Invega 12 mg tabletki o przedł. uwalnianiu

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 3 mg, 6 mg, 9 mg lub 12 mg paliperydonu; tabletki 3 mg zawierają laktozę.

Paliperydon jest selektywnym czynnikiem blokującym działanie monoamin. Wiąże się silnie z receptorami serotoninergicznymi 5-HT₂ i dopaminergicznymi D₂. Blokuje również receptory adrenergiczne α₁ oraz nieznacznie słabiej receptory histaminowe H₁ i receptory adrenergiczne α₂. Preparat zawiera mieszaninę racemiczną paliperydonu. Aktywność farmakologiczna obu enancjomerów jest zbliżona pod względem jakościowym i ilościowym. Paliperydon nie łączy się z receptorami cholinergicznymi. Pomimo, że jest silnym antagonistą receptora D₂, przez co łagodzi objawy pozytywne schizofrenii, to w mniejszym stopniu wywołuje katalepsję i osłabia funkcje motoryczne niż tradycyjne neuroleptyki. Dominujący ośrodkowy antagonizm serotoninowy może zmniejszać skłonność paliperydonu do wywoływania objawów pozapiramidowych. Po podaniu pojedynczej dawki preparatu, stężenia paliperydonu we krwi zwiększają się w sposób ciągły, aż do momentu osiągnięcia wartości maksymalnej (C_max) w czasie ok. 24 godzin od podania leku. W przypadku dawkowania preparatu raz na dobę stężenia w stanie stacjonarnym uzyskuje się w ciągu 4-5 dni. Biodostępność paliperydonu po podaniu doustnym wynosi 28%. Wysokokaloryczny posiłek zwiększa wartość C_max oraz AUC paliperydonu o 50-60% w porównaniu do podawania na czczo. Paliperydon wiąże się z białkami osocza w 74%. Paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu. Jest w niewielkim stopniu metabolizowany w wątrobie. T_0,5 wynosi ok. 23 h. Wydalany jest głównie z moczem. Eliminacja paliperydonu zmniejsza się wraz z osłabieniem czynności nerek.

Leczenie schizofrenii u osób dorosłych i młodzieży w wieku od 15 lat. Leczenie zaburzeń schizoafektywnych u osób dorosłych.

Nadwrażliwość na paliperydon, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku konieczności przerwania terapii podczas ciąży, nie należy przerywać leczenia nagle. Noworodki narażone na działanie paliperydonu podczas III trymestru ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia zaburzeń pozapiramidowych i (lub) objawów odstawienia o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że prawdopodobny jest jego wpływ na organizm noworodków/dzieci karmionych piersią, jeśli karmiące kobiety przyjmują dawki terapeutyczne. Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią. Nie wykazano wpływu leku na płodność w badaniach nieklinicznych.

Doustnie. Dorośli. Schizofrenia: 6 mg raz na dobę, rano. Nie jest wymagane stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zastosowanie leku w dawkach mniejszych lub większych, w zakresie 3-12 mg raz na dobę. Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić jedynie po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta. Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg na dobę, w odstępach czasowych dłuższych niż 5 dni. Zaburzenia schizoafektywne: 6 mg raz na dobę, rano. Nie jest wymagane stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. U niektórych pacjentów korzystne może być zastosowanie leku w dawkach większych, w zakresie 6-12 mg raz na dobę. Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić jedynie po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta. Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg na dobę, w odstępach czasowych dłuższych niż 4 dni. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, jeśli czynność nerek jest prawidłowa. Nie badano bezpieczeństwa ani skuteczności paliperydonu u pacjentów w wieku >65 lat z zaburzeniami schizoafektywnymi. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby; brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥50 do <80 ml/min) zalecana dawka początkowa wynosi 3 mg raz na dobę i może być zwiększona do 6 mg raz na dobę w oparciu o odpowiedź kliniczną i tolerancję; u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥10 do <50 ml/min) zalecana dawka początkowa wynosi 3 mg co drugi dzień i może być zwiększona do 3 mg raz na dobę po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta; u pacjentów z CCr <10 ml/min nie zaleca się stosowania paliperydonu. Dzieci i młodzież. Zalecana dawka początkowa w leczeniu schizofrenii u młodzieży w wieku co najmniej 15 lat wynosi 3 mg raz na dobę, podawana rano. Młodzież o mc. <51 kg - maksymalna zalecana dawka dobowa leku wynosi 6 mg. Młodzież o mc. ≥51 kg: maksymalna zalecana dawka dobowa leku wynosi 12 mg. Jeśli jest wskazane dostosowanie dawki, należy to zrobić jedynie po ponownej ocenie stanu klinicznego pacjenta. Gdy wskazane jest zwiększenie dawki, zaleca się zwiększać ją o 3 mg/dobę, zwykle w odstępach czasowych dłuższych niż 5 dni. Nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności leku u młodzieży w wieku od 12 do 14 lat. Nie badano ani nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych u pacjentów w wieku od 12 do 17 lat. Nie ma wskazań do zastosowania leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Sposób podania. Tabl. należy połykać w całości, popijając płynem. Tabletek nie należy żuć, dzielić ani kruszyć. Substancja czynna znajduje się w niewchłanialnej otoczce zaprojektowanej tak, aby uwalniać substancję czynną w kontrolowanym tempie. Otoczka tabletki wraz z nierozpuszczalnymi składnikami rdzenia jest wydalana z organizmu. Pacjenci nie powinni niepokoić się, jeśli czasami zauważą w kale coś, co wyglądem przypomina tabletkę. Podawanie leku należy ustalić w odniesieniu do przyjmowania pokarmów (podawanie preparatu ze standardowym wysokokalorycznym, bogatym w tłuszcz posiłkiem zwiększa wartość C_max oraz AUC paliperydonu o 50-60% w porównaniu do podawania na czczo). Pacjent powinien zostać pouczony, aby zawsze przyjmować lek na czczo albo zawsze przyjmować go razem ze śniadaniem. Nie zmieniać sposobu przyjmowania na czczo na przyjmowanie razem z posiłkiem.

Pacjentów z zaburzeniami schizoafektywnymi leczonych paliperydonem należy poddawać ścisłej obserwacji pod kątem ewentualnej zmiany objawów z maniakalnych na depresyjne. Odstęp QT. Należy zachować ostrożność, gdy lek jest przepisywany pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego albo wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym oraz podczas jednoczesnego stosowania innych leków wydłużających odstęp QT. W związku ze stosowaniem paliperydonu zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS). W razie wystąpienia u pacjenta objawów przedmiotowych lub podmiotowych wskazujących na NMS należy odstawić wszystkie leki przeciwpsychotyczne, w tym paliperydon. W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinez późnych, należy rozważyć odstawienie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu. Leukopenia, neutropenia, agranulocytoza. Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy obserwować przez pierwszych kilka miesięcy terapii. Należy rozważyć odstawienie paliperydonu przy pierwszym objawie znaczącego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych. Pacjentów z istotną klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1 x 10⁹/l) należy przerwać stosowanie leku i badać liczbę leukocytów do momentu powrotu wyniku do normy. Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. W niektórych przypadkach zgłaszano wcześniej zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Związek z kwasicą ketonową był zgłaszany bardzo rzadko, a ze śpiączką cukrzycową rzadko. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej zgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. U pacjentów leczonych jakimkolwiek atypowym lekiem przeciwpsychotycznym, w tym paliperydonem, należy obserwować objawy hiperglikemii, a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać, czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii. Podczas stosowania leku zgłaszano znaczne zwiększenie masy ciała - należy regularnie kontrolować masę ciała. Hiperprolaktynemia. Badania hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworowych w guzach piersi u ludzi. Chociaż nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych ani epidemiologicznych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy zachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku. Paliperydon należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej guzami prolaktynozależnymi. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego (np.: niewydolność serca, zawał lub niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia), z chorobą naczyń mózgowych lub zaburzeniami predysponującymi do wystąpienia niedociśnienia (np.: odwodnienie i hipowolemia). Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy. Niedrożność przewodu pokarmowego. Ze względu na to, że tabletki preparatu nie odkształcają się i nie zmieniają w przewodzie pokarmowym swojego kształtu w sposób znaczący, zwykle nie należy podawać preparatu pacjentom z istniejącym uprzednio znacznym zwężeniem przewodu pokarmowego (patologicznym lub jatrogennym) ani pacjentom z dysfagią, czy mającym istotne trudności z połykaniem tabletek. Lek można stosować jedynie u pacjentów, którzy są w stanie połknąć tabletkę w całości. Stany prowadzące do skrócenia czasu pasażu żołądkowo-jelitowego, np.: choroby związane z przewlekłą ciężką biegunką, mogą skutkować zmniejszonym wchłanianiem paliperydonu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może być konieczne dostosowanie dawki. Nie należy stosować paliperydonu u pacjentów z CCr poniżej 10 ml/min (brak danych). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg klasyfikacji Child-Pugh) (brak danych). Nie badano stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Przyjmuje się doświadczenia dotyczące rysperydonu jako wiążące również dla paliperydonu. Stwierdzono zwiększone ryzyko zgonu pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem, olanzapiną i kwetiapiną w porównaniu do placebo. U pacjentów leczonych rysperydonem umieralność wyniosła 4% w porównaniu do 3,1% dla placebo. U pacjentów z otępieniem, leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem i olanzapiną, obserwowano ok. 3-krotnie większe ryzyko wystąpienia niepożądanych reakcji dotyczących naczyń mózgowych. Paliperydon powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z czynnikami ryzyka udaru. Zalecając stosowanie paliperydonu pacjentom z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy`ego (DLB), lekarze powinni rozważyć ryzyko i korzyści ze względu na możliwe zwiększone ryzyko złośliwego zespołu neuroleptycznego i możliwą zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne w obu tych grupach pacjentów. Objawy zwiększonej wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie, zaburzenie świadomości, niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawom pozapiramidowym. Należy poinformować pacjentów, aby natychmiast zgłosili się do lekarza, jeśli pojawi się priapizm i jego objawy nie ustąpią w ciągu 3-4 h. Regulacja temperatury ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadku przepisywania leku pacjentom, u których mogą wystąpić warunki sprzyjające podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np.: pacjentom podejmującym intensywny wysiłek fizyczny, narażonym na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmującym jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionym. Ze względu na ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE), przed i w trakcie stosowania leku należy wykryć wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby oraz podjąć środki zapobiegawcze. Działanie przeciwwymiotne paliperydonu może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye`a i nowotwór mózgu. Należy obserwować działanie sedatywne leku u dzieci i młodzieży. Zmiana pory przyjmowania może zmniejszyć wpływ sedatywny na pacjenta. Z powodu możliwego wpływu dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój i dojrzewanie płciowe u młodzieży, należy rozważyć regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznego, w tym pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego, miesiączkowania i innych możliwych działań zależnych od prolaktyny. Podczas leczenia należy również prowadzić regularne badania objawów pozapiramidowych i innych zaburzeń ruchu. Ze względu na ryzyko wystąpienia śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS) podczas operacji usunięcia zaćmy, przed zabiegiem trzeba poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu leków o działaniu antagonistycznym na receptory α_1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory α₁ przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu". Ze względu na zawartość laktozy, tabletek 3 mg nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast poinformować lekarza jeśli:
- u pacjenta wystąpią zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza nóg (objawy obejmują obrzęk, ból i
  zaczerwienienie nogi), które to zakrzepy mogą przemieszczać się naczyniami krwionośnymi do
  płuc, powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. W razie wystąpienia takich
  objawów należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.
- u pacjenta z otępieniem wystąpi nagła zmiana stanu psychicznego lub nagłe zwiotczenie lub
  odrętwienie twarzy, ramion lub nóg, szczególnie jednostronne, lub zaburzenia wymowy, nawet
  na krótki czas. Objawy te mogą sygnalizować udar.
- wystąpi gorączka, zesztywnienie mięśni, poty lub obniżenie poziomu świadomości (stan zwany
  złośliwym zespołem neuroleptycznym). Może być konieczne zastosowanie natychmiastowego
  leczenia.
- u mężczyzny występuje przedłużona lub bolesna erekcja. Stan ten jest określany terminem
  priapizm. Może być konieczne zastosowanie natychmiastowego leczenia.
- wystąpią mimowolne rytmiczne ruchy języka, ust lub twarzy. Może być konieczne zaprzestanie
  leczenia paliperydonem.
- wystąpi ciężka reakcja alergiczna charakteryzująca się: gorączką, obrzękiem ust, twarzy, warg
  lub języka, dusznością, świądem, wysypką skórną a czasem spadkiem ciśnienia krwi (określana
  jako „reakcja anafilaktyczna”).

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)
- trudności z zasypianiem lub budzenie się
- parkinsonizm: Ten stan może obejmować wolne lub nieprawidłowe ruchy, uczucie sztywności
  lub napięcia mięśni (co powoduje że ruchy pacjenta są nierówne, gwałtowne), a czasami nawet
  uczucie „zamrożenia” ruchów po którym następuje odblokowanie. Inne objawy parkinsonizmu
  to: wolny posuwisty chód, drżenie spoczynkowe, zwiększone wydzielanie śliny/ślinienie się i
  twarz bez wyrazu
- niepokój
- uczucie senności lub mniejszej czujności
- ból głowy

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów)
- zapalenie oskrzeli, objawy przeziębienia, zakażenie zatok, zakażenie dróg moczowych, objawy
  grypopodobne
- zwiększenie masy ciała, zwiększenie apetytu, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie apetytu
- podwyższony nastrój (mania), drażliwość, depresja, lęk
- dystonia: Ten stan obejmuje powolne lub utrzymujące się mimowolne skurcze mięśni.
  Chociaż może to dotyczyć każdej części ciała (co może skutkować nieprawidłową postawą
  ciała), jednak dystonia najczęściej obejmuje mięśnie twarzy, w tym nieprawidłowe ruchy oczu,
  ust, języka czy żuchwy
- zawroty głowy
- dyskinezy: Ten stan obejmuje mimowolne ruchy mięśni i może mieć postać powtarzalnych,
  spastycznych lub skręcających ruchów lub szarpnięć
- drżenie
- niewyraźne widzenie
- blok przewodzenia impulsów elektrycznych pomiędzy przedsionkami a komorami (jamami
  serca), nieprawidłowe przewodzenie impulsów elektrycznych w sercu, wydłużenie odstępu QT
  w sercu, wolny rytm serca, szybki rytm serca
- niskie ciśnienie tętnicze po zmianie pozycji na stojącą (w następstwie czego niektórzy pacjenci
  przyjmujący lek INVEGA mogą mdleć, mieć zawroty głowy lub utraty przytomności, gdy nagle
  wstaną lub podniosą się), wysokie ciśnienie tętnicze krwi
- ból gardła, kaszel, zatkany nos
- ból brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka,
  niestrawność, suchość w ustach, ból zęba
- zwiększona aktywność aminotransferaz we krwi
- świąd, wysypka
- ból kości lub mięśni, ból pleców, ból stawów
- brak miesiączki
- gorączka, osłabienie, zmęczenie.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów):
- zapalenie płuc, zakażenia dróg oddechowych, zakażenie pęcherza moczowego, zakażenie ucha,
  zapalenie migdałków
- zmniejszenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby płytek krwi (komórki krwi
  odpowiedzialne za zatrzymywanie krwawienia), niedokrwistość, zmniejszenie liczby
  czerwonych krwinek
- lek INVEGA może zwiększyć stężenie hormonu prolaktyny we krwi (co może, lecz nie musi
  powodować objawy). Gdy wystąpią objawy zwiększenia ilości prolaktyny, mogą one
  obejmować u mężczyzn: obrzęk sutków, trudności w osiągnięciu lub utrzymaniu erekcji lub
  inne zaburzenia seksualne. U kobiet do objawów tych mogą należeć: dyskomfort piersi, wyciek
  mleka z piersi, brak krwawień miesięcznych lub inne zaburzenia cyklu miesięcznego
- wystąpienie cukrzycy lub pogorszenie wcześniej istniejącej, wysokie stężenie cukru we krwi,
  zwiększenie obwodu talii, utrata apetytu skutkująca niedożywieniem i niską masą ciała, duże
  stężenie trójglicerydów (tłuszczów) we krwi
- zaburzenia snu, stany splątania, zmniejszone libido, niemożność osiągnięcia orgazmu,
  nerwowość, koszmary senne
- późne dyskinezy (drgające lub szarpiące niekontrolowane ruchy twarzy, języka lub innych
  części ciała). Należy niezwłocznie poinformować lekarza w razie wystąpienia mimowolnych
  rytmicznych ruchów języka, ust lub twarzy. Może być konieczne odstawienie leku INVEGA
- napady drgawkowe, omdlenia, konieczność poruszania częściami ciała, zawroty głowy po
  zmianie pozycji na stojącą, zaburzenia koncentracji, trudności w mówieniu, utrata lub
  nieprawidłowe odczuwanie smaku, osłabione odczuwanie bodźców bólowych i dotykowych na
  skórze, uczucie mrowienia, kłucia lub zdrętwienia skóry
- nadwrażliwość oczu na światło, zakażenie oka lub spojówki, suche oko
- uczucie wirowania (zawroty głowy), dzwonienie w uszach, ból ucha
- niemiarowy rytm serca, nieprawidłowe przewodzenie impulsów w sercu (w zapisie EKG),
  uczucie kołatania serca
- niskie ciśnienie tętnicze krwi
- spłycenie oddechu, świsty, krwawienie z nosa
- obrzęk języka, zakażenie żołądka lub jelit, utrudnione połykanie, intensywne oddawanie gazów
- zwiększona aktywność enzymu GGTP (enzym wątrobowy - gammaglutamylotransferaza) we
  krwi, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych we krwi
- pokrzywka, wypadanie włosów, wyprysk, trądzik
- zwiększona aktywność CPK (fosfokinaza kreatynowa) we krwi, enzymu który czasem jest
  uwalniany z uszkodzonych mięśni, skurcze mięśni, sztywność stawów, obrzęk stawów,
  osłabienie mięśni, ból szyi
- nietrzymanie moczu, częste oddawanie moczu, niemożność oddawania moczu, bolesne
  oddawanie moczu
- zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji
- brak miesiączki lub inne zaburzenia miesiączkowania (kobiety), wyciek mleka z piersi,
  zaburzenia seksualne, ból piersi, dyskomfort piersi
- obrzęk twarzy, ust, oczu lub warg, obrzęk ciała, kończyn górnych lub dolnych
- dreszcze, zwiększenie temperatury ciała
- zmiana sposobu chodzenia
- uczucie pragnienia
- ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie
- upadek

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów):
- zakażenie oka, zakażenie grzybicze paznokci, zakażenie skóry, zapalenie skóry wywołane przez
  roztocza
- niebezpiecznie mała liczba pewnych białych krwinek odpowiedzialnych za zwalczanie zakażeń;
- zmniejszenie liczby pewnych białych krwinek chroniących przed zakażeniami, zwiększenie we
  krwi liczby eozynofilów (rodzaj białych krwinek)
- ciężka reakcja alergiczna charakteryzująca się gorączką, obrzękiem twarzy, warg lub języka,
  spłyceniem oddechu, świądem, wysypką skórną i czasem spadkiem ciśnienia tętniczego krwi,
  reakcja alergiczna
- obecność cukru w moczu
- nieprawidłowe wydzielanie hormonu regulującego ilość moczu
- zagrażające życiu powikłania nieleczonej cukrzycy
- niebezpiecznie nadmierne picie wody, niskie stężenie cukru we krwi, nadmierne picie wody,
  zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi
- lunatykowanie (chodzenie we śnie)
- brak ruchów i reakcji na bodźce u pacjenta który nie śpi (katatonia)
- brak uczuć
- złośliwy zespół neuroleptyczny (splątanie, zmniejszenie lub utrata świadomości, wysoka
  gorączka i ciężka sztywność mięśni)
- utrata świadomości, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja
- zaburzenia naczyń mózgowych, śpiączka wskutek niekontrolowanej cukrzycy, brak reakcji na
  bodźce, niski poziom świadomości, potrząsanie głową
- jaskra (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej), zwiększone łzawienie, zaczerwienienie oczu,
  zaburzenia ruchu oczu, rotacyjne ruchy oczu
- migotanie przedsionków (nieprawidłowy rytm serca), szybkie bicie serca po zmianie pozycji na
  stojącą
- zakrzepy krwi w żyłach, szczególnie w kończynach dolnych (objawy obejmują obrzęk, ból i
  zaczerwienienie kończyn dolnych), które mogą przedostać się naczyniami krwionośnymi do
  płuc powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. W razie wystąpienia takich
  objawów należy natychmiast zwrócić się po pomoc medyczną
- zmniejszenie natlenienia różnych części ciała (z powodu zmniejszenia przepływu krwi), napady
  czerwienienia się
- zaburzenia oddychania podczas snu (bezdech senny), szybki, płytki oddech
- zapalenie płuc spowodowane zachłyśnięciem się pokarmem, przekrwienie dróg oddechowych,
  zaburzenia głosu
- niedrożność jelit, nietrzymanie stolca, bardzo twardy stolec, brak perystaltyki jelit skutkujący
  niedrożnością
- zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka)
- zapalenie trzustki
- ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem, który może obejmować krtań i prowadzić do trudności z
  oddychaniem
- zgrubienie skóry, sucha skóra, zaczerwienienie skóry, odbarwienie skóry, łojotokowe zapalenie
  skóry, łupież
- rozpad włókien mięśniowych i ból mięśni (rabdomioliza), nieprawidłowa postawa ciała
- priapizm (przedłużająca się erekcja, która może wymagać interwencji chirurgicznej)
- powiększenie sutków u mężczyzn, powiększenie gruczołów w sutkach, wydzielina z piersi,
  wydzielina z pochwy
- opóźnienie krwawień miesięcznych, powiększenie piersi
- bardzo niska temperatura ciała, spadek temperatury ciała
- objawy odstawienia leku

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych):
- zastój krwi w płucach
- zwiększenie stężenia insuliny (hormon regulujący stężenie cukru we krwi) we krwi

Następujące działania niepożądane stwierdzano podczas stosowania innego leku – rysperydonu, który
jest bardzo podobny do paliperydonu, więc mogą one również wystąpić podczas stosowania leku
INVEGA: zaburzenia odżywiania związane ze snem, inne zaburzenia naczyń mózgowych,
trzeszczenia w płucach oraz ciężka lub zagrażająca życiu wysypka z pęcherzami i łuszczącą się skórą,
co może pojawić się w ustach, nosie, oczach i na narządach płciowych oraz wokół tych miejsc i może
również rozprzestrzenić się na inne części ciała (zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna nekroliza
naskórka). Mogą również wystąpić powikłania dotyczące oka podczas operacji usunięcia zaćmy. W
trakcie tego zabiegu może bowiem wystąpić zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), jeśli pacjent przyjmuje
lub przyjmował lek INVEGA. Jeśli pacjent ma planowaną operację zaćmy oka, należy powiedzieć
lekarzowi okuliście o przyjmowaniu tego leku w przeszłości lub obecnie.

Dodatkowe działania niepożądane stwierdzane u młodzieży
Młodzież doświadczała działań niepożądanych podobnych do stwierdzanych u dorosłych z wyjątkiem
następujących, zgłaszanych częściej:
- uczucie senności lub mniejszej czujności
- parkinsonizm: Ten stan może obejmować wolne lub nieprawidłowe ruchy, uczucie sztywności
  lub napięcia mięśni (co powoduje, że ruchy pacjenta są nierówne, gwałtowne), a czasami nawet
  uczucie „zamrożenia” ruchów po którym następuje odblokowanie. Inne objawy parkinsonizmu
  to: wolny posuwisty chód, drżenie spoczynkowe, zwiększone wydzielanie śliny/ ślinienie się i
  twarz bez wyrazu
- zwiększenie masy ciała
- ogólne objawy przeziębienia
- niepokój ruchowy
- drżenie
- ból brzucha
- mlekotok u dziewcząt
- powiększenie sutków u chłopców
- trądzik
- zaburzenia mowy
- zakażenie żołądka lub jelit
- krwawienie z nosa
- zakażenie ucha
- duże stężenie triglicerydów we krwi (tłuszczów)
- uczucie zawrotów głowy

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania”
wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie stosować jednocześnie z rysperydonem w postaci doustnej, ponieważ paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i to połączenie może prowadzić do dodatkowej ekspozycji na paliperydon. Ostrożnie stosować z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna, dyzopiramid), leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, sotalol), niektóre leki przeciwhistaminowe, niektóre inne leki przeciwpsychotyczne oraz niektóre leki przeciw malarii (np. meflokina). Stosować ostrożnie w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na o.u.n. (anksjolityki, większość leków przeciwpsychotycznych, leki nasenne, opioidy itp.) oraz z alkoholem - zwiększone ryzyko sedacji. Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminy; jeżeli konieczne jest jednoczesne podawanie preparatów, szczególnie w zaawansowanej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki każdego z leków. Istnieje zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego podczas jednoczesnego stosowania paliperydonu z innymi lekami mającymi podobne właściwości np. inne leki przeciwpsychotyczne lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLP). Ostrożnie stosować z innymi lekami obniżającymi próg drgawkowy (np.: pochodne fenotiazyny lub butyrofenonu, TLP lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny - SSRI, tramadol, meflokina). Wyniki badań in vitro wskazują na to, że CYP2D6 i CYP3A4 mogą w minimalnym stopniu uczestniczyć w metabolizmie paliperydonu, lecz nie stwierdzono ani w warunkach in vitro ani in vivo, aby te izoenzymy miały istotne znaczenie w metabolizmie paliperydonu. Jednoczesne podawanie paliperydonu z paroksetyną (silnym inhibitorem CYP2D6), nie wykazało znaczącego klinicznie wpływu na farmakokinetykę paliperydonu. Badania in vitro wykazały, że paliperydon jest substratem glikoproteiny P (P-gp). Leki indukujące P-gp (np. karbamazepina) mogą zmniejszać C_max i AUC paliperydonu - w momencie rozpoczęcia podawania karbamazepiny należy ponownie ocenić dawkę paliperydonu i w razie potrzeby ją zwiększyć; odwrotnie w momencie odstawienia karbamazepiny należy ponownie ocenić paliperydonu i w razie potrzeby ją zmniejszyć; od 2 do 3 tygodni zajmuje osiągnięcie pełnej indukcji i w podobnym okresie od odstawienia induktora efekt się kończy. Inne leki lub czy zioła, które są induktorami np.: ryfampicyna, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), mogą mieć podobny wpływ na paliperydon. Leki wpływające na czas pasażu żołądkowo-jelitowego (np. metoklopramid) mogą zaburzać wchłanianie paliperydonu. Walproinian może zwiększać C_max oraz AUC paliperydonu - należy rozważyć zmniejszenie dawki paliperydonu, jeśli jest on podawany jednocześnie z walproinianem. Paliperydon nie wpływa na farmakokinetykę walproinianu. Interakcja farmakokinetyczna pomiędzy paliperydonem a litem jest mało prawdopodobna.

Janssen-Cilag Polska Sp. z o.o.
ul. Iłżecka 24
02-135 Warszawa
22-237-60-00
[email protected]
www.janssen.com/poland/