Caspofungin Adamed 50 mg proszek do sporządzenia koncentratu roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 50 mg lub 70 mg kaspofunginy (w postaci octanu). Preparat zawiera sacharozę oraz sód.

Octan kaspofunginy jest półsyntetycznym lipopeptydem (echinokandyna), syntetyzowanym z produktu fermentacji Glarea lozoyensis. Hamuje syntezę beta-(1,3)-D-glukanu, istotnego składnika ściany komórkowej wielu grzybów pleśniowych i drożdżaków. Kaspofungina wykazuje aktywność przeciwko grzybom z rodzaju Aspergillus (A. fumigatus, A. flavus, A. niger, A. nidulans, A. terreus i A. candidus) i Candida (C. albicans, C. dubliniensis, C. glabrata, C. guilliermondii, C. kefyr, C. krusei, C. lipolytica, C. lusitaniae, C. parapsilosis, C. rugosa i C. tropicalis), w tym izolatom grzybów z mutacjami transportowymi (powodującymi oporność na wiele leków), a także izolatom grzybów opornych, lub które nabyły oporność na flukonazol, amfoterycynę B i 5-flucytozynę. Nie wiadomo, jaka jest częstość występowania oporności na kaspofunginę różnych klinicznych izolatów Candida i Aspergillus. Kaspofungina w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza. Maksymalna dystrybucja do tkanek następuje po 1,5 - 2 dniach po podaniu. Metabolizm leku polega na samoistnym rozpadzie do związku z otwartym pierścieniem, który ulega następnie hydrolizie i N-acetylacji. Eliminacja kaspofunginy z osocza zachodzi powoli i wielofazowo. Bezpośrednio po wlewie następuje krótka faza α, następnie faza β z okresem półtrwania od 9 do 11 h. Występuje także dodatkowa faza γ z okresem półtrwania wynoszącym 45 h. Decydującym mechanizmem wpływającym na klirens osoczowy leku jest dystrybucja, a nie wydalanie lub biotransformacja. Lek jest wydalany z moczem (41%) i kałem (34%). Wydalanie jest powolne, a T_0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi od 12 do 15 dni. Farmakokinetyka kaspofunginy jest umiarkowanie nieliniowa. Kumulacja leku zwiększa się w miarę zwiększania dawki. Czas osiągnięcia stanu równowagi po podaniu wielokrotnym zależy od dawki.

Leczenie inwazyjnej kandydozy u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży. Leczenie inwazyjnej aspergilozy u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży, u których występuje oporność lub nietolerancja leczenia amfoterycyną B, preparatami lipidowymi amfoterycyny B i (lub) itrakonazolem (brakiem odpowiedzi na terapię jest progresja zakażenia lub brak poprawy klinicznej po co najmniej 7 dniach właściwego leczenia przeciwgrzybiczego w dawkach terapeutycznych). Leczenie empiryczne przy podejrzeniu zakażenia grzybiczego (takiego jak Candida lub Aspergillus) u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży z gorączką i neutropenią.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie stosować w ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne (brak badań klinicznych). Nie należy karmić piersią podczas leczenia kaspofunginą. W badaniach prowadzonych u samców i samic szczurów nie stwierdzono wpływu kaspofunginy na płodność. Brak danych klinicznych umożliwiających ocenę wpływu kaspofunginy na płodność.

Dożylnie. Dorośli: w 1. dobie leczenia należy podać pojedynczą dawkę nasycającą 70 mg, następnie stosuje się dawkę 50 mg na dobę. U pacjentów o masie ciała >80 kg, po podaniu pojedynczej dawki nasycającej 70 mg, zalecane jest dalsze stosowanie leku w dawce 70 mg na dobę. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku w zależności od płci czy rasy pacjenta. Dzieci (w wieku 12 m-cy do 17 lat): wielkość dawki należy wyliczyć na podstawie pola powierzchni ciała pacjenta (wzór Mostellera). We wszystkich wskazaniach, w dniu 1. należy podać jednorazową dawkę nasycającą 70 mg/m² pc. (nie przekraczać dawki 70 mg), a następnie 50 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki 70 mg na dobę). Jeśli dawka wynosząca 50 mg/m² pc. na dobę jest dobrze tolerowana, ale nie zapewnia zadowalającej odpowiedzi klinicznej, można ją zwiększyć do 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki 70 mg na dobę). Bezpieczeństwo i skuteczność kaspofunginy nie zostały wystarczająco zbadane w badaniach klinicznych z udziałem noworodków i niemowląt w wieku poniżej 12 miesięcy - zalecane jest zachowanie środków ostrożności podczas leczenia pacjentów z tej grupy wiekowej. Ograniczone dane sugerują, iż można rozważyć podawanie preparatu w dawce 25 mg/m² pc. na dobę noworodkom i niemowlętom (poniżej 3 mż.) i w dawce 50 mg/m² pc. na dobę małym dzieciom (w wieku 3 do 11 m-cy). Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 72 h po ustąpieniu neutropenii (ANC ≥500). Pacjenci ze zdiagnozowanym zakażeniem grzybiczym powinni być leczeni przez co najmniej 14 dni i leczenie należy kontynuować przez co najmniej 7 dni po ustąpieniu zarówno neutropenii, jak i objawów klinicznych. Czas trwania leczenia inwazyjnej kandydozy należy określić na podstawie reakcji klinicznej i mikrobiologicznej u danego pacjenta. Po uzyskaniu poprawy objawów podmiotowych i przedmiotowych w przebiegu inwazyjnej kandydozy oraz ujemnych wyników posiewów, można rozważyć zmianę na doustne leczenie przeciwgrzybicze. Na ogół leczenie przeciwgrzybicze należy kontynuować przez co najmniej 14 dni po ostatnim dodatnim wyniku posiewu. Czas trwania leczenia inwazyjnej aspergilozy należy ustalać indywidualnie w zależności od stopnia nasilenia choroby podstawowej, szybkości ustępowania immunosupresji oraz od odpowiedzi klinicznej. Na ogół leczenie powinno być kontynuowane przez co najmniej 7 dni po ustąpieniu objawów. Ilość informacji dotyczących bezpieczeństwa leczenia trwającego dłużej niż 4 tyg. jest ograniczona. Dostępne dane wskazują jednak na to, że kaspofungina stosowana przez dłuższy czas (do 162 dni u dorosłych oraz do 87 dni u dzieci i młodzieży) jest dobrze tolerowana. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (5-6st. wg Child-Pugh). U dorosłych pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9st. wg Child-Pugh), po podaniu w 1. dobie dawki nasycającej 70 mg, zalecane jest stosowanie preparatu w dawce 35 mg na dobę. W pierwszej dobie leczenia należy podać wstępną dawkę nasycającą wynoszącą 70 mg. Nie ma doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania leku u pacjentów dorosłych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9st. wg Child-Pugh) i u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby dowolnego stopnia. U pacjentów leczonych niektórymi induktorami enzymów metabolizujących leki, po podaniu dawki nasycającej 70 mg, należy rozważyć zwiększenie dobowej dawki preparatu do 70 mg. W przypadku stosowania preparatu u dzieci i młodzieży (w wieku 12 m-cy do 17 lat) jednocześnie z tymi samymi induktorami enzymów metabolicznych, należy rozważyć podanie dawki wynoszącej 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki rzeczywistej wynoszącej 70 mg na dobę). Sposób podania. Lek podawać w powolnym, około 1-godzinnym wlewie, po uprzednim rozpuszczeniu i rozcieńczeniu. Podawać jako pojedynczy wlew w ciągu doby. Aby przygotować koncentrat do sporz. roztw. do inf., proszek należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań. Do sporządzenia finalnego roztworu do infuzji można używać następujących roztworów: roztwór NaCl do wstrzykiwań lub roztwór Ringera z mleczanami. Do rozcieńczania preparatu nie wolno stosować roztworów zawierających glukozę, ponieważ lek jest niestabilny w roztworach glukozy. Preparatu nie wolno mieszać lub podawać w jednym wlewie z innymi lekami.

Ograniczone dane wskazują na to, że kaspofungina nie działa na mniej rozpowszechnione drożdżaki inne niż z rodzaju Candida oraz pleśnie inne niż z rodzaju Aspergillus. Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Ostrożnie stosować u dzieci <12 mż. U pacjentów leczonych cyklosporyną lek można stosować tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności wątroby - podczas jednoczesnego stosowania należy monitorować aktywność enzymów wątrobowych. W przypadku wystąpienia anafilaksji należy przerwać podawanie kaspofunginy i zastosować odpowiednie leczenie. Również w przypadku wysypki, obrzęku twarzy, obrzęku naczynioruchowego, świądu, uczucia gorąca lub skurczu oskrzeli może być konieczne przerwanie podawania kaspofunginy i (lub) zastosowanie odpowiedniego leczenia. U zdrowych ochotników oraz u pacjentów dorosłych, dzieci i młodzieży leczonych kaspofunginą obserwowano nieprawidłowości w wynikach laboratoryjnych badań czynności wątroby. U niektórych pacjentów dorosłych oraz u dzieci i młodzieży z ciężkimi chorobami podstawowymi, którzy otrzymywali wiele leków jednocześnie z kaspofunginą, zgłaszane były przypadki znaczących klinicznie zaburzeń czynności wątroby, zapalenia lub niewydolności wątroby. Nie określono związku przyczynowego ze stosowaniem kaspofunginy. Pacjentów z nieprawidłowymi wynikami prób czynnościowych wątroby odnotowanymi w trakcie leczenia kaspofunginą, należy monitorować czy nie występują u nich objawy pogorszenia czynności wątroby i ponownie ocenić stosunek ryzyka do korzyści dladalszego leczenia kaspofunginą. Po wprowadzeniu do obrotu kaspofunginy obserwowano przypadki zespołu Stevensa-Johnsona (SJS) oraz martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (TEN). Należy zachować ostrożność u pacjentów z alergiczną reakcją skórną w wywiadzie. Ze względu na zawartość sacharozy, nie stosować preparatu u pacjentów z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi związanymi z nietolerancją fruktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpią którekolwiek z poniższych objawów niepożądanych, należy niezwłocznie
powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce, gdyż może być konieczne natychmiastowe
udzielenie pomocy medycznej:
• wysypka, swędzenie, uczucie ciepła, obrzęk twarzy, ust lub gardła lub trudności w
  oddychaniu - mogła wystąpić reakcja histaminowa na lek;
• nasilające się trudności w oddychaniu z towarzyszącym świszczącym oddechem lub wysypką
  - mogła wystąpić reakcja alergiczna na lek;
• kaszel, poważne trudności w oddychaniu - u osób dorosłych z inwazyjną aspergilozą mogą
  wystąpić poważne zaburzenia pracy układu oddechowego skutkujące niewydolnością
  oddechową;
• wysypka, łuszczenie się skóry, owrzodzenia błon śluzowych, pokrzywka, łuszczenie się skóry
  na dużej powierzchni.

Tak jak w przypadku każdego leku na receptę niektóre działania niepożądane mogą mieć poważny
charakter. Należy zwrócić się do lekarza o dodatkowe informacje.

Inne działania niepożądane u osób dorosłych

Często: mogą występować u nie więcej niż 1 na 10 osób:
• zmniejszenie stężenia hemoglobiny (zmniejszenie ilości substancji przenoszącej tlen we
  krwi), zmniejszenie liczby krwinek białych;
• zmniejszenie stężenia albumin (rodzaj białka) we krwi, obniżone lub niskie stężenie potasu we
  krwi;
• ból głowy;
• zapalenie żyły;
• duszność;
• biegunka, nudności lub wymioty;
• zmienione wyniki niektórych badań laboratoryjnych krwi (w tym podwyższone wartości w
  niektórych próbach wątrobowych);
• swędzenie, wysypka, zaczerwienienie skóry lub silniejsze niż zwykle pocenie się;
• bóle stawów;
• dreszcze, gorączka;
• swędzenie w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często: mogą występować u nie więcej niż 1 na 100 osób:
• zmienione wyniki niektórych badań laboratoryjnych krwi (w tym krzepnięcia krwi, liczby
  płytek krwi, krwinek czerwonych i krwinek białych);
• utrata apetytu, zwiększenie ilości płynów ustrojowych, zaburzenia stężenia soli w organizmie,
  wysokie stężenie cukru we krwi, niskie stężenie wapnia we krwi, zwiększone stężenie wapnia
  we krwi, niskie stężenie magnezu we krwi, zwiększenie kwasowości krwi;
• splątanie, podenerwowanie, trudności ze snem;
• zawroty głowy, osłabione czucie lub wrażliwość (szczególnie na skórze), dreszcze, senność,
  zmiana odczuwania smaku, mrowienie lub drętwienie;
• niewyraźne widzenie, wzmożenie łzawienia, obrzęk powiek, zażółcenie twardówki oka;
• uczucie szybkiego lub nieregularnego rytmu serca, gwałtowne bicie serca, nieregularne bicie
  serca, nieprawidłowa rytm serca, niewydolność serca;
• zaczerwienienie, uderzenia gorąca, podwyższone ciśnienie krwi, obniżone ciśnienie krwi,
  zaczerwienienie wzdłuż żyły, która jest nadzwyczaj wrażliwa na dotyk;
• skurcz włókien mięśni wokół dróg oddechowych powodujące świszczący oddech lub kaszel,
  szybkie oddychanie, duszność budząca ze snu, niedobór tlenu we krwi, nietypowe odgłosy
  oddechowe, trzeszczenie w płucach, świszczący oddech, nieżyt nosa, kaszel, ból gardła;
• ból dolnej części brzucha, ból górnej części brzucha, wzdęcia, zaparcia, trudności w
  połykaniu, suchość w ustach, niestrawność, gazy, dyskomfort w obrębie żołądka, obrzęk
  spowodowany nagromadzeniem się nadmiernej ilości płynu w okolicy brzucha;
• zmniejszenie przepływu żółci, powiększenie wątroby, zażółcenie skóry i (lub) twardówki oka,
  uszkodzenie wątroby spowodowane przez lek lub środek chemiczny, zaburzenie czynności
  wątroby;
• nieprawidłowa tkanka skórna, świąd uogólniony, pokrzywka, wysypka o różnym wyglądzie,
  nieprawidłowy wygląd skóry, zaczerwienione i często swędzące plamy na rękach i nogach, a
  czasem również na twarzy i innych częściach ciała;
• ból pleców, ból rąk i nóg, ból kości, ból mięśni, osłabienie mięśni;
• utrata czynności nerek, nagła utrata czynności nerek;
• ból w miejscu wprowadzenia cewnika, dolegliwości w miejscu wstrzyknięcia
  (zaczerwienienie, twarde miejsce, ból, obrzęk, podrażnienie, wysypka, pokrzywka, wyciek
  płynu z cewnika do tkanki), zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia;
• zwiększenie ciśnienia krwi i zmienione wyniki niektórych badań laboratoryjnych krwi (w tym
  dotyczących nerek, elektrolitów i krzepliwości krwi), wzrost stężenia przyjmowanych przez
  pacjenta leków, które osłabiają układ odpornościowy;
• dyskomfort w klatce piersiowej, ból w klatce piersiowej, uczucie zmiany temperatury ciała,
  ogólne złe samopoczucie, ogólny ból, obrzęk twarzy, obrzęk kostek, dłoni lub stóp,
  opuchlizna, tkliwość, uczucie znużenia.

Działania niepożądane u dzieci i młodzieży

Bardzo często: mogą występować u więcej niż 1 osoby na 10:
• gorączka.

Często: mogą występować u maks. 1 na 10 osób:
• ból głowy;
• szybki rytm serca;
• zaczerwienienie, obniżone ciśnienie krwi;
• zmienione wyniki niektórych badań laboratoryjnych krwi (zwiększone wartości niektórych prób
  wątrobowych);
• swędzenie, wysypka;
• ból w miejscu założenia cewnika;
• dreszcze;
• zmienione wyniki niektórych badań laboratoryjnych krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do:
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Badania in vitro wykazały, że octan kaspofunginy nie jest inhibitorem żadnego enzymu układu cytochromu P-450. W badaniach klinicznych kaspofungina nie indukowała metabolizmu innych substancji poprzez CYP3A4. Kaspofungina nie jest substratem dla glikoproteiny P i wykazuje słabe powinowactwo do enzymów cytochromu P-450. Niemniej jednak istnieją interakcje kaspofunginy z innymi lekami. Cyklosporyna zwiększa biodostępność kaspofunginy, prowadząc do przemijającego, około 3-krotnego zwiększenia aktywności ALT i AST - w przypadku jednoczesnego stosowania tych leków należy monitorować aktywność enzymów wątrobowych. Kaspofungina zmniejsza minimalne stężenie takrolimusu o 26 % - podczas równoczesnego stosowania konieczne jest standardowe monitorowanie stężeń takrolimusu we krwi oraz odpowiednie dostosowanie jego dawek. Farmakokinetyka kaspofunginy nie ulega zmianie w stopniu istotnym klinicznie podczas stosowania: itrakonazolu, amfoterycyny B, mykofenolanu mofetylu, nelfinawiru lub takrolimusu. Kaspofungina nie ma wpływu na farmakokinetykę: amfoterycyny B, itrakonazolu i mykofenolanu mofetylu. Ryfampicyna powodowała zwiększenie AUC kaspofunginy o 60% oraz zwiększenie jej minimalnego stężenia o 170% w pierwszym dniu jednoczesnego podawania obu leków. Po 2 tyg. jednoczesnego podawania ryfampicyna miała ograniczony wpływ na AUC kaspofunginy, której minimalne stężenia były jednak o 30% mniejsze niż u pacjentów dorosłych przyjmujących samą kaspofunginę. Mechanizm interakcji prawdopodobnie polega na początkowym hamowaniu, a następnie indukcji białek transportowych. Podobnego efektu można spodziewać się podczas stosowania innych leków indukujących enzymy metabolizujące. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu z takimi lekami jak: efawirenz, newirapina, ryfampicyna, deksametazon, fenytoina lub karbamazepina może wystąpić zmniejszenie AUC kaspofunginy. Podczas jednoczesnego stosowania leków indukujących enzymy metabolizujące należy rozważyć zwiększenie dawki dobowej kaspofunginy do 70 mg, po zastosowaniu zwykłej dawki nasycającej 70 mg. U dzieci i młodzieży stosowanie preparatu jednocześnie z deksametazonem może spowodować znaczące klinicznie zmniejszenie wartości najmniejszego stężenia kaspofunginy. Może to oznaczać, że zastosowanie induktorów enzymów u dzieci będzie wiązać się ze zmniejszeniem stężeń kaspofunginy, podobnie jak u osób dorosłych. W przypadku stosowania preparatu u dzieci i młodzieży (w wieku od 12 miesięcy do 17 lat) jednocześnie z induktorami klirensu substancji czynnych, takimi jak ryfampicyna, efawirenz, newirapina, fenytoina, deksametazon czy karbamazepina, należy rozważyć podanie dawki leku 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki wynoszącej 70 mg/dobę). Kaspofunginy nie należy łączyć w jednym roztworze z innymi lekami ani rozcieńczać roztworami glukozy.

Adamed Pharma S.A.
Pieńków, ul. Mariana Adamkiewicza 6A
05-152 Czosnów k/Warszawy
22-732-77-00
[email protected]
www.adamed.com