Kinpeygo 4 mg kapsułki o zmodyf. uwalnianiu, twarde

1 kaps. twarda o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 4 mg budezonidu. Preparat zawiera sacharozę.

Kortykosteroid działający głównie miejscowo w jelicie krętym zmniejszający stan zapalny związany z pierwotną nefropatią IgA. Zakładane działanie leku polega na supresji śluzówkowych limfocytów B znajdujących się w kępkach Peyera w jelicie krętym, gdzie wytwarzana jest większość przeciwciał należących do klasy ubogiej w galaktozę IgA1 (Gd-IgA1). Przewiduje się, że zahamowanie ich proliferacji i różnicowania w komórki plazmatyczne w błonie śluzowej zmniejszy pojawianie się przeciwciał Gd-IgA1 i, co za tym idzie, powstawanie kompleksów immunologicznych w krążeniu układowym, co zapobiegnie późniejszym skutkom odkładania się kompleksów immunologicznych zawierających Gd-IgA1 w mezangium kłębuszków nerkowych objawiającym się jako kłębuszkowe zapalenie nerek i niewydolność nerek. Preparat łączy w sobie takie właściwości, jak opóźniony rozpad kapsułki i przedłużony czas uwalniania substancji czynnej, budezonidu, w jelicie krętym. Ponieważ budezonid uwalniany jest w jelicie krętym, gdzie występuje duże zagęszczenie kępek Peyera, zakłada się, że jego działanie farmakologiczne będzie miejscowe. Wydaje się, że po podaniu doustnym budezonid wchłania się całkowicie i szybko, natomiast biodostępność ogólnoustrojowa jest niewielka (ok. 10%) z powodu nasilonego metabolizmu pierwszego przejścia. Dystrybucja budezonidu w tkankach i narządach jest szybka i znacząca. Ok. 85-90% budezonidu wiąże się z białkami osocza we krwi w przedziale stężeń od 1 do 100 nmol/l. Budezonid jest szybko metabolizowany przez wątrobę (i w mniejszym stopniu przez jelita), przede wszystkim poprzez szlaki oksydacyjne przy udziale CYP3A4, do dwóch głównych metabolitów: 16α-hydroksyprednizolonu i 6β-hydroksybudezonidu, których powinowactwo do receptorów glikokortykosteroidowych i działanie przeciwzapalne stanowią mniej niż 1% powinowactwa i działania przeciwzapalnego budezonidu. Metabolizm budezonidu jest 2- do 5-krotnie szybszy niż hydrokortyzonu i 8- do 15-krotnie szybszy niż prednizolonu. Wartość T_0,5 budezonidu po podaniu leku Kinpeygo w badaniach z udziałem zdrowych ochotników wynosiła 5-6,8 h. Budezonid jest wydalany z moczem i kałem w postaci metabolitów. Główne metabolity są wydalane przede wszystkim przez nerki, w stanie nienaruszonym lub w postaci sprzężonej. W moczu nie wykryto budezonidu w postaci niezmienionej.

Leczenie osób dorosłych z pierwotną nefropatią IgA (IgAN) z poziomem białka w moczu ≥1,0 g/dobę (lub stosunkiem stężenia białka do kreatyniny w moczu ≥0,8 g/gram).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stopień C według klasyfikacji Childa-Pugha).

Nie należy stosować leku w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga podawania budezonidu. Należy rozważyć spodziewane korzyści u kobiety w ciąży w porównaniu z potencjalnym ryzykiem dla płodu. Należy unikać podawania w okresie ciąży, chyba że istnieją przekonujące powody uzasadniające stosowanie leku. Dane dotyczące wpływu na wynik ciąży po doustnym podaniu budezonidu u ludzi są nieliczne. Chociaż dane otrzymane z ograniczonej liczby zastosowań budezonidu wziewnego w okresie ciąży wskazują na brak działań niepożądanych, przewiduje się, że maksymalne stężenie budezonidu w osoczu będzie wyższe w przypadku leczenia doustnego w porównaniu z leczeniem budezonidem wziewnym. U ciężarnych zwierząt budezonid powoduje nieprawidłowy przebieg rozwoju płodu. Nie ustalono, czy ma to znaczenie dla człowieka. Budezonid przenika przez barierę łożyskową. Nie ustalono, czy ma to znaczenie u ludzi. U noworodków narażonych na działanie glikokortykosteroidów w macicy może wystąpić niedoczynność nadnerczy; należy uważnie obserwować noworodki pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów niedoczynności nadnerczy. Budezonid przenika do mleka kobiet karmiących piersią. W przypadku stosowania leku u matki karmiącej piersią należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie/powstrzymać się od podawania budezonidu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Nie można wykluczyć zagrożenia dla niemowlęcia karmionego piersią. Po leczeniu budezonidem nie stwierdzono wpływu na płodność u szczurów.

Doustnie. Dorośli. Zalecana dawka to 16 mg raz na dobę rano, co najmniej na 1 h przed posiłkiem, przez pierwsze 9 mies. Jeśli leczenie ma być zakończone, dawkę należy zmniejszyć do 8 mg raz na dobę przez 2 tyg. terapii; tę dawkę można zmniejszyć do 4 mg raz na dobę na dodatkowe 2 tyg., wg uznania lekarza prowadzącego. Można rozważyć wznowienie leczenia wg uznania lekarza prowadzącego. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności terapii z zastosowaniem kolejnych cykli leczenia preparatem. Jeśli pacjent zapomni przyjąć lek, powinien przyjąć go następnego dnia rano jak zwykle. Pacjent nie powinien przyjmować podwójnej dawki dobowej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Szczególne grupy pacjentów. Doświadczenia związane ze stosowaniem leku u osób w podeszłym wieku są ograniczone. Jednak na podstawie dostępnych danych klinicznych przewiduje się, że skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku będą podobne jak w innych badanych grupach wiekowych. Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Stosowanie jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (klasa C wg klasyfikacji Childa-Pugha). Nie przewiduje się zmiany farmakokinetyki budezonidu u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą, rano co najmniej 1 h przed posiłkiem. Kapsułek nie wolno otwierać, rozgniatać ani żuć, ponieważ może to wpłynąć na profil uwalniania leku.

Nadczynność kory nadnerczy i zahamowanie osi nadnerczowej. W przypadku przewlekłego stosowania glikokortykosteroidów mogą wystąpić działania ogólnoustrojowe, takie jak nadczynność kory nadnerczy i zahamowanie czynności nadnerczy. Glikokortykosteroidy mogą zmniejszać odpowiedź osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) na stres. W sytuacjach, w których u pacjentów wykonywane są zabiegi chirurgiczne, lub w innych sytuacjach stresowych zaleca się suplementację glikokortykosteroidami podawanymi ogólnoustrojowo. Ze względu na to, że lek zawiera glikokortykosteroid, należy stosować się do ogólnych ostrzeżeń dotyczących stosowania glikokortykosteroidów podanych poniżej. Zaburzenie czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzenieam czynności wątroby (odpowiednio klasy B lub C wg klasyfikacji Childa-Pugha) ryzyko wystąpienia nadczynności kory nadnerczy i zahamowania osi nadnerczowej może być podwyższone ze względu na zwiększoną ekspozycję ogólnoustrojową na budezonid podawany doustnie. Pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (klasy B wg klasyfikacji Childa-Pugha) należy obserwować pod kątem nasilenia przedmiotowych i (lub) podmiotowych objawów nadczynności kory nadnerczy. Objawy odstawienia steroidów u pacjentów, u których wcześniej stosowano kortykosteroidy podawane ogólnoustrojowo. Należy monitorować pacjentów, u których leczenie glikokortykosteroidami o dużej dostępności układowej zmieniono na glikokortykosteroidy o mniejszej dostępności układowej, takie jak budezonid, ze względu na możliwość wystąpienia objawów przypisywanych odstawieniu steroidów, w tym objawów związanych z ostrym zahamowaniem osi nadnerczowej lub łagodnym nadciśnieniem wewnątrzczaszkowym. U tych pacjentów może być konieczne monitorowanie czynności kory nadnerczy, a dawkę glikokortykosteroidu o silnym działaniu ogólnoustrojowym należy zmniejszać ostrożnie. Zastąpienie glikokortykosteroidów podawanych ogólnoustrojowo budezonidem może prowadzić do ujawnienia alergii (np. nieżytu błony śluzowej nosa i wyprysku), które były wcześniej kontrolowane z zastosowaniem leków o działaniu ogólnoustrojowym. Zakażenia. Pacjenci stosujący leki powodujące osłabienie układu immunologicznego są bardziej podatni na zakażenie niż osoby zdrowe. Np. ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg lub nawet śmiertelne skutki u podatnych pacjentów lub pacjentów przyjmujących glikokortykosteroidy w dawkach immunosupresyjnych. U pacjentów, którzy nie chorowali na te choroby, należy szczególnie uważać, aby uniknąć narażenia. Nie wiadomo, w jaki sposób dawka, droga podania i czas podawania glikokortykosteroidów wpływają na ryzyko rozwoju rozsianej postaci zakażenia. Nie jest również znany wpływ choroby podstawowej i (lub) wcześniejszego leczenia glikokortykosteroidami na to ryzyko. W przypadku kontaktu z ospą wietrzną może być wskazane leczenie swoistą immunoglobuliną przeciwko wirusowi ospy wietrznej i półpaśca (VZIG) lub immunoglobuliną ludzką normalną do podawania dożylnego (IVIG), zależnie od okoliczności. W przypadku kontaktu z odrą może być wskazana profilaktyka immunoglobuliną ludzką normalną do podawania domięśniowego (IG). (Patrz charakterystyka produktu leczniczego VZIG i IG) Jeśli rozwinie się ospa wietrzna, można rozważyć zastosowanie leków przeciwwirusowych. Glikokortykosteroidy należy stosować ostrożnie, o ile w ogóle, u pacjentów z czynną lub utajoną gruźlicą, nieleczonymi zakażeniami grzybiczymi i bakteryjnymi, układowymi zakażeniami wirusowymi lub pasożytniczymi albo z zakażeniem oka wirusem opryszczki pospolitej. Szczególne choroby. Należy monitorować pacjentów z zakażeniami, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, osteoporozą, chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, jaskrą lub zaćmą, albo z cukrzycą lub jaskrą w wywiadzie rodzinnym lub z innymi schorzeniami, w których stosowanie glikokortykosteroidów może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Zaburzenia wzroku. W przypadku stosowania glikokortykosteroidów podawanych ogólnoustrojowo lub miejscowo mogą być zgłaszane zaburzenia wzroku. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy takie, jak niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu oceny możliwych przyczyn, w tym między innymi zaćmy, jaskry lub rzadkich chorób, np. centralnej surowiczej retinopatii (CSCR), które zgłaszano po zastosowaniu glikokortykosteroidów podawanych ogólnoustrojowo lub miejscowo. Jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4. Przewiduje się, że jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4, w tym lekami zawierający ketokonazol i kobicystat, spowoduje zwiększenie ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych z budezonidem. Należy unikać skojarzenia z tymi lekami, chyba że korzyści przewyższają zwiększone ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów. Jeśli nie jest to możliwe, okres między podaniem leków powinien być możliwie jak najdłuższy i można także rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu do 8 mg na dobę. Po spożyciu dużych ilości soku grejpfrutowego (który hamuje aktywność CYP3A4 głównie w błonie śluzowej jelit) ekspozycja ogólnoustrojowa na budezonid po podaniu doustnym wzrosła ok. 2-krotnie. Należy unikać regularnego spożywania grejpfrutów lub soku grejpfrutowego jednocześnie z podawaniem leku (inne soki, takie jak sok pomarańczowy lub sok jabłkowy, nie hamują CYP3A4). Substancje pomocnicze. Preparat zawiera sacharozę (230 mg/kaps.) - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli w czasie przyjmowania tego leku wystąpi którekolwiek z
wymienionych niżej działań niepożądanych:

Bardzo często (mogą występować u więcej 1 na 10 pacjentów):

• Wysypka lub świąd skóry
• Trądzik
• Zmniejszone stężenie potasu we krwi (hipokaliemia)

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• Wzrost ciśnienia tętniczego
• Obrzęk rąk lub nóg – taki jak obrzęk kostek
• Obrzęk twarzy
• Cechy cushingoidalne, takie jak zaokrąglona twarz, zwiększone owłosienie ciała i przyrost masy
  ciała
• Niestrawność
• Skurcze mięśni
• Przyrost masy ciała
• Cukrzyca
• Wzrost liczby białych krwinek (wykryty w badaniach krwi)

Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów)

• Nieostre widzenie

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji
na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Budezonid jest metabolizowany przez CYP3A4. Silne inhibitory CYP3A4 mogą zwiększać stężenie budezonidu w osoczu. Jednoczesne podawanie silnego inhibitora CYP3A4, ketokonazolu, lub spożywanie soku grejpfrutowego powodowało odpowiednio 6,5-krotny i 2-krotny wzrost biodostępności budezonidu w porównaniu z podawaniem samego budezonidu. W związku z tym należy spodziewać się istotnych klinicznie interakcji z silnymi inhibitorami CYP3A, takimi jak ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, indynawir, sakwinawir, erytromycyna, cyklosporyna i sok grejpfrutowy, które mogą zwiększyć ogólnoustrojowe stężenie budezonidu. Przewiduje się, że jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4, w tym lekami zawierający ketokonazol i kobicystat, spowoduje zwiększenie ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych z budezonidem. Należy unikać skojarzenia z tymi lekami, chyba że korzyści przewyższają zwiększone ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów. Jeśli nie jest to możliwe, okres między podaniem leków powinien być możliwie jak najdłuższy i można także rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu do 8 mg na dobę. Po spożyciu dużych ilości soku grejpfrutowego (który hamuje aktywność CYP3A4 głównie w błonie śluzowej jelit) ekspozycja ogólnoustrojowa na budezonid po podaniu doustnym wzrosła ok. 2-krotnie. Należy unikać regularnego spożywania grejpfrutów lub soku grejpfrutowego jednocześnie z podawaniem leku (inne soki, takie jak sok pomarańczowy lub sok jabłkowy, nie hamują CYP3A4). Jednoczesne leczenie induktorami CYP3A4, takimi jak karbamazepina, może zmniejszyć ekspozycję ogólnoustrojową na budezonid. Ze względu na niewielkie powinowactwo do CYP3A4 i P-gp, a także na postać użytkową, właściwości farmakokinetyczne i niską ekspozycję ogólnoustrojową, mało prawdopodobne jest, aby preparat wpływał na ekspozycję ogólnoustrojową na inne leki metabolizowane przez CYP3A4. Doustne leki antykoncepcyjne zawierające etynyloestradiol, które są również metabolizowane przez CYP3A4, nie wpływają na farmakokinetykę budezonidu. Nie przeprowadzono oceny farmakokinetyki budezonidu podawanego w skojarzeniu z inhibitorami pompy protonowej (PPI). W badaniu oceniającym wartość pH w żołądku i dwunastnicy u zdrowych ochotników po wielokrotnym podaniu inhibitora pompy protonowej omeprazolu w dawce 40 mg raz na dobę, wartość pH w żołądku i dwunastnicy nie przekraczała poziomu wymaganego do rozpadu preparatu. Jest mało prawdopodobne, aby PPI takie jak omeprazol wpływały na wartość pH poza dwunastnicą. Leczenie budezonidem może zmniejszać stężenie potasu w surowicy, co należy wziąć pod uwagę w przypadku jednoczesnego podawania budezonidu z lekami, których działanie farmakologiczne może być nasilane przez niskie stężenie potasu w surowicy, takimi jak glikozydy nasercowe, albo w przypadku jednoczesnego podawania z lekami moczopędnymi obniżającymi stężenie potasu w surowicy.

STADA PHARM Sp. z o.o.
ul. Krakowiaków 44
02-255 Warszawa
22-737-79-20
[email protected]
www.stadapoland.pl