Celebrex 100 mg kapsułki

1 kaps. zawiera 100 mg lub 200 mg celekoksybu. Preparat zawiera laktozę.

Niesteroidowy lek przeciwzapalny z grupy koksybów, selektywny inhibitor cyklooksygenazy-2 (COX-2). Wybiórcze inhibitory COX-2 hamują proces ogólnoustrojowego (i w związku z tym, prawdopodobnie śródbłonkowego) powstawania prostacyklin bez jednoczesnego wpływu na tromboksan w płytkach krwi. Celekoksyb dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając stężenie maksymalne we krwi po ok. 2-3 h; przyjęcie leku razem z pokarmem opóźnia wchłanianie o ok. 1 h. Wiązanie z białkami w zakresie terapeutycznych stężeń w surowicy wynosi ok. 97% i nie występuje preferencyjne wiązanie z erytrocytami. Celekoksyb jest metabolizowany w wątrobie w procesie hydroksylacji, oksydacji i częściowo glukuronidacji. Faza I metabolizmu jest katalizowana głównie przez cytochrom CYP2C9. Poniżej 1% populacji to osoby wolno metabolizujące, u których enzym ten ma zmniejszoną aktywność. U tych pacjentów stężenia celekoksybu w osoczu są prawdopodobnie znacząco większe. Główną drogą eliminacji celekoksybu jest jego metabolizm. Poniżej 1% dawki jest wydalane wraz z moczem w postaci niezmienionej. Różnice osobnicze dotyczące ekspozycji na celekoksyb mogą być nawet 10-krotne. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 8-12 h. Stan stacjonarny w surowicy zostaje osiągnięty w ciągu 5 dni leczenia. Główne metabolity wykrywane w surowicy nie wykazują wpływu na aktywności COX-1 i COX-2.

Leczenie objawowe choroby zwyrodnieniowej stawów, reumatoidalnego zapalenia stawów oraz zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u dorosłych. Decyzję o przepisaniu selektywnego inhibitora COX-2 należy podejmować na podstawie oceny indywidualnych zagrożeń mogących wystąpić u pacjenta.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stwierdzona nadwrażliwość na sulfonamidy. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienie z przewodu pokarmowego. Występowanie w wywiadzie astmy, ostrego zapalenia błony śluzowej nosa, polipów w jamie nosowej, obrzęku naczynioruchowego, pokrzywki lub innej reakcji alergicznej po przyjęciu kwasu acetylosalicylowego lub NLPZ, w tym selektywnych inhibitorów COX-2. Okres ciąży i stosowanie u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej metody antykoncepcji. Karmienie piersią. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy <25 g/l lub ≥10 w skali Child-Pugh). Niewydolność nerek z oznaczonym klirensem kreatyniny <30 ml/min. Choroba zapalna jelit. Ciężka niewydolność mięśnia sercowego (NYHA II-IV). Rozpoznana choroba niedokrwienna serca i (lub) choroba naczyń obwodowych, oraz choroba naczyń mózgowych.

Preparat jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet w ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym, jeśli nie stosują one skutecznej metody antykoncepcji. Jeśli kobieta zajdzie w ciążę w czasie leczenia, należy przerwać stosowanie leku. Stosowanie celekoksybu może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest ono zalecane u kobiet, które planują ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania celekoksybu. Kobiety przyjmujące celekoksyb nie powinny karmić piersią.

Doustnie. Dorośli. Ryzyko powikłań ze strony układu krążenia w związku ze stosowaniem celekoksybu może wzrastać wraz ze zwiększeniem dawki i długością leczenia, stąd lek podawać jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce. Należy okresowo dokonywać ponownej oceny potrzeby stosowania leku łagodzącego objawy oraz stopnia odpowiedzi na leczenie, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Choroba zwyrodnieniowa stawów: zwykle zalecana dawka wynosi 200 mg na dobę w 1-2 dawkach podzielonych. U niektórych pacjentów, w przypadku nieuzyskania poprawy, zastosowanie dawki 200 mg 2 razy na dobę może zwiększyć skuteczność. W przypadku nieuzyskania poprawy skuteczności leczenia po 2 tyg., należy rozważyć zastosowanie innych rodzajów leczenia. Reumatoidalne zapalenie stawów: zalecana początkowa dawka dobowa wynosi 200 mg w 2 dawkach podzielonych. W razie potrzeby dawkę można następnie zwiększyć do 200 mg 2 razy na dobę. W przypadku nieuzyskania poprawy skuteczności terapii po 2 tyg., należy rozważyć zastosowanie innych rodzajów leczenia. Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: najczęściej zalecana dawka dobowa wynosi 200 mg raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych. U pacjentów, u których złagodzenie objawów jest niewystarczające, bardziej skuteczne może być zwiększenie dawki do 400 mg raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych. Jeśli, mimo zwiększenia dawki, w ciągu 2 tyg. nie nastąpi poprawa skuteczności terapii, należy rozważyć zastosowanie innych metod leczenia. Maksymalna zalecana dawka dobowa we wszystkich wskazaniach wynosi 400 mg. U pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) początkowo należy stosować dawkę 200 mg. W razie potrzeby można ją następnie zwiększyć do 200 mg 2 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku osób w podeszłym wieku o masie ciała mniejszej niż 50 kg. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy 25-35 g/l) leczenie celekoksybem należy rozpocząć od dawki o połowę mniejszej od zalecanej. Dotychczasowe doświadczenia ograniczają się tylko do pacjentów z marskością wątroby. U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność. Należy zachować ostrożność podając celekoksyb pacjentom, u których stwierdzono lub u których podejrzewa się upośledzenie metabolizmu zależnego od cytochromu CYP2C9 na podstawie dotychczasowej historii choroby, lub wywiadu zebranego od pacjenta i (lub) doświadczenia ze stosowaniem innych substratów enzymu CYP2C9. Należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od podania dawki o połowę mniejszej od zalecanej. Lek nie jest wskazany dostosowania u dzieci. Sposób podania. Celekoksyb może być przyjmowany niezależnie od posiłku. Pacjenci mający problemy z połykaniem kapsułek mogą wsypać zawartość kapsułki do musu jabłkowego, kleiku ryżowego, jogurtu lub rozgniecionego banana. W tym celu całą zawartość kapsułki należy ostrożnie wysypać na płaską łyżeczkę chłodnego lub zachowującego temperaturę pokojową musu jabłkowego, kleiku ryżowego, jogurtu lub rozgniecionego banana i natychmiast połknąć, popijając 240 ml wody. Zawartość kapsułki wysypana na mus jabłkowy, kleik ryżowy lub jogurt zachowuje stabilność przez maksymalnie 6 godzin, pod warunkiem przechowywania w lodówce (w temperaturze od 2st.C do 8st.C). Zawartości kapsułki wysypanej na rozgniecionego banana nie należy przechowywać w lodówce - należy ją niezwłocznie przyjąć.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy największego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego wywołanych stosowaniem NLPZ: pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów stosujących jednocześnie inne NLPZ lub kwas acetylosalicylowy, lub pacjentów z chorobami układu pokarmowego w wywiadzie, takimi jak owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego. Jednoczesne stosowanie celekoksybu i kwasu acetylosalicylowego (nawet, gdy jest przyjmowany w małych dawkach) powoduje dalsze zwiększenie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego (owrzodzenia przewodu pokarmowego, zaburzenia żołądka i jelit). Należy unikać jednoczesnego podawania celekoksybu i leków z grupy NLPZ innych niż kwas acetylosalicylowy. Należy zachować ostrożność przy przepisywaniu NLPZ, w tym celekoksybu, w skojarzeniu z inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II. W długotrwałym, kontrolowanym placebo badaniu stwierdzono zwiększoną częstość występowania incydentów sercowo-naczyniowych, głównie zawału serca, u osób z rzadko występującymi polipami gruczolakowatymi jelita, leczonych celekoksybem w dawkach 200 mg 2 razy na dobę i 400 mg 2 razy na dobę w porównaniu do placebo. Ryzyko działań niepożądanych w obrębie układu krążenia może zwiększać się wraz ze zwiększeniem dawki i długością okresu leczenia, z tego względu lek należy stosować jak najkrócej, w najmniejszej skutecznej dawce dobowej. Należy okresowo dokonywać ponownej oceny potrzeby stosowania oraz stopnia odpowiedzi na leczenie, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Pacjenci z istotnymi czynnikami wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych (np. z nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą, osoby palące) mogą być leczeni celekoksybem jedynie po dokładnym rozważeniu celowości takiej terapii. Selektywne inhibitory COX-2 nie mogą być stosowane jako substytut kwasu acetylosalicylowego w profilaktyce chorób zakrzepowo-zatorowych układu krążenia, ponieważ nie wykazują działania przeciwpłytkowego. Z tego względu nie należy przerywać leczenia przeciwpłytkowego. Celekoksyb należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością mięśnia sercowego, zaburzeniami czynności lewej komory lub nadciśnieniem, oraz u pacjentów z istniejącymi uprzednio obrzękami z różnych przyczyn, ponieważ hamowanie prostaglandyn może pogorszyć czynność nerek i doprowadzić do zatrzymywania płynów. Z powodu ryzyka wystąpienia hipowolemii, wymagana jest ostrożność w leczeniu pacjentów przyjmujących leki moczopędne. Ze względu na ryzyko wystąpienia lub nasilenia nadciśnienia tętniczego należy uważnie kontrolować ciśnienie tętnicze krwi w początkowym okresie stosowania celekoksybu oraz w trakcie leczenia. Zaburzenia czynności nerek, wątroby a szczególnie serca są bardziej prawdopodobne u pacjentów w podeszłym wieku, których należy objąć odpowiednią opieką medyczną. Ze względu na ryzyko toksycznego działania leku na nerki, należy uważnie kontrolować pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, niewydolnością serca, zaburzeniem czynności wątroby, pacjentów stosujący diuretyki, inhibitory ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II, oraz pacjentów w podeszłym wieku. W czasie stosowania celekoksybu zgłaszano przypadki ciężkich reakcji ze strony wątroby, obejmujące piorunujące zapalenie wątroby (niekiedy zakończone zgonem), niewydolność wątroby, zaburzenia czynności wątroby (niekiedy zakończone zgonem lub wymagające przeszczepu wątroby); większość ciężkich zdarzeń niepożądanych rozwijała się w ciągu miesiąca od rozpoczęcia leczenia celekoksybem. Jeżeli podczas leczenia wystąpi pogorszenie czynności opisanych powyżej układów i (lub) narządów, należy podjąć właściwe leczenie lub rozważyć przerwanie leczenia celekoksybem. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze zmniejszoną aktywność CYP2C9. U pacjentów z nadwrażliwością na sulfonamidy lub inne leki w wywiadzie, może występować większe ryzyko wystąpienia ciężkich objawów skórnych lub reakcji uczuleniowej. Należy przerwać stosowanie celekoksybu w wypadku wystąpienia pierwszych objawów wysypki skórnej, zmian na błonach śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości. Celekoksyb może maskować gorączkę lub inne objawy stanu zapalnego. Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane wymienione poniżej zostały zaobserwowane u pacjentów z zapaleniem
stawów stosujących lek CELEBREX. Działania niepożądane oznaczone (*) wymienione poniżej
z większą częstością występowały u pacjentów stosujących lek CELEBREX w celu zapobiegania
polipom okrężnicy. W tym badaniu pacjenci przyjmowali lek w dużej dawce i przez długi okres.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów, należy natychmiast
zaprzestać stosowania leku oraz powiadomić lekarza:
− reakcja alergiczna, taka jak: wysypka, obrzęk twarzy, świszczący oddech lub trudności
  z oddychaniem,
− problemy z sercem, takie jak ból w klatce piersiowej,
− ciężkie bóle brzucha lub jakiekolwiek oznaki krwawienia z żołądka lub jelit, takie jak czarne lub
  zabarwione krwią stolce, lub wymioty z krwią,
− reakcje skórne, takie jak wysypka, pęcherze lub łuszczenie się skóry,
− niewydolność wątroby {objawy mogą obejmować: nudności, biegunkę, żółtaczkę (zażółcenie
  skóry lub białkówek oczu)}.

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)
− nadciśnienie tętnicze, w tym nasilenie istniejącego wysokiego ciśnienia krwi*

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób)
− zawał serca*
− zatrzymanie płynów z obrzękiem kostek, nóg i (lub) rąk
− zakażenia dróg moczowych
− duszność*, zapalenie zatok (zapalenie zatok, zakażenie zatok, uczucie zatkanych lub bolesnych
  zatok), uczucie zatkanego nosa lub katar, ból gardła, kaszel, przeziębienie, objawy grypopodobne
− zawroty głowy, trudności w zasypianiu
− wymioty*, ból brzucha, biegunka, niestrawność, wzdęcia z oddawaniem gazów
− wysypka, świąd
− sztywność mięśni
− trudności w połykaniu*
− ból głowy
− nudności
− bolesność stawów
− nasilenie istniejących objawów alergicznych
− przypadkowe urazy

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób)
− udar*
− niewydolność serca, kołatanie (uczucie bicia serca), przyspieszone bicie serca
− nieprawidłowe wyniki badań krwi w zakresie parametrów czynności wątroby
− nieprawidłowe wyniki badań krwi w zakresie parametrów czynności nerek
− anemia (zmiany w liczbie czerwonych krwinek, które mogą powodować zmęczenie i duszność)
− niepokój, depresja, zmęczenie, senność, uczucie mrowienia
− duże stężenie jonów potasu w badaniach krwi (co może powodować nudności (uczucie mdłości),
  zmęczenie, osłabienie mięśni lub palpitacje)
− zaburzenia lub niewyraźne widzenie, dzwonienie w uszach, bolesność i zapalenie jamy ustnej,
  zaburzenia słuchu*
− zaparcia, odbijanie, zapalenie w obrębie żołądka (niestrawność, ból brzucha lub wymioty),
  nasilenie zapalenia w obrębie żołądka lub jelit
− kurcze nóg
− wypukła swędząca wysypka (pokrzywka)
− zapalenie spojówek
− trudności w oddychaniu
− przebarwienia skóry (zasinienia)
− ból w klatce piersiowej (ogólny ból niezwiązany z sercem)
− obrzęk twarzy

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 osób)
− owrzodzenie (krwawienie) żołądka, przełyku, lub dwunastnicy; lub perforacja jelit (która może
  powodować ból żołądka, gorączkę, nudności, wymioty, niedrożność przewodu pokarmowego),
  smołowate lub czarne stolce, zapalenie trzustki (które może powodować ból żołądka), zapalenie
  przełyku
− niedobór sodu we krwi (stan chorobowy zwany hiponatremią)
− zmniejszenie liczby białych krwinek (które pomagają chronić organizm przed zakażeniami) lub
  małopłytkowość (zwiększona możliwość wystąpienia krwawień lub zasinień)
− zaburzenia koordynacji ruchów
− dezorientacja, zaburzenia smaku
− nadwrażliwość na światło
− wypadanie włosów
− omamy
− krwotok do wnętrza oka
− ciężka reakcja, która może prowadzić do zapalenia płuc
− nieregularne bicie serca
− uderzenia gorąca
− skrzepy krwi w naczyniach krwionośnych płuc. Objawy mogą obejmować nagłą duszność, kłujący
  ból w trakcie oddechu lub zapaść
− krwawienia z żołądka lub jelit (które mogą prowadzić do krwawych stolców lub wymiotów),
  zapalenie jelita lub okrężnicy
− ciężkie zapalenie wątroby. Objawy mogą obejmować nudności (uczucie mdłości), biegunkę,
  żółtaczkę (zażółcenie skóry i białkówek oczu), ciemny mocz, jasny stolec, krwawienia, świąd lub
  dreszcze
− ciężka niewydolność nerek
− zaburzenia miesiączkowe
− obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub gardła, lub trudności w połykaniu

Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 osób)
− ciężkie reakcje alergiczne (w tym wstrząs anafilaktyczny, który może zakończyć się zgonem)
− ciężkie choroby skóry, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, złuszczające zapalenie skóry
  i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (mogące powodować wysypkę, tworzenie
  pęcherzy lub łuszczenie się skóry) oraz ostra uogólniona osutka krostkowa (objawy obejmują
  zaczerwienione, obrzęknięte obszary skóry z licznymi małymi krostkami)
− opóźniona reakcja alergiczna z możliwymi objawami, takimi jak wysypka, obrzęk twarzy,
  gorączka, powiększone węzły chłonne i nieprawidłowe wyniki badań (np. wątroby, krwi
  {eozynofilia, zwiększenie liczby białych komórek krwi})
− krwotok wewnątrzczaszkowy zakończony zgonem
− zapalenie opon mózgowych (zapalenie powłok mózgu i rdzenia kręgowego)
− zapalenie wątroby, uszkodzenie wątroby i ciężkie zapalenie wątroby (piorunujące zapalenie
  wątroby) (czasami zakończone zgonem lub wymagające przeszczepu wątroby). Objawy mogą
  obejmować: nudności, biegunkę, żółtaczkę (zażółcenie skóry i białkówek oczu), ciemny mocz,
  jasny stolec, krwawienia, świąd lub dreszcze
− choroby wątroby (takie jak cholestaza i cholestatyczne zapalenie wątroby, którym mogą
  towarzyszyć objawy, takie jak smołowate stolce, nudności i zażółcenie skóry lub białkówek oczu)
− zapalenie nerek i inne choroby nerek (takie jak zespół nerczycowy i nerczyca lipidowa, którym
  mogą towarzyszyć objawy, takie jak zatrzymanie wody (obrzęk), pienisty mocz, zmęczenie
  i utrata apetytu)
− nasilenie padaczki (możliwe częstsze i (lub) cięższe ataki padaczki)
− zamknięcie tętnicy lub żyły siatkówkowej, prowadzące do częściowej lub całkowitej utraty
  wzroku
− stan zapalny naczyń krwionośnych (może powodować gorączkę, bóle, fioletowe plamy na skórze)
− zmniejszenie liczby czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi (może powodować osłabienie,
  łatwość powstawania wylewów podskórnych, częste krwawienia z nosa, zwiększać ryzyko
  zakażenia)
− ból i osłabienie mięśni
− zaburzenia węchu
− utrata smaku

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
− zmniejszenie płodności u kobiet, które jest zwykle odwracalne po zakończeniu leczenia

W badaniach klinicznych niezwiązanych z zapaleniem stawów lub innymi chorobami stawów,
w których lek CELEBREX stosowany był w dawce 400 mg na dobę, w okresie do 3 lat, dodatkowo
obserwowane były następujące działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób)
− choroby serca: dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej)
− choroby żołądka: zespół jelita drażliwego (może obejmować ból brzucha, biegunkę, niestrawność,

wzdęcia z oddawaniem gazów)
− kamica nerkowa (może prowadzić do bólu brzucha lub pleców, pojawienia się krwi w moczu),

trudności w przepływie moczu przez drogi moczowe
− zwiększenie masy ciała

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób)
− zakrzepowe zapalenie żył głębokich (skrzepliny występujące najczęściej w nogach, które mogą
  powodować ból, obrzęk lub zaczerwienienie na łydce, lub problemy z oddychaniem)
− choroby żołądka: zapalenie (które może powodować podrażnienie i owrzodzenie żołądka i jelit)
− złamanie kończyny dolnej
− półpasiec, zapalenie skóry, egzema (sucha, świerzbiąca wysypka), zapalenie płuc (infekcja
  w obrębie klatki piersiowej (możliwy: kaszel, gorączka, trudności w oddychaniu)
− zmętnienia w oku, powodujące niewyraźne widzenie lub osłabienie widzenia, zawroty głowy
  spowodowane zaburzeniami ze strony ucha środkowego, bolesność, stan zapalny lub krwawienie
  dziąseł, owrzodzenie jamy ustnej
− nadmierne oddawanie moczu w nocy, krwawienia z hemoroidów (guzki krwawnicze), częste
  wypróżnianie się
− tłuszczaki w obrębie skóry lub innych lokalizacjach, torbiele galaretowate pochewki ścięgna
  (niegroźne zgrubienia stawów (lub) okolicy stawów i ścięgien dłoni lub stopy), trudności
  w mówieniu, zmienione lub bardzo silne krwawienia z dróg rodnych, ból piersi
− duże stężenie sodu we krwi

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

U pacjentów leczonych celekoksybem i warfaryną lub innymi lekami o działaniu antyagregacyjnym może nastąpić wydłużenie czasu krwawienia - należy monitorować działanie przeciwzakrzepowe i kontrolować czas protrombinowy, szczególnie w okresie pierwszych kilku dni po rozpoczęciu leczenia lub zmianie dawki celekoksybu. NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i przeciwnadciśnieniowych. Jednoczesne leczenie inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II w skojarzeniu z celekoksybem (tak jak i innymi lekami z grupy NLPZ) może zwiększać ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, stąd zaleca się ostrożność, szczególnie u osób w podeszłym wieku; pacjenci powinni być nawodnieni oraz należy regularnie kontrolować czynność nerek. Sugeruje się, że jednoczesne stosowanie NLPZ i cyklosporyny lub takrolimusu może zwiększać działanie uszkadzające nerki cyklosporyny i takrolimusa; należy monitorować czynność nerek. Należy unikać jednoczesnego podawania celekoksybu i leków z grupy NLPZ innych niż kwas acetylosalicylowy. Celekoksyb może być podawany razem z małą dawką kwasu acetylosalicylowego, nie może być jednak stosowany zamiast kwasu acetylosalicylowego w profilaktyce chorób układu krążenia, jednak podczas leczenia skojarzonego istnieje większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego niż w przypadku monoterapii. Celekoksyb może zwiększać stężenie we krwi leków będących substratami enzymu CYP2D6: leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe i selektywne inhibitory wychwytu serotoniny), neuroleptyki, leki przeciwarytmiczne, dekstrometorfan i inne. Może istnieć konieczność zmniejszenia indywidualnie ustalonej dawki substratów CYP2D6 o wąskim przedziale terapeutycznym (np. propafenon) po rozpoczęciu leczenia celekoksybem lub zwiększenia jej po zakończeniu terapii celekoksybem. Celekoksyb nie zaburza, w zakresie istotnym klinicznie farmakokinetyki tolbutamidu (substrat CYP2C9), glibenklamidu. Nie stwierdzono by celekoksyb istotnie wpływał na farmakokinetykę metotreksatu w dawkach stosowanych w reumatologii, jednak należy rozważyć odpowiednią kontrolę toksycznego działania metotreksatu. Należy dokładnie obserwować pacjentów przyjmujących związki litu, podczas rozpoczynania lub przerwania leczenia celekoksybem (celekoksyb powoduje zwiększenie C_max i AUC litu). W badaniach in vitro stwierdzono, że celekoksyb hamuje metabolizm katalityczny CYP2C19; lekami metabolizowanymi przez ten enzym są m.in. diazepam, cytalopram, imipramina (nie wykazano znaczenia klinicznego tej interakcji). U pacjentów z zaburzonym metabolizmem zależnym od cytochromu CYP2C9 oraz u których występuje zwiększone narażenie na celekoksyb, jednoczesne podawanie leków będących inhibitorami CYP2C9 może prowadzić do dalszego jego nasilenia. U pacjentów z upośledzeniem metabolizmu zależnego od cytochromu CYP2C9 należy unikać takiego leczenia skojarzonego. Celekoksyb jest metabolizowany głównie przez CYP2C9 i dlatego należy podawać połowę zalecanej dawki tym pacjentom, którzy jednocześnie otrzymują flukonazol. Jednoczesne stosowanie rifampicyny, karbamazepiny i barbituranów, które indukują CYP2C9, może zmniejszyć stężenie celekoksybu we krwi. Nie zaobserwowano aby ketokonazol lub produkty zobojętniające wywierały wpływ na farmakokinetykę celekoksybu.

Viatris Healthcare Sp. z o.o.
ul. Postępu 21B
02-676 Warszawa
recepcja@viatris.com
www.viatris.pl