Elonva 150 µg/0,5 ml roztwór do wstrzykiwań

1 ampułkostrzykawka (0,5 ml) zawiera 100 µg lub 150 µg koryfolitropiny alfa. Koryfolitropina alfa jest glikoproteiną wytwarzaną w komórkach jajnika chomika chińskiego (CHO) metodami rekombinacji DNA. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej dawce podanej we wstrzyknięciu, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Koryfolitropina alfa została opracowana jako długotrwały stymulant pęcherzyka jajnikowego o takim samym profilu farmakodynamicznym jak (rec)FSH, ale o wyraźnie dłuższym czasie trwania aktywności FSH. Dzięki zdolności do inicjowania i podtrzymywania wzrostu wielu pęcherzyków jajnikowych przez cały tydzień pojedyncze wstrzyknięcie podskórne zalecanej dawki preparatu może zastąpić pierwsze 7 wstrzyknięć jakiegokolwiek preparatu (rec)FSH podawanego codziennie w cyklu leczenia kontrolowanej stymulacji jajników. Długotrwała aktywność FSH koryfolitropiny alfa pobudza niedojrzałe komórki Sertoliego w jądrach do rozpoczęcia procesu rozwoju gonad, wspierając przyszłą spermatogenezę. Skojarzenie FSH z hCG ma zapoczątkować pokwitanie dzięki pobudzeniu czynności komórek Leydiga i zwiększeniu wytwarzania testosteronu do czasu, gdy jądra osiągną rozmiary, jak u osoby dorosłej. Ze względu na długi okres półtrwania w fazie eliminacji, po podaniu zalecanej dawki, stężenia koryfolitropiny alfa w surowicy były wystarczające do podtrzymywania wzrostu wielu pęcherzyków jajnikowych przez cały tydzień. Uzasadnia to zastąpienie pierwszych 7 codziennych wstrzyknięć recFSH pojedynczym wstrzyknięciem podskórnym preparatu w leczeniu COS w celu rozwoju wielu pęcherzyków jajnikowych oraz ciąży w leczeniu z zastosowaniem programu ART. Masa ciała determinuje stopień ekspozycji na działanie koryfolitropiny alfa. Po pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym leku maksymalne stężenie koryfolitropiny alfa w surowicy wynosi 4,24 ng/ml (2,49–7,21 ng/ml1 ) i jest obserwowane po 44 h (35–57 h ) po podaniu dawki. Bezwzględna biodostępność wynosi 58% (48–70%). Dystrybucja, metabolizm oraz eliminacja koryfolitropiny alfa są bardzo podobne do innych gonadotropin, takich jak FSH, hCG i LH. Dystrybucja koryfolitropiny po wchłonięciu leku do krwi ogranicza się głównie do jajników i nerek. Okres półtrwania koryfolitropiny alfa w fazie eliminacji wynosi 70 h (59-82 h), a klirens 0,13 l/h (0,10-0,18 l/h). Wydalanie koryfolitropiny alfa odbywa się głównie przez nerki, a tempo eliminacji może być zmniejszone u pacjentek z niewydolnością nerek. Metabolizm wątrobowy przyczynia się w nieznacznym stopniu do wydalania koryfolitropiny alfa.

Kontrolowana stymulacja jajników (COS) w skojarzeniu z antagonistą GnRH w celu pobudzenia rozwoju pęcherzyków jajnikowych u kobiet biorących udział w programie Technik Wspomaganego Rozrodu (ART). Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu nastoletnich chłopców (14 lat i starszych) z hipogonadyzmem hipogonadotropowym, w skojarzeniu z ludzką gonadotropiną kosmówkową (hCG).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Nowotwory jajników, piersi, macicy, przysadki lub podwzgórza. Nieprawidłowe (inne niż menstruacyjne) krwawienie z pochwy bez znanej/rozpoznanej przyczyny. Pierwotna niewydolność jajników. Torbiele lub powiększenie jajników. Włókniako-mięśniaki macicy uniemożliwiające zajście w ciążę. Wady rozwojowe narządów płciowych uniemożliwiające zajście w ciążę. Czynniki ryzyka zespołu hiperstymulacji jajników: przebyty zespół hiperstymulacji jajników (OHSS) w wywiadzie; jeśli w poprzednim cyklu kontrolowanej stymulacji jajników doszło do wytworzenia więcej niż 30 pęcherzyków o średnicy ≥11 mm w badaniu USG; liczba pęcherzyków antralnych >20; zespół policystycznych (wielotorbielowatych) jajników (PCOS).

W przypadku nieumyślnej ekspozycji na lek podczas ciąży, dane kliniczne są niewystarczające do wykluczenia niekorzystnego wpływu na ciążę. W badaniach na zwierzętach opisywano toksyczny wpływ na reprodukcję. Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży oraz podczas karmienia piersią. Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu niepłodności u kobiet: u kobiet lek jest stosowany w procedurze kontrolowanej stymulacji jajników w skojarzeniu z GnRH w programach technik wspomaganego rozrodu. Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu hipogonadyzmu hipogonadotropowego u nastoletnich chłopców: u nastoletnich chłopców (14 lat i starszych) lek jest stosowany w leczeniu hipogonadyzmu hipogonadotropowego w skojarzeniu z hCG. Jednakże, wpływ tego leczenia na płodność nie jest znany.

Lek w kontrolowanej stymulacji jajników powinien być podawany przez specjalistę mającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń płodności. W leczeniu hipogonadyzmu hipogonadotropowego lek powinien być podawany i nadzorowany przez specjalistę mającego doświadczenie w leczeniu hipogonadyzmu hipogonadotropowego. U kobiet w wieku rozrodczym dawkę leku ustala się na podstawie masy ciała i wieku. Pojedyncza dawka 100 µg jest zalecana dla kobiet w wieku 36 lat lub młodszych, o mc. ≤ 60 kg. Pojedyncza dawka 150 µg jest zalecana dla kobiet: o mc. > 60 kg, niezależnie od wieku; o mc. ≥50 kg, w wieku powyżej 36 lat. Kobiety w wieku powyżej 36 lat i mc. < 50 kg nie były włączone do badań. Stymulacja dzień 1: preparat należy podawać w postaci pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego, najlepiej w ścianę brzucha, we wczesnej fazie folikularnej cyklu miesiączkowego. Zalecane dawki preparatu określono wyłącznie dla schematu leczenia z antagonistą GnRH. Stymulacja dzień 5 lub 6: leczenie antagonistą hormonu uwalniającego gonadotropiny przysadkowe (GnRH) najlepiej rozpocząć w 5. lub 6. dniu stymulacji w zależności od odpowiedzi jajników, np. liczby i rozmiaru pęcherzyków jajnikowych i (lub) ilości krążącego estradiolu. Antagonistę GnRH stosuje się w celu zapobiegnięcia przedwczesnemu uwalnianiu hormonu luteinizującego (LH). Stymulacja dzień 8: siedem dni po podaniu preparatu w pierwszym dniu stymulacji można kontynuować kontrolowaną stymulację jajników podając codziennie wstrzyknięcia (rekombinowanego) hormonu folikulotropowego ((rec)FSH), aż do osiągnięcia kryteriów zainicjowania ostatecznej fazy dojrzewania komórek jajowych (3 pęcherzyki ≥17 mm). Dawka dobowa (rec)FSH może zależeć od odpowiedzi jajników. U pacjentek z prawidłową odpowiedzią na leczenie zalecana dawka dobowa wynosi 150 j.m. (rec)FSH. W zależności od odpowiedzi jajników można ominąć dawkę (rec)FSH przypadającą w dniu podania ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG). Zgodnie z ogólną zasadą przyjmuje się, że pęcherzyki osiągają odpowiedni etap rozwoju zazwyczaj około 9. dnia leczenia (przedział czasowy wynosi od 6 do 18 dni). Z chwilą gdy co najmniej 3 pęcherzyki osiągną średnicę ≥17 mm, należy jeszcze tego samego dnia lub najpóźniej w dniu następnym podać jednorazowo we wstrzyknięciu od 5000 do 10 000 j.m. hCG w celu pobudzenia ostatecznego dojrzewania oocytów. W przypadku nadmiernej odpowiedzi jajników w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników (OHSS) należy postępować zgodnie z zaleceniami podanymi w punkcie "Środki ostrożności". Dzieci i młodzież. W leczeniu nastoletnich chłopców (14 lat i starszych) z hipogonadyzmem hipogonadotropowym dawkę leku ustala się na podstawie masy ciała. Nastoletni chłopcy o masie ciała mniejszej lub równej 60 kg: 100 µg leku raz na dwa tygodnie przez 12 tygodni, a następnie jednoczesne podawanie leku (raz na 2 tygodnie) z hCG. W przypadku pacjentów rozpoczynających leczenie dawką 100 µg należy rozważyć zwiększenie dawki, jeśli w trakcie leczenia ich masa ciała wzrośnie powyżej 60 kg. Nastoletni chłopcy o masie ciała większej niż 60 kg: 150 µg leku raz na dwa tygodnie przez 12 tygodni, a następnie jednoczesne podawanie leku (raz na 2 tygodnie) z hCG. W celu osiągnięcia dorosłego stadium rozwoju gonad może być konieczne stosowanie leczenia skojarzonego z hCG 2 razy w tygodniu (500 – 5000 j.m.) przez okres 52 tygodni lub dłużej. Brak danych potwierdzających bezpieczeństwo i skuteczność leczenia stosowanego przez ponad 52 tygodnie i (lub) po 17 roku życia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodną, umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek wydalanie koryfolitropiny alfa może być zmniejszone - nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentów. Mimo braku danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, jest mało prawdopodobne, by nieprawidłowa czynność tego narządu miała wpływ na eliminację koryfolitropiny alfa. Sposób podania. U kobiet. Podskórne wstrzyknięcie preparatu może być wykonywane samodzielnie przez kobietę lub jej partnera, po uprzednim szczegółowym poinstruowaniu przez lekarza. Samodzielne podawanie preparatu można zalecić wyłącznie kobietom o silnej motywacji do leczenia, po odpowiednim przeszkoleniu i z łatwym dostępem do fachowego poradnictwa. U nastoletnich chłopców (14 lat i starszych). Wstrzyknięcie podskórne w powłoki jamy brzusznej może być wykonywane przez pacjenta lub jego opiekuna pod warunkiem, że zostali oni odpowiednio przeszkoleni. Lek należy podawać raz na dwa tygodnie, rano w tym samym dniu tygodnia, w skojarzeniu z hCG 2 razy w tygodniu (500 - 5000 j.m.).

Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać szczegółowej oceny rodzaju niepłodności u danej pary oraz zbadać czy u kobiety występują przeciwwskazania do ciąży. Szczególną uwagę należy zwrócić u pacjentek na niedoczynność tarczycy, niewydolność kory nadnerczy, hiperprolaktynemię oraz guzy przysadki lub podwzgórza i, w razie konieczności, zastosować właściwe leczenie. Preparat jest wskazany wyłącznie do pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego. Kolejne wstrzyknięcia preparatu nie mogą być wykonywane w tym samym cyklu leczenia. Po podaniu preparatu nie należy podawać dodatkowo żadnych produktów zawierających FSH przed 8. dniem stymulacji. U pacjentów z łagodną, umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek wydalanie koryfolitropiny alfa może być zmniejszone - nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentów. Nie zaleca się stosowania w skojarzeniu z agonistą GnRH u kobiet leczonych z wykorzystaniem technik wspomaganego rozrodu (ART). Ze względu na ograniczone dane nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z agonistą GnRH. Nie zaleca się stosowania u nastoletnich chłopców, leczonych wcześniej GnRH, gonadotropinami lub testosteronem. Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów leczonych wcześniej GnRH, gonadotropinami (np. hCG, FSH) i androgenami (np. testosteronem, itp.), wyłączając ich stosowanie w celach diagnostycznych. OHSS jest stanem klinicznym różnym od niepowikłanego powiększenia jajników. Objawy przedmiotowe i podmiotowe łagodnego i umiarkowanego OHSS obejmują ból brzucha, nudności, biegunkę, łagodne lub umiarkowane powiększenie jajników oraz torbiele jajników. Ciężki OHSS może zagrażać życiu pacjentki. Do klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych ciężkiego OHSS należą duże torbiele jajników, ostry ból brzucha, płyn w otrzewnej, wysięk opłucnowy, płyn w opłucnej, duszność, skąpomocz, nieprawidłowości hematologiczne oraz zwiększenie masy ciała. W rzadkich przypadkach przebieg OHSS może być powikłany wystąpieniem zakrzepów żylnych lub tętniczych. Zgłaszano również przypadki OHSS z towarzyszącymi przemijającymi nieprawidłowościami parametrów czynności wątroby świadczącymi o zaburzeniach czynności wątroby i z obecnością lub bez zmian morfologicznych w bioptatach wątroby. OHSS może być spowodowany podaniem hCG oraz przez ciążę (endogenne hCG). Wczesne objawy OHSS występują na ogół w ciągu 10 dni po podaniu hCG i mogą być związane z nadmierną odpowiedzią jajników na stymulację gonadotropiną. Późny OHSS występuje po ponad 10 dniach po podaniu hCG jako następstwo zmian hormonalnych pojawiających się w ciąży. Ze względu na ryzyko wystąpienia OHSS należy kontrolować pacjentki przez co najmniej 2 tygodnie po podaniu hCG. Kobiety, u których stwierdza się obecność czynników ryzyka wzmożonej odpowiedzi jajników, mogą być szczególnie podatne na wystąpienie OHSS po leczeniu preparatem. W pierwszym cyklu stymulacji jajników u kobiet, u których tylko częściowo znane są czynniki ryzyka, zaleca się ścisłą obserwację pod kątem występowania wczesnych przedmiotowych i podmiotowych objawów OHSS. Należy postępować zgodnie z aktualną praktyką kliniczną w celu zmniejszenia ryzyka OHSS podczas stosowania techniki wspomaganego rozrodu (ART). Przestrzeganie zalecanej dawki leku i schematu leczenia oraz dokładne monitorowanie odpowiedzi jajników jest ważne, aby zmniejszyć ryzyko OHSS. Aby monitorować ryzyko OHSS, zaleca się wykonywanie badań ultrasonograficznych rozwoju pęcherzyków przed rozpoczęciem leczenia oraz w regularnych odstępach w trakcie leczenia; pomocne może być także jednoczesne oznaczanie stężenia estradiolu w surowicy krwi. W przypadku stosowania techniki wspomaganego rozrodu (ART) istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia OHSS w postaci 18 lub więcej pęcherzyków o średnicy 11 mm lub większej. W razie wystąpienia OHSS należy rozpocząć i prowadzić standardowe, odpowiednie leczenie przewidziane w OHSS. Zgłaszano przypadki skrętu jajnika po leczeniu gonadotropinami. Skręt jajnika może być związany z występowaniem innych zaburzeń, takich jak OHSS, ciąża, przebyte wcześniej operacje jamy brzusznej, skręt jajnika w wywiadzie oraz torbiel jajnika stwierdzona obecnie lub w przeszłości. Ryzyko uszkodzenia jajnika w wyniku ograniczenia dopływu krwi można zmniejszyć dzięki wczesnej diagnostyce i natychmiastowemu wykonaniu zabiegu odprowadzenia skrętu jajnika. Ciąże mnogie oraz porody mnogie opisywano w przypadku wszystkich metod leczenia gonadotropinami. Należy pouczyć kobietę i jej partnera o potencjalnym ryzyku dla matki (powikłania podczas ciąży i porodu) oraz dla noworodka (niska waga urodzeniowa) przed rozpoczęciem leczenia. U kobiet poddawanych zabiegom ART ryzyko ciąży mnogiej wynika głównie z liczby przenoszonych zarodków. U kobiet bezpłodnych poddawanych zabiegom ART częstość występowania ciąży pozamacicznej jest podwyższona. Istotne jest wykonanie wczesnego badania ultrasonograficznego w celu potwierdzenia, że ciąża jest wewnątrzmaciczna i wykluczenia ciąży pozamacicznej. Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po terapii ART może być nieco wyższa w porównaniu do zapłodnienia naturalnego. Sądzi się, że jest to spowodowane różnicami w charakterystyce rodziców (np. wiek matki, parametry nasienia) oraz częstszym występowaniem ciąż mnogich. Odnotowano przypadki nowotworu jajników lub nowotworów innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, występujących u kobiet poddanych złożonej terapii lekowej w celu leczenia niepłodności. Nie udowodniono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa potencjalne ryzyko wystąpienia tych nowotworów u kobiet niepłodnych. Zgłaszano przypadki zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (zarówno związane, jak i niezwiązane z OHSS) po leczeniu gonadotropinami. Zakrzep wewnątrznaczyniowy powstały w naczyniu żylnym lub tętniczym może spowodować ograniczenie dopływu krwi do ważnych narządów lub do kończyn. U kobiet z rozpoznanymi czynnikami ryzyka zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, takimi jak dane z wywiadu, w tym rodzinnego, znaczna otyłość lub skłonność do zakrzepicy, leczenie gonadotropinami może zwiększyć to ryzyko. U takich kobiet należy ocenić potencjalne korzyści w stosunku do ryzyka związanego z leczeniem gonadotropinami. Należy jednak zwrócić uwagę, że sama ciąża również zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych. Podwyższone stężenie endogennej folikulotropiny (FSH) świadczy o pierwotnej niewydolności jąder - tacy pacjenci nie odpowiadają na leczenie preparatem/hCG. Po ukończeniu procesu dojrzewania płciowego w przypadku stosowania leczenia skojarzonego preparatem i hCG, u pacjentów z hipogonadyzmem hipogonadotropowym wymagana jest długotrwała terapia testosteronem w celu utrzymania drugorzędowych cech płciowych. Nie przeprowadzono jednak oceny protokołów dalszego leczenia w ramach wspomagania hormonalnego. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej dawce podanej we wstrzyknięciu, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane

Potencjalnym powikłaniem leczenia hormonami gonadotropowymi, takimi jak Elonva, jest
niepożądana nadmierna stymulacja jajników. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego powikłania
można zmniejszyć poprzez dokładne kontrolowanie liczby dojrzewających pęcherzyków jajnikowych.
Lekarz wykona badanie ultrasonograficzne (USG) jajników, żeby dokładnie kontrolować liczbę
dojrzewających pęcherzyków jajnikowych. Lekarz może także zalecić sprawdzenie stężeń hormonów
we krwi. Pierwszymi objawami nadmiernej stymulacji jajników mogą być ból brzucha, nudności lub
biegunka. Nadmierna stymulacja jajników może się rozwinąć w chorobę zwaną zespołem
hiperstymulacji jajników (OHSS), która może być poważnym problemem medycznym. W cięższych
przypadkach może ona prowadzić do powiększenia jajników, zatrzymywania płynów w brzuchu
i (lub) klatce piersiowej (co może powodować nagłe zwiększenie masy ciała) lub powstawania
zakrzepów krwi w naczyniach krwionośnych.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia bólu brzucha lub
jakichkolwiek innych objawów hiperstymulacji jajników, nawet jeśli wystąpią one w ciągu kilku dni
po wstrzyknięciu leku.

Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych zostało opisane zgodnie z następującymi
zasadami:

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 kobiet)
- Zespół hiperstymulacji jajników (OHSS)
- Ból w obrębie miednicy
- Nudności
- Ból głowy
- Dyskomfort w obrębie miednicy
- Tkliwość piersi
- Zmęczenie (znużenie)

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 kobiet)
- Skręt jajnika
- Wzrost aktywności enzymów wątrobowych
- Poronienie
- Ból po pobraniu komórek jajowych
- Ból związany z wykonywaniem zabiegu
- Przedwczesne uwolnienie komórki jajowej (owulacja)
- Wzdęcie brzucha
- Wymioty
- Biegunka
- Zaparcia
- Ból pleców
- Ból piersi
- Siniak lub ból w miejscu wstrzyknięcia
- Drażliwość
- Wahania nastroju
- Zawroty głowy
- Uderzenia gorąca

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Reakcje alergiczne (reakcje nadwrażliwości, miejscowe i uogólnione, w tym wysypka).

Zgłaszano również zagnieżdżenie zarodka poza jamą macicy (tzw. ciąża pozamaciczna) oraz ciąże
mnogie. Uważa się, że te działania niepożądane nie mają związku ze stosowaniem leku Elonva, ale są
następstwem wykorzystania technik wspomaganego rozrodu lub będącej ich wynikiem ciąży.

Tak jak w przypadku podawania innych gonadotropin, podczas stosowania leku Elonva w rzadkich
przypadkach obserwowano odrywanie się zakrzepów powstających wewnątrz naczynia krwionośnego
i ich przemieszczanie za pośrednictwem krwiobiegu, co prowadziło do blokowania innych naczyń
krwionośnych (choroba zakrzepowo-zatorowa).

Jeśli pacjent jest nastoletnim chłopcem
Działania niepożądane zgłaszane u nastoletnich chłopców:

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 mężczyzn)
- Wymioty
- Ból w miejscu wstrzyknięcia
- Uderzenia gorąca

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań interakcji preparatu z innymi lekami. Ponieważ koryfolitropina alfa nie jest substratem enzymów cytochromu P450, interakcje metaboliczne z innymi produktami są mało prawdopodobne.

Organon Polska Sp. z o.o.
ul. Marszałkowska 126/134
00-008 Warszawa
48 22 105 50 01
[email protected]
organoncare.pl