Glucosum 5% et Natrium chloratum 0,9% 1:1 Fresenius (25 mg+4,5 mg)/ml roztwór do infuzji

100 ml płynu zawiera 2,5 g glukozy i 450 mg chlorku sodu.

Hipotoniczny i izoosmotyczny roztwór glukozy i chlorku sodu - źródło węglowodanów, elektrolitów i wody. Glukoza jest także łatwo dostępnym źródłem energii. Utlenia się do dwutlenku węgla wydalanego przez płuca i wody wydalanej przez nerki. Chlorek sodu jest głównym składnikiem płynu pozakomórkowego, jest wydalany głównie przez nerki. Osmolarność 293 mOsmol/l; pH 3,5-6,5.

Pozajelitowe uzupełnianie płynów, węglowodanów i elektrolitów (sód, chlorki). Do rozcieńczania i rozpuszczania koncentratów elektrolitów i preparatów nie wykazujących niezgodności.

Nadwrażliwość na otrzymywaną substancję rozpuszczaną lub rozcieńczaną w roztworze. Przewodnienie, hipernatremia, hipokaliemia, hiperchloremia, hiperglikemia, kwasica. Przy ograniczeniach w podaży sodu: niewydolność serca, uogólnione obrzęki, obrzęk płuc, nadciśnienie tętnicze, rzucawka lub ciężka niewydolność nerek.

Roztwory zawierające glukozę należy ostrożnie stosować w ciąży ze względu na ryzyko wystąpienia hiperglikemii, hiperinsulinemii i kwasicy u płodu oraz hipoglikemii u noworodka. U kobiet ciężarnych i karmiących piersią podawać po uwzględnieniu zaleceń i ograniczeń w dawkowaniu, przeciwwskazań i środków ostrożności. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania leku kobietom ciężarnym w trakcie porodu, zwłaszcza w skojarzeniu z oksytocyną, ze względu na ryzyko hiponatremii.

Dożylnie we wlewie kroplowym. Dawkowanie indywidualne, zależne od zapotrzebowania, wieku, stanu chorego i utraty przez niego płynów oraz aktualnego stężenia elektrolitów. Maksymalna dawka wynosi 0,5 g glukozy/kg mc./h. Ze względu na ryzyko hiponatremii związanej z leczeniem szpitalnym, przed podaniem i w trakcie podawania leku może być konieczne kontrolowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego-SIADH) oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki należące do grupy agonistów wazopresyny. Kontrola stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważna podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Lek może stać się po podaniu skrajnie hipotoniczny ze względu na metabolizm glukozy w organizmie. Sposób podania. Można podawać do żył obwodowych: wybrać dużą żyłę ramienia i zmieniać codziennie miejsce wkłucia.

Zachować ostrożność u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ciężką niewydolnością nerek lub z obrzękami z retencją sodu, cukrzycą oraz u pacjentów leczonych kortykosteroidami i kortykotropiną. Nadmierna podaż roztworów nie zawierających potasu może spowodować hipokaliemię. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek może dojść do retencji sodu. Preparat może powodować przeciążenie płynami powodujące spadek stężenia elektrolitów we krwi, przewodnienie, objawy zastoinowe w krążeniu lub obrzęk płuc. Zazwyczaj roztwory glukozy do infuzji są roztworami izotonicznymi, jednak w organizmie mogą stać się skrajnie hipotoniczne w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego ze względu na szybki metabolizm glukozy. W zależności od ciśnienia osmotycznego roztworu, objętości i szybkości infuzji dożylnej, a także w zależności od choroby podstawowej pacjenta oraz możliwości metabolizowania glukozy, dożylne podanie glukozy może spowodować zaburzenia elektrolitowe, a przede wszystkim hiponatremię hipo-lub hiperosmotyczną. Pacjenci, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (np. z ostrymi chorobami, dolegliwościami bólowymi, stresem pooperacyjnym, zakażeniami, oparzeniami i chorobami OUN), pacjenci z chorobami serca, wątroby i nerek oraz pacjenci przyjmujący leki należące do grupy agonistów wazopresyny są szczególnie narażeni na wystąpienie ostrej hiponatremii po podaniu płynów hipotonicznych w infuzji dożylnej. Ostra hiponatremia może prowadzić do rozwoju ostrej encefalopatii hiponatremicznej (obrzęku mózgu), charakteryzującej się występowaniem bólu głowy, nudności, drgawek, ospałości i wymiotów. Pacjenci z obrzękiem mózgu są szczególnie narażeni na wystąpienie ciężkiego, nieodwracalnego i zagrażającego życiu uszkodzenia mózgu. Dzieci, kobiety w wieku rozrodczym oraz pacjenci ze zmniejszoną podatnością mózgowia (np. z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, krwawieniem wewnątrzczaszkowym i po stłuczeniu mózgu) są szczególnie narażeni na wystąpienie ciężkiego i zagrażającego życiu obrzęku mózgu w wyniku ostrej hiponatremii.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- podwyższenie temperatury ciała;
- zakażenie w miejscu podania;
- zakrzepica lub zapalenie żyły rozprzestrzeniające się z miejsca wkłucia (powstanie zapalenia
  i niewielkich zakrzepów krwi objawiające się wyczuwalnym stwardnieniem żyły,
  zaczerwienieniem wokół niej, bólem i tkliwością);
- wynaczynienie (przedostanie się leku poza żyłę);
- hiperwolemia (zbyt duża objętość krwi w naczyniach krwionośnych);
- hiperglikemia (podwyższone stężenie glukozy we krwi) i cukromocz (obecność cukru
  w moczu), zwłaszcza, gdy lek podawany jest zbyt szybko;
- nasilenie objawów niewydolności serca i obrzęk płuc (zwłaszcza u pacjentów z chorobami
  układu krążenia);
- niskie stężenie sodu we krwi (hiponatremia) mogące prowadzić do uszkodzenia mózgu i zgonu
  spowodowanego obrzękiem mózgu (Patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Długotrwałe podawanie leku może spowodować:
- zaburzenia równowagi płynów (nadmiar lub niedobór płynów);
- zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej (zmiany odczynu krwi potwierdzone badaniem
  laboratoryjnym);
- zmniejszenie stężenia elektrolitów we krwi (np. potasu, magnezu i fosforu);
- obrzęki obwodowe (obrzęki w okolicach kostek i stóp).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Przy dodawaniu innych preparatów do roztworu należy sprawdzić zgodność wszystkich składników; połączenie preparatu z innymi lekami wymaga natychmiastowego podania. Preparatu nie należy podawać z krwią przez ten sam zestaw do przetaczania (pseudoaglutynacja krwinek). Ze względu na zawartość glukozy roztwór wykazuje niezgodność z: aminofiliną, rozpuszczalnymi barbituranami i sulfonamidami, erytromycyną, hydrokortyzonem, warfaryną, kanamycyną, witaminą B12. Leki nasilające działanie wazopresyjne: pobudzające uwolnienie wazopresyny (np. chloropropamid, klofibrat, karbamazepina, winkrystyna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, 3,4-metylenodioksy-N-metamfetamina, ifosfamid, leki przeciwpsychotyczne, narkotyki), nasilające działanie wazopresyny (chloropropamid, NLPZ, cyklofosfamid), analogi wazopresyny (np. desmopresyna, oksytocyna, wazopresyna, terlipresyna) oraz leki moczopędne i przeciwpadaczkowe (tj. okskarbazepina) mogą zwiększać ryzyko hiponatremii.

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-345-67-89
[email protected]
www.fresenius-kabi.com/pl/