Libtayo 350 mg/7 ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu zawiera 50 mg cemiplimabu. 1 fiolka (7 ml) zawiera 350 mg cemiplimabu.

Lek przeciwnowotworowy, przeciwciało monoklonalne. Cemiplimab jest przeciwciałem monoklonalnym będącym w pełni ludzką immunoglobuliną klasy G4 (IgG4), wiążącym się z receptorem programowanej śmierci (PD-1) i blokującym jego oddziaływanie z ligandami PD-L1 i PD-L2. Połączenie PD-1 z jego ligandami PD-L1 i PD-L2, które ulegają ekspresji w komórkach prezentujących antygen i mogą ulegać ekspresji w komórkach nowotworowych i (lub) w innych komórkach w mikrośrodowisku nowotworu, prowadzi do zahamowania funkcji limfocytów T, takich jak proliferacja, wydzielanie cytokin i działanie cytotoksyczne. Cemiplimab nasila odpowiedzi ze strony limfocytów T, w tym odpowiedzi przeciwnowotworowe, poprzez zablokowanie wiązania się PD-1 z ligandami PD-L1 i PD-L2. Lek jest podawany drogą dożylną, stąd wykazuje całkowitą biodostępność. Mediana T_max występuje na koniec 30-min infuzji. Cemiplimab powinien ulegać rozkładowi na niewielkie peptydy i poszczególne aminokwasy. T_0,5 w stanie stacjonarnym pomiędzy podaniem kolejnych dawek wynosi 20,3 dnia.

Rak kolczystokomórkowy skóry. W monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z przerzutowym lub miejscowo zaawansowanym rakiem kolczystokomórkowym skóry (mCSCC lub laCSCC), którzy nie kwalifikują się do radykalnego leczenia chirurgicznego lub radykalnej radioterapii. Rak podstawnokomórkowy skóry. W monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem lub z przerzutowym rakiem podstawnokomórkowym skóry (laBCC lub mBCC), u których stwierdzono progresję choroby lub którzy wykazują nietolerancję na inhibitor szlaku Hedgehog (HHI). Niedrobnokomórkowy rak płuca. W monoterapii u dorosłych pacjentów w leczeniu pierwszego rzutu niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z ekspresją PD-L1 na ≥50% komórek guza, bez aberracji genów EGFR, ALK i ROS1, u których występuje: miejscowo zaawansowany NDRP i którzy nie kwalifikują się do radykalnej chemioradioterapii lub przerzutowy NDRP. Lek w skojarzeniu z chemioterapią opartą na związkach platyny jest wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu pierwszego rzutu NDRP z ekspresją PD-L1 na ≥1% komórek guza, bez aberracji genów EGFR, ALK i ROS1, u których występuje: miejscowo zaawansowany NDRP i którzy nie kwalifikują się do radykalnej chemioradioterapii lub przerzutowy NDRP. Rak szyjki macicy. Lek w monoterapii jest wskazany do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentek z nawrotowym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy i progresją choroby w trakcie lub po chemioterapii opartej na związkach platyny.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się stosowania cemiplimabu w okresie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji, chyba że korzyści kliniczne przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia cemiplimabem i przez co najmniej 4 miesiące po przyjęciu ostatniej dawki. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach nad wpływem cemiplimabu na reprodukcję. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania cemiplimabu u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętach wykazano, że hamowanie szlaku PD-1/PD-L1 może prowadzić do zwiększenia ryzyka odrzucenia przez układ immunologiczny rozwijającego się płodu, powodując jego obumarcie. Ludzkie przeciwciała klasy IgG4 przenikają przez barierę łożyskową, a cemiplimab jest przeciwciałem z tej klasy; z tego względu cemiplimab może być przekazywany z organizmu matki do organizmu rozwijającego się płodu. Jeżeli kobieta karmiąca piersią zdecyduje się na leczenie cemiplimabem, należy jej zalecić, aby nie karmiła piersią w trakcie leczenia cemiplimabem i przez co najmniej 4 miesiące po przyjęciu ostatniej dawki. Nie wiadomo, czy cemiplimab przenika do mleka kobiecego. Wiadomo, że przeciwciała (w tym z klasy IgG4) przenikają do mleka matki; nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodka/niemowlęcia karmionego piersią. Brak dostępnych danych klinicznych na temat możliwego wpływu cemiplimabu na płodność. Nie zaobserwowano wpływu leku na parametry oceny płodności lub na męskie i żeńskie narządy rozrodcze w 3-miesięcznym badaniu oceniającym płodność po wielokrotnym zastosowaniu dawek leku u dojrzałych płciowo małp cynomolgus.

Dożylnie. Leczenie musi być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarzy z doświadczeniem w leczeniu nowotworów złośliwych. Pacjentów z NDRP należy ocenić pod kątem leczenia w oparciu o ekspresję PD-L1 w obrębie nowotworu potwierdzoną zwalidowanym testem. Zalecana dawka cemiplimabu to 350 mg co 3 tyg., podawana we wlewie dożylnym przez 30 min. Leczenie można kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Modyfikacje leczenia w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Nie jest zalecana redukcja dawki. Może być konieczne opóźnienie podania dawki lub odstawienie leku, w zależności od bezpieczeństwa i tolerancji leczenia w indywidualnych przypadkach. Nieinfekcyjne zapalenie płuc. Stopnia 2.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do zmniejszenia się objawów nieinfekcyjnego zapalenia płuc i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Stopnia 3. lub 4. lub nawrotowe stopnia 2.: trwałe odstawienie cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 2-4 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Zapalenie okrężnicy. Stopnia 2. lub 3.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do zmniejszenia się objawów zapalenia płuc i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Stopnia 4. lub nawrotowe stopnia 3.: trwałe odstawienie cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 2-4 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Zapalenie wątroby. Stopnia 2. ze zwiększeniem AspAT lub AlAT >3 i ≤5 x GGN lub bilirubina całkowita >1,5 i ≤3 x GGN: wstrzymanie podawania cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do zmniejszenia się nasilenia zapalenia wątroby i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. jego nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku, lub wartości AspAT lub AlAT powrócą do poziomu wyjściowego po zakończeniu stopniowej redukcji dawki kortykosteroidu. Stopnia ≥3. ze zwiększeniem AspAT lub AlAT >5 x GGN lub bilirubina całkowita >3 x GGN: trwałe odstawienie cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Niedoczynność tarczycy. Stopnia 3. lub 4.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; zastosowanie leczenia zastępczego hormonami tarczycy wg wskazań klinicznych; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do poprawy niedoczynności tarczycy do stopnia 0. lub 1., lub jeśli niedoczynność tarczycy zostanie uznana za stabilną klinicznie. Nadczynność tarczycy. Stopnia 3. lub 4.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; zastosowanie leczenia objawowego; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do poprawy nadczynności tarczycy do stopnia 0 lub 1, lub jeśli nadczynność tarczycy zostanie uznana za stabilną klinicznie. Zapalenie tarczycy. Stopnia 3. lub 4.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; zastosowanie leczenia objawowego; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do poprawy zapalenia tarczycy do stopnia 0. lub 1., lub jeśli zapalenie tarczycy zostanie uznana za stabilną klinicznie. Zapalenie przysadki mózgowej. Stopnia od 2. do 4.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki, a ponadto zastosowanie zastępczego leczenia hormonalnego wg wskazań klinicznych; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do zmniejszenia się objawów zapalenia przysadki mózgowej i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku lub jeśli zapalenie przysadki zostanie uznane za stabilne klinicznie. Niedoczynność nadnerczy. Stopnia od 2. do 4.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki i terapia hormonalna, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do poprawy niedoczynności nadnerczy i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. jej nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę lub równoważnej dawki innego leku, lub jeśli niedoczynność nadnerczy zostanie uznana za stabilną klinicznie. Cukrzyca typu 1. Stopnia 3. lub 4. (hiperglikemia): wstrzymanie podawania cemiplimabu; zastosowanie leczenia lekami hipoglikemizującymi wg wskazań klinicznych; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do poprawy cukrzycy do stopnia 0. lub 1. lub jeśli zostanie uznana za stabilną klinicznie. Skórne działania niepożądane. Stopnia 2., jeśli utrzymuje się przez więcej niż 1 tydz., stopnia 3. lub podejrzenie SJS lub TEN: wstrzymanie podawania cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do poprawy reakcji skórnej i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. jej nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Stopnia 4. lub potwierdzony SJS lub TEN: trwałe odstawienie cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Reakcje skórne o podłożu immunologicznym lub inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym, u pacjentów leczonych wcześniej idelalizybem. Stopnia 2.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; natychmiastowe zastosowanie leczenia, co obejmuje początkowe podanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do poprawy reakcji skórnej lub innego działania niepożądanego o podłożu immunologicznym i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Stopnia 3. lub 4. (z wyłączeniem endokrynopatii) lub nawrotowe stopnia 2.: trwałe odstawienie cemiplimabu; natychmiastowe zastosowanie leczenia, co obejmuje początkowe podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Zapalenie nerek z zaburzeniami czynności nerek. Podwyższone stężenie kreatyniny stopnia 2.: wstrzymanie podawania cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1- 2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do zmniejszenia objawów zapalenia nerek i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Podwyższone stężenie kreatyniny stopnia 3. lub 4.: trwałe odstawienie cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym (w tym m.in.: paranowotworowe zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie mięśni, odrzucenie przeszczepu narządów miąższowych, choroba przeszczep przeciw gospodarzowi, zespół Guillaina-Barrego, zapalenie w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna, zapalenie mózgu, miastenia, neuropatia obwodowa, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, małopłytkowość immunologiczna, zapalenie naczyń, bóle stawów, zapalenie stawów, osłabienie mięśni, bóle mięśni, polimialgia reumatyczna, zespół Sjogrena, świąd, zapalenie rogówki, zapalenie błony śluzowej żołądka o podłożu immunologicznym, zapalenie jamy ustnej i limfohistiocytoza hemofagocytarna). Stopnia 2. lub 3. w zależności od rodzaju reakcji: wstrzymanie podawania cemiplimabu; zastosowanie leczenia objawowego, co obejmuje początkowe podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, a następnie stopniowa redukcja dawki; wznowienie podawania cemiplimabu, jeśli dojdzie do poprawy działania niepożądanego o podłożu immunologicznym i będzie się utrzymywać stopień 0. lub 1. jego nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Stopnia 3. w zależności od rodzaju reakcji lub stopnia 4. (z wyjątkiem endokrynopatii); lub toksyczność neurologiczna stopnia 3. lub 4.; lub zapalenie mięśnia sercowego lub zapalenie osierdzia stopnia 3. lub 4.; potwierdzona limfohistiocytoza hemofagocytarna; lub nawrotowe działanie niepożądane o podłożu immunologicznym stopnia 3; lub utrzymujące się działania niepożądane o podłożu immunologicznym stopnia 2. lub 3. trwające 12 tyg. lub dłużej (z wyjątkiem endokrynopatii); lub brak możliwości zmniejszenia dawki kortykosteroidu - prednizonu do 10 mg lub mniej, lub równoważnej dawki innego leku na dobę w ciągu 12 tyg.: trwałe odstawienie cemiplimabu; początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, a następnie stopniowa redukcja dawki. Reakcja związana z wlewem dożylnym. Stopnia 1. lub 2.: przerwanie wlewu lub zwolnienie tempa jego podawania; zastosowanie leczenia objawowego. Stopnia 3. lub 4.: trwałe odstawienie cemiplimabu; zastosowanie leczenia objawowego. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Nie jest zalecane dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Ekspozycja na cemiplimab jest zbliżona we wszystkich grupach wiekowych. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania cemiplimabu w monoterapii u pacjentów w wieku >75 lat. Nie jest zalecane dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr 15-29 ml/min). Nie jest zalecane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma wystarczających danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, aby można było opracować zalecenia dotyczące dawkowania. Sposób podania. Lek jest podawany we wlewie dożylnym przez 30 min za pomocą zestawu do infuzji dożylnych, zawierającego jałowy, niepirogenny, znajdujący się w linii dożylnej lub przyłączony filtr o małej zdolności wiązania białka (o wielkości porów od 0,2 mikrona do 5 mikronów). Nie należy podawać równocześnie innych leków przez ten sam zestaw infuzyjny.

W trakcie leczenia oraz po odstawieniu leku pacjentów należy monitorować pod kątem występowania objawów przedmiotowych i podmiotowych działań niepożądanych o podłożu immunologicznym. Postępowanie w przypadku działań niepożądanych o podłożu immunologicznym powinno obejmować modyfikacje leczenia cemiplimabem, zastosowanie hormonalnej terapii zastępczej (w przypadku wskazań klinicznych) i stosowanie kortykosteroidów. W przypadku podejrzenia wystąpienia działań niepożądanych o podłożu immunologicznym, należy poddać pacjentów ocenie w celu potwierdzenia tych działań i wykluczenia innych możliwych przyczyn, w tym zakażeń. W zależności od nasilenia działania niepożądanego należy przerwać stosowanie cemiplimabu lub lek ten należy trwale odstawić. Zasady postępowania w przypadku działań niepożądanych o podłożu immunologicznym dotyczą cemiplimabu podawanego w monoterapii lub w skojarzeniu z chemioterapią. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia płuc o podłożu immunologicznym pacjentów należy obserwować pod kątem występowania objawów przedmiotowych i podmiotowych zapalenia płuc oraz należy wykluczyć przyczyny inne niż zapalenie płuc o podłożu immunologicznym. Pacjentów z podejrzeniem zapalenia płuc należy poddać ocenie radiologicznej odpowiednio do wskazań wynikających z oceny klinicznej i należy u tych pacjentów zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. Ze względu na ryzyko wystąpienia biegunki lub zapalenia okrężnicy o podłożu immunologicznym pacjentów należy obserwować pod kątem występowania objawów przedmiotowych i podmiotowych biegunki lub zapalenia okrężnicy i należy u tych pacjentów zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem, leki przeciwbiegunkowe oraz kortykosteroidy. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia wątroby o podłożu immunologicznym pacjentów należy monitorować pod kątem występowania nieprawidłowych wyników badań czynnościowych wątroby przed leczeniem i okresowo w trakcie leczenia, odpowiednio do wskazań wynikających z oceny klinicznej i należy u tych pacjentów zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. Ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności tarczycy o podłożu immunologicznym pacjentów należy monitorować pod kątem zmian czynności tarczycy na początku leczenia i okresowo w trakcie leczenia, odpowiednio do wskazań wynikających z oceny klinicznej. U pacjentów należy zastosować hormonalną terapię zastępczą (w przypadku wskazań klinicznych) i zmodyfikować leczenie cemiplimabem. Nadczynność tarczycy należy leczyć zgodnie ze standardowymi zasadami postępowania terapeutycznego. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia przysadki mózgowej o podłożu immunologicznym pacjentów należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych zapalenia przysadki mózgowej i należy u nich zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem, kortykosteroidy i terapię hormonalną, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedoczynności nadnerczy pacjentów należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych niedoczynności nadnerczy w trakcie leczenia i po jego zakończeniu i należy u nich zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem, kortykosteroidy i terapię hormonalną, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano cukrzycę typu 1 o podłożu immunologicznym, w tym cukrzycową kwasicę ketonową. Pacjentów należy monitorować pod kątem hiperglikemii oraz objawów przedmiotowych i podmiotowych cukrzycy, odpowiednio do wskazań wynikających z oceny klinicznej i należy u nich zastosować doustne leki hipoglikemizujące lub insulinę oraz modyfikacje leczenia cemiplimabem. Pacjentów należy monitorować pod kątem podejrzenia wystąpienia objawów ciężkich reakcji skórnych i wykluczyć inne przyczyny takich reakcji. U pacjentów należy zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. W przypadku objawów podmiotowych lub przedmiotowych SJS lub TEN, pacjenta należy skierować pod specjalistyczną opiekę w celu oceny i leczenia oraz zastosować modyfikacje leczenia. Przypadki SJS, śmiertelnej TEN i zapalenia błony śluzowej jamy ustnej występowały po 1 dawce cemiplimabu u pacjentów otrzymujących w przeszłości idelalizyb, którzy uczestniczyli w badaniu klinicznym oceniającym stosowanie cemiplimabu w leczeniu chłoniaka nieziarniczego (NHL), a także u pacjentów stosujących w przeszłości antybiotyki sulfonamidowe. U pacjentów należy zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy, zgodnie z powyższym opisem. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia nerek o podłożu immunologicznym pacjentów należy monitorować pod kątem zmian czynności nerek. U pacjentów należy zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano inne prowadzące do zgonu i zagrażające życiu działania niepożądane o podłożu immunologicznym, w tym paranowotworowe zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie mięśni oraz zapalenie mięśnia sercowego. Niezakaźne zapalenie pęcherza moczowego zgłoszono także w przypadku innych inhibitorów PD-1/PDL1. Należy ocenić podejrzewane działania niepożądane o podłożu immunologicznym, aby wykluczyć inne przyczyny. Pacjentów należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych działań niepożądanych o podłożu immunologicznym i należy u nich zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadki odrzucenia przeszczepu narządów miąższowych u pacjentów leczonych inhibitorami PD-1. Leczenie cemiplimabem może zwiększać ryzyko odrzucenia przeszczepu narządów miąższowych u biorców przeszczepu. U tych pacjentów należy rozważyć korzyści z leczenia cemiplimabem w porównaniu z ryzykiem odrzucenia przeszczepu narządu. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki choroby przeszczep przeciw gospodarzowi u pacjentów leczonych innymi inhibitorami PD-1/PD-L1 w połączeniu z allogenicznym przeszczepem krwiotwórczych komórek macierzystych. Pacjentów należy obserwować pod kątem klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych limfohistiocytozy hemofagocytarnej (HLH). W przypadku potwierdzenia HLH należy przerwać podawanie cemiplimabu i rozpocząć leczenie HLH. Pacjentów należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych reakcji związanych z wlewem dożylnym i należy u nich zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. W razie wystąpienia łagodnych lub umiarkowanych reakcji związanych z wlewem dożylnym należy przerwać leczenie cemiplimabem lub zwolnić tempo wlewu. W razie wystąpienia ciężkich (stopnia 3.) lub zagrażających życiu (stopnia 4.) reakcji związanych z wlewem dożylnym należy przerwać wlew i odstawić trwale cemiplimab. Z udziału w badaniach klinicznych wykluczano pacjentów z następujących powodów: choroba autoimmunologiczna, która wymagała leczenia ogólnego lekami immunosupresyjnymi w okresie ostatnich 5 lat; w wywiadzie przeszczep litego narządu; zapalenie płuc w wywiadzie w okresie ostatnich 5 lat; wcześniejsze leczenie anty PD-1/PD-L1 lub innymi inhibitorami immunologicznego punktu kontrolnego; czynne zakażenie wymagające leczenia, w tym stwierdzone zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności lub zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B lub C; przewlekła białaczka limfocytowa (CLL); przerzuty do mózgu lub ocena stanu sprawności (PS) wg ECOG ≥2. Ze względu na brak odpowiednich danych, cemiplimab należy stosować ostrożnie u pacjentów z tych grup, po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka u danego pacjenta.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Lekarz omówi je z pacjentem i wyjaśni, jakie zagrożenia i korzyści są związane z leczeniem.

Lek LIBTAYO działa na układ immunologiczny i może powodować reakcje zapalne w niektórych
częściach ciała (opis poszczególnych stanów przedstawiono w punkcie 2, w części „Należy zwracać
uwagę na działania niepożądane”). Proces zapalny może spowodować poważne szkody w organizmie
i może wymagać leczenia bądź zaprzestania stosowania leku LIBTAYO. Niektóre stany zapalne mogą
też prowadzić do zgonu.

Należy pilnie uzyskać pomoc medyczną w razie wystąpienia u pacjenta lub pogorszenia dowolnych
z następujących oznak lub objawów:
- zaburzenia skórne, takie jak wysypka lub swędzenie, powstawanie pęcherzy na skórze
  lub owrzodzeń w jamie ustnej lub na innych błonach śluzowych
- zaburzenia płuc (nieinfekcyjne zapalenie płuc), takie jak pojawienie się lub pogorszenie
  kaszlu, uczucie braku tchu lub ból w klatce piersiowej
- zaburzenia jelit (zapalenie okrężnicy), takie jak częsta biegunka, często z zawartością krwi
  lub śluzu, częstsze niż zazwyczaj oddawanie stolca, czarny lub smolisty stolec i ostre bóle
  brzucha lub bolesność dotykowa brzucha
- zaburzenia wątroby (zapalenie wątroby), takie jak zażółcenie skóry lub białkówek oczu,
  nasilone nudności lub wymioty, ból po prawej stronie brzucha, uczucie senności, ciemny mocz
  (koloru herbaty), łatwiejsze niż zwykle krwawienia lub powstawanie siniaków oraz uczucie
  mniejszego głodu niż zwykle
- zaburzenia gruczołów wydzielających hormony, takie jak bóle głowy, które nie ustępują lub
  są nietypowe, przyspieszone bicie serca, nadmierna potliwość, uczucie zimna lub gorąca
  bardziej niż zwykle, uczucie dużego zmęczenia, zawroty głowy lub omdlenie, zwiększenie lub
  zmniejszenie masy ciała, uczucie większego niż zwykle głodu lub pragnienia, wypadanie
  włosów, zaparcia, obniżenie tonu głosu, bardzo niskie ciśnienie tętnicze, częstsze niż zwykle
  oddawanie moczu, nudności lub wymioty, ból brzucha, zmiany nastroju lub zachowania (takie
  jak obniżony popęd płciowy, drażliwość lub roztargnienie)
- objawy cukrzycy typu 1 lub kwasicy ketonowej, takie jak uczucie większego niż zwykle
  głodu lub pragnienia, potrzeba częstszego oddawania moczu, utrata masy ciała, uczucie
  zmęczenia lub złe samopoczucie, ból brzucha, szybki i głęboki oddech, dezorientacja,
  nietypowa senność, słodki zapach oddechu, słodki lub metaliczny posmak w ustach, nietypowy
  zapach moczu lub potu
- zaburzenia nerek (zapalenie i niewydolność nerek), takie jak rzadsze niż zwykle oddawanie
  moczu, obecność krwi w moczu, obrzęki w kostkach i uczucie mniejszego niż zwykle głodu
- reakcje związane z wlewem dożylnym (mogą być niekiedy ciężkie lub zagrażające życiu),
  takie jak dreszcze, drżenia lub gorączka, swędzenie lub wysypka, nagłe zaczerwienienie lub
  obrzęk twarzy, uczucie braku tchu lub świszczący oddech, uczucie zawrotów głowy lub
  zbliżającego się omdlenia oraz ból pleców lub szyi, nudności, wymioty lub ból brzucha
- zaburzenia w innych częściach ciała, takie jak:
  - zaburzenia układu nerwowego, takie jak bóle głowy lub sztywność karku, gorączka,
    uczucie zmęczenia lub osłabienia, dreszcze, wymioty, dezorientacja, zaburzenia pamięci
    lub uczucie senności, napady drgawkowe, widzenie lub słyszenie czegoś, co nie istnieje
    (omamy), silne osłabienie mięśni, mrowienie, drętwienie, osłabienie lub pieczenie w
    obrębie kończyn górnych i dolnych, porażenie kończyn
  - zaburzenia mięśni i stawów, takie jak ból lub obrzęk stawów, ból mięśni, osłabienie lub
    sztywność
  - zaburzenia oczu, takie jak zmiany widzenia, ból lub zaczerwienienie oczu,
    nadwrażliwość na światło
  - zaburzenia serca i krążenia, takie jak zmiany bicia serca, np. przyspieszenie bicia serca
    lub wrażenie wypadania pojedynczych skurczów serca, lub uczucie kołatania serca, ból w
    klatce piersiowej, duszność
  - inne: suchość w wielu częściach ciała, od jamy ustnej do oczu, nosa, gardła i górnych
    warstw skóry, powstawanie siniaków na skórze lub krwawienia, powiększenie wątroby i
    (lub) śledziony, powiększenie węzłów chłonnych.

Następujące działania niepożądane opisywano w trakcie badań klinicznych u pacjentów
leczonych samym cemiplimabem:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
- uczucie zmęczenia
- ból mięśni lub kości
- wysypka
- biegunka (luźne stolce)
- zmniejszona liczba krwinek czerwonych
- nudności
- zmniejszone łaknienie
- świąd
- zaparcia
- kaszel
- ból brzucha
- zakażenie górnych dróg oddechowych.

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób):
- wymioty
- duszność
- gorączka
- zakażenie układu moczowego
- ból głowy
- opuchlizna (obrzęk)
- zaburzenia tarczycy (nadczynność i niedoczynność tarczycy)
- wysokie ciśnienie krwi
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi
- plamy zgrubiałej, łuszczącej się lub stwardniałej skóry (rogowacenie słoneczne)
- kaszel, zapalenie płuc
- reakcje związane z wlewem
- zapalenie wątroby
- zapalenie jelit (biegunka, częstsze niż zazwyczaj oddawanie stolca, czarne lub smołowate
  stolce, ciężki ból brzucha lub tkliwość brzucha)
- zapalenie w jamie ustnej
- nieprawidłowe wyniki badań oceniających czynność nerek
- zapalenie nerwów powodujące mrowienie, drętwienie, osłabienie lub pieczenie w obrębie
  kończyn górnych i dolnych
- zapalenie nerek.

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób):
- bóle stawów, obrzęk stawów, zapalenie wielostawowe i wysięk w stawach
- tworzenie się siniaków na skórze lub krwawienie
- zapalenie tarczycy
- zapalenie mięśnia sercowego, które może objawiać się dusznością, nieregularnym biciem serca,
  uczuciem zmęczenia lub bólu w klatce piersiowej
- zmniejszone wydzielanie hormonów wytwarzanych przez gruczoły nadnerczowe
- osłabienie mięśni
- zapalenie przysadki mózgowej, gruczołu znajdującego się u podstawy mózgu
- zapalenie błony pokrywającej serce
- suchość w wielu częściach ciała, od jamy ustnej do oczu, nosa, gardła i górnych warstw skóry
- zapalenie mięśni, które może obejmować ból lub osłabienie mięśni (zapalenie mięśni) i może
  być związane z wysypką (zapalenie skórno-mięśniowe)
- zapalenie błony śluzowej żołądka
- ból mięśni lub sztywność (polimialgia reumatyczna).

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 osób):
- zapalenie błon powlekających mózg i rdzeń kręgowy, zazwyczaj spowodowane przez zakażenie
- cukrzyca typu 1, której objawy mogą obejmować uczucie większego niż zwykle głodu lub
  pragnienia, konieczność częstszego niż zwykle oddawania moczu, zmniejszenie masy ciała
  i uczucie zmęczenia lub kwasica ketonowa
- ból oka, podrażnienie, swędzenie lub zaczerwienienie; zapalenie, niewyraźne widzenie,
  dyskomfort związany z nadwrażliwością na światło (zapalenie błony naczyniowej oka i
  zapalenie rogówki)
- przemijające zapalenie nerwów, które powoduje ból, osłabienie i porażenie kończyn
- stan, w którym mięśnie stają się słabe i łatwo się męczą, ból mięśni.

Inne zgłaszane działania niepożądane (częstość nieznana):
- odrzucenie przeszczepu narządu
- zapalenie pęcherza moczowego. Objawy mogą obejmować częste i (lub) bolesne oddawanie
  moczu, konieczność oddawania moczu, krew w moczu, ból lub ucisk w podbrzuszu
- limfohistiocytoza hemofagocytarna. Choroba, w której układ odpornościowy wytwarza zbyt
  wiele normalnych komórek zwalczających infekcje zwanych histiocytami i limfocytami.
  Objawy mogą obejmować powiększenie wątroby i (lub) śledziony, wysypkę skórną,
  powiększenie węzłów chłonnych, problemy z oddychaniem, łatwe powstawanie siniaków,
  zaburzenia nerek i serca
- celiakia (charakteryzująca się takimi objawami, jak ból brzucha, biegunka i wzdęcia po
  spożyciu pokarmów zawierających gluten)
- brak lub zmniejszenie wytwarzania przez trzustkę enzymów trawiennych
  (zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki).

Następujące działania niepożądane opisywano w trakcie badań klinicznych u pacjentów
leczonych cemiplimabem w połączeniu z chemioterapią:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
- zmniejszona liczba krwinek czerwonych
- wypadanie włosów
- ból mięśni lub kości
- nudności
- uczucie zmęczenia
- zapalenie nerwów powodujące mrowienie, drętwienie, osłabienie lub pieczenie w obrębie
  kończyn górnych i dolnych
- wysokie stężenie cukru we krwi
- zmniejszone łaknienie
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi
- zmniejszenie liczby krwinek białych (neutrofili)
- zaparcia
- zmniejszenie liczby płytek krwi
- duszność
- wysypka
- wymioty
- zmniejszenie masy ciała
- problemy ze snem
- biegunka (luźne stolce)
- zmniejszenie stężenia białka zwanego albuminą we krwi.

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób):
- nieprawidłowe wyniki badań oceniających czynność nerek
- zaburzenia tarczycy (nadczynność i niedoczynność tarczycy)
- kaszel, zapalenie płuc
- świąd
- zapalenie nerek
- zapalenie jelit (biegunka, częstsze niż zazwyczaj oddawanie stolca, czarne lub smołowate
  stolce, ciężki ból brzucha lub tkliwość brzucha)
- bóle stawów, obrzęk stawów, zapalenie wielostawowe i wysięk w stawach.

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób):
- zapalenie tarczycy
- reakcje związane z wlewem dożylnym
- cukrzyca typu 1, której objawy mogą obejmować uczucie większego niż zwykle głodu lub
  pragnienia, konieczność częstszego niż zwykle oddawania moczu, zmniejszenie masy ciała i
  uczucie zmęczenia.

Inne notowane działania niepożądane (częstość nieznana):
- celiakia (charakteryzująca się takimi objawami, jak ból brzucha, biegunka i wzdęcia po
  spożyciu pokarmów zawierających gluten)
- brak lub zmniejszenie wytwarzania przez trzustkę enzymów trawiennych
  (zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio
do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań
niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji farmakokinetycznych cemiplimabu z innymi lekami. Należy unikać stosowania kortykosteroidów ogólnoustrojowych lub leków immunosupresyjnych przed rozpoczęciem leczenia cemiplimabem, z wyjątkiem kortykosteroidów ogólnoustrojowych w fizjologicznych dawkach (≤10 mg/dobę prednizonu lub równoważnej dawki innego leku), z powodu ich potencjalnego niekorzystnego wpływu na działanie farmakodynamiczne i skuteczność cemiplimabu. Kortykosteroidy ogólnoustrojowe lub inne leki immunosupresyjne można jednak stosować po rozpoczęciu leczenia cemiplimabem, w ramach leczenia działań niepożądanych o podłożu immunologicznym.

Medison Pharma Sp. z o.o.
ul. Hrubieszowska 2
01-209 Warszawa
[email protected]