Diater bylica pospolita (Artemisia Vulgaris) roztwór do wstrzykiwań - z. podst.

Wyciągi alergenów bylicy pospolitej. Skład preparatu jest dobierany indywidualnie w zależności od spektrum uczulenia pacjenta. Roztwór zawiera fenol.

Preparat do immunoterapii swoistej zawierający wyciągi alergenów bylicy pospolitej. Mechanizm działania polega na modulacji funkcji limfocytów T, tworzeniu przeciwciał swoistych IgG oraz obniżeniu reaktywności komórek produkujących mediatory.

Leczenie stanów alergicznych, takich jak nieżyt nosa, zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek oraz sezonowa astma oskrzelowa lub astma oskrzelowa o wieloletnim przebiegu.

Nadwrażliwość na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka lub źle kontrolowana astma. Ciężkie zaburzenia immunologiczne, np. zaburzenia autoimmunologiczne lub niedobory odporności. Nowotwory złośliwe. Jednoczesne leczenie β-blokerami. Choroby układu sercowo-naczyniowego lub inne dolegliwości, które stanowią przeciwwskazanie do stosowania adrenaliny w przypadku anafilaksji. Dzieci <2 lat. Zaburzenia psychiczne lub jakiekolwiek inne przyczyny uniemożliwiające odpowiednie przestrzeganie zasad leczenia. Immunoterapii nie należy rozpoczynać w okresie ciąży.

Nie ma dostępnych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu w okresie ciąży i karmienia piersią. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/niemowląt. Immunoterapia nie powinna być rozpoczynana w okresie ciąży. W razie zajścia w ciążę w trakcie leczenia zaleca się kontynuowanie immunoterapii, jeśli jest dobrze tolerowana.

Podskórnie. Lek powinien być zawsze przepisywany przez alergologa. Poniżej ogólne zalecenia dotyczące dawkowania (z możliwością zmodyfikowania przez lekarza). Leczenie początkowe polega na stopniowym zwiększaniu dawki, aż do osiągnięcia maksymalnej tolerowanej dawki (dawki podtrzymującej). Ze względu na różny poziom wrażliwości na alergeny, leczenie każdego pacjenta powinno być ściśle monitorowane. Dawkę można zwiększyć dopiero wtedy, gdy poprzednia dawka była w pełni tolerowana. Zalecane są dwa schematy podawania leku: schemat konwencjonalny, w którym stężenie alergenu jest stopniowo zwiększane oraz schemat przyspieszony (cluster), w którym leczenie rozpoczyna się od maksymalnego stężenia alergenu. Schemat konwencjonalny. Podawanie leku należy zawsze rozpoczynać od fiolki z niższym numerem, która odpowiada niższemu stężeniu leku. Wstrzyknięcia (0,5 ml) są podawane w odstępach tygodniowych. Leczenie należy kontynuować w ten sam sposób z użyciem kolejnych fiolek w porządku rosnących numerów. Gdy osiągnięta zostaje maksymalna tolerowana dawka dla fiolki nr 3, wówczas lek jest podawać raz w miesiącu. Schemat przyspieszony (cluster). Z fiolki nr 3 należy podać pierwszą dawkę 0,2 ml, a następnie po 30-45 min drugą dawkę 0,3 ml. Następnie podawać co miesiąc 0,5 ml z fiolki nr 3, aż do wyczerpania zawartości fiolki. Leczenie podtrzymujące polega na podawaniu maksymalnej tolerowanej dawki przez okres 3 do 5 lat. Z fiolki nr 3 podawać dawkę 0,5 ml co miesiąc. W przypadku pominięcia dawki nie należy podawać dawki podwójnej. Aby leczenie było skuteczne, ważne jest regularne stosowanie preparatu. Sposób podania. Przed każdym pobraniem należy delikatnie wstrząsnąć fiolką. Wstrzyknięcie należy wykonać podskórnie, w grzbietową część górnego odcinka ramienia, 20 cm nad łokciem, za każdym razem zmieniając ramię. Nie podawać dożylnie. Po podaniu każdej dawki pacjent powinien pozostać pod obserwacją lekarza przez co najmniej 30 min.

Preparat jest przeznaczony do podawania podskórnego. Nie należy podawać go domięśniowo ani dożylnie. U dzieci w wieku 2-5 lat każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. U dzieci ze współistniejącą astmą i ostrym zakażeniem górnych dróg oddechowych leczenie preparatem należy czasowo wstrzymać do czasu ustąpienia zakażenia. Leczenie może stwarzać ryzyko wystąpienia odczynów uogólnionych, które czasami mogą mieć przebieg ciężki (pokrzywka, astma, wstrząs anafilaktyczny itp.), w związku z czym w trakcie leczenia należy przestrzegać następujących zasad: personel medyczny przed zastosowaniem szczepionki powinien dokładnie zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi jej podawania; szczepionka powinna być zawsze podawana pod nadzorem lekarza; wyciągi alergenowe powinny być stosowane tylko wtedy, gdy natychmiast dostępne są środki do leczenia pacjenta, u którego może wystąpić reakcja uogólniona, takie jak adrenalina, dlatego też leczenie musi być przeprowadzane w odpowiednio wyposażonych gabinetach lekarskich, w żadnym wypadku lek ten nie powinien być podawany w domu pacjenta; po podaniu każdej dawki pacjent powinien pozostać w miejscu podawania leku przez co najmniej 30 min; jeśli wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane, przed kontynuacją leczenia lekarz powinien ocenić ryzyko; konieczne jest regularne monitorowanie pacjenta przez lekarza wystawiającego receptę, który jest odpowiedzialny za wszelkie konieczne zmiany stężenia ekstraktu lub inne zmiany w leczeniu. W przypadku wystąpienia większych odczynów miejscowych, tj. jeśli średnica stwardnienia i (lub) rumienia >5 cm, zaleca się zastosowanie doustnych leków przeciwhistaminowych i (lub) miejscowych kortykosteroidów. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, tzn. jest zasadniczo „wolny od sodu".

Częstość nieznana: wstrząs anafilaktyczny, świąd oczu, zaczerwienienie oczu, zapalenie spojówek, łzawienie, astma, skurcz oskrzeli, kaszel, dysfonia, duszność, obrzęk krtani lub języka, alergiczny nieżyt nosa, świszczący oddech, podrażnienie gardła, dyskomfort w klatce piersiowej, zmęczenie, złe samopoczucie, dreszcze, gorączka, uczucie ciała obcego, obniżenie ciśnienia tętniczego, obrzęk naczynioruchowy, rumień (w tym uogólniony), świąd (w tym uogólniony), pokrzywka uogólniona, zaburzenia smakowe, nudności, wymioty, bóle brzucha i biegunka, zawroty głowy, ból głowy, utrata przytomności, omdlenia, zaczerwienienie, niedociśnienie, obrzęk obwodowy oraz reakcje w miejscu wstrzyknięcia (w tym pokrzywka, wysypka, wypryski, uczucie ciepła, stwardnienie, rumień, obrzęk lub zapalenie) - reakcje te zazwyczaj występują od 10 do 60 min po podaniu i utrzymują się przez kilka godzin, ustępując bez leczenia. Działania niepożądane występujące u dzieci i młodzieży po zastosowaniu leku są podobne do działań niepożądanych występujących u dorosłych.

Równoczesne stosowanie objawowych leków przeciwalergicznych (np. przeciwhistaminowych, kortykosteroidów) może zwiększać tolerancję pacjenta na immunoterapię. U pacjentów leczonych β-blokerami, w przypadku anafilaksji, leki β-adrenolityczne mogą wchodzić w interakcje z lekami stosowanymi doraźnie i zwiększać ryzyko poważnych reakcji ogólnoustrojowych – jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane.

Centrofarm Sp. z o.o.
ul. Leszczynowa 1
05-092 Łomianki