Fem 7 Combi faza I: 50 µg/24 h; faza II: 50 µg/24 h + 10 µg/24 h system transdermalny, plaster

System transdermalny fazy I zawiera 1,5 mg estradiolu półwodnego; z systemu o pow. 15 cm² uwalnia się 50 μg estradiolu na dobę, przez 7 dni. System transdermalny fazy II zawiera 1,5 mg estradiolu półwodnego i 1,5 mg lewonorgestrelu; z systemu o pow. 15 cm² uwalnia się 50 μg estradiolu i 10 µg lewonorgestrelu na dobę, przez 7 dni.

Preparat złożony zawierający 17ß-estradiol oraz lewonorgestrel w postaci plastrów do stosowania przezskórnego. Preparat łagodzi objawy menopauzy oraz uzupełnia brak w produkcji estrogenu u kobiet po menopauzie. Lewonorgestrel redukuje ryzyko rozrostu błony śluzowej macicy oraz raka trzonu macicy u kobiet z zachowaną macicą. Przezskórne podanie preparatu zapobiega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę. Stężenie terapeutyczne estradiolu występuje po 4 h i utrzymuje się przez cały czas działania plastra. Po usunięciu plastra stężenie wraca do wartości wyjściowych w ciągu 12-24 h. Lewonorgestrel osiąga stężenie maksymalne po 63-91 h; stężenie wraca do wartości wyjściowych w ciągu ok. 28 h. Po wniknięciu przez skórę lewonorgestrel wiąże się z albuminami (50%) i SHBG (47,5%).

Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) - w leczeniu objawów niedoboru estrogenów u kobiet po menopauzie. Doświadczenie w stosowaniu u kobiet po 65. rż. jest ograniczone.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Rak piersi (stwierdzenie lub podejrzenie raka piersi oraz rak piersi w wywiadzie). Stwierdzenie lub podejrzenie estrogenozależnego nowotworu złośliwego (np. raka endometrium). Nieleczona hiperplazja endometrium. Krwawienie z dróg rodnych o nieustalonej przyczynie. Wcześniej występująca idiopatyczna lub aktualnie występująca żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna). Aktywne lub niedawno przebyte zaburzenia zakrzepowo-zatorowe tętnic (np. dusznica bolesna, zawał mięśnia sercowego). Ostra choroba wątroby lub choroba wątroby w wywiadzie, do czasu normalizacji wyników badań czynności wątroby. Porfiria.

Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Jeśli w trakcie przyjmowania leku pacjentka zajdzie w ciążę, lek należy natychmiast odstawić. Badania kliniczne przeprowadzone na dużej liczbie pacjentek nie wykazują działań niepożądanych lewonorgestrelu na płód. Wyniki większości dotychczasowych badań epidemiologicznych dotyczących przypadkowej ekspozycji płodu na działanie estrogenów i progestagenów nie wykazały efektów teratogennych ani też fetotoksycznych.

Zewnętrznie, na skórę. Dorośli. Preparat stosuje się 1 raz na tydzień, tzn. zużyty system transdermalny (plaster) należy natychmiast zastępować nowym, co 7 dni. Preparat służy do leczenia ciągłego sekwencyjnego. Każdy cykl leczenia polega na stosowaniu kolejno dwóch systemów zawierających tylko estradiol (faza I), co 7 dni oraz dwóch systemów zawierających estradiol i lewonorgestrel (faza II), co 7 dni. Zgodnie z powyższym, należy stosować następujący schemat leczenia: 1 system transdermalny fazy I raz w tygodniu przez pierwsze 2 tyg.; następnie 1 system transdermalny fazy II raz w tygodniu przez następne 2 tyg. U kobiet po menopauzie niestosujących HTZ leczenie preparatem można rozpocząć w dowolnym czasie. U kobiet stosujących inne preparaty w HTZ metodą ciągłą złożoną, leczenie preparatem można rozpocząć również w dowolnym czasie. U kobiet stosujących inne preparaty w HTZ metodą ciągłą sekwencyjną zmiana leczenia na preparat powinna nastąpić po zakończeniu trwającego cyklu leczenia. W leczeniu objawów związanych z niedoborem estrogenów należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. HTZ powinna być stosowana tak długo, jak długo korzyści z nią związane przewyższają ryzyko. Dzieci i młodzież. Stosowanie u dzieci jest przeciwwskazane. Sposób stosowania. Powierzchnia skóry wybrana do naklejenia systemu transdermalnego powinna być czysta, sucha i nieuszkodzona. System należy naklejać poniżej pasa (górne części pośladków, biodra, brzuch). Systemów nie wolno przyklejać na piersiach lub w ich najbliższej okolicy. Należy upewnić się, że plaster podczas noszenia nie będzie uszkadzany przez odzież (należy unikać przyklejania plastra w talii oraz noszenia obcisłych ubrań, które mogłyby zedrzeć plaster ze skóry). Kolejnego systemu nie należy naklejać po raz drugi w tym samym miejscu bez zachowania przerwy. Należy zachować przynajmniej tygodniowy odstęp pomiędzy przyklejeniem systemu w tym samym miejscu na skórze. Można brać kąpiel i prysznic bez zdejmowania systemu. W przypadku odklejenia się plastra wcześniej, tj. przed upływem 7 dni (z powodu wzmożonego wysiłku fizycznego, nadmiernego pocenia się lub otarcia przez obcisłe ubranie) należy użyć następnego plastra z tej samej fazy leczenia. Plaster ten należy usunąć w odpowiednim, wcześniej ustalonym dniu. Następnie należy kontynuować kolejność zmiany plastrów zgodnie ze wcześniejszym schematem. Ta sama zasada obowiązuje również wtedy, gdy pacjentka zapomni zmienić system transdermalny na czas. W takim przypadku zwiększa się prawdopodobieństwo krwawienia międzymiesiączkowego oraz plamienia. System nie powinien być narażany na działanie światła słonecznego. Usunięcie systemu powinno odbywać się powoli, aby uniknąć podrażnienia skóry. Jeśli resztki kleju pozostają na skórze, można je usunąć za pomocą kremu lub mleczka kosmetycznego.

W przypadku leczenia objawów menopauzy, HTZ należy rozpoczynać jedynie gdy mają one negatywny wpływ na jakość życia pacjentki. We wszystkich przypadkach należy przynajmniej raz w roku dokonywać uważnej oceny ryzyka względem korzyści, a HTZ należy kontynuować tylko jeśli korzyści przewyższają ryzyko. Podczas leczenia konieczne jest wykonywanie regularnych badań kontrolnych (badanie piersi oraz badanie ginekologiczne). Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentek z: mięśniakami gładkimi (włókniako-mięśniaki macicy) lub endometriozą; przebytymi zaburzeniami zakrzepowo-zatorowymi w wywiadzie lub czynnikami ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych (np. dodatni wywiad osobisty lub rodzinny, znaczna otyłość - wskaźnik masy ciała powyżej 30 kg/m², toczeń rumieniowaty układowy (SLE), żylaki; długotrwałe unieruchomienie, rozległe urazy lub zabiegi chirurgiczne - zaleca się odstawienie preparatu przynajmniej 4-6 tyg. przed planowaną operacją i ponowne zastosowanie dopiero po powrocie pacjentki do pełnej sprawności ruchowej); czynnikami ryzyka rozwoju nowotworów estrogenozależnych (np. rak piersi u krewnych Ist.); nadciśnieniem tętniczym; chorobami wątroby (np. gruczolak wątroby); cukrzycą z lub bez powikłań naczyniowych; kamicą żółciową; migreną lub (silnymi) bólami głowy; toczniem rumieniowatym układowym; hiperplazją endometrium w wywiadzie; padaczką; astmą; otosklerozą. Przyjmowanie leku należy natychmiast przerwać w  przypadku wystąpienia: żółtaczki lub pogorszenia czynności wątroby; znacznego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi; pojawienia się migrenowych bólów głowy; ciąży. Wszystkie dane potwierdzają zwiększone ryzyko wystąpienia raka piersi u kobiet przyjmujących HTZ w postaci skojarzenia estrogenu i progestagenu lub samego estrogenu, co zależy od czasu trwania HTZ. Randomizowane, kontrolowane placebo badanie WHI oraz metaanaliza prospektywnych badań epidemiologicznych zgodnie potwierdzają zwiększone ryzyko raka piersi u kobiet przyjmujących skojarzoną estrogenowo-progestagenową HTZ, co uwidacznia się po ok. 3 (1–4) latach. Wyniki szeroko zakrojonej metaanalizy wykazały, że po zaprzestaniu terapii dodatkowe ryzyko z czasem maleje, a czas powrotu do poziomu początkowego zależy od czasu trwania HTZ. Jeśli HTZ trwała >5 lat, ryzyko może się utrzymywać przez ≥10 lat. HTZ, a zwłaszcza leczenie zawierające kombinację estrogen-progestagen, zwiększa gęstość obrazów mammograficznych, co może mieć negatywny wpływ na wykrycie raka piersi w badaniu radiologicznym. W przypadku wystąpienia ŻChZZ po rozpoczęciu hormonalnej terapii zastępczej, stosowanie leku należy przerwać. W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń zakrzepowo-zatorowych (np. bolesnego obrzęku nogi, nagłego bólu w klatce piersiowej, duszności), pacjentka koniecznie powinna zgłosić się do lekarza. Estrogeny mogą powodować zatrzymanie płynów, należy uważnie obserwować pacjentki z zaburzeniami czynności serca lub nerek. Zachować ostrożność u pacjentek z hipertriglicerydemią. Istnieją pewne dowody z badania WHI wskazujące na zwiększone ryzyko otępienia u kobiet rozpoczynających terapię ciągłą złożoną CEE i MPA po ukończeniu 65 lat. Nie wiadomo, czy wyniki te odnoszą się również do młodszych kobiet po menopauzie lub kobiet stosujących inne rodzaje HTZ. Egzogenne estrogeny mogą wywoływać lub nasilać objawy dziedzicznego i nabytego obrzęku naczynioruchowego. Podczas badań klinicznych z zastosowaniem schematu leczenia skojarzonego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) za pomocą ombitaswiru/parytaprewiru/rytonawiru z dazabuwirem lub bez dazabuwiru, zwiększenie aktywności AlAT ponad 5-krotnie przekraczających górną granicę normy (GGN) występowało istotnie częściej u kobiet stosujących preparaty zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. Ponadto, również u pacjentek leczonych glekaprewirem/pibrentaswirem, zwiększenie aktywności AlAT obserwowano u kobiet stosujących leki zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. U kobiet przyjmujących preparaty zawierające estrogeny inne niż etynyloestradiol, takie jak estradiol, odsetek zwiększenia aktywności AlAT był podobny, jak u kobiet nieprzyjmujących żadnych estrogenów. Jednakże ze względu na ograniczoną liczbę kobiet przyjmujących te inne estrogeny należy zachować ostrożność podczas ich jednoczesnego podawania ze schematem leczenia skojarzonego za pomocą ombitaswiru/parytaprewiru/rytonawiru z dazabuwirem lub bez dazabuwiru oraz ze schematem leczenia za pomocą glekaprewirem/pibrentaswirem.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią

Poniżej wymieniono możliwe działania niepożądane, podczas stosowania terapii hormonalnej w okresie
menopauzy.

Działania niepożądane występują najczęściej (> 10%) w miejscu zastosowania systemu transdermalnego.
Są to: zaczerwienienie skóry (rumień), podrażnienie i opuchnięcie skóry, świąd. Zwykle przemijają bez
specjalnego leczenia po 2-3 dniach po usunięciu plastra.

Częste działania niepożądane (które mogą wystąpić częściej niż u 1 na 100 pacjentek, ale rzadziej niż u 1
na 10 pacjentek):
- wzmożenie popędu płciowego,
- osłabienie popędu płciowego,
- bóle głowy,
- nudności,
- wymioty,
- krwawienie międzymiesiączkowe i plamienie.

Niezbyt częste działania niepożądane (które mogą wystąpić częściej niż u 1 na 1000 pacjentek, ale rzadziej
niż u 1 na 100 pacjentek):
- zawroty głowy,
- migrena,
- parestezje,
- wzdęcia,
- ból brzucha,
- niestrawność,
- nadciśnienie,
- bolesne miesiączkowanie,
- rozrost błony śluzowej trzonu macicy,
- rak piersi,
- zatrzymanie płynów,
- zwiększenie masy ciała,
- zmniejszenie masy ciała,
- uczucie zmęczenia

Rzadkie działania niepożądane (które mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 000 pacjentek, ale rzadziej niż
u 1 000 pacjentek):
- depresja,
- kamica żółciowa,
- żółtaczka cholestatyczna,
- mięśniaki gładkie macicy.

Inne działania
- estrogenozależne nowotwory łagodne i złośliwe, np. rak błony śluzowej trzonu macicy;
- żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, np. zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych lub
  zakrzepica żył miednicy mniejszej i zatorowość płucna. Występują one częściej u kobiet
  stosujących HTZ niż u nie stosujących HTZ (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Fem 7
  Combi” oraz „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Fem 7 Combi”);
- zawał mięśnia sercowego i udar mózgu;
- choroby pęcherzyka żółciowego (np. kamica żółciowa);
- zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: ostuda (brunatne plamy na twarzy), rumień
  wielopostaciowy, rumień guzowaty, choroba Schönleina – Henocha (skaza krwotoczna);
- możliwa demencja (otępienie).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do
Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Metabolizm estrogenów i progestagenów może ulec nasileniu pod wpływem jednoczesnego stosowania substancji nasilających aktywność enzymów metabolizujących leki (szczególnie enzymów cytochromu P450) takich, jak leki przeciwdrgawkowe (np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, prymidon) oraz leki przeciwzakaźne (ryfampicyna, ryfabutyna, newirapina, efawirenz). Rytonawir i nelfinawir wykazują właściwości pobudzające enzymy, gdy stosuje się je jednocześnie z hormonami steroidowymi. Preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) mogą pobudzać metabolizm estrogenów i progestagenów. Podczas stosowania systemów transdermalnych udział wątroby w metabolizmie jest mniej istotny, dlatego też substancje pobudzające enzymy mają mniejszy wpływ na stosowane w ten sposób estrogeny i progestageny niż hormony przyjmowane doustnie. Pod względem klinicznym, zwiększony metabolizm estrogenów może doprowadzić do osłabienia działania tych hormonów i zaburzeń w profilu krwawień z dróg rodnych. Wykazano, że hormonalne środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny znacznie zmniejszają stężenia lamotryginy w osoczu podczas jednoczesnego podawania z powodu indukcji glukuronidacji lamotryginy. Może to zmniejszyć kontrolę napadów. Chociaż potencjalna interakcja między hormonalną terapią zastępczą i lamotryginą nie była badana, spodziewane jest, że istnieje podobna interakcja, która może prowadzić do osłabienia kontroli napadów u kobiet przyjmujących oba leki jednocześnie. Podczas badań klinicznych z zastosowaniem schematu leczenia skojarzonego zakażenia HCV za pomocą ombitaswiru/parytaprewiru/rytonawiru z dazabuwirem lub bez dazabuwiru, zwiększenie aktywności AlAT ponad 5-krotnie przekraczających górną granicę normy (GGN) występowało istotnie częściej u kobiet stosujących preparaty lecznicze zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. U kobiet przyjmujących preparaty zawierające estrogeny inne niż etynyloestradiol, takie jak estradiol, odsetek zwiększenia aktywności AlAT był podobny jak u kobiet nieprzyjmujących żadnych estrogenów. Jednakże ze względu na ograniczoną liczbę kobiet przyjmujących te inne estrogeny należy zachować ostrożność podczas ich jednoczesnego podawania ze schematem leczenia skojarzonego za pomocą ombitaswiru/parytaprewiru/rytonawiru z dazabuwirem lub bez dazabuwiru jak również ze schematem leczenia za pomocą glekaprewiru/pibrentaswiru.

Theramex Polska S.p. z o.o.
ul. Poleczki 35
02-822 Warszawa
22-307-71-66
[email protected]
www.theramex.com