Enspryng 120 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ampułko-strzykawka zawiera 120 mg satralizumabu w 1 ml. Satralizumab jest wytwarzany w komórkach jajnika chomika chińskiego z użyciem technologii rekombinacji DNA.

Rekombinowane humanizowane przeciwciało monoklonalne z klasy immunoglobuliny (IgG2), które wiąże się z rozpuszczalnym i związanym z błoną komórkową ludzkim receptorem IL-6 (IL-6R), zapobiegając w ten sposób dalszej sygnalizacji IL-6 za pośrednictwem tych receptorów. Stężenie IL-6 w płynie mózgowo-rdzeniowym i surowicy jest podwyższone w okresach aktywności choroby u pacjentów z NMO i NMOSD. Funkcje IL-6 są związane z patogenezą NMO i NMOSD, np. z aktywacją limfocytów B, różnicowaniem limfocytów B do plazmoblastów i produkcją patologicznych autoprzeciwciał np. przeciwko AQP4 - białku kanału wodnego, ulegającym ekspresji w OUN głównie na astrocytach, aktywacją i różnicowaniem limfocytów Th17, hamowaniem limfocytów T regulatorowych i zmianami przepuszczalności bariery krew-mózg. W badaniach klinicznych oceniających satralizumab w leczeniu NMO i NMOSD obserwowano obniżenie poziomu białka C-reaktywnego (CRP) i fibrynogenu oraz zmniejszenie aktywności układu dopełniacza (C3, C4 i CH50). Stała szybkości wchłaniania satralizumabu wynosi 0,0104 /h, co przekłada się 3-dniowy (66 h) okres półtrwania w fazie wchłaniania przy stosowaniu zalecanej dawki. Biodostępność jest wysoka (85,4%). Metabolizm satralizumabu nie był bezpośrednio badany, ponieważ przeciwciała monoklonalne są głównie usuwane na drodze katabolizmu. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 30 dni (zakres 22-37 dni) na podstawie połączonych danych z 3 badań.

W monoterapii lub w skojarzeniu z terapią immunosupresyjną (IS) w leczeniu chorób ze spektrum zapalenia nerwów wzrokowych oraz rdzenia kręgowego (NMOSD) u pacjentów dorosłych i młodzieży >12 lat, u których występują przeciwciała IgG przeciwko akwaporynie-4 (AQP4-IgG).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W ramach środków ostrożności najlepiej jest unikać stosowania leku podczas ciąży. Nie są dostępne dane dotyczące stosowania satralizumabu u kobiet w ciąży. Badania na małpach nie wskazują na niekorzystny wpływ na reprodukcję. Nie wiadomo czy satralizumab przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Wiadomo, że ludzkie IgG przenikają do mleka w pierwszych dniach po urodzeniu, a wkrótce potem ich stężenie zmniejsza się do małych wartości; z tego względu nie można wykluczyć ryzyka dla karmionych piersią noworodków w tym krótkim okresie. Później stosowanie leku podczas karmienia piersią można rozważyć tylko jeśli jest to niezbędne klinicznie. Badania na zwierzętach nie wykazały upośledzenia płodności samców i samic.

Podskórnie. Terapię należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu zapalenia nerwów wzrokowych i rdzenia kręgowego. Lek może być stosowany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z doustnymi kortykosteroidami (OCs), azatiopryną (AZA) lub mykofenolanem mofetylu (MMF). Dorośli i młodzież ≥12 lat z masą ciała ≥40 kg: zalecaną dawką nasycającą jest 120 mg co 2 tyg. przez pierwsze 3 podania (pierwsza dawka w tyg. 0., druga w tyg. 2., a trzecia w tyg. 4.); zalecaną dawką podtrzymującą jest 120 mg podawane co 4 tyg. Lek jest przeznaczony do długotrwałego stosowania. Opóźnienie przyjęcia dawki lub pominięcie dawki z dowolnej przyczyny, innej niż zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Pominięcie dawki nasycającej lub mniej niż 8 tyg. w okresie leczenia podtrzymującego: zalecaną dawkę należy podać tak szybko, jak to możliwe, nie czekając do kolejnej zaplanowanej dawki. Jeśli podanie drugiej dawki nasycającej zostanie opóźnione lub pominięte, należy podać ją tak szybko, jak to możliwe, a trzecią i ostatnią dawkę nasycającą należy podać 2 tyg. później. Jeśli trzecia dawka nasycająca zostanie opóźniona lub pominięta, należy podać ją tak szybko, jak to możliwe, a pierwszą dawkę podtrzymującą należy podać 4 tyg. później. Po podaniu opóźnionej lub pominiętej dawki, należy na nowo ustalić harmonogram dawkowania co 4 tyg. Ostatnia podana dawka - od 8 tyg. do mniej niż 12 tyg.: zalecaną dawkę należy podać po 0 tyg. (0 tygodni odnosi się do czasu pierwszego podania po pominięciu dawki), 2 tyg., a następnie co 4 tyg. Ostatnia podana dawka - 12 tygodni lub dłużej: zalecaną dawkę należy podać po 0 tyg. (0 tygodni odnosi się do czasu pierwszego podania po pominięciu dawki), 2 tyg., 4 tyg., a następnie co 4 tyg. Zalecenia dotyczące modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzeniami aktywności enzymów wątrobowych. W przypadku zwiększenia aktywności AlAT lub AspAT do wartości >5 x GGN z towarzyszącym zwiększeniem stężenia bilirubiny, leczenie należy przerwać i nie zaleca się jego wznawiania. W przypadku zwiększenia aktywności AlAT lub AspAT do wartości >5 x GGN bez towarzyszącego zwiększenia stężenia bilirubiny, leczenie należy przerwać. Leczenie można wznowić w dawce 120 mg podawanej podskórnie co 4 tyg. po powrocie AlAT i AspAT do wartości prawidłowych i na podstawie oceny stosunku korzyści do ryzyka związanego z leczeniem u danego pacjenta. W przypadku decyzji o wznowieniu leczenia należy ściśle monitorować parametry czynności wątroby, a w przypadku kolejnego zwiększenia aktywności AlAT/AspAT i (lub) zwiększenia stężenia bilirubiny leczenie należy odstawić i nie zaleca się jego wznawiania. Zalecana dawka podczas wznawiania leczenia po wystąpieniu zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych: Ostatnia podana dawka - mniej niż 12 tyg.: leczenie należy wznowić stosując zalecaną dawkę, podawaną co 4 tyg. Ostatnia podana dawka - 12 tygodni lub dłużej: leczenie należy wznowić stosując zalecaną dawkę, podawaną w tygodniu 0 (0 tygodni odnosi się do czasu pierwszego podania po wznowieniu leczenia), 2, 4, a następnie co 4 tyg. Modyfikacja dawki z powodu neutropenii. Jeśli liczba granulocytów obojętnochłonnych wynosi poniżej 1,0 x 10⁹ /l i potwierdza się w powtórnym badaniu, należy przerwać leczenie do czasu, gdy liczba granulocytów obojętnochłonnych wyniesie >1,0 x 10⁹ /l. Modyfikacja dawki z powodu małej liczby płytek krwi. Jeśli liczba płytek krwi wynosi mniej niż 75 x 10⁹ / l i potwierdza się w powtórnym badaniu, należy przerwać leczenie do czasu, gdy liczba płytek krwi wyniesie ≥75 x 10⁹ /l. Szczególne grupy pacjentów. Dawkowanie u młodzieży w wieku ≥12 lat z masą ciała ≥40 kg jest takie samo jak u pacjentów dorosłych. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności satralizumabu u dzieci z masą ciała <40 kg. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w wieku ≥65 lat. Nie przeprowadzono badań bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności satralizumabu w grupie pacjentów z zaburzeniami czynności nerek - nie zaleca się modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek o nasileniu łagodnym. Nie przeprowadzono badań bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności satralizumabu w grupie pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; zalecenia dotyczące modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzeniami aktywności enzymów wątrobowych opisano wyżej. Sposób podawania. Lek należy podawać w postaci podskórnego zastrzyku w brzuch i udo, za pomocą ampułkostrzykawki zawierającej pojedynczą dawkę leku (należy podać całą zawartość ampułko-strzykawki, tj. 1 ml). Należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia i nigdy nie podawać leku w miejsce znamion, blizn lub obszarów, w których skóra jest wrażliwa, zasiniona, zaczerwieniona, twarda lub uszkodzona. Pierwsze wstrzyknięcie należy wykonać pod nadzorem przedstawiciela fachowego personelu medycznego. Po odpowiednim przeszkoleniu w zakresie sposobu przygotowania i wykonania wstrzyknięcia pacjent dorosły lub opiekun pacjenta może podać wszystkie kolejne dawki satralizumabu samodzielnie w warunkach domowych.

Zakażenia. U pacjentów z aktywnym zakażeniem podanie satralizumabu należy opóźnić do czasu opanowania zakażenia. Zaleca się zachowanie czujności umożliwiającej wczesne wykrycie i rozpoznanie zakażenia u pacjentów leczonych satralizumabem. Leczenie należy opóźnić, jeśli u pacjenta rozwinie się jakiekolwiek poważne zakażenie lub zakażenie oportunistyczne; w takim przypadku należy rozpocząć odpowiednie leczenie prowadząc dalsze monitorowanie. Pacjenci powinni zostać pouczeni o konieczności uzyskania wczesnej pomocy medycznej w przypadku przedmiotowych lub podmiotowych objawów zakażeń, aby ułatwić rozpoznanie zakażeń w odpowiednim czasie. Pacjenci powinni otrzymać kartę ostrzegawczą. Szczepienia. Ze względu na nieustalone bezpieczeństwo kliniczne nie należy podawać żywych i żywych atenuowanych szczepionek jednocześnie z satralizumabem. Przerwa między podaniem żywych szczepionek a rozpoczęciem leczenia satralizumabem powinna być zgodna z obowiązującymi zaleceniami dotyczącymi środków immunomodulujących lub immunosupresyjnych. Nie ma dostępnych danych dotyczących skutków podania szczepionek u pacjentów stosujących satralizumab. Zaleca się uaktualnienie statusu szczepień u wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem leczenia satralizumabem, zgodnie z obowiązującymi zaleceniami dotyczącymi szczepień. Enzymy wątrobowe. W czasie leczenia satralizumabem obserwowano łagodne lub umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, w większości przypadków poniżej 5 x GGN. Należy kontrolować aktywność AlAT i AspAT co 4 tyg. przez pierwsze 3 mies. leczenia, następnie co 3 mies. przez 1 rok, a po tym czasie - wg wskazań klinicznych. Leczenie satralizumabem należy zakończyć u pacjentów z aktywnością AlAT lub AspAT >5 x GGN. Liczba granulocytów obojętnochłonnych. Po leczeniu satralizumabem występowało zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych. Liczbę granulocytów obojętnochłonnych należy monitorować przez 4 do 8 tyg. po rozpoczęciu leczenia, a następnie w zależności od wskazań klinicznych.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Reakcje alergiczne
Należy bezzwłocznie powiadomić lekarza lub zgłosić się na oddział ratunkowy do najbliższego
szpitala w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów reakcji alergicznej w czasie lub po
wstrzyknięciu leku. Objawy te mogą obejmować:
- ucisk w klatce piersiowej lub świszczący oddech
- uczucie duszności
- gorączkę lub dreszcze
- silne zawroty głowy lub uczucie oszołomienia
- obrzęk warg, języka, twarzy
- świąd skóry, pokrzywkę lub wysypkę.

Nie stosować kolejnej dawki leku do czasu konsultacji z lekarzem i uzyskania od lekarza zalecenia
kontynuacji leczenia.

Reakcje związane ze wstrzyknięciem leku (bardzo często: mogą występować częściej niż
u 1 na 10 osób)

W większości przypadków reakcje te są łagodne, ale możliwe jest również wystąpienie ciężkich
reakcji.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką w przypadku wystąpienia
któregokolwiek z poniższych objawów podczas wstrzykiwania leku lub po jego podaniu, szczególnie
w czasie pierwszych 24 godzin po wstrzyknięciu:
- zaczerwienienie, świąd, ból lub obrzęk w miejscu podania leku
- wysypka, zaczerwienienie lub świąd skóry bądź pokrzywka
- uczucie zarumienienia
- ból głowy
- podrażnienie, obrzęk lub ból gardła
- uczucie duszności
- niskie ciśnienie krwi (zawroty głowy i uczucie oszołomienia)
- gorączka lub dreszcze
- uczucie zmęczenia
- mdłości lub wymioty lub biegunka
- przyspieszony rytm pracy serca, kołatanie serca (palpitacje).

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką w przypadku wystąpienia
któregokolwiek z powyższych objawów.

Inne działania niepożądane:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- bóle głowy
- bóle stawów
- duże stężenie lipidów (tłuszczów) we krwi
- mała liczba białych krwinek w badaniach

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób)
- uczucie sztywności
- migrena
- wolna czynność serca (bradykardia)
- zwiększenie ciśnienia krwi
- bezsenność
- obrzęk kończyn dolnych, stóp lub dłoni
- wysypka lub świąd
- alergia lub katar sienny
- zapalenie żołądka (zapalenie błony śluzowej żołądka), w tym ból brzucha i nudności
- zwiększenie masy ciała
- badania krwi wykazujące:
  - niski poziom fibrynogenu (białka zaangażowanego w krzepnięcie krwi)
  - zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych (aminotransferaz, możliwy objaw
    zaburzeń wątroby)
  - duże stężenie bilirubiny (możliwy objaw zaburzeń wątroby)
  - małą liczbę płytek krwi (co może prowadzić do łatwego krwawienia lub powstawania
    siniaków)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Analizy populacyjne farmakokinetyki (PK) nie wykazały wpływu azatiopryny (AZA), doustnych kortykosteroidów (OCs) lub mykofenolanu mofetylu (MMF) na klirens satralizumabu. Zarówno badania w warunkach in vitro, jak i in vivo, wykazały, że ekspresja specyficznych wątrobowych enzymów CYP450 (CYP1A2, CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4) ulega zahamowaniu pod wpływem cytokin takich jak IL-6. Dlatego należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania lub wstrzymywania terapii satralizumabem u pacjentów otrzymujących jednocześnie substraty CYP450 3A4, 1A2, 2C9 lub 2C19, zwłaszcza te o wąskim indeksie terapeutycznym (takie jak warfaryna, karbamazepina, fenytoina i teofilina) i w razie potrzeby dostosować dawkę. Biorąc pod uwagę wydłużony okres półtrwania satralizumabu, działanie satralizumabu może utrzymywać się przez kilka tygodni po zakończeniu leczenia.

Roche Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 28
02-672 Warszawa
22-345-18-88
[email protected]
www.roche.pl