Inhibace Plus 5 mg+12,5 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 5 mg cylazaprylu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu. Tabletki zawierają laktozę.

Połączenie cylazaprylu (inhibitor enzymu konwertującego) i hydrochlorotiazydu (diuretyk tiazydowy). Działanie hipotensyjne połączenia obu składników ma charakter addytywny. Cylazapryl jest przekształcany w czynny metabolit - cylazaprylat - długo działający inhibitor ACE, który hamuje aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron. Działanie cylazaprylu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym utrzymuje się przez 24 h. Hydrochlorotiazyd zwiększa wydalanie sodu i chlorków oraz w mniejszym stopniu wydalanie potasu i magnezu, zwiększając diurezę i działając hipotensyjne. Zwiększa aktywność reninową osocza i wydzielanie aldosteronu, przez co powoduje zmniejszenie stężenia potasu we krwi. Biodostępność cylazaprylatu po podaniu doustnym wynosi około 60%. C_max cylazaprylatu we krwi jest osiągane w ciągu 2 h. Cylazaprylat jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem. T_0,5 wynosi około 9 h. C_max hydrochlorotiazydu we krwi występuje w ciągu 2 h, a jego biodostępność wynosi około 65%. Jest wydalany głównie w postaci niezmienionej z moczem. T_0,5 wynosi 7-11 h.

Nadciśnienie tętnicze u dorosłych pacjentów, u dorosłych pacjentów, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane cylazaprylem stosowanym w monoterapii.

Nadwrażliwość na cylazapryl, inne inhibitory ACE, hydrochlorotiazyd, inne diuretyki tiazydy, pochodne sulfonamidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Przebyty obrzęk naczynioruchowy po leczeniu inhibitorami ACE. Dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min/1,73 m²) lub bezmocz. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m²). II i III trymestr ciąży. Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem; nie rozpoczynać leczenia cylazaprylem wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem.

Stosowanie preparatu w I trymestrze ciąży nie jest zalecane (istnieje ryzyko działania teratogennego). Stosowanie w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Cylazapryl stosowany w II i III trymestrze ciąży działa toksycznie na rozwój płodu (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) - w przypadku, gdy ekspozycja na lek miała miejsce od II trymestru ciąży, zaleca się wykonanie badania usg czaszki i nerek płodu; noworodki, których matki przyjmowały lek podczas ciąży, powinny być poddane dokładnej obserwacji w kierunku niedociśnienia.
Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. Stosowany w II i III trymestrze ciąży może pogorszyć perfuzję łożyskowo-płodową oraz może powodować u płodu i noworodka żółtaczkę, zaburzenia elektrolitowe i małopłytkowość. Nie należy go stosować w leczeniu obrzęku ciążowego, nadciśnienia ciążowego lub stanu przedrzucawkowego w związku z ryzykiem zmniejszenia objętości osocza i hipoperfuzji łożyska, bez korzystnego wpływu na przebieg choroby. Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w leczeniu nadciśnienia samoistnego u kobiet w ciąży, z wyjątkiem rzadkich sytuacji, gdy żadne inne leczenie nie może być zastosowane. Lek nie jest zalecany w okresie karmienia piersią.

Doustnie: 1 tabl. raz na dobę. U pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek dawkowanie cylazaprylu należy dostosować do klirensu kreatyniny. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z marskością wątroby wymagane jest ostrożne zwiększanie dawki poszczególnych substancji czynnych, ze względu na możliwość wystąpienia znacznego niedociśnienia u pacjentów z marskością wątroby leczonych standardowymi dawkami inhibitorów ACE. Skuteczność i tolerancja leczenia skojarzonego cylazaprylem i hydrochlorotiazydem były podobne u pacjentów w podeszłym wieku, jak i u młodszych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, chociaż dane farmakokinetyczne wykazują u pacjentów w podeszłym wieku zmniejszony klirens obu substancji czynnych. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania cylazaprylu i hydrochlorotiazydu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat - z tego powodu nie można podać żadnych zaleceń dotyczących dawkowania. Sposób podania. Preparat przyjmować przed jedzeniem lub po jedzeniu, o tej samej porze dnia. Nie należy żuć ani rozkruszać tabletek; połykać tabletkę, popijając wodą.

Leczenie preparatem można rozpocząć wyłącznie u pacjentów, u których uzyskano kontrolę ciśnienia tętniczego podczas podawania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach, jak w preparacie złożonym. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, inne przyczyny hipoperfuzji nerek, hiponatremia, hipowolemia lub wcześniejsze leczenie lekami rozszerzającymi naczynia) ze względu na ryzyko wystąpienia znaczącego niedociśnienia i upośledzenia czynności nerek (niezbędny jest nadzór lekarski, a leczenie należy rozpoczynać od małej dawki, bardzo ostrożnie zwiększanej, jeśli to możliwe, należy tymczasowo przerwać stosowanie leków moczopędnych). Podobną ostrożność należy zachować u pacjentów z dusznicą bolesną lub chorobą mózgowo-naczyniową, u których niedociśnienie tętnicze może spowodować niedokrwienie mięśnia sercowego lub mózgu. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) - w związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu. Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II. Ostrożnie stosować u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych, ciężką zastoinową niewydolnością serca, niedoborem płynów, hiponatremią, przyjmujących NLPZ lub duże dawki leków moczopędnych - należy odstawić lub tymczasowo przerwać stosowanie leków moczopędnych, rozpocząć leczenie od bardzo małych dawek oraz ostrożnie zwiększać dawkę. Ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej, jeśli wystąpi niewydolność nerek, należy przerwać leczenie. Inhibitory ACE są mniej skuteczne jako leki przeciwnadciśnieniowe u pacjentów rasy czarnej. Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego wydaje się być większe u pacjentów rasy czarnej, w porównaniu do pacjentów innych ras. Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie niezwiązanym ze stosowaniem inhibitorów ACE mogą być w grupie podwyższonego ryzyka związanego z wystąpieniem obrzęku naczynioruchowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Nie rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki cylazaprylu. Nie rozpoczynać leczenia cylazaprylem wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z inhibitorem kinazy mTOR (np. temsyrolimusem lub ewerolimusem) lub inhibitorem DPP-IV (np. wildagliptyną) może zwiększać ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego. Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania leczenia inhibitorem kinazy mTOR lub inhibitorem DPP-IV u pacjentów przyjmujących inhibitor ACE. Po przyjęciu hydrochlorotiazydu notowano bardzo rzadko poważne przypadki ostrej toksyczności na układ oddechowy, w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS). Obrzęk płuc zwykle rozwija się w ciągu kilku minut do kilku godzin po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Początkowo objawy obejmują duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. Jeśli podejrzewa się rozpoznanie ARDS, należy odstawić lek i zatosować odpowiednie leczenie. Hydrochlorotiazydu nie należy podawać pacjentom, u których wcześniej po przyjęciu hydrochlorotiazydu wystąpił ARDS. W dwóch badaniach epidemiologicznych z wykorzystaniem danych z duńskiego krajowego rejestru nowotworów złośliwych stwierdzono zwiększenie ryzyka nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry (NMSC) [raka podstawnokomórkowego (BCC) i raka kolczystokomórkowego (SCC)] w warunkach zwiększającego się łącznego narażenia organizmu na hydrochlorotiazyd (HCTZ). W mechanizmie rozwoju NMCS mogą odgrywać rolę właściwości fotouczulające HCTZ. Pacjentów przyjmujących HCTZ należy poinformować o ryzyku NMSC i zalecić regularne sprawdzanie, czy na skórze nie pojawiły się nowe zmiany, i szybki kontakt z lekarzem w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek podejrzanych zmian skórnych. Pacjentom należy zalecić podejmowanie możliwych działań zapobiegawczych w celu minimalizacji ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych skóry, jak ograniczanie narażania się na działanie światła słonecznego i promieniowania UV, a jeśli to niemożliwe - odpowiednią ochronę. Niepokojące zmiany skórne należy niezwłocznie badać z możliwością wykonania biopsji z oceną histologiczną. U osób, u których w przeszłości występowały NMSC, może być konieczne ponowne rozważenie stosowania HCTZ. Reakcje rzekomoanafilaktyczne mogą wystąpić u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE i dializowanych przy użyciu wysokoprzepływowych błon dializacyjnych, np. AN69 (należy zastosować inny rodzaj błon lub lek przeciwnadciśnieniowy z innej grupy), podczas aferezy LDL z siarczanem dekstranu (należy przerwać leczenie inhibitorem ACE przed każdą aferezą) lub u pacjentów poddawanych odczulaniu, np. na jad owadów błonkoskrzydłych (należy tymczasowo odstawić inhibitory ACE i nie zastępować go β-blokerem). U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, u których rozwinęła się żółtaczka lub, u których obserwuje się znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać leczenie inhibitorem ACE. Nie zaleca się stosowania cylazaprylu u pacjentów z wodobrzuszem. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z marskością wątroby (ryzyko znacznego niedociśnienia). U pacjentów z niewydolnością nerek, chorobami układowymi tkanki łącznej naczyń oraz u pacjentów otrzymujących leczenie immunosupresyjne zaleca się okresowe monitorowanie liczby leukocytów (ryzyko agranulocytozy). Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub stosujących jednocześnie leki moczopędne oszczędzające potas, preparaty potasu (ryzyko hiperkaliemii), cukrzycą, podczas stosowania środków znieczulających o działaniu obniżającym ciśnienie tętnicze, u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory serca (np. zwężeniem zastawki mitralnej, zwężeniem aorty, kardiomiopatią przerostową), u pacjentów w podeszłym wieku. Ostrożnie stosować u pacjentów dną moczanową w wywiadzie lub porfirią. Ryzyko hiponatremii jest większe u kobiet, pacjentów z hipokaliemią, przyjmujących małą ilość sodu/soli i pacjentów w podeszłym wieku. U wszystkich pacjentów przyjmujących preparat należy monitorować stężenia elektrolitów i czynność nerek. U pacjentów z cukrzycą należy ściśle monitorować stężenie glukozy podczas rozpoczynania leczenia. Sulfonamidy i leki będące pochodnymi sulfonamidów, takie jak hydrochlorotiazyd, mogą powodować reakcję idiosynkratyczną wywołującą nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką z ograniczeniem pola widzenia, przejściową krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują ostry początek zmniejszenia ostrości wzroku lub ból oka, i zwykle pojawiają się w ciągu kilku godzin do kilku tygodni po rozpoczęciu leczenia. Nieleczona ostra jaskra zamykającego się kąta może prowadzić do całkowitej utraty wzroku. W pierwszym etapie leczenia należy najszybciej jak to tylko możliwe zaprzestać stosowania leku. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje zaburzone, należy rozważyć niezwłoczne podanie leków lub leczenie chirurgiczne. Występujące w przeszłości reakcje alergiczne na sulfonamidy lub penicylinę mogą stanowić czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamykającego się kąta. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu u dzieci nie zostały ustalone - nie stosować w tej grupie wiekowej. Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabl., co oznacza, że jest zasadniczo "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, również ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u
każdego.

Niektóre działania uboczne mogą być poważne i mogą wymagać natychmiastowej pomocy
lekarskiej.

W razie wystąpienia ciężkiej reakcji zwanej obrzękiem naczynioruchowym bądź reakcji alergicznej
należy przerwać stosowanie Inhibace Plus i jak najszybciej udać się do lekarza. Do objawów należy:
• Nagły obrzęk twarzy, gardła, warg lub jamy ustnej. Obrzęk ten może powodować trudności z
  oddychaniem lub połykaniem.

W razie wystąpienia następujących zaburzeń krwi należy natychmiast skonsultować się z lekarzem:
• Mała ilość krwinek czerwonych (niedokrwistość). Do objawów należy uczucie zmęczenia,
  bladość, szybka lub nierówna czynność serca (kołatanie serca) oraz duszność.
• Mała ilość wszystkich rodzajów krwinek białych (neutropenia, agranulocytoza). Do objawów
  należy zwiększona liczba zakażeń, na przykład jamy ustnej, dziąseł, gardła i płuc.
• Mała ilość płytek krwi (małopłytkowość). Do objawów należy łatwe powstawanie siniaków i
  krwawienie z nosa.

Inne możliwe działania niepożądane

Często (występują u mniej niż 1 na 10 osób)
• zawroty głowy
• kaszel
• nudności
• zmęczenie
• ból głowy

Niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100 osób)
• niskie ciśnienie tętnicze. Może to powodować osłabienie, zawroty głowy lub uczucie „pustki” w
  głowie, niewyraźne widzenie i omdlenia. Nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego u
  niektórych pacjentów może zwiększać ryzyko zawału serca lub udaru mózgu
• przyspieszona czynność serca
• osłabienie
• ból w klatce piersiowej
• trudności z oddychaniem, w tym duszność i ucisk w klatce piersiowej
• wyciek lub niedrożność nosa i kichanie (nieżyt błony śluzowej nosa)
• suchość lub obrzęk błony śluzowej jamy ustnej
• brak apetytu
• zmiana smaku
• luźne stolce i wymioty
• wysypka (która może być ciężka)
• kurcze mięśni lub ból mięśni, lub stawów
• impotencja
• nasilona potliwość
• nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy)
• zaburzenia snu
• wyniki badań krwi wskazujące na zmniejszenie ilości krwinek czerwonych, krwinek białych lub
  płytek krwi (niedokrwistość, neutropenia, agranulocytoza i małopłytkowość)
• wyniki badań krwi wskazujące na nieprawidłowe stężenia elektrolitów (sodu, potasu, chlorków,
  magnezu, wapnia, wodorowęglanów) lub zwiększone stężenie glukozy, moczanów, cholesterolu
  i triglicerydów
• rodzaj ciężkiej reakcji alergicznej (anafilaksja)
• niedokrwienie mózgu, przemijający napad niedokrwienny, udar niedokrwienny (może wystąpić,
  gdy ciśnienie tętnicze krwi jest zbyt niskie)
• zawał serca mięśniowego (może wystąpić, gdy ciśnienie tętnicze krwi jest zbyt niskie)
• zaburzenia rytmu serca
• śródmiąższowa choroba płuc
• zaburzenie przypominające toczeń rumieniowaty
• mrowienie lub drętwienie rąk lub stóp
• świszczący oddech
• uczucie wypełnienia lub pulsujący ból za nosem, policzkami i oczami (zapalenie zatok)
• podrażnienie języka
• zapalenie trzustki. Do objawów należy silny ból brzucha promieniujący do pleców
• zmiany w pracy nerek lub wątroby (wykazane w badaniach krwi i moczu)
• zaburzenia dotyczące wątroby, takie jak zapalenie lub uszkodzenie wątroby
• ciężkie reakcje skórne, w tym pęcherze lub łuszczenie skóry
• zwiększona wrażliwość na światło
• utrata włosów (która może być tymczasowa)
• poluźnienie lub oddzielenie się paznokcia od łożyska
• powiększenie piersi u mężczyzn
• depresja
• stan splątania
• suchość oczu
• widzenie na żółto

Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 osób)
• ostra niewydolność oddechowa (objawy obejmują ciężką duszność, gorączkę, osłabienie i
  splątanie).

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry)
• Osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy
  gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko — nadmiernego nagromadzenia
  płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu renina-angiotensyna-aldosteron w monoterapii. Jeśli leczenie podwójną blokadą z użyciem inhibitora ACE i blokera receptora angiotensyny II jest absolutnie konieczne, leki te należy stosować je wyłącznie pod nadzorem lekarza specjalisty oraz ściśle monitorować czynność nerek, stężenie elektrolitów i ciśnienie tętnicze. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR< 60 ml/min/1,73 m²) i nie jest zalecane u pozostałych pacjentów. Stosowanie cylazaprylu w skojarzeniu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (m.in. spironolakton, triamteren, amiloryd), preparatami potasu lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas zwiększa ryzyko hiperkaliemii - jeżeli jednoczesne stosowanie jest konieczne należy zachować ostrożność i często kontrolować stężenie potasu we krwi. Rozpoczęcie leczenia cylazaprylem u pacjentów przyjmujących wcześniej duże dawki leków moczopędnych może spowodować hipowolemię i niedociśnienie tętnicze; ryzyko to można zmniejszyć, przerywając podawanie leku moczopędnego lub zwiększając ilość przyjmowanych płynów i soli lub rozpoczynając leczenie małymi dawkami cylazaprylu. Działanie hipotensyjne cylazaprylu nasilają: inne leki przeciwnadciśnieniowe, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Cylazapryl może zwiększać stężenie litu we krwi, nasilając jego toksyczność - jednoczesne stosowanie nie jest zalecane; jeżeli jest konieczne należy kontrolować stężenie litu we krwi. Stosowanie cylazaprylu z NLPZ (w tym z kwasem acetylosalicylowym w dawkach przeciwzapalnych, inhibitorami COX-2) może osłabiać hipotensyjne działanie inhibitorów ACE, ponadto zwiększa się ryzyko hiperkaliemii oraz niewydolności nerek - należy zachować ostrożność (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku); pacjentów nawodnić oraz monitorować czynność nerek. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE z inhibitorem kinazy mTOR (np. temsyrolimusem lub ewerolimusem) lub inhibitorem DPP-IV (np. wildagliptyną) może zwiększać ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego. Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania leczenia inhibitorem kinazy mTOR lub inhibitorem DPP-IV u pacjentów przyjmujących inhibitor ACE. Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE. Stosowanie cylazaprylu z doustnymi lekami hipoglikemizującymi lub insuliną może nasilać działanie hipoglikemizujące z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, szczególnie w pierwszych tygodniach leczenia skojarzonego oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, tiazydy natomiast mogą osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych. U pacjentów jednocześnie leczonych złotem we wstrzyknięciach (tiojabłczanem sodowym złota) oraz inhibitorami ACE rzadko zgłaszano reakcje przypominające objawy jak po podaniu azotanów (zaczerwienienie twarzy, mdłości, wymioty i niedociśnienie tętnicze). Nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji podczas jednoczesnego stosowania cylazaprylu z digoksyną, azotanami, lekami przeciwzakrzepowymi pochodnymi kumaryny i inhibitorami receptora H₂. Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu z digoksyną należy kontrolować stężenie potasu we krwi, ze względu na ryzyko hipokaliemii wywołanej stosowaniem tiazydów, co może zwiększać ryzyko arytmii związanej z leczeniem digoksyną. Ze względu na ryzyko wystąpienia hipokaliemii, hydrochlorotiazyd powinien być podawany ostrożnie z lekami, które mogą wywołać torsade de pointes, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid), leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna, chloropromazyna, trifluoroperazyna, sulpiryd, tiapryd, haloperydol, droperydol) i inne preparaty (np. beprydyl, cyzapryd, difemanil, halofantryna, ketanseryna, pentamidyna, terfenadyna). Nie należy podawać jednocześnie niedepolaryzujących leków zwiotczających, ze względu na możliwość nasilenia oraz wydłużenia działania zwiotczającego mięśnie. Jednoczesne podawanie hydrochlorotiazydu z witaminą D lub solami wapnia może powodować zwiększenie stężenia wapnia we krwi. Kolestyramina i kolestypol zmniejszają wchłanianie hydrochlorotiazydu. Jednoczesne stosowanie leków przeciwcholinergicznych (np. atropina, biperyden) może zwiększać dostępność biologiczną hydrochlorotiazydu, z powodu zmniejszonej perystaltyki oraz zmniejszonego opróżniania żołądka. Jednoczesne stosowanie amantadyny z hydrochlorotiazydem może nasilać możliwe działania niepożądane amantadyny. Jednoczesne stosowanie hydrochlorotiazydu i leków cytotoksycznych (np. metotreksat, cyklofosfamid) może zmniejszać wydalanie leków cytotoksycznych, zwiększając ryzyko wystąpienia mielosupresji. Podczas podawania jodu zawartego w środkach kontrastujących, w szczególności w dużej dawce, w przypadku odwodnienia wywołanego przez hydrochlorotiazyd, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek. Jednoczesne stosowanie cyklosporyny oraz hydrochlorotiazydu może nasilać ryzyko hiperurykemii i powikłań przypominających dnę moczanową.

Komtur Polska Sp. z o.o.
Plac Farmacji 1
02-699 Warszawa
22-566-26-00
[email protected]