Cosentyx 300 mg/2 ml roztwór do wstrzykiwań

1 amp.-strzyk. (0,5 ml) zawiera 75 mg sekukinumabu. 1 amp.-strzyk. (1 ml) zawiera 150 mg sekukinumabu. 1 wstrzykiwacz (2 ml) zawiera 300 mg sekukinumabu.

Leki immunusupresyjny, w pełni ludzkie przeciwciało monoklonalne klasy IgG1/_Κ, które selektywnie wiąże się i neutralizuje prozapalną cytokinę, interleukinę-17A (IL-17A). Działanie sekukinumabu jest ukierunkowane na IL-17A i hamuje interakcję IL-17A z receptorem dla IL-17, znajdującym się na różnych typach komórek, w tym keratynocytach. W konsekwencji sekukinumab hamuje uwalnianie prozapalnych cytokin, chemokin i mediatorów uszkodzenia tkanek oraz zmniejsza udział IL-17A w wywoływaniu chorób autoimmunologicznych i zapalnych. Sekukinumab dociera do skóry w klinicznie istotnych stężeniach i obniża miejscowe markery zakażenia. Bezpośrednim skutkiem leczenia sekukinumabem jest zmniejszenie zaczerwienienia, stwardnienia i łuszczenia się zmian skórnych w łuszczycy plackowatej. IL-17A jest naturalnie występującą cytokiną uczestniczącą w prawidłowych odpowiedziach zapalnych i immunologicznych, odgrywa kluczową rolę w patogenezie łuszczycy plackowatej, hidradenitis suppurativa, łuszczycowego zapalenia stawów i spondyloartropatii osiowej. Po podaniu zdrowym ochotnikom pojedynczej dawki podskórnej sekukinumabu 300 mg C_max w surowicy wytępuje po upływie 2-14 dni. Po podaniu pojedynczej dawki podskórnej 150 mg lub 300 mg pacjentom z łuszczycą plackowatą sekukinumab osiąga C_max w surowicy po 5-6 dniach od podania. Po początkowym cotygodniowym podawaniu dawki leku w 1. miesiącu leczenia czas do osiągnięcia C_max wahał się od 31 do 34 dni. Stan stacjonarny osiągany jest po 20 tyg. przy schemacie dawkowania raz na miesiąc. U pacjentów z łuszczycą plackowatą sekukinumab był wchłaniany ze średnią biodostępnością bezwzględną wynoszącą 73%. Bezwzględna biodostępność mieściła się w zakresie od 60 do 77%. Biodostępność sekukinumabu u pacjentów z ŁZS wynosiła 85%. IgG jest w większości eliminowana w mechanizmie katabolizmu wewnątrzkomórkowego jako następstwo poprzedzającej endocytozy w fazie płynnej lub receptorowej. Średni T_0,5 w fazie eliminacji, szacowany w analizie farmakokinetyki populacyjnej wyniósł 27 dni u pacjentów z łuszczycą plackowatą, wahając się od 18 do 46 dni we wszystkich badaniach z łuszczycą i dożylnym podaniem leku. Średni T_0,5 eliminacji szacowany na podstawie analizy farmakokinetyki populacyjnej wyniósł 23 dni u pacjentów z hidradenitis suppurativa.

Roztw. do wstrz. (150 mg/ml) i (300 mg/2 ml). Łuszczyca plackowata u dorosłych. Leczenie łuszczycy plackowatej o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego u dorosłych spełniających kryteria rozpoczęcia leczenia ogólnego. Hidradenitis suppurativa (HS). Leczenie czynnego hidradenitis suppurativa (trądzik odwrócony) o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego u dorosłych z niewystarczającą odpowiedzią na konwencjonalna terapię HS o działaniu ogólnoustrojowym. Łuszczycowe zapalenie stawów. Monoterapia lub terapia skojarzona z metotreksatem (MTX) w leczeniu aktywnej postaci łuszczycowego zapalenia stawów u dorosłych pacjentów, u których odpowiedź na wcześniejsze leczenie lekami modyfikującymi przebieg choroby (DMARD) jest niewystarczająca. Spondyloartropatia osiowa (axSpA). Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa [(AS) postać spondyloartropatii osiowej ze zmianami radiograficznymi charakterystycznymi dla AS]. Leczenie aktywnej postaci zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u osób dorosłych, u których odpowiedź na leczenie konwencjonalne była niewystarczająca. Spondyloartropatia osiowa bez zmian radiograficznych charakterystycznych dla AS (nr-axSpA). Leczenie aktywnej postaci spondyloartropatii osiowej bez zmian radiograficznych charakterystycznych dla AS z obiektywnymi objawami zapalenia, na które wskazuje zwiększone stężenie białka C-reaktywnego (CRP) i (lub) wynik badania metodą rezonansu magnetycznego (MRI) u osób dorosłych z niewystarczającą odpowiedzią na leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ). Roztw. do wstrz. (75 mg/0,5 ml), (150 mg/ml) i (300 mg/2 ml). Łuszczyca plackowata u dzieci i młodzieży. Leczenie łuszczycy plackowatej o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego u dzieci i młodzieży od 6 lat, spełniających kryteria do wdrożenia leczenia ogólnego. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS). Zapalenie stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych (ERA). Monoterapia lub terapia skojarzona z metotreksatem (MTX) w leczeniu aktywnego zapalenia stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych u pacjentów w wieku 6 lat i starszych, u których nie osiągnięto wystarczającej odpowiedzi na leczenie konwencjonalne, lub którzy nie tolerują leczenia konwencjonalnego. Młodzieńcze łuszczycowe zapalenie stawów (MŁZS). Monoterapia lub terapia skojarzona z metotreksatem (MTX) w leczeniu aktywnego młodzieńczego łuszczycowego zapalenia stawów u pacjentów w wieku 6 lat i starszych, u których nie osiągnięto wystarczającej odpowiedzi na leczenie konwencjonalne, lub którzy nie tolerują leczenia konwencjonalnego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Klinicznie istotne, czynne zakażenie, np. czynna gruźlica.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania sekukinumabu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu w zakresie toksyczności reprodukcyjnej. Dla bezpieczeństwa zaleca się unikanie stosowania leku w okresie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę zapobiegania ciąży podczas leczenia i przez co najmniej 20 tyg. po jego zakończeniu. Ze względu na ryzyko działań niepożądanych sekukinumabu u dzieci karmionych piersią, należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią podczas leczenia i na okres do 20 tyg. po jego zakończeniu, czy przerwać podawanie leku, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia lekiem dla matki. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.

Podskórnie. Lek jest przeznaczony do stosowania pod kierunkiem i nadzorem lekarza doświadczonego w rozpoznawaniu i leczeniu chorób, w których lek jest wskazany do stosowania. We wszystkich wskazaniach dostępne dane wskazują, że odpowiedź kliniczną zazwyczaj uzyskuje się w ciągu 16 tyg. leczenia. Należy rozważyć przerwanie leczenia u pacjentów, którzy nie wykazują odpowiedzi do 16. tyg. terapii. Niektórzy pacjenci z odpowiedzią częściową na początku leczenia mogą później wykazywać poprawę w miarę kontynuowania terapii po upływie 16 tyg. Łuszczyca plackowata u dorosłych. Zalecana dawka to 300 mg we wstrzyknięciu podskórnym i jest ona początkowo podawana w tygodniu 0., 1., 2., 3. i 4., a następnie stosuje się comiesięczne dawki podtrzymujące. Biorąc pod uwagę odpowiedź kliniczną, dawka podtrzymująca wynosząca 300 mg podawana co 2 tyg. może zapewnić dodatkowe korzyści pacjentom o mc. 90 kg lub większej. Dawka 300 mg jest podawana w postaci jednego wstrzyknięcia podskórnego dawki 300 mg lub w postaci dwóch wstrzyknięć podskórnych po 150 mg. Łuszczyca plackowata u dzieci i młodzieży (młodzież i dzieci w wieku od 6 lat). Zalecana dawka jest obliczana w oparciu o masę ciała i podawana we wstrzyknięciu podskórnym; początkowo lek jest podawany w tygodniu 0., 1., 2., 3. i 4., a następnie stosuje się comiesięczne dawki podtrzymujące. Dawka zalecana u dzieci i młodzieży z łuszczycą plackowatą: mc. w chwili podania leku <25 kg - zalecana dawka 75 mg; mc. 25 kg do <50 kg -  zalecana dawka 75 mg; mc. ≥50 kg - zalecana dawka 150 mg (może być zwiększona do 300 mg). Dawka 75 mg jest podawana w postaci jednego wstrzyknięcia podskórnego. Dawka 150 mg jest podawana w postaci jednego wstrzyknięcia podskórnego. Każda dawka 300 mg jest podawana w postaci jednego wstrzyknięcia podskórnego dawki 300 mg lub w postaci dwóch wstrzyknięć podskórnych po 150 mg. Roztwór do wstrzykiwań 150 mg i 300 mg w ampułko-strzykawce i we wstrzykiwaczu nie jest wskazany do podawania dzieciom i młodzieży z mc. <50 kg. Lek może być dostępny w innych mocach i (lub) postaciach w zależności od indywidualnych potrzeb terapeutycznych. Hidradenitis suppurativa (HS). Zalecana dawka wynosi 300 mg we wstrzyknięciu podskórnym i jest ona początkowo podawana w tygodniu 0., 1., 2., 3. i 4., a następnie stosuje się comiesięczne dawki podtrzymujące. Na podstawie odpowiedzi klinicznej dawkę podtrzymującą można zwiększyć do 300 mg co 2 tyg. Dawkę 300 mg podaje się w jednym wstrzyknięciu podskórnym dawki 300 mg lub w dwóch wstrzyknięciach podskórnych po 150 mg. Łuszczycowe zapalenie stawów. U pacjentów z występującą jednocześnie łuszczycą plackowatą o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, należy zapoznać się z zaleceniami dla dorosłych pacjentów z łuszczycą plackowatą. U pacjentów z niewystarczającą odpowiedzią na leki anty-TNFα, zalecana dawka wynosi 300 mg we wstrzyknięciu podskórnym i jest ona początkowo podawana w tygodniu 0., 1., 2., 3. i 4., a następnie stosuje się comiesięczne dawki podtrzymujące. Dawka 300 mg jest podawana w jednym wstrzyknięciu podskórnym dawki 300 mg lub w dwóch wstrzyknięciach podskórnych po 150 mg. U innych pacjentów zalecana dawka wynosi 150 mg we wstrzyknięciu podskórnym i jest ona początkowo podawana w tygodniu 0., 1., 2., 3. i 4., a następnie stosuje się comiesięczne dawki podtrzymujące. W zależności od odpowiedzi klinicznej dawkę można zwiększyć do 300 mg. Spondyloartropatia osiowa (axSpA). Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (AS, postać spondyloartropatii osiowej ze zmianami radiograficznymi charakterystycznymi dla AS). Zalecana dawka wynosi 150 mg we wstrzyknięciu podskórnym i podawana jest ona początkowo w tygodniu 0., 1., 2., 3. i 4., a następnie stosuje się comiesięczne dawki podtrzymujące. Na podstawie odpowiedzi klinicznej dawkę można zwiększyć do 300 mg. Dawkę 300 mg podaje się w jednym wstrzyknięciu podskórnym dawki 300 mg lub w dwóch wstrzyknięciach podskórnych po 150 mg. Spondyloartropatia osiowa bez zmian radiograficznych charakterystycznych dla AS (nr-axSpaA). Zalecana dawka wynosi 150 mg we wstrzyknięciu podskórnym i podawana jest ona początkowo w tygodniu 0., 1., 2., 3. i 4., a następnie stosuje się comiesięczne dawki podtrzymujące. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS). Zapalenie stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych (ERA) i młodzieńcze łuszczycowe zapalenie stawów (MŁZS). Zalecana dawka jest obliczana w oparciu o masę ciała i podawana we wstrzyknięciu podskórnym w tygodniu 0., 1., 2., 3. i 4., a następnie stosuje się comiesięczne dawki podtrzymujące. Dawka zalecana w młodzieńczym idiopatycznym zapaleniu stawów: mc. w chwili podania leku <50 kg - zalecana dawka 75 mg; mc. ≥50 kg - zalecana dawka 150 mg. Dawka 75 mg jest podawana w postaci jednego wstrzyknięcia podskórnego. Dawka 150 mg jest podawana w postaci jednego wstrzyknięcia podskórnego. Roztwór do wstrzykiwań 150 mg i 300 mg w ampułko-strzykawce i we wstrzykiwaczu nie jest wskazany do podawania dzieciom i młodzieży z mc. <50 kg. Lek może być dostępny w innych mocach i (lub) postaciach w zależności od indywidualnych potrzeb terapeutycznych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (65 lat i starsi) nie ma konieczności dostosowania dawki. Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub zaburzenia czynności wątroby. Nie można podać zaleceń dotyczących dawkowania. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci z łuszczycą plackowatą oraz schorzeniami z grupy młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (MIZS) takimi jak ERA i MŁZS w wieku poniżej 6 lat. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat w innych wskazaniach. Sposób podania. Lek podaje się we wstrzyknięciu podskórnym. O ile jest to możliwe, leku nie należy wstrzykiwać w miejsca skóry pokryte zmianami łuszczycowymi. Strzykawki lub wstrzykiwacza nie należy wstrząsać. Po odpowiednim przeszkoleniu w technice wykonywania wstrzyknięć podskórnych pacjenci mogą samodzielnie podawać lek lub lek może im być podawany przez opiekuna, jeśli lekarz uzna to za właściwe. Lekarz powinien jednak prowadzić odpowiedni nadzór nad leczeniem. Należy poinstruować pacjentów lub opiekunów, by wstrzykiwali pełną ilość preparatu, zgodnie ze wskazówkami podanymi w ulotce dołączonej do opakowania.

Zakażenia. Sekukinumab może zwiększać ryzyko zakażeń. Należy zachować ostrożność rozważając zastosowanie sekukinumabu u pacjentów z przewlekłym zakażeniem lub nawracającymi zakażeniami w wywiadzie. Należy poinformować pacjentów o konieczności zgłaszania się po poradę medyczną, jeśli wystąpią u nich przedmiotowe lub podmiotowe objawy zakażenia. Jeśli u pacjenta rozwinie się ciężkie zakażenie, jego stan należy ściśle monitorować, a podawanie sekukinumabu należy przerwać aż do ustąpienia zakażenia. W związku z mechanizmem działania sekukinumabu, w badaniach klinicznych we wskazaniu łuszczyca zgłaszano przypadki kandydozy śluzówki i skóry niezdefiniowane jako ciężkie, które występowały częściej wśród pacjentów przyjmujących sekukinumab niż w grupie placebo. Gruźlica. U pacjentów leczonych sekukinumabem zgłaszano przypadki gruźlicy (czynnej i (lub) reaktywacji utajonej). Przed rozpoczęciem leczenia sekukinumabem należy przeprowadzić ocenę pacjentów pod kątem zakażenia gruźlicą. Sekukinumabu nie należy podawać pacjentom z czynną gruźlicą. U pacjentów z utajonym zakażeniem gruźlicą należy rozważyć leczenie przeciwgruźlicze przed rozpoczęciem leczenia sekukinumabem zgodnie z wytycznymi klinicznymi. Pacjentów otrzymujących sekukinumab należy monitorować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych czynnej gruźlicy. Nieswoiste zapalenia jelit (w tym choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego). Sekukinumab nie jest zalecany u pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe choroby zapalnej jelit lub wystąpi zaostrzenie wcześniej istniejącej choroby zapalnej jelit, należy przerwać stosowanie seukinumabu i rozpocząć odpowiednie postępowanie medyczne. Reakcje nadwrażliwości. W przypadku wystąpienia reakcji anafilaktycznej, obrzęku naczynioruchowego lub innych ciężkich reakcji nadwrażliwości podawanie sekukinumabu należy natychmiast przerwać i rozpocząć odpowiednie leczenie. Szczepienia. Nie należy podawać żywych szczepionek jednocześnie z sekukinumabem. Pacjenci leczeni sekukinumabem mogą jednocześnie otrzymywać szczepionki inaktywowane lub nieżywe. W badaniu, po zastosowaniu szczepionki przeciwko meningokokom i inaktywowanej szczepionki przeciwko grypie, podobny odsetek zdrowych ochotników otrzymujących 150 mg sekukinumabu, jak zdrowych ochotników otrzymujących placebo zdołał wytworzyć odpowiednią odpowiedź immunologiczną, polegającą na co najmniej 4-krotnym zwiększeniu miana przeciwciał przeciwko meningokokom i grypie. Dane sugerują, że sekukinumab nie hamuje humoralnej odpowiedzi immunologicznej na szczepionki przeciwko meningokokom lub grypie. Przed rozpoczęciem leczenia sekukinumabem zaleca się, by dzieci i młodzież otrzymali wszystkie szczepienia właściwe dla wieku, zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień. Jednoczesne leczenie immunosupresyjne. W badaniach dotyczących łuszczycy nie oceniano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności sekukinumabu w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi, w tym lekami biologicznymi lub fototerapią. Sekukinumab podawano jednocześnie z metotreksatem (MTX), sulfasalazyną i (lub) kortykosteroidami w badaniach zapalenia stawów (w tym u pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów i zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa). Należy zachować ostrożność rozważając jednoczesne stosowanie innych leków immunosupresyjnych i sekukinumabu. Reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B. U pacjentów leczonych sekukinumabem może nastąpić reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B. Zgodnie z wytycznymi klinicznymi dotyczącymi leków immunosupresyjnych, przed rozpoczęciem leczenia sekukinumabem należy rozważyć badanie pacjentów pod kątem zakażenia HBV. Pacjenci z wynikami świadczącymi o dodatnim badaniu serologicznym w kierunku HBV powinni być monitorowani pod kątem klinicznych i laboratoryjnych oznak reaktywacji HBV podczas leczenia sekukinumabem. Jeśli do reaktywacji HBV dojdzie podczas leczenia sekukinumabem, należy rozważyć zakończenie leczenia, a pacjentów należy leczyć zgodnie z wytycznymi klinicznymi. Osoby z wrażliwością na lateks. Zdejmowany kapturek ampułko-strzykawki 150 mg zawiera pochodną lateksu naturalnego - stosowanie przez pacjentów z wrażliwością na lateks nie było badane i dlatego istnieje ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości, których nie można całkowicie wykluczyć.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane
Należy przerwać stosowanie leku Cosentyx i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się
po pomoc medyczną, jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z wymienionych niżej działań
niepożądanych:

Możliwe ciężkie zakażenia – do objawów mogą należeć:
- gorączka, objawy grypopodobne, nocne poty
- uczucie zmęczenia lub duszność, kaszel, który nie ustępuje
- ciepła, zaczerwieniona i bolesna skóra lub bolesna wysypka skórna z obecnością pęcherzy
- uczucie pieczenia podczas oddawania moczu.

Ciężka reakcja alergiczna – do objawów mogą należeć:
- trudności w oddychaniu lub przełykaniu
- niskie ciśnienie krwi, mogące powodować zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie
- obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła
- silny świąd skóry z wysypką lub wypukłymi guzkami.
  Lekarz zdecyduje czy i kiedy pacjent może wznowić leczenie.

Inne działania niepożądane
Większość podanych niżej działań niepożądanych to działania łagodne lub umiarkowane. Jeśli
którekolwiek z tych działań niepożądanych nasili się do stopnia ciężkiego, należy powiedzieć o tym
lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.

Bardzo częste (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- zakażenia górnych dróg oddechowych z takimi objawami, jak ból gardła i niedrożność nosa
  (zapalenie nosa i gardła, nieżyt nosa)

Częste (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 pacjentów):
- opryszczka wargowa
- biegunka
- wodnista wydzielina z nosa
- ból głowy
- nudności
- zmęczenie
- swędząca, zaczerwieniona i sucha skóra (egzema)

Niezbyt częste (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 100 pacjentów):
- pleśniawki w jamie ustnej (kandydoza jamy ustnej)
- objawy małej liczby krwinek białych, takie jak gorączka, ból gardła lub owrzodzenia
  jamy ustnej spowodowane zakażeniami (neutropenia)
- zakażenie ucha zewnętrznego
- wydzielina z oczu, której towarzyszy swędzenie, zaczerwienienie i obrzęk (zapalenie
  spojówek)
- swędząca wysypka (pokrzywka)
- zakażenia dolnych dróg oddechowych
- skurcze i ból brzucha, biegunka, utrata masy ciała lub krew w stolcu (objawy problemów
  z jelitami)
- małe, swędzące pęcherze na dłoniach, podeszwach stóp oraz krawędziach palców rąk i
  nóg (wyprysk dyshidrotyczny)
- stopa atlety (grzybica stóp)

Rzadkie (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 1 000 pacjentów):
- silne reakcje alergiczne ze wstrząsem (reakcje anafilaktyczne)
- zaczerwienienie i łuszczenie skóry na większym obszarze ciała, może wiązać się z
  występowaniem świądu lub bólu (złuszczające zapalenie skóry)
- zapalenie małych naczyń krwionośnych, mogące wywołać wysypkę skórną z niewielkimi
  czerwonymi lub fioletowymi grudkami (zapalenie naczyń)
- opuchnięcie szyi, twarzy, ust lub gardła, które może prowadzić do trudności w
  przełykaniu lub oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- zakażenia grzybicze skóry i błony śluzowej (w tym kandydoza przełyku)
- bolesny obrzęk i owrzodzenie skóry (piodermia zgorzelinowa)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie należy podawać żywych szczepionek jednocześnie z sekukinumabem. W badaniu, w którym uczestniczyli dorośli pacjenci z łuszczycą plackowatą nie obserwowano interakcji pomiędzy sekukinumabem a midazolamem (substrat CYP3A4). W badaniach klinicznych dotyczących zapalenia stawów (w tym u pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów i spondyloartropatią osiową) nie obserwowano interakcji, gdy sekukinumab podawano jednocześnie z metotreksatem (MTX) i (lub) glikortykosteroidami.

Novartis Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-375-48-88
www.novartis.com/pl-pl/