Inlyta 1 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 1 mg lub 5 mg aksytynibu. Preparat zawiera laktozę.

Lek przeciwnowotworowy, inhibitor kinazy białkowej. Aksytynib jest silnym i selektywnym inhibitorem kinazy tyrozynowej receptorów czynnika wzrostu śródbłonka naczyń (VEGFR)-1, VEGFR-2 i VEGFR-3, biorących udział w procesie patologicznej angiogenezy, wzrostu guza i powstawania przerzutów. Aksytynib silnie hamuje proliferację i przeżycie komórek śródbłonka, zależne od VEGF. Nie powoduje klinicznie istotnego wydłużenia odstępu QT. Po doustnym podaniu tabletek biodostępność aksytynibu wynosi ok. 58%. C_max jest osiągane w ciągu 4 h po podaniu, przy medianie T_max wynoszącej 2,5 - 4,1 h. Aksytynib wiąże się z białkami osocza w ponad 99%. Jest metabolizowany głównie w wątrobie przez CYP3A4/5 oraz w mniejszym stopniu przez CYP1A2, CYP2C19 i UGT1A1. Wydalany jest z kałem (30-60%) i moczem (23%), głównie w postaci metabolitów. T_0,5 wynosi 2,5 - 6,1 h. Stan stacjonarny jest osiągany w ciągu 2-3 dni od podania początkowej dawki.

Leczenie dorosłych pacjentów z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym (Renal Cell Carcinoma, RCC), po niepowodzeniu wcześniejszego leczenia sunitynibem lub cytokiną.

Nadwrażliwość na aksytynib lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie stosować w ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga podawania aksytynibu (istnieje ryzyko uszkodzenia płodu). Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję w czasie leczenia i przez okres do 1 tyg. po zakończeniu leczenia aksytynibem. Nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Stwierdzono, że aksytynib może potencjalnie upośledzać funkcje rozrodcze i płodność u ludzi.

Doustnie. Dawka początkowa: 5 mg 2 razy na dobę. Leczenie należy kontynuować tak długo, jak długo jest obserwowana korzyść kliniczna lub do wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności, których nie można opanować jednocześnie podawanymi preparatami lub poprzez dostosowanie dawki. W przypadku wymiotów lub pominięcia dawki, nie należy przyjmować dodatkowej dawki. Następną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze. Dostosowanie dawki: u pacjentów tolerujących początkową dawkę 5 mg 2 razy na dobę, u których przez 2 kolejne tyg. nie wystąpiły działania niepożądane powyżej stopnia 2., można zwiększyć dawkę do 7 mg 2 razy na dobę, z wyjątkiem pacjentów, u których ciśnienie tętnicze krwi wynosi >150/90 mmHg lub którzy otrzymują leczenie obniżające ciśnienie krwi. Następnie, stosując te same kryteria, u pacjentów tolerujących aksytynib w dawce 7 mg 2 razy na dobę, można zwiększyć dawkę do max. dawki 10 mg 2 razy na dobę. Leczenie niektórych działań niepożądanych może wymagać okresowego lub stałego przerwania leczenia aksytynibem i (lub) zmniejszenia dawki. Gdy konieczne jest zmniejszenie dawki aksytynibu, można ją zmniejszyć do 3 mg 2 razy na dobę, a następnie do 2 mg 2 razy na dobę. Nie jest wymagane dostosowanie dawki do wieku, rasy, płci lub masy ciała pacjenta. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4/5: jeśli konieczne jest jednoczesne podawanie silnego inhibitora CYP3A4/5, zaleca się zmniejszenie dawki aksytynibu do około połowy; leczenie niektórych działań niepożądanych może wymagać okresowego lub stałego przerwania leczenia aksytynibem. Jeśli jednocześnie podawany silny inhibitor zostanie odstawiony, należy rozważyć powrót do dawki aksytynibu stosowanej przed włączeniem silnego inhibitora CYP3A4. Jednoczesne stosowanie silnych induktorów CYP3A4/5: jeśli konieczne jest jednoczesne podawanie silnego induktora CYP3A4/5, zaleca się stopniowe zwiększanie dawki aksytynibu (max. indukcja CYP3A4/5 po podaniu dużej dawki silnego induktora występuje w ciągu ok. 1 tyg. leczenia induktorem); jeśli dawka aksytynibu zostanie zwiększona, należy starannie monitorować pacjenta w celu wykrycia objawów toksyczności. Leczenie niektórych działań niepożądanych może wymagać okresowego lub stałego przerwania leczenia aksytynibem i (lub) zmniejszenia dawki. Jeśli jednocześnie podawany silny induktor zostanie odstawiony, należy jak najszybciej powrócić do dawki aksytynibu stosowanej przed włączeniem silnego induktora CYP3A4/5. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat) nie jest konieczne dostosowanie dawki. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; brak danych dotyczących pacjentów z CCr <15 ml/min. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (A Child-Pugh) nie jest konieczne dostosowanie dawki; u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (B Child-Pugh) zaleca się zmniejszenie dawki (np. dawkę początkową należy zmniejszyć z 5 mg 2 razy na dobę do 2 mg 2 razy na dobę); aksytynibu nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (C wg Child-Pugh). Sposób podania. Lek można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku, 2 razy na dobę w odstępie 12 h. Tabl. połykać w całości, popijając szklanką wody.

Ze względu na możliwość wystąpienia niewydolności serca, należy okresowo monitorować objawy przedmiotowe i podmiotowe. Leczenie epizodów niewydolności serca może wymagać stałego lub okresowego przerwania leczenia aksytynibem i (lub) zmniejszenia dawki leku. Przed rozpoczęciem leczenia aksytynibem ciśnienie tętnicze krwi powinno być właściwie kontrolowane. W czasie terapii pacjentów należy monitorować w celu wykrycia nadciśnienia tętniczego i w razie potrzeby stosować standardową terapię obniżającą ciśnienie krwi. W przypadku utrzymywania się nadciśnienia tętniczego, pomimo stosowania leków przeciwnadciśnieniowych, dawkę aksytynibu należy zmniejszyć. U pacjentów, u których rozwinie się ciężkie nadciśnienie tętnicze, należy czasowo odstawić aksytynib; gdy wartości ciśnienia tętniczego ulegną normalizacji, ponownie rozpocząć jego podawanie w mniejszej dawce. Po odstawieniu aksytynibu należy monitorować pacjentów otrzymujących leki hipotensyjne, w celu wykrycia niedociśnienia tętniczego. W przypadku ciężkiego lub utrzymującego się nadciśnienia tętniczego oraz objawów wskazujących na zespół tylnej odwracalnej encefalopatii (PRES), należy rozważyć wykonanie diagnostycznego rezonansu magnetycznego. Zaburzenia tarczycy. Przed rozpoczęciem stosowania aksytynibu i okresowo w czasie terapii należy monitorować czynność tarczycy. Niedoczynność lub nadczynność tarczycy należy leczyć zgodnie ze standardami praktyki klinicznej, aby utrzymać eutyreozę. Aksatynib należy ostrożnie stosować u pacjentów narażonych na ryzyko lub z dodatnim wywiadem w kierunku tętniczych epizodów zatorowych i zakrzepowych ( w tym przemijający napad niedokrwienny, zawał mięśnia sercowego, udar mózgu oraz zamknięcie tętnicy siatkówki). Aksatynibu nie badano u pacjentów, u których epizod zatorowy lub zakrzepowy wystąpił w ciągu poprzedzających 12 mies. Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów narażonych na ryzyko lub z dodatnim wywiadem w kierunku żylnych epizodów zatorowych i zakrzepowych ( w tym zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich oraz zamknięcie i(lub) zakrzepicę żyły siatkówki). Preparatu nie badano u pacjentów, u których epizod zatorowy lub zakrzepowy wystąpił w ciągu poprzedzających 6 mies. Przed rozpoczęciem stosowania aksytynibu i okresowo w czasie terapii należy monitorować stężenie hemoglobiny lub hematokryt. Jeśli stężenie hemoglobiny lub hematokryt zwiększy się powyżej prawidłowych wartości, pacjentów należy leczyć zgodnie ze standardami praktyki klinicznej, aby zmniejszyć stężenie hemoglobiny lub hematokryt do akceptowalnego poziomu. Aksytynibu nie badano u pacjentów z udokumentowanymi nieleczonymi przerzutami do mózgu lub świeżym krwawieniem z przewodu pokarmowego, dlatego nie należy go stosować u tych pacjentów. Jeśli wystąpi krwawienie wymagające interwencji medycznej, stosowanie aksytynibu należy czasowo przerwać. Stosowanie inhibitorów szlaku VEGF u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub bez nadciśnienia tętniczego może sprzyjać tworzeniu tętniaka i (lub) rozwarstwieniu tętnicy. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy starannie rozważyć to ryzyko, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami ryzyka, jak nadciśnienie tętnicze lub tętniak w wywiadzie. W czasie leczenia aksytynibem należy okresowo monitorować pacjenta w celu wykrycia objawów perforacji przewodu pokarmowego lub przetoki. Leczenie aksytynibem należy przerwać na co najmniej 24 h przed planowanym zabiegiem chirurgicznym. Decyzję o ponownym włączeniu aksytynibu po operacji należy podjąć na podstawie oceny klinicznej odpowiedniego gojenia rany. U pacjentów z przedmiotowymi lub podmiotowymi objawami PRES (takimi jak: ból głowy, drgawki, letarg, splątanie ślepota lub inne zaburzenia widzenia i zaburzenia neurologiczne, jak również łagodne do ciężkiego nadciśnienie tętnicze), należy czasowo lub na stałe odstawić leczenie aksytynibem. Rozpoznanie PRES należy potwierdzić rezonansem magnetycznym. Bezpieczeństwo ponownego rozpoczęcia terapii aksytynibem u pacjentów, którzy przebyli wcześniej PRES, nie jest znane. Przed rozpoczęciem stosowania aksytynibu i okresowo w czasie terapii należy monitorować białkomocz. U pacjentów, u których rozwinie się umiarkowany lub ciężki białkomocz, należy zmniejszyć dawkę lub okresowo przerwać leczenie aksytynibem. Jeśli u pacjenta rozwinie się zespół nerczycowy, należy odstawić lek. Zaleca się monitorowanie czynności wątroby przed rozpoczęciem stosowania aksytynibu i okresowo w czasie leczenia, ze względu na możliwy wzrost aminotranferaz i bilirubiny. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (wskazane zmniejszenie dawkowania). Nie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby - klasa C wg Child-Pugh. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów ze względu na wiek lub rasę. Substancje pomocnicze. Ze względu na zawartość laktozy, nie należy stosować preparatu u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. 1 tabl. powl. zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie. Należy natychmiast skontaktować się
z lekarzem, jeżeli wystąpi którykolwiek z niżej wymienionych ciężkich działań niepożądanych
(patrz również punkt 2 „Informacje ważne przed przyjęciem leku Inlyta”):
- epizody niewydolności serca. Należy powiedzieć lekarzowi, jeżeli u pacjenta występuje
  nadmierne zmęczenie, obrzęk brzucha, nóg lub kostek, duszność lub uwypuklenie żył szyjnych.
- zakrzepy krwi w żyłach i tętnicach (rodzaje naczyń krwionośnych), w tym udar mózgu,
  zawał serca, zator lub zakrzepica. Należy natychmiast uzyskać pomoc medyczną
  i skontaktować się z lekarzem prowadzącym, jeżeli w trakcie przyjmowania leku wystąpią takie
  objawy, jak ból lub ucisk w klatce piersiowej, ból ramion, pleców, karku lub szczęki, duszność,
  drętwienie lub osłabienie jednej strony ciała, utrudniona mowa, ból głowy, zaburzenia widzenia
  lub zawroty głowy.
- krwawienie. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym, jeżeli u pacjenta
  wystąpi którykolwiek z następujących objawów lub wystąpi ciężkie krwawienie w trakcie
  stosowania leku Inlyta: czarne smołowate stolce, wykrztuszanie krwi lub krwawa plwocina albo
  zmiany świadomości.
- przedziurawienie żołądka lub jelita, albo powstanie przetoki (nieprawidłowego połączenia
  jednej jamy ciała z drugą jamą ciała lub skórą). Należy powiedzieć lekarzowi, jeżeli
  u pacjenta występuje ciężki ból brzucha.
- ciężkie zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi (przełom nadciśnieniowy). Należy powiedzieć
  lekarzowi, jeżeli u pacjenta występuje bardzo wysokie ciśnienie tętnicze krwi, ciężki ból głowy
   lub ciężki ból w klatce piersiowej.
- odwracalny obrzęk mózgu (zespół tylnej odwracalnej encefalopatii). Należy natychmiast
  uzyskać pomoc medyczną i skontaktować się z lekarzem prowadzącym, jeżeli u pacjenta
  wystąpią takie objawy, jak ból głowy, dezorientacja, drgawki lub zaburzenia widzenia
  z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi lub bez wysokiego ciśnienia tętniczego krwi.

Inne działania niepożądane leku Inlyta mogą obejmować:

Bardzo częste: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób
- wysokie ciśnienie tętnicze krwi lub zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi
- biegunka, nudności lub wymioty, ból żołądka, niestrawność, ból jamy ustnej, języka lub gardła,
  zaparcia
- duszność, kaszel, chrypka
- brak energii, uczucie osłabienia lub zmęczenia
- niedoczynność gruczołu tarczycy (może być wykryta w badaniu krwi)
- zaczerwienienie i obrzęk palców dłoni lub stóp (zespół ręka-stopa), wysypka skórna, suchość
  skóry
- ból stawów, ból dłoni lub stóp
- utrata apetytu
- białko w moczu (może być wykryte w badaniu krwi)
- utrata masy ciała
- ból głowy, zaburzenia smaku lub utrata smaku

Częste: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób
- odwodnienie (utrata płynów ciała)
- niewydolność nerek
- wzdęcie z oddawaniem gazów, hemoroidy, krwawienie z dziąseł, krwawienie z odbytu, uczucie
  palenia lub pieczenia w jamie ustnej
- nadczynność gruczołu tarczycy (może być wykryta w badaniu krwi)
- ból gardła lub nosa oraz podrażnienie gardła
- ból mięśni
- krwawienie z nosa
- świąd skóry, zaczerwienienie skóry, wypadanie włosów
- dzwonienie w uszach (szumy uszne)
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (może być wykryte w badaniu krwi)
- zmniejszenie liczby płytek krwi (komórek, które biorą udział w krzepnięciu krwi) (może być
  wykryte w badaniu krwi)
- obecność czerwonych krwinek w moczu (może być wykryta w badaniu moczu)
- zmiany stężenia różnych substancji i (lub) enzymów we krwi (mogą być wykryte w badaniu
  krwi)
- zwiększenie liczby czerwonych krwinek (może być wykryte w badaniu krwi)
- obrzęk brzucha, nóg lub kostek, uwypuklenie żył szyjnych, nadmierne zmęczenie, duszność
  (objawy epizodów niewydolności serca)
- przetoka (nieprawidłowe połączenie jednej jamy ciała z drugą jamą ciała lub skórą)
- zawroty głowy
- zapalenie pęcherzyka żółciowego

Niezbyt częste: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób
- zmniejszenie liczby białych krwinek (może być wykryte w badaniu krwi)

Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- powiększenie i osłabienie ściany naczynia krwionośnego lub przerwanie ściany naczynia
  krwionośnego (tętniak i rozwarstwienie tętnicy)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania”
wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić
więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Aksytynib jest metabolizowany głównie przez CYP3A4/5 oraz w mniejszym stopniu przez CYP1A2, CYP2C19 i UGT1A1. Silne inhibitory CYP3A4/5 (np. ketokonazol, itrakonazol, klarytromycyna, erytromycyna, atazanawir, indynawir, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna), a także grejpfrut mogą zwiększać stężenia aksytynibu we krwi - nie zaleca się takiego leczenia skojarzonego; jeśli konieczne jest jednoczesne podanie silnego inhibitora CYP3A4/5, zaleca się dostosowanie dawki aksytynibu. Ostrożnie stosować z silnymi inhibitorami CYP1A2 i CYP2C19, z uwagi na ryzyko zwiększenia stężenia aksytynibu we krwi. Silne induktory CYP3A4/5 (np. ryfampicyna, deksametazon, fenytoina, karbamazepina, ryfabutyna, ryfapentyna, fenobarbital oraz dziurawiec zwyczajny - Hypericum perforatum) mogą zmniejszać stężenia aksytynibu we krwi - nie zaleca się takiego leczenia skojarzonego; jeśli konieczne jest jednoczesne podanie silnego induktora CYP3A4/5, zaleca się dostosowanie dawki aksytynibu. Nie hamuje CYP2A6, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP2E1, CYP3A4/5 lub UGT1A1 przy stężeniach terapeutycznych; nie indukuje CYP1A1, CYP1A2 lub CYP3A4/5 - nie oczekuje się interakcji wynikających z tego mechanizmu. Aksytynib może hamować CYP1A2, przez co może zwiększać stężenie we krwi substratów CYP1A2 (np. teofiliny). Może hamować CYP2C8, jednakże stosowany z paklitakselem (substrat CYP2C8), nie powoduje zwiększenia stężeń paklitakselu u pacjentów z zaawansowaną chorobą nowotworową, co wskazuje na brak klinicznego hamowania CYP2C8. Nie hamuje P-gp przy terapeutycznych stężeniach, dlatego nie oczekuje się, że będzie zwiększać stężenia we krwi digoksyny lub innych substratów P-gp.

Pfizer Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 16B
02-092 Warszawa
22-335-61-00
[email protected]
www.pfizerpro.pl