Ketonal 50 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 amp. 2 ml zawiera 100 mg ketoprofenu; 1 amp. (2 ml) zawiera 0,2 g etanolu 12,3% (v/v).

Niesteroidowy lek przeciwreumatyczny o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Hamuje syntezę prostaglandyn i leukotrienów, wykazuje aktywność przeciwbradykininową. W 99% wiąże się z białkami osocza, przenika do płynów, tkanek (w tym mazi stawowej, gdzie osiąga stężenie większe niż w osoczu). Metabolizowany jest w organizmie przez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Wydalany w ponad 90% w moczu jako glukuronid i w 10% z kałem. U osób starszych z niewydolnością nerek obserwuje się istotnie klinicznie wolniejszy metabolizm leku, wydłużony okres półtrwania i eliminacji.

Leczenie objawowe zapalnych i zwyrodnieniowych chorób reumatycznych układu kostnego oraz łagodzenie niektórych zespołów bólowych. Wskazania do podawania domięśniowego: reumatoidalne zapalenie stawów; choroba zwyrodnieniowa stawów; bóle o umiarkowanym nasileniu. Wskazania do podawania dożylnego: bóle po zabiegach chirurgicznych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występujące w przeszłości reakcje nadwrażliwości, takie jak skurcz oskrzeli, napad astmy oskrzelowej, zapalenie błony śluzowej nosa, pokrzywka lub innego rodzaju reakcje alergiczne wywołane podaniem ketoprofenu, salicylanów (w tym kwasu acetylosalicylowego) lub innych NLPZ. Czynna lub występująca w przeszłości nawracająca choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienie z przewodu pokarmowego (co najmniej dwa znaczące epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia). Krwawienie mózgowe lub jakiegokolwiek czynne krwawienie. Skłonność do krwawień. Ciężka niewydolność serca. Ciężka niewydolność nerek. Ciężka niewydolność wątroby. III trymestr ciąży. Dzieci <15 lat. Domięśniowe podawanie ketoprofenu jest przeciwwskazane u pacjentów z zaburzeniami hemostazy lub otrzymujących leczenie przeciwzakrzepowe.

Od 20. tygodnia ciąży stosowanie ketoprofenu może powodować małowodzie wskutek zaburzeń czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i jest zwykle odwracalne po jego przerwaniu. Ponadto, odnotowano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. W I i II trymestrze ciąży nie należy podawać ketoprofenu, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli ketoprofen jest stosowany przez kobietę starającą się o ciążę lub podczas I i II trymestru ciąży, zastosowana dawka powinna być jak najmniejsza, a czas trwania leczenia jak najkrótszy. Należy rozważyć przedporodowe monitorowanie w kierunku małowodzia i zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji na ketoprofen przez kilka dni od 20. tygodnia ciąży. W przypadku stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu należy zaprzestać stosowania ketoprofenu. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą działać na płód w następujący sposób: toksyczne działanie dotyczące płuc i serca (w tym przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem. U matki i noworodka stosowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn pod koniec ciąży może prowadzić do: wydłużenia czasu krwawienia w wyniku działania antyagregacyjnego, które może wystąpić nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek; hamowania czynności skurczowej macicy, powodującego opóźnienie lub przedłużanie się porodu. W związku z tym ketoprofen jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią. Stosowanie ketoprofenu może osłabiać płodność u kobiet i nie jest ono zalecane u kobiet, które planują ciążę. U kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć odstawienie leku.

Domięśniowo lub dożylnie. Dorośli i młodzież >15 lat. Domięśniowo: 100 mg (1 amp.) 1-2 razy na dobę, w razie potrzeby leczenie pozajelitowe może być uzupełnione leczeniem doustnym lub przezskórnym. Dożylnie (jedynie w warunkach szpitalnych, przez maksymalnie 48 h): infuzja krótkotrwała - 100-200 mg (1-2 amp.) po uzupełnieniu do 100 ml 0,9% roztworem NaCl, podawać w ciągu 0,5-1 h, infuzję można powtórzyć po 8 h; infuzja ciągła - 100-200 (1-2 amp.) po uzupełnieniu do 500 ml płynem infuzyjnym (0,9% roztwór NaCl, 5% roztwór glukozy, mleczanowy roztwór Ringera), podawać w ciągu 8 h, infuzję można powtórzyć po 8 h. Maksymalna dawka dobowa wynosi 200 mg na dobę - przed rozpoczęciem leczenia dawką 200 mg na dobę należy dokładnie rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, a stosowanie większej dawki nie jest zalecane. Ketoprofen można podawać jednocześnie z lekami przeciwbólowymi o działaniu ośrodkowym - roztwór można zmieszać w tej samej butelce z morfiną: 10-20 mg morfiny i 100-200 mg ketoprofenu rozcieńczyć w 500 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub mleczanowego roztworu Ringera; infuzję można powtórzyć po 8 h. Nie wolno mieszać w tej samej butelce roztworu tramadolu i ketoprofenu ze względu na możliwość wytrącenia osadu. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy z zasady rozpoczynać od najmniejszej dostępnej dawki i kontynuować terapię najmniejszą dawką skuteczną.

Podawanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Ketoprofen może maskować objawy zakażenia, co może prowadzić do opóźnionego rozpoczęcia stosowania właściwego leczenia, a przez to pogarszać skutki zakażenia. Zjawisko to zaobserwowano w przypadku pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia płuc i powikłań bakteryjnych ospy wietrznej. Jeśli ketoprofen stosowany jest z powodu gorączki lub bólu związanych z zakażeniem, zaleca się kontrolowanie przebiegu zakażenia. W warunkach pozaszpitalnych pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy utrzymują się lub nasilają. Zaleca się ostrożność w przypadku pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego, takie jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe (takie jak warfaryna), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub leki przeciwpłytkowe (takie jak kwas acetylosalicylowy) lub nikorandyl. Należy unikać jednoczesnego stosowania ketoprofen z NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2. W przypadku wszystkich NLPZ opisywano występowanie krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji (z możliwym skutkiem śmiertelnym), które mogą występować w dowolnym momencie leczenia, również bez objawów zwiastunowych lub ciężkich zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego w wywiadzie. Pewne dane epidemiologiczne sugerują, że w porównaniu z niektórymi innymi NLPZ stosowanie ketoprofenu, zwłaszcza w dużych dawkach, może wiązać się z dużym ryzykiem toksycznego wpływu na przewód pokarmowy. Ryzyko krwawienia, owrzodzenia lub perforacji w obrębie przewodu pokarmowego jest większe podczas stosowania większych dawek NLPZ, u pacjentów z przebytą chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy, zwłaszcza powikłaną krwawieniem lub perforacją, a także u pacjentów w podeszłym wieku. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dostępnej dawki. U tych pacjentów, a także u pacjentów, u których konieczne jest jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego w małych dawkach lub innych leków potencjalnie zwiększających ryzyko powikłań dotyczących przewodu pokarmowego, należy rozważyć jednoczesne podawanie leków o działaniu ochronnym, np. mizoprostolu lub inhibitorów pompy protonowej. Pacjenci z powikłaniami ze strony przewodu pokarmowego w wywiadzie, zwłaszcza w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nieprawidłowe objawy dotyczące jamy brzusznej (zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego), szczególnie w początkowym okresie leczenia. U pacjentów w podeszłym wieku zwiększa się częstość działań niepożądanych związanych ze stosowaniem NLPZ, zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego i perforacji, które mogą zakończyć się zgonem. Jeśli u pacjentów otrzymujących ketoprofen wystąpi krwawienie z przewodu pokarmowego lub choroba wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, leczenie należy przerwać. Ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych (niektóre z możliwym skutkiem śmiertelnym), w tym złuszczającego zapalenia skóry, zespołu Stevensa-Johnsona i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka jest prawdopodobnie największe w początkowym okresie leczenia - w większości przypadków pojawiały się w pierwszym miesiącu leczenia. Po wystąpieniu pierwszych oznak wysypki, zmian w obrębie błon śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości ketoprofen należy odstawić. Przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie w dużych dawkach i długotrwale) może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania ketoprofenu. Leki z grupy NLPZ należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, chorobą Leśniowskiego-Crohna), ze względu na możliwość zaostrzenia przebiegu choroby. U pacjentów z niewydolnością serca, marskością i nerczycą, z zaburzeniami czynności wątroby, pacjentów otrzymujących leki moczopędne, pacjentów po dużych zabiegach chirurgicznych, z hipowolemią, pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, zwłaszcza jeśli są w podeszłym wieku, konieczne jest uważne kontrolowanie ilości wydalanego moczu i czynności nerek na początku leczenia. Podanie tym pacjentom ketoprofenu może spowodować zmniejszenie perfuzji nerek na skutek hamowania syntezy prostaglandyn i prowadzić do dekompensacji czynności nerek. Zgłaszano zwiększone ryzyko tętniczych zdarzeń zakrzepowych u pacjentów otrzymujących NLPZ inne niż kwas acetylosalicylowy w bólach okołooperacyjnych w przypadku zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych (CABG). Należy zachować ostrożność u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i (lub) lekką do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie, gdyż podczas leczenia NLPZ opisywano zatrzymanie płynów i obrzęki. Podobnie jak inne NLPZ, ketoprofen może maskować objawy rozwijającego się zakażenia (takie jak gorączka) na skutek swoich przeciwzapalnych, przeciwbólowych i przeciwgorączkowych właściwości. U pacjentów z nieprawidłowymi wynikami badań czynności wątroby lub z chorobami wątroby w wywiadzie należy okresowo kontrolować aktywność aminotransferaz, zwłaszcza podczas długotrwałego leczenia. U pacjentów z astmą oskrzelową, współistniejącą z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej nosa, przewlekłym zapaleniem zatok i (lub) polipami nosa częściej niż u innych osób mogą występować reakcje alergiczne na kwas acetylosalicylowy i (lub) NLPZ. Podanie ketoprofenu może wywołać napad astmy lub skurcz oskrzeli, zwłaszcza u osób uczulonych na kwas acetylosalicylowy i (lub) NLPZ. Względne ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego jest większe u pacjentów z małą masą ciała. Jeśli wystąpi krwawienie z przewodu pokarmowego lub powstanie wrzód, leczenie należy natychmiast przerwać. Podczas długotrwałego leczenia należy badać morfologię krwi oraz czynność wątroby i nerek. U pacjentów, u których klirens kreatyniny wynosi <20 ml/min, należy dostosować dawkę ketoprofenu. U pacjentów z cukrzycą lub przyjmujących jednocześnie leki oszczędzające potas może się nasilić hiperkaliemia. W takich warunkach konieczne jest regularne kontrolowanie stężenia potasu. Konieczne jest zachowanie ostrożności u pacjentów z zaburzeniami hemostazy, hemofilią, chorobą von Willebranda, ciężką trombocytopenią i niewydolnością nerek lub wątroby oraz u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe (pochodne kumaryny i heparyny, zwłaszcza heparyny niskocząsteczkowe). Przed dużym zabiegiem chirurgicznym stosowanie ketoprofenu należy przerwać. Ketonal podawany dożylnie, w razie silnego bólu, można stosować w skojarzeniu z pochodnymi morfiny. Ketonal zawiera 12,3% (v/v) etanolu. Każda dawka 2 ml zawiera 0,2 g etanolu, co jest równoważne 4 ml piwa (5% v/v) i 2 ml wina (12% v/v) na dawkę. Szkodliwe dla osób z chorobą alkoholową. Należy wziąć to pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub z padaczką. Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego (każda dawka 2 ml zawiera 40 mg alkoholu benzylowego), lek może powodować reakcje alergiczne. Kobiety w ciąży lub karmiące piersią, a także pacjenci z chorobami wątroby lub nerek powinni skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem tego leku, gdyż duża ilość alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich organizmie i powodować działania niepożądane (tzw. kwasicę metaboliczną). Preparat zawiera 800 mg glikolu propylenowego w każdej ampułce 2 ml. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu.”

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane mogą występować z następującą częstością:

Bardzo często (mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób): zwiększenie wyników testów
czynnościowych wątroby do wartości granicznych.

Często (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób): depresja, nerwowość, koszmary senne, senność,
ogólne osłabienie, złe samopoczucie, uczucie mrowienia, obrzęki, nudności, brak apetytu, wymioty.

Niezbyt często (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób): niedokrwistość, hemoliza (rozpad
krwinek czerwonych), plamica i skórne reakcje alergiczne, ból głowy, zawroty głowy, senność,
krwioplucie, duszność, zapalenie gardła, obrzęk krtani, zaparcie, biegunka, zapalenie błony śluzowej
żołądka, wysypka, łysienie, świąd, wyprysk, wysypka plamicopodobna, nadmierne pocenie się,
złuszczające zapalenie skóry, krwotok miesiączkowy lub obfite nieregularne miesiączkowanie,
znaczne zwiększenie aktywności aminotransferaz (AspAT i AlAT), obrzęk, uczucie zmęczenia.

Rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 1000 osób): niedokrwistość pokrwotoczna, majaczenie
z omamami wzrokowymi i słuchowymi, zaburzenia orientacji i zaburzenia mowy, zaburzenia
widzenia, szumy uszne, napad astmy oskrzelowej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, wrzód
żołądka i (lub) dwunastnicy, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie
stężenia bilirubiny w surowicy na skutek zapalenia wątroby, zapalenie jelita grubego.

Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób): nawrót wrzodziejącego
zapalenia jelita grubego lub choroby Leśniowskiego-Crohna, enteropatia z perforacją, owrzodzeniem
lub zwężeniami (również z niewielkim krwawieniem lub utratą białka), ostre odmiedniczkowe
zapalenie nerek.
Opisano jeden przypadek perforacji okrężnicy u kobiety w podeszłym wieku.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): całkowity lub
prawie całkowity brak granulocytów (agranulocytoza), zmniejszenie liczby płytek krwi
(małopłytkowość), niedokrwistość hemolityczna (niedokrwistość w wyniku rozpadu krwinek
czerwonych), zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia), reakcje anafilaktyczne (w tym
wstrząs), zmiany nastroju, drgawki, niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli
(zwłaszcza u pacjentów z nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy i inne NLPZ), zapalenie błony
śluzowej nosa, krwawienie z przewodu pokarmowego i perforacja (niekiedy zakończone zgonem),
nadwrażliwość na światło, łysienie, pokrzywka, zaostrzenie przewlekłej pokrzywki, reakcje
pęcherzowe, w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, ostra
uogólniona osutka krostkowa, ostra niewydolność nerek, cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek,
zespół nerczycowy, zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia), zwiększenie stężenia potasu
we krwi (hiperkaliemia), splątanie, jałowe zapalenie opon mózgowych, zapalenie naczyń
krwionośnych (w tym leukoklastyczne zapalenie naczyń), zapalenie trzustki, obrzęk
naczynioruchowy, uczucie pieczenia, ból w miejscu podania, marmurkowatość skóry.

Ketoprofen w dużych dawkach może hamować agregację płytek krwi, wydłużając w ten sposób czas
krwawienia oraz powodować krwawienie z nosa i skłonność do powstawania siniaków.

Zgłoszono jeden przypadek rzekomego guza mózgu i jeden przypadek zapalenia spojówek. Notowano
również przypadki uczucia dyskomfortu żołądkowo-jelitowego i bólu żołądka, a także zatrzymanie
wody/sodu (z możliwością obrzęku), organiczne uszkodzenie nerek, które mogło prowadzić do ostrej
niewydolności nerek, pojedyncze przypadki ostrej martwicy kanalików nerkowych i martwicy
brodawek nerkowych.

Stosowanie niektórych NLPZ (zwłaszcza długotrwale i w dużych dawkach) może zwiększać ryzyko
zatorów tętnic (np. zawału serca lub udaru). Nie można wykluczyć, że dotyczy to również
ketoprofenu.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie zaleca się skojarzonego stosowania ketoprofenu z: innymi NLPZ (w tym selektywnymi inhibitorami COX-2) i dużymi dawkami salicylanów (zwiększone ryzyko owrzodzenia w obrębie przewodu pokarmowego i krwawienia); lekami przeciwzakrzepowymi (heparyna i warfaryna) i inhibitorami agregacji płytek (tyklopidyna, klopidogrel) (NLPZ mogą nasilać działanie tych leków, istnieje zwiększone ryzyko krwawienia; w przypadku konieczności jednoczesnego stosowania należy uważnie kontrolować stan pacjenta); litem (ryzyko zwiększenia stężenia litu, niekiedy do wartości toksycznych; w razie konieczności zastosowania terapii skojarzonej należy kontrolować stężenie litu i dostosowywać jego dawkę w trakcie i po zakończeniu leczenia NLPZ); metotreksatem w dawkach większych niż 15 mg/tydzień (zwiększone ryzyko działania toksycznego metotreksatu; należy zachować co najmniej 12 h przerwę między odstawieniem lub rozpoczęciem stosowania ketoprofenu a podaniem metotreksatu). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania ketoprofenu z: lekami moczopędnymi (ketoprofen zmniejsza działanie leków moczopędnych; leki moczopędne mogą zwiększyć ryzyko nefrotoksycznego działania NLPZ); inhibitorami ACE i antagonistami angiotensyny II (ryzyko pogorszenia czynności nerek z możliwością wystąpienia ostrej niewydolności nerek); metotreksatem w dawkach mniejszych niż 15 mg/tydzień (w pierwszych tygodniach skojarzonego leczenia należy raz w tygodniu lub częściej zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i pacjentów w podeszłym wieku, kontrolować pełną morfologię krwi). β-adrenolityki zmniejszają skuteczność działania ketoprofenu. Ketoprofen osłabia działanie leków hipotensyjnych oraz mifeprystonu (leczenie ketoprofenem należy rozpocząć 8-12 dni po zakończeniu stosowania mifeprystonu). Skojarzone stosowanie ketoprofenu z lekami trombolitycznymi i selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny zwiększa ryzyko krwawienia. Jednoczesne stosowanie ketoprofenu z cyklosporyną i takrolimusem zwiększa ryzyko działania nefrotoksycznego szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Ketoprofen stosowany jednoczenie z solami potasu, lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, inhibitorami ACE, NLPZ, heparyną (niefrakcjonowaną lub drobnocząsteczkową), cyklosporyną, takrolimusem, trimetoprymem może zwiększać stężenie potasu we krwi i przyczyniać się do powstania hiperkaliemii. Tyrofiban, eptifibatyd, abcyksymab i iloprost wchodzą w interakcje z ketoprofenem na skutek swojego działania przeciwpłytkowego; istnieje zwiększone ryzyko krwawienia. Ketoprofen nasila działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych i niektórych leków przeciwpadaczkowych (np. fenytoiny). NLPZ mogą zwiększać stężenie glikozydów w osoczu. W przypadku jednoczesnego stosowania NLPZ z antybiotykami z grupy chinolonów istnieje zwiększone ryzyko drgawek. Ketoprofen może zmniejszyć skuteczność domacicznych środków antykoncepcyjnych.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl