Docetaxel Kabi 160 mg/8 ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu zawiera 20 mg docetakselu (bezwodnego); lek zawiera etanol.

Lek przeciwnowotworowy. Działa poprzez pobudzanie łączenia tubuliny w trwałe mikrotubule i hamowanie ich rozpadu, co powoduje znaczne zmniejszenie ilości wolnej tubuliny. Docetaksel przerywa w komórkach sieć mikrotubularną, która jest niezbędna do czynności życiowych w komórce w fazie mitozy i interfazy. Docetaksel jest aktywny w wielu liniach komórkowych wyrażających nadmierną ekspresję p-glikoproteiny kodowanej przez gen oporności wielolekowej. Kinetyka leku jest niezależna od dawki i odpowiada farmakodynamicznemu modelowi trójkompartmentowemu z T_0,5 dla faz α, β i γ odpowiednio: 4 min, 36 min i 11,1 h. Długi okres trwania fazy późnej wynika częściowo ze względnie powolnego uwalniania docetakselu z kompartmentu obwodowego. Docetaksel wiąże się w ponad 95% z białkami osocza. Jest metabolizowany z udziałem cytochromu P-450 poprzez utlenianie tert-butylowych grup estrowych, a następnie w ciągu 7 dni wydalany, zarówno z moczem (6%), jak i z kałem (75%).

Rak piersi. W połączeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem w leczeniu uzupełniającym u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi z przerzutami do węzłów chłonnych lub operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych (leczenie uzupełniające u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych powinno być ograniczone do pacjentów kwalifikujących się do otrzymania chemioterapii zgodnie z międzynarodowymi kryteriami dotyczącymi leczenia wczesnego raka piersi). W skojarzeniu z doksorubicyną w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka piersi lub raka piersi z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej leków cytotoksycznych w tym wskazaniu. W monoterapii u pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniejszego leczenia lekami cytotoksycznymi (wcześniejsze leczenie powinno zawierać antracykliny lub lek alkilujący). W połączeniu z trastuzumabem w leczeniu raka piersi z przerzutami u pacjentów, u których guzy wykazują nadekspresję genu HER2 i którzy wcześniej nie otrzymywali chemioterapii w leczeniu przerzutów. W skojarzeniu z kapecytabiną w leczeniu pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniej stosowanej chemioterapii (poprzednie leczenie powinno zawierać antracykliny). Niedrobnokomórkowy rak płuc. Leczenie niedrobnokomórkowego raka płuca miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami, po niepowodzeniu wcześniej stosowanej chemioterapii. W skojarzeniu z cisplatyną w leczeniu pacjentów z nieresekcyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej chemioterapii w tym wskazaniu. Rak gruczołu krokowego. W połączeniu z prednizonem lub prednizolonem w leczeniu pacjentów z opornym na kastrację rakiem gruczołu krokowego z przerzutami. W skojarzeniu z terapią supresji androgenowej (ADT), z prednizonem lub prednizolonem lub bez niego, w leczeniu pacjentów z rakiem gruczołu krokowego wrażliwym na hormony z przerzutami. Gruczolakorak żołądka. W połączeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka z przerzutami, w tym gruczolakoraka wpustu żołądka u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej chemioterapii w celu leczenia przerzutów. Rak głowy i szyi. W połączeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu indukcyjnym pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem płaskonabłonkowym głowy i szyi.

Nadwrażliwość na docetaksel lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Liczba neutrofilów <1500 komórek/mm³. Ciężka niewydolność wątroby. Obowiązują także przeciwwskazania do stosowania innych leków, podawanych w leczeniu skojarzonym z docetakselem.

Nie stosować w ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga podawania docetakselu (lek może powodować uszkodzenie płodu). Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia docetakselem. Docetaksel wykazuje działanie genotoksyczne i może wpływać na płodność u mężczyzn - mężczyźni leczeni docetakselem powinni unikać poczęcia dziecka w trakcie terapii oraz do 6 mies. po zakończeniu leczenia, a przed rozpoczęciem leczenia powinni uzyskać poradę w sprawie przechowania nasienia. Należy przerwać karmienie piersią w czasie leczenia docetakselem.

Lek należy podawać pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w chemioterapii nowotworów i wyłącznie na oddziałach wyspecjalizowanych w podawaniu leków cytotoksycznych, wyłącznie wtedy, gdy dysponuje się odpowiednim wyposażeniem zapewniającym możliwość leczenia niedociśnienia lub skurczu oskrzeli. Docetaksel podaje się w postaci 1-godzinnego wlewu, raz na 3 tyg. W przypadku raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuc, raka żołądka oraz raka głowy i szyi może być zastosowana premedykacja (doustnie kortykosteroid, np. deksametazon 16 mg/dobę przez 3 dni, od 1. dnia przed rozpoczęciem podawania docetakselu). W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej, można profilaktycznie podać G-CSF. W przypadku raka gruczołu krokowego, przy równoczesnym podawaniu prednizonu lub prednizolonu zalecanym schematem premedykacji jest doustnie podawany deksametazon w dawce 8 mg na 12 h, 3 h i 1 h przed wlewem docetakselu. Rak piersi. W leczeniu uzupełniającym operacyjnego raka piersi z przerzutami i bez przerzutów do węzłów chłonnych zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc., podawana 1 h po doksorubicynie w dawce 50 mg/m² pc. i cyklofosfamidzie w dawce 500 mg/m² pc., co 3 tyg., przez 6 cykli (schemat leczenia TAC). W przypadku leczenia pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami, zalecana dawka docetakselu w monoterapii wynosi 100 mg/m² pc. W leczeniu pierwszego rzutu, docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. stosuje się w skojarzeniu z doksorubicyną (50 mg/m² pc.). W połączeniu z trastuzumabem, zalecana dawka docetakselu wynosi 100 mg/m² pc. co 3 tyg., z trastuzumabem podawanym co 1 tydz. W badaniach po pierwszej dawce trastuzumabu podawano następnego dnia pierwszy wlew docetakselu. Kolejne dawki docetakselu podawano natychmiast po zakończeniu wlewu trastuzumabu, jeśli podana poprzednio dawka trastuzumabu była dobrze tolerowana (dawka i sposób podawania trastuzumabu, patrz: ChPL trastuzumabu). W skojarzeniu z kapecytabiną, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. co 3 tyg., jednocześnie z kapecytabiną w dawce 1250 mg/m² pc. 2 razy na dobę (w ciągu 30 min po posiłku) przez 2 tyg., a następnie 1 tydz. przerwy. Niedrobnokomórkowy rak płuc. U pacjentów niepoddawanych dotychczas chemioterapii: docetaksel w dawce 75 mg/m² pc., jednocześnie z cisplatyną w dawce 75 mg/m² przez 30-60 min. U pacjentów po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii preparatami platyny: docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. w monoterapii. Rak gruczołu krokowego. Oporny na kastrację rak gruczołu krokowego z przerzutami: docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. Równocześnie podaje się doustnie 5 mg prednizonu lub prednizolonu, 2 razy na dobę. Hormonowrażliwy rak gruczołu krokowego z przerzutami: docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. co 3 tyg. przez 6 cykli. Prednizon lub prednizolon: 5 mg doustnie 2 razy na dobę można podawać w sposób ciągły. Gruczolakorak żołądka. Zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. w 1-godzinnym wlewie, następnie cisplatyna w dawce 75 mg/m² pc. podawana w 1-3-godzinnym wlewie (oba leki podaje się wyłącznie w 1. dobie). W kolejnych 5 dniach podaje się 5-fluorouracyl w dawce 750 mg/m², w ciągłym wlewie trwającym 24 h; pierwszą dawkę podaje się po zakończeniu wlewu cisplatyny. Cykl terapii powtarza się co 3 tyg. Pacjenci muszą otrzymywać premedykację obejmującą leki przeciwwymiotne oraz być odpowiednio nawodnieni przed podaniem cisplatyny. Należy profilaktycznie podawać G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na krew i układ krwiotwórczy. Rak głowy i szyi. Pacjenci muszą otrzymać leki przeciwwymiotne jako premedykację. Konieczne jest także odpowiednie nawodnienie (przed i po podaniu cisplatyny). Wskazane jest profilaktyczne stosowanie G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na układ krwiotwórczy. Wszyscy pacjenci uczestniczący w badaniach klinicznych TAX 323 i TAX 324 otrzymywali profilaktycznie antybiotyki. Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323): zalecana dawka docetakselu w leczeniu indukcyjnym nieoperacyjnego miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN) wynosi 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego 1 h, a następnie podanie cisplatyny w dawce 75 mg/m² pc. w 1. dobie cyklu terapii. Następnie przez 5 dni podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 750 mg/m² pc. na dobę. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 4 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać radioterapię. Chemioterapia indukcyjna, a następnie chemioradioterapia (TAX 324): w leczeniu indukcyjnym miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN), zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego 1 h w 1. dobie, a następnie cisplatyna w dawce 100 mg/m² pc. we wlewie trwającym od 30 min do 3 h. Następnie od 1. do 4. doby podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 1000 mg/m² pc. na dobę. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 3 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać chemioradioterapię. Dostosowanie dawki w trakcie leczenia. Dostosowanie dawki leków stosowanych w skojarzeniu z docetakselem: patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego odpowiedniego leku. Docetaksel można podawać, jeśli liczba neutrofilów wynosi ≥1500 komórek/mm³. U pacjentów, u których podczas leczenia docetakselem wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii, z liczbą neutrofilów <500 komórek/mm³ przez ponad tydzień i wystąpiły ciężkie lub masywne odczyny skórne lub objawy ciężkiej neuropatii obwodowej, dawkę docetakselu należy zmniejszyć ze 100 mg/m² pc. do 75 mg/m² pc. i (lub) z 75 mg/m² pc. do 60 mg/m² pc. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki leku do 60 mg/m² pc. objawy powyższe utrzymują się, leczenie należy przerwać. W schemacie TAC (docetaksel, doksorubicyna i cyklofosfamid): u pacjentów otrzymujących schemat TAC w leczeniu uzupełniającym raka piersi, należy rozważyć zastosowanie pierwotnej profilaktyki G-CSF. U pacjentów, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna i (lub) zakażenie z neutropenią, należy zmniejszyć dawkę docetakselu do 60 mg/m² pc. we wszystkich kolejnych cyklach. U pacjentów, u których występowało zapalenie jamy ustnej w stopniu 3. lub 4. należy zmniejszyć dawkę leku do 60 mg/m² pc. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną: u pacjentów, którym podano początkową dawkę docetakselu 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z cisplatyną i u których najmniejsza liczba płytek krwi oznaczona podczas poprzedniego kursu chemioterapii wynosiła <25 000 komórek/mm³ lub u pacjentów, u których wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii lub u pacjentów z ciężką niehematologiczną toksycznością w późniejszych cyklach, w kolejnych cyklach dawkę docetakselu należy zmniejszyć do 65 mg/m² pc. W leczeniu skojarzonym z kapecytabiną: u pacjentów, u których wystąpił po raz pierwszy 2. stopień toksyczności, który utrzymywał się w czasie następnego cyklu leczenia docetaksel/kapecytabina, należy opóźnić leczenie do momentu powrotu do stopnia 0-1 i kontynuować leczenie dawkami początkowymi; u pacjentów, u których wystąpił po raz drugi 2. stopień toksyczności lub po raz pierwszy 3. stopień toksyczności, należy opóźnić leczenie aż do powrotu do stopnia 0-1, a następnie kontynuować leczenie docetakselem w dawce 55 mg/m² pc.; w przypadku wystąpienia po raz kolejny któregokolwiek stopnia toksyczności lub w przypadku wystąpienia 4. stopnia toksyczności, należy przerwać podawanie docetakselu. W schemacie TCF (docetaksel, cisplatyna i 5-fluorouracyl): w razie wystąpienia neutropenii z gorączką, przedłużającej się neutropenii albo zakażenia z neutropenią, pomimo podawania G-CSF, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m² pc. Gdyby pojawiały się kolejne epizody neutropenii z powikłaniami, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 60 do 45 mg/m² pc. W razie stwierdzenia małopłytkowości 4. stopnia, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m² pc. W następnych cyklach nie należy pacjentom podawać docetakselu do czasu, aż liczba neutrofilów nie zwiększy się do >1500/mm³ a płytek do >100 000/mm³. W razie utrzymywania się działania toksycznego na układ krwiotwórczy, należy całkowicie zakończyć stosowanie docetakselu. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną i 5-fluorouracylem (5-FU) w razie wystąpienia biegunki 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; biegunki 4. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu i 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać terapię; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy trzecim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej 4. stopnia: przy pierwszym epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy drugim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%. U pacjentów z neutropenią z powikłaniami (w tym długo utrzymującą się neutropenią, z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem), zaleca się stosowanie G-CSF w celu uzyskania najlepszego działania ochronnego (np. w dobach 6-15), we wszystkich kolejnych cyklach. Szczególne grupy pacjentów. W monoterapii u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby - ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >1,5-krotnej wartości GGN (górna granica normy) jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia. U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy >GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >3,5-krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej >6-krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. U pacjentów stosujących docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz >1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny >GGN, nie zaleca się zmniejszenia dawki i nie należy podawać leku, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Z analizy populacyjnych danych farmakokinetycznych wynika, że nie ma szczególnych zaleceń dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów w podeszłym wieku; u pacjentów w wieku ≥60 lat leczonych docetakselem w skojarzeniu z kapecytabiną zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 75% dawki zalecanej. Przygotowanie roztworu do infuzji: koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji nie wymaga wcześniejszego rozpuszczenia rozpuszczalnikiem i jest gotowy do dodania do roztworu do infuzji. Odpowiednią objętość koncentratu należy wstrzyknąć jako pojedyncze wstrzyknięcie (szybkie podanie) do worka lub butelki z płynem infuzyjnym zawierających 250 ml 5% roztworu glukozy lub 9 mg/ml (0,9%) roztworu chlorku sodu do infuzji. W razie konieczności podania dawki >190 mg docetakselu, należy stosować większą objętość płynu infuzyjnego tak, aby stężenie docetakselu nie było większe niż 0,74 mg/ml.

W trakcie leczenia docetakselem należy często kontrolować morfologię krwi oraz czynność wątroby i w zależności od wyników tych badań modyfikować dawki w trakcie leczenia. W trakcie leczenia docetakselem należy zwrócić uwagę na ewentualne wystąpienie: neutropenii (może być konieczne zmniejszenie dawki leku w kolejnych cyklach leczenia, opóźnienie kolejnego cyklu leczenia lub rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego); reakcji nadwrażliwości, zwłaszcza w trakcie 1-szego lub 2-giego wlewu dożylnego (mogą być ciężkie i prowadzić do konieczności przerwania leczenia i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia objawowego; pacjentom, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości, nie należy ponownie podawać doectakselu); reakcji skórnych (mogą być ciężkie i prowadzić do przerwania lub zaprzestania leczenia docetakselem); neuropatii (może być konieczne zmniejszenie dawki leku); zatrzymania płynów w organizmie (dokładnie monitorować pacjentów, u których występuje ciężkie zatrzymanie płynów, takie jak wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy lub wodobrzusze); toksyczności żołądkowo-jelitowej (w razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leczenie); zaburzeń oka (należy niezwłocznie przeprowadzić pełne badanie okulistyczne, jeśli wystąpią zaburzenia widzenia; w przypadku zdiagnozowania torbielowatego obrzęku plamki żółtej, należy zakończyć terapię docetakselem oraz zastosować odpowiednie leczenie); zaburzeń układu oddechowego, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu ostrej niewydolności oddechowej, śródmiąższowego zapalenia płuc, śródmiąższowej choroby płuc, zwłóknienia płuc oraz niewydolności oddechowej (w przypadku wystąpienia nowych lub pogorszenia istniejących objawów ze strony układu oddechowego, pacjentów należy uważnie monitorować, niezwłocznie zbadać oraz poddać właściwemu leczeniu; przerwanie terapii docetakselem jest zalecane do czasu otrzymania diagnozy; wczesne zastosowanie leczenia podtrzymującego może poprawić stan pacjenta; należy uważnie rozważyć korzyści wynikające ze wznowienia terapii docetakselem); niewydolności serca (pacjentów należy monitorować w zakresie objawów zastoinowej niewydolności serca podczas leczenia i w okresie obserwacji po leczeniu; zwłaszcza przy podawaniu leku w skojarzeniu z trastuzumabem, szczególnie po zastosowaniu chemioterapii zawierającej antracykliny). Pacjentów będących kandydatami do leczenia skojarzonego docetakselem i trastuzumabem należy poddać podstawowej ocenie kardiologicznej, a następnie w trakcie leczenia oceniać czynność serca (np. co 3 mies.) tak, aby wykryć ewentualne rozwijające się zaburzenia czynności serca. U pacjentek leczonych schematem TAC (docetaksel, doksorubicyna, cyklofosfamid) ryzyko opóźnionej mielodysplazji lub białaczki szpikowej wymaga wykonywania kontrolnych testów hematologicznych. Współczynnik korzyści do ryzyka u pacjentów z liczbą zajętych węzłów 4+, leczonych schematem TAC, nie został całkowicie określony. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (wskazana modyfikacja dawkowania). Nie ma dostępnych danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Należy ściśle monitorować pacjentów w wieku podeszłym, z uwagi na większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania docetakselu w połączeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem u pacjentów w wieku >70 lat. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności docetakselu w leczeniu raka nosogardzieli u dzieci w wieku od 1. mż. do <18 lat. Stosowanie docetakselu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe w następujących wskazaniach: rak piersi, niedrobnokomórkowym rak płuc, rak gruczołu krokowego, gruczolakorak żołądka i rak głowy i szyi, włączając mało zróżnicowanego raka nosogardzieli typu II i III. Lek zawiera 50 vol. % etanolu. Alkohol może wywierać niekorzystny wpływ na osoby z chorobą alkoholową. Zawartość alkoholu należy wziąć pod uwagę w przypadku kobiet w ciąży i karmiących piersią, a także dzieci i osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobami wątroby i padaczką. Zawartość alkoholu obecna w preparacie może wpływać na działanie innych leków.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy zwrócić się do lekarza w celu wyjaśnienia możliwego ryzyka i korzyści wynikających
z leczenia.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi po stosowaniu wyłącznie leku DOCETAXEL
KABI są: zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub krwinek białych, utrata włosów, nudności,
wymioty, owrzodzenia w jamie ustnej, biegunka i zmęczenie.

W przypadku przyjmowania leku DOCETAXEL KABI w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami
działania niepożądane mogą być bardziej nasilone.
Podczas wlewu dożylnego w szpitalu mogą wystąpić następujące reakcje uczuleniowe (występują u
więcej niż 1 na 10 pacjentów):
• zaczerwienienie, odczyny skórne, swędzenie,
• ucisk w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu,
• gorączka lub dreszcze,
• ból pleców,
• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.
Mogą wystąpić cięższe reakcje.
Jeżeli u pacjenta wystąpiły reakcje uczuleniowe na paklitaksel, pacjent może także doświadczyć
reakcji alergicznej na docetaksel, która może być bardziej nasilona.

Z tego powodu stan pacjenta będzie ściśle monitorowany podczas leczenia. Należy natychmiast
poinformować personel szpitala, jeśli zaobserwuje się którykolwiek z tych objawów.

Pomiędzy wlewami dożylnymi leku DOCETAXEL KABI mogą wystąpić następujące objawy
niepożądane, a częstość ich występowania może być różna, w zależności od przyjmowanego schematu
leczenia:

Bardzo często (występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów):
• zakażenia, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość) lub białych krwinek (które
  są konieczne do zwalczania zakażeń) oraz zmniejszenie liczby płytek krwi,
• gorączka: w przypadku wzrostu temperatury należy natychmiast poinformować lekarza,
• reakcje alergiczne jak opisane powyżej,
• utrata apetytu (jadłowstręt),
• bezsenność,
• uczucie drętwienia lub mrowienia oraz ból stawów lub mięśni,
• ból głowy,
• zmiana odczuwania smaku,
• zapalenie oka lub nasilone łzawienie oczu,
• obrzęk spowodowany przez nieprawidłowy odpływ chłonki,
• duszność,
• upośledzenie drożności nosa, zapalenie gardła i nosa, kaszel,
• krwawienie z nosa,
• owrzodzenie jamy ustnej,
• rozstrój żołądka włączając nudności, wymioty oraz biegunkę, zaparcia,
• ból brzucha,
• niestrawność,
• utrata włosów (w większości przypadków prawidłowy wzrost włosów powinien powrócić).
   W niektórych przypadkach (z częstością nieznaną) obserwowano trwałą utratę włosów.
• zaczerwienienie i obrzęk dłoni i podeszew stóp, co może powodować łuszczenie się skóry (może
   to także wystąpić na ramionach, twarzy lub na tułowiu),
• zmiana koloru paznokci, które mogą następnie oddzielać się od łożyska,
• ból mięśni, ból pleców lub ból kości,
• zmiana cyklu lub brak miesiączki,
• obrzęk rąk, stóp, kończyn dolnych,
• zmęczenie lub objawy przypominające grypę,
• zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała.

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
• grzybica jamy ustnej,
• odwodnienie,
• zawroty głowy,
• zaburzenia słuchu,
• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, nierówne lub szybkie bicie serca,
• niewydolność serca,
• zapalenie przełyku,
• suchość w ustach,
• trudności lub ból podczas przełykania,
• krwotok,
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (konieczne jest regularne wykonywanie testów
   krwi).

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):
• omdlenie,
• odczyny skórne, zapalenie żył lub obrzęk w miejscu podania,
• zakrzepy krwi.

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów):
• zapalenie okrężnicy, jelita cienkiego, które mogą prowadzić do zgonu (częstość nieznana);
  perforacja jelita.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• śródmiąższowa choroba płuc (stan zapalny płuc powodujący kaszel oraz trudności w oddychaniu.
   Stan zapalny płuc może także wystąpić u pacjentów, u których terapia docetakselem jest
   stosowana razem z radioterapią),
• zapalenie płuc (zakażenie płuc),
• zwłóknienie płuc (bliznowacenie oraz pogrubienie w płucach wraz ze skróceniem oddechu),
• niewyraźne widzenie z powodu obrzęku siatkówki w oku (torbielowaty obrzęk plamki żółtej),
• zmniejszenie stężenia sodu, potasu, magnezu i(lub) wapnia we krwi (zaburzenia równowagi
   elektrolitowej).
• komorowe zaburzenia rytmu serca lub częstoskurcz komorowy (objawiające się nieregularnym
   i (lub) szybkim biciem serca, ciężką dusznością, zawrotami głowy i (lub) omdleniami). Niektóre
   z tych objawów mogą być bardzo poważne. Jeśli tego typu objawy wystąpią, należy o nich
   niezwłocznie powiadomić lekarza,
• reakcje w miejscu wstrzyknięcia w miejscu poprzedniej reakcji.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leki, które indukują lub hamują aktywność cytochromu P450-3A lub są przez niego metabolizowane, takie jak: cyklosporyna, terfenadyna, ketokonazol, erytromycyna, troleandomycyna, mogą zmieniać metabolizm docetakselu - podczas jednoczesnego stosowania należy zachować szczególną ostrożność. Silne inhibitory CYP3A4, takie jak: inhibitory proteazy (np. rytonawir), azolowe leki przeciwgrzybicze, makrolidy (klarytromycyna, telytromycyna) mogą zmniejszać klirens docetakselu, nasilając jego toksyczność - dawkę docetakselu należy zmniejszyć o 50% w przypadku takiej terapii skojarzonej. Prednizon - lek indukujący aktywność CYP3A4, nie wpływał w istotny statystycznie sposób na farmakokinetykę docetakselu. Jednoczesne stosowanie docetakselu, doksorubicyny i cyklofosfamidu nie wpływa na farmakokinetykę podawanych leków. Obserwowano zwiększenie klirensu karboplatyny o około 50% po podawaniu w leczeniu skojarzonym z docetakselem. Docetaksel silnie wiąże się z białkami i jest możliwe wystąpienie interakcji z innymi lekami. Badania wykazały, że interakcje z lekami silnie wiążącymi się z białkami, takimi jak: erytromycyna, difenhydramina, propranolol, propafenon, fenytoina, salicylany, sulfametoksazol, walproinian, nie wpływają na stopień wiązania docetakselu z białkami. Także deksametazon nie wpływa na wiązanie docetakselu z białkami. Docetaksel nie wpływa na stopień wiązania digoksyny.

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-345-67-89
[email protected]
www.fresenius-kabi.com/pl/