Hydroxychloroquine Adamed 200 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 200 mg siarczanu hydroksychlorochiny, co odpowiada 155 mg hydroksychlorochiny. Preparat zawiera laktozę.

Leki przeciwmalaryczne, pochodne aminochinoliny. Leki przeciwmalaryczne, takie jak chlorochina i hydroksychlorochina, mają szereg działań farmakologicznych, które mogą uczestniczyć w ich działaniu terapeutycznym w leczeniu choroby reumatycznej, jednak rola każdego z nich nie jest znana. Należą do nich interakcja z grupami sulfydrylowymi, zakłócanie aktywności enzymów (w tym fosfolipazy, reduktazy NADH-cytochromu C, cholinesterazy, proteaz i hydrolaz), wiązanie z DNA, stabilizacja błon lizosomalnych, hamowanie tworzenia prostaglandyn, hamowanie chemotaksji komórek wielojądrzastych z fagocytozą, możliwe zakłócanie wytwarzania interleukiny 1 z monocytów i hamowanie uwalniania nadtlenku przez neutrofile. Stężenie w pęcherzykach wewnątrzkomórkowych i wzrost pH w tych pęcherzykach może być przyczyną działania przeciwpierwotniakowego i przeciwreumatycznego. Hydroksychlorochina jest szybko wchłaniana (biodostępność 70 – 80%) po podaniu doustnym, głównie w górnym odcinku jelita z T_0,5 wchłaniania wynoszącym 4 ± 1,3 h. Maksymalne stężenia obserwowano od 2 do 41,5 h po podaniu doustnym. Maksymalne poziomy odnotowano średnio 4 h (zakres 2–6) po spożyciu. Brak wpływu pokarmu na stopień wchłaniania. Stężenia leku w osoczu są średnio od 7 do 8 razy niższe niż we krwi. Około 30-40% hydroksychlorochiny wiąże się z białkami osocza, zarówno z albuminą, jak i z glikoproteiną α₁. Dystrybucja zachodzi w całym organizmie, akumulacja zachodzi w komórkach krwi i tkankach, takich jak wątroba, nerki i oczy. Hydroksychlorochina jest metabolizowana przez enzym 2D6 (CYP2D6) cytochromu wątrobowego P450 do trzech aktywnych metabolitów: dezetylochlorochiny (DCQ), dezetylohydroksychlorochiny i bisdesetylohydroksychlorochiny (BDCQ). Wydalanie przebiega powoli, końcowy okres półtrwania leku w fazie eliminacji wynosi 50 dni w krwi pełnej i 32 dni w osoczu. Hydroksychlorochina jest eliminowana głównie za pośrednictwem nerek, od 23 do 25% w postaci niezmienionej, a także za pośrednictwem żółci.

Dorośli. Reumatoidalne zapalenie stawów. Toczeń rumieniowaty układowy. Toczeń rumieniowaty krążkowy. Fotodermatozy. Zapobieganie i leczenie ostrych napadów niepowikłanej malarii wywołanej przez Plasmodium vivax, P. falciparum, P. ovale i P. malariae. Dzieci i młodzież (≥6 lat i masie ciała ≥31 kg). Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (w połączeniu z innymi metodami leczenia). Toczeń rumieniowaty układowy. Toczeń rumieniowaty krążkowy. Zapobieganie i leczenie ostrych napadów niepowikłanej malarii wywołanej przez Plasmodium vivax, P. falciparum, P. ovale i P. malariae. W wielu regionach stwierdza się obecność opornego na chlorochinę P. falciparum i coraz częściej opornego na chlorochinę P. vivax, co ogranicza przydatność hydroksychlorochiny na tych obszarach. Należy przestrzegać oficjalnych wytycznych i lokalnych informacji dotyczących występowania oporności na leki przeciwmalaryczne (np. wytyczne WHO i wytyczne dotyczące zdrowia publicznego).

Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne 4-aminochinoliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wcześniej istniejąca makulopatia oka. Barwnikowe zwyrodnienie siatkówki. Dzieci w wieku poniżej 6 lat lub o masie ciała poniżej 31 kg (tabletki 200 mg nie są dostosowane do mc. <31 kg).

Należy unikać stosowania siarczanu hydroksychlorochiny w okresie ciąży, z wyjątkiem sytuacji, w których w ocenie lekarza indywidualne potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnymi zagrożeniami. Jeśli leczenie hydroksychlorochiną w okresie ciąży jest konieczne, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. W przypadku przedłużonego leczenia w czasie ciąży, podczas monitorowania dziecka należy wziąć pod uwagę profil bezpieczeństwa hydroksychlorochiny, a zwłaszcza okulistyczne działania niepożądane. Dane populacyjne z badania kohortowego obejmującego 2045 ciąż narażonych na ekspozycję hydroksychlorochiną sugerują niewielki wzrost względnego ryzyka wrodzonych wad rozwojowych związanych z ekspozycją na hydroksychlorochinę w I trymestrze ciąży. Badania na zwierzętach z zastosowaniem chlorochiny, która ma podobną strukturę wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję przy narażeniu matki na duże dawki. U ludzi hydroksychlorochina przenika przez łożysko, a jej stężenie we krwi płodu jest zbliżone do stężenia we krwi matki.Hydroksychlorochina przenika do mleka ludzkiego. Dostępne dane dotyczące niemowląt podczas długotrwałego stosowania są bardzo ograniczone. Lekarz przepisujący powinien wziąć pod uwagę możliwe ryzyko i korzyści związane ze stosowaniem leku podczas karmienia piersią, biorąc pod uwagę wskazania i czas trwania leczenia. W przypadku dawkowania raz w tygodniu, np. w profilaktyce malarii, ilość hydroksychlorochiny dostępna dla niemowlęcia jest znacznie zmniejszona, a prawdopodobieństwo kumulacji i działania toksycznego jest znacznie mniejsze. W przypadku stosowania w profilaktyce malarii hydroksychlorochina może być stosowana podczas karmienia piersią. Pomimo, że nie uważa się za szkodliwe karmienie piersią podczas leczenia w ramach profilaktyki malarii, to jednak ilość leku, która przenika do mleka, jest niewystarczająca do zapewnienia działania profilaktycznego u dziecka.

Doustnie. Choroby reumatoidalne. Hydroksychlorochina działa w sposób skumulowany w organizmie pacjenta, i wymaga stosowania przez kilka tygodni w celu uzyskania efektów terapeutycznych w chorobach reumatoidalnych. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku): 200 do 400 mg na dobę w pojedynczej dawce dobowej lub w 2 dawkach podzielonych. Ze względu na ryzyko toksyczności siatkówkowej większość pacjentów nie powinna otrzymywać dobowej dawki >5 mg/kg/dobę przy rzeczywistej masie ciała lub 400 mg, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa. Dzieci i młodzież. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę 4-6,5 mg/kg/dobę w 1 do 2 dawkach podzielonych; maksymalna dawka dobowa: 400 mg/dobę. W celu ograniczenia ryzyka toksyczności siatkówkowej, dawkowanie nie powinno przekraczać 5 mg/kg/dobę. Tabl. 200 mg nie jest odpowiednia do stosowania u dzieci o mc. mniejszej niż 31 kg. Fotodermatozy. Dorośli: 400 mg na dobę w pojedynczej dawce. Leczenie należy prowadzić wyłącznie w okresach maksymalnej ekspozycji na światło. Malaria. Profilaktyka malarii. Profilaktykę należy rozpocząć na tydzień przed przybyciem do obszaru, na którym występuje malaria, i kontynuować przez ok. 4 tygodnie po opuszczeniu tego obszaru. Dorośli: 400 mg na tydzień tego samego dnia każdego tygodnia. Dzieci i młodzież: tygodniowa dawka profilaktyczna wynosi 6,5 mg/kg mc., jednak nie wolno przekraczać maksymalnej dawki dla dorosłych (400 mg), niezależnie od masy ciała dziecka. Tabl. 200 mg nie jest  odpowiednia do stosowania u dzieci o mc. mniejszej niż 31 kg. Leczenie ostrego napadu niepowikłanej malarii. Dorośli: początkowa dawka wynosi 800 mg, a następnie po upływie od 6 do 8 h należy podać dawkę 400 mg, a następnie dawkę 400 mg na dobę przez 2 kolejne dni (łącznie 2 gramy siarczanu hydroksychlorochiny). W leczeniu napadu zakażenia Plasmodium falciparum i ostrego napadu zakażenia Plasmodium vivax do supresji wystarczająca jest pojedyncza dawka 800 mg. Podczas przepisywania leczenia należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne i lokalne informacje o występowaniu oporności na leki przeciwmalaryczne. Przykłady takich informacji obejmują wytyczne WHO i wytyczne dotyczące zdrowia publicznego. Leczenie zakażeń Plasmodium malariae, P. vivax i P. ovale powinno być zakończone leczeniem 8-aminochinoliną w celu wyeliminowania fazy pozaerytrocytowej cyklu plasmodium. Dzieci i młodzież: dawka 13 mg/kg mc. hydroksychlorochiny siarczanu u dzieci jest porównywalna z dawką 800 mg u dorosłych, a dawka 6,5 mg/kg mc. siarczanu hydroksychlorochiny u dzieci jest porównywalna z dawką 400 mg u dorosłych. Całkowita dawka do 2 gramów jest podawana w ciągu 3 dni w następującym schemacie: pierwsza dawka - 13 mg/kg mc. (maksymalnie 800 mg jednorazowo); druga dawka - 6,5 mg/kg mc. (maksymalnie 400 mg) 6 h po podaniu pierwszej dawki; trzecia dawka - 6,5 mg/kg mc. (maksymalnie 400 mg) 18 h po podaniu drugiej dawki; czwarta dawka - 6,5 mg/kg mc. (maksymalnie 400 mg) 24 h po podaniu trzeciej dawki. Tabletka 200 mg nie jest odpowiednia do stosowania u dzieci o mc. mniejszej niż 31 kg. Szczególne grupy pacjentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby; konieczne może być zmniejszenie dawki. Sposób podania. Każdą dawkę należy przyjmować po posiłku.

U pacjentów z chorobami reumatologicznymi lub dermatologicznymi leczonymi długotrwale dużymi dawkami hydroksychlorochiny może się rozwinąć retinopatia. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia tego powikłania należy uwzględnić poniższe ostrzeżenia i środki ostrożności. U wszystkich pacjentów należy przeprowadzić badanie okulistyczne przed rozpoczęciem leczenia. Następnie badania okulistyczne należy powtarzać nie rzadziej niż co 12 mies. Toksyczny wpływ na siatkówkę jest w dużej mierze zależny od dawki. Ryzyko uszkodzenia siatkówki jest małe w przypadku dawek dobowych do 5 mg/kg mc. Przekroczenie zalecanej dawki gwałtownie zwiększa ryzyko toksycznego działania na siatkówkę. Badanie powinno obejmować badanie ostrości widzenia i widzenie barw, dokładne badanie oftalmoskopowe, dokładne badanie dna oka oraz badanie centralnego pola widzenia z użyciem czerwonego punktu. Badania należy powtarzać częściej i dostosować do pacjentów w następujących przypadkach: dawka dobowa przekracza 5 mg/kg mc; niewydolność nerek; pogorszenie ostrości widzenia; wiek powyżej 65 lat; dawka skumulowana przekraczająca 200 g. Należy natychmiast przerwać leczenie hydroksychlorochiną u każdego pacjenta, u którego rozwinęły się zaburzenia widzenia barw, ubytek pola widzenia lub inne nieprawidłowości, których nie wyjaśniono trudnościami akomodacji oka. Pacjenci powinni być nadal objęci obserwacją, ponieważ zmiany w siatkówce i zaburzenia widzenia mogą postępować nawet po przerwaniu leczenia. Nie zaleca się równoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z lekami o znanym działaniu indukującym toksyczny wpływ na siatkówkę, np. z tamoksyfenem. Hydroksychlorochina może wywołać ciężką hipoglikemię, w tym utratę przytomności, która może zagrażać życiu u pacjentów leczonych lub nieleczonych lekami przeciwcukrzycowymi. Pacjenci leczeni hydroksychlorochiną powinni zostać poinformowani o tym ryzyku oraz o przedmiotowych i podmiotowych objawach klinicznych związanych z hipoglikemią. Jeśli w czasie leczenia hydroksychlorochiną u pacjenta wystąpią objawy kliniczne świadczące o hipoglikemii, należy oznaczyć u niego stężenie glukozy we krwi i w razie konieczności zmienić leczenie. Hydroksychlorochinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT i (lub) ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak: choroba serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego); zaburzenia proarytmiczne, np. bradykardia (częstość rytmu serca <50 uderzeń/min); epizody arytmii komorowej w wywiadzie; nieskorygowana hipokaliemia, hipokalcemia i (lub) hipomagnezemia; równoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT, ponieważ może to powodować zwiększenie ryzyka arytmii komorowych, czasami ze skutkiem śmiertelnym (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwzakaźne np. azytromycyna). Poziom wydłużenia odstępu QT może się zwiększyć wraz ze wzrostem stężenia substancji czynnej. Z tego względu nie należy przekraczać zaleconej dawki. Jeśli podczas leczenia hydroksychlorochiną pojawią się objawy zaburzeń rytmu serca, należy przerwać podawanie leku i wykonać u pacjenta badanie EKG. Jednoczesne stosowanie hydroksychlorochiny z lekami wydłużającym odstęp QT powinno być nadzorowane przez lekarza, jak również należy uważnie monitorować pacjentów, podejmując co najmniej następujące działania: należy zastosować najmniejszą możliwą dawkę hydroksychlorochiny; należy monitorować pracę serca przy rozpoczęciu i w trakcie leczenia; należy regularnie monitorować poziom potasu i magnezu w surowicy; należy rozważyć przerwanie stosowania hydroksychlorochiny, jeżeli wartość odstępu QTc wzrośnie o >60 milisekund lub bezwzględna wartość odstępu QTc wyniesie >500 milisekund. Ze względu na ryzyko wystąpienia kardiomiopatii zaleca się okresową obserwację kliniczną pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów kardiomiopatii. Jeśli podczas leczenia hydroksychlorochiną wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy kardiomiopatii, należy przerwać podawanie leku. W przypadku rozpoznania zaburzeń przewodzenia serca (bloku odnogi pęczka Hisa i (lub) bloku przedsionkowo-komorowego) oraz przerostu obu komór należy przeprowadzić diagnostykę pod kątem przewlekłej toksyczności. U pacjentów stosujących długotrwałe leczenie należy okresowo przeprowadzać badanie krwi (pełna morfologia krwi), a w razie pojawienia się nieprawidłowości, leczenie hydroksychlorochiną należy przerwać. U wszystkich pacjentów stosujących długotrwałe leczenie należy okresowo przeprowadzać badania czynności mięśni szkieletowych i odruchów ścięgnistych; jeśli wystąpi osłabienie lek należy odstawić. Należy również zachować ostrożność, gdy leczenie jest stosowane u następujących sytuacjach: pacjenci z chorobą wątroby lub nerek oraz pacjenci przyjmujący leki o których wiadomo, że wpływają na te narządy (dawkę należy odpowiednio dostosować); pacjenci z ciężkimi chorobami przewodu pokarmowego, neurologicznymi lub chorobami krwi; pacjenci z nadwrażliwością na chininę, u pacjentów z niedoborem G-6-PD, u pacjentów z porfirią skórną późną, która może ulec zaostrzeniu w wyniku leczenia hydroksychlorochiną, oraz u pacjentów z łuszczycą, ponieważ wydaje się, że hydroksychlorochina zwiększa ryzyko pojawienia się reakcji skórnych. Przed rozpoczęciem leczenia lekarze powinni poinformować wszystkich pacjentów o ryzyku wystąpienia ototoksyczności (w tym nieodwracalnej) oraz rozważyć obserwację pacjentów z przypadkami zaburzeń przedsionka ucha wewnętrznego występującymi w wywiadzie lub obecnie. Chociaż ryzyko zahamowania czynności szpiku kostnego jest niskie, wskazane są okresowe badania morfologii krwi, ponieważ donoszono o anemii, niedokrwistości aplastycznej, agranulocytozie, zmniejszeniu liczby białych krwinek i trombocytopenii. Stosowanie leku należy przerwać, jeśli pojawią się nieprawidłowości w obrazie krwi. Hydroksychlorochina może obniżać próg drgawkowy i osłabiać działanie leczenia przeciwdrgawkowego. U niektórych pacjentów leczonych hydroksychlorochiną notowano zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne. Zaburzenia psychiczne, stanowiące działania niepożądane występują zwykle w ciągu 1. miesiąca po rozpoczęciu leczenia hydroksychlorochiną i były zgłaszane również u pacjentów bez wcześniejszych zaburzeń psychicznych w wywiadzie. Pacjentom należy poradzić, aby w przypadku wystąpienia objawów psychiatrycznych podczas leczenia niezwłocznie zasięgnęli porady lekarza. Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna, może być konieczna hospitalizacja, ponieważ te choroby mogą zagrażać życiu i prowadzić do zgonu. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o ciężkich reakcjach skórnych, należy natychmiast przerwać leczenie hydroksychlorochiną i rozważyć inne leczenie. Hydroksychlorochina nie jest skuteczna wobec opornych na chlorochinę szczepów P. falciparum i P. vivax i nie działa przeciwko postaciom pozaerytrocytowym P. vivax, P. ovale i P. malariae. Należy unikać długotrwałego stosowania u dzieci w ramach profilaktyki malarii. Podczas stosowania leku zgłaszano przypadki ciężkiego polekowego uszkodzenia wątroby (DILI) obejmujące typ wątrobowokomórkowy, typ cholestatyczny, ostre zapalenie wątroby, typ mieszany wątrobowokomórkowo i (lub) cholestatyczny oraz piorunująca niewydolność wątroby (w tym przypadki zakończone śmiercią). Czynniki ryzyka mogą obejmować istniejącą wcześniej chorobę wątroby lub czynniki predysponujące takie jak niedobór dekarboksylazy uroporfirynogenu czy jednoczesne przyjmowanie leków działających toksycznie na wątrobę. U pacjentów zgłaszających objawy mogące świadczyć o uszkodzeniu wątroby należy niezwłocznie przeprowadzić ocenę kliniczną i testy czynnościowe wątroby. W przypadku pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby lekarz powinien ocenić stosunek korzyści do ryzyka kontynuacji leczenia. U pacjentów leczonych hydroksychlorochiną w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi obserwowano reaktywację wirusa zapalenia wątroby typu B. Małe dzieci są szczególnie wrażliwe na toksyczne działania pochodnych 4-aminochinoliny. Z tego względu pacjentów należy poinformować o konieczności przechowywania leku w miejscu niedostępnym dla dzieci. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać stosowanie leku Hydroxychloroquine Adamed i niezwłocznie zgłosić się do
lekarza lub do szpitala, jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących ciężkich objawów
niepożądanych - pacjent może potrzebować pilnej pomocy medycznej:

Rzadko (nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów)
- Zaburzenia oka. Obejmuje zmiany barwy oka i problemy z widzeniem, takie jak niewyraźne
  widzenie, nadwrażliwość na światło lub sposób, w jaki widziane są barwy. Jeśli takie problemy
  zostaną zauważone wcześnie, zwykle ulegną złagodzeniu po przerwaniu leczenia lekiem
  Hydroxychloroquine Adamed . Jeśli problemy nie zostały zauważone odpowiednio wcześnie,
  mogą się nadal utrzymywać, a nawet nasilić po przerwaniu leczenia.
- Napady padaczkowe (drgawki),
- Trudności w oddychaniu, kaszel, wysokie ciśnienie tętnicze krwi, obrzęk, przyspieszenie akcji
  serca, oddawanie małej ilości moczu – mogą to być objawy osłabienia mięśnia sercowego
  (kardiomiopatia lub niewydolność serca) prowadzące do zgonu (patrz punkt 2, „Ostrzeżenia i
  środki ostrożności”).

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Reakcja uczuleniowa. Objawami mogą być: czerwona wysypka lub wysypka z guzkami,
  problemy z połykaniem lub oddychaniem, obrzęk powiek, warg, twarzy, gardła lub języka
  (obrzęk naczynioruchowy).
- Objawy grypopodobne z wysypką, gorączką i obrzękiem węzłów chłonnych – mogą to być
  objawy reakcji nadwrażliwości zwanej reakcją polekową z eozynofilią i objawami ogólnymi
- Uczucie osłabienia, zmęczenia, omdlenia, zawroty głowy, bladość skóry, duszności, większa niż
  zwykle podatność na powstawanie siniaków i zakażenia (niedokrwistość, niedokrwistość
  aplastyczna, trombocytopenia, leukopenia lub agranulocytoza).
- Uczucie przygnębienia (depresji) albo myśli autodestrukcyjne lub samobójcze, omamy, uczucie
  nerwowości lub lękliwości, uczucie dezorientacji, pobudzenie, trudności ze snem, uczucie
  uniesienia lub nadmiernego podekscytowania.
- Problemy z wątrobą. Objawy mogą obejmować ogólne złe samopoczucie, z żółtaczką lub bez
  (zażółcenie skóry i oczu), ciemne zabarwienie moczu, nudności, wymioty i (lub) ból brzucha.
  Obserwowano rzadkie przypadki niewydolności wątroby (w tym przypadki śmiertelne).
- Obniżenie stężenia cukru we krwi (hipoglikemia) może powodować uczucie nerwowości, drżenie
  lub pocenie się.
- Ciężkie reakcje skórne (patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności), takie jak:
  • wysypka z objawami grypopodobnymi i gorączką oraz powiększone węzły chłonne. Może
    to być schorzenie zwane polekową reakcją z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS).
  • pęcherze, rozległe łuszczenie się skóry, punkty wypełnione ropą, występujące wraz z
    gorączką. Może to być schorzenie zwane ostrą uogólnioną osutką krostkową (AGEP).
  • pęcherze lub łuszczenie się skóry wokół warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych,
    objawy grypopodobne i gorączka. Może to być schorzenie zwane zespołem Stevensa-
    Johnsona (SJS).
  • liczne zmiany skórne, swędzenie skóry, bóle stawów, gorączka i ogólne złe samopoczucie.
    Może to być choroba o nazwie toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN).
  • reakcje skórne, w tym (barwy śliwkowej, wypukłe, bolesne rany, szczególnie na
    ramionach, dłoniach, palcach, twarzy i szyi), z jednocześnie mogącą występować
    gorączką. Może to być schorzenie zwane zespołem Sweeta.

Inne działania niepożądane związane z leczeniem siarczanem hydroksychlorochiny

Częste działania niepożądane (nie częściej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów)
- Zmniejszenie łaknienia (jadłowstręt).

Niezbyt częste działania niepożądane (nie częściej niż u 1 na 100 leczonych pacjentów)
- Nudności, biegunka i ból brzucha. Te objawy zwykle ustępują po zmniejszeniu dawki lub
  przerwaniu leczenia.
- Wysypka skórna.

Rzadkie działania niepożądane (nie częściej niż u 1 na 1000 leczonych pacjentów)
- Wymioty (zwykle ustępują po zmniejszeniu dawki lub po przerwaniu leczenia).
- Zmniejszona czynność szpiku kostnego (supresja szpiku kostnego).

Bardzo rzadkie działania niepożądane (nie częściej niż u 1 na 10 000 leczonych pacjentów)
- Utrata słuchu (nieodwracalna).
- Długotrwała terapia hydroksychlorochiną może prowadzić do zwiększonej kumulacji
  fosfolipidów w tkankach, także w nerkach. W takim przypadku może dojść do nasilenia zaburzeń
  czynności nerek.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Nasilenie choroby czerwonych krwinek (porfiria).
- Senność i (lub) zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego).
- Dzwonienie w uszach (szumy uszne).
- Ból głowy.
- Przemijające ślepe punkty w polu widzenia i nieprawidłowe widzenie kolorów; przemijające,
  niewyraźne widzenie lub wrażliwość na światło.
- Zaburzenia skóry, takie jak silne swędzenie skóry, wysypka skórna z pęcherzami lub guzkami,
  nadwrażliwość na światło, zaczerwienienie i łuszczenie się, łuszcząca się, sucha wysypka skórna,
  zmiany koloru skóry lub wnętrza nosa lub ust, utrata włosów lub utrata koloru włosów. Zmiany
  rumieniowo-obrzękowe, w postaci wypukłych plam, niekiedy z pęcherzykami (rumień
  wielopostaciowy).
- Zaburzenia ruchowe, takie jak napięcie mięśniowe.
- Choroba mięśni powodująca osłabienie siły mięśni.
- Zmiany percepcji sensorycznej lub kontroli kończyn, zmniejszenie odruchów ze ścięgien.
- Trudności w oddychaniu.
- Nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych.
- Ciężka niewydolność wątroby.
- Reakcje uczuleniowe objawiające się np. wysypką skórną z silnym świądem i pojawieniem się
  guzków (pokrzywka).
- Nieprawidłowy rytm serca, nieregularny rytm serca stanowiący zagrożenie życia (obserwowany
  w EKG; patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”). W razie przyjęcia większej niż
  zalecana dawki hydroksychlorochiny należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi. Mogą
  wystąpić zaburzenia pracy serca prowadzące do nierównomiernego bicia serca.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Istnieją doniesienia, że pochodne 4-aminochinoliny, takie jak hydroksychlorochina, są farmakologicznie niezgodne z inhibitorami MAO. Hydroksychlorochina może nasilać efekty leczenia hipoglikemizującego; konieczne może być zmniejszenie dawki insuliny lub leku przeciwcukrzycowego. Stosowanie innych leków o właściwościach hipoglikemizujących (np.: selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (cytalopram, escitalopram), inhibitory MAO, androgeny, pegwisomant, protionamid, salicylany, zioła związane z hipoglikemią) razem z hydroksychlorochiną może spowodować nasilenie działania hipoglikemizującego hydroksychlorochiny. Hydroksychlorochina może nasilać hiperglikemię lub hipoglikemię lub wydłużanie odstępu QTc powodowane przez leki przeciwbakteryjne z grupy fluorochinolonów, takie jak cyprofloksacyna, gemifloksacyna, moksyfloksacyna, lewofloksacyna, sparfloksacyna. Hydroksychlorochinę należy stosować ostrożnie u pacjentów stosujących leki o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT, na przykład leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne i niektóre leki przeciwzakaźne (np. makrolidy, w tym azytromycyna), ze względu na zwiększone ryzyko arytmii komorowej. Nie należy stosować halofantryny równocześnie z hydroksychlorochiną. Preparat złożony artemeter/lumefantryna nie powinien być stosowany z innymi lekami przeciwmalarycznymi, takimi jak hydroksychlorochina, chyba że nie ma innej możliwości leczenia. W terapii łączonej należy monitorować pacjentów pod kątem zwiększonej toksyczności obu leków, w tym wydłużenia odstępu QTc. Należy rozważyć modyfikację terapii. Hydroksychlorochina może osłabiać działanie terapeutyczne agalzydazy alfa. Leki przeciwmalaryczne mogą zwiększać stężenie leków przeciwpsychotycznych (pochodnych fenotiazyny) w surowicy. Zgłaszano, że hydroksychlorochiny siarczan zwiększa stężenie glikozydów nasercowych w osoczu. Należy ściśle monitorować stężenie digoksyny w surowicy u pacjentów otrzymujących obydwa leki równocześnie. Równoczesne stosowanie leków przeciwmalarycznych z dapsonem (ogólnoustrojowo lub miejscowo) może zwiększać ryzyko reakcji hemolitycznych. Pacjenci powinni być ściśle monitorowani pod kątem objawów przedmiotowych/podmiotowych reakcji hemolitycznych podczas stosowania dapsonu razem z hydroksychlorochiną, szczególnie pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G6PD), reduktazy methemoglobiny lub hemoglobiny M. Należy rozważyć modyfikację terapii. Hydroksychlorochina może zwiększać stężenie metoprololu w surowicy. Równoczesne stosowanie tamoksyfenu i hydroksychlorochiny może zwiększać ryzyko toksyczności siatkówkowej. 4-aminochinoliny mogą zmniejszać odpowiedź przeciwciał na szczepionkę przeciw wściekliźnie. Przy jednoczesnym stosowaniu hydroksychlorochiny nie zaleca się podskórnego podawania szczepionki przeciwko wściekliźnie. Odpowiedź po podaniu domięśniowym jest ogólnie uważana za wystarczającą. Zgłaszano zwiększone stężenie cyklosporyny w osoczu podczas równoczesnego podawania cyklosporyny i hydroksychlorochiny. Hydroksychlorochina może osłabiać działanie terapeutyczne remdesiwiru. Należy unikać równoczesnego stosowania. Hydroksychlorochina może zwiększać wrażliwość na epizody padaczkowe. Równoczesne stosowanie hydroksychlorochiny z lekami przeciwmalarycznymi o znanym działaniu obniżającym próg drgawkowy (np. meflochina) może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek. Ryzyko wydłużenia odstępu QTc może także być zwiększone. Należy unikać równoczesnego stosowania i, w miarę możliwości, zachować odstęp czasu wynoszący co najmniej 12 h pomiędzy podaniem meflochiny a ostatnią dawką hydroksychlorochiny. Działanie leków przeciwpadaczkowych może być zmniejszone w przypadku równoczesnego podawania z hydroksychlorochiną. Jednoczesne stosowanie środków zobojętniających zawierających magnez lub kaolinu może prowadzić do zmniejszenia wchłaniania chlorochiny. W związku z tym, na podstawie ekstrapolacji, hydroksychlorochinę należy podawać w odstępie co najmniej 2 h od podania środków zobojętniających lub kaolinu. W badaniu interakcji pojedynczej dawki zaobserwowano, że chlorochina zmniejsza biodostępność prazykwantelu. Nie wiadomo, czy podobny efekt występuje w przypadku jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny i prazykwantelu. Na podstawie ekstrapolacji, można spodziewać się podobnego efektu w przypadku hydroksychlorochiny. Jednoczesne stosowanie cymetydyny, będącej umiarkowanym inhibitorem CYP2C8 i CYP3A4, było związane z 2-krotnym wzrostem ekspozycji na chlorochinę. Na podstawie ekstrapolacji, można spodziewać się podobnego efektu w przypadku hydroksychlorochiny. Zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie działań niepożądanych) w przypadku jednoczesnego stosowania silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP2C8 i CYP3A4 (takich jak gemfibrozil, klopidogrel, rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna, sok grejpfrutowy). Zaobserwowano brak skuteczności hydroksychlorochiny w przypadku jednoczesnego stosowania ryfampicyny – silnego induktora CYP2C8 i CYP3A4. Zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie skuteczności) w przypadku jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP2C8 i CYP3A4 (takich jak ryfampicyna, ziele dziurawca, karbamazepina, fenobarbital). Zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie odpowiednio pod kątem działań niepożądanych lub stężenia w osoczu) w przypadku jednoczesnego stosowania substratów P-gp o wąskim indeksie terapeutycznym (takich jak digoksyna, cyklosporyna, dabigatran) - istnieje możliwość zwiększenia stężenia substratów P-gp w przypadku jednoczesnego stosowania z hydroksychlorochiną.

Adamed Pharma S.A.
Pieńków, ul. Mariana Adamkiewicza 6A
05-152 Czosnów k/Warszawy
22-732-77-00
[email protected]
www.adamed.com