Karbagen 300 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 150 mg, 300 mg lub 600 mg okskarbazepiny (oraz odpowiednio 1,23 mg, 2,46 mg lub 4,92 mg laktozy).

Lek przeciwpadaczkowy. Mechanizm działania okskarbazepiny i jej aktywnego metabolitu (pochodna monohydroksy - MHD) oparty jest głównie na blokadzie wrażliwych na napięcie kanałów sodowych, co prowadzi do stabilizacji nadmiernie pobudzonych błon komórek nerwowych, zahamowania powtarzających się wyładowań neuronalnych oraz zmniejszenia rozprzestrzeniania się impulsów synaptycznych. Ponadto do przeciwdrgawkowego działania leku może także przyczyniać się wzmożone przewodnictwo potasowe oraz modulacja zależnych od napięcia kanałów wapniowych. Po podaniu doustnym okskarbazepina jest całkowicie wchłaniana i intensywnie metabolizowana do aktywnego metabolitu (MHD). MHD ulega dalszym przemianom przez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Niewielkie ilości (4% dawki) ulegają utlenieniu do farmakologicznie nieaktywnego metabolitu (DHD). Około 40% MHD wiąże się z białkami osocza. Okskarbazepina jest wydalana głównie w postaci metabolitów. Ponad 95% dawki jest wydalane z moczem. T_0,5 okskarbazepiny wynosi 1,3-2,3 h, podczas gdy dla MHD wynosi on 9,3 +/- 1,8 h. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek okres półtrwania MHD wydłuża się o 60-90% (16-19 h), AUC zwiększa się dwukrotnie. U dzieci lek eliminowany jest szybciej. U osób w podeszłym wieku maksymalne stężenie MHD we krwi oraz AUC są większe. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby nie obserwowano zmian w farmakokinetyce okskarbazepiny.

Leczenie częściowych napadów padaczkowych przechodzących lub nie we wtórnie uogólnione napady toniczno-kloniczne. Lek jest wskazany do stosowania w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym u dorosłych i u dzieci w wieku 6 lat i starszych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

U dzieci kobiet z padaczką częstość występowania wad rozwojowych jest 2-3 razy większa w porównaniu z populacją ogólną. Dane kliniczne dotyczące ekspozycji na lek w czasie ciąży nadal są niewystarczające, aby móc ocenić ewentualne teratogenne działanie okskarbazepiny. Jeśli kobieta przyjmująca okskarbazepinę zajdzie w ciążę lub planuje zajść w ciążę, należy ponownie starannie ocenić stosowanie tego leku. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę a jeśli to możliwe, należy preferować monoterapię, przynajmniej w pierwszych 3 miesiącach ciąży. Pacjentki należy informować o zwiększonym ryzyku występowania wad rozwojowych i zapewnić im możliwość badań prenatalnych. W czasie ciąży nie wolno przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego okskarbazepiną, gdyż zaostrzenie choroby jest szkodliwe zarówno dla matki jak i dla płodu. Leki przeciwpadaczkowe mogą przyczyniać się do niedoboru kwasu foliowego, co może być przyczyną nieprawidłowości u płodu. Suplementację kwasu foliowego zaleca się przed zajściem w ciążę i w czasie ciąży. W związku z tym, że skuteczność takiej suplementacji nie została udowodniona, specjalną diagnostykę prenatalną można proponować również tym kobietom, u których stosuje się suplementację kwasu foliowego. Wyniki pochodzące od ograniczonej liczby kobiet wskazują, że osoczowe stężenia aktywnego metabolitu okskarbazepiny (MHD) mogą stopniowo zmniejszać się w czasie ciąży. U kobiet przyjmujących okskarbazepinę w czasie ciąży zaleca się staranne monitorowanie odpowiedzi klinicznej, aby zapewnić utrzymanie odpowiedniej kontroli napadów. Należy rozważyć badanie zmian w stężeniach MHD w osoczu. W przypadku zwiększania dawek leku w czasie ciąży można rozważyć również monitorowanie stężeń MHD w osoczu po porodzie. U noworodków opisywano zaburzenia krzepnięcia spowodowane lekami przeciwpadaczkowymi. W ostatnich tygodniach ciąży oraz u noworodka należy dla ostrożności, jako środek zapobiegawczy, podawać witaminę K1. Okskarbazepina i jej aktywny metabolit (MHD) są wydzielane do mleka kobiecego. Dla obu związków stosunek stężenia w mleku do stężenia w osoczu wynosi 0,5. Wpływ na dziecko narażone na działanie okskarbazepiny w ten sposób jest nieznany. W związku z tym okskarbazepiny nie należy stosować w czasie karmienia piersią.

Doustnie. W monoterapii i w leczeniu skojarzonym, leczenie rozpoczyna się od dawki skutecznej klinicznie, podawanej w dwóch dawkach podzielonych. Dawkę można zwiększać w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. Jeśli inne leki przeciwpadaczkowe są zastępowane przez okskarbazepinę, dawkę jednocześnie stosowanego(ych) leku(ów) przeciwpadaczkowego(ych) należy stopniowo zmniejszać po rozpoczęciu leczenia okskarbazepiną. W leczeniu skojarzonym, ponieważ całkowite obciążenie pacjenta lekami przeciwpadaczkowymi jest zwiększone, może zaistnieć konieczność zmniejszenia dawki jednocześnie stosowanego(ych) leku(ów) przeciwpadaczkowego(ych) i (lub) wolniejszego zwiększania dawki okskarbazepiny. Nie ma konieczności monitorowania stężenia leku w osoczu w celu zapewnienia optymalnego leczenia okskarbazepiną. Dorośli. Monoterapia. Leczenie należy rozpoczynać od dawki 600 mg na dobę (8-10 mg/kg mc. na dobę), podawanej w dwóch dawkach podzielonych. Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać maksymalnie o 600 mg na dobę w ok. 1-tyg. odstępach czasu, zaczynając od dawki początkowej, do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej. Działanie terapeutyczne obserwuje się po dawkach od 600 mg do 2400 mg na dobę. Badanie kontrolowane z lekiem stosowanym w monoterapii u pacjentów nie leczonych aktualnie lekami przeciwpadaczkowymi wykazały, że skuteczna jest dawka 1200 mg na dobę; u pacjentów bardziej opornych na leczenie, przestawianych z innych leków przeciwpadaczkowych na monoterapię preparatem, wykazano, że skuteczna jest dawka 2400 mg na dobę. W kontrolowanych warunkach szpitalnych zwiększenie dawki do 2400 mg na dobę osiągano w ciągu 48 h. Leczenie skojarzone. Leczenie należy rozpoczynać od dawki 600 mg na dobę (8-10 mg/kg mc. na dobę), podawanej w dwóch dawkach podzielonych. Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać maksymalnie o 600 mg na dobę w ok. 1-tyg. odstępach czasu, zaczynając od dawki początkowej, do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej. Odpowiedź terapeutyczną obserwuje się po dawkach od 600 mg do 2400 mg na dobę. Skuteczne są dawki od 600 mg do 2400 mg na dobę, choć większość pacjentów nie tolerowała dawki 2400 mg na dobę bez zmniejszenia dawkowania innych, jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych, głównie z powodu objawów niepożądanych ze strony OUN. Dawki dobowe powyżej 2400 mg na dobę nie były systematycznie oceniane w badaniach klinicznych. Dzieci i młodzież w wieku 6 lat i więcej. W monoterapii i terapii skojarzonej leczenie należy zaczynać od dawki 8-10 mg/kg mc. na dobę podawanej w dwóch dawkach podzielonych. W leczeniu skojarzonym działanie terapeutyczne obserwowano po średniej dawce podtrzymującej wynoszącej ok. 30 mg/kg mc. na dobę. Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać maksymalnie o 10 mg/kg mc. na dobę w ok. 1-tyg. odstępach czasu, zaczynając od dawki początkowej, do maksymalnej dawki 46 mg/kg mc. na dobę, aby uzyskać pożądaną odpowiedź kliniczną. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat, gdyż skuteczność i bezpieczeństwo leczenia nie zostały odpowiednio potwierdzone. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby. Stosowanie leku nie było oceniane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby i dlatego należy zachować ostrożność ustalając dawkowanie leku u chorych z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) leczenie należy rozpoczynać od dawki o połowę mniejszej niż zwykła dawka początkowa (300 mg na dobę). Dawkę należy zwiększać w odstępach co najmniej 1-tyg., do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi klinicznej. Zwiększanie dawki u pacjentów z czynnością nerek wymaga staranniejszej obserwacji. Sposób podawania. Lek można przyjmować w czasie posiłku lub niezależnie od posiłku. Tabletki mają rowek dzielący i mogą być przełamane na połowy, aby ułatwić połknięcie tabletki przez pacjenta. Dla dzieci, które nie potrafią połykać tabletek oraz dla pacjentów, u których wymagana dawka leku nie może być podana przy użyciu tabletek, dostępne są inne postacie farmaceutyczne leku.

Podanie leku może spowodować wystąpienie reakcji nadwrażliwości klasy I (natychmiastowe); obserwowano wysypkę, świąd, pokrzywkę, obrzęk naczynioruchowy oraz anafilaksję. Jeśli takie reakcje wystąpią po leczeniu okskarbazepiną, należy przerwać stosowanie leku i rozpocząć inną terapię. U części pacjentów (ok. 25-30%) z nadwrażliwością na karbamazepinę mogą pojawić się reakcje nadwrażliwości na okskarbazepinę - zachować ostrożność. Reakcje nadwrażliwości, w tym wielonarządowe reakcje nadwrażliwości, mogą wystąpić także u pacjentów, u których nie obserwowano nadwrażliwości na karbamazepinę; takie reakcje mogą dotyczyć skóry, wątroby, krwi i układu limfatycznego bądź innych narządów. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o reakcji nadwrażliwości, stosowanie okskarbazepiny należy natychmiast przerwać. Stosowanie okskarbazepiny wiąże się z ryzykiem wystąpienia poważnych reakcji skórnych (w tym rumienia wielopostaciowego, zespołu Stevensa-Johnsona i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka), pojawiających się zazwyczaj w ciągu pierwszych 3 tyg. leczenia. U pacjentów, u których wystąpi wysypka należy natychmiast odstawić okskarbazepinę, chyba że wysypka wyraźnie nie ma związku z lekiem. Leku nie należy ponownie podawać pacjentom, którzy przerwali leczenie z powodu reakcji nadwrażliwości. Zachować ostrożność u pacjentów populacji chińskiej, tajskiej oraz innej azjatyckiej (Malezja, Filipiny), ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych. Badania wykazały korelację pomiędzy reakcjami skórnymi na karbamazepinę lub jej pochodne, a obecnością allelu HLA-B*1502 u tych pacjentów. Przed rozpoczęciem leczenia okskarbazepiną u pacjentów wspomnianego pochodzenia w populacjach ryzyka genetycznego zaleca się przeprowadzenie testów na obecność allelu HLA-B*1502; u pacjentów z dodatnim wynikiem testu, zastosowanie okskarbazepiny można rozważyć jedynie wtedy, gdy korzyści wynikające z leczenia przewyższą ryzyko. Częstość występowania allelu HLA-B*1502 jest nieistotna u osób pochodzenia europejskiego, afrykańskiego, hiszpańskiego, japońskiego oraz koreańskiego (<1%). Także obecność allelu HLA-A*3101 może zwiększać ryzyko wystąpienia reakcji skórnych (głównie lżejszych). Częstość występowania allelu HLA-A*3101 różni się znacznie między poszczególnymi grupami etnicznymi. W populacji Europejczyków wynosi od 2 do 5%, a u Japończyków około 10%. Nie ma wystarczających danych, aby zalecać przeprowadzanie badań przesiewowych na obecność allelu HLA-A*3101 przed rozpoczęciem leczenia okskarbazepiną. U pacjentów pochodzenia europejskiego lub japońskiego u których stwierdzono obecność allelu HLA-A*3101 można rozważyć zastosowanie okskarbazepiny, gdy korzyści wynikające z leczenia przewyższają ryzyko. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem hiponatremii (szczególnie u osób w podeszłym wieku) - u pacjentów z współistniejącą chorobą nerek związaną z hiponatremią, u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki zmniejszające stężenie sodu we krwi (np. leki moczopędne, desmopresyna), jak również leki z grupy NLPZ (np. indometacyna); u tych pacjentów przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć stężenie sodu we krwi, czynność tę należy powtórzyć po około 2 tyg., a następnie w odstępach miesięcznych, przez 3 pierwsze miesiące leczenia lub w razie potrzeby. W przypadku wystąpienia objawów świadczących o niedoborze sodu we krwi podczas stosowania okskarbazepiny należy rozważyć konieczność kontrolowania stężenia sodu. U innych pacjentów należy oznaczać stężenie sodu w podczas rutynowych badań kontrolnych. Wszyscy pacjenci z pierwotną lub wtórną niewydolnością serca powinni być poddawani regularnym pomiarom masy ciała w celu określenia stopnia retencji płynów - w przypadku zatrzymania płynów lub nasilenia się niewydolności serca, należy sprawdzić stężenie sodu we krwi. Jeśli stwierdzi się niedobór sodu we krwi, u tych pacjentów należy ograniczyć podaż wody. Pacjenci z współistniejącymi zaburzeniami przewodnictwa (np. blokiem przedsionkowo-komorowym, arytmią) wymagają dokładnego monitorowania. Stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy rozważyć przerwanie terapii okskarbazepiną w przypadku wystąpienia zaburzeń czynności wątroby. Należy rozważyć przerwanie terapii okskarbazepiną w przypadku pojawienia się objawów znacznego zahamowania czynności szpiku kostnego. Ze względu na możliwość wystąpienia myśli i zachowań samobójczych, wszyscy pacjenci przyjmujący preparat powinni znajdować się pod stałą kontrolą lekarską. Niedoczynność tarczycy jest działaniem niepożądanym (o nieznanej częstości występowania) okskarbazepiny. Biorąc pod uwagę znaczenie hormonów tarczycy dla pourodzeniowego rozwoju dziecka zaleca się monitorowanie czynności tarczycy u dzieci i młodzieży podczas stosowania okskarbazepiny. Ze względu na zawartość laktozy preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp oraz zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy powiadomić lekarza prowadzącego lub udać się natychmiast do najbliższego szpitalnego
oddziału ratunkowego w razie wystąpienia któregokolwiek z poniższych ciężkich działań
niepożądanych; pacjent może wymagać interwencji lekarskiej:

Niezbyt częste (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów)
• zwiększenie częstości infekcji mogących powodować gorączkę, silne dreszcze, ból gardła lub
  owrzodzenia ust (może to wskazywać na niedobór białych krwinek)
• zwiększenie masy ciała, uczucie zmęczenia, wypadanie włosów, osłabienie mięśni, uczucie zimna
  (objawy niedoczynność tarczycy)
• upadki

Rzadkie (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów)
• obrzęk twarzy, warg, powiek, języka, gardła lub jamy ustnej, trudności w mówieniu,
  przełykaniu i nagła pokrzywka połączona z trudnościami w oddychaniu, dusznościami,
  świszczącym oddechem (objawy obrzęku naczynioruchowego i reakcji anafilaktycznej)
• wysypka skórna i (lub) gorączka, które mogą być objawami osutki polekowej z eozynofilią i
  objawami ogólnoustrojowymi (DRESS, ang. Drug Rash with Eosinophilia and Systemic
  Symptoms), ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP, ang. Acute Generalized
  Exanthematous Pustulosis)
• uczucie zmęczenia, skrócenie oddechu podczas wysiłku, bladość, ból głowy, dreszcze,
  zawroty głowy, częste zakażenia powodujące gorączkę, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej,
  łatwiejsze niż zwykle krwawienie lub powstawanie siniaków, krwawienie z nosa, czerwonawe
  lub purpurowe plamy na skórze lub niewyjaśnione zmiany na skórze (objawy zmniejszenia
  liczby płytek krwi lub zmniejszenia liczby komórek krwi)
• letarg, dezorientacja, drganie mięśni lub znaczne nasilenie drgawek (możliwe objawy małego
  stężenia sodu we krwi z powodu niewłaściwego wydzielania ADH) (patrz punkt „Ostrzeżenia
  i środki ostrożności”)

Bardzo rzadkie (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10000 pacjentów)
• potencjalnie zagrażające życiu wysypki skórne, takie jak nasilone zmiany pęcherzowe na
  skórze i (lub) błonie śluzowej warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych oraz łuszczenie się
  skóry z większości powierzchni ciała (objawy ciężkiej reakcji nadwrażliwości, w tym zespołu
  Lyella, zespołu Stevensa-Johnsona, martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka) (patrz punkt 2:
  „Ostrzeżenia i środki ostrożności”)
• czerwone (wilgotne), swędzące i nieregularne plamy podobne do wysypki podczas odry, które
  pojawiają się najpierw na kończynach, czasem na twarzy i reszcie ciała. Plamki mogą tworzyć
  pęcherze lub prowadzić do tworzenia uwypuklonych, czerwonych, jasno-wycentrowanych
  tarcz. U pacjenta może wystąpić gorączka, ból gardła, ból głowy i (lub) biegunka (rumień
  wielopostaciowy).
  Jeśli takie reakcje skórne wystąpią podczas stosowania leku Karbagen, nie wolno dłużej
  stosować tego leku. Lekarz może podjąć decyzję o zaniechaniu leczenia lekiem Karbagen.
• reakcje nadwrażliwości mogą również wpływać na inne części ciała i mogą powodować
  problemy z płucami (tj. problemy z oddychaniem lub kaszel z odksztuszaniem flegmy lub
  krwi), nerkami (wytwarzanie niewielkiej ilości lub brak wytwarzania moczu lub krew
  w moczu) lub wątrobą (zaburzenia w funkcjonowaniu wątroby, które są przedstawione
  poniżej, jednak może to również prowadzić do obrzęku mózgu powodującego zmiany
  w zachowaniu lub senność). Inne objawy obejmują zmiany w obrazie krwi (opisane
  oddzielnie w ulotce), powiększenie śledziony (powodując obrzęk i ból/tkliwość brzucha) lub
  powiększenie węzłów chłonnych szyjnych, pachowych lub w pachwinie
• czerwona plamista wysypka głównie na twarzy, której może towarzyszyć zmęczenie,
  gorączka, uczucie mdłości (nudności) lub utrata apetytu (toczeń rumieniowaty układowy)
• znacznie łatwiejsze niż normalnie krwawienie i tworzenie się siniaków (małopłytkowość)
• objawy zapalenia wątroby (nudności, wymioty, utrata apetytu, ogólne złe samopoczucie,
  gorączka, swędzenie, zażółcenie skóry lub białek oczu (żółtaczka), stolce jasnego koloru,
  ciemny kolor moczu). Należy w takim przypadku sprawdzić czynność wątroby
• zapalenie trzustki, które obejmuje następujące objawy: silny ból w górnej części brzucha
  promieniujący do pleców, często z uczuciem nudności (zapalenie trzustki)
• choroby serca, które mogą powodować zawroty głowy, omdlenia i nieregularny rytm serca
  (blok przedsionkowo-komorowy)

W razie wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych działań niepożądanych należy jak
najszybciej powiadomić lekarza. Może być wymagana pomoc medyczna:

Częste (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
• drżenie; zaburzenia koordynacji ruchów; mimowolne ruchy oczu; uczucie niepokoju i
  nerwowość; depresja; zmienność nastroju; wysypka

Bardzo rzadkie (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10000 pacjentów):
• nieregularne bicie serca albo bardzo szybki albo wolny rytm serca

Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić:
Te działania niepożądane leku Karbagen zwykle są łagodne do umiarkowanych. Większość z nich jest
przejściowa i zwykle ustępuje stopniowo.

Bardzo częste (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów):
• uczucie zmęczenia, bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie lub ospałość i (lub) senność,
  nudności, wymioty, podwójne widzenie

Częste (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
• uczucie osłabienia; utrata pamięci i (lub) zaburzenia pamięci; trudności z koncentracją; brak
  emocji lub motywacji (apatia); pobudzenie lub inne zmiany nastroju; dezorientacja; niewyraźne
  widzenie; zaburzenia widzenia; biegunka lub zaparcie, ból żołądka (brzucha); trądzik; utrata
  włosów; utrata koordynacji ruchowej; zwiększenie masy ciała; zaburzenia mowy

Niezbyt częste (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
• wysokie ciśnienie krwi; pokrzywka
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych podczas stosowania leku Karbagen

Rzadkie (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów)
• istnieją doniesienia o zaburzeniach kostnych obejmujących osteopenię i osteoporozę
  (zmniejszenie gęstości kości) oraz złamaniach. Należy skonsultować się z lekarzem lub
  farmaceutą, jeśli pacjent przez długi czas stosuje leki przeciwpadaczkowe, w przeszłości
  występowała u niego osteoporoza lub jeśli stosował steroidy

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Okskarbazepina i jej farmakologicznie aktywny metabolit (MHD) indukują CYP3A4 i CYP3A5, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia we krwi leków metabolizowanych przez te izoenzymy, m.in. leków immunosupresyjnych (np. cyklosporyna, takrolimus), niektórych leków przeciwpadaczkowych (np. karbamazepina), doustnych środków antykoncepcyjnych (ze względu na zmniejszenie skuteczności antykoncepcji hormonalnej pacjentkom w wieku rozrodczym należy zalecić dodatkowe niehormonalne metody antykoncepcji). In vitro okskarbazepina i MHD są słabymi induktorami transferazy UDP-glukuronylowej i jest mało prawdopodobne, aby wpływały in vivo na leki eliminowane głównie poprzez sprzężenie z transferazą UDP-glukuronylową (np. kwas walproinowy, lamotrygina). Okskarbazepina i MHD hamują CYP2C19 i mogą zwiększać stężenia leków metabolizowanych przez ten izoenzym (np. fenytoina, fenobarbital); okskarbazepina powodowała zwiększenie stężenia fenytoiny we krwi nawet o 40%, natomiast fenobarbitalu o 15%; w przypadku jednoczesnego podawania dużych dawek okskarbazepiny z lekami metabolizowanymi przez CYP2C19 może być konieczne zmniejszenie dawki równocześnie stosowanych leków. Leki silnie indukujące cytochrom P-450 (np. karbamazepina, fenytoina, fenobarbital) zmniejszają stężenie MHD we krwi o 29-40%. Kwas walproinowy może zmniejszać stężenie MHD nawet o 18%. Nie obserwowano zjawiska autoindukcji podczas podawania okskarbazepiny. Jednoczesne stosowanie okskarbazepiny i lamotryginy zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Jednoczesne podawanie litu i okskarbazepiny może zwiększać neurotoksyczność. Cymetydyna, erytromycyna, wiloksazyna, warfaryna oraz dekstropropoksyfen nie wpływały na farmakokinetykę MHD. Ze względu na podobieństwo w budowie nie zaleca się stosowania z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (w badaniach klinicznych nie wykazano jednak istotnych interakcji). Stosowanie leku z alkoholem powoduje wystąpienia addycyjnego działania uspokajającego.

Mylan Healthcare Sp. z o.o.
ul. Postępu 21B
02-676 Warszawa
22-546-64-00
[email protected]
www.mylan.com.pl