Esetin 10 mg tabletki

1 tabl. zawiera 10 mg ezetymibu. Tabletki zawierają laktozę.

Lek zmniejszający stężenie lipidów. Celem działania ezetymibu na poziomie molekularnym jest nośnik steroli, Niemann-Pick C1-Like 1 (NPC1L1), który odgrywa rolę w wychwytywaniu cholesterolu i fitosteroli w jelicie. Ezetymib wiąże się z rąbkiem szczoteczkowym jelita cienkiego i hamuje wchłanianie cholesterolu, zmniejszając ilość cholesterolu transportowanego z jelit do wątroby. Nie ma wpływu na wchłanianie triglicerydów, kwasów tłuszczowych, kwasów żółciowych, progesteronu, etynyloestradiolu lub witamin A i D. Po podaniu doustnym ezetymib jest szybko wchłaniany i w znacznym stopniu sprzęgany do postaci czynnego farmakologicznie glukuronianu fenolowego (glukuronian ezetymibu). Glukuronian ezetymibu osiąga C_max w osoczu w ciągu 1-2 h, natomiast ezetymib w ciągu 4-12 h. Ezetymib i glukuronian ezetymibu wiążą się z ludzkimi białkami osocza odpowiednio w 99,7% oraz w 88-92%. Ezetymib jest metabolizowany głównie w jelicie cienkim i w wątrobie przez sprzęganie z glukuronianem, a następnie jest wydalany z żółcią. Obserwowano również nieznaczny metabolizm oksydacyjny. Ezetymib i glukuronian ezetymibu są powoli wydalane z osocza przy znaczącym udziale krążenia jelitowo-wątrobowego, ok. 78% wydala się z kałem, 11% z moczem. T_0,5 ezetymibu i glukuronianu ezetymibu wynosi ok. 22 h.

Hipercholesterolemia pierwotna. W skojarzeniu z inhibitorem reduktazy HMG-CoA (statyną) jako lek wspomagający wraz z dietą u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną), u których nie jest możliwe odpowiednie zmniejszenie stężenia lipidów przy zastosowaniu samej statyny. W monoterapii jako lek wspomagający wraz z dietą u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną), u których stosowanie statyny jest niewskazane lub lek ten nie jest tolerowany. Zapobieganie wystąpieniu incydentów sercowo-naczyniowych. Jako lek podawany dodatkowo u pacjentów wcześniej leczonych statyną lub włączany do leczenia jednocześnie ze statyną w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą wieńcową (CHD) i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie (ACS). Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna. W skojarzeniu ze statyną jako lek wspomagający wraz z dietą u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną. U pacjentów mogą być również stosowane dodatkowe metody leczenia (np. afereza LDL).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. W przypadku stosowania w skojarzeniu ze statyną należy zapoznać się z ChPL danej statyny. Jednoczesne stosowanie ezetymibu i statyny w okresie ciąży i laktacji. Jednoczesne stosowanie ze statyną u pacjentów z czynną chorobą wątroby lub niewyjaśnionym, utrzymującym się zwiększeniem aktywności aminotransferaz w surowicy.

Stosowanie w skojarzeniu ze statyną jest przeciwwskazane w okresie ciąży i laktacji. Lek wolno podawać kobietom w ciąży jedynie wówczas, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Leku nie należy stosować w okresie laktacji.

Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę. Pacjent powinien stosować odpowiednią dietę obniżającą stężenie lipidów przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu oraz kontynuować ją przez cały okres leczenia. W przypadku stosowania ezetymibu w skojarzeniu ze statyną, należy stosować wskazaną dawkę początkową lub już ustaloną większą dawkę danej statyny. Należy zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi stosowania danej statyny. Stosowanie u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie: udowodniono korzystny wpływ ezetymibu stosowanego ze statyną na dodatkową redukcję incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie. Jednoczesne stosowanie z lekami wiążącymi kwasy żółciowe: preparat należy przyjmować ≥2 h przed lub ≥4 h po przyjęciu leku wiążącego kwasy żółciowe. Dzieci i młodzież. U dzieci ≥6 do 17 lat leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza specjalisty; bezpieczeństwo i skuteczność stosowania nie zostały ustalone w tej grupie wiekowej, brak zaleceń dotyczących dawkowania. U dzieci <6 lat bezpieczeństwo stosowania i skuteczność nie zostały ustalone. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby lub zaburzeniami czynności nerek. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Tabletki można przyjmować o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłków.

W przypadku jednoczesnego stosowania ze statyną, należy zapoznać się z ChPL danej statyny. U pacjentów, którzy przyjmowali ezetymib i statynę, obserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz (≥ 3 razy powyżej górnej granicy wartości prawidłowych). W przypadku jednoczesnego stosowania należy przeprowadzać testy czynnościowe wątroby przed rozpoczęciem leczenia oraz zgodnie z zaleceniami ChPL dotyczącymi danej statyny. Zgłaszano przypadki wystąpienia miopatii i rabdomiolizy. Większość pacjentów, u których doszło do rabdomiolizy, przyjmowała jednocześnie z ezetymibem statyny, bardzo rzadko zgłaszano występowanie rabdomiolizy w przypadku monoterapii oraz w przypadku jednoczesnego stosowania ezetymibu z innymi lekami, których związek ze zwiększeniem ryzyka rabdomiolizy jest znany. Jeśli podejrzewany jest rozwój miopatii na podstawie objawów ze strony mięśni lub zostanie ona potwierdzona zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej przekraczającym 10-krotnie górną granicę wartości prawidłowych, należy niezwłocznie przerwać stosowanie ezetymibu, statyn i wszelkich innych wymienionych wcześniej leków. Wszyscy pacjenci rozpoczynający leczenie ezetymibem powinni być poinformowani o ryzyku wystąpienia miopatii i o konieczności natychmiastowego zgłoszenia wszelkich niewyjaśnionych bólów mięśni, ich tkliwości lub osłabienia. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania ezetymibu u pacjentów od 6 do 10 lat z heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną hipercholesterolemią oceniono w kontrolowanym placebo badaniu klinicznym trwającym 12 tyg. Nie badano działania ezetymibu podczas stosowania >12 tyg. Nie badano stosowania ezetymibu u pacjentów <6 lat. Nie stwierdzono wykrywalnego wpływu na wzrost lub dojrzewanie płciowe u dorastających chłopców lub dziewcząt (10-17 lat), ani na długość cyklu miesiączkowego u dziewcząt. Nie przeprowadzono jednak badań dotyczących wpływu stosowania ezetymibu przez okres > 33 tyg. na wzrost i proces dojrzewania płciowego. Nie przeprowadzono oceny bezpieczeństwa i skuteczności stosowania ezetymibu w skojarzeniu z symwastatyną w dawkach przekraczających 40 mg na dobę u dzieci od 10 do 17 lat. Nie przeprowadzono badań dotyczących oceny stosowania ezetymibu w skojarzeniu z symwastatyną u dzieci <10 lat. Nie przeprowadzono oceny długotrwałej skuteczności stosowania ezetymibu u pacjentów w wieku <17 lat w zakresie zmniejszenia zachorowalności i śmiertelności w wieku dojrzałym. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania ezetymibu w skojarzeniu z fibratami. Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania stosowania ezetymibu u pacjentów przyjmujących cyklosporynę, podczas jednoczesnego stosowania należy monitorować stężenia cyklosporyny. W przypadku rozpoczęcia stosowania ezetymibu u pacjentów leczonych warfaryną, inną substancją przeciwzakrzepową z grupy pochodnych kumaryny lub fluindionem, należy odpowiednio monitorować wartości INR. Ze względu na zawartość laktozy, preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Ezetymib w monoterapii. Często: ból brzucha, biegunka, wzdęcia, zmęczenie. Niezbyt często: zwiększenie aktywności AlAT, AspAT, CPK i GGT, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, kaszel, niestrawność, choroba refluksowa przełyku, nudności, bóle stawów, kurcze mięśni, bóle karku, zmniejszone łaknienie, nagłe zaczerwienie twarzy, nadciśnienie tętnicze, ból w klatce piersiowej, ból. Dodatkowe działania niepożądane ezetymibu w skojarzeniu ze statyną. Często: zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT ból głowy, bóle mięśni. Niezbyt często: parestezje, suchość w jamie ustnej, zapalenie żołądka, świąd, wysypka, pokrzywka, bóle pleców, osłabienie mięśni, bóle kończyn, osłabienie, obrzęki obwodowe. Po wprowadzeniu do obrotu (w skojarzeniu ze statyną lub w monoterapii) obserwowano z częstością nieznaną: trombocytopenię, zawroty głowy, parestezje, duszność, zapalenie trzustki, zaparcia, rumień wielopostaciowy, bóle mięśni, miopatię i (lub) rabdomiolizę, osłabienie, nadwrażliwość (w tym wysypkę, pokrzywkę, anafilaksję i obrzęk naczynioruchowy), zapalenie wątroby, kamicę żółciową, zapalenie pęcherzyka żółciowego, depresję. Podczas jednoczesnego podawania ezetymibu z fenofibratem często obserwowano bóle brzucha, ponadto zwiększenie aktywności aminotransferaz; wskaźnik występowania przypadków wycięcia pęcherzyka żółciowego wynosił odpowiednio, dla fenofibratu stosowanego w monoterapii 0,6% i dla ezetymibu podawanego w skojarzeniu z fenofibratem 1,7%. W badaniu z udziałem dzieci (6-10 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lub nierodzinną obserwowano zwiększenie aktywności AlAT i (lub) AspAT (>3 razy powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych). Nie odnotowano zwiększenia aktywności CPK (>10 razy powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych), ani przypadków miopatii. W badaniu z udziałem dzieci i młodzieży (10-17 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną u pacjentów leczonych ezetymibem w skojarzeniu z symwastatyną obserwowano podwyższenie aktywności AlAT i (lub) AspAT (>3 razy powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych); obserwowano podwyższenie aktywności CPK (>10 razy powyżej górnego zakresu wartości prawidłowych); nie zaobserwowano przypadków miopatii. U pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie leczonych ezetymibem z symwastatyną lub symwastatyną obserwowano zbliżone profile bezpieczeństwa. W badaniu obejmującym pacjentów z przewlekłą chorobą nerek otrzymujących preparat złożony zawierający ezetymib i symwastatynę, albo placebo profile bezpieczeństwa były porównywalne.

Nie obserwowano znamiennych interakcji farmakokinetycznych pomiędzy ezetymibem a lekami, o których wiadomo, że są metabolizowane przez cytochromy P450 1A2, 2D6, 2C8, 2C9 lub 3A4 albo przez N-acetylotransferazę. Ezetymib nie ma wpływu na parametry farmakokinetyczne dapsonu, dekstrometorfanu, digoksyny, doustnych środków antykoncepcyjnych (zawierających etynyloestradiol lub lewonorgestrel), glipizydu, tolbutamidu lub midazolamu. Cymetydyna podawana jednocześnie z ezetymibem nie ma wpływu na jego dostępność biologiczną. Jednoczesne przyjmowanie leków zobojętniających zmniejsza szybkość wchłaniania ezetymibu, ale nie ma wpływu na jego dostępność biologiczną. Jednoczesne podawanie kolestyraminy zmniejsza średnią wartość AUC ezetymibu całkowitego (ezetymib + glukuronian ezetymibu) o ok. 55%. Efekt zwiększonej redukcji stężenia cholesterolu LDL po włączeniu ezetymibu do leczenia kolestyraminą może ulec osłabieniu. Należy wziąć pod uwagę możliwe ryzyko wystąpienia kamicy żółciowej i choroby pęcherzyka żółciowego u pacjentów przyjmujących fenofibrat i ezetymib; jeśli podejrzewa się wystąpienie kamicy żółciowej, wskazane są badania pęcherzyka żółciowego, a leczenie należy przerwać. Podczas jednoczesnego przyjmowania fenofibratu lub gemfibrozylu następuje nieznaczne zwiększenie całkowitego stężenia ezetymibu. Nie przeprowadzono badań dotyczących jednoczesnego stosowania ezetymibu w skojarzeniu z innymi fibratami. Fibraty mogą zwiększać wydalanie cholesterolu do żółci, co prowadzi do kamicy żółciowej. Ryzyko powstawania kamieni w pęcherzyku żółciowym związane z leczeniem ezetymibem nie może być wykluczone. Nie stwierdzono znamiennych interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego stosowania ezetymibu z atorwastatyną, symwastatyną, prawastatyną, lowastatyną, fluwastatyną lub rozuwastatyną. W badaniu z udziałem pacjentów po przeszczepieniu nerki (CCr >50 ml/min), którzy przyjmowali ustaloną dawkę cyklosporyny, po podaniu pojedynczej dawki 10 mg ezetymibu stwierdzono zwiększenie średniej wartości AUC całkowitego ezetymibu o 3,4 razy. Nie przeprowadzono badania kontrolowanego dotyczącego wpływu jednoczesnego stosowania ezetymibu na ekspozycję na cyklosporynę u pacjentów po przeszczepieniu nerki. Należy zachować ostrożność, rozpoczynając leczenie ezetymibem w trakcie stosowania cyklosporyny, podczas jednoczesnego stosowania należy monitorować stężenie cyklosporyny. Jednoczesne stosowanie ezetymibu (10 mg raz na dobę) nie ma istotnego wpływu na dostępność biologiczną warfaryny i czas protrombinowy. Jednak istnieją doniesienia dotyczące zwiększenia wartości INR u pacjentów stosujących warfarynę lub fluindion, u których dołączono leczenie ezetymibem. W przypadku stosowania ezetymibu jednocześnie z warfaryną, inną substancją przeciwzakrzepową z grupy pochodnych kumaryny lub fluindionem, należy odpowiednio monitorować INR.

S-lab Sp. z o.o.
ul. Kiełczowska 2
55-095 Mirków
71-330-50-80
[email protected]
www.s-lab.pl