1. Co to jest lek CRYSVITA i w jakim celu się go stosuje
Co to jest lek CRYSVITA Lek CRYSVITA zawiera burosumab jako substancję czynną. Jest to rodzaj leku zwany ludzkim przeciwciałem monoklonalnym.
W jakim celu stosuje się lek CRYSVITA Lek CRYSVITA jest stosowany w leczeniu hipofosfatemii sprzężonej z chromosomem X (ang. X-linked hypophosphataemia, XLH). Stosuje się go u dzieci i młodzieży w wieku od 1 roku do 17 lat oraz u osób dorosłych.
Lek CRYSVITA jest stosowany w leczeniu osteomalacji onkogenicznej (ang. tumour-induced osteomalacia, TIO) u dzieci i młodzieży w wieku od 1 roku do 17 lat oraz u osób dorosłych, w przypadkach gdy nie można skutecznie usunąć albo zlokalizować guza nowotworowego powodującego tę chorobę.
Co to jest hipofosfatemia sprzężona z chromosomem X (XLH) Hipofosfatemia sprzężona z chromosomem X (XLH) to choroba genetyczna. - U osób z XLH występuje większa zawartość hormonu zwanego czynnikiem wzrostu fibroblastów 23 (ang. fibroblast growth factor 23, FGF23). - FGF23 zmniejsza ilość fosforanów we krwi. - Niskie stężenie fosforanów może: - uniemożliwić prawidłowe twardnienie, a u dzieci i młodzieży — prawidłowy wzrost kości; - wywoływać ból i sztywność kości i stawów.
Co to jest osteomalacja onkogeniczna (TIO) - Osoby z TIO mają wyższy poziom hormonu zwanego FGF23 wytwarzanego przez niektóre rodzaje guzów. - FGF23 obniża stężenie fosforanów we krwi. - Małe stężenie fosforanów może prowadzić do zmiękczenia kości, osłabienia mięśni, zmęczenia, bólu kości i złamań. Jak działa lek CRYSVITA Lek CRYSVITA wiąże się z FGF23 we krwi, uniemożliwiając działanie FGF23 i zwiększając ilość fosforanów we krwi, przez co możliwe jest uzyskanie prawidłowego stężenia fosforanów we krwi.
Wskazania
Leczenie hipofosfatemii sprzężonej z chromosomem X (XLH) u dzieci i młodzieży w wieku od 1 roku do 17 lat z chorobą kości potwierdzoną w badaniach radiograficznych oraz u osób dorosłych. Leczenie hipofosfatemii sprzężonej z czynnikiem FGF23 w onkogenicznej osteomalacji związanej z fosfaturowymi guzami mezenchymalnymi, których nie można poddać leczniczej resekcji albo zlokalizować, u dzieci i młodzieży w wieku od 1 roku do 17 lat oraz u osób dorosłych.
Działania niepożądane
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane u dzieci i młodzieży z XLH Bardzo często (mogą występować uwięcej niż 1 na 10dzieci i młodzieży): - ropień (zakażenie) zęba; - kaszel; - ból głowy; - zawroty głowy; - wymioty; - nudności; - biegunka; - zaparcie; - próchnica zębów lub ubytki; - wysypka; - ból mięśni (mialgia) oraz ból dłoni i stóp; - reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym: o zaczerwienienie lub wysypka, o ból lub swędzenie, o obrzęk, o krwawienie lub zasinienie. Te reakcje w miejscu wstrzyknięcia są zwykle łagodne, występują w ciągu doby od wstrzyknięcia, a ich nasilenie zwykle maleje w czasie od 1 do 3 dni. - gorączka; - niskie stężenie witaminy D we krwi.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - podwyższone stężenie fosforanów we krwi.
Działania niepożądane u dzieci i młodzieży z TIO Działania niepożądane u dzieci i młodzieży nie są znane, ponieważ nie przeprowadzono badań klinicznych. Działania niepożądane u dorosłych z XLH i TIO Bardzo często (mogą występować uwięcej niż 1 na 10osób dorosłych): - ropień (zakażenie) zęba; - ból głowy; - zawroty głowy; - zespół niespokojnych nóg (nieodparta potrzeba poruszania nogami w celu ukojenia dyskomfortu, bólu lub nietypowych odczuć w nogach, zwłaszcza przed snem lub w nocy); - zaparcie; - ból pleców; - kurcze mięśni; - reakcje w miejscu wstrzyknięcia, które mogą obejmować ból lub obrzęk; - małe stężenie witaminy D we krwi.
Często (mogą występować u maksymalnie 1 na 10 osób dorosłych): - wysypka; - podwyższone stężenie fosforanów we krwi.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).