Ketonal forte SR 100 mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 100 mg ketoprofenu. Preparat zawiera laktozę (w postaci laktozy jednowodnej).

Ketoprofen jest niesteroidową, przeciwzapalną pochodną kwasu arylokarboksylowego, należącą do grupy NLPZ, pochodnych kwasu propionowego, o następujących właściwościach: obwodowe i ośrodkowe działanie przeciwbólowe; działanie przeciwgorączkowe; działanie przeciwzapalne; krótkotrwałe hamowanie czynności płytek krwi. Wszystkie te właściwości związane są z hamowaniem syntezy prostaglandyn. W kilku modelach doświadczalnych wykazano, że ketoprofen, podobnie jak inne NLPZ, ma ośrodkową komponentę analgetyczną. Ketoprofen wchłania się bardzo szybko. W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym na zdrowych ochotnikach z wykorzystaniem ketoprofenu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu o mocy 100 mg czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia w surowicy wynosił odpowiednio od 0,5 do 3 godzin po podaniu dawek pojedynczych i dawek wielokrotnych. Ketoprofen wiąże się w 99% z białkami osocza. Ketoprofen przechodzi do płynu maziowego i utrzymuje się tam w stężeniach większych niż stężenia w surowicy po 4 h od podania doustnego. Ketoprofen jest metabolizowany poprzez dwa procesy: w niewielkim stopniu przez hydroksylację i w znacznym, dominującym stopniu przez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Mniej niż 1% podanej dawki ketoprofenu jest odzyskiwane w postaci niezmienionej w moczu, podczas gdy sprzężenie z glukuronidem stanowi około 65-75%. T_0,5 w osoczu wynosi około 3 h. W ciągu 5 dni po podaniu doustnym 75-90% dawki jest wydalane przez nerki, a 1-8% z kałem. Wydalanie jest szybkie, głównie z moczem, przy czym 50% podanej dawki jest eliminowane w ciągu 6 h od podania, niezależnie od drogi podania.

Długotrwałe objawowe leczenie: przewlekłych chorób reumatycznych o podłożu zapalnym, zwłaszcza reumatoidalnego zapalenia stawów, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (lub zespołów pokrewnych, takich jak zespół Fiessingera-Leroya-Reitera i łuszczycowe zapalenie stawów); pewnych stanów zapalnych stawów powodujących ból i niesprawność. Krótkotrwałe objawowe leczenie ostrego pogorszenia: pozastawowych stanów reumatycznych takich jak zapalenie okołostawowe barku, zapalenie ścięgien, zapalenie kaletki maziowej; zapalenia stawów spowodowanego odkładaniem się mikrokryształów; choroby zwyrodnieniowej stawów; bólu dolnego odcinka kręgosłupa; bólu korzeniowego; łagodnych, ostrych pourazowych stanów narządu ruchu. Preparat jest wskazany do stosowania u dorosłych i młodzieży ≥15 lat.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występujące u pacjenta w przeszłości reakcje nadwrażliwości, takie jak skurcz oskrzeli, napad astmy oskrzelowej, zapalenie błony śluzowej nosa, pokrzywka lub innego rodzaju reakcje alergiczne wywołane podaniem ketoprofenu, kwasu acetylosalicylowego lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). U takich pacjentów notowano ciężkie, rzadko zakończone zgonem, przypadki reakcji anafilaktycznych. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub jakiekolwiek krwawienie z przewodu pokarmowego, owrzodzenie albo perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie. Krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawienie mózgowo-naczyniowe lub inne aktywne krwawienie. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Ciężka niewydolność serca. III trymestr ciąży.

Hamowanie syntezy prostaglandyn może mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży i (lub) rozwój zarodka lub płodu. Dane z badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży wiąże się ze zwiększonym ryzykiem poronienia i rozwoju wad rozwojowych serca oraz wytrzewienia jelit. Bezwzględne ryzyko wad dotyczących układu sercowo-naczyniowego zwiększyło się z mniej niż 1% do około 1,5%. Uważa się, że ryzyko zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki i wydłużeniem czasu leczenia. Wykazano, że u zwierząt podanie inhibitora syntezy prostaglandyn powoduje zwiększoną utratę przed- i poimplantacyjną zarodków oraz zwiększenie śmiertelności zarodków i płodów. Ponadto stwierdzono, że podawanie zwierzętom inhibitora syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy zwiększa częstość rozwoju różnych wad rozwojowych, w tym dotyczących układu sercowo-naczyniowego. Od 20. tygodnia ciąży stosowanie leku może powodować małowodzie wskutek zaburzeń czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i jest zwykle odwracalne po jego przerwaniu. Ponadto, odnotowano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. Dlatego też w I i II trymestrze ciąży nie należy podawać ketoprofenu, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli ketoprofen jest stosowany przez kobietę starającą się o ciążę lub podczas I i II trymestru ciąży, zastosowana dawka powinna być jak najmniejsza, a czas trwania leczenia jak najkrótszy. Należy rozważyć przedporodowe monitorowanie w kierunku małowodzia i zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji na lek przez kilka dni od 20. tygodnia ciąży. W przypadku stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu należy zaprzestać stosowania leku. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą działać na płód w następujący sposób: toksyczne działanie dotyczące płuc i serca (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek. U matki i noworodka stosowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn pod koniec ciąży może prowadzić do: wydłużenia czasu krwawienia oraz działania antyagregacyjnego, które może wystąpić nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek; hamowania czynności skurczowej macicy, powodującego opóźnienie lub przedłużanie się porodu. W związku z tym ketoprofen jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Brak dostępnych danych dotyczących przenikania ketoprofenu do mleka kobiecego. Nie zaleca się stosowania leku u kobiet karmiących piersią. Stosowanie NLPZ może osłabiać płodność u kobiet i nie jest ono zalecane u kobiet, które planują ciążę. U kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę, lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć odstawienie NLPZ.

Doustnie. Dorośli i młodzież w wieku 15 lat i starsza - w długotrwałym objawowym leczeniu: od 1 do 2 tabl. o mocy 100 mg na dobę (100-200 mg ketoprofenu na dobę); w krótkotrwałym objawowym leczeniu zaostrzeń: 2 tabl. o mocy 100 mg na dobę (200 mg ketoprofenu na dobę). Dawkę dobową należy podzielić na 1 do 2 dawek na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 200 mg ketoprofenu. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy czas niezbędny do opanowania objawów. Przed rozpoczęciem leczenia dawką 200 mg na dobę należy dokładnie rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, a stosowanie większej dawki nie jest zalecane. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności ketoprofenu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 15 lat. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku zalecane jest zmniejszenie dawki początkowej i kontynuowanie leczenia za pomocą najmniejszej skutecznej dawki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby stosowanie ketoprofenu jest przeciwwskazane. Sposób podania. Tabletkę można podzielić na równe dawki. Nie wolno ich jednak dalej łamać, żuć ani kruszyć. Tabletki należy połykać, popijając szklanką wody, i jeśli to możliwe wraz z posiłkiem.

Należy unikać jednoczesnego stosowania ketoprofenu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), w tym z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2. Działania niepożądane można zminimalizować poprzez stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez najkrótszy czas niezbędny do opanowania objawów. U pacjentów w podeszłym wieku istnieje większe ryzyko występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem NLPZ, zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego i perforacji, które mogą zakończyć się zgonem. W przypadku wszystkich NLPZ opisywano występowanie krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji (z możliwym skutkiem śmiertelnym), które mogą występować w dowolnym momencie leczenia, również bez objawów zwiastunowych lub ciężkich zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego w wywiadzie. Pewne dane epidemiologiczne sugerują, że w porównaniu z niektórymi innymi NLPZ stosowanie ketoprofenu, zwłaszcza w dużych dawkach, może wiązać się z większym ryzykiem toksycznego wpływu na przewód pokarmowy. Ryzyko krwawienia, owrzodzenia lub perforacji w obrębie przewodu pokarmowego jest większe podczas stosowania większych dawek NLPZ, u pacjentów z przebytą chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy, zwłaszcza powikłaną krwawieniem lub perforacją, a także u pacjentów w podeszłym wieku. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dostępnej dawki. U tych pacjentów, a także u pacjentów, u których konieczne jest jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego w małych dawkach lub innych leków potencjalnie zwiększających ryzyko powikłań dotyczących przewodu pokarmowego, należy rozważyć jednoczesne podawanie leków o działaniu ochronnym, np. mizoprostolu lub inhibitorów pompy protonowej. Pacjenci z powikłaniami ze strony przewodu pokarmowego w wywiadzie, zwłaszcza w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy dotyczące jamy brzusznej (zwłaszcza krwawienie z przewodu pokarmowego), szczególnie w początkowym okresie leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzenia lub krwawienia, takie jak: kortykosteroidy, antykoagulanty takie jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub leki przeciwpłytkowe takie jak kwas acetylosalicylowy lub nikorandyl. Jeśli u pacjentów otrzymujących ketoprofen wystąpi krwawienie z przewodu pokarmowego lub choroba wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, leczenie należy przerwać. Leki z grupy NLPZ należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, chorobą Leśniowskiego-Crohna) ze względu na możliwość zaostrzenia przebiegu choroby. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i (lub) lekką do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie wymagany jest odpowiedni nadzór i udzielenie porady, gdyż podczas leczenia z zastosowaniem NLPZ opisywano zatrzymanie płynów i obrzęki. Dane z badań klinicznych i dane epidemiologiczne sugerują, że przyjmowanie niektórych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (szczególnie w dużych dawkach i długotrwale) może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka tętniczych incydentów zatorowo-zakrzepowych (np. zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania ketoprofenu. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgowych, a także przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. z nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą, palących tytoń). Zgłaszano zwiększone ryzyko tętniczych zdarzeń zakrzepowych u pacjentów otrzymujących NLPZ inne niż kwas acetylosalicylowy w bólach okołooperacyjnych w przypadku zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych (CABG). Ciężkie reakcje skórne (niektóre z możliwym skutkiem śmiertelnym), w tym złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, były bardzo rzadko opisywane w związku z zastosowaniem NLPZ. Ryzyko takich reakcji jest prawdopodobnie największe w początkowym okresie leczenia – w większości przypadków pojawiały się one w pierwszym miesiącu leczenia. Po wystąpieniu pierwszych oznak wysypki, zmian w obrębie błon śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości, ketoprofen należy odstawić. Ketoprofen może maskować objawy zakażenia, co może prowadzić do opóźnionego rozpoczęcia stosowania właściwego leczenia, a przez to pogarszać skutki zakażenia. Zjawisko to zaobserwowano w przypadku pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia płuc i powikłań bakteryjnych ospy wietrznej. Jeśli lek stosowany jest z powodu gorączki lub bólu związanych z zakażeniem, zaleca się kontrolowanie przebiegu zakażenia. W warunkach pozaszpitalnych pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy utrzymują się lub nasilają. U pacjentów z astmą oskrzelową współistniejącą z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej nosa, przewlekłym zapaleniem zatok i (lub) polipami nosa częściej niż u innych osób mogą występować reakcje alergiczne na kwas acetylosalicylowy i (lub) niesteroidowe leki przeciwzapalne. Podanie leku może wywołać napad astmy lub skurcz oskrzeli, zwłaszcza u osób uczulonych na kwas acetylosalicylowy i (lub) NLPZ. NLPZ, hamując rozszerzające naczynia działanie prostaglandyn nerkowych, mogą powodować czynnościową niewydolność nerek poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej. To działanie niepożądane jest zależne od dawki. Na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki należy uważnie monitorować czynność nerek u pacjentów z następującymi czynnikami ryzyka: osoby w podeszłym wieku; jednoczesne stosowanie leków takich jak: inhibitory ACE, blokery receptora antyotensyny, leki moczopędne; hipowolemia bez względu na przyczynę; niewydolność serca; przewlekłe zaburzenia czynności nerek; zespół nerczycowy; nefropatia toczniowa; marskość wątroby. Może wystąpić zatrzymanie wody i sodu z możliwością wystąpienia obrzęków, nadciśnienia tętniczego lub jego zwiększenia oraz pogorszenia niewydolności serca. W przypadku występowania nadciśnienia tętniczego lub niewydolności serca konieczne jest monitorowanie kliniczne od początku leczenia. Możliwe jest zmniejszenie działania leków przeciwnadciśnieniowych. U pacjentów z nieprawidłowymi wynikami badań czynności wątroby lub z chorobami wątroby w wywiadzie należy okresowo kontrolować aktywność transaminaz, zwłaszcza podczas długotrwałego leczenia. W przypadku stwierdzenia znacznego zwiększenia tych parametrów, należy przerwać leczenie. Podczas leczenia ketoprofenem opisywano rzadkie przypadki żółtaczki i zapalenia wątroby. Możliwe jest wystąpienie hiperkaliemii, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą, niewydolnością nerek i (lub) przyjmujących jednocześnie leki sprzyjające rozwojowi hiperkaliemii. W takich warunkach konieczne jest regularne kontrolowanie stężenia potasu. Stosowanie NLPZ może zaburzać płodność u kobiet. W razie wystąpienia zaburzeń wzroku (takich jak niewyraźne widzenie), leczenie należy przerwać. 1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 130,47 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej) - preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W razie wystąpienia następujących działań niepożądanych należy przerwać przyjmowanie leku
i natychmiast zwrócić się do lekarza lub najbliższego szpitala:

• Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)
  - napad astmy oskrzelowej;
  - pieczenie, uporczywy ból żołądka z odczuciem czczości i głodu. Objawy takie mogą
    wskazywać na owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy lub zapalenie jelit (zapalenie jelita
    grubego)

• Częstość nieznana
  - wymioty zawierające krew, silny ból brzucha lub smoliste (czarne) stolce (objawy krwawienia
     z przewodu pokarmowego lub perforacji);
  - powstawanie pęcherzy, złuszczanie się skóry, obecność krostek lub krwawienie w obrębie skóry
    ze swędzącą, grudkowatą wysypką (lub bez niej), obejmujące wargi, oczy, jamę ustną, nos,
    narządy płciowe, ręce lub stopy. W tym samym czasie mogą występować objawy
    przypominające grypę. Mogą to być objawy ciężkich reakcji skórnych, wymagających
    natychmiastowego leczenia, w tym zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie
    się naskórka i ostra uogólniona osutka krostkowa.
  - skurcz oskrzeli (szczególnie u pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na kwas
    acetylosalicylowy i inne NLPZ)
  - niewydolność szpiku kostnego
  - dermatoza pęcherzowa
  - poważne zaburzenia czynności nerek
  - zatrzymanie wody, które może powodować opuchliznę rąk lub nóg
  - ból w klatce piersiowej (objaw zawału serca) lub nagły silny ból głowy, nudności, zawroty
    głowy, drętwienie, niemożność lub trudności w mówieniu, porażenie (objawy udaru).
    Przyjmowanie takich leków jak Ketonal Fast może być związane z niewielkim zwiększeniem
    ryzyka zawału serca lub udaru mózgu. Patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2;
  - objawy ciężkich reakcji alergicznych, takie jak:
    • obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła, powodujący świszczący oddech albo
       trudności w połykaniu lub oddychaniu
    • ucisk w klatce piersiowej, szybkie bicie serca, zmniejszenie ciśnienia krwi
       prowadzące do wstrząsu;
  - większa niż zazwyczaj podatność na zakażenia, która może być spowodowana poważnym
    zaburzeniem dotyczącym krwi, tzw. agranulocytozą;
  - napady drgawek.

Należy przerwać przyjmowanie leku Ketonal forte SR i jak najszybciej poinformować lekarza,
jeśli wystąpi którekolwiek z poniższych działań niepożądanych:

• Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)
  - nietypowe odczucia skórne, takie jak drętwienie, mrowienie, kłucie, pieczenie skóry lub
    wrażenie „pełzania” po skórze;
  - bladość skóry, odczucie zmęczenia, omdlewania lub zawrotów głowy, prawdopodobnie
    spowodowane przez niedobór krwinek czerwonych w wyniku krwawienia;
  - niewyraźne widzenie;
  - zażółcenie skóry lub białkówek oczu, które może wskazywać na zaburzenia czynności wątroby.

• Częstość nieznana
  - łatwiejsze niż zwykle powstawanie siniaków lub długotrwałe krwawienie;
    Mogą to być objawy poważnego zaburzenia dotyczącego krwi, takiego jak mała liczba płytek
    krwi;
  - zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, które może powodować bladożółty odcień skóry,
    osłabienie lub brak tchu (niedokrwistość hemolityczna);
  - zmniejszenie liczby krwinek białych, które może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia
    zakażeń;
  - zaostrzenie choroby jelit o nazwie choroba Leśniowskiego-Crohna lub zapalenia jelita grubego;
  - reakcja skóry na światło słoneczne lub promieniowanie UV.

Inne działania niepożądane mogą wystąpić z następującą częstością:

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób):
- niestrawność, ból brzucha;
- nudności, wymioty.

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):
- zapalenie błony śluzowej żołądka;
- zaparcie, biegunka, gazy;
- wysypka skórna, świąd;
- zatrzymanie wody, które może powodować obrzęk rąk lub nóg;
- ból głowy, zawroty głowy lub senność;
- odczucie zmęczenia lub złe samopoczucie;

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób):
- dzwonienie w uszach;
- zwiększenie masy ciała;
- ból i stan zapalny w jamie ustnej.

Częstość nieznana
- niewydolność serca z takimi objawami, jak duszność, trudności w oddychaniu w pozycji leżącej,
  obrzęk stóp lub nóg;
- wysokie ciśnienie krwi;
- zaczerwienienie skóry na skutek rozszerzenia naczyń krwionośnych;
- zmiany nastroju;
- splątanie;
- zmiany w odczuwaniu smaku;
- uczucie zawrotów głowy lub „wirowania”
- katar, świąd, kichanie i niedrożność nosa;
- utrata włosów;
- pokrzywka, zaczerwienienie i zapalenie skóry, wypukła wysypka;
- małe stężenie sodu we krwi, które może powodować zmęczenie i splątanie, drganie mięśni, napady
  drgawek i śpiączkę
- duże stężenie potasu we krwi, które może powodować nieprawidłowy rytm serca
- jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
  z możliwością wystąpienia takich objawów, jak sztywność szyi, ból głowy, gorączka, nudności,
  wymioty)
- zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką skórną (w tym leukocytoklastyczne zapalenie
  naczyń)
- zapalenie trzustki, które powoduje silny ból brzucha i pleców.

Badania krwi
Wyniki badań krwi mogą wskazywać na zaburzenia czynności wątroby lub nerek.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301; faks: + 48 22 49 21 309; strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leczenie skojarzone nie jest zalecane. Inne NLPZ (w tym z selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2) i duże dawki salicylanów - zwiększone ryzyko owrzodzenia i krwawienia w obrębie przewodu pokarmowego; w przypadku kwasu acetylosalicylowego dotyczy dawek jednorazowych 500 mg lub większych. Leki przeciwzakrzepowe: heparyny (niefrakcjonowane, niskocząsteczkowe) i antagonisty witaminy K (takie jak warfaryna), inhibitory agregacji płytek (takie jak tiklopidyna, klopidogrel), inhibitory trombiny (takie jak dabigatran), bezpośrednie inhibitory czynnika Xa (takie jak apiksaban, rywaroksaban, edoksaban) - zwiększone ryzyko krwawienia; jeśli jednoczesne podawanie jest konieczne, należy uważnie kontrolować stan pacjenta. Lit - ryzyko zwiększenia stężenia litu w osoczu, czasami osiągającego poziom toksyczny ze względu na zmniejszone wydalanie nerkowe litu; w razie potrzeby, należy ściśle monitorować stężenie litu w osoczu i dostosować dawki litu podczas i po zakończeniu leczenia NLPZ. Metotreksat w dawkach 15 mg/tydzień lub wyższych - zwiększone ryzyko toksyczności hematologicznej metotreksatu, zwłaszcza stosowanego w dużych dawkach (≥15 mg/tydzień), prawdopodobnie na skutek wypierania metotreksatu z miejsc wiążących z białkami i zmniejszonego klirensu nerkowego. Pemetreksed (pacjenci z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek [klirens kreatyniny od 45 ml/minutę do 80 ml/minutę]) - ryzyko zwiększonej toksyczności pemetreksedu (zmniejszenie klirensu nerkowego przez leki z grupy NLPZ). Leczenie skojarzone wymagające ostrożności. Leki oraz kategorie terapeutyczne, które mogą sprzyjać rozwojowi hiperkaliemii (np. sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagonisty angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), heparyny [niskocząsteczkowe lub niefrakcjonowane], leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna, takrolimus i trimetoprym) - jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko hiperkaliemii. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. odwodnionych lub w podeszłym wieku) skojarzone stosowanie inhibitora ACE lub antagonisty angiotensyny II i leku hamującego aktywność cyklooksygenazy może spowodować dalsze pogorszenie czynności nerek, z możliwością wystąpienia ostrej niewydolności nerek (działania te są na ogół odwracalne); ponadto działanie przeciwnadciśnieniowe może być zmniejszone - pacjent powinien być nawodniony, a czynność nerek monitorowana na początku leczenia i regularnie podczas leczenia. U pacjentów (zwłaszcza odwodnionych) otrzymujących leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko rozwoju niewydolności nerek wtórnej do zmniejszonej perfuzji w wyniku zahamowania syntezy prostaglandyn; ponadto działanie przeciwnadciśnieniowe może być zmniejszone - pacjentów takich należy nawodnić przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego i na początku leczenia kontrolować u nich czynność nerek. Metotreksat w dawkach mniejszych niż 15 mg/tydzień - zwiększona toksyczność hematologiczna metotreksatu (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu); w pierwszych tygodniach skojarzonego leczenia należy raz w tygodniu kontrolować pełną morfologię krwi (badanie należy wykonywać częściej w razie stwierdzenia jakichkolwiek zmian czynności nerek lub jeśli pacjent jest w podeszłym wieku). Pemetreksed (pacjenci z prawidłową czynnością nerek) - ryzyko zwiększonej toksyczności pemetreksedu (zmniejszenie klirensu nerkowego przez leki z grupy NLPZ); należy monitorować czynność nerek. Pentoksyfilina - zwiększone ryzyko krwawienia; konieczne jest częstsze monitorowanie kliniczne stanu pacjenta i kontrolowanie czasu krwawienia. Cyklosporyna, takrolimus - ryzyko addytywnego działania nefrotoksycznego, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku; na początku leczenia należy monitorować czynność nerek. Jednoczesne stosowanie fumaranu tenofowiru dizoproksylu i NLPZ może zwiększyć ryzyko niewydolności nerek (czynność nerek powinna być monitorowana). Nie wykazano interakcji farmakokinetycznej między ketoprofenem a digoksyną; jednak zaleca się ostrożność, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, gdyż NLPZ mogą zmniejszać czynność nerek oraz klirens nerkowy glikozydów nasercowych. Skojarzone leczenie do rozważenia. Kwas acetylosalicylowy w dawkach antyagregacyjnych (od 50 mg do 375 mg na dobę w jednej lub kilku dawkach) - zwiększone ryzyko owrzodzenia przewodu pokarmowego lub krwawienia. Leki przeciwnadciśnieniowe (leki beta-adrenolityczne, inhibitory konwertazy angiotensyny, leki moczopędne) - ryzyko słabszego działania przeciwnadciśnieniowego (hamowanie przez NLPZ prostaglandyn rozszerzających naczynia krwionośne). Jednoczesne stosowanie probenecydu może znacząco zmniejszyć klirens osoczowy ketoprofenu. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) - zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Kortykosteroidy (z wyjątkiem hydrokortyzonu w terapii zastępczej) - zwiększone ryzyko owrzodzenia w obrębie przewodu pokarmowego lub krwawienia. Leki trombolityczne - zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia. Deferazyroks - zwiększone ryzyko owrzodzenia przewodu pokarmowego i krwawienia. Jednoczesne stosowanie nikorandylu i NLPZ może zwiększyć ryzyko poważnych powikłań, takich jak owrzodzenie przewodu pokarmowego, perforacja i krwotok.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl