Doxepin Teva 10 mg kapsułki twarde

1 kaps. zawiera 10 mg lub 25 mg doksepiny w postaci chlorowodorku. Preparat zawiera laktozę.

Lek przeciwdepresyjny o budowie trójpierścieniowej. Mechanizm działania nie został do końca wyjaśniony. Według ostatnich ustaleń, efekt kliniczny doksepiny, przynajmniej częściowo, polega na hamowaniu wychwytu zwrotnego noradrenaliny w szczelinach synaptycznych. W badaniach na zwierzętach wykazano działanie przeciwcholinergiczne, przeciwserotoninergiczne i przeciwhistaminergiczne doksepiny na mięśnie gładkie. Doksepina dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Ok. 55 - 87% podanej doustnie dawki podlega w wątrobie efektowi pierwszego przejścia, w wyniku którego powstaje główny metabolit - demetylodoksepina. Maksymalne stężenia doksepiny w osoczu osiągane są po 2-4 h (średnio 2,9 h) po podaniu; maksymalne stężenia demetylodoksepiny - po 2-10 h. Lek wiąże się z białkami osocza w ok. 76%. T_0,5 doksepiny w fazie eliminacji wynosi 8-24 h (średnio 17 h), a demetylodoksepiny - 33-80 h (średnio 51 h). Przemiany metaboliczne doksepiny zachodzą na drodze demetylacji, N-oksydacji, hydroksylacji i sprzęganiu z kwasem glukuronowym. Doksepina wydalana jest głównie w moczu, w postaci metabolitów, w formie wolnej lub skoniugowanej.

Stany depresyjne z lękiem i niepokojem w przebiegu psychoz, w tym depresja inwolucyjna i faza depresyjna w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Depresje i stany lękowe w przebiegu zaburzeń somatycznych oraz chorób organicznych. Zespoły depresyjno-lękowe w przebiegu choroby alkoholowej. Zaburzenia nerwicowe z objawami depresji lub lęku.

Nadwrażliwość na trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, doksepinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Mania. Ciężkie choroby wątroby. Karmienie piersią. Jaskra. Skłonność do zatrzymania moczu. Stosowanie inhibitorów MAO jednocześnie lub w ciągu ostatnich 2 tyg.

Doksepina przenika przez łożysko. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w okresie ciąży. Badania rozrodczości przeprowadzone u zwierząt nie wykazały szkodliwego działania na płód. Objawy odstawienne u noworodków, których matki w III trymestrze ciąży zażywały leki przeciwdepresyjne obejmują: zaburzenia oddychania, drgawki i wzmożone odruchy. Lek może być stosowany podczas ciąży tylko gdy korzyści dla matki, przeważają nad ryzykiem związanym z narażeniem płodu. Doksepina i jej aktywny metabolit demetylodoksepina przenikają do mleka matki. Donoszono o wystąpieniu bezdechu i senności u dziecka karmionego piersią, którego matka zażywała doksepinę, dlatego lek ten jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Doustnie. Dawkowanie zależy od nasilenia choroby, stanu klinicznego pacjenta i reakcji pacjenta na lek. Dawka doksepiny wynosi od 30 mg do 300 mg na dobę. Dawki do 100 mg na dobę mogą być podawane jednorazowo, albo w dawkach podzielonych. Dawki większe niż 100 mg na dobę należy podawać w 3 dawkach podzielonych. Maksymalna dawka jednorazowa wynosi 100 mg i podawana jest zwykle przed snem. W przypadkach o umiarkowanym i ciężkim nasileniu leczenie rozpoczyna się zwykle od dawki 75 mg na dobę. Reakcja większości pacjentów na tę dawkę jest zadowalająca. Jeżeli reakcja nie jest właściwa, dawkę należy dostosować indywidualnie; w cięższych przypadkach można zwiększyć ją maksymalnie do dawki 300 mg na dobę, podawanej w dawkach podzielonych. U pacjentów cierpiących na bezsenność zaleca się tak podzielić całkowitą dawkę dobową, aby jej największa część podawana była wieczorem. Podobnie w przypadkach, gdy senność odbierana jest jako działanie niepożądane, można stosować ten schemat podania albo zmniejszyć dawkę. Po uzyskaniu oczekiwanego efektu klinicznego dawkowanie należy odpowiednio zmniejszyć. Optymalne działanie przeciwdepresyjne może nie być widoczne przez 2 do 3 tyg. stosowania leku. Dzieci. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku <12 lat.  Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku na ogół zaleca się stosowanie mniejszych dawek. W przypadkach, gdy objawy są łagodne, zaleca się rozpoczynanie leczenia od dawki 10-50 mg na dobę. U znacznej części pacjentów zadowalającą reakcję kliniczną uzyskiwano po zastosowaniu doksepiny w dawce 30-50 mg na dobę. Dawkę należy dostosować w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Dawkę początkową należy ustalić ostrożnie, pod ścisłą kontrolą reakcji pacjenta. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne zmniejszenie dawki.

U pacjentów ze współistniejącymi chorobami, u pacjentów w podeszłym wieku (zależnie od stanu klinicznego) oraz u pacjentów zażywających inne leki (szczególnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym) schemat dawkowania raz na dobę należy stosować z ostrożnością. Pacjenci w podeszłym wieku są szczególnie podatni na wystąpienie działań niepożądanych, takich jak: pobudzenie, splątanie, niedociśnienie ortostatyczne. W przypadku nasilenia się objawów psychozy lub wystąpienia objawów manii, może być konieczne zmniejszenie dawki doksepiny lub dodanie do schematu leczenia "dużego" trankwilizatora (neuroleptyku). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami sercowo-naczyniowymi (blok serca, arytmia, świeży zawał mięśnia sercowego), z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) nerek oraz u pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie. Jednoczesne podawanie doksepiny i innych leków serotoninergicznych, takich jak buprenorfina, może prowadzić do zespołu serotoninowego, choroby mogącej zagrażać życiu. Jeśli jednoczesne przyjmowanie innych leków serotoninergicznych jest klinicznie uzasadnione, zaleca się uważną obserwację pacjenta, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i podczas zwiększania dawki. Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomiczną, zaburzenia nerwowo-mięśniowe lub objawy dotyczące układu pokarmowego. Jeśli podejrzewa się występowanie zespołu serotoninowego, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia, w zależności od nasilenia objawów. Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu remisji. Pacjent powinien być ściśle monitorowany do momentu pojawienia się poprawy oraz we wczesnych etapach powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). U pacjentów stosujących doksepinę ze wskazań innych niż depresja może również wystąpić zwiększone ryzyko prób samobójczych - w tej grupie należy zastosować specjalne środki ostrożności. Pacjenci, u których występowały myśli lub próby samobójcze przed rozpoczęciem leczenia znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka i dlatego powinni być monitorowani w trakcie leczenia, szczególnie pacjenci w wieku poniżej 25 lat. U pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego może zwiększyć się skłonność do zatrzymania moczu. Nie zaleca się stosowania doksepiny u dzieci poniżej 12 lat, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa stosowania w tej grupie wiekowej. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zaburzonym wchłanianiem glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę twardą, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Doksepina jest dobrze tolerowana. Większość działań niepożądanych jest łagodna, występuje
zazwyczaj na początku leczenia i ustępuje w trakcie stosowania leku albo po zmniejszeniu dawki,
jeżeli zaistnieje taka konieczność. Niektórych działań niepożądanych, wymienionych poniżej, nie
opisywano jako specyficzne dla doksepiny, jednak z uwagi na ścisłe podobieństwo właściwości
farmakologicznych pomiędzy lekami trójpierścieniowymi, należy wziąć pod uwagę możliwość ich
wystąpienia.

Częstość działań niepożądanych u dorosłych stwierdzona w badaniach klinicznych określa się
następująco:
Bardzo częste (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów)
Częste (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów)
Niezbyt częste (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów )
Rzadkie (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów)
Bardzo rzadkie (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów)
Częstość nieznana (częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych).

Bardzo często: senność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia.

Niezbyt często: bóle i zawroty głowy, bezsenność, koszmary nocne, splątanie (zaburzenie
świadomości), stany dezorientacji, pobudzenie, uczucie drętwienia albo parestezje (uczucie kłucia,
mrowienia), drżenia (zwykle łagodne). Podczas stosowania dużych dawek (zwłaszcza u pacjentów w
podeszłym wieku) mogą wystąpić inne objawy pozapiramidowe, w tym dyskinezy późne (mimowolne
ruchy mięśni twarzy i (lub) języka), reakcje alergiczne, w tym wysypka skórna, obrzęk twarzy,
wrażliwość na światło, świąd, pokrzywka. Podczas stosowania trójpierścieniowych leków
przeciwdepresyjnych może dochodzić do zaostrzenie objawów astmy.

Rzadko: halucynacje (omamy), ataksja (bezład ruchowy, zwłaszcza, gdy podaje się kilka leków
działających na ośrodkowy układ nerwowy), drgawki (u pacjentów z predyspozycjami wynikającymi
z uszkodzeń mózgu albo z uzależnienia od alkoholu lub leków). Podczas leczenia trójpierścieniowymi
lekami przeciwdepresyjnymi zaostrzeniu mogą ulec objawy psychotyczne, w tym mania i urojenia
paranoidalne. Rzadko donoszono o wystąpieniu szumów usznych; niedociśnienie ortostatyczne,
zaczerwienienie twarzy, wzmożone wydzielanie potu, wymienione powyżej skórne reakcje alergiczne;
zwiększona liczba granulocytów kwasochłonnych (rodzaj białych krwinek) we krwi i zaburzenia
czynności szpiku kostnego z objawami, takimi jak: brak granulocytów we krwi, zmniejszona liczba
krwinek białych we krwi, zmniejszona liczba płytek krwi we krwi, plamica, niedokrwistość
hemolityczna; nudności, wymioty, niestrawność, zaburzenia smaku, biegunka, jadłowstręt, aftowe
zapalenie jamy ustnej; zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego, powiększenie
sutków u mężczyzn, powiększenie sutków oraz mlekotok u kobiet; zatrzymanie moczu (u mężczyzn z
tego typu predyspozycjami, spowodowanymi rozrostem gruczołu krokowego może dochodzić do
nasilenia dolegliwości); żółtaczka.

Bardzo rzadko: zaburzenia widzenia (nieostre widzenie), przyspieszenie rytmu serca, zmiany w
elektrokardiogramie (EKG); wypadanie włosów; zmęczenie, osłabienie, zwiększenie masy ciała,
dreszcze, podwyższenie temperatury (u pacjentów zażywających jednocześnie chloropromazynę).

Pojedyncze przypadki: zmniejszony lub zwiększony popęd płciowy, obrzęk jąder, zwiększone lub
zmniejszone stężenie glukozy we krwi.

U pacjentów przyjmujących tego typu leki zaobserwowano zwiększone ryzyko złamań kości.

Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych
Osoby, u których występuje depresja lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o
samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie może nasilać się na
początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj po
upływie 2 tygodni, czasem później.

Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej
prawdopodobne jeżeli:
- u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia;
- pacjent jest młodym dorosłym; dane z badań klinicznych wskazują na zwiększone ryzyko
wystąpienia zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi,
którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.

Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie
skontaktować się z lekarzem lub zgłosić do szpitala.

Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach
lękowych oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może zwrócić się z prośbą o pomoc
do krewnych lub przyjaciół i prosić o informowanie go, jeśli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się
lub wystąpiły niepokojące zmiany w zachowaniu.

U niektórych osób w czasie stosowania leku Doxepin Teva mogą wystąpić inne działania niepożądane.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Doksepina metabolizowana jest przez CYP2D6. Inhibitory lub substraty CYP2D6 (np. chinidyna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) podane jednocześnie, mogą zwiększać stężenie leku w osoczu. Podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, alkoholem, lekami przeciwlękowymi należy wziąć pod uwagę możliwość nasilenia działania farmakologicznego. Doksepina nie może być podawana jednocześnie, ani w ciągu 2 tyg. od zaprzestania stosowania inhibitorów MAO. Leki serotoninergiczne, takie jak buprenorfina, stosowane jednocześnie z doksepiną mogą zwiększać ryzyko zespołu serotoninowego, choroby mogącej zagrażać życiu. Cymetydyna powoduje znaczące wahania stężenia stacjonarnego doksepiny w osoczu. Doksepiny nie należy podawać w skojarzeniu z lekami sympatykomimetycznymi, takimi jak efedryna, izoprenalina, noradrenalina, fenylefryna, fenylopropanolamina. Leki znieczulające ogólnie i miejscowo (zawierające sympatykomimetyki) podawane podczas terapii trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi mogą zwiększać ryzyko arytmii i niedociśnienia albo nadciśnienia. Jeżeli zabieg chirurgiczny jest konieczny, lekarz anestezjolog musi być poinformowany, że pacjent jest obecnie leczony przeciwdepresyjnie. Doksepina może osłabiać działanie leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak debryzochina, betanidyna, guanetydyna i prawdopodobnie klonidyna. Aby lek nie wywierał wpływu na działanie guanetydyny, jego dawka dobowa nie może być większa niż 150 mg. Zaleca się kontrolę podczas jednoczesnego stosowania któregokolwiek z leków przeciwnadciśnieniowych i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Barbiturany mogą przyspieszać metabolizm doksepiny. Doksepina może zmniejszać działanie podjęzykowo stosowanych azotanów. Podczas jednoczesnego stosowania z doksepiną może być konieczne zmniejszenie dawki hormonów tarczycy.

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl