Kostarox 60 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 30 mg, 60 mg, 90 mg lub 120 mg etorykoksybu. Preparat zawiera laktozę.

Niesteroidowy lek przeciwzapalny, inhibitor cyklooksygenazy-2 (COX-2). Lek w dawkach do 150 mg na dobę powoduje zależne od dawki hamowanie COX-2 bez hamowania COX-1. Etorykoksyb nie hamuje syntezy prostaglandyn w żołądku i nie wpływa na czynność płytek krwi. COX-2 jest izoenzymem indukowanym przez czynniki powodujące stan zapalny i jest odpowiedzialny za syntezę prostanoidowych mediatorów powstania bólu, stanu zapalnego i gorączki. Uczestniczy także w procesie owulacji, zagnieżdżania się komórki jajowej, zamknięcia przewodu tętniczego u płodu oraz regulacji czynności nerek i czynności OUN (indukowanie gorączki, odczuwanie bólu, funkcje poznawcze). Może także brać udział w gojeniu się wrzodów. Etorykoksyb jest dobrze wchłaniany po podaniu doustnym. Całkowita dostępność biologiczna po podaniu doustnym wynosi ok. 100%. C_max w osoczu stwierdzono po ok. 1 h.  Lek wiąże się w ok. 92% z białkami osocza. Etorykoksyb jest w znacznym stopniu metabolizowany. Mniej niż 1% dawki wykrywane jest w moczu w postaci niezmienionej. Główny szlak metaboliczny, który stanowi powstawanie pochodnej 6`-hydroksymetylowej, katalizowany jest przez enzymy układu cytochromu P450. CYP3A4 bierze udział w metabolizmie etorykoksybu in vivo. Badania in vitro wykazują, że enzymy CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 i CYP2C19 także katalizują główny szlak metaboliczny, ale ich udział ilościowy in vivo nie został zbadany. Główne metabolity nie wykazują wymiernego działania lub wykazują jedynie słabe działanie jako inhibitory COX-2. Żaden z tych metabolitów nie hamuje COX-1. Eliminacja etorykoksybu następuje prawie wyłącznie w wyniku przemian metabolicznych, a następnie wydalania nerkowego. Stężenia etorykoksybu w stanie stacjonarnym osiągane są w ciągu 7 dni przyjmowania leku raz na dobę w dawce 120 mg, ze wskaźnikiem kumulacji wynoszącym ok. 2, co odpowiada T_0,5 fazy kumulacji wynoszącemu ok. 22 h.

Leczenie objawowe choroby zwyrodnieniowej stawów (ChZS), reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa oraz leczenie bólu i objawów stanu zapalnego stawów w ostrej fazie dny moczanowej - u dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat. Krótkotrwałe leczenie bólu o nasileniu umiarkowanym związanego ze stomatologicznym zabiegiem chirurgicznym - u dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat. Decyzję o przepisaniu selektywnego inhibitora COX-2 należy podejmować na podstawie oceny indywidualnych zagrożeń u pacjenta.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienie z przewodu pokarmowego. Pacjenci, u których po podaniu kwasu acetylosalicylowego lub innego NLPZ, w tym inhibitorów COX-2, wystąpił: skurcz oskrzeli, ostry nieżyt nosa, polipy nosa, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka lub reakcje typu alergicznego. Ciąża i karmienie piersią. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stężenie albuminy w surowicy <25 g/l lub ≥10 punktów wg skali Child-Pugh). Szacunkowy klirens kreatyniny <30 ml/min. Dzieci i młodzież w wieku poniżej 16 lat. Zapalenie błony śluzowej jelit. Zastoinowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA). Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, u których ciśnienie krwi jest stale zwiększone ponad 140/90 mmHg i nie jest odpowiednio kontrolowane. Rozpoznana choroba niedokrwienna serca, choroba tętnic obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych.

Etorykoksyb jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania leku u kobiet planujących ciążę.

Doustnie. Lek należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, gdyż ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych związane ze stosowaniem etorykoksybu może zwiększać się wraz z wielkością dawki i długością leczenia. Należy okresowo weryfikować potrzebę dalszego stosowania leku łagodzącego objawy oraz uzyskaną odpowiedź na leczenie, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Choroba zwyrodnieniowa stawów. Zalecana dawka wynosi 30 mg raz na dobę. U niektórych pacjentów z niedostatecznym złagodzeniem objawów zwiększenie dawki do 60 mg raz na dobę może zwiększyć skuteczność. W przypadku braku zwiększenia korzyści terapeutycznych, należy rozważyć inne sposoby leczenia. Dawka zalecana w ChZS nie powinna być większa niż 60 mg na dobę. Reumatoidalne zapalenie stawów. Zalecana dawka wynosi 60 mg raz na dobę. U niektórych pacjentów z niedostatecznym złagodzeniem objawów zwiększenie dawki do 90 mg raz na dobę może zwiększyć skuteczność. Po ustabilizowaniu się stanu klinicznego pacjenta właściwe może być zmniejszenie dawki do 60 mg raz na dobę. W przypadku braku zwiększenia korzyści terapeutycznych, należy rozważyć inne sposoby leczenia. Dawka zalecana w RZS nie powinna być większa niż 90 mg na dobę. Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Zalecana dawka wynosi 60 mg raz na dobę. U niektórych pacjentów z niedostatecznym złagodzeniem objawów zwiększenie dawki do 90 mg raz na dobę może zwiększyć skuteczność. Po ustabilizowaniu się stanu klinicznego pacjenta, właściwe może być zmniejszenie dawki do 60 mg raz na dobę. W przypadku braku zwiększenia korzyści terapeutycznych, należy rozważyć inne sposoby leczenia. Dawka zalecana w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa nie powinna być większa niż 90 mg na dobę. Ostre zespoły bólowe. Lek należy stosować wyłącznie w okresie występowania ostrych objawów bólowych. Ostre zapalenie stawów w przebiegu dny moczanowej: zalecana dawka wynosi 120 mg raz na dobę. Podczas badań klinicznych u pacjentów z dną moczanową o ostrym przebiegu etorykoksyb podawano przez 8 dni. Ból po stomatologicznym zabiegu chirurgicznym: zalecana dawka wynosi 90 mg raz na dobę, maksymalnie do 3 dni. U niektórych pacjentów może być konieczne zastosowanie innej analgezji pooperacyjnej oprócz etorykoksybu podczas 3-dniowej terapii. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku modyfikacja dawki nie jest konieczna; należy zachować ostrożność. Niezależnie od wskazania, u pacjentów z lekkimi zaburzeniami czynności wątroby (5-6 punktów wg skali Childa-Pugha) nie należy stosować dawki większej niż 60 mg raz na dobę. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów wg skali Childa-Pugha), niezależnie od wskazania, nie należy stosować dawki większej niż 30 mg raz na dobę. Zaleca się ostrożność ze względu na ograniczoną liczbę danych klinicznych, zwłaszcza u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (≥10 punktów wg skali Childa-Pugha) stosowanie etoykoksybu jest przeciwwskazane. U pacjentów z CCr ≥30 ml/min modyfikacja dawki nie jest konieczna. Stosowanie etorykoksybu u pacjentów z CCr <30 ml/min jest przeciwwskazane. Stosowanie etorykoksybu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat jest przeciwwskazane. Sposób podania. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków. Działanie może rozpocząć się szybciej, jeśli lek przyjmuje się na czczo. Należy to uwzględnić, jeśli konieczne jest uzyskanie szybkiego działania przeciwbólowego.

Ze względu na ryzyko wystąpienia powikłań w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego (perforacje, owrzodzenie lub krwawienia - POK), zaleca się ostrożność podczas leczenia pacjentów, u których istnieje zwiększone ryzyko powikłań w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego związanych ze stosowaniem NLPZ: osób w podeszłym wieku, pacjentów przyjmujących jednocześnie inne NLPZ lub kwas acetylosalicylowy albo pacjentów z chorobą w obrębie przewodu pokarmowego, taką jak owrzodzenie i krwawienie w wywiadzie. Podczas jednoczesnego stosowania etorykoksybu i kwasu acetylosalicylowego (nawet małych dawek) istnieje zwiększone ryzyko dalszych działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego (owrzodzenie lub inne powikłania żołądkowo-jelitowe). W długotrwałych badaniach klinicznych nie wykazano istotnej różnicy w odniesieniu do bezpieczeństwa wobec układu pokarmowego między wybiórczymi inhibitorami COX-2 z kwasem acetylosalicylowym a NLPZ z kwasem acetylosalicylowym. Stosowanie leków z grupy wybiórczych inhibitorów COX-2 może być związane z ryzykiem zdarzeń zakrzepowych (zwłaszcza zawału mięśnia sercowego i udaru) w porównaniu z placebo i niektórymi NLPZ. Ponieważ ryzyko zaburzeń sercowo-naczyniowych podczas stosowania etorykoksybu może zwiększać się wraz ze zwiększeniem dawki i czasem trwania leczenia, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę dobową przez możliwie najkrótszy czas. Należy okresowo weryfikować potrzebę dalszego stosowania leku łagodzącego objawy oraz uzyskaną odpowiedź na leczenie, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. U pacjentów ze znaczącym ryzykiem działań niepożądanych dotyczących układu krążenia (np. z nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą, palących tytoń), należy stosować etorykoksybem jedynie po dokładnym rozważeniu celowości takiego leczenia. Wybiorcze inhibitory COX-2 nie zastępują kwasu acetylosalicylowego w zapobieganiu zakrzepowo-zatorowym chorobom układu sercowo-naczyniowego ze względu na brak działania przeciwpłytkowego. Dlatego nie należy przerywać leczenia przeciwpłytkowego. W warunkach zaburzonego przepływu nerkowego stosowanie etorykoksybu może powodować zmniejszenie wytwarzania prostaglandyn, a wtórnie - zmniejszenie przepływu krwi przez nerki i zaburzenia czynności nerek. Największe ryzyko takiego działania dotyczy pacjentów z istniejącymi znaczącymi zaburzeniami czynności nerek, niewyrównaną niewydolnością serca lub marskością wątroby. Należy rozważyć kontrolowanie czynności nerek u tych pacjentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością serca, zaburzeniami czynności lewej komory serca lub nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie oraz u pacjentów z obrzękami z jakiejkolwiek innej przyczyny. W razie pogorszenia stanu tych pacjentów, należy wdrożyć odpowiednie postępowanie, włącznie z odstawieniem etorykoksybu. Stosowanie etorykoksybu, zwłaszcza w dużych dawkach, może wiązać się z częstszym występowaniem ciężkiego nadciśnienia tętniczego w porównaniu z innymi NLPZ i wybiórczymi inhibitorami COX-2. Dlatego przed rozpoczęciem leczenia etorykoksybem należy skontrolować nadciśnienie tętnicze i zwrócić szczególną uwagę na konieczność kontrolowania ciśnienia tętniczego podczas leczenia etorykoksybem. Ciśnienie tętnicze krwi należy kontrolować w ciągu 2 tyg. od rozpoczęcia leczenia, a następnie okresowo. Jeśli ciśnienie tętnicze zwiększy się znacząco, należy rozważyć inną metodę leczenia. Należy kontrolować stan każdego pacjenta, u którego wystąpiły podmiotowe i (lub) przedmiotowe objawy wskazujące na zaburzenia czynności wątroby lub u którego uzyskano nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby. Jeśli wystąpią objawy niewydolności wątroby lub zostanie stwierdzone utrzymywanie się nieprawidłowych wyników (ponad 3-krotne przekroczenie GGN), stosowanie etorykoksybu należy przerwać. Jeżeli podczas leczenia nastąpi pogorszenie czynności opisanych powyżej układów/narządów, należy podjąć właściwe postępowanie lecznicze i rozważyć przerwanie stosowania etorykoksybu. Należy zapewnić odpowiednią opiekę medyczną podczas stosowania etorykoksybu u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby lub serca. Należy zachować ostrożność rozpoczynając stosowanie etorykoksybu u pacjentów odwodnionych. Wskazane jest nawodnienie pacjentów przed rozpoczęciem leczenia etorykoksybem. Należy przerwać stosowanie etorykoksybu w przypadku wystąpienia pierwszych objawów wysypki skórnej, zmian na błonach śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości. Etorykoksyb może maskować gorączkę i inne objawy stanu zapalnego. Należy zachować ostrożność podczas stosowania etorykoksybu z warfaryną lub innymi doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce powlekanej, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W razie wystąpienia któregokolwiek z wymienionych objawów należy natychmiast przerwać
stosowanie leku Kostarox i zwrócić się do lekarza:
- duszność, ból w klatce piersiowej lub obrzęk kostek albo nasilenie tych objawów
- zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka) – mogą to być objawy zaburzeń czynności wątroby
- ciężki lub utrzymujący się ból brzucha albo smoliste stolce
- reakcja alergiczna z takimi objawami, jak zmiany skórne (owrzodzenie lub powstawanie pęcherzy),
  obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, prowadzący do trudności w oddychaniu.

Podczas stosowania leku Kostarox mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż u 1 na 10 osób)
- ból żołądka

Często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 10 osób)
- suchy zębodół (zapalenie i ból po ekstrakcji zęba)
- obrzęk nóg i (lub) stóp na skutek zatrzymywania płynów
- zawroty głowy, ból głowy
- odczuwanie bicia serca, nieregularne bicie serca
- zwiększone ciśnienie tętnicze
- świszczący oddech lub duszność (skurcz oskrzeli)
- zaparcie, gazy, zapalenie błony śluzowej żołądka, zgaga, biegunka, niestrawność, odczucie
  dyskomfortu w żołądku, nudności, wymioty, zapalenie przełyku, owrzodzenie jamy ustnej
- zmiany wyników badań czynności wątroby
- powstawanie siniaków
- osłabienie lub zmęczenie, choroba przypominająca grypę

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 100 osób)
- zapalenie przewodu pokarmowego, obejmujące zarówno żołądek, jak i jelito cienkie i (lub) „grypa
  żołądkowa”
- zakażenie górnych dróg oddechowych
- zakażenie dróg moczowych
- zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, które może spowodować bladość skóry, osłabienie lub
  duszność
- zmniejszenie liczby krwinek białych
- zmniejszenie liczby płytek krwi, które zwiększa ryzyko krwawienia lub powstawania siniaków
- nadwrażliwość (reakcja alergiczna z pokrzywką, która może być na tyle ciężka, że wymaga
  natychmiastowej pomocy medycznej)
- zwiększenie lub zmniejszenie apetytu, zwiększenie masy ciała
- lęk, depresja, osłabienie sprawności umysłowej, widzenie, czucie lub słyszenie nieistniejących
  rzeczy (omamy)
- zmiany smaku, trudności w zasypianiu, drętwienie lub mrowienie, senność
- niewyraźne widzenie, podrażnienie i zaczerwienienie oczu
- dzwonienie w uszach, uczucie wirowania
- nieprawidłowy rytm serca (migotanie przedsionków), przyspieszona czynność serca, niewydolność
  serca, odczucie napięcia, ucisku lub ciężaru w klatce piersiowej (dławica piersiowa), zawał serca
- zaczerwienienie skóry, udar, „mini-udar” (przemijający napad niedokrwienny), znaczne
  zwiększenie ciśnienia krwi, zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką skórną
- kaszel, brak tchu, krwawienie z nosa
- wzdęcia, zmiany częstości wypróżnień, suchość w jamie ustnej, owrzodzenie żołądka lub jelita
  cienkiego, zapalenie błony śluzowej żołądka, które może być ciężkie i prowadzić do krwawienia,
  zespół jelita drażliwego, zapalenie trzustki
- obrzęk twarzy, wysypka skórna lub świąd skóry, zaczerwienienie skóry
- kurcze/skurcze mięśni, ból/sztywność mięśni
- duże stężenie potasu we krwi, które może spowodować zaburzenia rytmu serca, zmiany wyników
  badań krwi lub moczu związane z czynnością nerek, ciężkie zaburzenia czynności nerek
- ból w klatce piersiowej

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 1000 osób)
- ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem twarzy, warg, języka i (lub) gardła, który może powodować
  trudności w oddychaniu lub połykaniu (obrzęk naczynioruchowy), reakcje anafilaktyczne lub
  rzekomoanafilaktyczne, w tym wstrząs (poważne reakcje alergiczne, które wymagają
  natychmiastowej pomocy medycznej)
- splątanie, niepokój, zwłaszcza ruchowy
- zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, zażółcenie skóry i (lub) oczu (żółtaczka);
- małe stężenie sodu we krwi, które może być przyczyną uczucia zmęczenia i splątania, drżenia
  mięśni, drgawek i śpiączki
- ciężkie reakcje skórne.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Podawanie etorykoksybu w dawce 120 mg na dobę osobom przyjmującym długotrwale warfarynę powodowało zwiększenie o ok. 13% wartości INR - należy kontrolować czas protrombinowy/INR u pacjentów otrzymujących leki o działaniu przeciwzakrzepowym, zwłaszcza w pierwszych dniach leczenia etorykoksybem lub po zmianie jego dawki. NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. U niektórych pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (np. odwodnionych lub w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek) jednoczesne stosowanie inhibitora ACE lub antagonisty receptora angiotensyny II i leków hamujących cyklooksygenazę może powodować dalsze zaburzenia czynności nerek, włącznie z możliwością wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwykle odwracalnej. Takie interakcje należy brać pod uwagę u pacjentów przyjmujących etorykoksyb jednocześnie z inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II. Dlatego kombinację leków należy stosować ostrożnie, zwłaszcza u osób starszych. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni. Należy też rozważyć kontrolowanie czynności nerek po rozpoczęciu skojarzonego leczenia oraz okresowo później. W badaniu z udziałem zdrowych ochotników stwierdzono, że w stanie równowagi stacjonarnej etorykoksyb w dawce 120 mg raz na dobę nie wywierał wpływu na przeciwpłytkowe działanie kwasu acetylosalicylowego (81 mg raz na dobę). Etorykoksyb można podawać jednocześnie z małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego stosowanymi w profilaktyce sercowo-naczyniowej. Jednak jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego w małych dawkach i etorykoksybu może zwiększyć częstość owrzodzenia przewodu pokarmowego lub innych zaburzeń w porównaniu ze stosowaniem samego etorykoksybu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowanie etorykoksybu z kwasem acetylosalicylowym w większych dawkach niż stosowane w profilaktyce chorób układu krążenia lub z innymi lekami z grupy NLPZ. Jednoczesne stosowanie cyklosporyny lub takrolimusu z lekami z grupy NLPZ może zwiększać nefrotoksyczne działanie cyklosporyny lub takrolimusu. Należy kontrolować czynność nerek podczas jednoczesnego stosowania etorykoksybu z cyklosporyną lub takrolimusem. Leki z grupy NLPZ zmniejszają wydalanie litu przez nerki, zwiększając w ten sposób jego stężenie w osoczu. Jeśli to konieczne, należy uważnie kontrolować stężenie litu we krwi i dostosować jego dawkę zarówno podczas skojarzonego stosowania, jak i po odstawieniu NLPZ. Pacjentów przyjmujących jednocześnie etorykoksyb i metotreksat należy obserwować ze względu na działanie toksyczne metotreksatu. Etorykoksyb w dawce 60 mg podawany jednocześnie z doustnym środkiem antykoncepcyjnym zawierającym 35 µg etynyloestradiolu i 0,5 do 1 mg noretyndronu przez 21 dni zwiększał o 37% wartość AUC_0-24h etynyloestradiolu w stanie stacjonarnym. Etorykoksyb w dawce 120 mg podawany z tym samym doustnym środkiem antykoncepcyjnym (jednocześnie lub w odstępie 12 h) zwiększał AUC_0-24h etynyloestradiolu w stanie stacjonarnym o 50- 60%. Podczas wyboru doustnego środka antykoncepcyjnego do stosowania jednocześnie z etorykoksybem należy brać pod uwagę zwiększenie stężenia etynyloestradiolu. Zwiększenie stężenia etynyloestradiolu może zwiększyć częstość działań niepożądanych związanych ze stosowaniem doustnych środków antykoncepcyjnych (tj. żylne incydenty zakrzepowe u kobiet z grupy ryzyka). Podawanie etorykoksybu w dawce 120 mg przez 28 dni podczas HTZ zawierającej sprzężone estrogeny (w dawce 0,625 mg), zwiększyło średnią wartość AUC_0-24h w stanie stacjonarnym niesprzężonych estrogenów: estronu (41%), ekwiliny (76%) i 17-β-estradiolu (22%). Nie badano wpływu etorykoksybu w zalecanych dawkach 30 mg, 60 mg i 90 mg podczas długotrwałej terapii. Wpływ etorykoksybu w dawce 120 mg na ekspozycję (AUC_0-24h) na te estrogenowe składowe sprzężonych estrogenów stanowił mniej niż połowę wpływu obserwowanego podczas stosowania sprzężonych estrogenów w monoterapii, a dawkę zwiększono z 0,625 do 1,25 mg. Znaczenie kliniczne tych danych nie jest znane, a stosowanie większych dawek sprzężonych estrogenów jednocześnie z etorykoksybem nie zostało zbadane. Podczas wyboru pomenopauzalnej HTZ do stosowania jednocześnie z etorykoksybem należy uwzględnić zwiększenie stężenia estrogenów, gdyż mogłoby się ono wiązać ze zwiększeniem ryzyka działań niepożądanych HTZ. Etorykoksyb nie wpływał znacząco klinicznie na farmakokinetykę prednizonu lub prednizolonu. Etorykoksyb podawany przez 10 dni w dawce 120 mg raz na dobę zdrowym ochotnikom nie zmieniał wartości AUC_0-24h digoksyny w stanie stacjonarnym i nie wpływał na jej wydalanie nerkowe. Stwierdzono zwiększenie wartości C_max digoksyny (o ok. 33%). U większości pacjentów zmiana ta nie miała na ogół istotnego znaczenia klinicznego, jednak pacjentów ze zwiększonym ryzykiem działania toksycznego digoksyny należy obserwować podczas jednoczesnego stosowania digoksyny i etorykoksybu. Etorykoksyb jest inhibitorem aktywności ludzkiej sulfotransferazy, zwłaszcza SULT1E1. Ze względu na ograniczone dane zalecane jest zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania etorykoksybu z innymi substancjami czynnymi, które są metabolizowane głównie przez sulfotransferazy (np. salbutamol w postaci doustnej, minoksydyl). Etorykoksyb nie powinien hamować izoenzymów cytochromu P450 (CYP): 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4. W badaniu z udziałem zdrowych ochotników etorykoksyb w dawce 120 mg raz na dobę nie zmieniał aktywności CYP3A4, ocenionej na podstawie testu oddechowego po podaniu erytromycyny. W głównym szlaku metabolicznym etorykoksybu biorą udział enzymy układu CYP. Wydaje się, że w metabolizmie etorykoksybu in vivo uczestniczy CYP3A4. Badania in vitro wskazują, że CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 oraz CYP2C19 również mogą katalizować procesy głównego szlaku metabolicznego etorykoksybu, ale ich udział ilościowy nie został określony w badaniach in vivo. Ketokonazol, silny inhibitor CYP3A4, podawany przez 11 dni zdrowym ochotnikom w dawce 400 mg raz na dobę, nie wpływał istotnie klinicznie na farmakokinetykę etorykoksybu po podaniu pojedynczej dawki 60 mg (zwiększenie AUC o 43%). Jednoczesne podawanie silnych inhibitorow CYP3A4, worykonazolu (doustnie) lub mikonazolu (miejscowego żelu doustnego) i etorykoksybu powoduje niewielki wzrost ekspozycji na etorykoksyb, ale dostępne dane naukowe nie wskazują, aby to działanie miało znaczenie kliniczne. Jednoczesne stosowanie etorykoksybu i ryfampicyny, silnego induktora enzymów układu CYP, powodowało zmniejszenie o 65% stężenia etorykoksybu w osoczu. Interakcja ta może prowadzić do nawrotu objawów choroby, gdy oba leki stosowane są jednocześnie. Mimo że informacja ta może sugerować zwiększenie dawki, to nie zaleca się zwiększenia dawki etorykoksybu, gdyż nie badano połączenia ryfampicyny z etorykoksybem w dawkach większych od zalecanych w poszczególnych wskazaniach. Leki zobojętniające nie wpływają znacząco klinicznie na farmakokinetykę etorykoksybu.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl