Ceglar 450 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 450 mg walgancyklowiru (w postaci chlorowodorku).

Walgancyklowir jest L-walilowym estrem (prolekiem) gancyklowiru, który jest syntetycznym analogiem 2`-deoksyguanozyny i w warunkach in vitro i in vivo hamuje replikację herpeswirusów. Do wrażliwych na walgancyklowir wirusów należą: wirus cytomegalii (HCMV), wirus opryszczki pospolitej typu 1 i 2 (HSV-1 i HSV-2), ludzki wirus opryszczki typu 6, 7 i 8 (HHV-6, HHV-7 i HHV-8), wirus Epsteina-Barr (EBV), wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV) i wirus zapalenia wątroby typu B (HBV). W komórkach zakażonych CMV gancyklowir jest początkowo fosforylowany do monofosforanu przez wirusową kinazę białkową pUL97. Dalsza fosforylacja z udziałem kinaz komórkowych prowadzi do powstania trifosforanu gancyklowiru, który podlega następnie powolnemu metabolizmowi wewnątrzkomórkowemu. Ponieważ fosforylacja zależy w znacznym stopniu od kinazy wirusowej, fosforylacja gancyklowiru ma miejsce przede wszystkim w komórkach zakażonych przez wirusy. Wirusostatyczne działanie gancyklowiru jest wynikiem hamowania syntezy DNA wirusa przez kompetycyjne zahamowanie wbudowywania trifosforanu deoksyguanozyny do łańcucha DNA wirusa z udziałem polimerazy DNA oraz przez wbudowywanie trifosforanu gancyklowiru do DNA wirusa, powodujące zahamowanie lub znaczne ograniczenie wydłużania łańcucha wirusowego DNA. Walgancyklowir dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego i jest szybko oraz w znacznym stopniu metabolizowany z udziałem esteraz jelitowych i wątrobowych do gancyklowiru. Bezwzględna biodostępność gancyklowiru powstałego z walgancyklowiru wynosi ok. 60%, a ekspozycja na powstały gancyklowir jest podobna do uzyskanej po dożylnym podaniu gancyklowiru. Podanie walgancyklowiru z pożywieniem zwiększa AUC i C_max gancyklowiru, ponadto zmniejsza się zmienność międzyosobnicza ekspozycji na gancyklowir. Gancyklowir wiąże się z białkami osocza w 1-2%. Walgancyklowir jest szybko i w znacznym stopniu metabolizowany do gancyklowiru; nie wykryto żadnych innych metabolitów. Wydalanie zachodzi  przez nerki w procesie przesączania kłębuszkowego i aktywnego wydzielania kanalikowego, w postaci gancyklowiru. U pacjentów z zakażeniem HIV i CMV T_0,5 gancyklowiru powstałego z walgancyklowiru wynosi 4,1 ± 0,9 h.

Początkowe i podtrzymujące leczenie cytomegalowirusowego (CMV) zapalenia siatkówki u dorosłych pacjentów z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS). Zapobieganie chorobie wywołanej przez CMV u niezakażonych wirusem cytomegalii dorosłych i dzieci (w wieku od urodzenia do 18 lat), którzy otrzymali przeszczepiany narząd miąższowy od dawcy zakażonego CMV.

Nadwrażliwość na walgancyklowir, gancyklowir lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Okres karmienia piersią.

Lek należy traktować jako potencjalnie teratogenny i rakotwórczy, który może również powodować wady rozwojowe i nowotwory; może mieć odległe działanie rakotwórcze i toksyczne na rozrodczość. Gancyklowir, łatwo przenika przez łożysko ludzkie. Nie stosować w ciąży, chyba że korzyść terapeutyczna dla matki przewyższa potencjalne ryzyko uszkodzenia płodu. Nie wiadomo, czy gancyklowir przenika do mleka kobiecego, ale nie można wykluczyć takiej możliwości ani ryzyka wywoływania ciężkich reakcji niepożądanych u karmionego piersią niemowlęcia. Badania na zwierzętach wskazują, że gancyklowir przenika do mleka samic szczura w okresie laktacji. Dlatego na czas leczenia walgancyklowirem konieczne jest przerwanie karmienia piersią. W niewielkim badaniu klinicznym z udziałem pacjentów po przeszczepieniu nerki otrzymujących walgancyklowir w profilaktyce zakażenia CMV przez okres do 200 dni wykazano wpływ walgancyklowiru na spermatogenezę ze zmniejszeniem gęstości nasienia i ruchliwości plemników, które oceniano po zakończeniu leczenia. Wydaje się, ze działanie to jest odwracalne i po około 6 mies. od przerwania stosowania walgancyklowiru średnia gęstości nasienia i ruchliwość plemników powracały do wartości porównywalnych z uzyskanymi w nieleczonej grupie kontrolnej. W badaniach na zwierzętach gancyklowir zmniejszał płodność u samców i samic myszy i wykazano, że w dawkach istotnych klinicznie hamuje spermatogenezę oraz pobudza atrofię jąder u myszy, szczurów i psów. Istnieje prawdopodobieństwo, że gancyklowir (i walgancyklowir) może czasowo lub trwale hamować spermatogenezę u ludzi. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji w czasie leczenia walgancyklowirem i przez co najmniej 30 dni po jego zakończeniu. Mężczyznom należy doradzić stosowanie mechanicznych metod antykoncepcji w czasie leczenia i przez co najmniej 90 dni po jego zakończeniu, chyba że nie istnieje ryzyko zajścia partnerki w ciążę.

Doustnie. Dawka doustna walgancyklowiru 900 mg 2 razy na dobę jest terapeutycznie równoważna dawce dożylnej gancyklowiru 5 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Leczenie cytomegalowirusowego (CMV) zapalenia siatkówki. Dorośli. Leczenie początkowe: u pacjentów z czynnym cytomegalowirusowym zapaleniem siatkówki - 900 mg (2 tabl.) 2 razy na dobę przez 21 dni; dłuższe leczenie początkowe może zwiększać ryzyko toksycznego działania na szpik kostny. Leczenie podtrzymujące: po leczeniu początkowym lub u pacjentów z nieaktywnym cytomegalowirusowym zapaleniem siatkówki - 900 mg (2 tabl.) raz na dobę. U pacjentów, u których nasili się zapalenie siatkówki, można powtórzyć leczenie początkowe, ale należy brać pod uwagę możliwość oporności wirusa na lek. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności walgancyklowiru w leczeniu cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki w tej grupie wiekowej. Zapobieganie chorobie wywołanej przez CMV po przeszczepieniu narządu miąższowego. Dorośli. Dla biorców przeszczepu nerki - 900 mg (2 tabl.) raz na dobę; stosowanie walgancyklowiru należy rozpocząć w ciągu 10 dni po przeszczepieniu i kontynuować do 100 dni od zabiegu; profilaktykę można kontynuować do 200 dni po przeszczepieniu. Dla pacjentów, którym przeszczepiono inny narząd miąższowy niż nerka - 900 mg (2 tabl.) raz na dobę; stosowanie walgancyklowiru należy rozpocząć w ciągu 10 dni po przeszczepieniu i kontynuować do 100 dni po transplantacji. Dzieci i młodzież. U pediatrycznych biorców narządu miąższowego (w wieku od urodzenia), z ryzykiem rozwoju cytomegalii, zalecaną dawkę walgancyklowiru podawaną raz na dobę ustala się na podstawie powierzchni ciała pacjenta (BSA) i klirensu kreatyniny wyliczonego ze wzoru Schwartza (Cl_krS). Dawka dla dzieci i młodzieży (mg) = 7 x BSA x Cl_krS. Szczegółowe wzory i wyliczenia - patrz ChPL. Dla dzieci, którym przeszczepiono nerkę, podawanie raz na dobę zalecanej dawki (7 x BSA x Cl_krS) należy rozpocząć w ciągu 10 dni po przeszczepieniu i kontynuować leczenie do 200 dni od zabiegu. Dla dzieci, którym przeszczepiono narząd inny niż nerkę, podawanie raz na dobę zalecanej dawki (7 x BSA x Cl_krS) należy rozpocząć w ciągu 10 dni po przeszczepieniu i kontynuować leczenie do 100 dni od zabiegu. Wszystkie obliczone dawki należy zaokrąglić do najbliższych 25 mg powyżej dawki możliwej do podania. Jeśli obliczona dawka jest większa niż 900 mg, należy podać maksymalną dawkę 900 mg. Preferowaną postacią leku jest roztwór doustny, gdyż umożliwia podawanie dawki obliczonej w wyżej opisany sposób, ale stosowanie walgancyklowiru w tabl. powl. jest możliwe, jeśli obliczone dawki mieszczą się w zakresie 10% dawek możliwych do podania w postaci dostępnych tabletek i pacjent jest w stanie połknąć tabletkę.  Zaleca się regularne kontrolowanie stężenia kreatyniny we krwi, uwzględnienie zmian wzrostu pacjenta i jego masy ciała, i odpowiednie dostosowanie dawki w okresie profilaktycznego stosowania walgancyklowiru. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Należy uważnie kontrolować stężenie kreatyniny w surowicy lub szacowany klirens kreatyniny. Dawkowanie dostosować do klirensu kreatyniny (Cl_kr) - Cl_kr ≥60 ml/min: dawka początkowa 900 mg 2 razy na dobę, dawka podtrzymująca i zapobiegawcza 900 mg raz na dobę; Clkr 40-59 ml/min: dawka początkowa 450 mg 2 razy na dobę, dawka podtrzymująca i zapobiegawcza 450 mg raz na dobę; Cl_kr 25-39 ml/min: dawka początkowa 450 mg raz na dobę, dawka podtrzymująca i zapobiegawcza 450 mg co 2 dni; Cl_kr 10-24 ml/min: dawka początkowa 450 mg co 2 dni, dawka podtrzymująca i zapobiegawcza 450 mg 2 razy w tyg.; Cl_kr <10 ml/min: stosowanie niezalecane. Pacjenci poddawani hemodializie: nie stosować. Dawkowanie u pediatrycznych biorców narządów miąższowych opiera się na ocenie czynności nerek, wzrostu i masy ciała. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Ze względu na zmniejszanie się klirensu nerkowego z wiekiem, pacjentom w podeszłym wieku lek należy podawać ze szczególnym uwzględnieniem sprawności ich nerek. Zmiana leczenia z doustnego gancyklowiru na doustny walgancyklowir. Biodostępność gancyklowiru po podaniu pojedynczej dawki 900 mg walgancyklowiru wynosi około 60% w porównaniu z około 6% po podaniu doustnym 1000 mg gancyklowiru (w postaci kapsułek). Nadmierna ekspozycja na gancyklowir może wiązać się z zagrażającymi życiu reakcjami niepożądanymi, dlatego zaleca się ścisłe przestrzeganie ustalonego dawkowania podczas rozpoczynania leczenia, zmiany leczenia początkowego na podtrzymujące i podczas zmiany leczenia doustnego gancyklowirem na walgancyklowir. Gancyklowiru w kapsułkach nie można zastępować tabletkami z walgancyklowirem w stosunku 1:1. Pacjentów zmieniających gancyklowir w kapsułkach na walgancyklowir należy ostrzec przed ryzykiem przedawkowania, jeśli przyjmą większą niż zalecona liczbę tabletek walgancyklowiru. Sposób podania. Lek przyjmować podczas posiłków. Tabletek nie należy przełamywać ani kruszyć. Unikać bezpośredniego kontaktu skóry i błon śluzowych z uszkodzonymi lub pokruszonymi tabletkami (lek o potencjalnym działaniu teratogennym i rakotwórczym). Jeśli taki kontakt nastąpi, zanieczyszczone miejsce należy umyć dokładnie wodą i mydłem, przemyć dokładnie oczy jałową wodą lub, w razie jej braku, zwykłą wodą. U pacjentów pediatrycznych stosować właściwą dla wieku dziecka postać farmaceutyczną leku.

Ze względu na podobieństwo budowy chemicznej gancyklowiru, acyklowiru i pencyklowiru, możliwa jest krzyżowa nadwrażliwość na te leki. Należy zachować ostrożność przepisując lek pacjentom z nadwrażliwością na acyklowir lub pencyklowir (albo ich proleki, odpowiednio walacyklowir lub famcyklowir). Walgancyklowir może mieć odległe działanie rakotwórcze i toksyczne na rozrodczość. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjentów o możliwości szkodliwego działania na płód. Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń hematologicznych, nie należy rozpoczynać leczenia walgancyklowirem, jeśli bezwzględna liczba neutrofilów wynosi <500/μl lub liczba płytek krwi <25 000/μl lub stężenie hemoglobiny <8 g/dl. Jeśli stosowanie zapobiegawcze przedłuża się ponad 100 dni, należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia leukopenii i neutropenii. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z występującym uprzednio niedoborem krwinek lub z polekowym niedoborem krwinek w wywiadzie oraz u pacjentów poddawanych radioterapii. W trakcie leczenia należy regularnie, ściśle kontrolować liczbę krwinek i płytek krwi. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u dzieci i młodzieży wskazane może być dokładniejsze kontrolowanie parametrów hematologicznych, najrzadziej przy każdej wizycie pacjenta w klinice, gdzie dokonano przeszczepienia. U pacjentów, u których rozwinie się ciężka leukopenia, neutropenia, niedokrwistość i (lub) małopłytkowość, należy rozważyć zastosowanie czynników krwiotwórczych i (lub) przerwanie podawania leku. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (konieczna modyfikacja dawkowania). Nie stosować u pacjentów poddawanych hemodializie. Doświadczenie dotyczące stosowania leku w zapobieganiu chorobie wywołanej przez CMV u pacjentów po przeszczepieniu płuc i jelit jest ograniczone. Należy zachować szczególną ostrożność podczas zmiany leczenia doustnego z gancyklowiru na walgancyklowir, z uwagi na znaczącą różnicę w biodostępności (ryzyko przedawkowania).

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Reakcje alergiczne
Mniej niż u 1 na 1000 osób może wystąpić nagła i ciężka reakcja alergiczna na walgancyklowir
(wstrząs anafilaktyczny). Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z wymienionych objawów, należy
PRZERWAĆ stosowanie leku i udać się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala:
- wypukła, swędząca wysypka na skórze (pokrzywka)
- nagły obrzęk gardła, twarzy, warg i jamy ustnej, który może być przyczyną trudności
  w połykaniu lub oddychaniu
- nagły obrzęk rąk, stóp lub kostek

Ciężkie działania niepożądane
Jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z wymienionych ciężkich działań niepożądanych, należy
natychmiast zwrócić się do lekarza. Lekarz może zalecić przerwanie stosowania leku Ceglar i pacjent
może wymagać pilnego leczenia.

Bardzo częste: mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób
- mała liczba krwinek białych - z objawami zakażenia, takimi jak ból gardła, owrzodzenie jamy
  ustnej lub gorączka
- mała liczba krwinek czerwonych - objawy obejmują odczucie duszności lub zmęczenia, kołatanie
  serca lub bladość skóry

Częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób
- zakażenie krwi (posocznica) - do objawów należą: gorączka, dreszcze, kołatanie serca, splątanie
  i bełkotliwa mowa
- mała liczba płytek krwi - do objawów należą: łatwiejsze niż zwykle krwawienie lub powstawanie
  siniaków, obecność krwi w moczu lub kale albo krwawienie z dziąseł; krwawienie może być
  poważne
- znacznie zmniejszona liczba komórek krwi
- zapalenie trzustki - objawem jest silny ból brzucha promieniujący do pleców
- drgawki

Niezbyt częste: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób
- niewydolność szpiku kostnego (niezdolność szpiku do wytwarzania komórek krwi)
- omamy – słyszenie lub widzenie nieistniejących rzeczy
- nieprawidłowe myślenie lub czucie, utrata kontaktu z rzeczywistością
- niewydolność nerek

Niżej podano działania niepożądane, które notowano podczas leczenia walgancyklowirem lub
gancyklowirem.

Inne działania niepożądane
W razie wystąpienia następujących działań niepożądanych należy powiedzieć o tym lekarzowi,
farmaceucie lub pielęgniarce:

Bardzo częste (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
- kandydoza, pleśniawki w jamie ustnej
- zakażenie górnych dróg oddechowych (np. zapalenie zatok, zapalenie migdałków)
- utrata apetytu
- ból głowy
- kaszel
- duszność
- biegunka
- nudności lub wymioty
- ból brzucha
- wyprysk
- zmęczenie
- gorączka

Częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)
- grypa
- zakażenie dróg moczowych - do objawów należy gorączka, częstsze oddawanie moczu, ból
  podczas oddawania moczu)
- zakażenie skóry i tkanek położonych pod skórą
- lekka reakcja alergiczna - do objawów należy zaczerwienienie i świąd skóry
- zmniejszenie masy ciała
- uczucie depresji, niepokoju lub splątania
- trudności w zasypianiu
- osłabienie lub drętwienie rąk lub stóp, co może wpływać na zachowanie równowagi
- zmiany w odczuwaniu dotyku, mrowienie, łaskotanie, kłucie lub pieczenie
- zmiany w odczuwaniu smaku
- dreszcze
- zapalenie spojówek, ból oka lub zaburzenia widzenia
- ból ucha
- niskie ciśnienie krwi, co może spowodować zawroty głowy lub omdlenie
- trudności w połykaniu
- zaparcie, gazy, niestrawność, ból żołądka, obrzęk brzucha
- owrzodzenie jamy ustnej
- nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby i nerek
- nocne poty
- świąd, wysypka
- utrata włosów
- ból pleców, ból mięśni lub stawów, skurcze mięśni
- zawroty głowy, osłabienie lub ogólne złe samopoczucie

Niezbyt częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)
- pobudzenie
- drżenie
- głuchota
- niemiarowe bicie serca
- pokrzywka, suchość skóry
- obecność krwi w moczu
- niepłodność u mężczyzn (patrz punkt „Płodność”)
- ból w klatce piersiowej

Odwarstwienie siatkówki notowano tylko u zarażonych CMV pacjentów z AIDS leczonych
walgancyklowirem.

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży
Działania niepożądane u dzieci i młodzieży są podobne do obserwowanych u pacjentów dorosłych.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań in vivo interakcji leków z walgancyklowirem. Z uwagi na szybki i znaczny metabolizm walgancyklowiru do gancyklowiru, stosując lek należy brać pod uwagę poniższe interakcje dotyczące gancyklowiru. Skojarzenie: probenecyd razem z doustnym gancyklowirem prowadzi do istotnego statystycznie zmniejszenia klirensu nerkowego gancyklowiru (o 20%), a tym samym do istotnego statystycznie zwiększenia całkowitego wpływu leku na organizm (o 40%), należy uważnie obserwować czy u pacjentów nie występują objawy toksyczności gancyklowiru; dożylne podawanie gancyklowiru z dydanozyną zwiększa jej stężenie w osoczu, należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy toksycznego działania dydanozyny, np. zapalenie trzustki; gancyklowir i imipenem z cylastatyną zwiększa ryzyko drgawek - nie stosować jednocześnie, chyba że możliwe korzyści przewyższają ryzyko; jednoczesne podawnia gancyklowiru z zydowudyną zwiększa ryzyko wystąpienia neutropenii i niedokrwistości, niektórzy pacjenci mogą nie tolerować skojarzonego leczenia pełnymi dawkami. Możliwe jest nasilenie działania toksycznego, jeśli gancyklowir/walgancyklowir jest podawany jednocześnie z innymi lekami o działaniu hamującym czynność szpiku kostnego lub działaniu wiążącym się z zaburzeniami czynności nerek. Do takich leków należą nukleozydy (np. zydowudyna, dydanozyna, stawudyna) i analogi nukleotydów (np. tenofowir, adefowir), leki immunosupresyjne (np. cyklosporyna, takrolimus, mykofenolanu mofetyl), leki przeciwnowotworowe (np. doksorubicyna, winblastyna, winkrystyna, hydroksymocznik) oraz leki przeciwzakaźne (trimetoprym z sulfonamidem, dapson, amfoterycyna B, flucytozyna, pentamidyna). Dlatego jednoczesne stosowanie walgancyklowiru z którymkolwiek z tych leków należy rozważać tylko wtedy, gdy przewidywane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Izoenzymy cytochromu P450 nie odgrywają żadnej roli w farmakokinetyce gancyklowiru - interakcje farmakokinetyczne z inhibitorami proteazy i nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy nie są spodziewane.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl