Livial 2,5 mg tabletki

1 tabl. zawiera 2,5 mg tibolonu. Preparat zawiera laktozę.

Po podaniu doustnym tibolon ulega szybkiej przemianie do 3 metabolitów odpowiedzialnych za właściwości farmakodynamiczne leku: 2 metabolity (3α-OH-tibolon i 3β-OH-tibolon) wykazują działanie estrogenne, trzeci metabolit (izomer δ4 tibolonu) posiada właściwości progestagenne i androgenne. Preparat uzupełnia niedobory estrogenów u kobiet w okresie pomenopauzalnym i łagodzi dolegliwości wynikające z menopauzy oraz zapobiega utracie tkanki kostnej po menopauzie lub usunięciu jajników. Po podaniu doustnym, tibolon wchłania się szybko i w znacznym stopniu. Wskutek szybkiej przemiany, stężenie tibolonu w osoczu jest bardzo małe. Wydala się głównie w postaci metabolitów skoniugowanych (głównie siarczany). Część metabolitów wydalana jest z moczem, ale większość usuwana jest z kałem. Parametry farmakokinetyczne tibolonu i jego metabolitów są niezależne od czynności nerek.

Leczenie objawów niedoboru estrogenów u kobiet po menopauzie, u których menopauza wystąpiła przed ponad rokiem. Zapobieganie osteoporozie u kobiet po menopauzie, u których występuje wysokie ryzyko złamań w przyszłości, a inne leki stosowane w zapobieganiu osteoporozie nie są tolerowane, bądź są przeciwwskazane. Decyzja o przepisaniu tibolonu powinna zostać podjęta indywidualnie dla każdej kobiety biorąc pod uwagę ogólne ryzyko i, szczególnie u pacjentek powyżej 60. rż., należy rozważyć ryzyko wystąpienia udaru.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża i karmienie piersią. Występowanie obecnie lub w przeszłości raka piersi, bądź jego podejrzenie - badanie z grupą kontrolną placebo wykazało, że lek powoduje wzrost ryzyka nawrotu raka piersi. Występowanie obecnie nowotworów złośliwych estrogenozależnych lub ich podejrzenie (np. rak endometrium). Krwawienia z dróg rodnych o nieznanej etiologii. Nieleczona hiperplazja endometrium. Występująca wcześniej lub obecnie żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna). Stwierdzone zaburzenia krzepliwości krwi (np. niedobór białka C, niedobór białka S lub antytrombiny). Zaburzenia zakrzepowo-zatorowe tętnic (np. dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienny) stwierdzone w wywiadzie. Ciężka choroba wątroby lub choroba wątroby w przeszłości do czasu powrotu parametrów czynności wątroby do wartości prawidłowych. Porfiria.

Lek jest przeciwwskazany w okresie ciąży i podczas karmienia piersią. Jeżeli ciąża wystąpi podczas leczenia preparatem, leczenie należy niezwłocznie przerwać. Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną.

Doustnie: 1 tabl. na dobę. U pacjentek w podeszłym wieku modyfikacja dawki nie jest konieczna. Dla rozpoczęcia i kontynuacji leczenia objawów pomenopauzalnych powinna być zastosowana najmniejsza skuteczna dawka przez jak najkrótszy okres czasu. Podczas leczenia preparatem nie należy podawać osobno progestagenu. Rozpoczęcie leczenia preparatem. U kobiet w okresie fizjologicznej menopauzy należy rozpocząć leczenie preparatem po upływie przynajmniej 12 mies. od ostatniego krwawienia miesiączkowego. W przypadku menopauzy wywołanej chirurgicznie, leczenie może być rozpoczęte natychmiast. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy zdiagnozować każde nieregularne jak i nieplanowe krwawienie z pochwy zarówno u stosujących i nie stosujących HTZ w celu wykluczenia zmian nowotworowych. Rozpoczęcie leczenia preparatem u pacjentek stosujących poprzednio inne leki (terapia sekwencyjna lub ciągła złożona) stosowane w HTZ. Przy przejściu z sekwencyjnej HTZ na leczenie preparatem należy rozpocząć w dniu następnym po zakończeniu przyjmowania poprzedniego preparatu. W przypadku przejścia z ciągłej złożonej HTZ, leczenie można rozpocząć w dowolnej chwili. Postępowanie w przypadku pominięcia dawki leku. W przypadku pominięcia dawki leku należy jak najszybciej przyjąć zapomnianą tabletkę chyba, że opóźnienie przekracza 12 h - w takim przypadku zapomnianą tabletkę należy pominąć, a następną dawkę przyjąć o zwykłej porze. Pominięcie tabletki może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia krwawienia i plamienia. Sposób podania. Tabl. należy połykać popijając niewielką ilością wody lub innego płynu, codziennie najlepiej o tej samej porze.

W leczeniu objawów menopauzy, tibolon powinien być stosowany wyłącznie w przypadku, kiedy wpływają one ujemnie na jakość życia. Przynajmniej raz w roku należy dokonać oceny ryzyka i korzyści jego stosowania. Leczenie można kontynuować tylko tak długo, jak długo korzyści przeważają nad ryzykiem. Ryzyko wystąpienia udaru mózgu, raka piersi i raka błony śluzowej trzonu macicy u kobiet z zachowaną macicą powinno być dokładnie oszacowane indywidualnie dla każdej pacjentki, mając na uwadze indywidualne czynniki ryzyka i uwzględniając częstotliwość występowania i cechy charakterystyczne obu nowotworów oraz udaru w kategoriach reakcji pacjentek na leczenie, zachorowalności oraz śmiertelności. Dane dotyczące zagrożeń związanych ze stosowaniem HTZ lub tibolonu w leczeniu kobiet, u których wystąpiła przedwczesna menopauza, są ograniczone, jednakże ze względu na małe ryzyko bezwzględne występujące u młodszych kobiet, stosunek korzyści do ryzyka u tych pacjentek może być korzystniejszy niż u kobiet starszych. Przed rozpoczęciem lub przywróceniem HTZ lub tibolonu, powinien zostać zebrany dokładny wywiad, w tym rodzinny. Badanie fizykalne (uwzględniające miednicę i piersi) powinno opierać się na wskazówkach z wywiadu, jak również na przeciwwskazaniach i środkach ostrożności. Podczas leczenia zalecane są wizyty kontrolne o częstości i charakterze właściwym dla każdej pacjentki. Badania, uwzględniające mammografię, powinno wykonywać się zgodnie z obecnie obowiązującymi praktykami skriningu, dostosowanymi do wymogów klinicznych poszczególnych pacjentek. W przypadku obecności następujących stanów, ich wystąpienia w przeszłości i (lub) nasilenia podczas ciąży lub wcześniejszego leczenia hormonalnego, pacjentka powinna zostać poddana ścisłemu nadzorowi (stany te mogą nawrócić lub ulec nasileniu podczas leczenia preparatem): mięśniak gładkokomórkowy (mięśniaki gładkokomórkowe macicy) lub endometrioza; zaburzenia zakrzepowo-zatorowe w przeszłości lub czynniki ryzyka ich wystąpienia; czynniki ryzyka wystąpienia nowotworów estrogenozależnych, np. rak piersi u krewnych pierwszego stopnia; nadciśnienie tętnicze; choroby wątroby (np. gruczolak wątroby); cukrzyca z lub bez zmian naczyniowych; kamica żółciowa; migrena lub ból głowy (ciężki); toczeń rumieniowaty układowy; hiperplazja endometrium w wywiadzie; padaczka; astma; otoskleroza. Leczenie powinno zostać przerwane w przypadku wystąpienia: żółtaczki lub zaburzeń czynności wątroby, znaczącego wzrostu ciśnienia krwi, wystąpienia de novo bólu głowy o charakterze migrenowym. U kobiet stosujących lek istnieje zwiększone ryzyko raka endometrium; ryzyko to wzrasta z czasem stosowania. Należy poinformować pacjentkę o konieczności zgłoszenia każdego krwawienia lub plamienia, jeżeli utrzymuje się ono po 6 mies. leczenia, wystąpi po tym czasie lub utrzymuje się po zaprzestaniu leczenia. Pacjentka powinna zostać poddana badaniu ginekologicznemu, z biopsją endometrium włącznie, celem wykluczenia złośliwego procesu rozrostowego endometrium. U kobiet przyjmujących tibolon istnieje zwiększone ryzyko raka piersi; staje się ono widoczne po ok. 3 latach stosowania i zwiększa się wraz z czasem stosowania HTZ. Jeśli HTZ trwała ponad 5 lat, ryzyko może sie utrzymywać przez ≥10 lat. Rak jajnika występuje znacznie rzadziej niż rak piersi. Z danych epidemiologicznych z dużej metaanalizy wynika nieznacznie zwiększone ryzyko, które uwidacznia się w ciągu 5 lat stosowania i zmniejsza się w czasie po odstawieniu tych środków, u kobiet przyjmujących HTZ w postaci samych estrogenów lub skojarzenia estrogenów i progestagenów. Z niektórych innych badań, w tym badania Women`s Health Initiative (WHI), wynika, że stosowanie skojarzonej HTZ może wiązać się z podobnym lub nieznacznie mniejszym ryzykiem. W badaniu Million Women Study (MWS) wykazano, że względne ryzyko raka jajnika związane ze stosowaniem tibolonu było podobne do ryzyka związanego ze stosowaniem innych rodzajów HTZ. Estrogenowa lub estrogenowo-progestagenowa HTZ wiązana jest z 1,3–3-krotnym zwiększeniem względnego ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, np. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Wystąpienie powyższych epizodów jest bardziej prawdopodobne w 1. roku stosowania HTZ niż w okresie późniejszym. Nie wiadomo, czy tibolon niesie ze sobą taki sam poziom ryzyka. U osób ze stwierdzonym zaburzeniem krzepliwości krwi występuje zwiększone ryzyko wystąpienia ŻChZZ, które może ulec dalszemu zwiększeniu podczas stosowania HTZ lub tibolonu - u tych osób HTZ jest przeciwwskazana. Ogólnie uznane czynniki ryzyka ŻChZZ obejmują stosowanie estrogenów, starszy wiek, poważny zabieg chirurgiczny, przedłużające się unieruchomienie, otyłość (wskaźnik masy ciała WMC powyżej 30 kg/m² ), okres ciąży i (lub) poporodowy, toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i nowotwory. Nie ma jednoznacznego stanowiska odnośnie możliwej roli żylaków w ŻChZZ. Po zabiegu chirurgicznym należy rozważyć podjęcie odpowiedniej pooperacyjnej profilaktyki ŻChZZ. Jeśli planowy zabieg wiąże się z dłuższym następczym unieruchomieniem pacjentki, zaleca się czasowe odstawienie tibolonu lub HTZ w okresie 4-6 tyg. przed operacją. Leczenia nie należy wznawiać aż do czasu odzyskania przez pacjentkę pełnej sprawności ruchowej. U kobiet bez ŻChZZ w wywiadzie, których krewni pierwszego stopnia przebyli zakrzepicę w młodym wieku, można przeprowadzić badania przesiewowe po starannym rozważeniu ich ograniczeń (w badaniach tych można wykryć jedynie niewielki odsetek wad związanych z krzepliwością krwi). Jeśli stwierdzi się taką wadę, a u członków rodziny występowała zakrzepica, bądź jest to ciężka wada (np. występuje niedobór antytrombiny, niedobór białka S lub niedobór białka C albo wada złożona), stosowanie HTZ lub tibolonu jest przeciwwskazane. W przypadku kobiet już stosujących leczenie przeciwzakrzepowe należy starannie rozważyć bilans korzyści i ryzyka stosowania HTZ lub tibolonu. Jeżeli ŻChZZ wystąpi po wdrożeniu terapii, produkt leczniczy powinien być odstawiony. Pacjentki powinny zostać poinformowane, aby niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia potencjalnych objawów choroby zakrzepowo-zatorowej (np. bolesnego obrzęku kończyny dolnej, nagłego bólu w klatce piersiowej, duszności). Nie istnieją dowody wynikające z kontrolowanych randomizowanych badań na zapobieganie zawałom mięśnia sercowego u kobiet ze stwierdzoną oraz niestwierdzoną chorobą niedokrwienną serca z zastosowaniem złożonej estrogenowo-progestagenowej lub wyłącznie estrogenowej HTZ. W badaniu epidemiologicznym z wykorzystaniem bazy GPRD nie znaleziono danych wskazujących na zapobieganie zawałom mięśnia sercowego u kobiet po menopauzie stosujących tibolon. Tibolon zwiększa ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego od 1. roku stosowania; ryzyko wyjściowe w dużej mierze zależy od wieku, w związku z czym wpływ tibolonu jest większy u starszych pacjentek. Lek nie jest przeznaczony do stosowania jako środek antykoncepcyjny. Leczenie preparatem powoduje wyraźnie zależne od dawki zmniejszenie frakcji HDL-cholesterolu (z -16,7% dla dawki 1,25 mg tibolonu do -21,8% dla dawki 2,5 mg tibolonu po 2 latach stosowania). Całkowite stężenia triglicerydów i lipoprotein(y) są również zmniejszone. Zmniejszenie stężenia całkowitego cholesterolu i frakcji VLDL-cholesterolu nie zależą od dawki. Stężenie frakcji LDL-cholesterolu pozostają niezmienione - znaczenie kliniczne tych wyników nie jest jeszcze znane. Estrogeny mogą powodować zatrzymywanie płynów w organizmie, tak więc pacjentki z niewydolnością serca lub nerek powinny pozostawać pod ścisłą kontrolą. Kobiety z istniejącą wcześniej hipertriglicerydemią powinny być dokładnie monitorowane podczas suplementacji estrogenowej lub HTZ, jako iż u osób leczonych estrogenami w tych okolicznościach zaobserwowano rzadkie przypadki znacznego zwiększenia stężenia triglicerydów w osoczu, prowadzące do zapalenia trzustki. Leczenie preparatem powoduje nieznaczne zmniejszenie stężenia globuliny wiążącej tyroksynę (TBG) i stężenia całkowitego T4. Stężenia całkowitego T3 pozostają niezmienione. Lek zmniejsza stężenie globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), podczas gdy stężenie globuliny wiążącej kortykoidy (CBG) i stężenie kortyzolu w krążeniu nie zmieniają się. Stosowanie HTZ nie poprawia funkcji poznawczych. Niektóre dane wskazują na zwiększone ryzyko demencji u kobiet rozpoczynających ciągłą złożoną lub wyłącznie estrogenową HTZ w wieku powyżej 65 lat. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentek z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W porównaniu z kobietami niestosującymi HTZ, u kobiet stosujących taką terapię częściej
odnotowuje się następujące choroby:
• rak piersi
• nieprawidłowy rozrost lub rak błony śluzowej macicy (hiperplazja lub rak endometrium)
• rak jajnika
• zakrzepica żylna w obrębie kończyn dolnych i płuc (żylna choroba zakrzepowo-zatorowa)
• choroby serca
• udar
• możliwa utrata pamięci (demencja) w przypadku rozpoczęcia stosowania HTZ w wieku powyżej
  65 lat.

Więcej informacji na temat powyższych działań niepożądanych – patrz punkt 2.

Często występującymi działaniami niepożądanymi obserwowanymi w badaniach klinicznych
(występującymi u co najmniej 1 na 100 do 1 na 10 kobiet stosujących Livial) są:
• ból podbrzusza,
• nietypowe nadmierne owłosienie,
• upławy,
• zgrubienie warstw endometrium (błony śluzowej macicy),
• krwotok występujący po menopauzie,
• tkliwość piersi,
• świąd narządów płciowych,
• kandydoza pochwy,
• krwotok z pochwy,
• ból w obrębie miednicy,
• dysplazja szyjki macicy,
• wydzielina z narządu rodnego,
• zapalenie sromu i pochwy,
• zwiększenie masy ciała,
• nieprawidłowy wymaz szyjki macicy.

Do niezbyt często występujących działań niepożądanych (występujących u co najmniej 1 na 1000 do
1 na 100 kobiet stosujących Livial) należy:
• trądzik,
• dyskomfort piersi,
• zakażenia grzybicze,
• grzybica pochwy,
• ból brodawek sutkowych.

Inne działania niepożądane obserwowane po wprowadzeniu leku Livial do obrotu to:
• zawroty głowy,
• wysypka, świąd, dermatoza łojotokowa,
• ból głowy, migrena,
• zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie),
• zaburzenia żołądkowo- jelitowe,
• depresja,
• zatrzymywanie płynów, obrzęki,
• bóle stawów i mięśni,
• zaburzenia czynności wątroby.

Większość tych działań niepożądanych ma łagodny przebieg.

Zgłaszano przypadki raka piersi i rozrostu endometrium oraz raka endometrium u kobiet
przyjmujących lek Livial.

Jeżeli wystąpi krwawienie lub plamienie z pochwy bądź też którykolwiek z wymienionych powyżej
objawów ulegnie nasileniu albo nie będzie ustępował, należy powiadomić o tym lekarza.

W przypadku stosowania innych rodzajów HTZ zgłaszano następujące działania niepożądane:
• choroby pęcherzyka żółciowego
• zmiany skórne, takie jak:
   - przebarwienia skóry (zwłaszcza w obrębie twarzy i szyi) znane jako ostuda ciążowa;
   - bolesne, czerwonawe guzki skórne (rumień guzowaty);
   - wysypka ze zlokalizowanym zaczerwienieniem, obrzękiem lub owrzodzeniem (rumień
     wielopostaciowy i plamica naczyniowa).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona
internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Preparat może zwiększać fibrynolizę - może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych. Działanie to zostało wykazane w przypadku warfaryny. Należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania preparatu i leków przeciwzakrzepowych zwłaszcza w przypadku rozpoczynania i zakończenia równoczesnego leczenia. W koniecznych przypadkach należy dostosować dawkę warfaryny. Jednoczesne leczenie tibolonem wpływa w umiarkowanym stopniu na farmakokinetykę substratu CYP3A4 - midazolamu. Związki powodujące indukcję CYP3A4, takie jak barbiturany, karbamazepina, pochodne hydantoiny i ryfampicyna, mogą nasilać metabolizm tibolonu i wpływać na jego działanie. Preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca (Hypericum Perforatum) mogą indukować metabolizm estrogenów i progestagenów z udziałem CYP3A4. Z klinicznego punktu widzenia zwiększony metabolizm estrogenów i progestagenów może prowadzić do zmniejszenia działania oraz zmiany schematu krwawień miesiączkowych.

Organon Polska Sp. z o.o.
ul. Marszałkowska 126/134
00-008 Warszawa
22-105-50-01
[email protected]
www.organon.com/poland/