FANHDI 250 j.m.+300 j.m. - (25 j.m.+30 j.m.)/ml proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i (lub) infuzji

1 fiolka zawiera 250 j.m., 500 j.m. lub 1000 j.m. ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia krwi (FVIII) i odpowiednio 300 j.m., 600 j.m. lub 1200 j.m. ludzkiego czynnika von Willebranda. Aktywność specyficzna wynosi co najmniej 2,5 j.m. do 10 j.m. FVIII:C/mg białka w zależności od wielkości opakowania (250 j.m., 500 j.m. i 1000 j.m). Wyprodukowano z osocza pochodzącego od ludzkich dawców.

Połączenie czynników krzepnięcia - czynnik VIII i czynnik von Willebranda są fizjologicznymi składnikami ludzkiego osocza, zachowującymi się jak endogenne składniki. Podanie czynnika von Willebranda pozwala na korekcję zaburzeń hemostazy występujących u pacjentów z niedoborem czynnika von Willebranda na dwóch poziomach: czynnik von Willebranda restabilizuje adhezję płytek krwi do endotelium naczyń w miejscu uszkodzenia naczynia (przyłącza się zarówno do endotelium jak i błony płytek krwi) powodując uzyskanie pierwotnej hemostazy, co przejawia się skróceniem czasu krwawienia (efekt działania pojawia się natychmiast i jest zależny w dużym stopniu od poziomu polimeryzacji białka); czynnik von Willebranda powoduje opóźniony wzrost współistniejącego niedoboru czynnika VIII, podany dożylnie czynnik von Willebranda wiąże się z endogennym czynnikiem VIII (który jest syntetyzowany u pacjenta), stabilizując ten czynnik zapobiega jego gwałtownemu rozpadowi. Z tego powodu, podawanie czystego czynnika von Willebranda (preparat czynnika von Willebranda z niską zawartością czynnika VIII) przywraca prawidłowy poziom czynnika VIII jako efekt wtórny po pierwszej infuzji. Po podaniu dożylnym u pacjentów z hemofilią, czynnik VIII łączy się z czynnikiem von Willebranda w krwioobiegu pacjenta. Aktywny czynnik VIII (VIlla) działa jako kofaktor aktywnego czynnika IX (IXa) przyspieszając przemianę czynnika X w aktywny czynnik X (Xa). Aktywny czynnik X przemienia protrombinę w trombinę. Następnie trombina przemienia fibrynogen we włóknik, który umożliwia powstanie skrzepu. U pacjentów z hemofilią A po wstrzyknięciu leku, ok. 2/3 do 3/4 czynnika VIII pozostaje w krążeniu. Poziom aktywności czynnika VIII osiągnięty w osoczu powinien wynosić od 80% do 120% przewidywanej aktywności czynnika VIII. Aktywność osoczowa czynnika VIII zmniejsza się w rozkładzie wykładnikowym dwufazowym. W początkowej fazie, dystrybucja między wewnątrznaczyniowymi i innymi kompartmentami (płyny ciała) występuje z okresem półtrwania eliminacji z osocza od 3 do 6 h. W następnej, wolniejszej fazie, która prawdopodobnie odzwierciedla zużycie czynnika VIII okres półtrwania wynosi od 8 do 18 h, średnio 15 h.

Zapobieganie i opanowywanie krwawień u chorych na hemofilię A (wrodzony niedobór ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia). Zapobieganie i opanowywanie krwawień (w tym krwawień podczas zabiegów chirurgicznych) u chorych z chorobą von Willebranda (VWD), gdy leczenie desmopresyną (DDAVP) jest nieskuteczne lub przeciwwskazane. Preparat może być stosowany w leczeniu nabytego niedoboru ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Preparat powinien być stosowany w ciąży i okresie karmienia piersią tylko w przypadku wyraźnej potrzeby (brak doświadczenia ze stosowaniem leku z powodu rzadkiego występowania hemofilii A u kobiet).

Dożylnie. Leczenie należy rozpocząć i prowadzić pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń krzepnięcia.
Niedobór VIII czynnika krzepnięcia: dawkowanie i czas leczenia zależą od stopnia niedoboru czynnika VIIII, umiejscowienia i rozległości krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta. 1 j.m. aktywności czynnika VIII odpowiada ilości czynnika VIII w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego. Podanie 1 j.m. czynnika VIII/kg mc. powoduje zwiększenie aktywności czynnika VIII w osoczu o około 1,7% - 2,5% prawidłowej aktywności, stąd wymaganą dawkę leku oblicza się następująco: wymagana liczba jednostek = masa ciała (kg) x pożądany wzrost czynnika VIII (%) x 0,5. Podawana ilość i częstość podawania leku muszą być zawsze uzależnione od indywidualnej skuteczności klinicznej w danym przypadku (czasami, np. w obecności niskiego miana inhibitora, może być konieczne zastosowanie dawki większej niż obliczona wg wzoru). W krwawieniach i zabiegach chirurgicznych aktywność czynnika VIII w odpowiednim czasie nie powinna być mniejsza od następujących poziomów aktywności (w % normy lub j.m./dl): wczesne krwawienia do stawów, mięśni lub z jamy ustnej - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 20 -40% normy, a lek podaje się co 12- 24 h co najmniej 1 dzień, aż do ustąpienia krwawienia (ustąpienie bólu) lub do zagojenia rany; bardziej nasilone krwawienia do stawów, mięśni lub krwiak - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 30-60% normy, a infuzje leku powtarza się co 12-24 h przez 3-4 dni lub dłużej aż do ustąpienia bólu i ostrego upośledzenia funkcji; krwawienia zagrażające życiu - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 60-100% normy, infuzje leku powtarza się co 8-24 h, aż do ustąpienia zagrożenia; drobne zabiegi chirurgiczne (łącznie z ekstrakcją zęba) - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 30-60%, lek podaje się co 24 h przynajmniej przez 1 dzień, aż do zagojenia rany; duże zabiegi chirurgiczne - wymagany poziom czynnika VIII wynosi 80-100% (przed i po operacji), infuzje powtarza się co 8-24 h do zagojenia rany, potem kontynuuje przez co najmniej 7 kolejnych dni, utrzymując aktywność czynnika VIII na poziomie 30- 60% (j.m./dl). Odpowiedź na leczenie pozostaje indywidualnie zróżnicowana, dlatego niezbędne jest monitorowania poziomu czynnika VIII, zwłaszcza w przypadku poważnych zabiegów chirurgicznych. W długookresowej profilaktyce krwawień w ciężkiej postaci hemofilii A, zazwyczaj stosowana dawka czynnika VIII wynosi 20-40 j.m./kg mc. co 2-3 dni, u młodszych pacjentów konieczne mogą być krótsze odstępy między dawkami lub większe dawki. Choroba von Willebranda. Ogólnie przyjmuje się, że podanie 1 j.m.VWF:RCo/kg masy ciała powoduje wzrost poziomu VWF:RCo o 2% w krążeniu. Celem leczenia jest uzyskanie poziomu VWF:RCo > 0,6 j.m./ml (60%) oraz FVIII:C > 0,4 j.m./ml (40%) w osoczu. W większości przypadków, w celu uzyskania hemostazy, zaleca się dawkę 40 – 80 j.m./kg masy ciała czynnika von Willebranda oraz 20-40 j.m./kg masy ciała czynnika FVIII:C. Pacjenci z chorobą von Willebranda typu 3, u których w celu utrzymania odpowiednich poziomów czynnika może być konieczne podawanie większych dawek, mogą wymagać podania początkowej dawki czynnika von Willebranda 80 j.m./kg masy ciała. Dobraną dawkę należy podawać co 12-24 h. Dawkowanie oraz czas leczenia zależą od stanu klinicznego pacjenta, umiejscowienia i rozległości krwawienia oraz poziomu zarówno VWF:RCo jak i FVIII:C. W okresie stosowania preparatów z czynnikiem VIII zawierających czynnik von Willebranda, lekarz leczący pacjenta powinien brać pod uwagę możliwość nadmiernego wzrostu poziomu FVIII:C. W celu uniknięcia nadmiernego wzrostu poziomu FVIII:C, po 24 – 48 godzinach leczenia należy rozważyć zmniejszenie dawki i/lub wydłużenie okresu pomiędzy kolejnymi dawkami lub zastosowanie produktów leczniczych zwierających VWF i mniejszą ilość czynnika VIII. W powyższym wskazaniu dostępne są tylko ograniczone dane z badań klinicznych u dzieci poniżej 6 roku życia – nie stosować. U dzieci, w wyżej wymienionych wskazaniach dostosowywanie dawki do skuteczności klinicznej polega również jak u dorosłych na obliczaniu dawki w zależności od masy ciała.
Lek podaje się w powolnej iniekcji dożylnej (szybkość podania nie powinna przekraczać 10 ml/min).

Możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, włączając w to wysypkę, rozległą pokrzywkę, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, obniżenie ciśnienia, aż do wstrząsu anafilaktycznego. W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast przerwać podawanie leku i wdrożyć odpowiednie do sytuacji leczenie. Pacjenci leczeni ludzkim czynnikiem krzepnięcia VIII muszą być dokładnie monitorowani pod kątem wytwarzania inhibitorów przeciw czynnikowi VIII - poprzez obserwację stanu klinicznego i ocenę badań laboratoryjnych. Ryzyko wytworzenia inhibitorów jest zależne od okresu ekspozycji na czynnik VIII, przy czym ryzyko jest najwyższe podczas pierwszych 20 dni ekspozycji. W rzadkich przypadkach inhibitory mogą wytworzyć się także po pierwszych 100 dniach ekspozycji. Po zmianie produktu leczniczego zawierającego czynnik VIII na inny, obserwowano nawrotowe przypadki tworzenia się inhibitorów (o niskim mianie) u pacjentów leczonych wcześniej przez co najmniej 100 dni, u których były przypadki tworzenia się inhibitorów w wywiadzie. Z tego powodu zalecana jest dokładna obserwacja pacjentów w kierunku występowania inhibitorów po każdej zmianie produktu leczniczego. Istnieje zagrożenie wystąpienia powikłań zakrzepowych w przypadku stosowania produktów leczniczych zawierających czynnik von Willebranda, szczególnie u pacjentów ze znanymi klinicznymi lub laboratoryjnymi czynnikami ryzyka. Z tego powodu, konieczna jest obserwacja chorych z grupy ryzyka w celu wykrycia wczesnych objawów zakrzepicy. Ponadto, należy zastosować zalecenia aktualnych wytycznych leczenia i profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W okresie stosowania produktu leczniczego zawierającego czynnik VIII i czynnik von Willebranda, lekarz powinien brać pod uwagę, że przedłużone leczenie może powodować nadmierny wzrostu poziomu FVIII:C. U pacjentów leczonych produktami leczniczymi zawierającymi czynnik VIII i czynnik von Willebranda należy monitorować poziom FVIII:C w celu uniknięcia utrzymywania się jego nadmiernego poziomu mogącego zwiększać ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowych. U pacjentów chorych na chorobę von Willebranda, w szczególności typu 3-go, mogą wytworzyć się przeciwciała neutralizujące (inhibitory) czynnik von Willebranda. Jeżeli nie udaje się osiągnąć spodziewanych poziomów aktywności VWF:RCo w osoczu lub opanować krwawień pomimo stosowania odpowiednich dawek, należy wykonać badanie w celu sprawdzenia obecności inhibitora czynnika von Willebranda. U pacjentów z wysokim poziomem inhibitora leczenie czynnikiem von Willbranda może być nieskuteczne i należy rozważyć inne możliwości terapii. Jeśli konieczne jest zastosowanie centralnego dojścia żylnego, należy liczyć się z możliwością powstania miejscowych zakażeń, bakteriemią oraz zakrzepem cewnika. U pacjentów otrzymujących regularnie osoczopochodny VIII czynnik krzepnięcia, należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień (przeciwko wirusowi zapalenia wątroby A i B).

4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią.

Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, pieczenie lub uczucie
kłucia w miejscu wstrzyknięcia, dreszcze, zaczerwienienie twarzy, uogólniona pokrzywka,
ból głowy, wysypka, spadek ciśnienia krwi, letarg, nudności, niepokój, tachykardia, uczucie
ucisku w klatce piersiowej, świąd, wymioty, świsty) były obserwowane rzadko i tylko w
niektórych przypadkach prowadziły do rozwoju ciężkiej reakcji anafilaksji (włączając w to
wstrząs).
W rzadkich przypadkach obserwowano wzrost temperatury ciała.

W przypadku reakcji anafilaktycznej lub alergicznej należy wstrzymać podawanie leku i
natychmiast powiadomić lekarza.

Nie można całkowicie wykluczyć możliwości wystąpienia reakcji alergicznych po podaniu
tego leku.

Chorzy na hemofilię A mogą wytworzyć przeciwciała neutralizujące (inhibitory) przeciw
czynnikowi VIII. W przypadku wystąpienia takich inhibitorów obserwuje się
niewystarczającą odpowiedź kliniczna na leczenie.

W bardzo rzadkich przypadkach u pacjentów z chorobą von Willebranda, w szczególności
typu 3-go, mogą wytworzyć się przeciwciała neutralizujące (inhibitory) czynnik von
Willebranda. Jeżeli pojawią się tego typu inhibitory, obserwuje się niewystarczającą
odpowiedź kliniczną na leczenie. 

Inhibitory mogą wpływać na wzrost ryzyka występowania reakcji alergicznych (wstrząsu
anafilaktycznego). W przypadku występowania reakcji alergicznych należy przeprowadzić
badania na obecność inhibitorów.

W takich przypadkach zaleca się kontakt z wyspecjalizowanym ośrodkiem leczenia zaburzeń
hemostazy.

Podczas stosowania leku u pacjentów z chorobą von Willebranda ze znanymi klinicznymi lub
laboratoryjnymi czynnikami ryzyka istnieje zagrożenie wystąpienia powikłań zakrzepowych.
Utrzymywanie się nadmiernie wysokiego poziomu F:VIII podczas leczenia czynnikiem VIII
zawierającym czynnik von Willebranda zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań
zakrzepowych.

Podczas kilku badań klinicznych przeprowadzonych z udziałem 164 chorych podano ogółem
7000 infuzji FANHDI. Uzyskane wyniki z obu badań wskazują na dobrą tolerancje leku i
małą częstość występowania działań niepożądanych. Obserwowane jedynie 2 przypadki, w
których wystąpiły działania niepożądane związane z podawanym produktem leczniczym. W
tych przypadkach odnotowano wystąpienie podwyższonej temperatury ciała.

Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych

Poniższa tabela zawiera kategorie układów i narządów (SOC oraz Preferred Term Level)
zgodnie z klasyfikacją MedDRA.

Częstość występowania oceniano stosując następujące kryteria:
- bardzo często (≥ 1/10)
- często (≥ 1/100 do < 1/10)
- niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100)
- rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000)
- bardzo rzadko (< 1/10 000) i
- nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

W każdej kategorii częstości, objawy niepożądane są wymienione poczynając od objawów
najcięższych do najlżejszych.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Rzadko: podwyższona temperatura ciała.

Dzieci i młodzież
Częstość występowania, rodzaj oraz nasilenie działań niepożądanych spodziewanych u dzieci
nie różni się od tych występujących u dorosłych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych
działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do
ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu
medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za
pośrednictwem:

Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: +48 222 49 21 301
Faks: +48 222 49 21 309
e-mail: [email protected]

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji
na temat bezpieczeństwa stosowania leku. Informacje dotyczące zabezpieczeń przed
przeniesieniem czynników zakaźnych, patrz punkt 2.

Nie są znane interakcje zespołu FVIII/VWF z innymi preparatami.

Grifols Polska Sp. z o.o.
ul. Siedmiogrodzka 9
01-204 Warszawa
22-378-85-61