Intelence 100 mg tabletki

1 tabl. zawiera 100 mg etrawiryny. Preparat zawiera laktozę.

Lek przeciwwirusowy - nienukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy HIV-1 (NNRTI). Wiąże się bezpośrednio z odwrotną transkryptrazą i blokuje działanie polimeraz DNA zależnych od RNA i od DNA, poprzez zmianę struktury miejsca katalitycznego enzymów. Po podaniu doustnym C_max jest osiągane w ciągu 4 h, pokarm zwiększa o około 50% AUC etrawiryny. Etrawiryna w około 99,9% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowana przede wszystkim w procesie oksydacji z udziałem układu cytochromu CYP450 (CYP3A) i, w mniejszym stopniu, z udziałem enzymów należących do grupy CYP2C, a następnie w procesie glukuronidacji. W moczu i w kale można wykryć odpowiednio 93,7% i 1,2% podanej dawki etrawiryny. T_0,5 w fazie końcowej etrawiryny wynosi około 30-40 h.

W skojarzeniu ze wzmocnionym inhibitorem proteazy i innymi lekami przeciwretrowirusowymi w leczeniu zakażeń ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV-1) u dorosłych pacjentów wcześniej leczonych lekami o działaniu przeciwretrowirusowym oraz u wcześniej leczonych lekami o działaniu przeciwretrowirusowym dzieci i młodzieży w wieku od 2 lat.

Nadwrażliwość na etrawirynę lub pozostałe składniki preparatu. Jednoczesne podawanie z elbaswirem/grazoprewirem.

Aby ocenić bezpieczeństwo dla płodu podczas podejmowania decyzji o zastosowaniu leków przeciwretrowirusowych w celu leczenia zakażenia HIV u kobiety w ciąży, a tym samym w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia zakażenia HIV na noworodka, należy z zasady brać pod uwagę dane dotyczące zwierząt, a także doświadczenie kliniczne u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka lub płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Na podstawie danych dotyczących zwierząt stwierdza się, że ryzyko wad rozwojowych u ludzi jest mało prawdopodobne. Z danych klinicznych nie wynika, aby występowało zagrożenie dla bezpieczeństwa stosowania, lecz są one bardzo ograniczone. Etrawiryna przenika do mleka ludzkiego. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, kobiety należy poinstruować, aby nie karmiły piersią, jeśli przyjmują etrawirynę. Zaleca się, aby kobiety zakażone wirusem HIV nie karmiły niemowląt piersią, aby uniknąć przeniesienia wirusa HIV. Podczas stosowania etawiryny szczurom nie stwierdzono jej wpływu na kojarzenie się zwierząt w pary i płodność.

Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczęte przez lekarza specjalistę doświadczonego w leczeniu zakażeń HIV. Preparat należy zawsze stosować w skojarzeniu z innymi przeciwretrowirusowymi lekami. Dorośli: 200 mg 2 razy na dobę. Dzieci i młodzież (w wieku 2-18 lat i mc. co najmniej 16 kg): ≥10 do <20 kg mc.: 100 mg 2 razy na dobę; ≥20 do <25 kg mc.: 125 mg 2 razy na dobę; ≥25 do <30 kg mc.: 150 mg 2 razy na dobę; ≥30 kg mc.: 200 mg 2 razy na dobę. Dzieci (w wieku <2 lat). Preparatu nie należy stosować u dzieci w wieku <2 lat. Brak danych dla dzieci w wieku <1 rż. Pominięcie dawki. Jeśli od pominięcia jednej dawki upłynęło nie więcej niż 6 h, konieczne jest przyjęcie przepisanej dawki po posiłku, tak szybko, jak to możliwe, a następnie należy przyjąć kolejną dawkę według dotychczasowego schematu. Jeśli upłynęło więcej niż 6 h, nie należy przyjmować pominiętej dawki, a dawkowanie kontynuować wg dotychczasowego schematu. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (C wg skali Child-Pugh). Ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby; u pacjentów z WZW typu B lub C; u osób w podeszłym wieku. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Sposób podania. Preparat należy przyjmować po posiłku. Tabletki można połknąć lub można rozpuścić w szklance wody. Po rozpadnięciu się tabletki należy dokładnie zamieszać zawiesinę i natychmiast ją wypić. Szklankę należy kilkakrotnie przepłukać wodą, za każdym razem wypijając jej zawartość, aby upewnić się, że cała dawka została przyjęta.

U pacjentów ze szczepami wirusowymi zawierającymi 3 lub więcej spośród następujących mutacji: V90I, A98G, L100I, K101E/P, V106I, V179D/F, Y181C/I/V i G190A/S obserwowano zmniejszoną odpowiedź wirusologiczną na etrawirynę. Wnioski dotyczące znaczenia poszczególnych mutacji lub wzorów mutacji podlegają zmianie w miarę napływania dodatkowych danych i zaleca się zawsze konsultować obecne systemy interpretacji w celu analizy wyników badań oporności. Choroby współistniejące. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (C wg skali Child-Pugh). Ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby; u pacjentów z WZW typu B lub C; u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów ze skórnymi reakcjami w wywiadzie. Podczas leczenia przeciwretrowirusowego może wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. Ze względu na ryzyko lipodystrofii, należy ocenić u pacjentów rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, leczonych przeciwretrowirusowo długotrwale oraz z zaburzeniami metabolicznymi. Należy przerwać leczenie, jeśli u pacjenta wystąpią ciężkie zmiany skórne lub ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS). U pacjentów, którzy przerwali leczenie z powodu reakcji nadwrażliwości, nie należy wznawiać terapii etrawiryną. Wysypka. Podczas stosowania etrawiryny zgłaszano przypadki wysypki (częściej u kobiet), która występowała zwłaszcza w 2. tyg. leczenia. Wysypka zwykle samoistnie ustępowała w ciągu 1-2 tyg. podczas trwającej terapii. Dzieci. Jeśli dziecko nie jest w stanie połknąć tabletki w całości, tabl. może być rozproszona w płynie; należy zwrócić uwagę, by dziecko przyjęło całą dawkę leku. Ciąża. Ze względu na zwiększoną ekspozycję na etrawirynę podczas ciąży, należy zachować ostrożność u tych ciężarnych pacjentek, u których konieczne jest stosowanie dodatkowych leków lub występują u nich choroby współistniejące, mogące dodatkowo zwiększać ekspozycję na etrawirynę. Zespół reaktywacji immunologicznej. U pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem immunologicznym w czasie rozpoczynania skojarzonego leczenia przeciwretrowirusowego (CART) może wystąpić reakcja zapalna na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne, powodująca wystąpienie ciężkich objawów klinicznych lub nasilenie objawów. Zazwyczaj tego typu reakcje obserwowano w okresie pierwszych tygodni lub miesięcy po rozpoczęciu CART. Przykłady takiej reakcji to: zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia wywołane prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci. Wszystkie objawy stanu zapalnego są wskazaniem do przeprowadzenia badań i zastosowania, w razie konieczności, odpowiedniego leczenia. Zaobserwowano także przypadki występowania chorób autoimmunologicznych (jak choroba Gravesa-Basedowa i autoimmunologiczne zapalenie wątroby) w przebiegu reaktywacji immunologicznej, jednak czas do ich wystąpienia jest zmienny i zdarzenia te mogą wystąpić wiele miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Notowano przypadki martwicy kości, zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną chorobą, spowodowaną przez HIV i (lub) długotrwałe, skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe (CART); należy zalecić pacjentom kontakt z lekarzem, jeżeli cierpią na bóle stawów, sztywność lub trudności w poruszaniu się. Interakcje. Nie zaleca się łączenia etrawiryny z typranawirem lub rytonawirem, ze względu na wyraźne interakcje farmakokinetyczne (76% zmniejszenie pola pod krzywą AUC etrawiryny), mogące w sposób znaczący zaburzyć odpowiedź wirusologiczną na etrawirynę. Nie zaleca się skojarzongo podawania etrawiryny z daklataswirem, atazanawirem/kobicystatem lub darunawirem/kobicystatem. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadką, dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Każda tabl. zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg), zatem lek uznaje się za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociażnie u każdego one wystąpią.

Poniżej podano częstość występowania działań niepożądanych związanych z lekiem INTELENCE.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 pacjenta na 10):
- wysypka skórna, przeważnie o nasileniu lekkim do umiarkowanego. W rzadkich przypadkach bardzo ciężka wysypka może zagrażać życiu. Dlatego ważne jest, aby w razie pojawienia się wysypki natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zaleci odpowiednie postępowanie i zadecyduje czy należy przerwać stosowanie leku INTELENCE.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 pacjenta na 10):
- zmiany liczby niektórych rodzajów komórek i parametrów biochemicznych. Zmiany te mogąbyć obserwowane w wynikach badań krwi, lekarz udzieli szczegółowych wyjaśnieńna ten temat. Przykładowe zaburzenia to: zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, zmniejszenieliczby płytek krwi, zwiększenie lub nieprawidłowe stężenie tłuszczów we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zwiększenie stężenia cukru we krwi;
- bóle głowy, mrowienie lub ból dłoni lub stóp, drętwienie, męczliwość, senność, niepokój;
- biegunka, nudności, wymioty, zgaga, ból brzucha, stan zapalny żołądka, wzdęcia;
- niewydolność nerek, wysokie ciśnienie krwi, atak serca, cukrzyca;
- przyrost tkanki tłuszczowej, nocne poty.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 pacjenta na 100):
- ból w klatce piersiowej, nieregularne bicie serca;
- utrata czucia skórnego, senność, drżenia, omdlenia, ospałość, utrata pamięci, napady drgawek, udar, zaburzenia koncentracji;
- niewyraźne widzenie, zawroty głowy, spowolnienie;
- trudności w oddychaniu;
- suchość jamy ustnej, stan zapalny jamy ustnej, odruchy wymiotne, zaparcia, wzdęcie brzucha, stan zapalny trzustki, krwawe wymioty, zmniejszenie apetytu;
- nadmierne pocenie się, świąd, suchość skóry, obrzęk twarzy i (lub) gardła;
- reakcje alergiczne (nadwrażliwość), objawy zakażenia (na przykład powiększone węzły chłonne i gorączka);
- zaburzenia czynności wątroby, takie jak zapalenie wątroby;
- powiększenie piersi u mężczyzn;
- zaburzenia snu, dziwne sny, uczucie zagubienia, dezorientacja, nerwowość;
- zmiany sylwetki spowodowane zmianami w rozmieszczeniu tkanki tłuszczowej.

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- ciężkie reakcje nadwrażliwości charakteryzujące się wysypką z gorączką i stanami zapalnymi narządów, takimi jak zapalenie wątroby.

Jednoczesne podawanie leku z elbaswirem/grazoprewirem może zmniejszać stężenie elbaswiru i grazoprewiru, prowadząc do zmniejszenia ich działania terapeutycznego – połączenie przeciwwskazane. Nie zaleca się podawania preparatu razem z innymi lekami z grupy NNRTI (np. efawirenz, newirapina, rylpiwiryna). Nie zaleca się stosowania z indynawirem. Nie zaleca się jednoczesnego podawania etrawiryny i typranawiru z rytonawirem. Może być konieczne zmniejszenie dawek amprenawiru z rytonawirem oraz fosamprenawiru z rytonawirem podczas jednoczesnego stosowania z preparatem - w celu zmniejszenia dawki można rozważyć zastosowanie roztworów do podawania doustnego. Inne inhibitory proteazy ze wzmocnieniem (tj. atazanawir z rytonawirem, darunawir z rytonawirem, lopinawir z rytonawirem, sakwinawir z rytonawirem) i etrawirynę można stosować bez zmiany dawkowania. Stosowanie etrawiryny łącznie z NRTI (tj. dydanozyna, tenofowir, abakawir, emtrycytabina, lamiwudyna, stawudyna, zydowudyna) nie wymaga dostosowywania dawkowania. Nie zaleca się jednoczesnego podawania atazanawiru/ kobicystatu lub darunawiru/ kobicystatu z etrawiryną. Zalecana dawka marawiroku w skojarzeniu z etrawiryną podawaną razem z silnymi inhibitorami CYP3A (np. wzmacnianymi inhibitorami proteazy) wynosi 150 mg 2 razy na dobę, z wyjątkiem fosamprenawiru z rytonawirem (dawka marawiroku 300 mg 2 razy na dobę), nie jest konieczna zmiana dawki etrawiryny. Nie oczekuje się interakcji etrawiryny z enfuwirtydem. Etrawiryna znacząco zmniejsza stężenie dolutegrawiru w osoczu. Wpływ etrawiryny na stężenie dolutegrawiru w osoczu zmniejszał się podczas jednoczesnego podawania darunawiru z rytonawirem lub lopinawiru z rytonawirem i oczekuje się takiego działania podczas podawania atazanawiru z rytonawirem. Etrawirynę należy stosować z dolutegrawirem tylko wtedy, gdy jednocześnie podawany jest atazanawir z rytonawirem, darunawir z rytonawirem lub lopinawir z rytonawirem; to skojarzenie można stosować bez zmiany dawkowania. Etrawirynę i raltegrawir można stosować jednocześnie bez zmiany dawkowania. Preparat i digoksynę można stosować bez zmiany dawkowania, jakkolwiek zaleca się monitorować stężenie digoksyny. Etrawiryna może zmniejszać stężenie leków przeciwarytmicznych (tj. amiodaron, beprydyl, dyzopiramid, flekainid, lidokaina (ogólnie), meksyletyna, propafenon, chinidyna) - należy zachować ostrożność i monitorować stężenia terapeutyczne leków przeciwarytmicznych. Etrawirynę i azytromycynę można stosować bez zmiany dawkowania. Etrawiryna zmniejsza stopień narażenia na klarytromycynę, jednakże stężenia aktywnego metabolitu, 14-OH-klarytromycyny, zwiększają się. Ponieważ 14-OH-klarytromycyna słabiej działa na kompleks Mycobacterium avium, całkowite działanie na ten patogen może ulec zmianie, dlatego w leczeniu należy rozważyć zastosowanie leku alternatywnego dla klarytromycyny. Preparat może zwiększać stężenie warfaryny we krwi - zaleca się monitorowanie INR podczas jednoczesnego stosowania preparatu z warfaryną. Karbazamepina, fenobarbital i fenytoina zmniejszą stężenie etrawiryny we krwi - jednoczesne stosowanie nie jest zalecane. Etrawirynę i flukonazol lub worykonazol można stosować bez zmiany dawkowania. Itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol mogą zwiększać stężenie etrawiryny we krwi; etrawirynę i wyszczególnione leki przeciwgrzybicze można stosować bez zmiany dawkowania. Zaleca się uważne monitorowanie odpowiedzi przeciwmalarycznej podczas jednoczesnego podawania etrawiryny i artemeteru/lumefantryny. Stwierdzono znaczące zmniejszenie ekspozycji na artemeter i (lub) jego czynny metabolit, dihydroartemizyninę, co może skutkować zmniejszeniem skuteczności przeciwmalarycznej. Nie jest konieczna modyfikacja dawki etrawiryny. Ryfampicyna i ryfapentyna zmniejszą stężenie etrawiryny we krwi. Etrawirynę stosuje się ze wzmocnionym PI, natomiast ryfampicyna jest przeciwwskazana w połączeniu ze wzmocnionym PI, dlatego stosowanie preparatu z ryfampicyną nie jest zalecane. Preparat ze wzmocnionym PI i z ryfabutyną należy stosować ostrożnie ze względu na ryzyko zmniejszenia stopnia narażenia na etrawirynę i ryzyko zwiększonego narażenia na działanie ryfabutyny i jej metabolitu. Zaleca się uważne monitorowanie odpowiedzi wirusologicznej oraz działań niepożądanych ryfabutyny. Należy zapoznać się z informacją o leku dotyczącą wzmacnianych PI, gdzie znajdują się zalecenia dotyczące dostosowania dawki ryfabutyny w leczeniu skojarzonym. Etrawirynę z rybawiryną można stosować bez zmiany dawkowania. Etrawiryna może zwiększać stężenie diazepamu we krwi, należy rozważyć stosowanie innych leków niż diazepam. Deksametazon (ogólnie) może zmniejszać stężenie etrawiryny we krwi, z tego względu stosowanie ogólne deksametazonu powinno być ostrożne lub należy rozważyć zastosowanie alternatywnego leku, szczególnie podczas stosowania długotrwałego. Etrawirynę i preparaty antykoncepcyjne zawierające estrogeny lub progesteron można stosować jednocześnie bez zmiany dawkowania. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania ziela dziurawca z etrawiryną, ze względu na zmniejszanie stężenia etrawiryny we krwi. Preparat można bez zmiany dawki stosować z atorwastatyną, jednak może być konieczna zmiana dawki atorwastatyny w zależności od odpowiedzi klinicznej. Należy dostosować dawki inhibitorów reduktazy HMG Co-A, gdyż jednoczesne podawanie z lowastatyną, rosuwastatyną i symwastatyną może spowodować zmniejszenie stężenia inhibitorów reduktazy HMG Co-A we krwi, a z fluwastatyną i rosuwastatyną może spowodować zwiększenie stężenia inhibitora reduktazy HMG Co-A. Preparat można stosować z antagonistami receptora H₂ (np. ranitydyną) lub inhibitorami pompy protonowej (np. omeprazolem) bez zmiany dawkowania. Etrawiryna może zmniejszać stężenia cyklosporyny, sirolimusu lub takrolimusu we krwi, dlatego należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania z układowymi lekami immunosupresyjnymi. Nie jest konieczna zmiana dawkowania metadonu podawanego razem z etrawiryną. Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów PDE-5 (np. syldenafil, wardenafil, tadalafil) z preparatem może być konieczne dostosowania dawki inhibitora PDE-5. Zalecane jest zachowanie ostrożności i nie stosowanie etrawiryny razem z klopidogrelem. Preparat można stosować jednocześnie z paroksetyną bez zmiany dawki.

Janssen-Cilag Polska Sp. z o.o.
ul. Iłżecka 24
02-135 Warszawa
22-237-60-00
[email protected]
www.janssen.com/poland/