Kuvan 100 mg tabletki do sporządzenia roztworu doustnego

1 tabl. zawiera 100 mg dichlorowodorku sapropteryny (równoważny 77 mg sapropteryny).

Sapropteryna jest syntetyczną wersja, odpowiadającą naturalnie występującej 6R-tertahydrobiopteryny (6R-BH4), która jest kofaktorem enzymu hydrolazy fenyloalaniny oraz aminokwasów tyrozyny i tryptofanu. Stosowana jest w hiperfenyloalaninemii. Zwiększone stężenie fenyloalaniny we krwi spowodowane jest mutacjami w obrębie genów odpowiedzialnych za kodowanie enzymu hydrolazy fenyloalaniny (fenyloketonuria - PKU)  lub genów kodujących enzymy, biorące udział w biosyntezie lub regeneracji 6R-BH4 (niedobór BH4). Sapropteryna przywraca aktywność hydrolazy fenyloalaniny, dzięki czemu nasila się metabolizm fenyloalaniny, w stopniu umożliwiającym: utrzymanie lub zmniejszenie jej stężenia we krwi, zapobieganie lub zmniejszanie dalszej kumulacji oraz zwiększenie tolerancji na podaż fenyloalaniny, zawartej w stosowanej diecie. Sapropteryna po podaniu doustnym jest szybko wchłaniana; po zażyciu rozpuszczonej tabletki C_max wynosi 3-4 godz. Wchłanianie jest zwiększone po spożyciu posiłków wysokokalorycznych i o dużej zawartości tłuszczów, co prowadzi do zwiększenia o 40-50% maksymalnego stężenia we krwi, po upływie 4-5 godz. Metabolizowana jest głównie w wątrobie, prawdopodobnie podlega takim samym procesom metabolicznym jak naturalnie występująca 6R-BH4. Po podaniu dożylnym wydalana jest głównie z moczem, a po podaniu doustnym wydalana jest z głównie z kałem i w niewielkiej ilości z moczem.

Leczenie hiperfenyloalaninemii (HPA) u dorosłych i dzieci w każdym wieku, chorujących na fenyloketonurię (PKU), u których stwierdzono reakcję na ten rodzaj leczenia. Leczenie HPA u dorosłych i dzieci z niedoborem tertahydrobiopteryny (BH4), u których stwierdzono reakcję na ten rodzaj leczenia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Zachować ostrożność stosując lek w ciąży. Stężenie fenyloalaniny należy dokładnie kontrolować przed i w czasie ciąży; duże stężenie może spowodować szkodliwe skutki zarówno dla płodu, jaki i matki. Stosowanie leku należy rozważyć wyłącznie wówczas, gdy przestrzeganie ścisłego reżimu dietetycznego nie prowadzi do wymaganego zmniejszenia stężenia fenyloalaniny we krwi. Nie stosować w czasie karmienia piersią.

Doustnie. Dorośli i dzieci. Terapia może być prowadzona tylko przez lekarza z doświadczeniem w leczeniu PKU i niedoboru BH4. Fenyloketonuria (PKU): dawka początkowa wynosi 10 mg/kg mc. raz na dobę; stosowana dawka najczęściej wynosi 5-20 mg/kg mc./dobę (pozwala na osiągnięcie i utrzymanie odpowiednich stężeń fenyloalaniny we krwi). Niedobór tertahydrobiopteryny (BH4): początkowa dawka wynosi 2-5 mg/kg mc. raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do 20 mg/kg mc./dobę. Może być konieczne podanie całej dawki dobowej w 2 lub 3 dawkach, w celu optymalizacji działania. Dawka dobowa, obliczona na podstawie masy ciała, powinna zostać zaokrąglona do najbliższej pełnej wielokrotności liczby 100. Reakcja na leczenie określana jest na podstawie stopnia zmniejszenia stężenia fenyloalaniny we krwi; stężenie należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia i po upływie 1 tyg., przy zalecanej dawce początkowej. Jeżeli zostanie stwierdzone niezadowalające tempo zmniejszania stężenia fenyloalaniny we krwi, wówczas dawkę leku można zwiększać w odstępach tygodniowych do 20 mg/kg mc./dobę, prowadząc cotygodniową kontrolę stężenia fenyloalaniny we krwi przez 1 mies. Dobrą reakcję na leczenie określa się, jako ≥ 30% zmniejszenie stężenia fenyloalaniny we krwi lub osiągnięcie terapeutycznego stężenia fenyloalaniny, określonego indywidualnie przez lekarza prowadzącego leczenie. Pacjenci, u których nie uda się osiągnąć tego poziomu reakcji na leczenie, podczas zalecanego miesiąca okresu testowego, powinni zostać uznani za niereagujących na leczenie. Jeżeli zostanie potwierdzona dobra reakcja na leczenie, dawkę można dostosować indywidualnie w przedziale 5-20 mg/kg mc./dobę odpowiednio do stopnia reakcji na lek. Zaleca się badanie stężenia fenyloalaniny i tyrozyny we krwi w 1. lub 2. tyg. po każdej zmianie. W czasie leczenia, pacjenci muszą przestrzegać ścisłej diety, ubogiej w fenyloalaninę i podlegać regularnej kontroli klinicznej. Szczególne grupy pacjentów. Ponieważ nie określono bezpieczeństwa i skuteczności leku, należy zachować ostrożność u pacjentów w wieku ≥65 lat, pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek. Sposób podawania. Pacjenci o mc. >20 kg: tabletki należy rozpuścić w 120 do 240 ml wody i mieszać do rozpuszczenia (zanim tabl. się rozpuszczą może upłynąć kilka minut). Dzieci o mc. <20 kg: w zależności od dawki (w mg/kg mc. na dobę) należy rozpuścić odpowiednią liczbę tabletek w takiej ilości wody, jak to przedstawiają tabele w ChPL, przy czym objętość roztworu przeznaczoną do podania oblicza się według zalecanej dawki dobowej. Zalecaną liczbę tabletek dla dawki 2 mg/kg, 5 mg/kg, 10 mg/kg i 20 mg/kg masy ciała na dobę, należy umieścić w miarce (z odpowiednim oznakowaniem podziałki 20 ml, 40 ml, 60 ml i 80 ml) z taką ilością wody jak to przedstawiają tabele w ChPL, i mieszać aż do rozpuszczenia. W celu skrócenia czasu rozpuszczania, tabletki można wcześniej rozkruszyć. Roztwór należy wypić lub podać dozującą strzykawka doustną w czasie od 15 do 20 min. Lek należy podawać z posiłkami w pojedynczej dawce dobowej, każdego dnia o tej samej porze, najlepiej rano.

Przedłużająca się ekspozycja na zmniejszone stężenia fenyloalaniny i tyrozyny we krwi w okresie niemowlęcym, związana była z zaburzeniami rozwoju neurologicznego dzieci. Aby zapewnić odpowiednią kontrolę stężenia fenyloalaniny i tyrozyny we krwi, oraz prawidłową równowagę żywieniową, konieczne jest aktywne przestrzeganie diety ubogiej w fenyloalaninę oraz kontrolowanie całkowitej podaży białek w trakcie leczenia preparatem. W przypadku wystąpienia innych chorób, należy skonsultować się z lekarzem, gdyż może dojść do wzrostu stężenia fenyloalaniny we krwi. Dane dotyczące długotrwałego stosowania preparatu są ograniczone. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania sapropteryny u pacjentów z predyspozycją do napadów drgawkowych. U takich pacjentów odnotowano napady drgawkowe oraz nasilenie napadów drgawkowych. Należy z dużą ostrożnością stosować sapropterynę u pacjentów, przyjmujących równocześnie preparaty lewodopy, ponieważ skojarzone leczenie z sapropteryną może być przyczyną zwiększonej pobudliwości i drażliwości. Nie przeprowadzono specjalnych badań u dzieci w wieku <4 lat. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania leku u pacjentów w wieku >65 lat nie zostały potwierdzone. Przepisując preparat pacjentom w podeszłym wieku należy zachować szczególną ostrożność. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania leku u pacjentów z niewydolnością nerek i niewydolnością wątroby nie zostały potwierdzone. Po przerwaniu leczenia może dojść do reakcji z odbicia polegającej na zwiększeniu stężenia fenyloalaniny we krwi względem wartości przed rozpoczęciem stosowania leku. 1 tabletka zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg), to znaczy, że uznaje się go za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Zgłoszono kilka przypadków reakcji alergicznych (takich jak wysypka skórna i ciężkie reakcje).
Ich częstość nie jest znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Pojawienie się czerwonych, swędzących, wypukłych miejsc (pokrzywka), wycieku z nosa, szybkiego
lub nierównego tętna, obrzęku języka i gardła, kichania, sapania, poważnych trudności w oddychaniu
lub zawrotów głowy może oznaczać występowanie ciężkich reakcji alergicznych na przyjmowany lek.
W przypadku zauważenia takich objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem
prowadzącym.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować u więcej niż 1 osoby na 10)
Bóle głowy i wodnisty nieżyt nosa.

Częste działania niepożądane (mogą występować u mniej niż 1 osoby na 10)
Ból gardła, niedrożność nosa lub zatkany nos, kaszel, biegunka, wymioty, ból brzucha, zbyt małe
stężenie fenyloalaniny w badaniach krwi, niestrawność oraz uczucie mdłości (nudności) (patrz
punkt 2: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych)
Zapalenie żołądka (zapalenie błony śluzowej żołądka), zapalenie przełyku (zapalenie błony śluzowej
przełyku).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Zaleca się szczególną ostrożność podczas równoczesnego stosowania z inhibitorami reduktazy difolianowej (metotreksatem, trimetoprymem), gdyż mają one wpływ na metabolizm BH4. BH4 jest kofaktorem syntetazy tlenku azotu; należy zachować szczególną ostrożność stosując równocześnie inne leki wpływające na metabolizm i działanie tlenku azotu, w tym także stosowane miejscowo (nitraty: triazotan gliceryny, diazotan izosorbitolu, nitroprusydek sodu, molsydomina; inhibitory fosfodiesterazy-5; minoksydyl). Należy zachować szczególną ostrożność zalecając preparat pacjentom leczonym preparatami lewodopy. Podczas jednoczesnego podawania preparatów lewodopy i sapropteryny u pacjentów z niedoborem BH4 obserwowano napady drgawkowe, nasilone napady drgawkowe, zwiększoną pobudliwość i drażliwość.

Merck Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 142 B
02-305 Warszawa
22-535-97-00
[email protected]
www.merckgroup.com/pl-pl