Imipenem + Cylastatyna Ranbaxy 500 mg + 500 mg proszek do sporządzania roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 500 mg imipenemu w postaci imipenemu jednowodnego oraz 500 mg cylastatyny w postaci soli sodowej. Każda fiolka zawiera również 37,5 mg (1,63 mmol) sodu. Po rekonstytucji roztwór zawiera 5 mg/ml imipenemu i 5 mg/ml cylastatyny.

Lek przeciwbakteryjny - połączenie antybiotyku β-laktamowego (imipenem) z cylastatyną, w stosunku wagowym 1:1. Cylastatyna w postaci soli sodowej jest kompetycyjnym, odwracalnym i specyficznym inhibitorem dehydropeptydazy-I, enzymu nerkowego metabolizującego i unieczynniającego imipenem. Cylastatyna nie wykazuje wewnętrznej aktywności przeciwbakteryjnej ani nie wpływa na działanie przeciwbakteryjne imipenemu. Gatunki zwykle wrażliwe na imipenem - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus (wrażliwy na metycylinę), Staphylococcus koagulazo-ujemny (wrażliwy na metycylinę), Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, grupa Streptococcus viridans; bakterie tlenowe Gram-ujemne: Citrobacter freundii, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Haemophilus influenzae, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Moraxella catarrhalis, Serratia marcescens; bakterie beztlenowe Gram-dodatnie: Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp.; bakterie beztlenowe Gram-ujemne: grupa Bacteroides fragilis, Fusobacterium spp., Porphyromonas asaccharolytica, Prevotella spp., Veillonella spp. Gatunki o oporności nabytej: Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa. Gatunki z opornością wrodzoną: Enterococcus faecium, Burkholderia cepacia (niektóre szczepy), Legionella spp., Stenotrophomonas maltophilia, Chlamydia spp., Chlamydophila spp., Mycoplasma spp., Ureaplasma urealyticum. Wszystkie gronkowce oporne na metycylinę są oporne na imipenem z cylastatyną. Imipenem wiąże się z białkami osocza w ok. 20%. Jest wydalany z moczem, głównie w postaci niezmienionej; częściowo w postaci nieczynnych metabolitów. T_0,5 imipenemu w osoczu wynosi ok. 1 h. Cylastatyna wiąże się z białkami osocza w ok. 40%. Jest wydalana z moczem, głównie w postaci niezmienionej; częściowo w postaci metabolitu N-acetylowego, którego działanie hamujące aktywność dehydropeptydazy jest porównywalne z działaniem cylastatyny. Aktywność dehydropeptydazy-I w nerkach powraca do normy wkrótce po eliminacji cylastatyny z krwiobiegu. T_0,5 cylastatyny w osoczu wynosi ok. 1 h.

Leczenie następujących zakażeń u dorosłych i dzieci ≥1 rok: powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne i zapalenie płuc związane ze stosowaniem respiratora; zakażenia śródporodowe i poporodowe; powikłane zakażenia układu moczowego; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich. Lek można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka prawdopodobnie wywołana zakażeniem bakteryjnym. Leczenie pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi powyżej lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na jakikolwiek inny antybiotyk z grupy karbapenemów. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna, ciężkie reakcje skórne) na jakiekolwiek inne antybiotyki β-laktamowe (np. penicyliny lub cefalosporyny).

W ciąży stosować tylko wtedy, kiedy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Imipenem i cylastatyna przenikają w niewielkiej ilości do pokarmu kobiecego. Jeśli stosowanie leku uzna się za konieczne, należy rozważyć stosunek korzyści związanych z karmieniem piersią do ryzyka dla dziecka.

Dożylnie. Dorośli i młodzież z prawidłową czynnością nerek (CCr >90 ml/min): (500 mg + 500 mg) co 6 h lub (1000 mg + 1000 mg) co 8 h lub co 6 h. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie jest wywołane przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (np. Pseudomonas aeruginosa) lub zakażenie jest bardzo ciężkie (np. u pacjentów z gorączką neutropeniczną), zaleca się podawanie dawki (1000 mg + 1000 mg) co 6 h. Nie należy przekraczać maksymalnej całkowitej dawki wynoszącej (4000 mg + 4000 mg)/dobę. Dzieci ≥1 roku: (15 mg + 15 mg) lub (25 mg + 25 mg)/kg mc. co 6 h. Jeśli podejrzewa się lub potwierdzi, że zakażenie jest wywołane przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (np. Pseudomonas aeruginosa) lub zakażenie jest bardzo ciężkie (np. u dzieci z gorączką neutropeniczną), należy podawać dawkę (25 mg + 25 mg)/kg mc. co 6 h. Dzieci <1 roku. Dane kliniczne są niewystarczające do zalecenia dawkowania u dzieci w tej grupie wiekowej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy wybrać całkowitą dawkę dobową (tj. 2000 mg + 2000 mg, 3000 mg + 3000 mg lub 4000 mg + 4000 mg), stosowaną zazwyczaj u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Następnie odpowiedni schemat podawania w zmniejszonych dawkach wybiera się (patrz poniżej) zgodnie z wartością klirensu kreatyniny. Jeśli całkowita dawka dobowa dla CCr ≥90 ml/min wynosi 2000 mg/dobę (500 mg co 6 h), to dla CCr <90-≥60 wynosi 400 mg co 6 h, dla CCr <60-≥30 ml/min wynosi 300 mg co 6 h, dla CCr <30-≥15 ml/min wynosi 200 mg co 6 h. Jeśli całkowita dawka dobowa dla CCr ≥90 ml/min wynosi 3000 mg/dobę (1000 mg co 8 h), to dla CCr <90-≥60 wynosi 500 mg co 6 h, dla CCr <60-≥30 ml/min wynosi 500 mg co 8 h, dla CCr <30-≥15 ml/min wynosi 500 mg co 12 h. Jeśli całkowita dawka dobowa dla CCr ≥90 ml/min wynosi 4000 mg/dobę (1000 mg co 6 h), to dla CCr <90-≥60 wynosi 750 mg co 8 h, dla CCr <60-≥30 ml/min wynosi 500 mg co 6 h, dla CCr <30-≥15 ml/min wynosi 500 mg co 12 h. Nie należy podawać leku pacjentom z CCr <15 ml/min, chyba że będą poddani hemodializie w ciągu następnych 48 h. Pacjentom poddawanym dializom, z CCr <15 ml/min zaleca się podawanie takich dawek leku, jak pacjentom z CCr 15-29 ml/min. Zarówno imipenem, jak i cylastatyna są usuwane z krwiobiegu podczas hemodializy. Pacjentowi należy podać lek po zabiegu hemodializy, a następnie co 12 h od zakończenia cyklu hemodializy. Pacjentów dializowanych, zwłaszcza pacjentów ze współistniejącą chorobą OUN, należy starannie obserwować; u pacjentów hemodializowanych lek jest zalecany tylko w przypadku, gdy korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko wystąpienia drgawek. Obecnie dostępne dane kliniczne są niewystarczające, aby zalecać stosowanie leku pacjentom poddawanych dializie otrzewnowej. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Dane kliniczne są niewystarczające do zalecenia dawkowania u dzieci z zaburzeniem czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy wynoszące >2 mg/dl). Sposób podania. Przed podaniem lek należy rozpuścić, a następnie rozcieńczyć. Każdą dawkę ≤(500 mg + 500 mg) należy podawać w infuzji dożylnej trwającej 20-30 min; każdą dawkę >(500 mg + 500 mg) należy podawać w infuzji trwającej 40-60 min. Jeśli podczas infuzji u pacjenta wystąpią nudności, można zmniejszyć szybkość wlewu. Dawkę dobową leku należy podawać w równo podzielonych dawkach.

Przy wybieraniu imipenemu z cylastatyną do leczenia konkretnego pacjenta należy rozważyć, czy zastosowanie antybiotyku z grupy karbapenemów jest właściwe, opierając się na takich czynnikach, jak ciężkość zakażenia, rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne oraz ryzyko rozwoju bakterii opornych na karbapenemy. Informowano o występowaniu ciężkich i czasami śmiertelnych reakcji nadwrażliwości (anafilaktycznych) u pacjentów leczonych antybiotykami β-laktamowymi, szczególnie u pacjentów, u których w przeszłości stwierdzono wrażliwość na wiele alergenów. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy dowiedzieć się, czy u pacjenta wcześniej występowały reakcje nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny, cefalosporyny, inne antybiotyki beta-laktamowe i inne alergeny. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna na lek, należy natychmiast przerwać leczenie i zastosować leczenie przewidzianego w stanach zagrożenia życia. W trakcie leczenia imipenemem z cylastatyną należy ściśle kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (np. zwiększenie się aktywności aminotransferaz, niewydolność wątroby i piorunujące zapalenie wątroby), szczególnie u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej chorobami wątroby (przy czym nie jest konieczna modyfikacja dawki leku). Przed podjęciem próby leczenia empirycznego należy wziąć pod uwagę spektrum przeciwbakteryjnego działania imipenemu z cylastatyną, zwłaszcza w stanach zagrożenia życia. Ponadto należy zachować ostrożność ze względu na to, że określone drobnoustroje, wywołujące np. bakteryjne zakażenia skóry i tkanek miękkich, mają ograniczoną wrażliwość na działanie imipenemu z cylastatyną. Stosowanie imipenemu z cylastatyną nie jest odpowiednie do leczenia tych zakażeń, chyba że udokumentowano już rodzaj drobnoustrojów chorobotwórczych i wiadomo, że są one wrażliwe na te antybiotyki albo jest bardzo prawdopodobne, że drobnoustroje wywołujące zakażenie będą wrażliwe na tę terapię. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie wywołał oporny na metycylinę szczep Staphylococcus aureus (MRSA), w zatwierdzonych wskazaniach może być właściwe jednoczesne stosowanie odpowiedniego leku przeciw MRSA. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi zakażenia Pseudomonas aeruginosa, w zatwierdzonych wskazaniach może być właściwe jednoczesne stosowanie antybiotyku aminoglikozydowego. Nie zaleca się stosowania imipenemu z cylastatyną jednocześnie z kwasem walproinowym lub walproinianem sodu. U pacjentów, u których wystąpi biegunka w trakcie lub po zakończeniu leczenia imipenemem z cylastatyną należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia poantybiotykowego zapalenia okrężnicy i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy. W takim przypadku należy rozważyć zakończenie stosowania imipenemu z cylastatyną oraz podanie leków działających swoiście na Clostridium difficile. Nie należy podawać preparatów hamujących perystaltykę. Lek nie jest zalecany w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. U pacjentów z obniżoną czynnością nerek dochodzi do kumulacji imipenemu z cylastatyną. Jeśli dawka nie jest dostosowana do stopnia wydolności nerek, mogą wystąpić działania niepożądane związane z OUN. Zgłaszano występowanie działań niepożądanych dotyczących OUN, takich jak mioklonie, stany splątania lub drgawki, zwłaszcza po przekroczeniu zalecanych dawek ustalonych na podstawie masy ciała i czynności nerek, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami OUN (np. zmianami w mózgu lub napadami drgawkowymi w wywiadzie) i (lub) osłabioną czynnością nerek, gdy mogło dojść do kumulacji podanych dawek. Wskazane jest ścisłe przestrzeganie zalecanych schematów dawkowania, zwłaszcza u tych pacjentów. U pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami drgawkowymi należy kontynuować leczenie przeciwdrgawkowe. Należy zwrócić szczególną uwagę na objawy neurologiczne lub drgawki u dzieci, u których występują czynniki ryzyka napadów drgawkowych albo które przyjmują jednocześnie leki obniżające próg drgawkowy. Jeśli wystąpią ogniskowe drżenia, mioklonie lub drgawki, należy przeprowadzić badanie neurologiczne pacjenta oraz wdrożyć leczenie przeciwdrgawkowe, jeśli nie zostało ono wcześniej zastosowane. Jeśli objawy ze strony OUN utrzymują się, należy zmniejszyć dawkę leku zawierającego połączenie imipenem + cylastatyna lub odstawić lek. Nie należy podawać leku pacjentom z klirensem kreatyniny < 15 ml/min, jeżeli nie będą oni poddani hemodializie w ciągu następnych 48 h. U pacjentów hemodializowanych lek jest zalecany tylko wtedy, gdy korzyści z zastosowania leku przewyższają ryzyko drgawek. Ilość danych klinicznych jest niewystarczająca do zalecenia stosowania leku u dzieci <1. rż. lub u dzieci z zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy >2 mg/dl). Lek zawiera 37,5 mg (1,63 mmol) sodu, co należy uwzględnić u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość występowania wymienionych poniżej możliwych działań niepożądanych określa się w
następujący sposób:
• bardzo często: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób
• często: mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób
• niezbyt często: mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób
• rzadko: mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 osób
• bardzo rzadko: mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 osób
• częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych

W trakcie podawania leku Imipenem + Cylastatyna Ranbaxy lub po jego podaniu, rzadko
występowały poniższe działania niepożądane. Jeżeli działania te wystąpią, należy przerwać
przyjmowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
- Reakcje alergiczne, w tym wysypka, obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła (powodujące
  problemy z oddychaniem lub przełykaniem) i (lub) obniżenie ciśnienia krwi.
- Złuszczanie skóry (martwica toksyczno-rozpływna naskórka)
- Ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona oraz rumień wielopostaciowy)
- Ciężka postać wysypki ze złuszczaniem się skóry i wypadaniem włosów (złuszczające zapalenie
  skóry)

Inne możliwe działania niepożądane:

Często
• Nudności, wymioty, biegunka. Wydaje się, że nudności i wymioty występują częściej u
  pacjentów, u których stwierdza się zmniejszenie liczby białych krwinek
• Obrzęk i zaczerwienienie wzdłuż przebiegu żyły, będące wyjątkowo wrażliwe na dotyk
• Wysypka
• Nieprawidłowa czynność wątroby wykryta na podstawie badań krwi
• Zwiększenie liczby niektórych rodzajów białych krwinek

Niezbyt często
• Miejscowe zaczerwienienie skóry
• Ból i powstanie twardego guzka w miejscu wstrzyknięcia
• Swędzenie skóry
• Pokrzywka
• Gorączka
• Zaburzenia komórek krwi, wykrywane zwykle podczas analizy krwi (objawami może być
  zmęczenie, bladość skóry oraz długie utrzymywanie się siniaków po urazie)
• Nieprawidłowa czynność nerek, wątroby i krwi wykryta na podstawie badań krwi
• Drżenie i niekontrolowane drgania mięśni
• Drgawki (napady padaczkowe)
• Zaburzenia psychiczne (takie, jak wahania nastroju oraz zaburzony osąd)
• Omamy, czyli widzenie, słyszenie i odczuwanie rzeczy, które nie istnieją
• Stan dezorientacji
• Zawroty głowy, senność
• Niskie ciśnienie tętnicze

Rzadko
• Przebarwienie zębów i (lub) języka
• Zapalenie okrężnicy (jelita grubego) z ciężką biegunką
• Zaburzenia smaku
• Zaburzenia czynności wątroby
• Zapalenie wątroby
• Zaburzenia czynności nerek
• Zmiany ilości oddawanego moczu oraz zmiany zabarwienia moczu
• Zaburzenia pracy mózgu, uczucie mrowienia, miejscowe drżenie
• Utrata słuchu

Bardzo rzadko
• Ciężkie zaburzenie czynności wątroby w wyniku zapalenia wątroby (piorunujące zapalenie
  wątroby)
• Zapalenie żołądka lub jelit
• Zapalenie jelit z krwawą biegunką (krwotoczne zapalenie okrężnicy)
• Zaczerwienienie i obrzęk języka, przerost brodawek na języku nadający mu „włochaty" wygląd,
  zgaga, ból gardła, zwiększone wydzielanie śliny
• Ból żołądka
• Zawroty głowy (zaburzenia równowagi), bóle głowy
• Dzwonienie w uszach (szumy uszne)
• Bóle stawów, osłabienie
• Nieregularny rytm serca, przyspieszona praca lub silne bicie serca (kołatanie)
• Dyskomfort w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem, nadmierne przyspieszenie lub
  spłycenie oddechu, ból w górnej części kręgosłupa
• Uderzenia gorąca z zaczerwienieniem twarzy, sinawe zabarwienie twarzy i warg, zmiany
  struktury skóry, nadmierne pocenie się
• Świąd sromu
• Zmiany liczby komórek krwi
• Nasilenie objawów rzadkiej choroby, w której dochodzi do osłabienia mięśni (nasilenie
  objawów miastenii)

Częstość nieznana
• Nieprawidłowe ruchy
• Pobudzenie

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309, e-mail:
[email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

U pacjentów otrzymujących jednocześnie połączenie imipenem + cylastatyna i gancyklowir odnotowano występowanie uogólnionych drgawek. Nie należy stosować jednocześnie tych leków, chyba że potencjalne korzyści przeważają ryzyko. Notowano zmniejszanie się stężenia kwasu walproinowego, nawet poniżej zakresu wartości terapeutycznych, podczas jednoczesnego stosowania kwasu walproinowego z lekami z grupy karbapenemów. Zmniejszone stężenie kwasu walproinowego może doprowadzić do niedostatecznego opanowania napadów padaczkowych; dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania imipenemu i kwasu walproinowego lub walproinianiu sodu - należy wówczas rozważyć podanie innych leków przeciwbakteryjnych lub przeciwdrgawkowych. Stosowanie antybiotyków jednocześnie z lekami przeciwzakrzepowymi (np. warfaryną) może spowodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego. Ryzyko takie może zależeć od rodzaju zakażenia, wieku oraz ogólnego stanu pacjenta, zatem trudno jest ocenić, w jakim stopniu antybiotyk przyczyni się do wzrostu wartości wskaźnika INR. Zaleca się częste kontrole wartości INR w trakcie jednoczesnego leczenia antybiotykami i lekiem przeciwzakrzepowym oraz tuż po zakończeniu takiego leczenia. Podczas jednoczesnego podawania połączenia imipenem + cylastatyna i probenecydu w niewielkim stopniu zwiększało się stężenie i wydłużał się okres półtrwania imipenemu w osoczu, wydalanie z moczem czynnej (niezmetabolizowanej) postaci imipenemu zmniejszyło się do ok. 60% podanej dawki, stężenia w osoczu oraz okres półtrwania cylastatyny zwiększały się dwukrotnie, jednak nie zmieniła się jej ilość wydalona z moczem.

Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. A SUN PHARMA company
ul. Idzikowskiego 16
00-710 Warszawa
22-642-07-75
[email protected]
www.sunpharma.com/poland