratę wapnia z kości u kobiet w okresie około- i pomenopauzalnym oraz u osób w podeszłym wieku. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek wapń zapobiega rozwojowi osteodystrofii nerkowej w wyniku zmniejszenia wchłaniania fosforanów z przewodu pokarmowego.

Stany zwiększonego zapotrzebowania na wapń (okres intensywnego wzrostu u dzieci i młodzieży, ciąża, laktacja). Niska podaż wapnia w pożywieniu. Zaburzenia wchłaniania zwrotnego wapnia w kanalikach nerkowych. Hipokalcemia z hiperfosfatemią u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i zapobieganie wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej. Profilaktycznie - uzupełniająco w kompleksowym leczeniu osteoporozy. Stany po długotrwałym unieruchomieniu i okres rekonwalescencji (rehabilitacji ruchowej) po złamaniach kości. Wspomagająco w leczeniu przeziębień i chorób alergicznych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkalcemia spowodowana nadczynnością przytarczyc, nadczynnością tarczycy, hiperwitaminozą D, nowotworami odwapniającymi bez przerzutów do kości, nowotworami dającymi przerzuty do kości, ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, sarkoidozą. Ciężka hiperkalciuria. Kamica nerkowa. Leczenie glikozydami naparstnicy.

W okresie ciąży i laktacji wzrasta zapotrzebowanie na wapń. Przy stosowaniu dawek leczniczych nie wykazano ryzyka zagrożenia dla płodu i noworodka.

Doustnie. Calperos 500. Dorośli: 1-2 kaps. 2-3 razy dziennie. Dzieci powyżej 7 rż. i młodzież: 1 kaps. do 3 razy dziennie. Calperos 1000. Dorośli: 1 kaps. 1-3 razy dziennie. Nie zaleca się stosowania więcej niż 1200 mg Ca²⁺ na dobę, czyli nie więcej niż 6 kaps. twardych produktu leczniczego Calperos 500 lub 3 kaps. twarde produktu leczniczego Calperos 1000. Sposób podania. Zaleca się zażywanie leku podczas posiłku.

W przypadku przewlekłej niewydolności nerek konieczna jest kontrola kalcemii i fosfatemii podczas stosowania leku. U pacjentów z chorobami serca należy pamiętać, że stosowanie glikozydów naparstnicy jest przeciwwskazaniem do podawania węglanu wapnia. Podczas leczenia wysokimi dawkami a zwłaszcza przy równoczesnym przyjmowaniu witaminy D, tiazydowych leków moczopędnych i (lub) leków albo produktów spożywczych zawierających wapń (tj. mleko), istnieje ryzyko wystąpienia hiperkalcemii z późniejszym zaburzeniem czynności nerek lub zespołem mleczno-alkalicznym. Ryzyko to dotyczy też kobiet w ciąży przyjmujących duże dawki wapnia i pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. U tych pacjentów należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy oraz monitorować czynność nerek. Lek zawiera indygotynę, która może powodować reakcje alergiczne.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość występowania działań niepożądanych określono następująco:
- niezbyt często: występujące u 1 do 10 na 1000 pacjentów;
- rzadko: występujące u 1 do 10 na 10 000 pacjentów.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Niezbyt często: nadmierne stężenie wapnia we krwi, nadmierne wydalanie wapnia w moczu.
Częstość nieznana: zespół mleczno-alkaliczny, obserwowany zazwyczaj tylko przy przedawkowaniu
(patrz punkt “Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku CALPEROS”). Zespół mleczno-alkaliczny
jest zazwyczaj odwracalny po odstawieniu leku i specjalnym leczeniu (działanie moczopędne
wywołane roztworem fizjologicznym soli, kwas pamidronowy).

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
Rzadko: zaparcia, wzdęcia z oddawaniem gazów, nudności, bóle brzucha, biegunka.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Rzadko: świąd, wysypka, pokrzywka.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49
21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Wapń zmniejsza wchłanianie tetracyklin i związków fluoru z przewodu pokarmowego (leki te należy przyjmować w odstępach około 2 h); może powodować zmniejszenie wchłaniania chinolonów, niektórych cefalosporyn oraz preparatów żelaza. Nasila działanie digoksyny i innych glikozydów nasercowych i może zwiększać ich toksyczność. Osłabia działanie werapamilu i innych leków blokujących kanał wapniowy. Podczas jednoczesnego stosowania witaminy D lub jej pochodnych w dawkach >400 j.m./dobę zwiększa się znacząco absorpcja wapnia z przewodu pokarmowego i może wystąpić hiperkalcemia. Podczas leczenia skojarzonego witaminą D i solami wapnia podawanymi doustnie należy monitorować stężenie wapnia. Szczawiany i fosforany podawane jednocześnie z wapniem przyczyniają się do zmniejszenia jego wchłaniania. Fosforany tworzą z wapniem trójzasadowy fosforan wapnia, który jest źle rozpuszczalny w wodzie i nie ulega wchłanianiu. Kortykosteroidy hamują wydzielanie kalcytoniny i syntezę 1,25 (OH)₂-D₃, co prowadzi do zmniejszania wchłaniania wapnia w jelitach i upośledzenia resorpcji zwrotnej wapnia w kanalikach nerkowych. Tak indukowana hipokalcemia powoduje wtórną nadczynność przytarczyc i nasiloną resorpcję osteoklastyczną pod wpływem parathormonu. Moczopędne leki tiazydowe zwiększają wchłanianie zwrotne wapnia w obrębie nefronów, zmniejszają tym samym ilość jonów wapnia wydzielonych do moczu ostatecznego stwarzając ryzyko wystąpienia hiperkalcemii. Leki moczopędne osmotyczne, rtęciowe, furosemid, kwas etakrynowy hamują wtórne wchłanianie Ca²⁺ w początkowym odcinku nefronów; następuje zwiększenie wydalania Ca²⁺ z moczem. Leki moczopędne zakwaszające zwiększają wydalanie Ca²⁺ z moczem na skutek zmniejszania wiązania się jonów wapnia z białkami wiążącymi wapń (CaBP). Zwiększone wydalanie Ca²⁺ z moczem obserwuje się także po podaniu kofeiny. Tiazydowe leki moczopędne mogą zwiększać ryzyko wystąpienia hiperkalcemii (zbyt wysokiego stężenia wapnia we krwi).

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa