Komboglyze 2,5 mg+850 mg tabletki powlekane

1 tabl. zawiera 2,5 mg saksagliptyny (w postaci chlorowodorku) i 850 mg lub 1000 mg chlorowodorku metforminy.

Preparat zawiera dwie substancje czynne zmniejszające stężenie glukozy we krwi o uzupełniających się mechanizmach działania: saksagliptynę - inhibitor dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4) i chlorowodorek metforminy - pochodną biguanidu. Saksagliptyna po podaniu doustnym na czczo jest szybko wchłaniana, a maksymalne stężenie leku i głównego metabolitu jest osiągane odpowiednio, w ciągu 2 h i 4 h. Hamowanie aktywności receptora DPP-4 w surowicy krwi przez 24 h, wynika z siły działania, dużego powinowactwa i przedłużonego wiązania z miejscem czynnym receptora. Wiązanie z białkami saksagliptyny i jej głównego metabolitu w surowicy krwi jest nieistotne. Biotransformacja zachodzi przede wszystkim z udziałem CYP3A4/5. Główny metabolit jest także wybiórczym, odwracalnym, kompetycyjnym inhibitorem DPP-4, wykazującym połowę mocy saksagliptyny. Średni końcowy T_0,5 w osoczu saksagliptyny i jej głównego metabolitu wynosi odpowiednio 2,5 h i 3,1 h, a średni czas T_0,5 hamowania receptora DPP-4 wynosi 26,9 h. Saksagliptyna jest wydalana przez nerki i wątrobę. 75% dawki wydala się z moczem, przy czym 24% jako saksagliptyna a 36% jako jej metabolit; 22% wydala się z kałem. Po doustnym podaniu metforminy maksymalne stężenie w osoczu występuje po 2,5 h. Całkowita biodostępność po podaniu tabletek zawierających 500 mg metforminy u zdrowych osób wynosi w przybliżeniu 50-60%; ok. 20-30% nie wchłoniętej frakcji metforminy jest wydalane z kałem. Wchłanianie metforminy po doustnym podaniu jest wysycone i niecałkowite. Stan stacjonarny w osoczu osiągany jest w ciągu 24-48 h po podaniu. Wiązanie z białkami osocza jest nieznaczne. Metformina przenika do erytrocytów. Wydalana jest z moczem w postaci niezmienionej. Nie zidentyfikowano u ludzi metabolitów metforminy. Lek jest wydalany na drodze przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Po podaniu doustnym T_0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 6,5 h.

Lek jest wskazany u osób dorosłych z cukrzycą typu 2 jako terapia dodana do diety i wysiłku fizycznego w celu poprawy kontroli glikemii: u pacjentów, u których stosowanie największych tolerowanych dawek metforminy w monoterapii nie zapewniło odpowiedniej kontroli glikemii; w terapii skojarzonej z innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy, w tym z insuliną, u pacjentów z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną metforminą i tymi lekami; u pacjentów już leczonych skojarzeniem saksagliptyny i metforminy przyjmowanymi w osobnych tabletkach.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub ciężkie reakcje nadwrażliwości w wywiadzie z reakcjami anafilaktycznymi włącznie, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy z powodu stosowania leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (DPP4). Każdy rodzaj ostrej kwasicy metabolicznej (takiej jak kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa). Stan przedśpiączkowy w cukrzycy. Ciężka niewydolność nerek (GFR <30 ml/min). Ostre stany mogące zaburzać czynność nerek, takie jak: odwodnienie, ciężkie zakażenia, wstrząs. Ostre i przewlekłe choroby mogące powodować niedotlenienie tkanek, takie jak: niewydolność serca lub układu oddechowego, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs. Zaburzenia czynności wątroby. Ostre zatrucie alkoholowe, choroba alkoholowa. Karmienie piersią.

Preparatu nie należy stosować podczas ciąży. Jeśli pacjentka chce zajść w ciążę lub gdy zajdzie w ciążę podczas leczenia preparatem, należy zaprzestać jego stosowania i zmienić leczenie na stosowanie insuliny najszybciej jak to jest możliwe. Preparatu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią. Nie badano wpływu saksagliptyny na płodność u ludzi. W badaniach metforminy na zwierzętach nie wykazano toksycznego wpływu na reprodukcję.

Doustnie. Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥90 ml/min). Pacjenci z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną największymi tolerowanymi dawkami metforminy w monoterapii: preparat stosować w dawce odpowiadającej całkowitej dawce dobowej saksagliptyny wynoszącej 5 mg, podawanej w dawkach 2,5 mg 2 razy na dobę, jak również wcześniej stosowanej dawce metforminy. Pacjenci stosujący wcześniej oddzielnie tabletki saksagliptyny i metforminy: przyjmować lek w dawkach odpowiadających wcześniej stosowanym. Pacjenci z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną 2-lekową terapią skojarzoną - insuliną i metforminą, lub pacjenci z glikemią kontrolowaną 3-lekową terapią skojarzoną - insuliną, metforminą i saksagliptyną, przyjmowanymi w osobnych tabletkach: dawka preparatu powinna dostarczyć 2,5 mg saksagliptyny 2 razy na dobę oraz dawkę metforminy podobną do aktualnie stosowanej dawki. W przypadku, gdy preparat jest stosowany w skojarzeniu z insuliną, może być konieczne zmniejszenie dawki insuliny, aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii. Pacjenci z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną 2-lekową terapią skojarzoną – pochodną sulfonylomocznika i metforminą lub pacjenci zmieniający 3-lekową terapię skojarzoną - saksagliptyną, metforminą i pochodną sulfonylomocznika, przyjmowanymi w osobnych tabletkach: dawka preparatu powinna dostarczyć 2,5 mg saksagliptyny 2 razy na dobę oraz dawkę metforminy podobną do aktualnie stosowanej dawki. W przypadku, gdy preparat jest stosowany w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika, może być konieczne zastosowanie mniejszej dawki pochodnej sulfonylomocznika aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Pacjenci z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną dwulekową terapią skojarzoną - dapagliflozyną i metforminą lub pacjenci zmieniający trójlekową terapię skojarzoną - saksagliptyną, metforminą i dapagliflozyną, przyjmowanymi w osobnych tabletkach: dawka preparatu powinna dostarczyć 2,5 mg saksagliptyny 2 razy na dobę (całkowita dawka dobowa saksagliptyny wynosi 5 mg) oraz dawkę metforminy podobną do aktualnie stosowanej dawki. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek nie jest zalecane dostosowywanie dawek (GFR 60-89 ml/min). Wartość GFR należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia preparatem zawierającym metforminę, a następnie co najmniej raz na rok. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem dalszego pogorszenia czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek należy oceniać częściej, np. co 3-6 mies. Maksymalna dawka dobowa metforminy powinna być optymalnie podzielona na 2-3 dawki na dobę. Przed rozważeniem rozpoczęcia leczenia metforminą u pacjentów z wartością GFR <60 ml/min należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej. Jeśli nie ma postaci leku Komboglyze o odpowiedniej mocy, należy zastosować jego poszczególne składniki osobno zamiast preparatu złożonego o ustalonej dawce. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek: GFR 60–89 ml/min - maksymalna dawka dobowa metforminy wynosi 3000 mg, można rozważyć zmniejszenie dawki w reakcji na pogarszającą się czynność nerek, maksymalna całkowita dawka dobowa saksagliptyny wynosi 5 mg; GFR 45–59 ml/min - maksymalna dawka dobowa metforminy wynosi 2000 mg, dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maksymalnej, maksymalna całkowita dawka dobowa saksagliptyny wynosi 5 mg; GFR 30–44 ml/min - maksymalna dawka dobowa metforminy wynosi 1000 mg, dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maksymalnej, maksymalna całkowita dawka dobowa saksagliptyny wynosi 2,5 mg; GFR <30 ml/min - stosowanie metforminy przeciwwskazane, maksymalna całkowita dawka dobowa saksagliptyny wynosi 2,5 mg. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie należy stosować leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). Lek należy stosować ostrożnie w tej grupie pacjentów; konieczne jest kontrolowanie czynności nerek. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci w wieku od urodzenia do poniżej 18 lat. Sposób podania. Lek stosować 2 razy na dobę, podczas posiłków.

Preparatu nie należy stosować u pacjentów z cukrzycą typu 1 ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy. Jeśli podejrzewa się zapalenie trzustki, należy zaprzestać stosowania leku; w przypadku potwierdzenia rozpoznania zapalenia trzustki, nie należy wznawiać leczenia preparatem. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zapaleniem trzustki w wywiadzie. W przypadkach nagłego pogorszenia czynności nerek dochodzi do kumulacji metforminy, co zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej. W przypadku odwodnienia (ciężka biegunka lub wymioty, gorączka lub zmniejszona podaż płynów) należy tymczasowo wstrzymać stosowanie preparatu i zalecane jest zwrócenie się do lekarza. U pacjentów leczonych metforminą należy ostrożnie rozpoczynać leczenie lekami, które mogą ciężko zaburzyć czynność nerek (takimi jak leki przeciwnadciśnieniowe, moczopędne lub NLPZ). Inne czynniki ryzyka kwasicy mleczanowej to nadmierne spożycie alkoholu, niewydolność wątroby, źle kontrolowana cukrzyca, ketoza, długotrwałe głodzenie i wszelkie stany związane z niedotlenieniem, jak również jednoczesne stosowanie leków mogących wywołać kwasicę mleczanową. Pacjentów i (lub) ich opiekunów należy poinformować o ryzyku wystąpienia kwasicy mleczanowej. W razie wystąpienia objawów kwasicy mleczanowej pacjent powinien odstawić metforminę i szukać natychmiastowej pomocy medycznej. Odchylenia od wartości prawidłowych w wynikach badań laboratoryjnych obejmują zmniejszenie wartości pH krwi (<7,35), zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu (>5 mmol/l) oraz zwiększenie luki anionowej i stosunku mleczanów do pirogronianów. Należy badać czynność nerek: przed rozpoczęciem leczenia, a następnie w regularnych odstępach czasu; w przypadku czynności nerek z wielkością GFR bliską umiarkowanym zaburzeniom czynności nerek oraz u pacjentów w wieku podeszłym co najmniej 2-4 razy w roku; u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, z wielkością GFR ≥30 do <45 ml/min, przy braku innych stanów, które mogą zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej, dawka wynosi 2,5 mg/1000 mg lub 2,5 mg/850 mg na dobę. Nie zaleca się rozpoczynania leczenia u tych pacjentów. Już stosowane leczenie może być kontynuowane u pacjentów dobrze poinformowanych, którzy podlegają ścisłej kontroli. Metforminę należy tymczasowo odstawić w razie występowania stanów wpływających na czynność nerek. Pogorszenie czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku występuje często i przebiega bezobjawowo. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadkach, w których może dojść do zaburzenia czynności nerek, np. w przypadku rozpoczęcia stosowania leków obniżających ciśnienie krwi, leków moczopędnych lub NLPZ. Podawanie leku musi być przerwane bezpośrednio przed zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Leczenie można wznowić nie wcześniej niż po 48 h po zabiegu chirurgicznym lub wznowieniu odżywiania doustnego oraz dopiero po ponownej ocenie czynności nerek i stwierdzeniu, że jest stabilna. Donaczyniowe podanie środków kontrastowych zawierających jod może doprowadzić do nefropatii wywołanej środkiem kontrastowym, powodując kumulację metforminy i zwiększenie ryzyka kwasicy mleczanowej. Należy przerwać stosowanie leku przed badaniem lub podczas badania obrazowego i nie stosować jej przez co najmniej 48 h po badaniu, po czym można wznowić podawanie metforminy pod warunkiem ponownej oceny czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona stabilna. Jako jeden z elementów rutynowej kontroli pacjentów z cukrzycą zaleca się monitorowanie zaburzeń skóry, jak zmiany pęcherzowe, owrzodzenia lub wysypka. Jeśli podejrzewa się reakcję nadwrażliwości na saksagliptynę lek należy odstawić, wykluczyć inne potencjalne przyczyny i włączyć alternatywne leczenie cukrzycy. Podczas stosowania leku zgłaszano wymagające hospitalizacji przypadki wystąpienia pemfigoidu pęcherzowego związane z zastosowaniem inhibitorów DPP-4, w tym saksagliptyny. W zgłoszonych przypadkach pacjenci zwykle odpowiadali na miejscowe lub systemowe leczenie immunosupresyjne oraz odstawienie inhibitora DPP-4. Jeżeli podczas przyjmowania saksagliptyny u pacjenta wystąpią pęcherze lub nadżerki oraz jeśli podejrzewa się pemfigoid pęcherzowy, należy zaprzestać stosowania leku oraz rozważyć skierowanie do dermatologa w celu zdiagnozowania przyczyny i wprowadzenia odpowiedniego leczenia. Ze względu na to, że preparat zawiera metforminę, pacjenci z cukrzycą typu 2 właściwie kontrolowaną preparatem Komboglyze, u których wystąpiły nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych i objawy kliniczne choroby (szczególnie niewyraźne i słabo zdefiniowane schorzenia) powinni być natychmiast zbadani pod względem kwasicy ketonowej lub mleczanowej. Ocena stanu pacjenta powinna dotyczyć stężenia elektrolitów i ketonów w surowicy, glukozy we krwi, i jeśli wskazane, wartości pH, stężenia mleczanów, pirogronianów i metforminy we krwi. Jeśli wystąpi jakakolwiek postać kwasicy, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu i podjąć odpowiednie leczenie. Ze względu na ryzyko niewydolności serca należy zachować ostrożność podczas stosowania saksagliptyny u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca, takimi jak rozpoznana niewydolność serca lub umiarkowana i ciężka niewydolność nerek. Pacjentów należy poinformować, jakie są charakterystyczne objawy niewydolności serca oraz pouczyć o konieczności natychmiastowego zgłaszania wystąpienia tych objawów. Jeśli pacjent odczuwa intensywne bóle stawów (związane ze stosowaniem inhibitorów DPP-4), należy indywidualnie ocenić zasadność kontynuacji terapii. Nie ustalono skuteczności i profilu bezpieczeństwa saksagliptyny u pacjentów z zaburzeniami odporności, np. po przeszczepach narządów lub pacjenci z ludzkim zespołem zaburzeń odporności. Stosowanie leków indukujących CYP3A4 takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital, fenytoina i ryfampicyna może zmniejszać działanie hipoglikemizujące saksagliptyny. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii, podczas stosowania insuliny w skojarzeniu z preparatem, może być konieczne zastosowanie mniejszej dawki insuliny lub pochodnej sulfonylomocznika. Metformina może zmniejszać stężenie witaminy B₁₂ w surowicy. Ryzyko wystąpienia małych stężeń witaminy B₁₂ wzrasta wraz ze zwiększeniem dawki metforminy, czasem trwania leczenia i (lub) u pacjentów z czynnikami ryzyka, o których wiadomo, że powodują niedobór witaminy B₁₂. W przypadku podejrzenia niedoboru witaminy B₁₂ (np. po wystąpieniu niedokrwistości lub neuropatii) należy skontrolować stężenie witaminy B₁₂ w surowicy. Okresowe monitorowanie stężenia witaminy B₁₂ może być konieczne u pacjentów z czynnikami ryzyka niedoboru witaminy B₁₂. Leczenie metforminą należy kontynuować tak długo, jak jest ono tolerowane, nie jest przeciwwskazane, a pacjent ma zapewnione leczenie wyrównujące niedobór witaminy B₁₂ zgodnie z obecnie obowiązującymi wytycznymi klinicznymi.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy zaprzestać stosowania tego leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli
wystąpią jakiekolwiek z wymienionych poniżej ciężkich działań niepożądanych:
- Kwasica mleczanowa. Lek Komboglyze może bardzo rzadko powodować (może wystąpić u
  maksymalnie 1 na 10 000 osób) wystąpienie bardzo ciężkiego działania niepożądanego,
  określanego jako kwasica mleczanowa (patrz punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”). Jeżeli
  wystąpi ona u pacjenta, należy przerwać przyjmowanie leku Komboglyze i natychmiast
  skontaktować się z lekarzem lub najbliższym szpitalem, gdyż kwasica mleczanowa może
  doprowadzić do śpiączki.
- Silny i utrzymujący się ból brzucha (w okolicach żołądka), który może sięgać aż do pleców,
  jak również, nudności i wymioty, gdyż mogą wskazywać na zapalenie trzustki (pancreatitis).

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi następujące działanie niepożądane:
- silny ból stawów

Inne działania niepożądane związane ze stosowaniem leku Komboglyze:
Często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 osób)
- bóle głowy
- bóle mięśni
- wymioty lub niestrawność
- zakażenia tkanek mających kontakt z moczem (układu moczowego)
- zakażenia górnych dróg oddechowych
- stan zapalny nosa lub gardła, tak jak przy przeziębieniu lub zapaleniu gardła
- stan zapalny żołądka (zapalenie błony śluzowej żołądka) lub jelit, czasami spowodowane
  przez zakażenia (zapalenie żołądka i jelit)
- zakażenia zatok, czasami związane z uczuciem bólu i pełności z tyłu szczęki i oczu (zapalenie
  zatok)
- wzdęcia
- zawroty głowy
- zmęczenie

Niezbyt często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 100 osób)
- bóle stawów (artralgia)
- trudności z uzyskaniem lub podtrzymaniem erekcji (zaburzenia erekcji)

Działania niepożądane obserwowane podczas stosowania saksagliptyny w monoterapii:
Często
- zawroty głowy
- zmęczenie

Działania niepożądane obserwowane podczas stosowania saksagliptyny samej lub z innymi
lekami:
Częstość nieznana (nie można określić częstości występowania na podstawie dostępnych danych):
- zaparcia
- pęcherze na skórze (pemfigoid pęcherzowy)

Podczas stosowania saksagliptyny samej lub z innymi lekami u niektórych pacjentów występowało
niewielkie zmniejszenie liczby białych krwinek (limfocytów), co obserwowano w badaniu krwi.

Dodatkowo, u niektórych pacjentów obserwowano wysypkę i inne reakcje skórne (nadwrażliwość)
podczas stosowania saksagliptyny.

Po wprowadzeniu saksagliptyny do obrotu były zgłaszane dodatkowe działania niepożądane
obejmujące ciężkie reakcje alergiczne (anafilaktyczne) i świąd twarzy, ust, języka i gardła mogące
powodować trudności w oddychaniu i połykaniu. Jeśli u pacjenta wystąpią reakcje alergiczne, należy
zaprzestać stosowania tego leku i natychmiast poinformować o tym lekarza. Lekarz może przepisać
lek w celu leczenia alergii i inny lek w celu leczenia cukrzycy.

Działania niepożądane obserwowane podczas stosowana metforminy w monoterapii:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- nudności, wymioty
- biegunka lub ból brzucha
- utrata apetytu

Często
- metaliczny posmak w ustach.
- zmniejszone lub małe stężenie witaminy B12 we krwi (objawy mogą obejmować skrajne
  zmęczenie, ból i zaczerwienienie języka (zapalenie języka), uczucie mrowienia (parestezje)
  lub blade bądź żółte zabarwienie skóry). Lekarz może zlecić pacjentowi wykonanie pewnych
  badań, aby zidentyfikować przyczynę objawów, ponieważ niektóre z nich mogą być także
  spowodowane cukrzycą lub innymi problemami zdrowotnymi niezwiązanymi z leczeniem.

Bardzo rzadko
- zaburzenia czynności wątroby (zapalenie wątroby)
- zaczerwienienie skóry (wysypka) lub świąd

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie wielokrotnych dawek saksagliptyny (2,5 mg 2 razy na dobę) i metforminy (1000 mg 2 razy na dobę) nie zmieniało znacząco farmakokinetyki zarówno saksagliptyny jak i metforminy u pacjentów z cukrzycą typu 2. Nie prowadzono formalnych badań dotyczących interakcji preparatu. Poniższe informacje dotyczą danych dostępnych dla poszczególnych substancji czynnych. Saksagliptyna. Ryzyko wystąpienia istotnych klinicznie interakcji podczas stosowania z innymi lekami jest małe. Metabolizm saksagliptyny zachodzi przede wszystkim z udziałem CYP3A4/5. W przeprowadzonych badaniach in vitro saksagliptyna i jej główny metabolit nie hamowały aktywności CYP1A2, 2A6, 2B6, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4, ani nie pobudzały enzymów CYP1A2, 2B6, 2C9 lub 3A4. W badaniach przeprowadzonych z udziałem zdrowych ochotników farmakokinetyka saksagliptyny i jej głównego metabolitu nie była istotnie zmieniona przez metforminę, glibenklamid, pioglitazon, digoksynę, symwastatynę, omeprazol, leki zobojętniające lub famotydynę. Dodatkowo, saksagliptyna nie zmieniała znacząco farmakokinetyki metforminy, glibenklamidu, pioglitazonu, digoksyny, symwastatyny, substancji czynnych złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu i norgestymatu), diltiazemu lub ketokonazolu. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i diltiazemu, umiarkowanie hamującego CYP3A4/5, zwiększa C_max i AUC saksagliptyny odpowiednio o 63% i 2,1 raza, a wartości aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 44% i 34%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ketokonazolu, silnego inhibitora CYP3A4/5, zwiększa C_max i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 62% i 2,5 raza, a wartości aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 95% i 88%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ryfampicyny, silnie pobudzającej CYP3A4/5, zmniejsza C_max i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 53% i 76%. Ryfampicyna nie wpływa na ekspozycję na aktywny metabolit i jego działanie hamujące aktywność DPP4 w osoczu, w okresie pomiędzy podaniem dawek. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i leków indukujących CYP3A4/5 innych niż ryfampicyna (takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital i fenytoina) nie było badane i może powodować zmniejszenie stężenia saksagliptyny i zwiększenie stężenia jej głównego metabolitu. Należy uważnie kontrolować glikemię, jeśli saksagliptyna jest stosowana jednocześnie z silnym induktorem CYP3A4. Nie przeprowadzono szczegółowych badań nad wpływem palenia tytoniu, diety, leków roślinnych i alkoholu na farmakokinetykę saksagliptyny. Metformina. Substancje kationowe wydalane za pomocą wydzielania kanalikowego (np. cymetydyna), mogą wchodzić w interakcje z metforminą jako substancje konkurencyjne dla wspólnego układu transportującego kanalikowego. Cymetydyna, stosowana w dawkach 400 mg 2 razy na dobę, zwiększa AUC metforminy o 50% i C_max o 81%. Dlatego należy rozważyć dokładną kontrolę glikemiczną, dostosowanie dawki w zakresie zalecanych dawek i zmiany w leczeniu cukrzycy, kiedy jednocześnie z metforminą stosowane są leki zawierające substancje kationowe eliminowane poprzez wydzielanie kanalikowe. Zatrucie alkoholem związane jest ze zwiększonym ryzykiem kwasicy mleczanowej, szczególnie w przypadkach głodzenia, niedożywienia lub zaburzeń czynności wątroby z powodu metforminy. Należy unikać spożywania alkoholu i leków zawierających alkohol. Donaczyniowe podawanie środków kontrastowych zawierających jod może prowadzić do nefropatii pokontrastowej, skutkującej kumulacją metforminy i zwiększeniem ryzyka kwasicy mleczanowej. Stosowanie preparatu musi być przerwane przed badaniem lub podczas badania obrazowego; nie wolno wznawiać jego stosowania przez co najmniej 48 h po badaniu, po czym można wznowić podawanie metforminy pod warunkiem ponownej oceny czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona stabilna. Glikokortykosteroidy (do podawania ogólnego i miejscowego), leki β₂-adrenomimetyczne i leki moczopędne wykazują wewnętrzną aktywność hiperglikemiczną. Należy poinformować pacjenta o konieczności częstego kontrolowania stężenia glukozy we krwi, szczególnie na początku leczenia takimi lekami. Jeżeli to konieczne, należy dostosować dawkę leków obniżających stężenie glukozy w trakcie jednoczesnej terapii tymi lekami i po ich odstawieniu. Niektóre leki mogą wywierać niekorzystne działanie na czynność nerek, co może zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej, np. NLPZ, w tym selektywne inhibitory COX-2, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II i leki moczopędne, w szczególności pętlowe. W razie rozpoczynania stosowania lub stosowania takich leków w skojarzeniu z metforminą konieczne jest dokładne monitorowanie czynności nerek.

AstraZeneca Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Postępu 14
02-676 Warszawa
22-245-73-00
www.astrazeneca.pl