Detriol 0,25 µg kapsułki miękkie

1 kaps. zawiera 0,25 µg lub 0,5 µg kalcytriolu. Preparat zawiera olej arachidowy (olej z orzeszków ziemnych), sorbitol i alkohol (etanol).

Kalcytriol to najaktywniejszy metabolit witaminy D₃ stymulujący transport wapnia w jelitach. W biologicznych działaniach kalcytriolu pośredniczy receptor witaminy D. Miejsca działania kalcytriolu w organizmie to jelita i kości. Wydaje się, że błonie śluzowej jelit człowieka występuje białko wiążące receptory kalcytriolu. Kalcytriol działa również bezpośrednio na nerki i gruczoły przytarczyczne. Kalcytriol wspomaga wchłanianie wapnia w jelitach i reguluje mineralizację kości. C_max we krwi osiągane jest w ciągu 2-6 h. Podczas transportu we krwi kalcytriol i inne metabolity witaminy D wiążą się z określonymi białkami osocza. Kalcytriol jest hydroksylowany i utleniany w nerkach i wątrobie przez izoenzym cytochromu P450, CYP24A1. Metabolity kalcytriolu wykazują różną aktywność witaminy D. Działanie farmakologiczne pojedynczej dawki kalcytriolu utrzymuje się jednak przez 3 do 5 dni. Jest wydalany przez pęcherzyk żółciowy i przechodzi cykl jelitowo-wątrobowy. T_0,5 wynosi 3-6 h.

Lek jest stosowany u osób dorosłych w leczeniu: ciężkiej lub postępującej wtórnej nadczynności przytarczyc prowadzącej do osteodystrofii nerkowej z umiarkowaną lub ciężką przewlekłą niewydolnością nerek; hipokalcemii spowodowanej niedoczynnością przytarczyc (pooperacyjna, idiopatyczna i rzekoma niedoczynność przytarczyc); dziedzicznej krzywicy hipofosfatemicznej (HPDR).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne substancje z tej samej grupy (witamina D lub metabolity), olej arachidowy (olej z orzeszków ziemnych), soję lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wszystkie choroby związane z hiperkalcemią lub hiperkalciurią. Dziedziczna krzywica hipofosfatemiczna z hiperkalciurią. Podejrzenie hiperwitaminozy D. Zwapnienie przerzutowe. Nefrokalcynoza. Kamica nerkowa.

Kalcytriol powinien być stosowany w okresie ciąży tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Należy unikać przedawkowania kalcytriolu w okresie ciąży, ponieważ przedłużona hiperkalcemia może prowadzić do upośledzenia fizycznego i umysłowego, nadzastakowego zwężenia aorty i retinopatii u dziecka. Nic nie wskazuje na to, że witamina D lub jej pochodne w dawkach terapeutycznych mają działanie teratogenne u ludzi. Podczas leczenia kobiet w ciąży należy ściśle monitorować stężenie wapnia w surowicy i kontynuować to w okresie połogu. Należy założyć, że egzogenny kalcytriol przenika do mleka matki. Ze względu na możliwość wystąpienia hiperkalcemii u matki oraz działań niepożądanych kalcytriolu u niemowląt karmionych piersią, matki mogą karmić piersią podczas przyjmowania kalcytriolu pod warunkiem, że stężenie wapnia w surowicy matki i niemowlęcia będzie monitorowane. W badaniach na zwierzętach nie zaobserwowano zaburzeń płodności.

Doustnie. Dorośli. Ciężka lub postępująca wtórna nadczynność przytarczyc prowadząca do osteodystrofii nerkowej. Leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, niezależnie od początkowego stężenia parathormonu (PTH) i miareczkować w zależności od odpowiedzi PTH na leczenie. Początkowa dawka dobowa wynosi 0,25 µg kalcytriolu. U pacjentów z prawidłowym lub tylko nieznacznie obniżonym stężeniem wapnia wystarczające są dawki 0,25 µg co drugi dzień. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi w zakresie parametrów biochemicznych i klinicznych objawów choroby w ciągu 2-4 tyg., dawkę dobową można zwiększyć o 0,25 µg w odstępach 2-4 tyg. Większość pacjentów reaguje na dawkę od 0,5 µg do 1,0 µg na dobę. Maksymalna skumulowana dawka całkowita nie powinna przekraczać 12 µg na tydzień. Hipokalcemia spowodowana niedoczynnością przytarczyc. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 μg na dobę. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi w zakresie parametrów biochemicznych i klinicznych objawów choroby, dawkę dobową można zwiększyć o 0,25 µg w odstępach 2-4 tyg. Dziedziczna krzywica hipofosfatemiczna (HPDR). Leczenie rozpoczyna się od dawki 0,25 µg kalcytriolu na dobę, którą należy dostosować na podstawie odpowiedzi klinicznej i biochemicznej. Czas trwania leczenia kalcytriolem zależy od stanu choroby i wyników badań laboratoryjnych. Skuteczność leczenia zależy częściowo od odpowiedniego dobowego spożycia wapnia, które w razie potrzeby powinno być uzupełnione poprzez zmianę diety lub suplementację. Należy ściśle przestrzegać zaleceń dietetycznych, zwłaszcza dotyczących suplementów wapnia, oraz unikać niekontrolowanego przyjmowania dodatkowych produktów zawierających wapń. W celu dostosowania leczenia należy rozpocząć od najmniejszej możliwej dawki (0,25 µg) i zwiększać ją pod ścisłą kontrolą stężenia wapnia w surowicy. Podczas leczenia należy regularnie kontrolować stężenie wapnia w surowicy i w moczu. Jeśli stężenie wapnia w surowicy zwiększy się do 1 mg/100 ml (0,250 mmol/l) powyżej normy (9 do 11 mg/100 ml lub 2,25 - 2,75 mmol/l), leczenie kalcytriolem należy natychmiast przerwać do czasu osiągnięcia normokalcemii. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku - należy przestrzegać ogólnych zaleceń dotyczących monitorowania stężenia wapnia w surowicy i moczu oraz stężenia kreatyniny w surowicy. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania kapsułek z kalcytriolem nie zostały wystarczająco zbadane, aby możliwe było ustalenie zaleceń dotyczących dawkowania. U dzieci w wieku poniżej 6 lat istnieje ryzyko zadławienia się ze względu na postać farmaceutyczną (kaps.). Sposób podania. Kaps. należy połykać w całości, najlepiej po śniadaniu, popijając wodą. Zwiększone dawki dobowe przyjmuje się od 2 do 3 razy dziennie z posiłkami (tzn. całkowitą dawkę dobową dzieli się na 2-3 dawki podzielone).

Istnieje ścisła zależność pomiędzy leczeniem kalcytriolem a rozwojem hiperkalcemii. Hiperkalcemia może prowadzić do uogólnionego zwapnienia naczyń krwionośnych, nefrokalcynozy i zwapnień innych tkanek miękkich i dlatego stanowi przeciwwskazanie. Gdy tylko stężenie wapnia w surowicy wzrośnie o 1 mg/100 ml (0,25 mmol/l) powyżej normy (9-11 mg/100 ml lub 2,25-2,750 mmol/l), leczenie kalcytriolem należy natychmiast przerwać do czasu osiągnięcia normokalcemii. Podczas leczenia kalcytriolem nie należy podawać żadnych innych związków witaminy D i ich pochodnych, w tym związków lub prodkuktów spożywczych, które mogą być wzbogacone w witaminę D. Ponieważ kalcytriol jest najskuteczniejszym dostępnym metabolitem witaminy D, podczas leczenia kalcytriolem nie należy przepisywać żadnych innych preparatów zawierających witaminę D (w tym analogów i metabolitów witaminy D), co pozwoli uniknąć rozwoju hiperwitaminozy D. W przypadku zamiany długo działającego preparatu zawierającego witaminę D (np. ergokalcyferolu lub cholekalcyferolu) na kalcytriol, powrót stężenia ergokalcyferolu we krwi do wartości wyjściowych może potrwać kilka miesięcy, co zwiększa ryzyko hiperkalcemii. Pacjenci unieruchomieni, np. poddani zabiegom chirurgicznym, są szczególnie narażeni na ryzyko hiperkalcemii. Zwiększone ryzyko hiperkalcemii występuje również u pacjentów z sarkoidozą, u pacjentów z kamicą nerkową w wywiadzie oraz u pacjentów leczonych tiazydowymi lekami moczopędnymi. Nagłe zwiększenie spożycia wapnia w wyniku zmiany diety (np. zwiększone spożycie preparatów mlecznych) lub niekontrolowane przyjmowanie preparatów zawierających wapń może wywołać hiperkalcemię. Pacjentów i ich rodziny należy poinformować, że ścisłe przestrzeganie zaleconej diety jest obowiązkowe, a także należy ich poinformować, jak rozpoznawać objawy hiperkalcemii. Kalcytriol zwiększa stężenie fosforanów nieorganicznych w surowicy. Chociaż jest to pożądane u pacjentów z hipofosfatemią, należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek ze względu na niebezpieczeństwo powstawania zwapnień ektopowych. W takich przypadkach stężenie fosforanów w osoczu powinno być utrzymywane na prawidłowym poziomie poprzez doustne podawanie odpowiednich związków wiążących fosforany i dietę niskofosforanową. Iloczyn wapnia i fosforanów w surowicy (Ca x P) nie powinien przekraczać 70 mg²/dl². Pacjenci z dziedziczną krzywicą hipofosfatemiczną, którzy są leczeni kalcytriolem, powinni kontynuować doustną terapię fosforanami. Jednakże zapotrzebowanie na fosforany może być zmniejszone, ponieważ kalcytriol stymuluje wchłanianie fosforanów z jelita do krwi. Niezbędne, regularne badania laboratoryjne obejmują oznaczenie stężenia wapnia, fosforanów, magnezu, fosfatazy alkalicznej w surowicy oraz zawartości wapnia i fosforanów w moczu. W fazie ustalenia leczenia kalcytriolem należy w regularnych odstępach czasu kontrolować stężenie wapnia w surowicy. Pacjenci z prawidłową czynnością nerek, którzy przyjmują kalcytriol, powinni unikać odwodnienia; należy utrzymywać odpowiednią podaż płynów. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek przewlekła hiperkalcemia może być związana ze zwiększeniem stężenia kreatyniny w surowicy. W przypadku wystąpienia hiperkalcemii leczenie należy przerwać. Należy zwrócić uwagę na wczesne rozpoznawanie i leczenie zaburzeń równowagi magnezu ze względu na jego bardzo duże znaczenie w regulacji homoestazy wapniowej. 1 kaps. miękka zawiera 99,098 mg oleju arachidowego (oleju z orzeszków ziemnych), 6 mg sorbitolu i 0,869 mg alkoholu (etanolu). Ilość alkoholu w każdej kapsułce leku jest równoważna mniej niż 1 ml piwa lub 1 ml wina. Mała ilość alkoholu w preparacie nie będzie powodowała zauważalnych skutków.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym było zwiększenie stężenia wapnia we krwi
(hiperkalcemia).

Bardzo często (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 leczonych pacjentów):
Zwiększone stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemia).

Często (może dotyczyć do 1 na 10 leczonych pacjentów):
Ból głowy, ból brzucha, nudności, wysypka, zakażenia dróg moczowych.

Niezbyt często (może dotyczyć do 1 na 100 leczonych pacjentów):
Zmniejszony apetyt, wymioty, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi.

Rzadko (może dotyczyć do 1 na 1000 leczonych pacjentów):
Ciężkie reakcje alergiczne wywołane przez olej arachidowy.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Nadwrażliwość, pokrzywka, zwiększone uczucie pragnienia, odwodnienie, utrata masy ciała, apatia,
zaburzenia psychiczne, osłabienie mięśni, zaburzenia czucia, senność, zaburzenia rytmu serca,
zaparcia, niedrożność jelit z powodu porażenia mięśni jelit (niedrożność jelita porażenna),
zaczerwienienie skóry (rumień), swędzenie, opóźniony wzrost, zwiększona objętość moczu,
oddawanie moczu w nocy, patologiczne złogi soli wapnia w skórze i narządach ciała (wapnica),
gorączka, pragnienie.

Ponieważ kalcytriol wykazuje działanie witaminy D, możliwe działania niepożądane są
porównywalne z objawami przedawkowania witaminy D, tj. liczne objawy zwiększonego stężenia
wapnia we krwi (zespół hiperkalcemii) lub zatrucie wapniem (w zależności od ciężkości i czasu
trwania podwyższonego stężenia wapnia we krwi).

Ze względu na krótki biologiczny okres półtrwania kalcytriolu, badania farmakokinetyczne wykazały
normalizację zwiększonego stężenia wapnia w surowicy w ciągu kilku dni od odstawienia lub
zmniejszenia dawki, czyli znacznie szybciej, niż w przypadku leczenia suplementami witaminy D3.

Jako przewlekłe działania niepożądane mogą wystąpić: osłabienie mięśni, utrata masy ciała,
zaburzenia czucia, gorączka, pragnienie lub zwiększone odczucie pragnienia, zwiększona objętość
moczu, odwodnienie, apatia, opóźniony wzrost i zakażenia dróg moczowych.

Występujące jednocześnie zwiększone stężenie wapnia i fosforanów we krwi może prowadzić do
zwapnienia tkanek miękkich widocznego na zdjęciu rentgenowskim.

U pacjentów wrażliwych mogą wystąpić reakcje alergiczne (swędzenie, wysypka, pokrzywka oraz –
bardzo rzadko – poważne choroby skóry związane z zaczerwienieniem).

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, utrzymujące się zwiększenie stężenia wapnia we krwi
(przewlekła hiperkalcemia) może być związane ze zwiększeniem stężenia kreatyniny w surowicy.

Oczekuje się, że nie wystąpią istotne klinicznie różnice w rodzaju działań niepożądanych
w określonych grupach pacjentów, np. u pacjentów w podeszłym wieku.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne leczenie diuretykami tiazydowymi zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkalcemii. Dawkę kalcytriolu należy ustalać ostrożnie u pacjentów leczonych naparstnicą, ponieważ hiperkalcemia u takich pacjentów może spowodować wystąpienie zaburzeń rytmu serca. Istnieje związek funkcjonalnego antagonizmu pomiędzy analogami witaminy D, które zwiększają wchłanianie wapnia, a kortykosteroidami, które je hamują. Preparaty zawierające magnez (np. leki zobojętniające kwas żołądkowy) mogą powodować hipermagnezemię i dlatego należy unikać ich stosowania podczas leczenia kalcytriolem u pacjentów przewlekle dializowanych. Ponieważ kalcytriol ma również wpływ na transport fosforanów w jelitach, nerkach i kościach, dawkowanie związków wiążących fosforany (np. leków zawierających wodorotlenek glinu lub węglan glinu) należy dostosować do stężenia fosforanów w surowicy. Pacjenci z dziedziczną krzywicą hipofosfatemiczną powinni kontynuować doustne leczenie fosforanami. Należy jednak wziąć pod uwagę możliwą stymulację jelitowego wchłaniania fosforanów przez kalcytriol, ponieważ działanie to może modyfikować zapotrzebowanie na suplementy fosforanów. Podawanie leków indukujących enzymy, takich jak fenytoina lub fenobarbital, może prowadzić do zwiększenia metabolizmu, a tym samym do zmniejszenia stężenia kalcytriolu w surowicy. Z tego powodu może być konieczne stosowanie większych dawek kalcytriolu w przypadku jednoczesnego podawania tych leków. Leki powodujące zaburzenia wchłaniania tłuszczów, np. orlistat, parafina ciekła, cholestyramina lub sewelamer, mogą zmniejszać wchłanianie jelitowe kalcytriolu.

Sun-Farm Sp. z o.o.
ul. Dolna 21
05-092 Łomianki
22-350-66-69
[email protected]
www.sunfarm.pl