Brak informacji o średniej cenie
1
Item 1 of 1
Lenalidomide Zentiva 5 mg kapsułki twarde
Lenalidomide
tylko na receptędo zastrzeżonego stosowania
Opis
1. Co to jest lek Lenalidomide Zentiva i w jakim celu się go stosuje
Lek Lenalidomide Zentiva zawiera substancję czynną lenalidomid i należy do grupy leków, które
wpływają na czynność układu odpornościowego.
Lek Lenalidomide Zentiva stosuje się u dorosłych w leczeniu:
- szpiczaka mnogiego,
- zespołów mielodysplastycznych,
- chłoniaka z komórek płaszcza,
- chłoniaka grudkowego.
Szpiczak mnogi
Szpiczak mnogi jest rodzajem nowotworu, który atakuje pewien rodzaj białych krwinek,
nazywanych komórkami plazmatycznymi. Komórki te gromadzą się w szpiku kostnym i dzielą się w
niekontrolowany sposób. Może to prowadzić do uszkodzeń kości i nerek.
W zasadzie szpiczak mnogi jest nieuleczalny. Jednak możliwe jest czasowe znaczne złagodzenie lub
usunięcie objawów choroby. Stan taki nazywa się „remisją”.
Noworozpoznany szpiczak mnogi – u pacjentów po przeszczepieniu szpiku kostnego
Lek Lenalidomide Zentiva stosuje się bez innych leków w leczeniu podtrzymującym u pacjentów,
którzy uzyskali odpowiedni stan po przeszczepieniu szpiku kostnego.
Noworozpoznany szpiczak mnogi – u pacjentów, u których nie jest możliwe przeszczepienie szpiku
kostnego
Lek Lenalidomide Zentiva przyjmuje się razem z innymi lekami:
- z lekiem stosowanym w chemioterapii, zwanym „bortezomibem”,
- z lekiem o działaniu przeciwzapalnym o nazwie „deksametazon”,
- z lekiem stosowanym w chemioterapii o nazwie „melfalan”,
- z lekiem hamującym czynność układu odpornościowego o nazwie „prednizon”.
Pacjent rozpoczyna leczenie przyjmując lek Lenalidomide Zentiva razem z dodatkowymi
lekami, a następnie kontynuuje leczenie samym lekiem Lenalidomide Zentiva.
Jeśli pacjent ma 75 lat lub więcej albo stwierdzono u niego zaburzenia czynności nerek o nasileniu
umiarkowanym lub ciężkim, lekarz przeprowadzi dokładne badania przed rozpoczęciem leczenia.
Szpiczak mnogi – u pacjentów otrzymujących wcześniejsze leczenie
Lek Lenalidomide Zentiva przyjmuje się razem z lekiem przeciwzapalnym, zwanym
„deksametazonem”.
Lek Lenalidomide Zentiva może zatrzymać zaostrzenie objawów szpiczaka mnogiego.
Wykazano również, że może opóźnić nawrót szpiczaka po leczeniu.
Zespoły mielodysplastyczne (MDS)
Zespoły mielodysplastyczne (MDS) to grupa różnych chorób krwi i szpiku kostnego. Obecne są
nieprawidłowe komórki krwi, które nie funkcjonują prawidłowo. U pacjentów mogą występować
różne objawy podmiotowe i przedmiotowe, włączając w to małą liczbę czerwonych krwinek (anemia),
konieczność przeprowadzania przetoczeń krwi oraz ryzyko zakażenia.
Lek Lenalidomide Zentiva w monoterapii stosuje się w leczeniu dorosłych pacjentów, u których
rozpoznano MDS, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe warunki:
- pacjent z powodu małej liczby czerwonych krwinek potrzebuje regularnych przetoczeń krwi
(„anemia zależna od przetoczeń”);
- u pacjenta występuje nieprawidłowość w komórkach szpiku kostnego nazywana „izolowaną
nieprawidłowością cytogenetyczną w postaci delecji 5q”. Oznacza to, że organizm pacjenta nie
wytwarza wystarczającej liczby zdrowych komórek krwi;
- u pacjenta stosowano uprzednio inne sposoby leczenia, które okazały się niewłaściwe lub nie były
wystarczająco skuteczne.
Przyjmowanie leku Lenalidomide Zentiva może prowadzić do zwiększenia liczby zdrowych krwinek
produkowanych przez organizm, poprzez ograniczenie liczby komórek nieprawidłowych.
- może to prowadzić do zmniejszenia liczby wymaganych przetoczeń krwi. Możliwe jest, że
przetoczenia nie będą już potrzebne.
Chłoniak z komórek płaszcza (MCL)
MCL to nowotwór części układu odpornościowego (tkanki limfatycznej). Atakuje on pewien typ
białych krwinek zwanych limfocytami B lub komórkami B. Chłoniak z komórek płaszcza to choroba
charakteryzująca się niekontrolowanym wzrostem limfocytów B, w wyniku czego dochodzi do ich
nagromadzenia w tkance limfatycznej, szpiku kostnym lub krwi.
Chłoniak grudkowy (ang. Follicular lymphoma, FL)
FL to powoli rosnący nowotwór złośliwy atakujący limfocyty B. Jest to typ białych krwinek
pomagających organizmowi w zwalczaniu zakażeń. U pacjenta z FL może dochodzić do gromadzenia
zbyt dużej liczby limfocytów B we krwi, szpiku kostnym, węzłach chłonnych i śledzionie.
Lek Lenalidomide Zentiva przyjmuje się razem z innym lekiem zwanym „rytuksymabem” w leczeniu
dorosłych pacjentów z uprzednio leczonym chłoniakiem grudkowym.
Jak działa lek Lenalidomide Zentiva
Lek działa poprzez wpływ na układ odpornościowy organizmu i bezpośrednio atakuje komórki
nowotworowe. Na mechanizm jego działania składają się:
- hamowanie rozwoju komórek nowotworowych
- hamowanie proces tworzenia się naczyń krwionośnych w nowotworze
- pobudzenie części układu odpornościowego w celu zaatakowania komórek nowotworowych.
Lek Lenalidomide Zentiva zawiera substancję czynną lenalidomid i należy do grupy leków, które
wpływają na czynność układu odpornościowego.
Lek Lenalidomide Zentiva stosuje się u dorosłych w leczeniu:
- szpiczaka mnogiego,
- zespołów mielodysplastycznych,
- chłoniaka z komórek płaszcza,
- chłoniaka grudkowego.
Szpiczak mnogi
Szpiczak mnogi jest rodzajem nowotworu, który atakuje pewien rodzaj białych krwinek,
nazywanych komórkami plazmatycznymi. Komórki te gromadzą się w szpiku kostnym i dzielą się w
niekontrolowany sposób. Może to prowadzić do uszkodzeń kości i nerek.
W zasadzie szpiczak mnogi jest nieuleczalny. Jednak możliwe jest czasowe znaczne złagodzenie lub
usunięcie objawów choroby. Stan taki nazywa się „remisją”.
Noworozpoznany szpiczak mnogi – u pacjentów po przeszczepieniu szpiku kostnego
Lek Lenalidomide Zentiva stosuje się bez innych leków w leczeniu podtrzymującym u pacjentów,
którzy uzyskali odpowiedni stan po przeszczepieniu szpiku kostnego.
Noworozpoznany szpiczak mnogi – u pacjentów, u których nie jest możliwe przeszczepienie szpiku
kostnego
Lek Lenalidomide Zentiva przyjmuje się razem z innymi lekami:
- z lekiem stosowanym w chemioterapii, zwanym „bortezomibem”,
- z lekiem o działaniu przeciwzapalnym o nazwie „deksametazon”,
- z lekiem stosowanym w chemioterapii o nazwie „melfalan”,
- z lekiem hamującym czynność układu odpornościowego o nazwie „prednizon”.
Pacjent rozpoczyna leczenie przyjmując lek Lenalidomide Zentiva razem z dodatkowymi
lekami, a następnie kontynuuje leczenie samym lekiem Lenalidomide Zentiva.
Jeśli pacjent ma 75 lat lub więcej albo stwierdzono u niego zaburzenia czynności nerek o nasileniu
umiarkowanym lub ciężkim, lekarz przeprowadzi dokładne badania przed rozpoczęciem leczenia.
Szpiczak mnogi – u pacjentów otrzymujących wcześniejsze leczenie
Lek Lenalidomide Zentiva przyjmuje się razem z lekiem przeciwzapalnym, zwanym
„deksametazonem”.
Lek Lenalidomide Zentiva może zatrzymać zaostrzenie objawów szpiczaka mnogiego.
Wykazano również, że może opóźnić nawrót szpiczaka po leczeniu.
Zespoły mielodysplastyczne (MDS)
Zespoły mielodysplastyczne (MDS) to grupa różnych chorób krwi i szpiku kostnego. Obecne są
nieprawidłowe komórki krwi, które nie funkcjonują prawidłowo. U pacjentów mogą występować
różne objawy podmiotowe i przedmiotowe, włączając w to małą liczbę czerwonych krwinek (anemia),
konieczność przeprowadzania przetoczeń krwi oraz ryzyko zakażenia.
Lek Lenalidomide Zentiva w monoterapii stosuje się w leczeniu dorosłych pacjentów, u których
rozpoznano MDS, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe warunki:
- pacjent z powodu małej liczby czerwonych krwinek potrzebuje regularnych przetoczeń krwi
(„anemia zależna od przetoczeń”);
- u pacjenta występuje nieprawidłowość w komórkach szpiku kostnego nazywana „izolowaną
nieprawidłowością cytogenetyczną w postaci delecji 5q”. Oznacza to, że organizm pacjenta nie
wytwarza wystarczającej liczby zdrowych komórek krwi;
- u pacjenta stosowano uprzednio inne sposoby leczenia, które okazały się niewłaściwe lub nie były
wystarczająco skuteczne.
Przyjmowanie leku Lenalidomide Zentiva może prowadzić do zwiększenia liczby zdrowych krwinek
produkowanych przez organizm, poprzez ograniczenie liczby komórek nieprawidłowych.
- może to prowadzić do zmniejszenia liczby wymaganych przetoczeń krwi. Możliwe jest, że
przetoczenia nie będą już potrzebne.
Chłoniak z komórek płaszcza (MCL)
MCL to nowotwór części układu odpornościowego (tkanki limfatycznej). Atakuje on pewien typ
białych krwinek zwanych limfocytami B lub komórkami B. Chłoniak z komórek płaszcza to choroba
charakteryzująca się niekontrolowanym wzrostem limfocytów B, w wyniku czego dochodzi do ich
nagromadzenia w tkance limfatycznej, szpiku kostnym lub krwi.
Chłoniak grudkowy (ang. Follicular lymphoma, FL)
FL to powoli rosnący nowotwór złośliwy atakujący limfocyty B. Jest to typ białych krwinek
pomagających organizmowi w zwalczaniu zakażeń. U pacjenta z FL może dochodzić do gromadzenia
zbyt dużej liczby limfocytów B we krwi, szpiku kostnym, węzłach chłonnych i śledzionie.
Lek Lenalidomide Zentiva przyjmuje się razem z innym lekiem zwanym „rytuksymabem” w leczeniu
dorosłych pacjentów z uprzednio leczonym chłoniakiem grudkowym.
Jak działa lek Lenalidomide Zentiva
Lek działa poprzez wpływ na układ odpornościowy organizmu i bezpośrednio atakuje komórki
nowotworowe. Na mechanizm jego działania składają się:
- hamowanie rozwoju komórek nowotworowych
- hamowanie proces tworzenia się naczyń krwionośnych w nowotworze
- pobudzenie części układu odpornościowego w celu zaatakowania komórek nowotworowych.
Wskazania
Szpiczak mnogi. W monoterapii w leczeniu podtrzymującym dorosłych pacjentów z noworozpoznanym szpiczakiem mnogim po autologicznym przeszczepieniu komórek macierzystych. Ww terapii skojarzonej z deksametazonem lub bortezomibem i deksametazonem lub z melfalanem i prednizonem w leczeniu dorosłych pacjentów z nieleczonym uprzednio szpiczakiem mnogim, którzy nie kwalifikują się do przeszczepu. W skojarzeniu z deksametazonem w leczeniu dorosłych pacjentów ze szpiczakiem mnogim, u których stosowano uprzednio co najmniej jeden schemat leczenia. Zespoły mielodysplastyczne. W monoterapii do leczenia dorosłych pacjentów z anemią zależną od przetoczeń w przebiegu zespołów mielodysplastycznych o niskim lub pośrednim-1 ryzyku, związanych z nieprawidłowością cytogenetyczną w postaci izolowanej delecji 5q, jeżeli inne sposoby leczenia są niewystarczające lub niewłaściwe. Chłoniak z komórek płaszcza. W monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z nawracającym lub opornym na leczenie chłoniakiem z komórek płaszcza. Chłoniak grudkowy. W skojarzeniu z rytuksymabem (przeciwciałem anty-CD20) do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentów z uprzednio leczonym chłoniakiem grudkowym (FL) (stopnia 1–3a).
Działania niepożądane
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać
przyjmowanie leku Lenalidomide Zentiva i natychmiast zwrócić się do lekarza – może być
konieczne natychmiastowe leczenie:
- pokrzywka, wysypka, obrzęk oczu, ust lub twarzy, trudności w oddychaniu lub świąd, które mogą
być objawami ciężkich postaci reakcji alergicznych nazywanych obrzękiem naczynioruchowym i
reakcją anafilaktyczną;
- ciężka reakcja alergiczna mogąca zaczynać się jako wysypka w jednym miejscu, ulegająca
rozszerzeniu na obszar całego ciała i przebiegająca ze znaczną utratą naskórka (zespół Stevensa-
Johnsona i (lub) toksyczna rozpływna martwica naskórka);
- rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych,
nieprawidłowości w obrazie krwi (eozynofilia), powiększone węzły chłonne i zajęcie innych
narządów (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi określana również jako
„DRESS” lub „zespół nadwrażliwości na lek”). Patrz również punkt 2.
Należy natychmiast poinformować lekarza o wystąpieniu któregokolwiek z poniższych ciężkich
działań niepożądanych:
- gorączka, dreszcze, ból gardła, kaszel, owrzodzenie jamy ustnej lub jakiekolwiek inne
objawy zakażenia (w tym zakażenie krwi – posocznica);
- krwawienie lub powstawanie siniaków bez urazu;
- ból w klatce piersiowej lub ból nóg;
- duszność;
- ból kości, osłabienie mięśni, uczucie splątania lub zmęczenie mogące wynikać z
wysokiego stężenia wapnia we krwi.
Lenalidomid może zmniejszać liczbę krwinek białych, które zwalczają zakażenie, a także komórek
krwi, które ułatwiają krzepnięcie krwi (płytek krwi), co może prowadzić do zaburzeń krzepnięcia, np.
krwawienia z nosa oraz siniaczenia. Lenalidomid może również powodować powstawanie zakrzepów
w żyłach (zakrzepica).
Inne działania niepożądane
U niewielkiej liczby pacjentów może rozwinąć się jeszcze inny rodzaj nowotworu i możliwe, że
ryzyko jego powstania jest większe podczas stosowania lenalidomidu. Z tego względu przed
przepisaniem tego leku lekarz uważnie oceni korzyści i ryzyko związane z leczeniem.
Bardzo częste (mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób)
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co może powodować niedokrwistość prowadzącą do
męczliwości i osłabienia
- wysypki, świąd
- skurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból mięśni, bolesność mięśni, ból kości, ból stawów, ból pleców,
ból kończyn
- uogólnione obrzęki, włączając w to obrzęki rąk i nóg;
- osłabienie, zmęczenie
- gorączka i objawy grypopodobne, w tym gorączka, ból mięśni, ból głowy, ból ucha, kaszel i dreszcze
- drętwienie, mrowienie lub pieczenie skóry, bóle dłoni lub stóp, zawroty głowy, drżenie
- zmniejszenie apetytu, zmienione odczuwanie smaków
- nasilenie bólu, powiększenie się guza lub zaczerwienienie wokół guza
- zmniejszenie masy ciała ''''
- zaparcia, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, zgaga
- małe stężenie potasu lub wapnia i (lub) sodu we krwi
- nieprawidłowo niska czynność tarczycy
- ból nóg (który może być objawem zakrzepicy), ból w klatce piersiowej lub duszność (które mogą
być objawem obecności skrzeplin krwi w płucach, nazywaną zatorowością płucną);
- wszystkie rodzaje zakażeń, w tym zakażenie zatok przynosowych, zakażenie płuc i górnych dróg
oddechowych
- duszność
- zamazane widzenie
- zamglone widzenie (zaćma)
- problemy z nerkami, między innymi nieprawidłowa praca nerek lub niezdolność do utrzymania
prawidłowej czynności nerek
- nieprawidłowe wyniki badań wątroby
- zwiększenie wartości wyników badań czynności wątroby
- zmiany dotyczące białek krwi, prowadzące do obrzęku naczyń (zapalenie naczyń)
- zwiększenie stężenia cukru we krwi (cukrzyca)
- zmniejszenie stężenia cukru we krwi
- ból głowy
- krwawienie z nosa
- sucha skóra
- depresja, zmiana nastroju, trudności ze snem;
- kaszel
- spadek ciśnienia krwi
- niejasne uczucie fizycznego dyskomfortu, złe samopoczucie
- bolący stan zapalny ust, suchość w jamie ustnej
- odwodnienie.
Częste (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób)
- rozpad czerwonych krwinek (niedokrwistość hemolityczna)
- niektóre rodzaje guzów skóry
- krwawienie z dziąseł, żołądka lub jelit
- zwiększenie ciśnienia krwi, wolny, szybki lub nieregularny rytm pracy serca
- zwiększenie ilości substancji powstającej w wyniku prawidłowego i nieprawidłowego rozpadu
czerwonych krwinek
- zwiększenie stężenia białka wskazującego na występowanie stanu zapalnego w organizmie
- ciemnienie skóry; zabarwienie skóry w wyniku krwawienia pod jej powierzchnią, zwykle wywołanego
przez siniaczenie; obrzęk skóry napełnionej krwią, siniaki
- zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi
- wykwity skórne, zaczerwienienie skóry, pękanie, schodzenie lub łuszczenie się skóry, pokrzywka
- świąd, wzmożone pocenie, poty nocne
- trudności w przełykaniu, ból gardła, problemy z jakością głosu lub zmiany głosu
- nieżyt nosa
- wydalanie znacznie większej lub znacznie mniejszej ilości moczu niż prawidłowo lub niezdolność do
kontrolowania czasu oddawania moczu
- wydalanie krwi w moczu
- duszność, zwłaszcza w pozycji leżącej (co może być objawem niewydolności serca)
- trudności ze wzwodem
- udar, omdlenia, zawroty głowy (zaburzenia ucha wewnętrznego wywołujące uczucie, że wszystko
wokół wiruje), przejściowa utrata przytomności
- ból w klatce piersiowej rozprzestrzeniający się do ramion, szyi, żuchwy, pleców lub brzucha,
uczucie pocenia się i braku oddechu, nudności lub wymioty, które mogą być objawami ataku serca
(zawał mięśnia sercowego)
- słabość mięśni, brak energii ● ból szyi, ból w klatce piersiowej
- dreszcze
- obrzęki stawów
- spowolnienie lub zablokowanie wypływu żółci z wątroby
- małe stężenie fosforanów lub magnezu we krwi
- trudności w mówieniu
- uszkodzenie wątroby
- zaburzenia równowagi, trudności z poruszaniem się
- głuchota, szumy uszne (dzwonienie w uszach)
- ból nerwów, nieprzyjemne nieprawidłowe odczucia, zwłaszcza w reakcji na dotyk
- nadmierna ilość żelaza w organizmie
- pragnienie
- uczucie splątania
- ból zęba
- upadek mogący prowadzić do urazu.
Niezbyt częste (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób)
- krwawienie wewnątrz czaszki
- problemy z krążeniem
- utrata wzroku
- utrata popędu płciowego (libido)
- wydalanie dużych ilości moczu, z towarzyszącym bólem kości i osłabieniem, co może być
objawem choroby nerek (zespół Fanconiego)
- żółte zabarwienie skóry, błon śluzowych lub oczu (żółtaczka), jasne zabarwienie stolca, ciemne
zabarwienie moczu, świąd skóry, wysypka, ból lub obrzęk brzucha – mogą być objawami uszkodzenia
wątroby (niewydolność wątroby);
- ból brzucha, wzdęcie lub biegunka, które mogą być objawami zapalenia jelita grubego (tzw.
zapalenie okrężnicy lub kątnicy)
- uszkodzenie komórek nerek (zwane martwicą kanalików nerkowych)
- zmiany zabarwienia skóry, wrażliwość na światło słoneczne
- zespół rozpadu guza – powikłania przemiany materii, które mogą wystąpić w trakcie leczenia nowotworu,
jak również czasami bez leczenia. Powikłania te spowodowane są przez produkty rozpadu obumierających
komórek nowotworowych i mogą obejmować: zmiany w składzie chemicznym krwi; duże stężenia
potasu, fosforu, kwasu moczowego oraz małe stężenie wapnia prowadzące w konsekwencji do
zaburzeń czynności nerek, rytmu serca, wystąpienia drgawek, a czasem śmierci
- podwyższone ciśnienie krwi w naczyniach krwionośnych prowadzących do płuc (nadciśnienie płucne)
Częstość nieznana ( nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- nagły lub łagodny, ale nasilający się ból w górnej części brzucha i (lub) pleców, trwający przez kilka
dni, najczęściej z towarzyszącymi nudnościami, wymiotami, gorączką oraz nagłym przyspieszeniem
tętna – objawy te mogą wystąpić w związku z zapaleniem trzustki
- świszczący oddech, duszność lub suchy kaszel, których przyczyną może być zapalenie tkanki płuc
- obserwowano rzadkie przypadki rozpadu mięśni (ból, osłabienie lub obrzęk mięśni) mogące prowadzić
do problemów z nerkami (rabdomioliza), niektóre z nich wówczas, gdy lenalidomid podawano\
jednocześnie ze statyną (rodzaj leku obniżającego stężenie cholesterolu we krwi)
- choroba skóry wywołana przez zapalenie małych naczyń krwionośnych, przebiegająca z bólem stawów
i gorączką (leukocytoklastyczne zapalenie naczyń)
- rozpad ściany żołądka lub jelita, co może prowadzić do bardzo poważnego zakażenia. Należy
powiedzieć lekarzowi w razie wystąpienia silnego bólu brzucha, gorączki, nudności, wymiotów,
obecności krwi w kale lub zmiany rytmu wypróżnień.
- zakażenia wirusowe, w tym wirusem półpaśca (choroba wirusowa powodująca bolesną wysypkę skórną
z pęcherzami) oraz nawrót zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (co może powodować
zażółcenie skóry i oczu, ciemnobrązowe zabarwienie moczu, ból podbrzusza po prawej stronie, gorączkę,
nudności oraz wymioty)
- odrzucenie przeszczepu narządu miąższowego (np. nerki, serca).
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301,
faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać
przyjmowanie leku Lenalidomide Zentiva i natychmiast zwrócić się do lekarza – może być
konieczne natychmiastowe leczenie:
- pokrzywka, wysypka, obrzęk oczu, ust lub twarzy, trudności w oddychaniu lub świąd, które mogą
być objawami ciężkich postaci reakcji alergicznych nazywanych obrzękiem naczynioruchowym i
reakcją anafilaktyczną;
- ciężka reakcja alergiczna mogąca zaczynać się jako wysypka w jednym miejscu, ulegająca
rozszerzeniu na obszar całego ciała i przebiegająca ze znaczną utratą naskórka (zespół Stevensa-
Johnsona i (lub) toksyczna rozpływna martwica naskórka);
- rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych,
nieprawidłowości w obrazie krwi (eozynofilia), powiększone węzły chłonne i zajęcie innych
narządów (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi określana również jako
„DRESS” lub „zespół nadwrażliwości na lek”). Patrz również punkt 2.
Należy natychmiast poinformować lekarza o wystąpieniu któregokolwiek z poniższych ciężkich
działań niepożądanych:
- gorączka, dreszcze, ból gardła, kaszel, owrzodzenie jamy ustnej lub jakiekolwiek inne
objawy zakażenia (w tym zakażenie krwi – posocznica);
- krwawienie lub powstawanie siniaków bez urazu;
- ból w klatce piersiowej lub ból nóg;
- duszność;
- ból kości, osłabienie mięśni, uczucie splątania lub zmęczenie mogące wynikać z
wysokiego stężenia wapnia we krwi.
Lenalidomid może zmniejszać liczbę krwinek białych, które zwalczają zakażenie, a także komórek
krwi, które ułatwiają krzepnięcie krwi (płytek krwi), co może prowadzić do zaburzeń krzepnięcia, np.
krwawienia z nosa oraz siniaczenia. Lenalidomid może również powodować powstawanie zakrzepów
w żyłach (zakrzepica).
Inne działania niepożądane
U niewielkiej liczby pacjentów może rozwinąć się jeszcze inny rodzaj nowotworu i możliwe, że
ryzyko jego powstania jest większe podczas stosowania lenalidomidu. Z tego względu przed
przepisaniem tego leku lekarz uważnie oceni korzyści i ryzyko związane z leczeniem.
Bardzo częste (mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób)
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co może powodować niedokrwistość prowadzącą do
męczliwości i osłabienia
- wysypki, świąd
- skurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból mięśni, bolesność mięśni, ból kości, ból stawów, ból pleców,
ból kończyn
- uogólnione obrzęki, włączając w to obrzęki rąk i nóg;
- osłabienie, zmęczenie
- gorączka i objawy grypopodobne, w tym gorączka, ból mięśni, ból głowy, ból ucha, kaszel i dreszcze
- drętwienie, mrowienie lub pieczenie skóry, bóle dłoni lub stóp, zawroty głowy, drżenie
- zmniejszenie apetytu, zmienione odczuwanie smaków
- nasilenie bólu, powiększenie się guza lub zaczerwienienie wokół guza
- zmniejszenie masy ciała ''''
- zaparcia, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, zgaga
- małe stężenie potasu lub wapnia i (lub) sodu we krwi
- nieprawidłowo niska czynność tarczycy
- ból nóg (który może być objawem zakrzepicy), ból w klatce piersiowej lub duszność (które mogą
być objawem obecności skrzeplin krwi w płucach, nazywaną zatorowością płucną);
- wszystkie rodzaje zakażeń, w tym zakażenie zatok przynosowych, zakażenie płuc i górnych dróg
oddechowych
- duszność
- zamazane widzenie
- zamglone widzenie (zaćma)
- problemy z nerkami, między innymi nieprawidłowa praca nerek lub niezdolność do utrzymania
prawidłowej czynności nerek
- nieprawidłowe wyniki badań wątroby
- zwiększenie wartości wyników badań czynności wątroby
- zmiany dotyczące białek krwi, prowadzące do obrzęku naczyń (zapalenie naczyń)
- zwiększenie stężenia cukru we krwi (cukrzyca)
- zmniejszenie stężenia cukru we krwi
- ból głowy
- krwawienie z nosa
- sucha skóra
- depresja, zmiana nastroju, trudności ze snem;
- kaszel
- spadek ciśnienia krwi
- niejasne uczucie fizycznego dyskomfortu, złe samopoczucie
- bolący stan zapalny ust, suchość w jamie ustnej
- odwodnienie.
Częste (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób)
- rozpad czerwonych krwinek (niedokrwistość hemolityczna)
- niektóre rodzaje guzów skóry
- krwawienie z dziąseł, żołądka lub jelit
- zwiększenie ciśnienia krwi, wolny, szybki lub nieregularny rytm pracy serca
- zwiększenie ilości substancji powstającej w wyniku prawidłowego i nieprawidłowego rozpadu
czerwonych krwinek
- zwiększenie stężenia białka wskazującego na występowanie stanu zapalnego w organizmie
- ciemnienie skóry; zabarwienie skóry w wyniku krwawienia pod jej powierzchnią, zwykle wywołanego
przez siniaczenie; obrzęk skóry napełnionej krwią, siniaki
- zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi
- wykwity skórne, zaczerwienienie skóry, pękanie, schodzenie lub łuszczenie się skóry, pokrzywka
- świąd, wzmożone pocenie, poty nocne
- trudności w przełykaniu, ból gardła, problemy z jakością głosu lub zmiany głosu
- nieżyt nosa
- wydalanie znacznie większej lub znacznie mniejszej ilości moczu niż prawidłowo lub niezdolność do
kontrolowania czasu oddawania moczu
- wydalanie krwi w moczu
- duszność, zwłaszcza w pozycji leżącej (co może być objawem niewydolności serca)
- trudności ze wzwodem
- udar, omdlenia, zawroty głowy (zaburzenia ucha wewnętrznego wywołujące uczucie, że wszystko
wokół wiruje), przejściowa utrata przytomności
- ból w klatce piersiowej rozprzestrzeniający się do ramion, szyi, żuchwy, pleców lub brzucha,
uczucie pocenia się i braku oddechu, nudności lub wymioty, które mogą być objawami ataku serca
(zawał mięśnia sercowego)
- słabość mięśni, brak energii ● ból szyi, ból w klatce piersiowej
- dreszcze
- obrzęki stawów
- spowolnienie lub zablokowanie wypływu żółci z wątroby
- małe stężenie fosforanów lub magnezu we krwi
- trudności w mówieniu
- uszkodzenie wątroby
- zaburzenia równowagi, trudności z poruszaniem się
- głuchota, szumy uszne (dzwonienie w uszach)
- ból nerwów, nieprzyjemne nieprawidłowe odczucia, zwłaszcza w reakcji na dotyk
- nadmierna ilość żelaza w organizmie
- pragnienie
- uczucie splątania
- ból zęba
- upadek mogący prowadzić do urazu.
Niezbyt częste (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób)
- krwawienie wewnątrz czaszki
- problemy z krążeniem
- utrata wzroku
- utrata popędu płciowego (libido)
- wydalanie dużych ilości moczu, z towarzyszącym bólem kości i osłabieniem, co może być
objawem choroby nerek (zespół Fanconiego)
- żółte zabarwienie skóry, błon śluzowych lub oczu (żółtaczka), jasne zabarwienie stolca, ciemne
zabarwienie moczu, świąd skóry, wysypka, ból lub obrzęk brzucha – mogą być objawami uszkodzenia
wątroby (niewydolność wątroby);
- ból brzucha, wzdęcie lub biegunka, które mogą być objawami zapalenia jelita grubego (tzw.
zapalenie okrężnicy lub kątnicy)
- uszkodzenie komórek nerek (zwane martwicą kanalików nerkowych)
- zmiany zabarwienia skóry, wrażliwość na światło słoneczne
- zespół rozpadu guza – powikłania przemiany materii, które mogą wystąpić w trakcie leczenia nowotworu,
jak również czasami bez leczenia. Powikłania te spowodowane są przez produkty rozpadu obumierających
komórek nowotworowych i mogą obejmować: zmiany w składzie chemicznym krwi; duże stężenia
potasu, fosforu, kwasu moczowego oraz małe stężenie wapnia prowadzące w konsekwencji do
zaburzeń czynności nerek, rytmu serca, wystąpienia drgawek, a czasem śmierci
- podwyższone ciśnienie krwi w naczyniach krwionośnych prowadzących do płuc (nadciśnienie płucne)
Częstość nieznana ( nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- nagły lub łagodny, ale nasilający się ból w górnej części brzucha i (lub) pleców, trwający przez kilka
dni, najczęściej z towarzyszącymi nudnościami, wymiotami, gorączką oraz nagłym przyspieszeniem
tętna – objawy te mogą wystąpić w związku z zapaleniem trzustki
- świszczący oddech, duszność lub suchy kaszel, których przyczyną może być zapalenie tkanki płuc
- obserwowano rzadkie przypadki rozpadu mięśni (ból, osłabienie lub obrzęk mięśni) mogące prowadzić
do problemów z nerkami (rabdomioliza), niektóre z nich wówczas, gdy lenalidomid podawano\
jednocześnie ze statyną (rodzaj leku obniżającego stężenie cholesterolu we krwi)
- choroba skóry wywołana przez zapalenie małych naczyń krwionośnych, przebiegająca z bólem stawów
i gorączką (leukocytoklastyczne zapalenie naczyń)
- rozpad ściany żołądka lub jelita, co może prowadzić do bardzo poważnego zakażenia. Należy
powiedzieć lekarzowi w razie wystąpienia silnego bólu brzucha, gorączki, nudności, wymiotów,
obecności krwi w kale lub zmiany rytmu wypróżnień.
- zakażenia wirusowe, w tym wirusem półpaśca (choroba wirusowa powodująca bolesną wysypkę skórną
z pęcherzami) oraz nawrót zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (co może powodować
zażółcenie skóry i oczu, ciemnobrązowe zabarwienie moczu, ból podbrzusza po prawej stronie, gorączkę,
nudności oraz wymioty)
- odrzucenie przeszczepu narządu miąższowego (np. nerki, serca).
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301,
faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
Podmiot odpowiedzialny
Zentiva Polska Sp. z o.o.
ul. Bonifraterska 17
00-203 Warszawa
22-375-92-00
[email protected]
www.zentiva.pl
ul. Bonifraterska 17
00-203 Warszawa
22-375-92-00
[email protected]
www.zentiva.pl
Zamienniki
10 zamienników
Brak informacji o średniej cenie
1
Brak informacji o średniej cenie
1
Brak informacji o średniej cenie
1
Dodaj do koszyka
Średnia cena:69,49 zł1
Cena online:od: 37,01 złŚrednia cena:50,89 zł1
Cena online:od: 21,14 złŚrednia cena:29,17 zł1
Cena online:od: 37,18 zł1
Cena online:od: 41,61 złŚrednia cena:47,88 zł1
Cena online:od: 259,15 zł1
Cena online:od: 11,99 złŚrednia cena:20,20 zł1
Cena online:od: 49,99 złŚrednia cena:63,84 zł1
Item 1 of 8
Zadbaj o zdrowie
Zobacz więcej artykułów
Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).
Czytaj dalej