Docetaxel-Ebewe 10 mg/ml koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 10 mg docetakselu; preparat zawiera etanol - 26% (w/w) w 1 fiolce.

Lek przeciwnowotworowy. Działa poprzez pobudzanie łączenia tubuliny w trwałe mikrotubule i hamowanie ich rozpadu, co powoduje znaczne zmniejszenie ilości wolnej tubuliny. Docetaksel przerywa w komórkach sieć mikrotubularną, która jest niezbędna do czynności życiowych w komórce w fazie mitozy i interfazy. Docetaksel jest aktywny w wielu liniach komórkowych wyrażających nadmierną ekspresję p-glikoproteiny kodowanej przez gen oporności wielolekowej. Kinetyka leku jest niezależna od dawki i odpowiada farmakodynamicznemu modelowi trójkompartmentowemu z T_0,5 dla faz α, β i γ odpowiednio: 4 min, 36 min i 11,1 h. Długi okres trwania fazy późnej wynika częściowo ze względnie powolnego uwalniania docetakselu z kompartmentu obwodowego. Docetaksel wiąże się w ponad 95% z białkami osocza. Jest metabolizowany z udziałem cytochromu P-450 poprzez utlenianie tert-butylowych grup estrowych, a następnie w ciągu 7 dni wydalany, zarówno z moczem (6%), jak i z kałem (75%).

Rak piersi. W połączeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem w leczeniu uzupełniającym u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi z przerzutami do węzłów chłonnych lub operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych (leczenie uzupełniające u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych powinno być ograniczone do pacjentów kwalifikujących się do otrzymania chemioterapii zgodnie z międzynarodowymi kryteriami dla pierwotnego leczenia wczesnego raka piersi). W skojarzeniu z doksorubicyną w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka piersi lub raka piersi z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej leków cytotoksycznych w tym wskazaniu. W monoterapii u pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniejszego leczenia lekami cytotoksycznymi (wcześniejsze leczenie powinno zawierać antracykliny lub lek alkilujący). W połączeniu z trastuzumabem w leczeniu raka piersi z przerzutami u pacjentów, u których guzy wykazują nadekspresję genu HER2 i którzy wcześniej nie otrzymywali chemioterapii w leczeniu przerzutów. W skojarzeniu z kapecytabiną w leczeniu pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniej stosowanej chemioterapii cytotoksycznej (poprzednie leczenie powinno zawierać antracykliny). Niedrobnokomórkowy rak płuc. Leczenie niedrobnokomórkowego raka płuca miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniej stosowanej chemioterapii. W skojarzeniu z cisplatyną w leczeniu pacjentów z nieresekcyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej chemioterapii w tym wskazaniu. Rak gruczołu krokowego. W połączeniu z prednizonem lub prednizolonem w leczeniu pacjentów z hormonoopornym rakiem gruczołu krokowego z przerzutami. Gruczolakorak żołądka. W połączeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka z przerzutami, w tym gruczolakoraka wpustu żołądka u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej chemioterapii w celu leczenia przerzutów. Rak głowy i szyi. W połączeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu indukcyjnym pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem płaskonabłonkowym głowy i szyi.

Nadwrażliwość na docetaksel lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Liczba neutrofilów przed rozpoczęciem podawania leku <1500 komórek/mm³. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Obowiązują także przeciwwskazania do stosowania innych leków, podawanych w leczeniu skojarzonym z docetakselem.

Leku nie wolno stosować w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Docetaksel stosowany u kobiet w ciąży może spowodować uszkodzenie płodu. Kobietom w wieku rozrodczym oraz mężczyznom, otrzymującym docetaksel należy zalecić unikanie zajścia w ciążę i płodzenia dzieci oraz zalecić natychmiastowe poinformowanie lekarza prowadzącego leczenie w przypadku wystąpienia takiej sytuacji.
Ze względu na ryzyko genotoksyczności docetakselu, kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia oraz 2 mies. po zakończeniu leczenia docetakselem. Mężczyźni muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia oraz 4 mies. po zakończeniu leczenia. Docetaksel jest substancją lipofilną, lecz nie wiadomo, czy przenika do mleka kobiecego. Ze względu na ryzyko działań niepożądanych u dziecka należy przerwać karmienie piersią w czasie leczenia docetakselem. Badania na zwierzętach wykazały, że docetaksel może zmieniać płodność mężczyzn. Dlatego mężczyźni leczeni docetakselem przed rozpoczęciem leczenia muszą uzyskać poradę dotyczącą możliwości przechowywania nasienia.

Lek należy podawać pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w chemioterapii nowotworów i wyłącznie na oddziałach wyspecjalizowanych w podawaniu leków cytotoksycznych. Docetaksel podaje się w postaci 1-godzinnego wlewu, raz na 3 tyg. W przypadku raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuc, raka żołądka oraz raka głowy i szyi może być zastosowana premedykacja (doustnie kortykosteroid, np. deksametazon 16 mg/dobę przez 3 dni, od 1. dnia przed rozpoczęciem podawania docetakselu). W przypadku opornego na kastrację raka gruczołu krokowego z przerzutami, jeśli równocześnie podawane są prednizon i prednizolon, zalecanym schematem premedykacji jest doustnie podawany deksametazon w dawce 8 mg na 12 h, 3 h i 1 h przed infuzją docetakselu. W przypadku raka gruczołu krokowego wrażliwego na hormony z przerzutami, niezależnie od jednoczesnego stosowania prednizonu lub prednizolonu, zalecanym schematem premedykacji jest doustny deksametazon w dawce 8 mg na 12 h, 3 h i 1 h przed infuzją docetakselu. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej, można profilaktycznie podać G-CSF. Rak piersi. W leczeniu uzupełniającym operacyjnego raka piersi z przerzutami i bez przerzutów do węzłów chłonnych zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc., podawana 1 h po doksorubicynie w dawce 50 mg/m² pc. i cyklofosfamidzie w dawce 500 mg/m² pc., co 3 tyg., przez 6 cykli (schemat leczenia TAC). W przypadku leczenia pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami, zalecana dawka docetakselu w monoterapii wynosi 100 mg/m² pc. W leczeniu pierwszego rzutu, docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. stosuje się w skojarzeniu z doksorubicyną (50 mg/m² pc.). W połączeniu z trastuzumabem, zalecana dawka docetakselu wynosi 100 mg/m² pc. co 3 tyg., z trastuzumabem podawanym co 1 tydz. W badaniach po pierwszej dawce trastuzumabu podawano następnego dnia pierwszy wlew docetakselu. Kolejne dawki docetakselu podawano natychmiast po zakończeniu wlewu trastuzumabu, jeśli podana poprzednio dawka trastuzumabu była dobrze tolerowana (dawka i sposób podawania trastuzumabu, patrz: ChPL trastuzumabu). W skojarzeniu z kapecytabiną, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. co 3 tyg., jednocześnie z kapecytabiną w dawce 1250 mg/m² pc. 2 razy na dobę (w ciągu 30 min po posiłku) przez 2 tyg., a następnie 1 tydz. przerwy. Niedrobnokomórkowy rak płuc. U pacjentów niepoddawanych dotychczas chemioterapii: docetaksel w dawce 75 mg/m² pc., a następnie natychmiast cisplatyna w dawce 75 mg/m² przez 30-60 min. U pacjentów po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii preparatami platyny: docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. w monoterapii. Rak gruczołu krokowego. Oporny na kastrację rak gruczołu krokowego z przerzutami: docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. Równocześnie podaje się doustnie 5 mg prednizonu lub prednizolonu, 2 razy na dobę. Hormonowrażliwy rak gruczołu krokowego z przerzutami: docetaksel w dawce wynosi 75 mg/m² pc. co 3 tyg. przez 6 cykli. Prednizon lub prednizolon w dawce 5 mg doustnie 2 razy na dobę można podawać w sposób ciągły. Gruczolakorak żołądka. Zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. w 1-godzinnym wlewie, następnie cisplatyna w dawce 75 mg/m² pc. podawana w 1-3-godzinnym wlewie (oba leki podaje się wyłącznie w 1. dobie). Następnie przez 5 dni podaje się 5-fluorouracyl w dawce 750 mg/m², w ciągłym wlewie trwającym 24 h; pierwszą dawkę podaje się po zakończeniu wlewu cisplatyny. Cykl terapii powtarza się co 3 tyg. Pacjenci muszą otrzymywać premedykację obejmującą leki przeciwwymiotne oraz być odpowiednio nawodnieni przed podaniem cisplatyny. Należy profilaktycznie podawać G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na krew i układ krwiotwórczy. Rak głowy i szyi. Pacjenci muszą otrzymać leki przeciwwymiotne jako premedykację. Konieczne jest także odpowiednie nawodnienie (przed i po podaniu cisplatyny). Wskazane jest profilaktyczne stosowanie G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na układ krwiotwórczy. Wszyscy pacjenci uczestniczący w badaniach klinicznych TAX 323 i TAX 324 otrzymywali profilaktycznie antybiotyki. Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323): zalecana dawka docetakselu w leczeniu indukcyjnym nieoperacyjnego miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN) wynosi 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego 1 h, a następnie podanie cisplatyny w dawce 75 mg/m² pc. w 1. dobie cyklu terapii. Następnie przez 5 dni podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 750 mg/m² pc. na dobę. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 4 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać radioterapię. Chemioterapia indukcyjna, a następnie chemioradioterapia (TAX 324): w leczeniu indukcyjnym miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN), zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego 1 h w 1. dobie, a następnie cisplatyna w dawce 100 mg/m² pc. we wlewie trwającym od 30 min do 3 h. Następnie od 1. do 4. doby podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 1000 mg/m² pc. na dobę. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 3 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać chemioradioterapię. Dostosowanie dawki w trakcie leczenia. Dostosowanie dawki leków stosowanych w skojarzeniu z docetakselem: patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego odpowiedniego leku. Docetaksel można podawać, jeśli liczba neutrofilów wynosi ≥1500 komórek/mm³. U pacjentów, u których podczas leczenia docetakselem wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii, z liczbą neutrofilów <500 komórek/mm³ przez ponad tydzień i wystąpiły ciężkie lub masywne odczyny skórne lub objawy ciężkiej neuropatii obwodowej, dawkę docetakselu należy zmniejszyć ze 100 mg/m² pc. do 75 mg/m² pc. i (lub) z 75 mg/m² pc. do 60 mg/m² pc. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki leku do 60 mg/m² pc. objawy powyższe utrzymują się, leczenie należy przerwać. W schemacie TAC (docetaksel, doksorubicyna i cyklofosfamid): u pacjentów otrzymujących schemat TAC w leczeniu uzupełniającym raka piersi, należy rozważyć zastosowanie pierwotnej profilaktyki G-CSF. U pacjentów, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna i (lub) zakażenie z neutropenią, należy zmniejszyć dawkę docetakselu do 60 mg/m² pc. U pacjentów, u których występowało zapalenie jamy ustnej w stopniu 3. lub 4. należy zmniejszyć dawkę leku do 60 mg/m² pc. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną: u pacjentów, którym podano początkową dawkę docetakselu 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z cisplatyną i u których najmniejsza liczba płytek krwi oznaczona podczas poprzedniego kursu chemioterapii wynosiła <25 000 komórek/mm³ lub u pacjentów, u których wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii lub u pacjentów z ciężką niehematologiczną toksycznością w późniejszych cyklach, dawkę docetakselu należy zmniejszyć do 65 mg/m² pc. W leczeniu skojarzonym z kapecytabiną: u pacjentów, u których wystąpił po raz pierwszy 2. stopień toksyczności, który utrzymywał się w czasie następnego cyklu leczenia docetaksel/kapecytabina, należy opóźnić leczenie do momentu powrotu do stopnia 0-1 i kontynuować leczenie dawkami początkowymi; u pacjentów, u których wystąpił po raz drugi 2. stopień toksyczności lub po raz pierwszy 3. stopień toksyczności, należy opóźnić leczenie aż do powrotu do stopnia 0-1, a następnie kontynuować leczenie docetakselem w dawce 55 mg/m² pc.; w przypadku wystąpienia po raz kolejny któregokolwiek stopnia toksyczności lub w przypadku wystąpienia 4. stopnia toksyczności, należy przerwać podawanie docetakselu. W schemacie TCF (docetaksel, cisplatyna i 5-fluorouracyl): w razie wystąpienia neutropenii z gorączką, przedłużającej się neutropenii albo zakażenia z neutropenią, pomimo podawania G-CSF, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m² pc. Gdyby pojawiały się kolejne epizody neutropenii z powikłaniami, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 60 do 45 mg/m² pc. W razie stwierdzenia małopłytkowości 4. stopnia, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m² pc. W następnych cyklach nie należy pacjentom podawać docetakselu do czasu, aż liczba neutrofilów nie zwiększy się do >1500/mm³ a płytek do >100 000/mm³. W razie utrzymywania się działania toksycznego na układ krwiotwórczy, należy całkowicie zakończyć stosowanie docetakselu. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną i 5-fluorouracylem (5-FU) w razie wystąpienia biegunki 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; biegunki 4. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu i 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać terapię; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej/zapalenia błony śluzowej 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy trzecim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej/zapalenia błony śluzowej 4. stopnia: przy pierwszym epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy drugim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%. U pacjentów z neutropenią z powikłaniami (w tym długo utrzymującą się neutropenią, z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem), zaleca się stosowanie G-CSF w celu uzyskania najlepszego działania ochronnego (np. w dobach 6-15), we wszystkich kolejnych cyklach. Szczególne grupy pacjentów. W monoterapii u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby - ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >1,5-krotnej wartości GGN (górna granica normy) jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia. U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy >GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >3,5-krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej >6-krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. U pacjentów stosujących docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz >1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny >GGN, nie zaleca się zmniejszenia dawki i nie należy podawać leku, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Z analizy populacyjnych danych farmakokinetycznych wynika, że nie ma szczególnych zaleceń dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów w podeszłym wieku; u pacjentów w wieku ≥60 lat leczonych docetakselem w skojarzeniu z kapecytabiną zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 75% dawki zalecanej.

W trakcie leczenia docetakselem należy często kontrolować morfologię krwi oraz czynność wątroby i w zależności od wyników tych badań modyfikować dawki w trakcie leczenia. W trakcie leczenia docetakselem należy zwrócić uwagę na ewentualne wystąpienie: neutropenii (może być konieczne zmniejszenie dawki leku w kolejnych cyklach leczenia, opóźnienie kolejnego cyklu leczenia lub rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego); reakcji nadwrażliwości, zwłaszcza w trakcie 1-ej lub 2-ej infuzji dożylnej (mogą być ciężkie i prowadzić do konieczności przerwania leczenia i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia objawowego; pacjentom, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości, nie należy ponownie podawać doectakselu; należy zachować ostrożność u pacjentów, u których w przeszłości wystąpiła reakcja na paklitaksel); reakcji żołądkowo-jelitowych (mogą wystąpić zwłaszcza w I lub II cyklu leczenia docetakselem; zapalenie jelit może wystąpić w dowolnym czasie, należy uważnie kontrolować, czy u pacjenta nie występują wczesne objawy ciężkiego działania toksycznego na przewód pokarmowy); reakcji skórnych (mogą być ciężkie (w postaci wykwitów i złuszczania się skóry) i prowadzić do przerwania lub zaprzestania leczenia docetakselem); neuropatii (może być konieczne zmniejszenie dawki leku); zatrzymania płynów w organizmie (dokładnie monitorować pacjentów, u których występuje ciężkie zatrzymanie płynów, takie jak wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy lub wodobrzusze); zaburzeń układu oddechowego, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu ostrej niewydolności oddechowej, śródmiąższowego zapalenia płuc, śródmiąższowej choroby płuc, zwłóknienia płuc oraz niewydolności oddechowej (w przypadku wystąpienia nowych lub pogorszenia istniejących objawów ze strony układu oddechowego, pacjentów należy uważnie monitorować, niezwłocznie zbadać oraz poddać właściwemu leczeniu; przerwanie terapii docetakselem jest zalecane do czasu otrzymania diagnozy; wczesne zastosowanie leczenia podtrzymującego może poprawić stan pacjenta; należy uważnie rozważyć korzyści wynikające ze wznowienia terapii docetakselem); niewydolności serca (pacjentów należy monitorować w zakresie objawów zastoinowej niewydolności serca podczas leczenia i w okresie obserwacji po leczeniu; zwłaszcza przy podawaniu leku w skojarzeniu z trastuzumabem, szczególnie po zastosowaniu chemioterapii zawierającej antracykliny). Pacjentów będących kandydatami do leczenia skojarzonego docetakselem i trastuzumabem należy poddać podstawowej ocenie kardiologicznej, a następnie w trakcie leczenia oceniać czynność serca (np. co 3 mies.) tak, aby wykryć ewentualne rozwijające się zaburzenia czynności serca; zaburzeń oka (należy niezwłocznie przeprowadzić pełne badanie okulistyczne, jeśli wystąpią zaburzenia widzenia; w przypadku zdiagnozowania torbielowatego obrzęku plamki żółtej (CMO), należy zakończyć terapię docetakselem oraz zastosować odpowiednie leczenie). Współczynnik korzyści do ryzyka u pacjentów z liczbą zajętych węzłów 4+, leczonych schematem TAC, nie został całkowicie określony. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (wskazana modyfikacja dawkowania). W trakcie leczenia docetakselem zgłaszano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCARs), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznej nekrolizy naskórka (TEN) oraz ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP). Pacjentów należy poinformować o objawach przedmiotowych i podmiotowych poważnych reakcji skórnych i starannie obserwować. W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych sugerujących występowanie tych reakcji, należy rozważyć przerwanie leczenia docetakselem. Nie ma dostępnych danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. W przypadku wystąpienia ciężkich zaburzeń OUN konieczne jest zmniejszenie dawki docetakselu. Zgłaszano przypadki wystąpienia wtórnych nowotworów złośliwych (gdy podawano docetaksel w skojarzeniu z terapiami przeciwnowotworowymi, o których wiadomo, że są związane z wystąpieniem wtórnych nowotworów złośliwych). Wtórne nowotwory złośliwe (w tym ostra białaczka szpikowa, zespół mielodysplastyczny i chłoniak nieziarniczy) mogą wystąpić kilka miesięcy lub lat po terapii z wykorzystaniem docetakselu, pacjentów należy monitorować w celu wykrycia wtórnych nowotworów złośliwych. Zgłaszano występowanie zespołu rozpadu guza podczas stosowania docetakselu, po I lub II cyklu leczenia. Pacjentów z ryzykiem wystąpienia zespołu rozpadu guza (np. z zaburzeniami czynności nerek, hiperurykemią, guzem o znacznej masie, szybką progresją) należy uważnie obserwować. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się skorygowanie odwodnienia i leczenie wysokiego stężenia kwasu moczowego. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia oraz 2 mies. po zakończeniu leczenia docetakselem. Mężczyźni muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia oraz 4 mies. po zakończeniu leczenia docetakselem. Należy unikać jednoczesnego stosowania docetakselu i silnych inhibitorów CYP3A4 (tj. ketokonazol, itrakonazol, klarytromycyna, indynawir, nafazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna i worykonazol). U pacjentów, u których wystąpiła powikłana neutropenia należy rozważyć podanie G-CSF i zmniejszenie dawki docetakselu. Należy ściśle monitorować pacjentów w wieku podeszłym, z uwagi na większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności docetakselu w leczeniu raka nosogardzieli u dzieci w wieku od 1. miesiąca do poniżej 18 lat. Stosowanie docetakselu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe we wskazaniach: rak piersi, niedrobnokomórkowy rak płuc, rak gruczołu krokowego, gruczolakorak żołądka i rak głowy i szyi, wyłączając mało zróżnicowanego raka nosogardzieli typu II i III. Lek zawiera 265 mg alkoholu (etanolu) w każdym ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji, co odpowiada 26% w/w. Ilość alkoholu w 1 ml tego leku jest równoważna 7 ml piwa lub 3 ml wina. Dawka 1000 mg/m² tego preparatu podana dorosłemu o mc. 70 kg spowoduje narażenie na etanol wynoszące około 7g mg/kg mc., co może spowodować zwiększenie stężenia alkoholu we krwi (BAC) o ok. 11,8 mg/100 ml. Dla porównania, u osoby dorosłej, pijącej kieliszek wina lub 500 ml piwa, stężenie alkoholu we krwi wyniesie prawdopodobnie ok. 50 mg/100 ml. Jednoczesne podawanie z lekami zawierającymi, np. glikol propylenowy lub etanol może prowadzić do kumulacji etanolu i wywoływać działania niepożądane, w szczególności u małych dzieci o małej zdolności metabolicznej lub z niedojrzałością metaboliczną. Alkohol może wywierać niekorzystny wpływ na osoby z chorobą alkoholową. Zawartość alkoholu należy wziąć pod uwagę w przypadku kobiet w ciąży i karmiących piersią, a także dzieci i osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci ze schorzeniami wątroby i padaczką. Należy zwrócić uwagę na możliwy wpływ na OUN.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy zwrócić się do lekarza w celu wyjaśnienia możliwego ryzyka i korzyści wynikających z leczenia.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi po stosowaniu samego leku Docetaxel-Ebewe są:
zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub białych, utrata włosów, nudności, wymioty, owrzodzenia
w jamie ustnej, biegunka i zmęczenie.

Ciężkość działań niepożądanych leku Docetaxel-Ebewe może być większa, jeśli podawany jest
w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami.

Podczas infuzji podawanej w szpitalu mogą wystąpić następujące reakcje uczuleniowe (mogą występować
częściej niż u 1 na 10 osób):
• zaczerwienienie skóry, odczyny skórne, świąd skóry
• ucisk w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu
• gorączka lub dreszcze
• ból pleców
• niskie ciśnienie tętnicze krwi

Mogą wystąpić też cięższe reakcje.

Jeżeli u pacjenta wystąpiły reakcje uczuleniowe na paklitaksel, pacjent może także doświadczyć reakcji
alergicznej na docetaksel, która może być bardziej nasilona.

Personel medyczny będzie ściśle monitorował stan pacjenta podczas leczenia. Należy NATYCHMIAST
poinformować personel szpitala, jeśli zaobserwuje się którykolwiek z tych objawów.

W okresie między podaniem kolejnych infuzji leku Docetaxel-Ebewe mogą wystąpić następujące
działania niepożądane, a ich częstość może być różna w zależności od stosowanego schematu leczenia:

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
• zakażenia, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość) lub białych (istotnych dla
  zwalczania zakażeń) i płytek krwi
• gorączka: w razie wzrostu temperatury należy natychmiast powiadomić lekarza
• reakcje alergiczne, jak opisane wyżej
• utrata apetytu (jadłowstręt)
• bezsenność
• odczucie drętwienia lub mrowienia albo bólu stawów lub mięśni
• ból głowy
• zmiana odczuwania smaku
• zapalenie oka lub nasilone łzawienie oczu
• obrzęk spowodowany przez nieprawidłowy odpływ chłonny
• zadyszka
• niedrożność nosa; zapalenie gardła i nosa; kaszel
• krwawienie z nosa
• owrzodzenie jamy ustnej
• zaburzenia żołądkowe, włączając nudności, wymioty oraz biegunkę, zaparcie
• ból brzucha
• niestrawność
• utrata włosów (w większości przypadków po zakończeniu leczenia następuje odrost włosów);
  obserwowano przypadki trwałej utraty włosów (częstość nieznana)
• zaczerwienienie i obrzęk dłoni i podeszew stóp z możliwością łuszczenia się skóry (może również
  obejmować ramiona, twarz lub inne części ciała)
• zmiana koloru paznokci, które mogą oddzielać się od łożyska
• bóle (również uporczywe) mięśni; ból pleców lub kości
• zmiana cyklu miesiączkowego lub brak miesiączki
• obrzęk rąk, stóp, nóg
• zmęczenie lub objawy przypominające grypę
• zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)
• grzybica jamy ustnej
• odwodnienie
• zawroty głowy
• zaburzenia słuchu
• zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, nierówne lub szybkie bicie serca
• niewydolność serca
• zapalenie przełyku
• suchość w jamie ustnej
• trudności lub ból podczas połykania
• krwotok
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (konieczne jest wykonywanie badań krwi)

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)
• omdlenie
• odczyny skórne, zapalenie żył lub obrzęk w miejscu podania
• zakrzepy krwi
• ostra białaczka szpikowa i zespół mielodysplastyczny (rodzaje nowotworów krwi) mogą wystąpić
  u pacjentów leczonych docetakselem w połączeniu z niektórymi innymi terapiami
  przeciwnowotworowymi

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)
• zapalenie jelita grubego, jelita cienkiego, z możliwością zgonu (częstość nieznana); perforacja jelita

Częstość nieznana (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych)
• śródmiąższowa choroba płuc (zapalenie płuc powodujące kaszel i trudności w oddychaniu. Zapalenie
  płuc może również rozwinąć się podczas jednoczesnego stosowania docetakselu i radioterapii)
• zapalenie płuc
• zwłóknienie płuc (bliznowacenie i zgrubienie tkanki płucnej z dusznością)
• niewyraźne widzenie na skutek obrzęku siatkówki w oku (obrzęk plamki żółtej)
• zmniejszenie stężenia sodu, potasu, magnezu i (lub) wapnia we krwi (zaburzenia równowagi
  elektrolitowej)
• komorowe zaburzenia rytmu serca lub częstoskurcz komorowy (objawiające się nieregularnym i (lub)
  szybkim biciem serca, znaczną dusznością, zawrotami głowy i (lub) omdleniem). Niektóre z tych
  objawów mogą być ciężkie. W takim wypadku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.
• reakcje w miejscu wstrzyknięcia w miejscu poprzedniej reakcji
• chłoniak nieziarniczy (nowotwór wpływający na układ odpornościowy) i inne nowotwory mogą
  wystąpić u pacjentów leczonych docetakselem w połączeniu z niektórymi innymi terapiami
  przeciwnowotworowymi
• zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (TEN) (powstawanie pęcherzy,
  złuszczanie się lub krwawienie z jakiejkolwiek części ciała (w tym z ust, oczu, jamy ustnej, nosa,
  narządów płciowych, dłoni lub stóp) z wysypką lub bez. Mogą wystąpić jednocześnie objawy
  grypopodobne, takie jak gorączka, dreszcze lub bóle mięśni)
• ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP) (czerwona, rozlegle łuszcząca się wysypka z guzkami pod
  opuchniętą skórą (w tym fałdy skórne, tułów i kończyny górne) i pęcherzami, której towarzyszy
  gorączka)
• zespół rozpadu guza jest poważnym stanem ujawniającym się zmianami wyników badania krwi, w tym
  podwyższeniem stężenia kwasu moczowego, potasu, fosforu i zmniejszeniem stężenia wapnia;
  prowadzącym do wystąpienia objawów, takich jak drgawki, niewydolność nerek (zmniejszona ilość
  lub ciemne zabarwienie moczu) i zaburzenia rytmu serca. W takim przypadku należy natychmiast
  powiedzieć o tym lekarzowi
• zapalenie mięśni (zapalenie mięśni – gorące, zaczerwienione i opuchnięte - co powoduje ból i
  osłabienie mięśni).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie szpitalnemu lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Ilość alkoholu obecna w preparacie może wpływać na działanie innych leków. Metabolizm docetakselu może być zmieniony przez jednoczesne podawanie leków, które indukują, hamują lub są metabolizowane przy udziale izoenzymu 3A cytochromu P450 (i w ten sposób mogą hamować kompetycyjnie aktywność enzymu), takich jak cyklosporyna, ketokonazol i erytromycyna. Dlatego podczas stosowania docetakselu równocześnie z tymi lekami należy zachować szczególną ostrożność z uwagi na możliwość wystąpienia istotnych interakcji. Podczas jednoczesnego stosowania docetakselu i inhibitorów CYP3A4 może zwiększyć się częstość działań niepożądanych docetakselu na skutek osłabionego metabolizmu. Jeśli jednoczesne stosowanie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (tj. ketokonazol, itrakonazol, klarytromycyna, indynawir, nafazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna i worykonazol) jest konieczne, należy zapewnić ścisłą kontrolę kliniczną i, jeśli to wskazane, dostosować dawkę docetakselu. W badaniu farmakokinetyki przeprowadzonym u 7 pacjentów jednoczesne podawanie docetakselu i silnego inhibitora CYP3A4 (ketokonazol) prowadziło do znaczącego zmniejszenia (o 49%) klirensu docetakselu. Farmakokinetykę docetakselu w obecności prednizonu badano u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego z przerzutami. Docetaksel jest metabolizowany przez CYP3A4, a prednizon jest znanym induktorem jego aktywności. Nie obserwowano statystycznie znamiennego wpływu prednizonu na farmakokinetykę docetakselu. Docetaksel wiąże się silnie z białkami (>95%). Nie przeprowadzono udokumentowanych badań dotyczących interakcji docetakselu z innymi lekami w warunkach in vivo. Z badań in vitro wynika, że interakcje z substancjami silnie wiążącymi się z białkami, takimi jak erytromycyna, difenhydramina, propranolol, propafenon, fenytoina, salicylany, sulfametoksazol oraz walproinian sodu nie wpływają na stopień wiązania docetakselu z białkami. Także deksametazon nie wpływa na wiązanie docetakselu z białkami. Docetaksel nie wpływa na stopień wiązania digitoksyny. Jednoczesne stosowanie docetakselu, doksorubicyny i cyklofosfamidu nie wpływa na farmakokinetykę tych leków. Z ograniczonych danych z pojedynczego niekontrolowanego badania wynika możliwość występowania interakcji między docetakselem i karboplatyną. Klirens karboplatyny po równoczesnym podawaniu z docetakselem był ok. 50% większy w porównaniu z wartościami opisanymi dla karboplatyny podawanej w monoterapii.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl