Duphaston 10 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 10 mg dydrogesteronu. Preparat zawiera laktozę.

Dydrogesteron jest progestagenem aktywnym po podaniu doustnym. Powoduje przemianę wydzielniczą endometrium w macicy poddanej uprzednio działaniu estrogenu, dzięki czemu chroni przed zwiększaniem przez estrogen ryzyka rozrostu endometrium i (lub) raka endometrium. Nie wywiera działania estrogenowego, androgenowego, termogennego, anabolicznego i kortykosteroidowego. Po podaniu doustnym szybko wchłania się, osiągając C_max po 0,5 -2,5 h. Całkowita biodostępność wynosi 28%. Po podaniu doustnym dydrogesteron jest szybko metabolizowany do 20α-dihydrodydrogesteronu (DHD). C_max DHD osiąga ok. 1,5 h po przyjęciu preparatu. Stężenie DHD we krwi jest znacznie większe niż dydrogesteronu. Dydrogesteron i DHD wiążą się z białkami osocza w >90%. Średni T_0,5 dydrogesteronu i DHD wynosi odpowiednio: 5-7 h oraz 14-17 h. Ok. 63% dawki leku przenika do moczu. W ciągu 72 h lek zostaje wydalony całkowicie. W moczu DHD jest obecny głównie w postaci sprzężonej z kwasem glukuronowym.

Niedobory progesteronu: leczenie bolesnego miesiączkowania, leczenie endometriozy, leczenie wtórnego braku miesiączki, leczenie nieregularnych cykli miesiączkowych, leczenie nieprawidłowych krwawień z macicy, leczenie zespołu napięcia przedmiesiączkowego, leczenie poronień zagrażających, leczenie poronień nawykowych, leczenie bezpłodności związanej z niewydolnością ciałka żółtego. Hormonalna terapia zastępcza: przeciwdziałanie wpływowi niezrównoważonego estrogenu na błonę śluzową macicy, podawanemu w ramach hormonalnej terapii zastępczej u kobiet z zachowaną macicą, z zaburzeniami spowodowanymi przez naturalną lub indukowaną chirurgicznie menopauzę.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Rozpoznanie lub uzasadnione podejrzenie występowania nowotworów zależnych od progestagenów. Krwawienie z pochwy o nieustalonej przyczynie. W przypadku równoczesnego stosowania estrogenu z dydrogesteronem należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania do stosowania estrogenów.

Lek można stosować w ciąży. Dotychczas nie uzyskano żadnych danych wskazujących na szkodliwy wpływ stosowania dydrogesteronu w trakcie ciąży. Istnieją doniesienia literaturowe łączące stosowanie niektórych progestagenów ze zwiększeniem ryzyka spodziectwa, jednak badania kliniczne z udziałem ograniczonej liczby kobiet leczonych dydrogesteronem we wczesnej ciąży nie wykazały jakiegokolwiek zwiększenia ryzyka spodziectwa (dotychczas nie są znane żadne inne dane epidemiologiczne na ten temat). Progestageny i ich metabolity przenikają w niewielkiej ilości do mleka kobiet karmiących piersią, nie wiadomo czy w związku z tym istnieje ryzyko dla dziecka - dydrogesteron nie powinien być stosowany w czasie karmienia piersią.

Doustnie. Bolesne miesiączkowanie: 10 mg lub 20 mg na dobę od 5. do 25. dnia cyklu. Endometrioza: 10 mg do 30 mg na dobę od 5. do 25. dnia cyklu lub w sposób ciągły. Nieprawidłowe krwawienie z macicy: jeśli leczenie jest rozpoczynane w celu zatrzymania krwawienia, należy podawać 20 mg lub 30 mg dydrogesteronu na dobę przez okres do 10 dni. Przy podawaniu w sposób ciągły, należy stosować 10 mg lub 20 mg dydrogesteronu na dobę w czasie drugiej części cyklu miesiączkowego. Dzień rozpoczęcia leczenia i ilość dni, w których lek będzie podawany zależą od indywidualnej długości cyklu miesiączkowego każdej pacjentki. Krwawienie z odstawienia występuje, jeśli wzrost endometrium został wcześniej wystarczająco pobudzony przez endogenny lub egzogenny estrogen. Wtórny brak miesiączki: 10 mg lub 20 mg dydrogesteronu na dobę przez 14 dni drugiej części założonego cyklu miesiączkowego w celu uzyskania optymalnej przemiany wydzielniczej endometrium, wcześniej wystarczająco pobudzonego przez endogenny lub egzogenny estrogen. Zespół napięcia przedmiesiączkowego: 10 mg 2 razy na dobę rozpoczynając od drugiej połowy cyklu miesiączkowego do 1. dnia kolejnego cyklu. Dzień rozpoczęcia leczenia i ilość dni, w których lek będzie podawany zależą od długości cyklu miesiączkowego pacjentki. Nieregularne cykle: 10 mg lub 20 mg dydrogesteronu na dobę rozpoczynając od drugiej połowy cyklu miesiączkowego do 1. dnia kolejnego cyklu. Dzień rozpoczęcia leczenia i ilość dni, w których lek będzie podawany zależą od długości cyklu miesiączkowego pacjentki. Poronienie zagrażające: dawka początkowa do 40 mg w pojedynczej dawce, a następnie 20 mg lub 30 mg na dobę do ustąpienia objawów. Poronienie nawykowe: 10 mg dydrogesteronu 2 razy na dobę do 12. tyg. ciąży. Bezpłodność związana z niewydolnością ciałka żółtego: 10 mg lub 20 mg dydrogesteronu na dobę rozpoczynając od drugiej połowy cyklu miesiączkowego do 1. dnia kolejnego cyklu. Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 3 kolejne cykle. Hormonalna terapia zastępcza. Terapia ciągła sekwencyjna: estrogen podawany jest w sposób ciągły i jest dodawana 1 tabl. 10 mg dydrogesteronu na dobę w trakcie ostatnich 14 dni każdego 28-dniowego cyklu, w sposób sekwencyjny. Terapia cykliczna: estrogen jest podawany cyklicznie z przerwami bez przyjmowania leku, zwykle przez 21 dni z 7 dniami przerwy. 1 tabl. dydrogesteronu 10 mg na dobę jest dodawana przez ostatnie 12-14 dni terapii estrogenowej. W zależności od odpowiedzi klinicznej dawka może być zwiększona do 20 mg dydrogesteronu na dobę. Nie poleca się stosowania dydrogesteronu przed pierwszą miesiączką. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania dydrogesteronu u młodzieży w wieku 12-18 lat. Sposób podania. Przy przyjmowaniu większych dawek tabletki powinny być zażywane w równych dawkach rozłożonych w ciągu dnia.

Przed rozpoczęciem leczenia dydrogesteronem nieprawidłowych krwawień z pochwy należy wyjaśnić ich etiologię. W trakcie pierwszych miesięcy terapii mogą pojawić się krwawienia i plamienia - dopiero po pewnym czasie stosowania leczenia lub utrzymywania się ich po przerwaniu leczenia należy przeprowadzić badania mające na celu rozpoznanie ich przyczyny. Badania te mogą obejmować wykonanie biopsji błony śluzowej macicy w celu wykluczenia nowotworu złośliwego. Pacjentkę należy poddawać ścisłej obserwacji, jeżeli występują u niej, występowały w przeszłości, uległy nasileniu w trakcie ciąży lub wcześniejszego leczenia hormonalnego, jakiekolwiek z wymienionych poniżej stanów chorobowych (w trakcie leczenia dydrogesteronem może dojść do ich nawrotu lub pogorszenia): porfiria, depresja, nieprawidłowe wartości wyników prób wątrobowych z powodu ostrej lub przewlekłej choroby wątroby. Nie poleca się stosowania dydrogesteronu przed pierwszą miesiączką. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania dydrogesteronu u młodzieży w wieku 12-18 lat. Poniższe środki ostrożności dotyczą stosowania dydrogesteronu w skojarzeniu z estrogenem w czasie HTZ. W przypadkach leczenia objawów związanych z przekwitaniem, HTZ powinna być rozpoczynana jedynie wtedy, gdy objawy te powodują pogorszenie jakości życia. Zawsze powinno się rozważyć ryzyko i spodziewane korzyści związane z leczeniem. Oceny takiej powinno się dokonywać przynajmniej raz w roku, a terapia powinna być kontynuowana, tak długo, jak długo korzyści przeważają nad ryzykiem. Dane dotyczące ryzyka związanego z HTZ w leczeniu przedwczesnego przekwitania są ograniczone. Jednakże, ze względu na niskie ryzyko bezwzględne u młodszych kobiet, stosunek korzyści do ryzyka w tej grupie pacjentek może być korzystniejszy niż u starszych kobiet. Przed pierwszorazowym lub ponownym zastosowaniem HTZ należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący pacjentki oraz jej rodziny. Wskazane jest wykonanie badania przedmiotowego (w tym narządów miednicy i piersi) w celu zidentyfikowania przeciwwskazań lub stanów wymagających zachowania szczególnej ostrożności. W trakcie leczenia zaleca się przeprowadzanie badań okresowych, których częstość powinna być uzależniona od indywidualnych potrzeb. Badania diagnostyczne, w tym odpowiednie badania obrazowe np. mammografia, powinny być wykonywane zgodnie z aktualnie obowiązującymi zasadami dotyczącymi badań przesiewowych, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb. U kobiet z zachowaną macicą wzrasta ryzyko rozrostu i rozwoju raka błony śluzowej macicy, gdy długotrwale są stosowane same estrogeny - cykliczne dodanie progestagenu (np. dydrogesteron) przez co najmniej 12 dni w miesiącu, w cyklu 28-dniowym, lub terapia metodą ciągłą złożoną estrogenem z progestagenem może zapobiec zwiększeniu tego ryzyka. Dostępne dane sugerują występowanie zwiększonego ryzyka raka piersi u kobiet stosujących HTZ estrogenem z progestagenem i prawdopodobnie także samym estrogenem, co jest uzależnione od czasu trwania HTZ; zwiększone ryzyko staje się widoczne po 3 (1-4) latach leczenia. Wyniki szeroko zakrojonej metaanalizy wykazały, że po zaprzestaniu terapii dodatkowe ryzyko z czasem maleje, a czas powrotu do poziomu początkowego zależy od czasu trwania HTZ. Jeśli HTZ trwała ponad 5 lat, ryzyko może się utrzymywać przez 10 lat lub dłużej. HTZ, szczególnie obejmująca skojarzone stosowanie estrogenów i progestagenów, prowadzi do wzrostu gęstości obrazów mammograficznych, co może utrudnić wykrywanie raka piersi metodą radiologiczną. Nowotwór jajnika występuje znacznie rzadziej niż nowotwór piersi. Z danych epidemiologicznych z dużej metaanalizy wynika nieznacznie zwiększone ryzyko, które uwidacznia się w ciągu 5 lat stosowania i zmniejsza się w czasie po odstawieniu tych środków u kobiet przyjmujących HTZ w postaci samych estrogenów lub skojarzenia estrogenów i progestagenów. Z niektórych innych badań, w tym badania WHI, wynika, że stosowanie skojarzonej HTZ może wiązać się z podobnym lub nieznacznie mniejszym ryzykiem. HTZ wiąże się z 1,3-3 krotnym wzrostem ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ, tzn. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej). Prawdopodobieństwo wystąpienia epizodu ŻCHZZ jest największe w czasie 1. roku stosowania HTZ. U pacjentek ze skłonnością do zakrzepów w wywiadzie HTZ jest przeciwwskazana. Czynniki ryzyka ŻChZZ obejmują: stosowanie estrogenów, starszy wiek, duże operacje chirurgiczne, przedłużone unieruchomienie, otyłość (wskaźnik mc. >30 kg/m²), ciążę, okres połogu, tocznia rumieniowatego układowego i raka. Nie ma jednoznacznych ustaleń dotyczących potencjalnego wpływu zmian żylakowych na wystąpienie epizodu ŻChZZ. U wszystkich pacjentów po operacji chirurgicznej, należy zwrócić szczególną uwagę na profilaktykę ŻChZZ. W przypadku przewidywanego przedłużonego unieruchomienia po zabiegu operacyjnym zaleca się odstawienie HTZ na 4-6 tyg. wcześniej. Leczenie można wznowić po powrocie pacjentki do pełnej aktywności ruchowej. U pacjentek bez ŻChZZ w wywiadzie, u których wystąpiły przypadki zakrzepicy w młodym wieku u krewnych w pierwszej linii pokrewieństwa można zaproponować badania przesiewowe po dokładnym przedstawieniu ich ograniczeń (badania przesiewowe wykrywają tylko pewien odsetek zaburzeń zakrzepowych). HTZ jest przeciwwskazana, jeśli zaburzenia zakrzepowe, które spowodowały zakrzepicę zostaną stwierdzone wśród członków najbliższej rodziny lub zaburzenie zostało sklasyfikowane jako ciężkie (np. niedobór antytrombiny, białka S, białka C lub kombinacja tych zaburzeń). U kobiet stosujących przewlekle leczenie przeciwzakrzepowe należy szczególnie dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka przed włączeniem HTZ. W przypadku wystąpienia ŻChZZ po rozpoczęciu leczenia HTZ należy przerwać przyjmowanie leku. Należy poinformować pacjentkę o konieczności natychmiastowego kontaktu z lekarzem po stwierdzeniu potencjalnych objawów ŻChZZ (np. bolesnego obrzęku nóg, nagłego bólu w klatce piersiowej, duszności). Badania nie potwierdziły ochronnego wpływu stosowania HTZ złożonej (z zastosowaniem estrogenu i progestagenu) oraz samym estrogenem na zmniejszenie ryzyka zawału mięśnia sercowego u kobiet z lub bez współistniejącej choroby niedokrwiennej serca. Przy leczeniu skojarzonym estrogenem z progestagenem względne ryzyko choroby niedokrwiennej serca w czasie stosowania HTZ estrogenem w skojarzeniu z progestagenem jest nieznacznie zwiększone. Początkowe bezwzględne ryzyko choroby niedokrwiennej serca jest silnie zależne od wieku. Liczba nowych przypadków wystąpienia choroby niedokrwiennej serca z powodu stosowania estrogenów z progestagenami jest bardzo mała u zdrowych kobiet zbliżających się do menopauzy, ale wzrasta wraz z wiekiem. Leczenie skojarzone estrogenem z progestagenem i samym estrogenem jest związane z maksymalnie 1,5-krotnym zwiększeniem ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu. Ryzyko względne nie zmienia się wraz z wiekiem lub z upływem czasu od menopauzy. Jednakże, w związku z tym, że początkowe ryzyko wystąpienia udaru jest silnie zależne od wieku, ryzyko całkowite udaru mózgu u kobiet stosujących HTZ wzrośnie wraz z wiekiem. Lek zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Duphaston może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią. W czasie przyjmowania leku mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Działania niepożądane w czasie przyjmowania wyłącznie leku Duphaston

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniżej wymienionych działań
niepożądanych należy natychmiast przestać przyjmować lek Duphaston i
skontaktować się z lekarzem:
•   zaburzenia wątroby – objawy mogą obejmować zażółcenie skóry lub białek oczu
     (żółtaczka), osłabienie, ogólne złe samopoczucie lub ból żołądka (dotyczy mniej niż 1
     na 100 pacjentów)
•   reakcje alergiczne – objawy mogą obejmować trudności w oddychaniu lub objawy
     dotyczące całego ciała, takie jak nudności, wymioty, biegunka lub niskie ciśnienie
     tętnicze (dotyczy mniej niż 1 na 1000 pacjentów)
•   obrzęk skóry w okolicy twarzy i gardła, który może spowodować trudności w
     oddychaniu (dotyczy mniej niż 1 na 1000 pacjentów)
Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów niepożądanych należy natychmiast
przestać przyjmować lek Duphaston i skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane w czasie przyjmowania samego leku Duphaston

Często (dotyczy mniej niż 1 na 10 pacjentów)
• migrena, bóle głowy
• nudności
• tkliwość lub bolesność piersi
• nieregularne, obfite lub bolesne krwawienia miesięczne
• brak miesiączki lub krwawienia miesięczne występujące rzadziej niż normalnie

Niezbyt często (dotyczy mniej niż 1 na 100 pacjentów)
• zwiększenie masy ciała
• zawroty głowy
• przygnębienie
• wymioty
• skórne reakcje uczuleniowe – takie jak wysypka, silne swędzenie lub pokrzywka

Rzadko (dotyczy mniej niż 1 na 1000 pacjentów)
• senność
• obrzęk piersi
• rodzaj anemii występujący w przypadku rozpadu krwinek czerwonych
• obrzęki spowodowane zatrzymaniem płynów, często dotyczą podudzi lub okolic kostek
• zwiększenie rozmiaru guzów pod wpływem progestagenów (takich jak oponiak)

U młodszych pacjentek spodziewane są podobne działania niepożądane jak te, które
wystąpiły u dorosłych.

Działania niepożądane w czasie przyjmowania leku Duphaston z estrogenem (HTZ -
estrogen z progestagenem)

W przypadku przyjmowania leku Duphaston równocześnie z estrogenem, należy również
zapoznać się z ulotką dla pacjenta załączoną do leku zawierającego estrogen. W celu uzyskania
dalszych informacji dotyczących poniższych działań niepożądanych, patrz punkt „Informacje
ważne przed zastosowaniem leku Duphaston”.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniżej wymienionych działań
niepożądanych należy natychmiast przestać przyjmować lek Duphaston
i skontaktować się z lekarzem
• bolesny obrzęk nóg, nagły ból w klatce piersiowej lub trudności w oddychaniu. Mogą to
   być objawy zakrzepów krwi
• ból w klatce piersiowej sięgający do ramienia lub szyi. Mogą to być objawy zawału
   mięśnia sercowego
• ciężkie, nieuzasadnione bóle głowy lub migrena (z lub bez zaburzeń widzenia). Mogą to
   być objawy udaru mózgu
Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów niepożądanych należy natychmiast
zaprzestać przyjmowania leku Duphaston i skontaktować się z lekarzem.

Należy natychmiast umówić się na wizytę u lekarza jeśli pacjentka zaobserwuje:
• wgłębienia skóry na piersi, zmiany w brodawce, widoczne lub wyczuwalne grudki.
   Mogą to być objawy raka piersi

Inne działania niepożądane występujące w czasie przyjmowania leku Duphaston z
estrogenem to:
- nadmierny przerost błony śluzowej macicy
- rak błony śluzowej macicy
- rak jajnika

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów
Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301; Faks: + 48 22 49 21 309; strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Dane z badań in vitro wskazują, że główny szlak metaboliczny prowadzący do powstania głównego aktywnego farmakologicznie metabolitu 20 α-dihydrodydrogesteronu (DHD) jest katalizowany przez aldo-keto reduktazę 1C (AKR 1C) w ludzkim cytozolu. Obok metabolizmu cytozolowego istnieje metabolizm przez cytochrom P450 (głównie izoenzym CYP3A4), prowadzący do powstania kilku innych metabolitów. Główny aktywny metabolit DHD jest substratem do przemian metabolicznych przez izoenzym CYP3A4. Z tego powodu metabolizm dydrogesteronu może ulec przyspieszeniu przy jednoczesnym stosowaniu substancji indukujących aktywność tych izoenzymów, takich jak: leki przeciwdrgawkowe (np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina), przeciwzakaźne (np. ryfampicyna, ryfabutyna, newirapina, efawirenz) i preparaty ziołowe zawierające dziurawiec zwyczajny, korzeń waleriany, szałwię i miłorząb. Rytonawir i nelfinawir pomimo, że znane są jako silne inhibitory enzymów cytochromu, to stosowane równocześnie z hormonami steroidowymi wykazują właściwości indukujące. Efektem klinicznym zwiększonego metabolizmu dydrogesteronu może być zmniejszenie skuteczności jego działania. Badania in vitro wykazały, że dydrogesteron i DHD w istotnych klinicznie stężeniach nie hamują ani nie pobudzają izoenzymów cytochromu P450 odpowiadających za metabolizm innych leków.

Theramex Polska S.p. z o.o.
ul. Poleczki 35
02-822 Warszawa
22-307-71-66
[email protected]
www.theramex.com