Eptifibatide Accord 2 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 2 mg eptyfibatydu. Preparat zawiera sód.

Syntetyczny, cykliczny heptapeptyd zawierający 6 aminokwasów, inhibitor agregacji płytek krwi należący do klasy RGD (arginina-glicyna-asparaginian)-mimetyków. Odwracalnie hamuje agregację płytek krwi, zapobiegając łączeniu się fibrynogenu, czynnika von Willebranda i innych cząsteczek adhezyjnych do receptorów glikoproteinowych (GP) IIb/IIIa. Efekt działania leku obserwuje się natychmiast po dożylnym podaniu bolusa w dawce 180 µg/kg mc. Jeśli następnie poda się dawkę 2 µg/kg mc./min w infuzji ciągłej to, przy fizjologicznych stężeniach wapnia, u ponad 80% pacjentów uzyskuje się zahamowanie o ponad 80% agregacji płytek krwi ex vivo, indukowanej ADP. Czynność płytek powraca do wartości wyjściowych (>50% agregacji płytek) w ciągu 4 h po przerwaniu ciągłej infuzji 2 µg/kg mc./min. Stosowanie preparatu w postaci bolusa dożylnego lub infuzji może nawet 5-krotnie wydłużyć czas krwawienia. Działanie to jest łatwo odwracalne po zaprzestaniu infuzji i czas krwawienia wraca do wartości wyjściowych po około 6 h (2-8 h). Preparat podawany w monoterapii nie wywiera uchwytnego wpływu na czas protrombinowy (PT) i aktywowany czas tromboplastyny częściowej (APTT). U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 -<50 ml/min) 100% zahamowanie agregacji płytek występowało 24 h po podaniu 2 µg/kg mc./min. Stopień wiązania leku z białkami osocza wynosi ok. 25%. Jest wydalany z moczem w ok. 50% (ok. 50% w postaci niezmienionej). T_0,5 wynosi około 2,5 h.

Zapobieganie wystąpieniu wczesnego zawału mięśnia sercowego u dorosłych z niestabilną dławicą piersiową lub zawałem mięśnia sercowego bez załamka Q, z ostatnim epizodem bólu w klatce piersiowej występującym w ciągu 24 h i zmianami w zapisie EKG i (lub) zwiększeniem aktywności enzymów wskaźnikowych zawału mięśnia sercowego. Leczenie preparatem jest prawdopodobnie najbardziej korzystne u pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia zawału mięśnia sercowego w ciągu 3-4 dni po wystąpieniu ostrych objawów dławicy piersiowej, w tym np. u pacjentów, którzy prawdopodobnie zostaną poddani wczesnej przezskórnej angioplastyce wieńcowej (PTCA). Preparat jest przeznaczony do stosowania w terapii skojarzonej z kwasem acetylosalicylowym i niefrakcjonowaną heparyną.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Objawy krwawienia z przewodu pokarmowego, obfite krwawienie z układu moczowo-płciowego lub występowanie innych, czynnych nieprawidłowych krwawień w ciągu 30 dni poprzedzających leczenie. Udar przebyty w ciągu ostatnich 30 dni lub udar krwotoczny w wywiadzie. Choroby wewnątrzczaszkowe w wywiadzie (nowotwory, wady rozwojowe tętniczo-żylne, tętniak). Przebyty w ciągu ostatnich 6 tyg. duży zabieg chirurgiczny lub ciężki uraz. Skaza krwotoczna w wywiadzie. Trombocytopenia (<100 000 komórek/mm³). Czas protrombinowy 1,2-krotnie większy od wartości prawidłowych lub INR ≥2. Ciężkie nadciśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe >200 mm Hg lub ciśnienie rozkurczowe >110 mm Hg pomimo leczenia przeciwnadciśnieniowego). Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) lub uzależnienie od dializy nerkowej. Znaczące klinicznie zaburzenia czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie lub planowane podanie parenteralne innego inhibitora GP IIb/IIIa.  

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania eptyfibatydu u kobiet w ciąży. Nie należy stosować leku w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Brak jest danych dotyczących przenikania leku do mleka kobiecego - zaleca się przerwanie karmienie piersią w czasie stosowania leku.

Preparat jest przeznaczony wyłącznie do stosowania w warunkach szpitalnych, przez lekarzy specjalistów posiadających doświadczenie w postępowaniu z pacjentami z ostrymi stanami wieńcowymi. Roztwór do infuzji musi być stosowany w skojarzeniu z roztworem do wstrzykiwań. Zaleca się jednoczesne stosowanie heparyny, o ile nie jest to przeciwwskazane z przyczyn takich jak wystąpienie w przeszłości trobmocytopenii związanej ze stosowaniem heparyny. Preparat przeznaczony jest również do stosowania jednocześnie z kwasem acetylosalicylowym, o ile stosowanie kwasu acetylosalicylowego nie jest przeciwwskazane. Dorośli (≥18 lat) z objawami niestabilnej dławicy piersiowej (UA) lub zawałem serca bez załamka Q (NQMI). Zalecaną dawką jest dożylny bolus 180 µg/kg mc., który należy podać jak najszybciej po ustaleniu rozpoznania, a następnie ciągła infuzja 2 µg/kg mc./min trwająca do 72 h, do czasu rozpoczęcia zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG) lub do czasu wypisania ze szpitala (zależnie od tego co nastąpi pierwsze). Jeśli podczas podawania eptyfibatydu wykonywana jest przezskórna interwencja wieńcowa (PCI), infuzję należy kontynuować przez 20-24 h po zakończeniu PCI; całkowity czas leczenia wynosi wówczas maksymalnie 96 h. Zabieg chirurgiczny w trybie pilnym lub przyspieszonym. Jeśli podczas leczenia eptyfibatydem, pacjent wymaga natychmiastowego lub pilnego wykonania zabiegu kardiochirurgicznego, należy natychmiast przerwać infuzję. Jeśli pacjent wymaga zabiegu chirurgicznego w trybie przyspieszonym, należy przerwać infuzję eptyfibatydu w odpowiednim czasie, pozwalającym na powrót prawidłowej czynności płytek krwi. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenie w leczeniu pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby jest bardzo ograniczone. Należy ostrożnie podawać pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby, u których mogą występować zaburzenia krzepnięcia; lek jest przeciwwskazany u pacjentów z kliniczne istotnymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥ 30 - < 50 ml/min) należy podać dożylny bolus 180 µg/kg mc., a następnie ciągłą infuzję w dawce 1,0 µg/kg mc./min przez zalecany czas leczenia. Rekomendacja ta oparta jest na danych farmakokinetycznych i farmakodynamicznych. Dostępne dane kliniczne nie potwierdzają jednak, że ta modyfikacja dawkowania skutkuje długotrwałymi korzyściami. Stosowanie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek jest przeciwwskazane. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Preparat może być podawany przez to samo wkłucie dożylne z siarczanem atropiny, dobutaminą, heparyną, lidokainą, meperydyną, metoprololem, midazolamem, morfiną, nitrogliceryną, tkankowym aktywatorem plazminogenu lub werapamilem. Preparat wykazuje zgodność z 0,9% roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań i roztworem 5% glukozy w Normosolu R, z lub bez chlorku potasu (należy zapoznać się ze szczegółowymi informacjami na temat składu Normosolu R w ChPL).

Ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia preparat należy szczególnie ostrożnie stosować u kobiet, pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z małą masą ciała oraz u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 - <50 ml/min). Należy ściśle kontrolować tych pacjentów czy nie występuje u nich krwawienie. Wykazano, że zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia można również stwierdzić u pacjentów, u których zastosowano wczesne podanie preparatu  (np. po postawieniu rozpoznania) w porównaniu z pacjentami, którzy otrzymali lek bezpośrednio przed zabiegiem przezskórnej interwencji wieńcowej - PCI (wszyscy pacjenci w tym badaniu otrzymywali podwójny bolus leku przed rozpoczęciem wlewu dożylnego). Krwawienie występuje najczęściej w miejscu dostępu do tętnicy u pacjentów poddawanych przezskórnej plastyce tętnic. Trzeba uważnie kontrolować wszystkie potencjalne miejsca wystąpienia krwawienia (miejsca wprowadzenia cewnika, miejsca wkłucia do żyły lub tętnicy, nacięcia oraz przewód pokarmowy i układ moczowo-płciowy). Trzeba także uważnie kontrolować inne potencjalne miejsca krwawienia, takie jak ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy oraz przestrzeń pozaotrzewnowa. Należy zachować ostrożność, stosując jednocześnie inne leki wpływające na hemostazę. Brak doświadczenia ze stosowaniem leku i drobnocząsteczkowych heparyn. Doświadczenia dotyczące stosowania leku u pacjentów, u których wskazane jest leczenie trombolityczne (np. pełnościenny zawał mięśnia sercowego z nowym patologicznym załamkiem Q lub z uniesieniem odcinka ST, bądź blokiem lewej odnogi pęczka Hisa w zapisie EKG) są ograniczone. Z tego względu nie zaleca się stosowania leku w tych przypadkach. Infuzję preparatu należy natychmiast przerwać, jeśli zaistnieją okoliczności wymagające zastosowania leczenia trombolitycznego lub, gdy pacjenta należy poddać pilnemu zabiegowi pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG) bądź kontrapulsacji wewnątrzaortalnej. W przypadku wystąpienia intensywnego krwawienia, którego nie można opanować za pomocą ucisku, należy natychmiast przerwać infuzję preparatu oraz podawanej równocześnie niefrakcjonowanej heparyny. Podczas leczenia eptyfibatydem występuje istotne zwiększenie częstości krwawień, szczególnie w miejscu wprowadzenia koszulki cewnika do tętnicy udowej. Należy zachować ostrożność, aby nakłuć jedynie przednią ścianę tętnicy udowej. Koszulki można usunąć, gdy wskaźniki krzepnięcia krwi wrócą do wartości prawidłowych (np. aktywowany czas krzepnięcia (ACT) wynosi mniej niż 180 s, zwykle 2-6 h po przerwaniu podawania heparyny). Po usunięciu koszulki należy ściśle kontrolować hemostazę. Ponieważ zarówno pierwsza ekspozycja na inhibitor GP IIb/IIIa jak i kolejne ekspozycje połączonego ligandu GP IIb/IIIa z dowolnym czynnikiem mimetycznym (jak abcyksymab lub eptyfibatyd) mogą być związane z immunologicznie indukowaną małopłytkowością, konieczny jest monitoring, tj. liczba płytek krwi powinna być oznaczona przed leczeniem, w ciągu 6 h po podaniu, i co najmniej raz na dobę podczas leczenia oraz natychmiast w przypadku objawów klinicznych wskazujących na tendencję do niespodziewanych krwawień. W przypadku potwierdzenia zmniejszenia liczby płytek krwi do wartości <100 000/mm³ lub wystąpienia ostrej, głębokiej trombocytopenii należy rozważyć przerwanie podawania wszystkich leków mających znany lub podejrzewany efekt trombocytopeniczny, włączając w to eptyfibatyd, heparynę i klopidogrel. Decyzję o podaniu koncentratu płytek krwi należy podjąć, biorąc pod uwagę stan kliniczny danego pacjenta. Brak danych dotyczących stosowania eptyfibatydu u pacjentów, u których wystąpiła immunologicznie indukowana trombocytopenia związana ze stosowaniem innych podawanych parenteralnie inhibitorów GP IIb/IIIa. Z tego względu nie zaleca się podawania eptyfibatydu u pacjentów u których wcześniej wystąpiła immunologicznie indukowana trombocytopenia związana ze stosowaniem inhibitorów GP IIb/IIIa, włączając w to eptyfibatyd. Podawanie heparyny. Podczas stosowania eptyfibatydu zaleca się podawanie heparyny, o ile nie jest to przeciwwskazane (np. związana ze stosowaniem heparyny trombocytopenia w wywiadzie). Niestabilna dławica piersiowa (UA)/Zawał mięśnia sercowego bez załamka Q (NQMI): u pacjentów z mc. ≥70 kg zalecane jest podanie w bolusie 5000 j., a następnie stosowanie infuzji dożylnej 1000 j./h; u pacjentów z mc. <70 kg zalecane jest podanie w bolusie 60 j./kg mc., a następnie stosowanie infuzji 12 j./kg mc./h; należy monitorować aktywowany czas tromboplastyny częściowej (APTT), w celu utrzymania jego wartości w granicach 50-70 s (wartości powyżej 70 s mogą wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwawienia). Jeśli ma być wykonana przezskórna interwencja wieńcowa (PCI) u pacjentów z rozpoznaną niestabilną dławicą piersiową/zawałem mięśnia sercowego bez załamka Q (UA/NQMI): należy monitorować aktywowany czas krzepnięcia (ACT), którego wartości należy utrzymywać w granicach 300-350 s, należy przerwać podawanie heparyny, jeśli wartość ACT jest większa niż 300 s, nie wolno podawać heparyny do czasu zmniejszenia wartości ACT poniżej 300 s. Monitorowanie wyników badań laboratoryjnych. Przed wykonaniem infuzji preparatu zaleca się wykonanie następujących badań laboratoryjnych w celu wykrycia zaburzeń krzepnięcia: oznaczenie czasu protrombinowego (PT), aktywowanego czasu tromboplastyny częściowej (APTT), stężenia kreatyniny w surowicy, liczby płytek krwi, wartości hematokrytu oraz stężenia hemoglobiny. Stężenie hemoglobiny, wartość hematokrytu i liczbę płytek krwi należy także kontrolować w ciągu 6 h od rozpoczęcia leczenia, a następnie co najmniej jeden raz w ciągu doby w czasie dalszego leczenia (lub częściej, jeśli wystąpi zmniejszenie tych wartości). Jeśli liczba płytek zmniejsza się poniżej 100 000/mm³, konieczne jest dalsze oznaczanie liczby płytek krwi w celu wykluczenia rzekomej trombocytopenii. Należy zaprzestać podawania niefrakcjonowanej heparyny. U pacjentów poddawanych PCI należy oznaczyć także ACT. Preparat zawiera sód i należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo częste działania niepożądane
Mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów
- małe lub duże krwawienie ( na przykład pojawienie się krwi w moczu, w kale, krwawe wymioty lub
  krwawienie związane z zabiegami chirurgicznymi)
- niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych).

Częste działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów
- zapalenie żyły.

Niezbyt częste działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów
- zmniejszenie liczby płytek (krwinek niezbędnych do krzepnięcia krwi)
- zmniejszenie dopływu krwi do mózgu

Bardzo rzadkie działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów
- intensywne krwawienie (na przykład krwawienie wewnątrz jamy brzusznej, krwawienie wewnątrz
  mózgu, krwawienie do płuc)
- krwawienie ze skutkiem śmiertelnym
- bardzo znaczne zmniejszenie liczby płytek (krwinek niezbędnych do krzepnięcia krwi)
- wysypka (na przykład pokrzywka)
- nagła, ciężka reakcja alergiczna.

W razie wystąpienia objawów krwawienia należy natychmiast powiadomić lekarza lub farmaceutę
szpitalnego lub pielęgniarkę. Bardzo rzadko, krwawienie może być ciężkie lub nawet śmiertelne.
Do środków zaradczych, które mają temu zapobiec, należą badania krwi i szczegółowa obserwacja
przez personel medyczny, który opiekuje się pacjentem.

Jeśli wystąpią ciężkie reakcje alergiczne lub pokrzywka należy natychmiast powiadomić lekarza lub
farmaceutę szpitalnego lub pielęgniarkę.

Inne objawy, które mogą wystąpić u pacjentów wymagających stosowania tego typu leczenia, jak np.
szybkie lub nieregularne bicie serca, niskie ciśnienie tętnicze krwi, wstrząs lub zatrzymanie pracy serca
związane są z leczonym schorzeniem.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

Preparat nie zwiększał ryzyka wystąpienia dużych i małych krwawień podczas stosowania warfaryny i dypirydamolu. U pacjentów leczonych eptyfibatydem z PT >14,5 s i przyjmujących jednocześnie warfarynę, nie zwiększało się ryzyko krwawienia. Dane dotyczące stosowania preparatu u pacjentów leczonych lekami trombolitycznymi są ograniczone. Brak jest przekonywujących dowodów wpływu preparatu na zwiększanie ryzyka wystąpienia dużych i małych krwawień związanych z tkankowym aktywatorem plazminogenu, zarówno podczas PCI jak i ostrego zawału serca. W badaniach dotyczących ostrego zawału mięśnia sercowego, eptyfibatyd zwiększał ryzyko krwawienia, gdy był podawany jednocześnie ze streptokinazą. W badaniu dotyczącym ostrego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST skojarzone stosowanie zmniejszonej dawki tenekteplazy z eptyfibatydem w porównaniu do stosowania placebo z eptyfibatydem znamiennie zwiększało ryzyko wystąpienia dużych i małych krwawień. Brak jest przekonywujących dowodów, że eptyfibatyd zwiększa ryzyko wystąpienia dużych i małych krwawień związanych ze stosowaniem tkankowego aktywatora plazminogenu, zarówno w badaniach dotyczących PCI jak i ostrego zawału mięśnia sercowego. W badaniach dotyczących ostrego zawału mięśnia sercowego, eptyfibatyd zwiększał ryzyko krwawienia, gdy był podawany jednocześnie ze streptokinazą. W badaniu dotyczącym ostrego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST skojarzone stosowanie zmniejszonej dawki tenekteplazy z eptyfibatydem w porównaniu do stosowania placebo z eptyfibatydem znamiennie zwiększało ryzyko wystąpienia dużych i małych krwawień. W badaniu ostrego zawału mięśnia sercowego, do którego włączono 181 pacjentów, eptyfibatyd (bolus w dawce do 180 µg/kg mc., a następnie infuzja w dawce do 2 µg/kg mc./min maksymalnie przez 72 h) podawany był równocześnie ze streptokinazą (1,5 miliona j. w ciągu ponad 60 min). Największe badane szybkości infuzji (1,3 µg/kg mc./min i 2 µg/kg mc./min) eptyfibatydu związane były ze zwiększeniem ilości przypadków krwawień i przetoczeń, w porównaniu do częstości obserwowanej po zastosowaniu samej streptokinazy.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]