Cinacalcet Accord 90 mg tabletki powlekane

1 tabl. zawiera 30 mg, 60 mg, 90 mg cynakalcetu w postaci chlorowodorku. Tabletki zawierają laktozę.

Lek kalcymimetyczny. Bezpośrednio zmniejsza stężenie parathormonu (PTH) poprzez zwiększenie wrażliwości receptora wapniowego, na powierzchni głównych komórek gruczołu przytarczycznego, na wapń pozakomórkowy. Zmniejszenie stężenia PTH powoduje zmniejszenie stężenia wapnia we krwi. Zmniejszenie stężenia PTH koreluje ze stężeniem cynakalcetu. Po osiągnięciu stanu równowagi, stężenie wapnia w surowicy utrzymuje się na stałym poziomie w przerwie między dawkami. Po doustnym podaniu preparatu C_max w osoczu występuje w ciągu ok. 2-6 h. Bezwzględna biodostępność po podaniu na czczo wynosi 20-25%, po podaniu preparatu z pokarmem zwiększa się do ok. 50-80%. Stan równowagi stężenia leku występuje w ciągu 7 dni z minimalną akumulacją. Cynakalcet wiąże się z białkami osocza w ok. 97% oraz w minimalnym stopniu rozmieszcza się w krwinkach czerwonych. Jest metabolizowany przez liczne enzymy, głównie przez CYP3A4 i CYP1A2. Główne metabolity są nieaktywne. Jest wydalany głównie z moczem (ok. 80%) oraz z kałem (15%). Początkowy T_0,5 wynosi ok. 6 h, a końcowy T_0,5 30-40 h.

Wtórna nadczynność przytarczyc. Leczenie wtórnej nadczynności przytarczyc (HPT) u dorosłych chorych ze schyłkową chorobą nerek (ESRD) leczonych długotrwale dializą. Leczenie wtórnej nadczynności przytarczyc (HPT) u dzieci ≥3 lat ze schyłkową chorobą nerek (ESRD) leczonych długotrwale dializą, u których wtórna nadczynność przytarczyc nie jest odpowiednio kontrolowana terapią standardową. Lek może być stosowany jako element terapii, z zastosowaniem preparatów wiążących fosforany i (lub) witaminy D, o ile jest to konieczne. Rak przytarczyc i pierwotna nadczynność przytarczyc u dorosłych. Zmniejszanie hiperkalcemii u dorosłych pacjentów: z rakiem przytarczyc; z pierwotną nadczynnością przytarczyc, u których ze względu na stężenie wapnia w surowicy krwi (wg odpowiednich wytycznych dotyczących leczenia) wskazana byłaby paratyreoidektomia (operacja usunięcia przytarczyc), ale u których wykonanie takiego zabiegu jest klinicznie niewłaściwe lub jest przeciwwskazane.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub pomocniczą. Hipokalcemia.

Lek należy stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przeważają nad możliwym zagrożeniem dla płodu. Nie wiadomo, czy cynakalcet przenika do mleka ludzkiego, dlatego po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka należy zdecydować o przerwaniu albo karmienia, albo podawania preparatu. Nie zaobserwowano wpływu na płodność w badaniach na zwierzętach.

Doustnie. Wtórna nadczynność przytarczyc. Dorośli i osoby w podeszłym wieku (>65 lat). Początkowo: 30 mg raz na dobę, dawkę należy stopniowo zwiększać co 2-4 tyg. w celu osiągnięcia pożądanego stężenia hormonu przytarczyc (PTH) u dializowanych pacjentów, czyli 150-300 pg/ml (15,9-31,8 pmol/l) w teście intact PTH (iPTH). Maksymalna dawka wynosi 180 mg raz na dobę. Stężenie PTH należy oznaczać przynajmniej 12 h po podaniu leku, po 1-4 tyg. od rozpoczęcia leczenia lub od dostosowania dawki leku. Należy posługiwać się aktualnymi wytycznymi dotyczącymi leczenia. Stężenie PTH należy monitorować mniej więcej co 1-3 miesiące w okresie leczenia podtrzymującego. Do pomiaru stężenia PTH można wykorzystywać test intact PTH (iPTH) lub bio-intact PTH (biPTH). Podawanie cynakalcetu nie wpływa na związek między iPTH a biPTH. Dostosowanie dawki na podstawie stężenia wapnia w surowicy. Skorygowane stężenie wapnia w surowicy powinno być równe lub większe od dolnej granicy zakresu normy przed podaniem pierwszej dawki. Zakres normy stężenia wapnia zależy od metod stosowanych przez lokalne laboratorium. Stężenie wapnia powinno być często kontrolowane w okresie stopniowego zwiększania dawki, w ciągu pierwszego tygodnia po rozpoczęciu leczenia lub dostosowaniu dawki leku. Po ustaleniu dawki podtrzymującej, stężenie wapnia w surowicy należy oznaczać w przybliżeniu raz w miesiącu. Jeżeli skorygowane stężenie wapnia w surowicy zmniejszy się do wartości <8,4 mg/dl (2,1 mmol/l) i (lub) wystąpią objawy hipokalcemii zalecane jest następujące postępowanie: <8,4 mg/dl (2,1 mmol/l) i >7,5 mg/dl (1,9 mmol/l) lub, gdy występują trwałe kliniczne objawy hipokalcemii: na podstawie oceny klinicznej w celu zwiększenia stężenia wapnia w surowicy można podawać związki wiążące fosforany zawierające wapń, sterole witaminy D i (lub) modyfikować stężenie wapnia wpłynie dializacyjnym; <8,4 mg/dl (2,1 mmol/l) i >7,5 mg/dl (1,9 mmol/l) lub, gdy występują trwałe kliniczne objawy hipokalcemii, pomimo prób zwiększenia stężenia wapnia w surowicy: zmniejszyć lub wstrzymać dawkę cynakalcetu; ≤7,5 mg/dl (1,9 mmol/l) lub, gdy utrzymują się trwałe objawy hipokalcemii, a dawki witaminy D nie można zwiększyć: wstrzymać podawanie cynakalcetu do czasu, aż stężenie wapnia w surowicy osiągnie wartość 8,0 mg/dl (2,0 mmol/l) i (lub) ustąpią objawy hipokalcemii, ponowne leczenie należy rozpocząć stosując kolejną, najmniejszą dawkę leku. Dzieci i młodzież. Skorygowane stężenie wapnia w surowicy powinno być w górnej granicy zakresu zależnego od wieku lub powyżej przed podaniem pierwszej dawki leku oraz powinno być dokładnie monitorowane. Zakres normy stężenia wapnia zależy od metod stosowanych przez lokalne laboratorium oraz od wieku dziecka. Dzieci ≥3 do <18 lat: zalecana początkowa dawka wynosi ≤0,20 mg/kg raz na dobę, na podstawie suchej mc. W celu uzyskania pożądanego poziomu iPTH dawka może zostać zwiększona. Dawka powinna być zwiększana kolejno poprzez dostępne wielkości nie częściej niż raz na 4 tyg. Dawka może zostać zwiększona do dawki maksymalnej wynoszącej 2,5 mg/kg/dobę, nie przekraczając całkowitej dawki dobowej wynoszącej 180 mg. Dobowa dawka preparatu u dzieci i młodzieży: 10 do <12,5 kg (sucha mc.) - dawka początkowa: 1 mg; dostępne wielkości kolejnych dawek: 1 mg; 2,5 mg; 5 mg; 7,5 mg; 10 mg i 15 mg; ≥12,5 do <25 kg (sucha mc.) - dawka początkowa: 2,5 mg; dostępne wielkości kolejnych dawek: 2,5 mg; 5 mg; 7,5 mg; 10 mg; 15 mg i 30 mg; ≥25 do <36 kg (sucha mc.) - dawka początkowa: 5 mg; dostępne wielkości kolejnych dawek: 5 mg; 10 mg; 15 mg; 30 mg i 60 mg; ≥36 do <50 kg (sucha mc.) - dawka początkowa: 5 mg; dostępne wielkości kolejnych dawek: 5 mg; 10 mg; 15 mg; 30 mg; 60 mg i 90 mg; ≥50 do <75 kg (sucha mc.) - dawka początkowa: 10 mg; dostępne wielkości kolejnych dawek: 10 mg; 15 mg; 30 mg; 60 mg; 90 mg i 120 mg; ≥75 kg (sucha mc.) - dawka początkowa: 15 mg; dostępne wielkości kolejnych dawek: 15 mg; 30 mg; 60 mg; 90 mg; 120 mg i 180 mg. Dostosowanie dawki na podstawie poziomów PTH. Poziomy PTH powinny być oceniane co najmniej 12 h po podaniu leku, wartość iPTH powinna być mierzona w okresie od 1. do 4. tyg. po rozpoczęciu lub modyfikacji dawki cynakalcetu. Modyfikacja dawki na podstawie iPTH: jeżeli wartość iPTH wynosi <150 pg/ml (15,9 pmol/l) i ≥100 pg/ml (10,6 pmol/l): należy zmniejszyć dawkę cynakalcetu do następnej niższej dawki; jeżeli wartość iPTH wynosi <100 pg/ml (10,6 pmol/l): należy przerwać podawanie cynakalcetu i, gdy iPTH wyniesie >150 pg/ml (15,9 pmol/l) należy rozpocząć ponowne podawanie cynakalcetu od następnej niższej dawki. Jeżeli leczenie preparatem zostało przerwane na okres dłuższy niż 14 dni, należy rozpocząć ponowne podawanie od zalecanej dawki początkowej. Dostosowanie dawki na podstawie stężenia wapnia w surowicy. Stężenie wapnia w surowicy powinno być mierzone w ciągu 1 tyg. od rozpoczęcia lub modyfikacji dawkowania cynakalcetu. Po ustaleniu dawki podtrzymującej zalecane jest cotygodniowe monitorowanie stężenia wapnia w surowicy. Stężenie wapnia w surowicy u dzieci i młodzieży powinno być utrzymywane w zakresie normy. Modyfikacja dawki u dzieci i młodzieży ≥3 do <18 lat: skorygowane stężenie wapnia w surowicy jest na lub poniżej dolnej granicy normy dla danego przedziału wiekowego lub wystąpią kliniczne objawy hipokalcemii niezależnie od stężenia wapnia: zakończyć leczenie cynakalcetem (skorygowane stężenie wapnia w surowicy należy zmierzyć w ciągu 5 -7 dni), podawać suplementy wapnia, związki wiążące fosforany zawierające wapń, sterole witaminy D - zgodnie z klinicznymi wskazaniami; skorygowane stężenie wapnia w surowicy jest powyżej dolnej granicy normy dla danego przedziału wiekowego oraz kliniczne objawy hipokalcemii ustąpiły: rozpocząć ponowne podawanie cynakalcetu od następnej niższej dawki, jeżeli leczenie preparatem zostało przerwane na okres dłuższy niż 14 dni, należy rozpocząć ponowne podawanie od zalecanej dawki początkowej, jeżeli przed przerwaniem leczenia pacjent otrzymywał najmniejszą możliwą dawkę (1 mg/dobę) należy rozpocząć ponowne podawanie cynakalcetu od takiej samej dawki (1 mg/dobę). Dzieci <3 lat. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność leku w leczeniu wtórnej nadczynności przytarczyc w tej grupie wiekowej nie zostały ustalone. Przejście z etelkalcetydu na cynakalcet. Przejście z etelkalcetydu na cynakalcet i odpowiedni okres eliminacji leku z ustroju nie zostały przebadane z udziałem pacjentów. U pacjentów, którzy przerwali przyjmowanie etelkalcetydu, nie należy rozpoczynać podawania cynakalcetu co najmniej do momentu ukończenia 3 kolejnych sesji hemodializy, po których należy zmierzyć stężenie wapnia w surowicy. Przed rozpoczęciem podawania cynakalcetu należy upewnić się, że stężenie wapnia w surowicy mieści się w prawidłowym zakresie. Rak przytarczyc i pierwotna nadczynność przytarczyc. Dorośli i osoby w podeszłym wieku (>65 lat). Początkowo: 30 mg 2 razy na dobę. Dawkę preparatu należy stopniowo zwiększać co 2 do 4 tyg. wg następującego schematu: 30 mg 2 razy na dobę, 60 mg 2 razy na dobę, 90 mg 2 razy na dobę oraz 90 mg 3 lub 4 razy na dobę, w zależności od potrzeb, w celu zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy do wartości z górnej granicy lub poniżej górnej granicy normy. Dawka maksymalna wynosi 90 mg 4 razy na dobę. Stężenie wapnia w surowicy należy zmierzyć w ciągu tyg. po rozpoczęciu leczenia lub dostosowaniu dawki. Po ustaleniu wielkości dawki podtrzymującej, stężenie wapnia należy oznaczać co 2-3 mies. Po osiągnięciu maksymalnej dawki cynakalcetu, należy okresowo monitorować stężenie wapnia w surowicy. Jeżeli nie udaje się utrzymać klinicznie istotnego zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy, należy rozważyć zaprzestanie stosowania cynakalcetu. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność preparatu w leczeniu raka przytarczyc i pierwotnej nadczynności przytarczyc u dzieci nie zostało ustalone. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczna zmiana dawki początkowej, jednak osoby te powinny być ściśle monitorowane podczas zwiększania dawki oraz kontynuacji leczenia. Sposób podania. Zaleca się przyjmowanie leku w trakcie lub niedługo po posiłku. Tabletki należy przyjmować w całości, nie rozgryzając, nie zgniatając ani nie dzieląc ich. Lek jest dostępny także w postaci granulatu do stosowania u dzieci i młodzieży. Dzieci, które wymagają dawki <30 mg lub, które nie mogą połykać tabletek powinny otrzymać preparat w postaci granulatu.

U dorosłych oraz w grupie dzieci i młodzieży, leczonych cynakalcetem, zgłaszano zagrażające życiu oraz zakończone zgonem zdarzenia związane z hipokalcemią. Zmniejszenie stężenia wapnia może również wydłużać odstęp QT, co może powodować wtórne do hipokalcemii wystąpienie komorowego zaburzenia rytmu serca. Należy zachować ostrożność u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka powodującymi wydłużenie odstępu QT, np. u pacjentów ze stwierdzonym wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT lub u pacjentów przyjmujących leki powodujące wydłużenie odstępu QT. Ze względu na to, że cynakalcet zmniejsza stężenie wapnia w surowicy, pacjentów należy uważnie monitorować, czy nie występują u nich objawy hipokalcemii. W ciągu tygodnia od rozpoczęcia stosowania leku lub zmianie jego dawki należy oznaczyć stężenie wapnia w surowicy. U dorosłych leczenia cynakalcetem nie powinno się rozpoczynać jeśli stężenie wapnia w surowicy (z uwzględnieniem wapnia związanego z albuminami) wynosi poniżej dolnej granicy normy. U pacjentów dializowanych z przewlekłą chorobą nerek, którym podawano cynakalcet, ok. 30% pacjentów miało przynajmniej raz wartość stężenia wapnia w surowicy <7,5 mg/dl (1,9 mmol/l). U dzieci i młodzieży, podczas leczenia cynakalcetem, skorygowane stężenie wapnia w surowicy, a także przestrzeganie zaleceń lekarza przez pacjentów powinny być dokładnie monitorowane; nie należy rozpoczynać leczenia cynakalcetem w razie podejrzenia, że pacjent nie przestrzega zaleceń lekarza; przed rozpoczęciem leczenia cynakalcetem oraz w trakcie leczenia należy rozważyć korzyści i ryzyko leczenia oraz zdolność pacjenta do zastosowania się do zaleceń monitorowania i zarządzania ryzykiem hipokalcemii. Należy poinformować dzieci i młodzież i (lub) ich opiekunów o objawach hipokalcemii oraz o konieczności przestrzegania zaleceń dotyczących monitorowania stężenia wapnia w surowicy, dawkowania i sposobu podawania. Cynakalcet nie jest zalecany niedializowanym pacjentom z przewlekłą chorobą nerek. Skorygowane stężenie wapnia w surowicy należy dokładnie monitorować u pacjentów leczonych preparatem, szczególnie u pacjentów, u których poprzednio występowały drgawki. Próg wystąpienia drgawek jest obniżony ze względu na znaczne zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy. U pacjentów z zaburzeniami czynności mięśnia sercowego zgłaszano przypadki niedociśnienia i (lub) nasilenia niewydolności serca, w których związek ze stosowaniem cynakalcetu nie mógł być całkowicie wykluczony; przypadki te mogły być spowodowane zmniejszeniem stężenia wapnia w surowicy. Należy zachować ostrożność przy podawaniu preparatu pacjentom przyjmującym inne leki obniżające stężenie wapnia w surowicy; należy dokładnie monitorować stężenie wapnia w surowicy. Pacjentom przyjmującym cynakalcet nie należy podawać etelkalcetydu; jednoczesne stosowanie może doprowadzić do ciężkiej hipokalcemii. Adynamiczna choroba kości może rozwinąć się, jeżeli stężenie PTH pozostaje długotrwale zmniejszone o ok. 1,5 raza poniżej wartości górnej granicy normy podczas oznaczania iPTH. Jeżeli stężenie PTH spadnie poniżej zalecanego pożądanego zakresu u pacjentów leczonych cynakalcetem, należy zmniejszyć dawkę cynakalcetu i (lub) witaminy D lub przerwać leczenie. U pacjentów ze schyłkową chorobą nerek stężenie testosteronu często jest poniżej normy. W badaniu klinicznym z udziałem dorosłych pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych dializami, stężenie wolnego testosteronu zmniejszyło się średnio o 31,3% u pacjentów leczonych cynakalcetem oraz o16,3% u pacjentów otrzymujących placebo po 6 miesiącach leczenia. Otwarte badanie, które było kontynuacją powyższego wykazało, że u pacjentów leczonych cynakalcetem nie następuje dalsze zmniejszanie stężenia testosteronu ani wolnego, ani całkowitego w ciągu 3 lat trwania badania. Kliniczne znaczenie takiego zmniejszenia stężenia testosteronu jest nieznane. Ze względu na możliwość zwiększenia (2-3 razy) stężenia cynakalcetu w osoczu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (wg klasyfikacji Childa-Pugha), pacjenci ci powinni być uważnie monitorowani podczas leczenia. Pacjenci z rzadką, dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lapp lub złym wchłanianiem glukozo-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast powiadomić lekarza:
• jeśli pacjent zacznie odczuwać drętwienie lub mrowienie okolicy ust, bóle lub skurcze mięśni,
  bądź drgawki. To mogą być objawy zmniejszonego stężenia wapnia (hipokalcemia).
• jeśli u pacjenta wystąpi obrzęk twarzy, warg, ust, języka i gardła, który może powodować
  trudności w przełykaniu i oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy).

Bardzo częste: dotyczą więcej niż 1 na 10 osób:
• nudności i wymioty; zazwyczaj mają charakter łagodny i nie utrzymują się długo.

Częste: dotyczą mniej niż 1 na 10 osób
• zawroty głowy
• uczucie drętwienia lub mrowienia (parestezje)
• utrata apetytu (jadłowstręt) lub zmniejszony apetyt
• bóle mięśni
• osłabienie
• wysypka
• zmniejszenie stężenia testosteronu
• duże stężenie potasu we krwi (hiperkalemia)
• reakcje alergiczne (nadwrażliwość)
• ból głowy
• drgawki (napady drgawek)
• niskie ciśnienie krwi (hipotensja)
• zakażenie górnych dróg oddechowych
• trudności w oddychaniu (duszność)
• kaszel
• niestrawność
• biegunka
• ból brzucha, ból w górnej części brzucha
• zaparcia
• skurcze mięśni
• ból pleców
• małe stężenie wapnia we krwi (hipokalcemia).

Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
• pokrzywka
• obrzęk twarzy, warg, ust, języka i gardła, który może powodować trudności w przełykaniu
  i oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy)
• nietypowo szybkie bicie lub kołatanie serca, które może mieć związek z małym stężeniem
  wapnia we krwi (wydłużenie odstępu QT i komorowe zaburzenia rytmu serca będące
  następstwem hipokalcemii).

W bardzo rzadkich przypadkach u pacjentów z niewydolnością serca przyjmujących lek cynakalcet
dochodziło do nasilenia niewydolności serca i (lub) obniżenia ciśnienia krwi (hipotensja).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
e-mail:[email protected]
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne podawanie cynakalcetu z innymi lekami obniżającymi stężenie wapnia w surowicy może doprowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia hipokalcemii. Pacjentom przyjmującym preparat nie powinno się podawać etelkalcetydu. Cynakalcet jest częściowo metabolizowany przez enzym CYP3A4. Jednocześnie podawany ketokonazol (200 mg 2 razy na dobę), silnego inhibitora CYP3A4, zwiększył około dwukrotne stężenie cynakalcetu. Dostosowanie dawki leku może być konieczne, jeżeli pacjent otrzymujący go rozpoczyna lub przerywa stosowanie silnego inhibitora (np. ketokonazol, itrakonazol, telitromycyna, worykonazol, rytonawir) bądź induktora (np. ryfampicyna) tego enzymu. Cynakalcet jest częściowo metabolizowany przez CYP1A2, klirens cynakalcetu jest większy u palaczy tytoniu niż u osób niepalących. Dostosowanie dawki może być konieczne, jeżeli pacjent zacznie palić lub rzuci palenie albo, jeżeli jednocześnie zostanie zastosowany lub odstawiony silny inhibitor CYP1A2 (np. fluwoksamina, cyprofloksacyna). Jednoczesne podawanie węglanu wapnia (pojedyncza dawka 1500 mg) nie miało wpływu na farmakokinetykę cynakalcetu. Jednoczesne podawanie sewelameru (2400 mg 3 razy na dobę) nie miało wpływu na farmakokinetykę cynakalcetu. Jednoczesne podawanie pantoprazolu (80 mg na dobę) nie miało wpływu na farmakokinetykę cynakalcetu. Cynakalcet jest silnym inhibitorem CYP2D6 - konieczne może być dostosowanie dawek leków stosowanych jednocześnie z preparatem, jeśli są one lekami o wąskim indeksie terapeutycznym i indywidualnie dawkowane lub jeśli są metabolizowane głównie przez enzym CYP2D6 (np. flekainid, propafenon, metoprolol, dezypramina, nortryptylina, klomipramina). Jednoczesne przyjmowanie 90 mg cynakalcetu raz na dobę i 50 mg dezypraminy – TLPD metabolizowanego głównie przez CYP2D6, znacząco zwiększyło ekspozycję na dezypraminę u osób szybko metabolizujących leki z udziałem CYP2D6. Wielokrotne dawki 50 mg cynakalcetu powodowały jedenastokrotne zwiększenie AUC dekstrometorfanu w dawce 30 mg (metabolizowanego głównie przez CYP2D6) u osób szybko metabolizujących leki z udziałem CYP2D6. Wielokrotne dawki doustne cynakalcetu nie miały wpływu na farmakokinetykę lub farmakodynamikę warfaryny (mierzoną jako czas protrombinowy i czynnik krzepnięcia VII). Brak wpływu cynakalcetu na farmakokinetykę R- i S-warfaryny oraz brak autoindukcji po wielokrotnym podawaniu pacjentom wskazuje, że cynakalcet nie jest induktorem CYP3A4, CYP1A2 lub CYP2C9 u ludzi. Jednoczesne podawanie cynakalcetu (90 mg) z podawanym doustnie midazolamem (2 mg), który jest substratem dla CYP3A4 i CYP3A5, nie zmieniało farmakokinetyki midazolamu. Cynakalcet prawdopodobnie nie wpływa na farmakokinetykę leków, które metabolizowane są przez CYP3A4 i CYP3A5 (należą do nich m. in. leki immunosupresyjne, w tym cyklosporyna i takrolimus).

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]