Hamowanie syntezy prostaglandyn przez NLPZ może wpływać na ciążę i (lub) rozwój zarodka lub płodu. Dane z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia, wad serca i wytrzewienia wrodzonego po leczeniu inhibitorem syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Bezwzględne ryzyko wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego jest mniejsze niż 1% w populacji ogólnej w porównaniu z ok. 1,5% u osób narażonych na NLPZ. Wydaje się, że ryzyko wzrasta wraz ze wzrostem dawki i czasu trwania leczenia. U zwierząt wykazano, że podawanie inhibitora syntezy prostaglandyn zwiększa ryzyko przed- i poimplantacyjnej utraty płodów oraz śmiertelności zarodków/płodów. Ponadto odnotowano większą częstość występowania niektórych wad rozwojowych, w tym wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego, u zwierząt, którym podano inhibitor syntezy prostaglandyn w fazie organogenezy ciąży. Ryzyka związane ze stosowaniem po 12 tygodniach braku miesiączki i do porodu. Od 12 tygodnia braku miesiączki do porodu wszystkie NLPZ, poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn, mogą narazić płód na zaburzenia czynności nerek: in utero od 12 tygodnia braku miesiączki (początek diurezy płodu): małowodzie (najczęściej odwracalne po przerwaniu leczenia), a nawet bezowodzie, szczególnie w przypadku długotrwałego narażenia. Po urodzeniu istnieje ryzyko trwałej niewydolności nerek (która może lub nie może być przemijająca), w szczególności w przypadku długotrwałego narażenia lub narażenia w późnej ciąży (z ryzykiem opóźnionej ciężkiej hiperkaliemii). Ryzyka związane ze stosowaniem po 24 tygodniach braku miesiączki do porodu. Po 24 tygodniach braku miesiączki NLPZ mogą narazić płód na toksyczne działanie na układ krążenia i oddychania (przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne). Zwężenie przewodu tętniczego może wystąpić od początku 6 miesiąca (po 24 tygodniach braku miesiączki) i może prowadzić do prawokomorowej niewydolności serca u płodu lub noworodka, a nawet do wewnątrzmacicznej śmierci płodu. Ryzyko jest tym większe, im bliżej terminu zakończenia leczenia (mniejsza odwracalność). Dotyczy to nawet sporadycznego użytkowania. Pod koniec ciąży matka i noworodek mogą odczuwać dolegliwości z powodu: wydłużonego czasu krwawienia, ze względu na działanie przeciwagregacyjne, które może wystąpić nawet po podaniu bardzo małych dawek; hamowania skurczów macicy, co opóźnia lub wydłuża poród. O ile nie jest to absolutnie konieczne, leku nie należy przepisywać kobietom planującym ciążę lub kobietom będącym w pierwszych 5 miesiącach ciąży (pierwsze 24 tygodnie braku miesiączki). Jeśli lek jest podawany kobiecie planującej zajście w ciążę lub będącej w pierwszych 5 miesiącach ciąży, należy jej podawać najmniejszą dawkę przez możliwie najkrótszy czas. Stanowczo odradza się długotrwałe stosowanie. Od początku 6 miesiąca (od 24 tygodnia braku miesiączki): lek jest przeciwwskazany, nawet do sporadycznego stosowania. Jeśli lek zostanie nieumyślnie przyjęty po tej dacie, konieczne będzie monitorowanie serca i nerek płodu i (lub) noworodka, w zależności od czasu ekspozycji. Czas trwania monitorowania zostanie dostosowany do okresu półtrwania w fazie eliminacji leku. Ponieważ ogólnoustrojowe działanie diklofenaku sodowego po podaniu do oczu jest ograniczone, nie ma on wpływu na dziecko karmione mlekiem matki. Dicloabak może być stosowany w okresie karmienia piersią. Ponieważ ogólnoustrojowe działanie diklofenaku sodowego po podaniu do oczu jest ograniczone, nie ma on wpływu na dziecko karmione mlekiem matki. Lek może być stosowany w okresie karmienia piersią. Podobnie jak wszystkie NLPZ, lek może przejściowo wpływać na owulację i płodność u kobiet, dlatego nie jest zalecany kobietom planującym zajście w ciążę. Kobiety mające trudności z zajściem w ciążę lub wykonujące testy płodności powinny rozważyć przerwanie leczenia.