Nie stosować w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych z powodu niewystarczającego stężenia leku w płynie mózgowo-rdzeniowym. Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobami układu pokarmowego w wywiadzie (zwłaszcza po przebytym zapaleniu jelita grubego), z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz z występującymi jednocześnie zaburzeniami metabolicznymi (podczas stosowania dużych dawek linkomycyny należy monitorować stężenie leku we krwi, ponieważ T0,5 leku w osoczu może być od 2 do 3 razy dłuższy), z chorobami atopowymi oraz u pacjentów, którym podawane są leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Podczas długotrwałego leczenia należy regularnie kontrolować czynność wątroby i nerek. Wskazaniem do odstawienia preparatu jest pojawienie się ciężkiej i długotrwałej biegunki, która może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelit; natychmiast po ustaleniu rozpoznania tej choroby należy wdrożyć odpowiednie leczenie (metronidazol, a w ciężkich przypadkach - wankomycynę). Ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne oraz ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry (SCAR), takie jak zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP) oraz rumień wielopostaciowy (EM) zgłaszano u pacjentów stosujących leczenie linkomycyną. Jeśli wystąpi reakcja anafilaktyczna lub ciężkie reakcje skórne, należy przerwać stosowanie linkomycyny i wdrożyć odpowiednie leczenie. Biegunkę związaną z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD), o przebiegu od łagodnego po zapalenie jelita grubego zakończonego zgonem, zgłaszano w przypadku stosowania prawie wszystkich preparatów przeciwbakteryjnych, w tym linkomycyny. Leczenie preparatami przeciwbakteryjnymi zmienia prawidłową mikroflorę okrężnicy, co prowadzi do nadmiernej proliferacji C. difficile. Bakterie C. difficile wytwarzają toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Szczepy C. difficile wytwarzające hipertoksyny powodują zwiększoną zachorowalność i śmiertelność, ponieważ zakażenia tymi szczepami mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i wymagać kolektomii. U wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu antybiotykoterapii pojawiła się biegunka, należy rozważyć obecność zakażenia C. difficile. Konieczne jest staranne zebranie wywiadu, ponieważ CDAD zgłaszano nawet po upływie ponad 2 miesięcy od podania preparatów przeciwbakteryjnych. Reakcje z nadwrażliwości występowały u pacjentów nadwrażliwych na penicylinę. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji anafilaktycznej konieczne jest natychmiastowe leczenie doraźne z zastosowaniem adrenaliny, tlenu i steroidów w postaci dożylnej. Jeśli to wskazane, należy udrożnić drogi oddechowe, ewentualnie wykonać intubację. Stosowanie antybiotyków, w tym linkomycyny, może powodować nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów, zwłaszcza drożdżaków. 1 kaps. zawiera 605 mg laktozy jednowodnej - lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kaps., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.