Imipenem/Cilastatin Kabi 500 mg+500 mg proszek do sporządzenia roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 500 mg imipenemu (w postaci jednowodzianu) oraz 500 mg cylastatyny (w postaci soli sodowej); lek zawiera sód: 37,5 mg w 1 fiolce.

Lek przeciwbakteryjny - połączenie antybiotyku β-laktamowego (imipenem) z cylastatyną, w stosunku wagowym 1:1. Cylastatyna w postaci soli sodowej jest kompetycyjnym, odwracalnym i specyficznym inhibitorem dehydropeptydazy-I, enzymu nerkowego metabolizującego i unieczynniającego imipenem. Cylastatyna nie wykazuje wewnętrznej aktywności przeciwbakteryjnej ani nie wpływa na działanie przeciwbakteryjne imipenemu. Gatunki zwykle wrażliwe na imipenem - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus (wrażliwy na metycylinę), Staphylococcus koagulazo-ujemny (wrażliwy na metycylinę), Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, grupa Streptococcus viridans; bakterie tlenowe Gram-ujemne: Citrobacter freundii, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Haemophilus influenzae, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Moraxella catarrhalis, Serratia marcescens; bakterie beztlenowe Gram-dodatnie: Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp.; bakterie beztlenowe Gram-ujemne: grupa Bacteroides fragilis, Fusobacterium spp., Porphyromonas asaccharolytica, Prevotella spp., Veillonella spp. Gatunki o oporności nabytej: Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa. Gatunki z opornością wrodzoną: Enterococcus faecium, Burkholderia cepacia (niektóre szczepy), Legionella spp., Stenotrophomonas maltophilia, Chlamydia spp., Chlamydophila spp., Mycoplasma spp., Ureaplasma urealyticum. Wszystkie gronkowce oporne na metycylinę są oporne na imipenem z cylastatyną. Imipenem wiąże się z białkami osocza w ok. 20%. Jest wydalany z moczem, głównie w postaci niezmienionej; częściowo w postaci nieczynnych metabolitów. T_0,5 imipenemu w osoczu wynosi ok. 1 h. Cylastatyna wiąże się z białkami osocza w ok. 40%. Jest wydalana z moczem, głównie w postaci niezmienionej; częściowo w postaci metabolitu N-acetylowego, którego działanie hamujące aktywność dehydropeptydazy jest porównywalne z działaniem cylastatyny. Aktywność dehydropeptydazy-I w nerkach powraca do normy wkrótce po eliminacji cylastatyny z krwiobiegu. T_0,5 cylastatyny w osoczu wynosi ok. 1 h.

Leczenie następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku 1 roku i starszych: powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne i zapalenie płuc związane ze stosowaniem respiratora; zakażenia śródporodowe i poporodowe; powikłane zakażenia układu moczowego; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich. Lek można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka prawdopodobnie wywołana zakażeniem bakteryjnym. Leczenie pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi powyżej lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na imipenem, inne karbapenemy, cylastatynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna, ciężka reakcja skórna) na jakiekolwiek inne antybiotyki β-laktamowe (np. penicyliny lub cefalosporyny).

W ciąży stosować tylko wtedy, kiedy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Imipenem i cylastatyna przenikają w niewielkiej ilości do pokarmu kobiecego. Po podaniu doustnym każdy ze składników leku wchłania się w niewielkim stopniu. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby karmione piersią dziecko było narażone na działanie leku w znaczącym stopniu. Jeśli stosowanie leku uzna się za konieczne, należy rozważyć stosunek korzyści związanych z karmieniem piersią do ryzyka dla dziecka.

Dożylnie. Dorośli i młodzież z prawidłową czynnością nerek (CCr >90 ml/min): (500 mg + 500 mg) co 6 h lub (1000 mg + 1000 mg) co 8 h lub co 6 h. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie jest wywołane przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (np. Pseudomonas aeruginosa) lub zakażenie jest bardzo ciężkie (np. u pacjentów z gorączką neutropeniczną), zaleca się podawanie dawki (1000 mg + 1000 mg) co 6 h. Nie należy przekraczać maksymalnej całkowitej dawki wynoszącej (4000 mg + 4000 mg)/dobę. Młodzież i dzieci ≥1 roku: (15 mg + 15 mg) lub (25 mg + 25 mg)/kg mc. co 6 h. Jeśli podejrzewa się lub potwierdzi, że zakażenie jest wywołane przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (np. Pseudomonas aeruginosa) lub zakażenie jest bardzo ciężkie (np. u dzieci z gorączką neutropeniczną), należy podawać dawkę (25 mg + 25 mg)/kg mc. co 6 h. Dzieci <1 roku. Dane kliniczne są niewystarczające do zalecenia dawkowania u dzieci w tej grupie wiekowej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy wybrać całkowitą dawkę dobową (tj. 2000 mg + 2000 mg, 3000 mg + 3000 mg lub 4000 mg + 4000 mg), stosowaną zazwyczaj u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Następnie odpowiedni schemat podawania w zmniejszonych dawkach wybiera się (patrz poniżej) zgodnie zwartością klirensu kreatyniny. Jeśli całkowita dawka dobowa dla CCr ≥90 ml/min wynosi 2000 mg/dobę (500 mg co 6 h), to dla CCr <90-≥60 wynosi 400 mg co 6 h, dla CCr <60-≥30 ml/min wynosi 300 mg co 6 h, dla CCr <30-≥15 ml/min wynosi 200 mg co 6 h. Jeśli całkowita dawka dobowa dla CCr ≥90 ml/min wynosi 3000 mg/dobę (1000 mg co 8 h), to dla CCr <90-≥60 wynosi 500 mg co 6 h, dla CCr <60-≥30 ml/min wynosi 500 mg co 8 h, dla CCr <30-≥15 ml/min wynosi 500 mg co 12 h. Jeśli całkowita dawka dobowa dla CCr ≥90 ml/min wynosi 4000 mg/dobę (1000 mg co 6 h), to dla CCr <90-≥60 wynosi 750 mg co 8 h, dla CCr <60-≥30 ml/min wynosi 500 mg co 6 h, dla CCr <30-≥15 ml/min wynosi 500 mg co 12 h. Nie należy podawać leku pacjentom z CCr <15 ml/min, chyba że będą poddani hemodializie w ciągu następnych 48 h. Pacjentom poddawanym dializom, z CCr <15 ml/min zaleca się podawanie takich dawek leku, jak pacjentom z CCr 15-29 ml/min. Zarówno imipenem, jak i cylastatyna są usuwane z krwiobiegu podczas hemodializy. Pacjentowi należy podać lek po zabiegu hemodializy, a następnie co 12 h od zakończenia cyklu hemodializy. Pacjentów dializowanych, zwłaszcza pacjentów ze współistniejącą chorobą OUN, należy starannie obserwować; u pacjentów hemodializowanych lek jest zalecany tylko w przypadku, gdy korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko wystąpienia drgawek. Obecnie dostępne dane kliniczne są niewystarczające, aby zalecać stosowanie leku pacjentom poddawanych dializie otrzewnowej. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Dane kliniczne są niewystarczające do zalecenia dawkowania u dzieci z zaburzeniem czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy wynoszące >2 mg/dl). Sposób podania. Przed podaniem lek należy rozpuścić, a następnie rozcieńczyć. Każdą dawkę ≤(500 mg + 500 mg) należy podawać w infuzji dożylnej trwającej 20-30 min; każdą dawkę >(500 mg + 500 mg) należy podawać w infuzji trwającej 40-60 min. Jeśli podczas infuzji u pacjenta wystąpią nudności, można zmniejszyć szybkość wlewu. Dawkę dobową leku należy podawać w równo podzielonych dawkach.

Podczas wybierania imipenemu z cylastatyną do leczenia konkretnego pacjenta należy rozważyć, czy zastosowanie antybiotyku z grupy karbapenemów jest właściwe, opierając się na takich czynnikach, jak ciężkość zakażenia, rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne oraz ryzyko rozwoju bakterii opornych na karbapenemy. Informowano o występowaniu ciężkich i czasami śmiertelnych reakcji nadwrażliwości (anafilaktycznych) u pacjentów leczonych antybiotykami β-laktamowymi. Reakcje takie występują częściej u pacjentów, u których w przeszłości stwierdzono wrażliwość na wiele alergenów. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy dowiedzieć się, czy u pacjenta wcześniej występowały reakcje nadwrażliwości na antybiotyki β-laktamowe i inne alergeny. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna na lek, należy natychmiast przerwać leczenie. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji anafilaktycznej konieczne jest natychmiastowe leczenie ratunkowe. Przed podjęciem próby leczenia empirycznego należy wziąć pod uwagę spektrum przeciwbakteryjnego działania imipenemu z cylastatyną, zwłaszcza w stanach zagrożenia życia. Określone drobnoustroje, wywołujące np. bakteryjne zakażenia skóry i tkanek miękkich, mają ograniczoną wrażliwość na działanie imipenemu z cylastatyną. Stosowanie imipenemu z cylastatyną nie jest odpowiednie do leczenia tych zakażeń, chyba że udokumentowano już rodzaj drobnoustrojów chorobotwórczych i wiadomo, że są one wrażliwe na te antybiotyki albo jest bardzo prawdopodobne, że drobnoustroje wywołujące zakażenie będą wrażliwe na tę terapię. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie wywołał oporny na metycylinę szczep Staphylococcus aureus (MRSA), w zatwierdzonych wskazaniach może być właściwe jednoczesne stosowanie odpowiedniego leku przeciw MRSA. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi zakażenia Pseudomonas aeruginosa, w zatwierdzonych wskazaniach może być właściwe jednoczesne stosowanie antybiotyku aminoglikozydowego. Lek nie jest zalecany w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka w związku ze stosowaniem antybiotyku, należy rozważyć możliwość wystąpienia poantybiotykowego zapalenia okrężnicy i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy; w przypadku rozpoznania tej choroby należy rozważyć przerwanie podawania preparatu i zastosowanie leczenia zakażeń Clostridium difficile; nie należy podawać leków hamujących perystaltykę. Nie zaleca się stosowania imipenemu z cylastatyną jednocześnie z kwasem walproinowym lub walproinianem sodu. Podczas leczenia należy ściśle kontrolować czynność wątroby, ze względu na ryzyko hepatoksyczności, szczególnie u pacjentów z chorobami wątroby. U pacjentów z osłabioną czynnością nerek dochodzi do kumulacji imipenemu i cylastatyny w organizmie. Jeśli dawka nie jest dostosowana do czynności nerek, mogą wystąpić działania niepożądane ze strony OUN. Ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dotyczących OUN (mioklonie, drgawki, splątanie (które zgłaszano zwłaszcza po przekroczeniu zalecanych dawek ustalonych na podstawie masy ciała i czynności nerek), ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami OUN (np. zmianami w mózgu lub napadami drgawkowymi w wywiadzie) i (lub) osłabioną czynnością nerek - wskazane jest ścisłe przestrzeganie zalecanych schematów dawkowania, aby nie dopuścić do kumulacji podanych dawek, zwłaszcza w tych grupach pacjentów. U pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami drgawkowymi należy kontynuować leczenie przeciwdrgawkowe. Należy zwrócić szczególną uwagę na objawy neurologiczne lub drgawki u dzieci, u których występują czynniki ryzyka napadów drgawkowych albo które przyjmują jednocześnie leki obniżające próg drgawkowy. Jeśli wystąpią ogniskowe drżenia, mioklonie lub drgawki, należy przeprowadzić badanie neurologiczne oraz wdrożyć leczenie przeciwdrgawkowe, jeśli nie zostało ono wcześniej zastosowane. Jeśli objawy ze strony OUN utrzymują się, należy zmniejszyć dawkę antybiotyku lub zakończyć jego stosowanie. Nie należy stosować preparatu u pacjentów z klirensem kreatyniny wynoszącym <15 ml/min, jeżeli nie będą oni poddani hemodializie w ciągu następnych 48 h. U pacjentów hemodializowanych lek jest zalecany tylko wtedy, gdy korzyści z zastosowania leku przewyższają ryzyko drgawek. Preparat nie jest zalecany do stosowania u dzieci do ukończenia 1 rż. lub u dzieci z zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy >2 mg/dl). Ten lek zawiera 37,5 mg sodu w każdej fiolce, co odpowiada 1,9% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W trakcie podawania leku Imipenem/Cilastatin Kabi lub po jego podaniu, następujące działania
niepożądane występowały rzadko, jednak jeśli wystąpią, należy przerwać stosowanie leku
i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
− Reakcje alergiczne, w tym wysypka, obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła (powodujące
  problemy z oddychaniem lub przełykaniem) i (lub) obniżenie ciśnienia krwi.
− Złuszczanie skóry (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka).
− Ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona oraz rumień wielopostaciowy).
− Ciężka wysypka ze złuszczaniem się skóry i wypadaniem włosów (złuszczające zapalenie
  skóry).

Inne możliwe działania niepożądane:

Często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 pacjentów):
− nudności, wymioty, biegunka; wydaje się, że nudności i wymioty występują częściej
  u pacjentów, u których stwierdza się małą liczbę krwinek białych;
− obrzęk i zaczerwienienie wzdłuż żyły, będące wyjątkowo wrażliwe na dotyk;
− wysypka;
− nieprawidłowa czynność wątroby wykryta za pomocą badań krwi;
− zwiększenie liczby niektórych rodzajów krwinek białych.

Niezbyt często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 pacjentów):
− miejscowe zaczerwienienie skóry;
− ból i powstanie twardego zgrubienia w miejscu wstrzyknięcia;
− swędzenie skóry;
− pokrzywka;
− gorączka;
− zaburzenia krwi dotyczące komórek krwi, wykrywane zwykle podczas analizy krwi (objawami
  może być zmęczenie, bladość skóry oraz długie utrzymywanie się siniaków po urazie);
− nieprawidłowa czynność nerek, wątroby i krwi wykryta za pomocą badań krwi;
− drżenie i niekontrolowane drgania mięśni;
− drgawki;
− zaburzenia psychiczne (takie jak wahania nastroju oraz zaburzony osąd);
− widzenie, słyszenie lub odczuwanie rzeczy, które nie istnieją (omamy);
− stan dezorientacji;
− zawroty głowy, senność;
− niskie ciśnienie tętnicze.

Rzadko (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 1000 pacjentów):
− zakażenie grzybicze (kandydoza);
− przebarwienie zębów i (lub) języka;
− zapalenie okrężnicy (jelita grubego) z ciężką biegunką;
− zaburzenia smaku;
− zaburzenia czynności wątroby;
− zapalenie wątroby;
− zaburzenia czynności nerek;
− zmiany ilości oddawanego moczu oraz zmiany zabarwienia moczu;
− zaburzenia pracy mózgu, uczucie mrowienia, miejscowe drżenie;
− utrata słuchu.

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):
− ciężkie zaburzenie czynności wątroby w wyniku zapalenia wątroby (piorunujące zapalenie
  wątroby);
− zapalenie żołądka lub jelit;
− zapalenie jelit z krwawą biegunką (krwotoczne zapalenie okrężnicy);
− zaczerwienienie i obrzęk języka, przerost brodawek na języku nadający mu „włochaty” wygląd,
  zgaga, ból gardła, zwiększone wydzielanie śliny;
− ból żołądka;
− uczucie wirowania (zawroty głowy), bóle głowy;
− dzwonienie w uszach (szumy uszne);
− bóle kilku stawów, osłabienie;
− nieregularny rytm serca, przyspieszona praca lub silne bicie serca (kołatanie);
− dyskomfort w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu, nadmierne przyspieszenie lub
  spłycenie oddechu, ból w górnej części kręgosłupa;
− uderzenia gorąca z zaczerwienieniem twarzy, sinawe zabarwienie twarzy i warg, zmiany
  struktury skóry, nadmierne pocenie się;
− świąd sromu u kobiet;
− zmiany liczby komórek krwi;
− nasilenie objawów rzadkiej choroby, w której dochodzi do osłabienia mięśni (nasilenie
  objawów miastenii).

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
− nieprawidłowe ruchy;
− pobudzenie.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49-21-301
faks: +48 22 49-21-309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Stosowanie imipenemu z gancyklowirem zwiększa ryzyko wystąpienia drgawek - nie stosować jednocześnie, chyba że potencjalne korzyści przeważają ryzyko. Stosowanie karbapenemów z kwasem walproinowym powoduje zmniejszenie stężenia kwasu walproinowego we krwi, nawet poniżej zakresu wartości terapeutycznych – nie należy stosować jednocześnie imipenemu i kwasu walproinowego lub walproinianu sodu; należy rozważyć podanie innych leków przeciwbakteryjnych lub przeciwdrgawkowych. Jednoczesne stosowanie antybiotyków i doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny, może nasilać działanie przeciwzakrzepowe; zaleca się częstą kontrolę INR podczas leczenia i krótko po zakończeniu leczenia skojarzonego. Podczas stosowania leku z probenecydem w niewielkim stopniu zwiększa się stężenie i wydłuża się okres półtrwania imipenemu w osoczu, wydalanie z moczem czynnej (niezmetabolizowanej) postaci imipenemu zmniejsza się do około 60% podanej dawki; stężenia w osoczu oraz okres półtrwania cylastatyny zwiększają się dwukrotnie, jednak nie zmieniła się jej ilość wydalona z moczem. Niezgodności farmaceutyczne. Występuje niezgodność chemiczna leku z mleczanami, dlatego do rozpuszczania i rozcieńczania leku nie należy stosować rozpuszczalników zawierających mleczany; można jednak podawać lek przez zestaw do infuzji, przez który jest podawany roztwór zawierający mleczany.

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-345-67-89
[email protected]
www.fresenius-kabi.com/pl/