IbuTeva Max 400 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 200 lub 400 mg ibuprofenu.

Doustnie. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres potrzebny do złagodzenia objawów. Lek przeznaczony jest do stosowania tylko przez krótki okres, nie dłużej niż 7 dni u dorosłych. Jeśli objawy utrzymują się lub pogarszają, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli konieczne jest stosowanie tego leku u dzieci i młodzieży przez dłużej niż 3 dni, lub gdy objawy ulegają pogorszeniu, należy skonsultować się z lekarzem. Bóle o nasileniu łagodnym do umiarkowanego i gorączka. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat (mc. ≥40 kg): 200-400 mg podawane w pojedynczej dawce lub 3-4 razy na dobę co 4-6 h. Migrena: 400 mg podawane w pojedynczej dawce, jeżeli to konieczne 400 mg co 4-6 h.  Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekroczyć 1200 mg. Dzieci w wieku 6-12 lat (>20 kg mc.). Dzieci w wieku 6-9 lat (mc. 20-29 kg): 200 mg 1-3 razy na dobę co 4-6 h. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekroczyć 600 mg. Dzieci w wieku 10-12 lat (mc. 30-40 kg): 200 mg 1-4 razy na dobę co 4-6 h. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekroczyć 800 mg. Pierwotne bolesne miesiączkowanie. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat:  200-400 mg, w razie potrzeby, 1-3 razy na dobę co 4-6 h. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekroczyć 1200 mg. Szczególne grupy pacjentów. Lek należy stosować z ostrożnością zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, którzy są bardziej podatni na występowanie u nich działań niepożądanych i narażeni na ryzyko potencjalnie śmiertelnych krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń i perforacji. Jeśli leczenie okaże się konieczne, lek stosować w najmniejszych dawkach przez najkrótszy czas potrzebny do kontroli objawów. Leczenie należy oceniać w regularnych odstępach czasu i przerwać, jeżeli nie obserwuje się już korzyści z leczenia lub wystąpią objawy nietolerancji. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek dawka powinna być jak najmniejsza i stosowana przez możliwie najkrótszy czas potrzebny do kontrolowania objawów, a czynność nerek monitorowana. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby dawka powinna być jak najmniejsza i stosowana przez możliwie najkrótszy czas potrzebny do kontrolowania objawów, a czynność wątroby monitorowana. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek. Leku IbuTeva nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Leku IbuTeva Max nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody podczas lub po posiłku.

Należy unikać jednoczesnego stosowania ibuprofenu z NLPZ, w tym również z selektywnymi inhibitorami COX-2. Pacjenci, u których występuje astma, powinni zasięgnąć porady lekarza przed zastosowaniem ibuprofenu. Działania niepożądane mogą zostać ograniczone poprzez stosowanie najmniejszych skutecznych dawek przez najkrótszy czas konieczny do kontrolowania objawów. Pacjentów stosujących długotrwale leki z grupy NLPZ należy poddawać regularnej kontroli medycznej w celu monitorowania działań niepożądanych. Ibuprofen należy podawać tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka w następujących przypadkach: toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i inne choroby autoimmunologiczne; wrodzone zaburzenia metabolizmu porfiryn (np. ostra przerywana porfiria); I i II trymestr ciąży; laktacja. Szczególną ostrożność należy zachować w następujących przypadkach: choroby przewodu pokarmowego, włączając przewlekłe stany zapalne jelit (wrzodziejące zapalenie jelita, choroba Crohna); niewydolność serca i nadciśnienie tętnicze krwi; zaburzenia czynności nerek; zaburzenia czynności wątroby; zaburzona hematopoeza; zaburzenia krzepnięcia krwi; choroby alergiczne, katar sienny, przewlekła opuchlizna błon śluzowych lub przewlekła obturacyjna choroba płuc lub astma oskrzelowa; bezpośrednio po rozległym zabiegu chirurgicznym. Obserwowano krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacje, które mogą być śmiertelne, podczas stosowania wszystkich NLPZ, w każdym okresie leczenia, z lub bez pojawienia się wcześniejszych objawów ostrzegawczych lub występowania zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego w wywiadzie. Ryzyko wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń lub perforacji jest większe wraz ze zwiększeniem dawki NPLZ oraz u pacjentów z owrzodzeniami w wywiadzie, zwłaszcza jeśli powikłane jest krwawieniem lub perforacją i u pacjentów w podeszłym wieku. U takich pacjentów leczenie należy rozpoczynać od najmniejszych możliwych dawek. U tych pacjentów, a także u pacjentów, którzy wymagają jednoczesnego stosowania małych dawek kwasu acetylosalicylowego lub innych leków, które zwiększają ryzyko zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego, należy rozważyć jednoczesne podawanie leków osłonowych (np. mizoprostol lub inhibitory pompy protonowej). Pacjenci, u których w wywiadzie występuje działanie toksyczne na przewód pokarmowy, a zwłaszcza pacjenci w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszystkie niepokojące objawy w obrębie jamy brzusznej (zwłaszcza krwawienie z przewodu pokarmowego), szczególnie jeśli takie objawy wystąpią na początku leczenia. Ostrożność jest zalecana u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki zwiększające ryzyko owrzodzeń lub krwawień, takie jak kortykosteroidy, antykoagulanty, tj. warfaryna lub heparyna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub inhibitory agregacji płytek krwi takie jak kwas acetylosalicylowy. Jeżeli u pacjentów otrzymujących lek wystąpi krwawienie z przewodu pokarmowego lub owrzodzenie, leczenie należy przerwać. Leki z grupy NLPZ należy podawać z ostrożnością pacjentom z chorobą przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie jelita, choroba Crohna), ponieważ ich stan może się pogorszyć. U pacjentów w podeszłym wieku występuje zwiększone ryzyko działań niepożądanych wywołanych stosowaniem NLPZ, zwłaszcza krwawień z przewodu pokarmowego i perforacji, które mogą być śmiertelne. Właściwe monitorowanie i porada lekarska jest zalecana u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) zastoinową niewydolnością serca o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, ponieważ podczas leczenia NLPZ obserwowano zatrzymywanie płynów, nadciśnienie tętnicze i obrzęk. Stosowanie ibuprofenu, szczególnie w dużych dawkach (2400 mg/dobę) i długotrwale, może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zakrzepicy tętnic (np. zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu). Badania epidemiologiczne nie wskazują, aby podawanie małych dawek ibuprofenu (tj. ≤1200 mg/dobę) było związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zakrzepowych zdarzeń sercowo-naczyniowych. Pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca (klasa II-III w klasyfikacji NYHA), chorobą niedokrwienną serca, chorobą naczyń obwodowych i (lub) chorobami naczyń mózgowych należy leczyć ibuprofenem jedynie po dokładnej ocenie, unikając wysokich dawek (2400 mg/dobę). Dokładną ocenę należy przeprowadzić także przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu), szczególnie jeśli konieczne jest używanie wysokich dawek (2400 mg/dobę). Ze względu na ryzyko ciężkich reakcji skórnych należy przerwać leczenie ibuprofenem w przypadku wystąpienia pierwszych objawów wysypki skórnej, zmian patologicznych błony śluzowej lub innych symptomów nadwrażliwości. Lek może maskować objawy podmiotowe zakażenia, co może prowadzić do opóźnionego rozpoczęcia stosowania właściwego leczenia, a przez to pogarszać skutki zakażenia. Zjawisko to zaobserwowano w przypadku pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia płuc i powikłań bakteryjnych ospy wietrznej. Jeśli lek stosowany jest z powodu gorączki lub bólu związanych z zakażeniem, zaleca się kontrolowanie przebiegu zakażenia. W warunkach pozaszpitalnych pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy utrzymują się lub nasilają. Ibuprofen może być przyczyną zatrzymywania sodu, potasu i płynów w organizmie pacjentów, którzy wcześniej nie chorowali na choroby nerek, co może powodować obrzęk lub prowadzić nawet do niewydolności serca lub nadciśnienia tętniczego u pacjentów z predyspozycjami do takich zaburzeń. Długotrwałe stosowanie ibuprofenu u zwierząt powodowało martwicę brodawek nerkowych i inne patologiczne zmiany w nerkach. U ludzi obserwowano ostre śródmiąższowe zapalenie nerek z hematurią, proteinurią i czasami zespołem nerczycowym. Przypadki toksycznego działania na nerki obserwowano także u pacjentów, u których prostaglandyny pełnią rolę wyrównawczą w utrzymaniu perfuzji nerek. U tych pacjentów podawanie leków z grupy NLPZ może powodować zależne od dawki zahamowanie tworzenia się prostaglandyn i zmiany w przepływie krwi przez nerki, który może przyśpieszać jawną dekompensację nerek. Pacjenci z największym ryzykiem wystąpienia takich reakcji to pacjenci z zaburzeniami czynności nerek, niewydolnością serca, zaburzeniami czynności wątroby, przyjmujący leki moczopędne i inhibitory ACE oraz pacjenci w podeszłym wieku. Pacjenci, u których zostanie przerwane leczenie lekami z grupy NLPZ zwykle wracają do stanu z okresu przed leczeniem. U pacjentów leczonych ibuprofenem notowane były rzadkie przypadki aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. U chorych na toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i mieszaną układową chorobę tkanki łącznej ryzyko aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych jest większe, ale odnotowano je również u pacjentów, którzy nie chorują na chorobę przewlekłą. Skurcz oskrzeli, pokrzywka lub obrzęk naczynioruchowy mogą nagle wystąpić u pacjentów, którzy chorują lub w przeszłości chorowali na astmę oskrzelową, przewlekły katar, zapalenie zatok, polipy nosa, migdałki podniebienne lub choroby alergiczne. W szczególności, ospa wietrzna może być źródłem ciężkich powikłań zakażeń skóry i tkanek miękkich. Nie można wykluczyć wpływu NLPZ na pogorszenie się objawów takiego zakażenia. Zaleca się unikania stosowania ibuprofenu w przypadku wystąpienia ospy wietrznej. Podczas długotrwałego leczenia, dużymi dawkami leków przeciwbólowych, mogą wystąpić bóle głowy, których nie należy leczyć zwiększonymi dawkami tych leków. Nawykowe przyjmowanie leków przeciwbólowych, zwłaszcza w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbólowymi, może spowodować trwałe uszkodzenie nerek i ryzyko niewydolności nerek (nefropatia po zastosowaniu leków przeciwbólowych). Ibuprofen może czasowo hamować agregację płytek krwi i wydłużać czas krwawienia. Dlatego też należy uważnie obserwować pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia lub poddawanych leczeniu lekami przeciwzakrzepowymi. W przypadku długotrwałego leczenia ibuprofenem, konieczna jest okresowa kontrola czynności wątroby i nerek jak również liczby krwinek, zwłaszcza u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka. Należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może to spowodować nasilenie działań niepożądanych leków NLPZ, zwłaszcza działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego lub OUN. Pacjenci przyjmujący ibuprofen powinni zgłaszać do lekarza oznaki lub objawy owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego, nieostre widzenie lub inne objawy dotyczące oczu, wysypkę skórną, zwiększenie masy ciała lub obrzęk. W przypadku stosowania leku u odwodnionych dzieci i młodzieży istnieje ryzyko wystąpienia zaburzenia czynności nerek. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/1 tabl. to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu".

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.