Dozox 4 mg tabletki

1 tabl. zawiera 4 mg doksazosyny w postaci mezylanu. Preparat zawiera laktozę.

Doxazosin

Doksazosyna działa rozszerzająco na naczynia poprzez selektywne i kompetencyjne blokowanie postsynaptycznych alfa₁-adrenoreceptorów. Podanie doksazosyny pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi poprzez zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Po przyjęciu jednorazowej dawki dobowej działanie leku utrzymuje się przez 24 h od podania. Po rozpoczęciu leczenia następuje stopniowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, podczas którego mogą wystąpić objawy ortostatyczne. Maksymalne działanie leku występuje po 2 - 6 h od podania. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wartość ciśnienia tętniczego krwi podczas podawania doksazosyny była podobna w pozycji leżącej i w pozycji stojącej. Podczas długotrwałego leczenia nie obserwowano tolerancji na doksazosynę, inaczej niż w przypadku nieselektywnych leków blokujących alfa-adrenoreceptory. W terapii podtrzymującej rzadko obserwowano zwiększenie aktywności reninowej osocza oraz częstoskurcz. Badania kliniczne wykazały, że doksazosyna wpływa korzystnie na osoczowe stężenia lipidów we krwi, istotnie obniżając całkowite stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego i frakcji LDL w osoczu. Leczenie doksazosyną korzystnie wpływa na nadciśnienie tętnicze i stężenie lipidów, w wyniku czego ulega zmniejszeniu ryzyko rozwoju choroby wieńcowej. Wykazano, że leczenie doksazosyną prowadzi do zahamowania przerostu lewej komory serca, hamowania agregacji płytek krwi oraz zwiększenia aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu. Ponadto, doksazosyna poprawia wrażliwość na insulinę u pacjentów z zaburzonym metabolizmem glukozy. U pacjentów z objawowym łagodnym rozrostem gruczołu krokowego doksazosyna poprawia wyniki badań urodynamicznych i łagodzi objawy. Działanie leku wynika z selektywnego blokowania receptorów alfa1-adrenergicznych w zrębie mięśniowym, torebce gruczołu krokowego oraz szyi pęcherza moczowego. Wykazano, że doksazosyna skutecznie blokuje podtyp 1A adrenoreceptora alfa1, który stanowi ponad 70% ogółu podtypów występujących w gruczole krokowym. To wyjaśnia działanie leku u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. Wykazano stałą skuteczność i bezpieczeństwo doksazosyny podczas długookresowego (do 48 miesięcy) leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Po podaniu doustnym doksazosyna jest dobrze wchłaniana. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po 2 h od podania. Doksazosyna jest silnie związana z białkami osocza (ok. 98,3%). Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie (głównie przez CYP3A4, w mniejszym stopniu - przez CYP2D6 i CYP2C9) i tylko mniej niż 5% wydalane jest w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 22 h, dzięki czemu możliwe jest dawkowanie raz na dobę.

Samoistne nadciśnienie tętnicze. Leczenie klinicznych objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).

Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne chinazoliny (np. prazosyna, terazosyna) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Pacjenci z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych, z przewlekłymi zakażeniami dróg moczowych lub z kamicą pęcherza moczowego. Pacjenci z niedociśnieniem tętniczym. Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z przepełnieniem pęcherza, z bezmoczem, z postępującą niewydolnością nerek lub bez postępującej niewydolności nerek.

Ponieważ nie przeprowadzono odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet ciężarnych, brak jest danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania doksazosyny w okresie ciąży. Dlatego w okresie ciąży należy stosować doksazosynę jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Chociaż w badaniach na zwierzętach nie stwierdzono żadnych działań teratogennych, przy podawaniu wyjątkowo dużych dawek (około 300-krotnie przewyższających maksymalne dawki zalecane u ludzi) obserwowano u zwierząt zmniejszenie wskaźnika przeżycia płodów. Doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w bardzo niewielkich ilościach (dawka przyjęta przez dziecko stanowi <1% dawki stosowanej przez matkę), jednak dane uzyskane u ludzi są bardzo ograniczone. Ponieważ nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub niemowlęcia, doksazosyna może być stosowana wyłącznie, jeśli w ocenie lekarza potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka. 

Doustnie. Dorośli. Samoistne nadciśnienie tętnicze. Dawka początkowa wynosi l mg. W zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie, w indywidualnych przypadkach dawka dobowa doksazosyny może być zwiększona do 2 mg po 7 - 14 dniach, następnie do 4 mg i wreszcie do 8 mg. Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 2 mg do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 16 mg doksazosyny raz na dobę. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. rano 1 mg doksazosyny; dzień 9.–14. rano 2 mg doksazosyny. Następnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej. Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH). Leczenie należy rozpocząć od dawki 1 mg raz na dobę. W razie konieczności dawka dobowa doksazosyny może być zwiększona do 2 mg po 7 - 14 dniach, a następnie do 4 mg, zależnie od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka wynosi 8 mg doksazosyny raz na dobę. Na początku leczenia doksazosyną zalecany jest następujący schemat dawkowania: dzień 1.–8. 1 mg doksazosyny raz na dobę; dzień 9.–14. 2 mg doksazosyny raz na dobę. Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku można stosować zwykłe dawkowanie, jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą lekarza. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek można stosować zwykłe dawkowanie, jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, zwiększanie zaś dawki powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą lekarza. Ponieważ doksazosyna wiąże się w dużym stopniu z białkami osocza, nie może być usuwana przez dializę. Podczas podawania doksazosyny pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność, brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności doksazosyny u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością wody. Czas trwania leczenia określa lekarz. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Niedociśnienie ortostatyczne. Rozpoczęcie leczenia. Z uwagi na właściwości alfa-adrenolityczne doksazosyny u pacjentów, szczególnie na początku leczenia, może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne objawiające się zawrotami głowy i uczuciem słabości lub rzadko utratą przytomności (omdlenia). Zgodnie z rozważną praktyką medyczną zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego na początku leczenia, aby ograniczyć możliwość wystąpienia objawów ortostatycznych. Należy pouczyć pacjentów, by w początkowym okresie leczenia unikali sytuacji w których może dojść do urazu w przypadku wystąpienia zawrotów głowy lub osłabienia. Stosowanie u pacjentów z ciężką chorobą serca. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania doksazosyny pacjentom z następującymi ciężkimi chorobami serca: obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej; niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej; prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem w osierdziu; niewydolność lewokomorowa serca z niskim ciśnieniem napełniania. U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową serca szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może powodować zaostrzenie dolegliwości dławicowych. Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby. Z powodu braku doświadczenia klinicznego w stosowaniu doksazosyny u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, podawanie leku w tej grupie pacjentów nie jest zalecane. Stosowanie w połączeniu z inhibitorami 5-fosfodiesterazy (PDE-5). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania doksazosyny i inhibitorów PDE-5 (takimi jak: syldenafil, tadalafil, wardenafil), ponieważ u niektórych pacjentów może to prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego ze względu na rozszerzające naczynia działanie obu leków. Aby zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego rozpoczęcie leczenia inhibitorem DPE-5 zaleca się dopiero po uzyskaniu stabilizacji hemodynamicznej pacjenta w terapii lekami alfa-adrenolitycznymi. Ponadto, zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorami DPE-5 od najmniejszej możliwej dawki. Należy przestrzegać 6h przerwy między podaniem doksazosyny (nie prowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny w postaci leku o przedłużonym uwalnianiu). Stosowanie u pacjentów poddawanych zabiegom operacyjnego leczenia zaćmy. Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów przyjmujących obecnie lub leczonych w przeszłości tamsulosyną, zaobserwowano „śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki” (IFIS - odmiana zespołu małej źrenicy). Zgłaszano również pojedyncze doniesienia dotyczące innych leków alfa-adrenolitycznych, dlatego nie można wykluczyć, że jest to działanie typowe dla tej grupy leków. Ponieważ IFIS może prowadzić do zwiększenia liczby powikłań proceduralnych w trakcie operacji usunięcia zaćmy, przed zabiegiem należy poinformować okulistę o stosowaniu leków alfa-adrenolitycznych obecnie lub w przeszłości. Priapizm. W obserwacjach prowadzonych po wprowadzeniu do obrotu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny, notowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu, związane ze stosowaniem tych substancji. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, dlatego pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej. Badania przesiewowe w kierunku raka gruczołu krokowego. Rak gruczołu krokowego powoduje wystąpienie wielu objawów obserwowanych także w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego; obie te choroby mogą występować jednocześnie. Należy zatem wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem stosowania doksazosyny w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Substancje pomocnicze. 1 tabl. zawiera 80 mg laktozy - lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 100 pacjentów)
- zakażenia układu oddechowego, zapalenie oskrzeli, duszność
- zakażenia układu moczowego, zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu (mimowolne oddawanie
  moczu), odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, częste oddawanie moczu
- ból głowy, zawroty głowy
- senność, osłabienie
- uczucie zawrotów głowy lub wirowania (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego)
- kołatanie serca, przyspieszone bicie serca
- niskie ciśnienie krwi, niedociśnienie ortostatyczne
- kaszel, nieżyt nosa
- bóle brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, nudności
- świąd
- ból pleców, bóle mięśni
- objawy grypopodobne
- ból w klatce piersiowej
- obrzęki, obrzęk uogólniony, obrzęk obwodowy
- zaburzenia akomodacji

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 1000 pacjentów)
- reakcje alergiczne
- krew w moczu, ból podczas oddawania moczu, zaburzenia częstości oddawania moczu
- zapalenie stawów (dna moczanowa), bóle stawów
- pobudzenie, depresja, niepokój, bezsenność, nerwowość, chwiejność emocjonalna, apatia
- zmniejszona wrażliwość na dotyk, omdlenia, drżenie
- zwiększony apetyt, zwiększenie masy ciała, jadłowstręt (anoreksja), pragnienie
- krwawienie z nosa
- wysypka skórna
- zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, zapalenie żołądka i jelit, biegunka, wymioty
- szum w uszach
- dławica piersiowa, zawał serca
- nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększenie aktywności enzymów
  wątrobowych
- obrzęk twarzy
- niezdolność osiągnięcia erekcji
- udar naczyniowy mózgu
- łzawienie, światłowstręt
- niedokrwienie obwodowe
- zapalenie gardła
- ból, gorączka, dreszcze
- nagłe zaczerwienienie twarzy, bladość
- małe stężenie potasu w surowicy

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 10 000 pacjentów)
- zaburzenia mózgowo – naczyniowe
- obrzęk krtani
- oddawanie moczu w objętości większej niż zwykle
- małe stężenie glukozy w surowicy

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)
- zawroty głowy podczas wstawania z pozycji siedzącej lub leżącej
- mała liczba białych krwinek, mała liczba płytek krwi, anemia
- niewyraźne widzenie
- wolne bicie serca, nieregularne bicie serca
- świszczący oddech (skurcz oskrzeli)
- zapalenie wątroby, zaburzenia dotyczące przepływu żółci, żółtaczka
- uderzenia gorąca
- pokrzywka, wypadanie włosów, krwawienie podskórne, przeczulica
- zaburzenia w oddawaniu moczu, konieczność oddawania moczu w nocy, zwiększona objętość
  oddawanego moczu
- zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu
- powiększenie piersi u mężczyzn
- długo utrzymujący się, bolesny wzwód prącia. Należy pilnie zasięgnąć porady lekarskiej.
- złe samopoczucie, uczucie zmęczenia
- sztywność mięśni, uczucie mrowienia i drętwienia w kończynach, osłabienie mięśni, kurcze
  mięśni
- zaburzenia smaku
- koszmarne sny, utrata pamięci
- obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- niewielka ilość lub brak nasienia podczas wytrysku w czasie orgazmu, zmętnienie moczu
  po orgazmie (wytrysk wsteczny)
- podczas operacji usuwania zaćmy (zmętnienia soczewki oka) mogą wystąpić zaburzenia oka
  (zespół wiotkiej tęczówki). Patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel: +48 22 49 21 301, fax: +48 22 49 21 309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być nasilone przez: inne leki obniżające ciśnienie tętnicze, leki rozszerzające naczynia krwionośne lub azotany oraz inhibitory PDE-5 (u niektórych pacjentów jednoczesne podawanie doksazosyny z inhibitorami 5-fosfodiesterazy może prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego, nie prowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny w postaci leku o przedłużonym uwalnianiu). Obniżające ciśnienie tętnicze działanie doksazosyny może być osłabione przez: leki z grupy NLPZ, estrogeny, sympatykomimetyki. Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze oraz naczynia krwionośne. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątroby (np. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w podawaniu tych leków z doksazosyną. Doksazosyna wiąże się z białkami osocza w 98%. W badaniach in vitro z zastosowaniem ludzkiego osocza nie stwierdzono, by doksazosyna wpływała na wiązanie się z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny i indometacyny. Badania in vitro wskazują, że doksazosyna jest substratem cytochromu P450 3A4 (CYP3A4). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol. Nie stwierdzono niepożądanych interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, lekami β-adrenolitycznymi, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego ani doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Jednak brak jest danych z oficjalnych badań nad interakcjami wymienionych leków. Doksazosyna nasila hipotensyjne działanie innych leków alfa-adrenolitycznych oraz innych leków obniżających ciśnienie tętnicze. W otwartym, randomizowanym badaniu kontrolowanym za pomocą placebo, przeprowadzonym na 22 zdrowych ochotnikach płci męskiej, podanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w pierwszym dniu 4-dniowego programu obejmującego przyjmowanie doustnej cymetydyny (400 mg 2 razy na dobę) powodowało 10% zwiększenie średniego AUC doksazosyny oraz statystycznie nieistotne zmiany średniej wartości C_max i średnim okresie półtrwania dla doksazosyny. Zwiększenie 10% średniego AUC dla doksazosyny podawanej jednocześnie z cymetydyną mieści się w zakresie zróżnicowania między poszczególnymi uczestnikami (27%) dotyczącym średniego AUC dla doksazosyny podawanej jednocześnie z placebo.

+pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Podgórska 34
31-536 Kraków
12-262-32-36
[email protected]
www.pluspharma.pl