Librexa 11,25 mg implant podskórny

1 implant zawiera 11,25 mg octanu leuproreliny.

Syntetyczny nonapeptyd, analog naturalnie występującego hormonu uwalniającego gonadotropinę (GnRH), który kontroluje uwalnianie z przedniego płata przysadki gonadotropowego hormonu luteinizującego LH i hormonu folikulotropowego FSH. Hormony te stymulują syntezę steroidów gonadalnych. W przeciwieństwie do fizjologicznego GnRH, który jest uwalniany z podwzgórza w sposób pulsujący, octan leuproreliny blokuje podczas długotrwałego leczenia w sposób ciągły receptory GnRH w przysadce, powodując w ten sposób ich niewrażliwość po początkowej krótkotrwałej stymulacji. W wyniku tego następuje przemijające zahamowanie uwalniania gonadotropin z przysadki, po którym zmniejsza się stężenie testosteronu. Zmniejszone stężenie testosteronu wpływa na wzrost nowotworowej tkanki gruczołu krokowego, która fizjologicznie stymulowana jest przez dihydrotestosteron, wytwarzany przez redukcję testosteronu w komórkach gruczołu krokowego. Ciągłe podawanie octanu leuproreliny prowadzi do zmniejszenia liczby i (lub) wrażliwości receptorów znajdujących się w przysadce mózgowej i w konsekwencji do zmniejszenia stężenia LH, FSH i DHT. W trakcie tego procesu stężenie testosteronu zmniejsza się do poziomu kastracyjnego. Zgodnie z badaniami nieklinicznymi i klinicznymi, octan leuproreliny podawany co 3 mies. hamuje uwalnianie gonadotropin po początkowej stymulacji. U ludzi podskórne podanie octanu leuproreliny powoduje początkowe zwiększenie stężenia LH i FSH, charakteryzujące się przemijającym zwiększeniem stężenia testosteronu i dihydrotestosteronu. Ponieważ w pojedynczych przypadkach podczas pierwszych 3 tyg. leczenia obserwowano krótkotrwałe nasilenie objawów klinicznych choroby, u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego należy rozważyć podanie antyandrogenów, jako leczenie wspomagające. Przeciwnie, długotrwałe leczenie octanem leuproreliny powoduje zmniejszenie stężenia LH i FSH u wszystkich pacjentów. Androgeny uzyskują u mężczyzn stężenie podobne do obserwowanego po obustronnym usunięciu jąder. Zmiany te występują zazwyczaj w 2-3 tyg. po rozpoczęciu leczenia i utrzymują się przez cały okres leczenia. Dlatego, stosując octan leuproreliny można również badać wrażliwość hormonalną raka gruczołu krokowego oraz możliwą wartość terapeutyczną usunięcia obustronnego jąder. Jeśli to konieczne, usuniecie jąder można zastąpić podawaniem octanu leuproreliny co 3 mies. Aktualnie możliwe jest utrzymanie stężenia testosteronu na poziomie kastracyjnym po podawaniu octanu leuproreliny w sposób ciągły przez 5 lat. Po wstrzyknięciu implantu, octan leuproreliny uwalniany jest w sposób ciągły z polimeru przez okres 3 mies. Polimer jest wchłaniany w taki sam sposób, jak materiał, z którego wykonuje się szwy chirurgiczne. Oznaczalne stężenie leuproreliny w surowicy utrzymuje się przez cały okres stosowania. Wielokrotne podanie powoduje utrzymujące się zmniejszenie stężenia testosteronu do poziomu kastracji, przy czym nie obserwuje się przejściowego zwiększenia stężenia testosteronu po pierwszym podaniu. Względna biodostępność po 84 dniach obliczona na podstawie porównania z AUC po podaniu dożylnym 1 mg octanu leuproreliny dla tego preparatu wynosi 84,6%.

Objawowe leczenia zaawansowanego hormonozależnego raka gruczołu krokowego. Miejscowe leczenie hormonozależnego raka gruczołu krokowego, jako leczenie uzupełniające podczas i po zakończeniu radioterapii.

Nadwrażliwość na octan leuproreliny, inne analogi GnRH lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Potwierdzony brak zależności raka od działania hormonów. Preparat nie jest wskazany do stosowania u kobiet oraz jest przeciwwskazany w ciąży i podczas karmienia piersią.

Nie dotyczy - preparat nie jest przeznaczony do stosowania u kobiet oraz jest przeciwwskazany do stosowania w okresie ciąży i karmienia piersią.

Podskórnie. Mężczyźni: implant powinien być podawany raz na 3 mies. Zazwyczaj po okresie 3 mies. można ocenić, czy zaawansowany rak gruczołu krokowego jest wrażliwy na androgeny. Głównym parametrem diagnostycznym jest stężenie antygenu specyficznego dla prostaty (PSA) w surowicy, które jest zwykle większe niż 10 ng/ml w zaawansowanym stadium nowotworu. Test bada poziom PSA po indukowanej deprywacji androgenów leuproreliną. Z tego względu zarówno poziom PSA, jak i całkowite stężenie testosteronu w surowicy muszą zostać oznaczone przed i po 3 mies. stosowania leuproreliny. Wynik testu jest pozytywny, gdy po 3 mies. stężenie testosteronu są na poziomie kastracji (<0,5 ng/ml), a poziom PSA się zmniejszył. Wcześniej występujące znaczne zmniejszenie poziomu PSA (ok. 80% poziomu wyjściowego) można uznać za dobry wskaźnik prognostyczny długotrwałej odpowiedzi klinicznej na deprywację androgenów. Wówczas wskazana jest hormonalna terapia ablacyjna (np. lekiem Librexa). Test jest ujemny, gdy poziom PSA pozostał niezmieniony lub się zwiększył u pacjentów ze zmniejszonym poziomem testosteronu. Jednak, jeśli pacjent wykazuje odpowiedź kliniczną (np. mniejszy ból, zmniejszenie trudności w oddawaniu moczu, zmniejszenie wielkości gruczołu krokowego), należy rozważyć wynik fałszywie ujemny. W tych rzadkich przypadkach podawanie leuproreliny powinno być kontynuowane, a stężenie PSA powinno zostać skontrolowane po 3 mies.; ponadto pacjent powinien być uważnie obserwowany w kierunku objawów klinicznych. Leczenie pacjentów z rakiem gruczołu krokowego analogami hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH) może być kontynuowane nawet po pojawieniu się oporności na kastrację, zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. Leczenie zaawansowanego, zależnego od hormonów raka prostaty leuproreliną jest zwykle długotrwałym leczeniem. W badaniach klinicznych wykazano, że u pacjentów z miejscowo zaawansowanym, hormonowrażliwym rakiem gruczołu krokowego, że 3-letnia terapia deprywacji androgenów stosowana jednocześnie z radioterapią, jak i po niej jest korzystniejsza niż sześciomiesięczny cykl deprywacji androgenów. Obowiązujące wytyczne zalecają 2- do 3-letnie stosowanie deprywacji androgenów u pacjentów (T3-T4) otrzymujących radioterapię. Sposób podania. Preparat wstrzykuje się podskórnie, w przednią ścianę jamy brzusznej. Należy unikać przypadkowego wstrzyknięcia do tętnic (zakrzepica małych naczyń odległych od miejsca podania).

Należy uważnie monitorować stan pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. U pacjentów leczonych agonistami GnRH (agonistami hormonu uwalniającego gonadotropinę), takimi jak leuprorelina, istnieje zwiększone ryzyko depresji (również ciężkiej). Pacjentów należy poinformować o takim zagrożeniu i w razie wystąpienia objawów zastosować właściwe leczenie. Po wprowadzeniu octanu leuproreliny do obrotu zgłaszano występowanie drgawek, zarówno u dorosłych jak i u dzieci, niezależnie od padaczki, zaburzeń padaczkowych lub czynników  predysponujących do wystąpienia drgawek w wywiadzie. U mężczyzn poddanych uprzednio kastracji chirurgicznej preparat nie powoduje dalszego zmniejszenia stężenia testosteronu w surowicy. Ze względu na krótkotrwałe zwiększenie stężenia testosteronu w surowicy na początku leczenia, co może przemijająco nasilić objawy choroby, pacjentów z ryzykiem powikłań neurologicznych, przerzutów do kręgosłupa i zwężenia dróg moczowych należy poddawać stałej kontroli w pierwszych tygodniach leczenia, w miarę możliwości w ramach leczenia szpitalnego. Należy rozważyć dodatkowe podawanie odpowiedniego leku hamującego wydzielanie androgenów w początkowym etapie leczenia w celu złagodzenia możliwych następstw początkowego zwiększenia stężenia testosteronu i nasilenia objawów klinicznych. Powodzenie leczenia należy oceniać w regularnych odstępach czasu (zwłaszcza w razie oznak postępu choroby mimo odpowiedniego leczenia) przez badanie kliniczne (palpacyjne badanie per rectum gruczołu krokowego, badanie ultrasonograficzne, densytometrię kości, tomografię komputerową) i kontrolowanie aktywności fosfataz i (lub) stężenia PSA oraz testosteronu w surowicy. Długotrwałe leczenie analogami GnRH i (lub) usunięcie jąder (orchidektomia) może prowadzić do zwiększonego ryzyka demineralizacji kości, które u pacjentów wysokiego ryzyka, może prowadzić do wystąpienia osteoporozy ze zwiększonym ryzykiem złamań. Leczenie analogami GnRH wiąże się ze zmianami metabolizmu (zmniejszenie tolerancji glukozy lub nasileniem stwierdzonej wcześniej cukrzycy) i może prowadzić do zwiększonego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Jednak dane prospektywne nie potwierdziły związku między leczeniem analogami GnRH a zwiększeniem śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Pacjenci z cukrzycą i osobami o podwyższonym ryzyku chorób metabolicznych lub sercowo-naczyniowych powinni być odpowiednio monitorowani podczas leczenia preparatem. Leczenie antyandrogenowe może spowodować wydłużenie odstępu QT. U pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT w wywiadzie oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą wydłużyć odstęp QT, lekarz powinien ocenić stosunek korzyści do ryzyka przed rozpoczęciem stosowania octanu leuproreliny, włącznie z możliwością wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Początkowo u pacjentów zwykle obserwuje się zwiększenie poziomu męskiego hormonu płciowego
(testosteronu) we krwi, co może spowodować przemijające nasilenie objawów związanych z chorobą,
takich jak:
• wystąpienie lub nasilenie bólu kości
• trudności w oddawaniu moczu na skutek zwężenia dróg moczowych
• ucisk na rdzeń kręgowy
• osłabienie mięśni nóg
• obrzęk tkanek w wyniku zastoju płynu (chłonki), tzw. obrzęk limfatyczny

Nasilenie tych objawów zazwyczaj ustępuje samoistnie bez konieczności przerwania stosowania leku
LIBREXA.

Na początku terapii lekarz może zalecić przyjmowanie odpowiedniego antagonisty hormonów
płciowych (tzw. antyandrogenu) w celu złagodzenia możliwych zaburzeń związanych z początkowym
zwiększeniem stężenia męskiego hormonu płciowego.

W trakcie leczenia stężenie testosteronu zmniejsza się do bardzo małych wartości. W wyniku tego u
niektórych pacjentów występują następujące działania niepożądane:

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób):
• Uderzenia gorąca
• Osłabienie lub utrata popędu płciowego i potencji
• Zmniejszenie wielkości jąder
• Ból kości
• Nadmierna potliwość
• Reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak zaczerwienienie, ból, obrzęk, świąd, które zwykle
  ustępowały w trakcie leczenia
• Zwiększenie masy ciała

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• Powiększenie piersi u mężczyzn
• Zwiększenie apetytu
• Zmniejszenie apetytu
• Wahania nastroju
• Depresja
• Zaburzenia snu
• Ból głowy
• Nietypowe odczucia (parestezje) / drętwienia
• Nudności, wymioty
• Ból stawów i ( lub) pleców
• Osłabienie mięśni
• Zwiększenie częstości oddawania moczu w nocy
• Problemy z oddawaniem moczu
• Częsta potrzeba oddwania małej ilości moczu
• Zmęczenie
• Nagromadzenie wody w tkankach (obrzęk)
• Utrata masy ciała
• Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, gamma-GT) i innych
  enzymów (LDH, fosfatazy zasadowej), które mogą być również związane z chorobą.

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• Uogólnione reakcje alergiczne (gorączka, świąd, zwiększenie liczby pewnych krwinek białych
  [eozynofilia], wysypka skórna)
• Biegunka
• Suchość skóry i ( lub) błon śluzowych
• Nasilone pocenie się w nocy
• Niemożność całkowitego opróżnienia pęcherza moczowego
• Ból jąder

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• Zmniejszenie lub zwiększenie poziomu cukru we krwi
• Zawroty głowy
• Przemijające zaburzenia smaku
• Zmiany ciśnienia krwi (obniżenie lub zwiększenie ciśnienia krwi)
• Wypadanie włosów

Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• Ciężkie reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne)

  Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, w przypadku wystąpienia któregokolwiek
  z poniższych objawów ciężkiej reakcji nadwrażliwości, która może bardzo rzadko wystąpić
  w przypadku stosowania leku LIBREXA i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej:
  zaczerwienienia z obrzękiem skóry i błon śluzowych, trudności w oddychaniu z powodu
 zwężenia dróg oddechowych, spadek ciśnienia krwi, przyspieszone bicia serca, drgawki,
  w ciężkich przypadkach: zagrażająca życiu niewydolność krążenia.

• Tak, jak w przypadku innych leków z tej grupy: zawał przysadki mózgowej po pierwszym
  podaniu leku u pacjentów z gruczolakiem przysadki .

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Zapalenie płuc, choroby płuc
• Zmiany w EKG (wydłużenie odstępu QT)
• Drgawki

Szczególne informacje:

Odpowiedź na leczenie produktem LIBREXA powinna być kontrolowana poprzez oznaczenie we krwi
stężenia męskiego hormonu płciowego (testosteronu) po 28 dniach po każdym wstrzyknięciu i przed
każdym ponownym podaniem leku LIBREXA oraz dodatkowo na podstawie innych badań
laboratoryjnych, takich jak pomiar aktywności fosfatazy kwaśnej i stężenia PSA. Dla przykładu,
w początkowej fazie leczenia stężenie testosteronu najpierw zwiększa się, po czym zmniejsza w czasie
2 tygodni. Po upływie 2 do 4 tygodni stężenia testosteronu są porównywalne do obserwowanych po
obustronnym usunięciu jąder i pozostają stałe przez cały okres leczenia.

W początkowej fazie leczenia może wystąpić przemijające zwiększenie aktywności fosfatazy kwaśnej
(stwierdzone w badaniu laboratoryjnym). Powrót do fizjologicznych lub prawie fizjologicznych
wartości następuje po kilku tygodniach.

Zmniejszenie stężenia hormonu płciowego (testosteronu), jakie ma miejsce po usunięciu jąder lub
w wyniku stosowania leków hamujących hormony płciowe (takich jak LIBREXA) może spowodować
zmniejszenie gęstości kości z większym ryzykiem wystąpienia złamań (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i
środki ostrożności”). Zmniejszenie gęstości kości jest bardziej zauważalne po usunięciu jąder niż po
podaniu leku LIBREXA.

Ropień w miejscu wstrzyknięcia jest rzadkim powikłaniem. Odnotowano przypadek wystąpienia
ropnia w miejscu wstrzyknięcia, który był związany ze zmniejszonym wchłanianiem się leuproreliny.
W takich przypadkach zaleca się oznaczenie poziomu testosteronu.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Ponieważ leczenie deprywacją androgenów może wydłużać odstęp QT, należy dokładnie ocenić jednoczesne stosowanie leuproreliny z lekami o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT lub z lekami, które mogą wywołać częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes, należącymi do klasy IA (np. chinidyna, dizopiramid) lub klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid) leków przeciwarytmicznych, metadonem, moksyfloksacyną, lekami przeciwpsychotycznymi itd.

Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne LEK-AM Sp. z o.o.
Crown Square, ul. Przyokopowa 31
01-208 Warszawa
22-635-80-41
[email protected]
www.lekam.pl