Glucosum Teva 400 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

Dextrose

tylko na receptę
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest lek Glucosum Teva i w jakim celu się go stosuje

Glukoza jest cukrem prostym, naturalnym źródłem energii dla organizmu, wykorzystywanym głównie
przez komórki nerwowe, mięsień sercowy, mięśnie poprzecznie prążkowane i wątrobę. 1 gram
glukozy dostarcza 4 kcal energii.
Roztwory glukozy od 10% do 40% są płynami hipertonicznymi w stosunku do krwi.
100 ml roztworu 20% glukozy dostarcza 80 kcal.
100 ml roztworu 40% glukozy dostarcza 160 kcal.
Roztwory 40% poprzez swoje działanie osmotyczne powodują zmniejszenie ciśnienia
śródczaszkowego. Wykazują również działanie alkalizujące i moczopędne.

Wskazania do stosowania leku Glucosum Teva:
- hipoglikemia (zbyt niskie stężenie glukozy we krwi)
- niedobór węglowodanów i niedobory energetyczne
- żywienie pozajelitowe
- odwodnienie hiperosmotyczne i izoosmotyczne
- objawowe leczenie stanów chorobowych przebiegających ze zwiększonym ciśnieniem
  śródczaszkowym.

Skład

1 ampułka (10 ml) roztworu zawiera 2 g lub 4 g glukozy.

Działanie

Hipertoniczny w stosunku do krwi roztwór glukozy do podawania dożylnego. Glukoza jest naturalnym źródłem energii dla organizmu, wykorzystywanym głównie przez komórki nerwowe, mięsień sercowy, mięśnie poprzecznie prążkowane i wątrobę. Podawana dożylnie w postaci wlewów kroplowych w małych stężeniach (5%), krótkotrwale zwiększa objętość krwi krążącej. 100 ml preparatu 20% dostarcza 80 kcal, osmolarność wynosi 1114 mosmol/l. 100 ml preparatu 40% dostarcza 160 kcal, osmolarność wynosi 2228 mosmol/l. Roztwory 40% poprzez swoje działanie osmotyczne powodują zmniejszenie ciśnienia śródczaszkowego i wykazują również działanie alkalizujące i diuretyczne. Glukoza jest szybko metabolizowana do kwasu pirogronowego lub mlekowego, a następnie do dwutlenku węgla i wody, z uwolnieniem energii. T0,5 wynosi 41 h. Nadmiar glukozy magazynowany jest w wątrobie, w postaci glikogenu lub tłuszczu.

Wskazania

Hipoglikemia. Niedobór węglowodanów i niedobory energetyczne. Żywienie pozajelitowe. Odwodnienie hiperosmotyczne i izoosmotyczne. Objawowe leczenie stanów chorobowych przebiegających ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym.

Przeciwwskazania

Cukrzyca. Śpiączka hiperglikemiczna. Bezmocz. Krwawienia do OUN. Nietolerancja glukozy i galaktozy. Odwodnienie hipotoniczne. Stan przewodnienia. Delirium tremens u pacjentów odwodnionych. Stany po ostrym niedokrwieniu mózgu. Hipokaliemia. Uczulenie na zboża i produkty zbożowe.

Ciąża i karmienie piersią

U kobiet w ciąży stosować ostrożnie, ze względu na możliwość wystąpienia hiperglikemii, hiperinsulinemii i kwasicy metabolicznej u płodu, a hipoglikemii i żółtaczki i noworodka. Podawanie glukozy we wlewie (z oksytocyną) podczas porodu z szybkością 20-25 g/h, nie powodowało zaburzeń metabolicznych u płodu. Stężone roztwory glukozy powinny być podawane kobietom w ciąży i podczas karmienia piersią tylko gdy istnieje wyraźna potrzeba.

Dawkowanie

Dożylnie, we wstrzyknięciach lub we wlewach kroplowych. Dawki ustala się indywidualnie, zależnie od stanu zdrowia, wieku i mc. pacjenta. Dorośli. Pacjenci wyniszczeni i niedożywieni: do 300 g glukozy w postaci powolnego wlewu; podczas podawania stężonych roztworów glukozy istnieje konieczność podawania insuliny w dawce 1 j.m. insuliny/ok. 4 g glukozy. Żywienie pozajelitowe: zwykle 1,5-3 g glukozy/kg mc./dobę; dawką zalecaną jest 3 g glukozy/kg mc./dobę, w powolnym wlewie do żyły centralnej. Hipoglikemia: 0,2 g glukozy/kg mc., aż do uzyskania prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Dzieci w hipoglikemii: 0,5 g glukozy/kg mc. Podczas zabiegów resuscytacyjnych: 0,5-1 g glukozy/kg mc.

Środki ostrożności

Roztwory glukozy o stężeniach powyżej 15% powinny być podawane do naczyń centralnych, z wyjątkiem stanów zagrożenia życia (ciężka hipoglikemia). W przypadku hipoglikemii i konieczności podania roztworu o dużym stężeniu do żyły obwodowej, zaleca się podawanie powolne. Po nagłym przerwaniu wlewu hipertonicznego roztworu glukozy może dojść do wtórnej hipoglikemii. Ponadto ostrożność należy zachować również w trakcie wlewów stężonych roztworów glukozy pacjentom z posocznicą (sepsą), ciężkimi urazami, niedożywieniem znacznego stopnia, niedoborem witaminy B1, hipofosfatemią oraz hemodylucją (rozcieńczeniem krwi).

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane podano poniżej zgodnie z klasyfikacją układów i narządów według
częstotliwości występowania (jeśli jest znana).
Częstotliwość występowania: Bardzo często: (≥1/10), Często: (≥1/100, <1/10), Niezbyt często:
(≥1/1000, <1/100), Rzadko: (≥1/10 000, <1/1000), Bardzo rzadko: (<1/10 000, w tym pojedyncze
przypadki).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Częstotliwość nieznana: zaburzenia wodno-elektrolitowe (m.in. hipokaliemia, hipomagnezemia,
hipofosfatemia, hiponatremia), zaburzenia metaboliczne (hiperglikemia, śpiączka hiperglikemiczna,
hipermolarna, glukozuria i hipoglikemia - w wyniku hiperinsulinemii, w następstwie nagłego
zaprzestania podawania stężonego roztworu glukozy).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Częstotliwość nieznana: ból w miejscu podania, podrażnienie żyły
Pojedyncze przypadki: uczucie uderzenia gorąca (szczególnie przy zbyt szybkim podaniu)

Zaburzenia układu immunologicznego
Pojedyncze przypadki: reakcje anafilaktoidalne (u pacjentów chorych na astmę i cukrzycę)

Hipertoniczne roztwory glukozy mogą spowodować diurezę osmotyczną i odwodnienie organizmu.
Stężone roztwory glukozy (powyżej 15 %) uszkadzają śródbłonek naczyń żylnych, powodując
miejscowe zmiany zakrzepowo-zapalne w żyłach obwodowych.
Aby zapobiec wystąpieniu powikłań metabolicznych należy kontrolować stężenie glukozy we krwi i w
razie potrzeby podawać odpowiednie dawki egzogennej insuliny (bez dodatku insuliny organizm jest
w stanie metabolizować glukozę z szybkością około 0,25 g/kg mc./godzinę).

Zbyt szybkie podawanie glukozy może spowodować niewydolność krążenia, obrzęk płuc i obrzęki
obwodowe.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Nie podawać w połączeniu z: aminofiliną, barbituranami, erytromycyną, hydrokortyzonem, warfaryną, kanamycyną, sulfonamidami, witaminą B12 oraz fenytoiną. Należy zachować ostrożność u chorych przyjmujących preparaty naparstnicy ponieważ stężone roztwory glukozy mogą nasilać ich działanie. Ze względu na możliwość wystąpienia pseudoaglutynacji nie należy podawać roztworu glukozy za pomocą tego samego zestawu do wlewów, przed przetaczaniem krwi, podczas i po zakończeniu przetaczania. Nie należy podawać w jednym wlewie glukozy i preparatów krwi.

Podmiot odpowiedzialny

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl

Zamienniki

1 zamiennik

Dodaj do koszyka

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Trawienie i wątroba

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Zaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.

Czytaj dalej
25Adamed011-NZ-Ketoangin- 368x307-v2.jpg