Colistin TZF 1 000 000 j.m. liof. do sporządzenia roztworu do wstrz., infuzji i inhalacji

1 fiolka zawiera 1 000 000 j.m. (ok. 80 mg) kolistymetatu sodowego.

Antybiotyk peptydowy z grupy polimyksyn. Gatunki zwykle wrażliwe: Acinetobacter baumannii, Haemophilus influenzae, Klebsiella spp., Pseudomonas aeruginosa. Gatunki, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej: Stenotrophomonas maltophilia, Achromobacter xylosoxidans. Drobnoustroje o oporności naturalnej: Burkholderia cepacia i gatunki pokrewne, Proteus spp., Providencia spp., Serratia spp. Może pojawić się oporność krzyżowa między kolistyną (polimyksyną E) a polimyksyną B. Po infuzji kolistymetatu sodowego, nieczynny prolek ulega przekształceniu w czynną kolistynę. Wykazano, że C_max kolistyny w osoczu u pacjentów w stanie krytycznym występuje z opóźnieniem do 7 h po podaniu kolistymetatu sodowego. Wiązanie z białkami jest umiarkowane i zmniejsza się przy większych stężeniach. Jeśli u pacjenta nie występuje zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, przenikanie do płynu mózgowo-rdzeniowego jest minimalne, ale zwiększa się w zapaleniu opon. Antybiotyk przenika do wątroby, nerek, tkanki mózgowej, serca i mięśni. Kolistymetat sodowy wydalany w ok. 80% z moczem w postaci niezmienionej. T_0,5 kolistyny u zdrowych osób i u osób z mukowiscydozą wynosi odpowiednio około 3 h i 4 h. U pacjentów w stanie krytycznym zgłaszano, że T_0,5 jest wydłużony o około 9-18 h.

Roztwór do wstrzykiwań i infuzji: do stosowania u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków, w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych wybranymi tlenowymi drobnoustrojami chorobotwórczymi Gram-ujemnymi, u pacjentów z ograniczonymi opcjami leczenia. Roztwór do inhalacji: do stosowania u dorosłych oraz dzieci i młodzieży z mukowiscydozą w leczeniu przewlekłych zakażeń płuc wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na substancję czynną, inne polimyksyny lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Z uwagi na wysoką toksyczność, przenikanie kolistymetatu sodowego przez łożysko oraz brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u ludzi, lek może być stosowany u kobiet w ciąży jedynie wtedy, gdy korzyść terapeutyczna dla matki przeważa nad zagrożeniem dla płodu. Kolistymetat sodowy przenika do mleka ludzkiego. U kobiet karmiących piersią należy go stosować ostrożnie, tylko w razie bezwzględnej konieczności. Badania przeprowadzone na szczurach i myszach nie wykazały teratogennego działania kolistymetatu sodowego.

Roztwór do wstrzykiwań i infuzji. Dorośli i młodzież (mc. >40 kg): dawka podtrzymująca wynosi 9 mln j.m./dobę, w 2-3 dawkach. U pacjentów w stanie krytycznym należy podać dawkę nasycającą 9 mln j.m. Nie określono, jaki powinien być najwłaściwszy odstęp czasu do podania pierwszej dawki podtrzymującej. Modelowanie wskazuje, że w niektórych przypadkach, u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, może być konieczne podawanie dawki nasycającej i podtrzymującej do 12 mln j.m.; doświadczenie kliniczne z takimi dawkami jest skrajnie ograniczone, nie określono bezpieczeństwa stosowania. Dawka nasycająca dotyczy pacjentów z prawidłową czynnością nerek i z zaburzeniami czynności nerek, w tym pacjentów poddawanych leczeniu nerkozastępczemu. Dzieci o mc. ≤40 kg: 75 000-150 000 j.m./kg mc./dobę, w 3 dawkach. Podczas doboru dawki należy uwzględnić dojrzałość nerek. Dawkę należy określić na podstawie beztłuszczowej masy ciała. Stosowanie dawek >150 000 j.m./kg mc./dobę zgłaszano u dzieci z mukowiscydozą. Brak danych dotyczących stosowania lub wielkości dawki nasycającej u dzieci w stanie krytycznym. Szczególne grupy pacjentów. W zaburzeniach czynności nerek zaleca się następujące dawki dobowe w zależności od klirensu kreatyniny (CCr), roztwór należy podawać 2 razy na dobę: CCr <50-30 ml/min dawka dobowa 5,5-7,5 mln j.m.; CCr <30-10 ml/min dawka dobowa 4,5-5,5 mln j.m.; CCr <10 ml/min dawka dobowa 3,5 mln j.m. Hemodializa i ciągła hemofiltracja lub hemodiafiltracja. Kolistyna prawdopodobnie podlega dializie przeprowadzanej za pomocą konwencjonalnej hemodializy i ciągłej dożylnej hemofiltracji lub hemodiafiltracji (CVVHF, CVVHDF). Nie można podać dokładnych zaleceń dotyczących dawkowania, można rozważyć poniższe schematy. Hemodializa (podawać 2 razy na dobę): dni bez HD - 2,25 mln j.m./dobę ((2,2-2,3 mln j.m./dobę); dni z HD – 3 mln j.m., do podawania po sesji HD. CVVHF lub CVVHDF: jak u pacjentów z prawidłową czynnością nerek; zaleca się podawać 3 razy na dobę. Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, należy zachować ostrożność. U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek modyfikacja dawkowania nie jest konieczna. Nie określono zaleceń dotyczących dawkowania u dzieci z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Preparat podaje się w infuzji dożylnej w 50 ml roztworu przez ok. 30 min lub we wstrzyknięciu dożylnym w 10 ml roztworu (dawkę do 2 mln j.m.) przez co najmniej 5 min, domięśniowo (gdy podanie dożylne jest niemożliwe) powoli w duże mięśnie. Roztwór do inhalacji. Zaleca się podawanie preparatu pod nadzorem lekarzy z odpowiednim doświadczeniem w zakresie jego stosowania. Dorośli, młodzież i dzieci ≥2 lat: 1-2 mln j.m. 2-3 razy na dobę (maksymalnie 6 mln j.m./dobę). Dzieci <2 lat: 0,5-1 mln j.m. 2 razy na dobę (maksymalnie 2 mln j.m./dobę). Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dostosowanie dawki nie jest konieczne. Modyfikacja dawki nie jest konieczna pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, jednak zaleca się zachowanie ostrożności. Sposób podania. Wziewnie po uprzednim rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań lub 0,9% roztworze NaCl w odpowiednim inhalatorze.
W UE dawka kolistymetatu sodowego musi być przepisywana i podawana wyłącznie w jednostkach międzynarodowych. Na oznakowaniu preparatu podana jest liczba jednostek międzynarodowych w fiolce. ChPL zawiera tabelę przeliczeniową (jednostki międzynarodowe na mg), przy czym wartości należy traktować tylko jako nominalne i przybliżone.

Należy rozważyć podawanie dożylne kolistymetatu sodowego razem z innym lekiem przeciwbakteryjnym, gdy jest to możliwe, biorąc pod uwagę wrażliwość drobnoustroju lub drobnoustrojów objętych leczeniem. Ze względu na to, że zgłaszano rozwój oporności na kolistynę podawaną dożylnie, w szczególności w przypadku stosowania w monoterapii, należy rozważyć jednoczesne podawanie z innym lekiem przeciwbakteryjnym. Dane kliniczne dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania dożylnego kolistymetatu sodowego są ograniczone. Zalecane dawki we wszystkich grupach są oparte na ograniczonych danych, w szczególności dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania dużych dawek (>6 mln j.m./dobę) oraz stosowania dawki nasycającej i dawek dla specjalnych populacji (pacjenci z zaburzeniami czynności nerek oraz dzieci i młodzież). Kolistymetat sodowy należy stosować tylko wtedy, gdy inne, częściej przepisywane antybiotyki nie są skuteczne lub nie są właściwe. U każdego pacjenta należy kontrolować czynność nerek na początku leczenia i regularnie w czasie leczenia. Pacjenci z hipowolemią lub otrzymujący inne potencjalnie nefrotoksyczne leki znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka nefrotoksyczności spowodowanej kolistyną. Nefrotoksyczność zgłaszano w niektórych badaniach jako powiązaną z dawką skumulowaną i czasem trwania leczenia. Należy rozważyć korzyści wynikające z przedłużonego czasu trwania leczenia wobec zwiększonego ryzyka toksyczności dla nerek. Należy zachować ostrożność podczas podawania kolistymetatu sodowego niemowlętom (<1 rż.), ponieważ czynność nerek w tej grupie wiekowej nie jest w pełni dojrzała. Nie jest znany wpływ niedojrzałej czynności nerek i metabolizmu na przekształcanie kolistymetatu sodowego w kolistynę. Zgłoszono kilka przypadków rzekomego zespołu Barttera u dzieci i osób dorosłych po dożylnym podaniu kolistymetatu sodowego. W podejrzewanych przypadkach należy rozpocząć monitorowanie stężeń elektrolitów w surowicy i wdrożyć odpowiednie postępowanie, jednak normalizacja zaburzeń równowagi elektrolitowej może nie zostać osiągnięta bez przerwania podawania kolistymetatu sodowego. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy bezwzględnie przerwać leczenie kolistymetatem sodowym i wdrożyć odpowiednie działania. Zgłaszano, że duże stężenie kolistymetatu sodowego w surowicy, które może być spowodowane przedawkowaniem lub niezmniejszeniem dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, prowadziło do wystąpienia objawów działania neurotoksycznego, takich jak parestezje twarzy, osłabienie mięśni, zawroty głowy, niewyraźna mowa, niestabilność naczynioruchowa, zaburzenia widzenia, splątanie, psychoza i bezdech. Należy prowadzić obserwację w celu wykrycia parestezji okołoustnych i parestezji kończyn, będących oznakami przedawkowania. Ze względu na to, że kolistymetat sodowy zmniejsza ilość acetylocholiny uwalnianej z presynaptycznych połączeń nerwowo-mięśniowych, u pacjentów z miastenią należy go stosować z zachowaniem największej ostrożności i tylko w razie wyraźnej konieczności. Zgłaszano zatrzymanie czynności oddechowej po podaniu domięśniowym. Zaburzenia czynności nerek zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia bezdechu i blokady nerwowo-mięśniowej. U pacjentów z porfirią preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością. Należy wziąć pod uwagę rozpoznanie zapalenia okrężnicy i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy związanego ze stosowaniem antybiotyków u pacjentów, u których w czasie stosowania lub po stosowaniu kolistymetatu sodowego występuje biegunka. Należy rozważyć przerwanie leczenia i podanie swoistego leczenia przeciwko Clostridioides difficile, nie należy podawać leków hamujących perystaltykę. U pacjentów otrzymujących preparat w postaci inhalacji może niekiedy wystąpić skurcz oskrzeli. Zapobieganie wystąpieniu lub leczenie skurczu oskrzeli polega na podawaniu agonisty receptorów β₂-adrenergicznych. Preparatu nie należy podawać dooponowo i dokomorowo.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Są to:
- przemijające zaburzenia czucia (objawiające się drętwieniem twarzy), zawroty głowy, zaburzenia
  mowy, zaburzenia widzenia, uczucie dezorientacji, psychozy mogą pojawić się u pacjentów
  otrzymujących duże dawki leku, u pacjentów z niewydolnością nerek, którym niewłaściwie
  zmniejszono dawkę leku oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki zwiotczające (typu
  kurary) lub leki działające toksycznie na układ nerwowy; zmniejszenie dawki leku łagodzi
  powyżej opisane zaburzenia;
- bezdech;
- alergiczne wysypki skórne; jeśli pojawi się wysypka, należy przerwać przyjmowanie leku
  i powiedzieć o tym lekarzowi;
- zaburzenia pracy nerek; zaburzenia te zwykle ustępują po zaprzestaniu przyjmowania leku;
- podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia, gorączka.

Po podaniu dożylnym mogą wystąpić następujące objawy, które mogą być związane z chorobą znaną
jako rzekomy zespół Barttera (patrz punkt 2):
- skurcze mięśni
- zwiększone wydalanie moczu
- zmęczenie.

Działania niepożądane mogące wystąpić po podaniu wziewnym:
- skurcz oskrzeli;
- ból w gardle lub jamie ustnej, spowodowany nadwrażliwością lub zakażeniem drożdżakami;
- wysypki skórne spowodowane nadwrażliwością.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301; Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania dożylnego kolistymetatu sodowego z innymi lekami, które mogą być nefrotoksyczne lub neurotoksyczne. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z innymi postaciami kolistymetatu sodowego, ze względu na małe doświadczenie i prawdopodobieństwo sumarycznej toksyczności. Kolistymetat sodowy ani kolistyna nie indukowały aktywności żadnego z badanych enzymów P 450 (CYP1A2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19 i 3A4/5) w badaniach in vitro. Należy brać pod uwagę możliwość występowania interakcji podczas jednoczesnego podawania preparatu z lekami o znanym hamującym lub indukującym działaniu na enzymy metabolizujące leki lub z lekami, o których wiadomo, że są substratami nerkowych mechanizmów nośnikowych. Ze względu na wpływ kolistyny na uwalnianie acetylocholiny, lek należy stosować ostrożnie z niedepolaryzującymi lekami zwiotczającymi mięśnie, ponieważ ich działanie może być wydłużone. U pacjentów z miastenią należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego leczenia kolistymetatem sodowym i makrolidami, takimi jak azytromycyna i klarytromycyna, lub fluorochinolonami, takimi jak norfloksacyna i cyprofloksacyna. Niezgodności farmaceutyczne. Kolistymetat sodowy wykazuje niezgodności fizykochemiczne z erytromycyną, hydrokortyzonem, karbenicyliną, cefalotyną, cefalorydyną, kanamycyną i chlorowodorkiem linkomycyny. Roztworów kolistymetatu sodowego nie należy mieszać z innymi lekami.

Polfa Tarchomin S.A.
ul. Aleksandra Fleminga 2
03-176 Warszawa
22-510-80-02
[email protected]
www.polfa-tarchomin.com.pl