Elaprase 2 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

Idursulfase

tylko na receptędo zastrzeżonego stosowania
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest lek Elaprase i w jakim celu się go stosuje

Lek Elaprase jest stosowany w enzymatycznej terapii zastępczej w leczeniu dzieci i dorosłych z
zespołem Huntera (Mukopolisacharydoza II), w którym aktywność enzymu o nazwie sulfataza-2-
iduronianu w organizmie jest mniejsza od prawidłowej, w celu poprawy objawów choroby.
U pacjentów z zespołem Huntera, węglowodan o nazwie glikozaminoglikan, który zwykle jest
rozkładany w organizmie, nie ulega rozkładowi i powoli gromadzi się w różnych komórkach ciała,
powodując zaburzenia funkcjonowania tych komórek, co powoduje problemy w różnych narządach
prowadzące do zniszczenia tkanek oraz nieprawidłowego funkcjonowania i niewydolności narządów.
Glikozaminoglikan zazwyczaj gromadzi się w śledzionie, wątrobie, płucach, sercu i tkance łącznej.
U niektórych pacjentów glikozaminoglikan gromadzi się również w mózgu. Lek Elaprase zawiera
sulfatazę iduronianu jako substancję czynną, która działa przez zastępowanie brakującego enzymu,
dzięki czemu powyższy węglowodan jest rozkładany w danych komórkach.

Enzymatyczna terapia zastępcza jest zwykle leczeniem długotrwałym.

Skład

1 fiolka zawiera 6 mg sulfatazy iduronianu. Preparat zawiera sód.

Działanie

Sulfataza iduronianu jest oczyszczoną postacią enzymu lizosomalnego sulfatazy-L-iduronianu produkowanego w linii komórek ludzkich zapewniającego ludzką charakterystykę glikozylacji, która jest analogiczna do charakterystyki naturalnie występującego enzymu. Sulfataza iduronianu jest wydzielana jako glikoproteina składająca się z 525 aminokwasów i zawiera 8 miejsc N-glikozylacji, które są zajmowane przez złożone, hybrydowe i o dużej zawartości mannozy typy łańcuchów oligosacharydów. Sulfataza-L-iduronianu jest odpowiedzialna za katabolizm glukozoaminoglikanów (GAG): siarczanu dermatanu i siarczanu heparanu na drodze rozpadu cząstek siarczanowych połączonych z oligosacharydami. W związku z brakującym lub wadliwym enzymem sulfatazy-L-iduronianu u pacjentów z chorobą Huntera, glikozaminoglikany są gromadzone progresywnie w komórkach prowadząc do ich przekrwienia, organomegalii, uszkodzenia tkanek i zaburzenia czynności układów narządowych. Leczenie pacjentów z zespołem Huntera za pomocą dożylnego podawania leku dostarcza egzogenny enzym do wychwytu przez lizosomy komórkowe. Reszty mannozo-6-fosforanu (M6P) na łańcuchach oligosacharydowych umożliwiają swoiste przyłączenie enzymu do receptorów M6P na powierzchni komórek prowadząc do komórkowej internalizację enzymu, ukierunkowując go do lizosomów wewnątrzkomórkowych i dalszego katabolizmu nagromadzonego GAG. Degradacja sulfatazy iduronianu jest uzyskana na drodze powszechnie dobrze poznanych mechanizmów hydrolizy produkujących małe peptydy i aminokwasy i w konsekwencji nie oczekuje się, aby zaburzenie czynności nerek i wątroby wpływało na farmakokinetykę sulfatazy iduronianu.

Wskazania

Długotrwałe leczenie pacjentów z zespołem Huntera (Mukopolisacharydoza II, MPS II). Heterozygotyczne pacjentki nie brały udziału w badaniach klinicznych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ciąża i karmienie piersią

W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania leku w ciąży. Brak danych dotyczących stosowania sulfatazy iduronianu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Nie wiadomo, czy sulfataza iduronianu przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję czy kontynuować/przerwać karmienie piersią czy kontynuować/przerwać podawanie leku biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści ze stosowania leku dla matki.

Dawkowanie

Dożylnie. Dorośli: 0,5 mg/kg mc. co 1 tydzień w postaci infuzji dożylnej trwającej 3 h, która może być stopniowo ograniczana do 1 h, jeśli nie występują reakcje związane z infuzją leku. Dzieci >5 lat i młodzież: 0,5 mg/kg mc. co 1 tydzień. Szczególne grupy pacjentów. Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania leku u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Dotąd nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 5 lat.

Środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania infuzji i dokładnie obserwować pacjentów z ciężką chorobą podstawową dróg oddechowych. Należy zachować ostrożność podczas leczenia i postępowania z takimi pacjentami poprzez ograniczenie i ścisłe monitorowanie stosowania leków przeciwhistaminowych i innych leków uspokajających. W niektórych przypadkach może być konieczne włączenie dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych. U pacjentów z ostrą chorobą układu oddechowego przebiegającą z gorączką należy brać pod uwagę opóźnienie infuzji. U pacjentów wymagających suplementacji tlenu, takie leczenie powinno być łatwo dostępne podczas podawania infuzji na wypadek wystąpienia reakcji związanej z infuzją. Ryzyko reakcji związanych z podawaniem infuzji i innych niepożądanych działań jest większe u pacjentów, u których pojawiły się przeciwciała IgM lub IgG. U niektórych pacjentów leczonych lekiem obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne mogące zagrażać życiu. Późne wystąpienie objawów podmiotowych i przedmiotowych reakcji rzekomoanafilaktycznych obserwowano do 24 h po wystąpieniu reakcji początkowej. W razie wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznych zaleca się natychmiastowe przerwanie infuzji i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia i obserwacji pacjenta. Należy zachować ostrożność podczas ponownego podawania leku u pacjentów, u których wystąpiły reakcje rzekomoanafilaktyczne. U pacjentów leczonych sulfatazą iduronianu mogą pojawić się reakcje związane z podawaniem infuzji; reakcje związane z podawaniem infuzji leczono lub łagodzono poprzez spowolnienie szybkości podawania infuzji, przerwanie infuzji lub podanie preparatów, takich jak leki przeciwhistaminowe, przeciwgorączkowe, kortykosteroidy w małych dawkach (prednizon i metyloprednizolon) lub nebulizację beta-agonistów. Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania leku u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku. U dzieci i młodzieży z całkowitą delecją/dużymi rearanżacjami genotypu istnieje duże prawdopodobieństwo powstania przeciwciał, w tym przeciwciał neutralizujących, w odpowiedzi na narażenie na sulfatazę iduronianu. U pacjentów z tym genotypem występuje większe prawdopodobieństwo pojawienia się działań niepożądanych związanych z infuzją i tendencja do słabszej odpowiedzi oceniana za pomocą zmniejszenia wydalania w moczu glikozaminoglikanów, wielkości wątroby i objętości śledziony w porównaniu do pacjentów z genotypem z mutacją zmiany sensu (missense). Leczenie każdego pacjenta należy ustalić indywidualnie. Dotąd nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 5 lat. Preparat zawiera 0,482 mmol (lub 11,1 mg) sodu na fiolkę, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Większość działań niepożądanych ma łagodne lub umiarkowane nasilenie i wiąże się z infuzją, jednak
niektóre działania niepożądane mogą być poważne. Wraz z upływem czasu liczba takich działań
niepożądanych związanych z infuzją ulega zmniejszeniu.

Jeśli pacjent ma trudności z oddychaniem z zasinieniem skóry lub bez zasinienia, należy
natychmiast poinformować o tym lekarza i zgłosić się do lekarza.

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 pacjenta na 10)
to:
- Ból głowy
- Nagłe zaczerwienienie twarzy
- Duszność, świszczący oddech
- Ból brzucha, nudności, wymioty, częste i (lub) luźne stolce
- Ból w klatce piersiowej
- Pokrzywka, wysypka, świąd, zaczerwienienie skóry
- Gorączka
- Reakcja spowodowana podaniem infuzji (patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”)

Często występujące działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 pacjenta na 10) to:
- Zawroty głowy, drżenie
- Szybka praca serca, nieregularne tętno, niebieskawy odcień skóry
- Podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, obniżone ciśnienie tętnicze krwi
- Trudności w oddychaniu, kaszel, małe stężenie tlenu we krwi
- Obrzmienie języka, niestrawność
- Ból stawów
- Obrzęk w miejscu podania infuzji, obrzęk kończyn, obrzęk twarzy

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą występować nie częściej niż u 1 pacjenta na
100) to:
- Przyspieszony oddech

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych):
- Ciężkie reakcje alergiczne

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji z udziałem leku. Na podstawie metabolizmu w lizosomach komórkowych sulfataza iduronianu nie będzie uczestniczyć w interakcjach, w których pośredniczy cytochrom P450.

Podmiot odpowiedzialny

Takeda Pharma Sp. z o.o.
ul. Prosta 68
00-838 Warszawa
22-608-13-00
[email protected]
www.takeda.com/pl-pl

Dodaj do koszyka

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Trawienie i wątroba

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Zaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.

Czytaj dalej
Tadacontrol F 2024-368x307 (poz.).jpg